ವಿಷಯಕ್ಕೆ ಹೋಗು

ದಕ್ಷಿಣ ಭಾರತದ ಸಂಸ್ಕೃತಿ

ವಿಕಿಪೀಡಿಯದಿಂದ, ಇದು ಮುಕ್ತ ಹಾಗೂ ಸ್ವತಂತ್ರ ವಿಶ್ವಕೋಶ

ದಕ್ಷಿಣ ಭಾರತದ ಸಂಸ್ಕೃತಿ ದಕ್ಷಿಣ ಭಾರತದ ರಾಜ್ಯಗಳಾದ ಆಂಧ್ರಪ್ರದೇಶ, ಕರ್ನಾಟಕ, ಕೇರಳ, ತಮಿಳುನಾಡು ಮತ್ತು ತೆಲಂಗಾಣದ ಸಂಸ್ಕೃತಿಯನ್ನು ಸೂಚಿಸುತ್ತದೆ. ದಕ್ಷಿಣ ಭಾರತದ ಸಂಸ್ಕೃತಿಯು ಗೋಚರ ವ್ಯತ್ಯಾಸಗಳೊಂದಿಗೆ ಭಾರತೀಯ ಸಂಸ್ಕೃತಿಯ ಪ್ರಮುಖ ಭಾಗವಾಗಿದೆ. ದಕ್ಷಿಣ ಭಾರತೀಯ ಸಂಸ್ಕೃತಿ ಮೂಲಭೂತವಾಗಿ ದೇಹದ ಸೌಂದರ್ಯ ಮತ್ತು ಸ್ತ್ರೀತ್ವವನ್ನು ಆಚರಿಸುವ ಮೂಲಕ ಶಾಶ್ವತ ಬ್ರಹ್ಮಾಂಡದ ಆಚರಣೆಯಾಗಿದೆ. [೧] [೨] [೩] [೪] [೫] ಇದು ಅದರ ನೃತ್ಯ, ಬಟ್ಟೆ ಮತ್ತು ಶಿಲ್ಪಗಳ ಮೂಲಕ ಉದಾಹರಣೆಯಾಗಿದೆ. [೧] [೨] [೩] [೪] [೫]

ಸಾಂಪ್ರದಾಯಿಕ ಉಡುಪು

[ಬದಲಾಯಿಸಿ]

ದಕ್ಷಿಣ ಭಾರತದ ಮಹಿಳೆಯರು ಸಾಂಪ್ರದಾಯಿಕವಾಗಿ ಸೀರೆಯನ್ನು ಧರಿಸುತ್ತಾರೆ, ಆದರೆ ಪುರುಷರು ಒಂದು ರೀತಿಯ ಸರೋಂಗ್ ಅನ್ನು ಧರಿಸುತ್ತಾರೆ, ಇದು ಬಿಳಿ ಧೋತಿ ಅಥವಾ ವಿಶಿಷ್ಟವಾದ ಬಾಟಿಕ್ ಮಾದರಿಗಳನ್ನು ಹೊಂದಿರುವ ವರ್ಣರಂಜಿತ ಲುಂಗಿಯಾಗಿರಬಹುದು . ಸೀರೆ, ಹೊಲಿಯದ ಡ್ರಾಪ್ ಆಗಿರುವುದರಿಂದ, ಧರಿಸಿದವರ ಆಕಾರವನ್ನು ಹೆಚ್ಚಿಸುತ್ತದೆ ಮತ್ತು ಮಿಡ್ರಿಫ್ ಅನ್ನು ಭಾಗಶಃ ಮಾತ್ರ ಆವರಿಸುತ್ತದೆ. ಭಾರತೀಯ ತತ್ತ್ವಶಾಸ್ತ್ರದಲ್ಲಿ, ಪರಮಾತ್ಮನ ಹೊಕ್ಕುಳನ್ನು ಜೀವನ ಮತ್ತು ಸೃಜನಶೀಲತೆಯ ಮೂಲವೆಂದು ಪರಿಗಣಿಸಲಾಗುತ್ತದೆ. [೧] [೨] [೩] [೫] ಆದ್ದರಿಂದ ಸಂಪ್ರದಾಯದಂತೆ, ಹೊಟ್ಟೆ ಮತ್ತು ಹೊಕ್ಕುಳನ್ನು ಮರೆಮಾಚದೆ ಬಿಡಬೇಕು, ಆದರೂ ಉಡುಪಿನ ಹಿಂದಿನ ತತ್ತ್ವಶಾಸ್ತ್ರವನ್ನು ಹೆಚ್ಚಾಗಿ ಮರೆತುಬಿಡಲಾಗಿದೆ. [೧] [೨] [೩] [೪] [೫]ವಿಶ್ವದ)[೧] [೨] [೩] [೪] [೫] ಸೀರೆಗೆ ಈ ತತ್ವಗಳನ್ನು, ಇತರ ಗ್ರಂಥಾಲಯದ ಈ ಭಾಗವನ್ನುಮುಚ್ಚಿ, ಹಾಗೆ ರೂಪಗಳು ಅನ್ವಯಿಸುತ್ತದೆ ಲುಂಗಿ ಅಥವಾ ಮುಂಡು ಅಥವಾ ಪಂಚೆ (ವರ್ಣರಂಜಿತ ರೇಷ್ಮೆ ಗಡಿ ಬಿಳಿಯ ಲುಂಗಿ ಕನ್ನಡ ಧರಿಸುವ), ಪುರುಷರು. [೬] ಲುಂಗಿಯನ್ನು ಪ್ರದಕ್ಷಿಣಾಕಾರವಾಗಿ ಅಥವಾ ಅಪ್ರದಕ್ಷಿಣಾಕಾರವಾಗಿ ಕಟ್ಟಲಾಗುತ್ತದೆ ಮತ್ತು ಹಿಂಭಾಗದಲ್ಲಿ ಕಟ್ಟಲಾಗುತ್ತದೆ ಅಥವಾ ಸೊಂಟದ ರೇಖೆಯ ಉದ್ದಕ್ಕೂ ಸರಿಪಡಿಸಲಾಗುತ್ತದೆ. ಇದನ್ನು ಕೆಲವೊಮ್ಮೆ ಮೊಣಕಾಲಿಗೆ ಎತ್ತಿ ಸೊಂಟಕ್ಕೆ ನಿಧಾನವಾಗಿ ಕಟ್ಟಲಾಗುತ್ತದೆ ಅಥವಾ ವಾಕಿಂಗ್ ವೇಗಗೊಳಿಸಲು ಕೈಯಲ್ಲಿ ಹಿಡಿದಿರುತ್ತದೆ.

ಸಾಂಪ್ರದಾಯಿಕವಾಗಿ, ದಕ್ಷಿಣ ಭಾರತದ ಪುರುಷರು ತಮ್ಮ ಮೇಲಿನ ದೇಹವನ್ನು ಮುಚ್ಚಿಕೊಳ್ಳುವುದಿಲ್ಲ. ಕೆಲವೊಮ್ಮಔಪಚಾರಿಕ ಪರಿಸ್ಥಿತಿಯಲ್ಲಿ, ಬಟ್ಟೆಯ ತುಂಡು ಮೇಲಿನ ದೇಹವನ್ನು ಆವರಿಸಬಹುದು. ದಕ್ಷಿಣ ಭಾರತದ ಕೆಲವು ದೇವಾಲಯಗಳು ದೇವಾಲಯದ ಒಳಗೆ ಇರುವಾಗ ಪುರುಷರು ದೇಹದ ಮೇಲ್ಭಾಗದ ಉಡುಪುಗಳನ್ನು ಧರಿಸುವುದನ್ನು ನಿಷೇಧಿಸುತ್ತಾರೆ. ಆಂಧ್ರ ಮತ್ತು ಉತ್ತರ ಕರ್ನಾಟಕದ ಕೆಲವು ಭಾಗಗಳಲ್ಲಿ, ಪುರುಷರು ಕಚ್ಚೆ ಪಂಚೆಯನ್ನು ಧರಿಸುತ್ತಾರೆ, ಅಲ್ಲಿ ಅದನ್ನು ಕಾಲುಗಳ ನಡುವೆ ತೆಗೆದುಕೊಂಡು ಅದನ್ನು ಹಿಂಭಾಗದಲ್ಲಿ ಕಟ್ಟಲಾಗುತ್ತದೆ. ಇದೇ ಮಾದರಿಯು ಮಹಿಳೆಯರಲ್ಲಿ ಕಂಡುಬರುತ್ತದೆ. ಪರ್ಯಾಯ ದ್ವೀಪ ಕರಾವಳಿ ಪ್ರದೇಶದಾದ್ಯಂತ, ಪುರುಷರು ಬಣ್ಣದ ಲುಂಗಿಗಳನ್ನು ಧರಿಸುತ್ತಾರೆ ಮತ್ತು ಮಹಿಳೆಯರು ಸೀರೆಗಳನ್ನು ಹಿಂಭಾಗದಲ್ಲಿ ಕಟ್ಟುವ ರೀತಿಯಲ್ಲಿ ಧರಿಸುತ್ತಾರೆ.

