ಮೈಸೂರು ಸಂಸ್ಥಾನದ ಸಂಗೀತಕಾರರು

ಮೈಸೂರು ಸಾಮ್ರಾಜ್ಯವನ್ನು (1399-1950) ಯದುರಾಯ ಅವರು 1399 ರಲ್ಲಿ ವಿಜಯನಗರ ಸಾಮ್ರಾಜ್ಯದ ಊಳಿಗಮಾನ್ಯರಾಗಿ ಸ್ಥಾಪಿಸಿದರು. ವಿಜಯನಗರ ಸಾಮ್ರಾಜ್ಯದ ಅವನತಿಯ ನಂತರ 17 ನೇ ಶತಮಾನದ ಆರಂಭದಲ್ಲಿ ಇದು ಸ್ವತಂತ್ರ ಸಾಮ್ರಾಜ್ಯವಾಯಿತು. ಅನೇಕ ಸಂಗೀತಗಾರರು ಮತ್ತು ವಾಗ್ಗೇಯಕಾರರು ಯದುರಾಯನ ಕಾಲದಿಂದಲೂ ಮೈಸೂರು ರಾಜರ ಆಸ್ಥಾನಗಳನ್ನು ಅಲಂಕರಿಸಿದ್ದಾರೆ ಮತ್ತು ಹಿಂದಿನ ಶತಮಾನಗಳಲ್ಲಿ ಅಭಿವೃದ್ಧಿ ಹೊಂದಿದ ಸಂಗೀತದ ದಕ್ಷಿಣಾದಿ ಶಾಖೆ ವ್ಯಾಪ್ತಿಯನ್ನು ಹೆಚ್ಚಿಸಿದ್ದಾರೆ. ಆದಾಗ್ಯೂ, ರಾಜ ರಣಧೀರ ಕಂಠೀರವ ನರಸರಾಜ ವೊಡೆಯರ್ (1638) ರ ಕಾಲದಿಂದ ಮಾತ್ರ ದಾಖಲೆಗಳು ಲಭ್ಯವಿದೆ.^[೧]^[೨] ಈ ಸಮಯದಿಂದ ಉಳಿದುಕೊಂಡಿರುವ ಸಂಗೀತ ಗ್ರಂಥಗಳು ಸಂಗೀತ, ಸಂಗೀತ ವಾದ್ಯಗಳು, ಸಂಯೋಜನೆಗಳ ಪ್ರಕಾರಗಳು, ರಾಗ (ಮಧುರಗಳು) ಮತ್ತು ಬಳಸಿದ ತಾಳ (ಲಯಗಳು)ಗಳ ಬಗ್ಗೆ ಸಾಕಷ್ಟು ಮಾಹಿತಿಯನ್ನು ಒದಗಿಸುತ್ತವೆ. ಎಲ್ಲಾ ಮೈಸೂರು ರಾಜರು ಸಂಗೀತವನ್ನು ಪೋಷಿಸಿದರೂ, ಕರ್ನಾಟಕ ಸಂಗೀತದ ಸುವರ್ಣಯುಗ ಮೂರನೆ ಕೃಷ್ಣರಾಜ ವೊಡೆಯರ್ (1794–1868), ಚಾಮರಾಜ ವೊಡೆಯರ್ IX (1862–1894), ಕೃಷ್ಣರಾಜ ವೊಡೆಯರ್ IV (1884-1940) ಮತ್ತು ಜಯ ಚಾಮರಾಜ ವೊಡೆಯರ್ (1919-1974)ರ ಕಾಲವಾಗಿತ್ತು. ಕೃಷ್ಣರಾಜ ವೊಡೆಯರ್ IV ರ ಆಳ್ವಿಕೆಯನ್ನು ಸಂಗೀತದ ದೃಷ್ಟಿಯಿಂದ ವಿಶೇಷವಾಗಿ ಮುಖ್ಯವೆಂದು ಪರಿಗಣಿಸಲಾಗಿದೆ.^[೩]

ಸಾಮಾನ್ಯವಾಗಿ ಕೃತಿಗಳನ್ನು ಹಾಡುವಾಗ ವಾದ್ಯಗಳಲ್ಲಿ ವೀಣೆ, ರುದ್ರ ವೀಣೆ, ಪಿಟೀಲು, ತಂಬೂರ, ಘಟಂ, ಕೊಳಲು, ಮೃದಂಗ, ನಾಗಸ್ವರದಂತಹ ಉಪಕರಣಗಳನ್ನು ಉಪಯೋಗಿಸುತ್ತಾರೆ. ಹಾರ್ಮೋನಿಯಂ, ಸಿತಾರ್ ಮತ್ತು ಜಲತರಂಗ ದಂತಹ ಉಪಕರಣಗಳು ದಕ್ಷಿಣ ಪ್ರದೇಶಕ್ಕೆ ಸಾಮಾನ್