ಅರೈಮುಡಿ (ಅರೈಮುಟಿ) ಯನ್ನು ತಮಿಳು ಯುವತಿಯರು ಧರಿಸಿದ್ದರು.

ಅರೈಮುಡಿ (ಅರೈಮುಟಿ) ( ತಮಿಳು ) ಒಂದು ಸಣ್ಣ ಬೆಳ್ಳಿ ಲೋಹದ ತಟ್ಟೆಯಾಗಿದ್ದು, ಹೃದಯ ಅಥವಾ ಅಂಜೂರದ ಎಲೆಯ ಆಕಾರದಲ್ಲಿದೆ, ಈ ಹಿಂದೆ ಯುವ ತಮಿಳು ಹುಡುಗಿಯರು ತಮ್ಮ ಜನನಾಂಗಗಳ ಮೇಲೆ ಧರಿಸುತ್ತಿದ್ದರು. [೭] [೮] [೯] "ಅರೈ" ಎಂದರೆ ಸೊಂಟ ಮತ್ತು "ಮುಡಿ" ಎಂದರೆ ಕವರ್. [೧೦] ಅರೈಮುಡಿ ಜನಾಂಗದ ಗುರಾಣಿ" ಎಂದು ಕರೆಯಲಾಗುತ್ತದೆ ಮತ್ತು ಅರೈಮುಡಿ ಒಂದು ಪ್ರದರ್ಶನವನ್ನು ಪ್ರದರ್ಶಿಸಲಾಗುತ್ತದೆ ಎಂದು 1966 ರಲ್ಲಿ ಪ್ರಕಟವಾದ, ಎಂಎಸ್ ಚಂದ್ರಶೇಖರ್, "ಸರ್ಕಾರದ ಮ್ಯೂಸಿಯಂ, ಪುಡುಕೊಟೈ ಪ್ರಧಾನ ಪ್ರದರ್ಶನಗಳಿಗೆ ಗೈಡ್" ಉಲ್ಲೇಖಿಸಲಾಗಿದೆ ಇದೆ ಮದ್ರಾಸ್ ಸರ್ಕಾರಿ ವಸ್ತುಸಂಗ್ರಹಾಲಯ . [೧೧] "ಮದ್ರಾಸ್ ಅಧ್ಯಕ್ಷತೆಯಲ್ಲಿ ಸೇಲಂ ಜಿಲ್ಲೆಯ ಕೈಪಿಡಿ, ಸಂಪುಟ 1" "ಮಕ್ಕಳು ಕೆಲವೊಮ್ಮೆ, ಹತ್ತು ವರ್ಷ ಅಥವಾ ಅದಕ್ಕಿಂತ ಹೆಚ್ಚಿನ ವಯಸ್ಸಿನವರೆಗೆ, ನಗ್ನ ಸ್ಥಿತಿಗೆ ಹೋಗುತ್ತಾರೆ, ಬಹುಶಃ ಒಂದು ಸುತ್ತಿನ ದಾರದಿಂದ ಮುಕ್ತವಾಗಬಹುದು ಸೊಂಟವು "ಅರೈಮುಡಿ" ಅಥವಾ ಹೃದಯ ಆಕಾರದ ಬೆಳ್ಳಿಯ ತುಂಡನ್ನು ಉಳಿಸಿಕೊಳ್ಳುತ್ತದೆ, ಅದು ಮರೆಮಾಚಲು ಉದ್ದೇಶಿಸಿರುವದನ್ನು ಗಮನಿಸುತ್ತದೆ. " [೧೨] "ಮದ್ರಾಸ್ ಡಿಸ್ಟ್ರಿಕ್ಟ್ ಗೆಜೆಟಿಯರ್ಸ್, ಸಂಪುಟ 1, ಭಾಗ 1", 'ಸುಮಾರು 3 ವರ್ಷ ವಯಸ್ಸಿನ ಪುಟ್ಟ ಹುಡುಗಿಯರು, ಸೊಂಟದ ಬಳ್ಳಿಯಿಂದ (ಅರೈ-ಮುಡಿ) ಅಮಾನತುಗೊಂಡ ಹೃದಯದ ಆಕಾರದ ಬೆಳ್ಳಿಯ ತುಂಡನ್ನು ಹೊರತುಪಡಿಸಿ ಏನನ್ನೂ ಧರಿಸುವುದಿಲ್ಲ. "ಇದು ಮರೆಮಾಚಲು ಉದ್ದೇಶಿಸಿರುವದನ್ನು ಗಮನ ಸೆಳೆಯುತ್ತದೆ." ' [೧೩] ಪಿ. ಹೆಣ್ಣು ಮಕ್ಕಳು, ಸಭ್ಯತೆಗಾಗಿ ". [೧೪] ಮಿರಾನ್ ವಿನ್ಸ್ಲೋ ಅವರ ನಿಘಂಟು, "ಹೈ ಮತ್ತು ಲೋ ತಮಿಳಿನ ಸಮಗ್ರ ತಮಿಳು ಮತ್ತು ಇಂಗ್ಲಿಷ್ ನಿಘಂಟು" ಅರೈಮುಡಿಯನ್ನು "ಸಣ್ಣ, ಖಾಸಗಿ ಭಾಗಗಳ ಮೇಲೆ ಸಣ್ಣ ಹುಡುಗಿಯರು ಧರಿಸಿರುವ ಲೋಹದ ಸಣ್ಣ ತಟ್ಟೆ" ಎಂದು ವ್ಯಾಖ್ಯಾನಿಸಿದೆ. [೧೫] [೧೬] ಅಬ್ಬೆ ಡುಬೋಯಿಸ್ ಪುಸ್ತಕ "ಹಿಂದೂ ನಡತೆ, ಪದ್ಧತಿಗಳು ಮತ್ತು ಸಮಾರಂಭಗಳು", ಇದನ್ನು ಫ್ರೆಂಚ್‌ನಿಂದ ಅನುವಾದಿಸಲಾಗಿದೆ ಮತ್ತು ಹೆನ್ರಿ ಕಿಂಗ್ ಬ್ಯೂಚಾಂಪ್ ಸಂಪಾದಿಸಿದ್ದಾರೆ "ಮಕ್ಕಳ ಖಾಸಗಿ ಭಾಗಗಳು ಸಹ ತಮ್ಮದೇ ಆದ ನಿರ್ದಿಷ್ಟ ಅಲಂಕಾರಗಳನ್ನು ಹೊಂದಿವೆ. ಸಣ್ಣ ಹುಡುಗಿಯರು ಚಿನ್ನವನ್ನು ಧರಿಸುತ್ತಾರೆ ಅಥವಾ ಬೆಳ್ಳಿಯ ಗುರಾಣಿ ಅಥವಾ ಕಾಡ್‌ಪೀಸ್ ಅದರ ಮೇಲೆ ಕೆಲವು ಅಸಭ್ಯ ಚಿತ್ರಣವನ್ನು ಹೊಂದಿದೆ; ಆದರೆ ಹುಡುಗನ ಆಭರಣ, ಚಿನ್ನ ಅಥವಾ ಬೆಳ್ಳಿಯ ಸಹ ಆ ಸದಸ್ಯರ ನಿಖರವಾದ ಪ್ರತಿ ಆಗಿದ್ದು ಅದನ್ನು ಅಲಂಕರಿಸಲು ಉದ್ದೇಶಿಸಲಾಗಿದೆ. " [೧೭] [೧೮] [೧೯] [೨೦] [೨೧] [೨೨] [೨೩] "ಭಾರತದ ಜನರ ಪಾತ್ರ, ನಡತೆ ಮತ್ತು ಪದ್ಧತಿಗಳ ವಿವರಣೆ; ಮತ್ತು ಅವರ ಸಂಸ್ಥೆಗಳು, ಧಾರ್ಮಿಕ ಮತ್ತು ನಾಗರಿಕ", ಇದನ್ನು ಡುಬೋಯಿಸ್ ಬರೆದಿದ್ದಾರೆ "ಎರಡೂ ಲಿಂಗದ ಮಕ್ಕಳು ಒಂದೇ ರೀತಿಯ ವಿವಿಧ ಟ್ರಿಂಕೆಟ್‌ಗಳಿಂದ ಅಲಂಕರಿಸಲ್ಪಟ್ಟಿದ್ದಾರೆ, ವಯಸ್ಕರಿಗಿಂತ ಚಿಕ್ಕವರಾಗಿದ್ದಾರೆ. ಅವರಲ್ಲಿ ಕೆಲವು ವಿಚಿತ್ರವಾದವುಗಳಿವೆ. ಭಾರತದ ಎಲ್ಲಾ ಮಕ್ಕಳು ಆರು ಅಥವಾ ಏಳು ವರ್ಷದ ತನಕ ಸಂಪೂರ್ಣವಾಗಿ ಬೆತ್ತಲೆಯಾಗಿ ಹೋಗುತ್ತಾರೆ, ಪೋಷಕರು, ಸಹಜವಾಗಿ, ಆಭರಣಗಳನ್ನು ದೇಹದ ನೈಸರ್ಗಿಕ ಭಾಗಗಳಿಗೆ ಹೊಂದಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಾರೆ. ಹೀಗಾಗಿ, ಹುಡುಗಿಯರು ಲೋಹದ ತಟ್ಟೆಯನ್ನು ಅಮಾನತುಗೊಳಿಸಲಾಗಿರುವುದರಿಂದ, ಸ್ವಲ್ಪ ಮಟ್ಟಿಗೆ, ಅವರ ಬೆತ್ತಲೆತನವನ್ನು ಮರೆಮಾಚುತ್ತಾರೆ. ಹುಡುಗರು, ಮತ್ತೊಂದೆಡೆ, ಕಡಿಮೆ ಗಂಟೆಗಳು ಅವುಗಳ ಸುತ್ತಲೂ ತೂಗಾಡುತ್ತಿದ್ದವು, ಅಥವಾ ಬೆಳ್ಳಿ ಅಥವಾ ಚಿನ್ನದ ಕೆಲವು ರೀತಿಯ ಸಾಧನಗಳನ್ನು ಅವು ಸಣ್ಣ ಬೆಲ್ಟ್ನೊಂದಿಗೆ ಜೋಡಿಸಲ್ಪಟ್ಟಿವೆ. ಉಳಿದವುಗಳ ನಡುವೆ, ಒಂದು ನಿರ್ದಿಷ್ಟ ಟ್ರಿಂಕೆಟ್ ಮುಂದೆ ಕಾಣಿಸಿಕೊಳ್ಳುತ್ತದೆ, ಇದು ಹುಡುಗನ ಲೈಂಗಿಕ ಭಾಗಕ್ಕೆ ಹೋಲುತ್ತದೆ. " [೨೪] ಶ್ರೀಲಂಕಾದ ಅಂಪಾರಾ ಜಿಲ್ಲೆಯಲ್ಲಿ 1960 ರವರೆಗೆ ಹುಡುಗಿಯರು ಅರೈಮುಡಿ ಧರಿಸಿದ್ದರು. [೨೫] [೨೬]

ತಿನಿಸು

[ಬದಲಾಯಿಸಿ]
ಬಾಳೆ ಎಲೆಗಳಲ್ಲಿ serving ಟ ಬಡಿಸುವ ಸಂಪ್ರದಾಯವು ದಕ್ಷಿಣ ಭಾರತದಲ್ಲಿ, ವಿಶೇಷವಾಗಿ formal ಪಚಾರಿಕ ಕಾರ್ಯಕ್ರಮಗಳಲ್ಲಿ ಅಸ್ತಿತ್ವದಲ್ಲಿದೆ.

ಅಕ್ಕಿ ಪ್ರಧಾನ ಆಹಾರವಾಗಿದ್ದು, ಮೀನುಗಳು ಕರಾವಳಿ ದಕ್ಷಿಣ ಭಾರತದ .ಟದ ಒಂದು ಅವಿಭಾಜ್ಯ ಅಂಗವಾಗಿದೆ. ತೆಂಗಿನಕಾಯಿ ಕೇರಳದಲ್ಲಿ ಪ್ರಮುಖ ಅಂಶವಾಗಿದೆ ಮತ್ತು ದಕ್ಷಿಣ ಭಾರತದ ಕರ್ನಾಟಕದ ಕರಾವಳಿ ಭಾಗವಾಗಿದೆ, ಹೈದರಾಬಾದ್ ಬಿರಿಯಾನಿ ತೆಲಂಗಾಣ ಮತ್ತು ಇತರ ನೆರೆಯ ರಾಜ್ಯಗಳಲ್ಲಿಯೂ ಬಹಳ ವಿಶೇಷವಾಗಿದೆ ಆದರೆ ಆಂಧ್ರಪ್ರದೇಶದ ಪಾಕಪದ್ಧತಿಯು ಉಪ್ಪಿನಕಾಯಿ, ಮಸಾಲೆಯುಕ್ತ ಆರೊಮ್ಯಾಟಿಕ್ ಮೇಲೋಗರಗಳು ಮತ್ತು ಮೆಣಸಿನ ಪುಡಿಯ ಉದಾರ ಬಳಕೆಯಿಂದ ಕೂಡಿದೆ. . ದೋಸೆ, ಇಡ್ಲಿ, ಉತ್ತಪಂ ಇತ್ಯಾದಿಗಳು ಈ ಪ್ರದೇಶದಾದ್ಯಂತ ಜನಪ್ರಿಯವಾಗಿವೆ. ಕರಾವಳಿ ಪ್ರದೇಶಗಳಾದ ಕೇರಳ ರಾಜ್ಯ ಮತ್ತು ಮಂಗಳೂರು ನಗರವು ಸಮುದ್ರಾಹಾರಕ್ಕೆ ಹೆಸರುವಾಸಿಯಾಗಿದೆ. ದಕ್ಷಿಣ ಭಾರತದ ಕಾಫಿ ಸಾಮಾನ್ಯವಾಗಿ ಸಾಕಷ್ಟು ದೃ ust ವಾಗಿರುತ್ತದೆ ಮತ್ತು ಮಲಬಾರ್ ಪ್ರದೇಶದಾದ್ಯಂತ ಕಾಫಿ ಆದ್ಯತೆಯ ಪಾನೀಯವಾಗಿದೆ. ತಮಿಳುನಾಡು ಇಡ್ಲಿ, ದೋಸೆ, ಪೊಂಗಲ್, ಸಂಭಾರ್, ವಡಾ, ಪುರಿಗಳಿಗೆ ಹೆಸರುವಾಸಿಯಾಗಿದೆ, ಇದು ತಮಿಳು ಕುಟುಂಬಗಳಲ್ಲಿ ಸಾಮಾನ್ಯ ಉಪಹಾರವಾಗಿದೆ. ಮಲಯಾಳೀಯರಲ್ಲಿ ಅಪ್ಪಂ, ಪುಟ್ಟು, ಉಪಮಾವ್, ಮಲಬಾರ್ ಬಿರಿಯಾನಿ ಸಾಮಾನ್ಯ ಭಕ್ಷ್ಯಗಳಾಗಿವೆ. ಕರ್ನಾಟಕದಲ್ಲಿ, ಬಿಸಿಬೆಳೆಬಾತ್, ಮಸಾಲದೋಸೆ,ಕೇಸರಿ ಬಾತ್, ಉದ್ದಿನ ವಡೆ, ಇವು ಸಾಮಾನ್ಯ ಭಕ್ಷ್ಯಗಳಾಗಿವೆ.

ಸಂಗೀತ

[ಬದಲಾಯಿಸಿ]

ವೈವಿಧ್ಯಮಯ ಸಂಗೀತವಿದೆ. ಗ್ರಾಮೀಣ ಜಾನಪದ ಸಂಗೀತ ಅತ್ಯಾಧುನಿಕ ಅದನ್ನು ವ್ಯಾಪ್ತಿಯ ಭಾರತೀಯ ಶಾಸ್ತ್ರೀಯ ಸಂಗೀತ ದಕ್ಷಿಣ ಭಾರತದ ಎಂದು ಕರೆಯಲಾಗುತ್ತದೆ ಕರ್ನಾಟಕ ಸಂಗೀತ (ನಂತರ ಕರ್ನಾಟಕ, ಹೆಸರು ಇದು ದಕ್ಷಿಣ ಭಾರತದ ಹಿಂದಿನ ವಸಾಹತು ದಿನಗಳಲ್ಲಿ ಕರೆಯಲಾಗುತ್ತಿತ್ತು. ಸಾರಂಗ್ ಕರ್ನಾಟಿಕ್ ದಕ್ಷಿಣ ಭಾರತದ ಶಾಸ್ತ್ರೀಯ ಸಂಗೀತ ಪ್ರಯೋಗ). ಇದು ಪುರಂದರ ದಾಸ, ಕನಕ ದಾಸರು, ತ್ಯಾಗರಾಜ, ದೀಕ್ಷಾಥರ್, ಶ್ಯಾಮಾ ಶಾಸ್ತ್ರಿ, ಮತ್ತು ಸ್ವಾತಿ ತಿರುನಾಲ್ ಮುಂತಾದ ಸಂಯೋಜಕರ ಸುಮಧುರ, ಹೆಚ್ಚಾಗಿ ಭಕ್ತಿ, ಲಯಬದ್ಧ ಮತ್ತು ರಚನಾತ್ಮಕ ಸಂಗೀತವನ್ನು ಒಳಗೊಂಡಿದೆ. ದಕ್ಷಿಣ ಭಾರತದ ನಾಲ್ಕು ರಾಜ್ಯಗಳ ಸಂಸ್ಕೃತಿ ಮತ್ತು ಸಂಗೀತವನ್ನು ಒಂದೇ ಉಸಿರಿನಲ್ಲಿ ಚರ್ಚಿಸುವುದು ಕಷ್ಟ. ತಮಿಳುನಾಡಿನಲ್ಲಿ, ತಮಿಳು ಪನ್ ಇದೆ, ಇದನ್ನು ದೇವಾಲಯಗಳಲ್ಲಿ ಒಡುವರ್ಸ್ ಹಾಡುತ್ತಾರೆ. ಅವರು ಪ್ರಸಿದ್ಧ ತಮಿಳು ಕವಿಗಳಾದ ಸಂಬಂದರ್ ಮುಂತಾದವರ ಕೃತಿಗಳನ್ನು ವಿವಿಧ ಪ್ಯಾನ್‌ಗಳಲ್ಲಿ ಹಾಡುತ್ತಾರೆ (ರಾಗಗಳಿಗೆ ಇನ್ನೊಂದು ಪದ).

ಹಿಂದೂ ದೇವಾಲಯ ಸಂಗೀತ

[ಬದಲಾಯಿಸಿ]

ದಕ್ಷಿಣ ಭಾರತದ ಹಿಂದೂ ದೇವಾಲಯಗಳಲ್ಲಿ ಬಳಸಲಾಗುವ ಮುಖ್ಯ ಸಾಧನವೆಂದರೆ (ನಾದಸ್ವರಂ) ದಕ್ಷಿಣ ಭಾರತದಲ್ಲಿ ಮೊಟ್ಟಮೊದಲ ದೇವಾಲಯವನ್ನು ಸ್ಥಾಪಿಸಿದಾಗ ಇದನ್ನು ರಚಿಸಲಾಗಿದೆ ಎಂದು ಹೇಳಲಾಗುತ್ತದೆ. ದಕ್ಷಿಣ ಭಾರತದ ದೇವಾಲಯಗಳಲ್ಲಿ ನಾಡಸ್ವರಂ ಮತ್ತು (ತವಿಲ್) ಒಟ್ಟಾಗಿ ನುಡಿಸಿ ಪೆರಿಯಾ ಮೇಳ ಸಮೂಹವನ್ನು ರಚಿಸಲಾಯಿತು. ಅದರ ಕಠಿಣ ಸ್ವರದಿಂದಾಗಿ, ಪೆರಿಯಾ ಮೇಳವನ್ನು ಅನೇಕ ಯುರೋಪಿಯನ್ನರು ಇಷ್ಟಪಡುವುದಿಲ್ಲ, ಆದರೆ ದಕ್ಷಿಣ ಭಾರತಕ್ಕೆ ಇದು ಹೆಮ್ಮೆ ಮತ್ತು ಗಾಂಭೀರ್ಯದ ಧ್ವನಿಯಾಗಿದೆ. ಅನೇಕ ದೇವಾಲಯ ಸಂಪ್ರದಾಯಗಳಿಗೆ, ಆರಾಧಕರು ಆಧ್ಯಾತ್ಮಿಕ ಉಪಸ್ಥಿತಿಯನ್ನು ಅನುಭವಿಸಲು ಪೆರಿಯಾ ಮೇಳಂ ಅವಶ್ಯಕ. ಪೆರಿಯಾ ಮೇಳವನ್ನು ದೇವಾಲಯಗಳ ಒಳಗೆ ಮತ್ತು ದೇವಾಲಯಗಳ ಹೊರಗೆ ಮತ್ತು ಸುತ್ತಮುತ್ತಲಿನ ವಾರ್ಷಿಕ ಆಚರಣೆಗಳಿಗೆ ಆಡಲು ಬಳಸಲಾಗುತ್ತದೆ. ಟೆರಾಡಾ, ಯೋಶಿತಾಕಾ. "ಹಿಂದೂ ದಕ್ಷಿಣ ಭಾರತದಲ್ಲಿ ದೇವಾಲಯ ಸಂಗೀತ ಸಂಪ್ರದಾಯಗಳು:" ಪೆರಿಯಾ ಮೇಳ "ಮತ್ತು ಅದರ ಪ್ರದರ್ಶನ ಅಭ್ಯಾಸ." ಏಷ್ಯನ್ ಸಂಗೀತ 39.2 (2009): 108-51. ಪ್ರೊಕ್ವೆಸ್ಟ್. ವೆಬ್. 24 ಸೆಪ್ಟೆಂಬರ್ 2013.

ದಕ್ಷಿಣ ಭಾರತೀಯ ನೃತ್ಯ

 : ದಕ್ಷಿಣ ಭಾರತದ ಸಂಸ್ಕೃತಿಯ ದಕ್ಷಿಣ ಭಾರತದ ವಿಸ್ತಾರವಾದ ನೃತ್ಯ ಪ್ರಕಾರಗಳಲ್ಲಿ ಆಚರಿಸಲಾಗುತ್ತದೆ ಕೂಡಿಯಾಟಂ, ಭರತನಾಟ್ಯ, ಒಯಿಲತಂ ಕರಕತ್ತಂ ಕೂಚಿಪುಡಿ, ಕಥಕ್ಕಳಿ, [೨೭] ತೆಯ್ಯಂ, ಭೂತ ಕೋಲ, ಒಟ್ಟಮ್ತುಲ್ಲಲ್, , ಕೇರಳ ನಟನಮ್, ಮತ್ತು ಯಕ್ಷಗಾನ . ತಿರಯತ್ತಂ ಕೇರಳ ರಾಜ್ಯದ ದಕ್ಷಿಣ ಮಲಬಾರ್ ಪ್ರದೇಶದ ಒಂದು ಆಚರಣಾ ಪ್ರದರ್ಶನ ಕಲೆ. [೨೮] ಭರತನಾಟ್ಯವು ದೇಹದ ಸೌಂದರ್ಯವನ್ನು ಆಚರಿಸುವ ಮೂಲಕ ಶಾಶ್ವತ ವಿಶ್ವವನ್ನು ಆಚರಿಸುವುದು. [೧] [೨] [೩] [೪] [೫] ಸಂಪೂರ್ಣವಾಗಿ ನೆಟ್ಟಗೆ ಇರುವ ಭಂಗಿ, ನೇರ ಮತ್ತು ಪೌಟ್ ಕರ್ವಿಂಗ್ ಹೊಟ್ಟೆ, ದೇಹದ ರಚನೆಗೆ ಉತ್ತಮವಾದ ದುಂಡಾದ ಮತ್ತು ಪ್ರಮಾಣಾನುಗುಣವಾದ ದೇಹದ ದ್ರವ್ಯರಾಶಿ, ಬಹಳ ಉದ್ದವಾದ ಕೂದಲು ಮತ್ತು ವಕ್ರ ಸೊಂಟವನ್ನು ಹೊಂದಿರುವ ಅದರ ಸಿದ್ಧಾಂತಗಳ ಮೂಲಕ ಇದನ್ನು ಮಾಡಲಾಗುತ್ತದೆ. [೧] [೨] [೪] ಈ ಸಿದ್ಧಾಂತಗಳು ನಾಟ್ಯಶಾಸ್ತ್ರದ ತತ್ತ್ವಶಾಸ್ತ್ರಕ್ಕೆ ಜೀವ ತುಂಬುತ್ತವೆ, 'ಅಂಗಿಕಂ ಭುವನಂ ಯಸ್ಯ' (ದೇಹವು ನಿಮ್ಮ ಜಗತ್ತು). [೧] [೨] [೪] ಅರೈಮಂಡಿ ಭಂಗಿಯಲ್ಲಿ ಇದನ್ನು ವಿಸ್ತಾರವಾಗಿ ವಿವರಿಸಲಾಗಿದೆ, ಇದರಲ್ಲಿ ಪ್ರದರ್ಶಕನು ಮೊಣಕಾಲುಗಳನ್ನು ಪಕ್ಕಕ್ಕೆ ತಿರುಗಿಸಿ, ತುಂಬಾ ನೆಟ್ಟಗೆ ಇರುವ ಭಂಗಿಯೊಂದಿಗೆ ಅರ್ಧ ಕುಳಿತುಕೊಳ್ಳುವ ಸ್ಥಾನವನ್ನು umes ಹಿಸುತ್ತಾನೆ . ಭರತನಾಟ್ಯ ನೃತ್ಯದ ಈ ಮೂಲಭೂತ ಭಂಗಿಯಲ್ಲಿ, ತಲೆ ಮತ್ತು ಹೊಕ್ಕುಳ ನಡುವಿನ ಅಂತರವು ಭೂಮಿ ಮತ್ತು ಹೊಕ್ಕುಳ ನಡುವಿನ ಅಂತರಕ್ಕೆ ಸಮನಾಗಿರುತ್ತದೆ. ಅದೇ ರೀತಿ ಚಾಚಿದ ಬಲಗೈ ನಡುವಿನ ಚಾಚಿದ ಎಡಗೈಗೆ ಇರುವ ಅಂತರವು ತಲೆ ಮತ್ತು ಕಾಲುಗಳ ನಡುವಿನ ಅಂತರಕ್ಕೆ ಸಮನಾಗಿರುತ್ತದೆ, ಹೀಗಾಗಿ ಜೀವನ ಮತ್ತು ಸೃಷ್ಟಿಯ ಸಾಕಾರವಾದ "ನಾಟಪುರುಷ" ವನ್ನು ಪ್ರತಿನಿಧಿಸುತ್ತದೆ. [೧] [೨] [೪]

ದಕ್ಷಿಣ ಭಾರತೀಯ ವಾಸ್ತುಶಿಲ್ಪ ಮತ್ತು ವರ್ಣಚಿತ್ರಗಳು

ದಕ್ಷಿಣ ಭಾರತವು ಎರಡು ಮೋಡಿಮಾಡುವ ಶಿಲಾ ವಾಸ್ತುಶಿಲ್ಪಗಳನ್ನು ಹೊಂದಿದೆ, ತಮಿಳುನಾಡಿನ ಶುದ್ಧ ದ್ರಾವಿಡ ಶೈಲಿ ಮತ್ತು ಕರ್ನಾಟಕದಲ್ಲಿ ವೆಸರ ಶೈಲಿಯನ್ನು ( ಕರ್ನಾಟ ದ್ರಾವಿಡ ಶೈಲಿ ಎಂದೂ ಕರೆಯುತ್ತಾರೆ) ಹೊಂದಿದೆ. ಮಹಾಬಲಿಪುರಂ, ತಂಜೂರು, ಹಂಪಿ, ಬಾದಾಮಿ, ಪಟ್ಟಡಕಲ್, ಐಹೋಲ್, ಬೇಲೂರು, ಹಲೆಬಿಡು, ಲಕ್ಕುಂಡಿ, ಶ್ರವಣಬೆಲಗೋಳ, ಮಧುರೈಗಳ ಸ್ಫೂರ್ತಿದಾಯಕ ದೇವಾಲಯದ ಶಿಲ್ಪಗಳು ಮತ್ತು ತಿರುವಾಂಕೂರು ಮತ್ತು ಲೆಪಕ್ಷಿ ದೇವಾಲಯಗಳ ಮ್ಯೂರಲ್ ವರ್ಣಚಿತ್ರಗಳು ದಕ್ಷಿಣ ಭಾರತದ ಸಂಸ್ಕೃತಿಗೆ ಸಾಕ್ಷಿಯಾಗಿದೆ. ರಾಜಾ ರವಿವರ್ಮ ಅವರ ವರ್ಣಚಿತ್ರಗಳನ್ನು ದಕ್ಷಿಣ ಭಾರತದ ಜೀವನ ಮತ್ತು ಪುರಾಣಗಳ ಅನೇಕ ವಿಷಯಗಳ ಶ್ರೇಷ್ಠ ಚಿತ್ರಣವೆಂದು ಪರಿಗಣಿಸಲಾಗಿದೆ. ಮಟ್ಟಂಚೇರಿ ಅರಮನೆಯಲ್ಲಿ ಕೇರಳ ಮ್ಯೂರಲ್ ವರ್ಣಚಿತ್ರಗಳು ಮತ್ತು ಎಟ್ಟಮನೂರಿನಲ್ಲಿರುವ ಶಿವ ಕ್ಷೇತ್ರಕ್ಕೆ ಹಲವಾರು ಉದಾಹರಣೆಗಳಿವೆ. ಏಪ್ರಿಲ್ 2006 ರ ಹೊತ್ತಿಗೆ ದಕ್ಷಿಣ ಭಾರತವು 26 ವಿಶ್ವ ಪರಂಪರೆ-ಪಟ್ಟಿಮಾಡಿದ 26 ತಾಣಗಳಲ್ಲಿ 5 ಕ್ಕೆ ನೆಲೆಯಾಗಿದೆ. [೨೯]

ಮಾನವ ಅಭಿವ್ಯಕ್ತಿಯ ಸಾಕಾರಗೊಳಿಸುವ ಹಂಪಿಯಲ್ಲಿನ ಶಿಲ್ಪಗಳು, ಕರ್ನಾಟಕ .

ಮಾನವನ ನೃತ್ಯದ ನಂತರ ಶಿಲ್ಪಗಳು ದಕ್ಷಿಣ ಭಾರತದ ಅಭಿವ್ಯಕ್ತಿಯ ಅತ್ಯುತ್ತಮ ಮಾಧ್ಯಮಗಳಲ್ಲಿ ಒಂದಾಗಿದೆ. ಈ ಮಾಧ್ಯಮದಲ್ಲಿ ಸಮಯಕ್ಕೆ ಮೂರು ಆಯಾಮದ ರೂಪವನ್ನು ಕೆತ್ತಲು ಸಾಧ್ಯವಾಯಿತು. ಸಾಂಪ್ರದಾಯಿಕ ದಕ್ಷಿಣ ಭಾರತದ ಶಿಲ್ಪಿ ತನ್ನ ಹೊಣೆಗಾರಿಕೆಯಿಂದ ದೈವತ್ವಗಳ ಶಿಲ್ಪವನ್ನು ಪ್ರಾರಂಭಿಸುತ್ತಾನೆ, ಇದನ್ನು ಯಾವಾಗಲೂ ಸೀರೆಯಿಂದ ಧರಿಸುವುದಿಲ್ಲ. ಶಿಲ್ಪದ ಕೊಶ್ತಾ ಅಥವಾ ಗ್ರಿಡ್ ಶಿಲ್ಪದ ಮಧ್ಯಭಾಗದಲ್ಲಿ ಹೊಕ್ಕುಳವು ಸರಿಯಾಗಿದೆ ಎಂದು ತೋರಿಸುತ್ತದೆ, ಇದು ಸೀಮಿತ ದೇಹದ ಒಕ್ಕೂಟದ ಮೂಲ ಮತ್ತು ಅನಂತ ಬ್ರಹ್ಮಾಂಡವನ್ನು ಪ್ರತಿನಿಧಿಸುತ್ತದೆ . ಶಿಲ್ಪಗಳು ಸಂಕೀರ್ಣಗಳ ಸುತ್ತಲೂ ಮತ್ತು ಅವುಗಳ ಒಳಗಿನ ಅನೇಕ ದೇವಾಲಯಗಳನ್ನು ಅಲಂಕರಿಸುತ್ತವೆ. ಅವುಗಳು ವಿವಿಧ ಶೈಲೀಕರಣಗಳ ನೃತ್ಯ ಹಂತಗಳ ಚಿತ್ರಣವಾಗಿದ್ದು, ನೃತ್ಯ ಪ್ರಕಾರಗಳನ್ನು ಸಂರಕ್ಷಿಸಲು ಮತ್ತು ಅದನ್ನು ಪುನರುಜ್ಜೀವನಗೊಳಿಸಲು ಸಹಕರಿಸಿದವು. [೩]

ಸಾಹಿತ್ಯ ಮತ್ತು ತತ್ವಶಾಸ್ತ್ರ

[ಬದಲಾಯಿಸಿ]
Tiruvalluvar, ಲೇಖಕ ತಿರುಕ್ಕುರಾಳ್ .

ದಕ್ಷಿಣ ಭಾರತವು ಎರಡು ಸಾವಿರ ವರ್ಷಗಳ ಹಿಂದಿನ ಸಾಹಿತ್ಯ ಸಂಪ್ರದಾಯವನ್ನು ಹೊಂದಿದೆ. ದಕ್ಷಿಣ ಭಾರತದ ಮೊದಲ ಪ್ರಸಿದ್ಧ ಸಾಹಿತ್ಯವೆಂದರೆ ಕಾವ್ಯಾತ್ಮಕ ಸಂಗಮಗಳು, ಇವುಗಳನ್ನು ಒಂದೂವರೆ ಸಾವಿರ ವರ್ಷಗಳ ಹಿಂದೆ ತಮಿಳಿನಲ್ಲಿ ಬರೆಯಲಾಗಿದೆ. 850 ರಲ್ಲಿ ಬರೆದ ಕನ್ನಡ ಕ್ಲಾಸಿಕ್ ಕವಿರಾಜಮಾರ್ಗ   ಕಿಂಗ್ ಅಮೋಘವರ್ಷ I ರ ಸಿಇ, ಆರನೇ ಶತಮಾನದ ಆರಂಭದಲ್ಲಿ ಕಿಂಗ್ ದುರ್ವಿನಿತಾ ಅವರ ಕನ್ನಡ ಸಾಹಿತ್ಯವನ್ನು ಉಲ್ಲೇಖಿಸುತ್ತದೆ. ಕ್ರಿ.ಶ. ಹತ್ತನೇ ಶತಮಾನದ ತಮಿಳು ಬೌದ್ಧ ವ್ಯಾಖ್ಯಾನಕಾರರಾದ ನೆಮ್ರಿನಾಥಮ್ ಸಿಇ ನಾಲ್ಕನೇ ಶತಮಾನದ ಕನ್ನಡ ಸಾಹಿತ್ಯವನ್ನು ಉಲ್ಲೇಖಿಸುತ್ತಾನೆ. ಮಲಯಾಳಂ ಮತ್ತು ತೆಲುಗು ಸಾಹಿತ್ಯ ಸಂಪ್ರದಾಯಗಳನ್ನು ಮುಂದಿನ ಶತಮಾನಗಳಲ್ಲಿ ಅಭಿವೃದ್ಧಿಪಡಿಸಲಾಗಿದೆ. ದಕ್ಷಿಣ ಭಾರತದ ಜನರ ಕಲಾತ್ಮಕ ಅಭಿವ್ಯಕ್ತಿಗಳು ಪ್ರಕೃತಿಯ ಭವ್ಯತೆ ಮತ್ತು ಅದರ ಲಯಗಳ ಬಗ್ಗೆ ಮೆಚ್ಚುಗೆಯನ್ನು ತೋರಿಸುತ್ತವೆ. ಕೃತಿಗಳು ಕೆಲವು ಶಿಲಪ್ಪದಿಗಾರಂ ಮೂಲಕ Ilango Adigal, Tholkappiam Tholkappiar, ತಿರುವಳ್ಳುವರ್ ನ ಬರೆದ ತಿರುಕುರಲ್ಗೆ, ಕುಮಾರವ್ಯಾಸ ನ ಕರ್ನಾಟ ಭಾರತ Katamanjari, ಪಂಪ ನ ವಿಕ್ರಮಾರ್ಜುನ ವಿಜಯ ಮೂರು ಕವಿಗಳು ಅವುಗಳೆಂದರೆ ನನ್ನಯ, ಟಿಕ್ಕಣ ಮತ್ತು Errana, ಶಿವ ಶರಣ, ಆಂಧ್ರ ಮಹಾ Bharatamu ಬಸವಣ್ಣ ಮತ್ತು ಅಕ್ಕ ಮಹಾದೇವಿ ನ ವಚನಗಳನ್ನು. ದಕ್ಷಿಣ ಭಾರತದ ಸಾಹಿತ್ಯ ಮತ್ತು ತತ್ತ್ವಶಾಸ್ತ್ರದಲ್ಲಿ ಮಹಿಳೆಯರನ್ನು ಅತ್ಯಂತ ಶಕ್ತಿಶಾಲಿ ಎಂದು ಪರಿಗಣಿಸಲಾಗುತ್ತದೆ. ವಿವಾಹಿತ ಮಹಿಳೆಯನ್ನು ಶುಭವೆಂದು ಪರಿಗಣಿಸಲಾಗುತ್ತದೆ, ಅವಳ ಶಕ್ತಿ ಅಥವಾ ಸ್ತ್ರೀಲಿಂಗ ಶಕ್ತಿ, ಪತಿ ಮತ್ತು ಅವರ ಮಕ್ಕಳನ್ನು ರಕ್ಷಿಸುತ್ತದೆ ಮತ್ತು ಅಧಿಕಾರ ನೀಡುತ್ತದೆ. ಸಮಕಾಲೀನ ಕನ್ನಡ ಬರಹಗಾರರು ಎಂಟು ಜ್ಞಾನಪಿತ್ ಪ್ರಶಸ್ತಿಗಳನ್ನು ಪಡೆದಿದ್ದಾರೆ, ಇದು ಯಾವುದೇ ಭಾರತೀಯ ಭಾಷೆಗೆ ಅತ್ಯಧಿಕವಾಗಿದೆ.

ಸಮುದಾಯಗಳು ಮತ್ತು ಸಂಪ್ರದಾಯಗಳು

[ಬದಲಾಯಿಸಿ]

ದಕ್ಷಿಣ ಭಾರತದ ಮುಖ್ಯ ಆಧ್ಯಾತ್ಮಿಕ ಸಂಪ್ರದಾಯಗಳಲ್ಲಿ ಹಿಂದೂ ಧರ್ಮದ ಶೈವ ಮತ್ತು ವೈಷ್ಣವ ಶಾಖೆಗಳು ಸೇರಿವೆ, ಆದರೂ ಬೌದ್ಧ ಮತ್ತು ಜೈನ ತತ್ತ್ವಚಿಂತನೆಗಳು ಹಲವಾರು ಶತಮಾನಗಳ ಹಿಂದೆ ಪ್ರಭಾವಶಾಲಿಯಾಗಿದ್ದವು (ಇತ್ತೀಚಿನ ಅಧ್ಯಯನಗಳು ಬೌದ್ಧಧರ್ಮ ಮತ್ತು ಜೈನ ಧರ್ಮದ ಆಗಮನದ ಮೊದಲು ದಕ್ಷಿಣ ಭಾರತದಲ್ಲಿ ಹಿಂದೂ ಧರ್ಮದ ಶೈವ ಶಾಖೆಯಾದರೂ ಇದ್ದವು ಎಂದು ಸೂಚಿಸುತ್ತದೆ. ಕ್ರಿ.ಪೂ 205 ರಲ್ಲಿ ಶ್ರೀಲಂಕಾವನ್ನು ಆಕ್ರಮಿಸಿದ ಎಲ್ಲಲನ್ ತಮಿಳು ರಾಜನಾಗಿ ಸಿಂಹಳೀಯ ಬೌದ್ಧರು ಶೈವ ಎಂದು ಗುರುತಿಸಿದ್ದಾರೆ). ಕರ್ನಾಟಕದ ಶ್ರವಣಬೆಲಗೋಳ ಜೈನರ ಜನಪ್ರಿಯ ಯಾತ್ರಾ ಕೇಂದ್ರವಾಗಿದೆ. ಕ್ರಿ.ಶ 52 ರಲ್ಲಿ ಕೇರಳಕ್ಕೆ ಬಂದ ಸೇಂಟ್ ಥಾಮಸ್ ಧರ್ಮಪ್ರಚಾರಕನ ಕಾಲದಿಂದ ಕರಾವಳಿ ದಕ್ಷಿಣ ಭಾರತದಲ್ಲಿ ಕ್ರಿಶ್ಚಿಯನ್ ಧರ್ಮ ಪ್ರವರ್ಧಮಾನಕ್ಕೆ ಬಂದಿದೆ (ಸೇಂಟ್ ಥಾಮಸ್ ಆಗಮನವು ಯಾವುದೇ ಐತಿಹಾಸಿಕ ಪುರಾವೆಗಳು ಬೆಂಬಲಿಸದ ಕಾರಣ ಕಾಲ್ಪನಿಕ ಖಾತೆಯಾಗಿರಬಹುದು.) ಮತ್ತು ಸಿರಿಯನ್ ಕ್ರಿಶ್ಚಿಯನ್ ಸಂಪ್ರದಾಯವನ್ನು ಸ್ಥಾಪಿಸಿತು ಇಂದು ಸೇಂಟ್ ಥಾಮಸ್ ಕ್ರಿಶ್ಚಿಯನ್ನರು ಅಥವಾ ನಸ್ರಾನಿಸ್ ಎಂದು ಕರೆಯುತ್ತಾರೆ . [೩೦] [೩೧] [೩೨] [೩೩] [೩೪] [೩೫] [೩೬] [೩೭] [೩೮] ದಕ್ಷಿಣ ಭಾರತದಲ್ಲಿ, ವಿಶೇಷವಾಗಿ ಮಲಬಾರ್ ಕರಾವಳಿಯಲ್ಲಿ ದೊಡ್ಡ ಮುಸ್ಲಿಂ ಸಮುದಾಯವಿದೆ, ಇದು ಕೇರಳ ಮತ್ತು ಓಮಾನಿಗಳು ಮತ್ತು ಇತರ ಅರಬ್ಬರ ನಡುವಿನ ಪ್ರಾಚೀನ ಕಡಲ ವ್ಯಾಪಾರಕ್ಕೆ ತನ್ನ ಮೂಲವನ್ನು ಕಂಡುಹಿಡಿಯಬಲ್ಲದು. ರಾಜ ಸೊಲೊಮೋನನ ಕಾಲದಲ್ಲಿ ಮಲಬಾರ್ ಕರಾವಳಿಗೆ ಆಗಮಿಸಬೇಕಿದ್ದ ವಿಶ್ವದ ಅತ್ಯಂತ ಹಳೆಯ ಕೊಚ್ಚಿನ್ ಯಹೂದಿಗಳು ಮತ್ತು ಪರಾದೇಸಿ ಯಹೂದಿಗಳಲ್ಲಿ ಮದ್ರಾಸ್ ಮತ್ತು ಕೊಚ್ಚಿನ್ ನೆಲೆಯಾಗಿದೆ. [೩೬] [೩೭] [೩೯] [೪೦] ಕಾಮನ್ವೆಲ್ತ್ ರಾಷ್ಟ್ರಗಳಲ್ಲಿ ಉಳಿದಿರುವ ಅತ್ಯಂತ ಹಳೆಯ ಯಹೂದಿ ಸಿನಗಾಗ್ ಕೇರಳದ ಕೊಚ್ಚಿಯಲ್ಲಿರುವ ಪರದೇಸಿ ಸಿನಗಾಗ್ ಆಗಿದೆ.

ಸಹ ನೋಡಿ

[ಬದಲಾಯಿಸಿ]
  1. ↑ ೧.೦ ೧.೧ ೧.೨ ೧.೩ ೧.೪ ೧.೫ ೧.೬ ೧.೭ ೧.೮ Beck, Brenda. 1976. "The Symbolic Merger of Body, Space, and Cosmos in Hindu Tamil Nadu." Contributions to Indian Sociology 10(2): 213-43.
  2. ↑ ೨.೦ ೨.೧ ೨.೨ ೨.೩ ೨.೪ ೨.೫ ೨.೬ ೨.೭ ೨.೮ Bharata (1967). The Natyashastra [Dramaturgy], 2 vols., 2nd. ed. Trans. by Manomohan Ghosh. Calcutta: Manisha Granthalaya.
  3. ↑ ೩.೦ ೩.೧ ೩.೨ ೩.೩ ೩.೪ ೩.೫ ೩.೬ Dehejia, Vidya, Richard H. Davis, R. Nagaswamy, Karen Pechilis Prentiss (2002) The Sensuous and the Sacred: Chola Bronzes from South India.
  4. ↑ ೪.೦ ೪.೧ ೪.೨ ೪.೩ ೪.೪ ೪.೫ ೪.೬ ೪.೭ Kallarasa Virachita Janavasya Ed: G.G. Manjunathan. Kannada Adhyayana Samsthe, University of Mysore, Mysore 1974
  5. ↑ ೫.೦ ೫.೧ ೫.೨ ೫.೩ ೫.೪ ೫.೫ Wadley, Susan, ed. 1980. The Powers of Tamil Women. Syracuse: Syracuse U. Press.
  6. ↑ Boulanger, Chantal; (1997) Saris: An Illustrated Guide to the Indian Art of Draping, Shakti Press International, New York. ISBN 0-9661496-1-0
  7. ↑ Tamil to English Dictionary "Meaning of iravirekku" (Meaning of இராவிரேக்கு)
  8. ↑ "TAMIL TO ENGLISH DICTIONARY இராவிரேக்கு - iravirekku - [irāvirēkku]". Archived from the original on 2018-12-04. Retrieved 2019-08-21.
  9. ↑ அரசிலை aracilai Error in webarchive template: Check |url= value. Empty.
  10. ↑ Asiff Hussein (2007). Sarandib: an ethnological study of the Muslims of Sri Lanka. Vol. VOL. I.—THE DISTRICT. MADRAS : PRINTED BY E. KEYS, AT THE GOVERNMENT PRESS: Asiff Hussein. p. 267. ISBN 9559726226. Retrieved 11 November 2012. 110 The term appears to literally mean 'loin (arai) cover (mudi)' 4,1 Winslow ( 1862) gives araimuti as 'a small plate of metal worn by little girls over the private parts'. Dubois (1906) who observed that the private parts of the children of the {{cite book}}: |volume= has extra text (help)Original from the University of Michigan Digitized 3 Sep 2008
  11. ↑ Government Museum (Madras, India), M. S. Chandrasekhar (1966). Guide to the principal exhibits in the Government Museum, Pudukkottai. Printed at Super Power Press, for the Director of Stationery and Print. p. 93. Retrieved 16 April 2012. Pamla malai (coral necklace), kasais, lead and glass bangles, lead rings for toes, ear and nose screws, and also the araimudi (or the " Genital shield ") worn by young female children are included.{{cite book}}: CS1 maint: multiple names: authors list (link)Original from the University of Michigan Digitized 6 Jun 2011 Length 129 pages
  12. ↑ A Manual of the Salem district in the presidency of Madras, Volume 1. Vol. VOL. I.—THE DISTRICT. MADRAS : PRINTED BY E. KEYS, AT THE GOVERNMENT PRESS: Printed by E. Keys, at the Government Press. 1883. p. 141. Retrieved 16 April 2012. The children sometimes, to the age of ten years or more, go in a state of nudity, relieved perhaps by a piece of string round the waist which sustains the "araimudi" or heart-shaped piece of silver, which calls attention to what it purports to conceal. {{cite book}}: |volume= has extra text (help)Compiled by Henry Le Fanu Original from Oxford University Digitized 6 Jun 2007
  13. ↑ Madras (India : State) (1918). Madras district gazetteers, Volume 1, Part 1. Vol. VOL. I.—THE DISTRICT. MADRAS : PRINTED BY E. KEYS, AT THE GOVERNMENT PRESS: Printed by the Superintendent, Govt. Press. p. 109. Retrieved 11 November 2012. Little girls, up to the age of about 3, wear nothing but the little heart-shaped piece of silver suspended by a waist-cord (arai- mudi) "which calls attention to what it purports to conceal." They are then promoted to a miniaturo " female " cloth {{cite book}}: |volume= has extra text (help)Original from the University of Michigan Digitized 14 Mar 2005 "Archived copy". Archived from the original on 3 December 2012. Retrieved 2012-11-12. {{cite web}}: Unknown parameter |dead-url= ignored (help)CS1 maint: archived copy as title (link)
  14. ↑ P. Percival (1993). P. Percival (ed.). Percival's Tamil-English dictionary (reprint ed.). Asian Educational Services. p. 14. ISBN 81-206-0819-4. Retrieved 16 April 2012. அரைமுடி arai múḍi, A small plate of gold or silver, appended to the girdle of female children, for the sake of decency ;Google Books
  15. ↑ M. Winslow (1989). Winslow's a Comprehensive Tamil and English Dictionary (3, reprint ed.). Asian Educational Services. p. 40. ISBN 81-206-0000-2. Retrieved 16 April 2012. அரைமுடி, s. A small plate of metal worn by little girls over the private parts.
  16. ↑ Miron Winslow (1862). Acomprehensive Tamil and English Dictionary of High and Low Tamil. MADRAS : PRINTED AND PUBLISHED BY P. R. HUNT, AMERICAN MISSION PRESS, 167, POPHAM'S BROADWAY: Hunt. p. 40. Retrieved 16 April 2012. அரைமுடி, s. A small plate of metal worn by little girls over the private parts.{{cite book}}: CS1 maint: location (link)Original from the Bavarian State Library Digitized 21 Mar 2011 Length 976 pages A COMPREHENSIVE TAMIL AND ENGLISH DICTIONARY OF HIGH AND LOW TAMIL, BY THE REV. MIRON WINSLOW. D.D. AMERICAN MISSIONARY, MADRAS. ASSISTED BY COMPETENT NATIVE SCHOLARS: IN PART FROM MANUSCRIPT MATERIALS OF THE LATE REV. JOSEPH KNIGHT, AND OTHERS. MADRAS : PRINTED AND PUBLISHED BY P. R. HUNT, AMERICAN MISSION PRESS, 167, POPHAM'S BROADWAY. 1862. Copyright Secured.
  17. ↑ Jean Antoine Dubois (1899). Beauchamp, Henry King (ed.). Hindu manners, customs and ceremonies (2 ed.). Oxford PRINTED AT THE CLARENDON PRESS BY HORACE HART, M.A. PRINTER TO THE UNIVERSITY: Clarendon press. p. 336. Retrieved 16 April 2012. They have many other baubles of the same kind2. Even the private parts of the children have their own particular decorations. Little girls wear a gold or silver shield or codpiece on which is graven some indecent picture; while a boy's ornament, also of gold or silver, is an exact copy of that member which it is meant to decorate.Original from Indiana University Digitized 11 Jun 2009 Length 730 pages HENRY FROWDE, M.A. PUBLISHER TO THE UNIVERSITY OF OXFORD LONDON, EDINBURGH, AND NEW YORK HINDU MANNERS, CUSTOMS AND CEREMONIES BY THE ABBÉ J. A. DUBOIS TRANSLATED FROM THE AUTHOR'S LATER FRENCH MS. AND EDITED WITH NOTES, CORRECTIONS, AND BIOGRAPHY BY HENRY K. BEAUCHAMP FELLOW OF THE UNIVERSITY OF MADRAS ; MEMBER OF THE ROYAL ASIATIC SOCIETY WITH A PREFATORY NOTE BY THE RIGHT HON. MAX MÜLLER AND A PORTRAIT SECOND EDITION Oxford AT THE CLARENDON PRESS 1899
  18. ↑ Fernando Henriques (1961). Love in action: the sociology of sex. Panther Books. p. 70. Retrieved 16 April 2012. Little girls wear a gold or silver shield or cod-piece on which is graven some indecent picture; while a boy's ornament, also of gold or silver, is an exact copy of that member which it is meant to decorate.Original from the University of Michigan Digitized 3 Oct 2007 Length 432 pages
  19. ↑ Robert Briffault (1969). The mothers: a study of the origins of sentiments and institutions, Volume 3 (reprint ed.). Johnson Reprint. p. 284. Retrieved 16 April 2012. Little girls wear a gold or silver shield, or cod-piece, on which is graven an indecent picture ; while a boy's ornament, also of gold or silver, is an exact copy of the member it is meant toOriginal from the University of Virginia Digitized 15 Aug 2008 Length 841 pages
  20. ↑ Edward Alexander Powell (1929). The last home of mystery. The Century Co. p. 67. Retrieved 16 April 2012. parts of small children have their own particular adornments. Little girls often wear nothing save a gold or silver shield or cod-piece on which is graven an indecent picture. A boy's ornament, also of gold or silver, is an exact copy of that member which it pretends to conceal.Original from the University of Michigan Digitized 26 Oct 2006 Length 332 pages
  21. ↑ "J. A. (Jean Antoine) Dubois. Hindu manners, customs and ceremonies. (page 34 of 72) (PAINTING MARKS ON THE BODY 333)". Archived from the original on 2019-03-27. Retrieved 2019-08-21.
  22. ↑ HINDU MANNERS, CUSTOMS AND CEREMONIES THIRD EDITION OXFORD AT THE CLARENDON PRESS 1906
  23. ↑ Full text of "Hindu manners, customs and ceremonies"
  24. ↑ Jean Antoine Dubois (1862). Description of the character, manners, and customs of the people of India; and their institutions, religious and civil (2 ed.). MADRAS : PRINTED AT THE ASYLUM PRESS, MOUNT ROAD, BY WILLIAM THOMAS: J. Higginbotham. p. 163. Retrieved 16 April 2012. The children of either sex are likewise ornamented with various trinkets of the same form, though smaller than those of grown persons. They have also some that are peculiar. As all children in India go perfectly naked till they are six or seven years old, the parents of course, adapt the ornaments to the natural parts of the body. Thus, the girls have a plate of metal suspended so as to conceal, in some measure, their nakedness. The boys, on the other hand, have little bells hung round them, or some similar device of silver or gold, attached to the little belt with which they are girt. Amongst the rest, a particular trinket appears in front, bearing a resemblance to the sexual part of the lad.Original from University of Minnesota Digitized 18 Feb 2010 Length 410 pages DESCRIPTION OF THE CHARACTER, MANNERS, AND CUSTOMS OF THE PEOPLE OF INDIA ; AND OF THEIR INSTITUTIONS, RELIGIOUS AND CIVIL, BY THE ABBE J. A. DUBOIS, Missionary in the Mysore. Second Edition, WITH NOTES, CORRECTIONS AND ADDITIONS BY REV. G. U. POPE, Head Master of the Ootacamund Grammar School, and Fellow of the Madras University. TRANSLATED FROM THE FRENCH MANUSCRIPT. Madras : J. HIGGINBOTHAM, MOUNT ROAD. Law Bookseller and Publisher. LONDON—MESSRS. ALLAN AND CO. CALCUTTA—HAY AND CO., THACKER SPINK AND CO. BOMBAY—CHESSON AND WOODALL. 1862.
  25. ↑ Asiff Hussein (2007). Sarandib: an ethnological study of the Muslims of Sri Lanka. Vol. VOL. I.—THE DISTRICT. MADRAS : PRINTED BY E. KEYS, AT THE GOVERNMENT PRESS: Asiff Hussein. p. 267. ISBN 9559726226. Retrieved 11 November 2012. Little girls of the Eastern districts such as Amparai are also said to have formerly worn a cache-sexe plate in the shape of the Indian Fig leaf (Ficus Religiosa) known as araimudi 450 to cover their private parts. The ornament made of silver or ... {{cite book}}: |volume= has extra text (help)Original from the University of Michigan Digitized 3 Sep 2008
  26. ↑ Dress and Ornamentation among the Moors page 33 Error in webarchive template: Check |url= value. Empty.
  27. ↑ "Thirayattam"(Folklore Text -malayalam), state institute of Language, Kerala ISBN 978-81-200-4294-0
  28. ↑ "Thirayattam" (Folklore Text-malayalam, Moorkkanad Peethambaran), State Institute of language,Kerala.
  29. ↑ World Heritage Listed Sites in India. URl accessed on 12 April 2006.
  30. ↑ Menachery G (1973) The St. Thomas Christian Encyclopedia of India, Ed. George Menachery, B.N.K. Press, vol. 2, ISBN 81-87132-06-X, Lib. Cong. Cat. Card. No. 73-905568; B.N.K. Press – (has some 70 lengthy articles by different experts on the origins, development, history, culture... of these Christians, with some 300 odd photographs).
  31. ↑ Menachery G (ed) (1982) The St. Thomas Christian Encyclopedia of India, B.N.K. Press, vol. 1;
  32. ↑ Menachery G (ed); (1998) "The Indian Church History Classics", Vol. I, The Nazranies, Ollur, 1998. ISBN 81-87133-05-8.
  33. ↑ Mundadan, A. Mathias. (1984) History of Christianity in India, vol.1, Bangalore, India: Church History Association of India.
  34. ↑ Podipara, Placid J. (1970) "The Thomas Christians". London: Darton, Longman and Tidd, 1970. (is a readable and exhaustive study of the St. Thomas Christians.)
  35. ↑ Leslie Brown, (1956) The Indian Christians of St. Thomas. An Account of the Ancient Syrian Church of Malabar, Cambridge: Cambridge University Press 1956, 1982 (repr.)
  36. ↑ ೩೬.೦ ೩೬.೧ Thomas Puthiakunnel, (1973) "Jewish colonies of India paved the way for St. Thomas", The Saint Thomas Christian Encyclopedia of India, ed. George Menachery, Vol. II., Trichur.
  37. ↑ ೩೭.೦ ೩೭.೧ Koder, S. "History of the Jews of Kerala". The St. Thomas Christian Encyclopaedia of India, ed. G. Menachery, 1973.
  38. ↑ T.K Velu Pillai, (1940) "The Travancore State Manual"; 4 volumes; Trivandrum)
  39. ↑ Lord, James Henry. (1977) The Jews in India and the Far East. 120 pp.; Greenwood Press Reprint; ISBN 0-8371-2615-0
  40. ↑ Katz, Nathan; & Goldberg, Ellen S; (1993) The Last Jews of Cochin: Jewish Identity in Hindu India. Foreword by Daniel J. Elazar, Columbia, SC, Univ. of South Carolina Press. ISBN 0-87249-847-6
"https://kn.wikipedia.org/w/index.php?title=ದಕ್ಷಿಣ_ಭಾರತದ_ಸಂಸ್ಕೃತಿ&oldid=1173166" ಇಂದ ಪಡೆಯಲ್ಪಟ್ಟಿದೆ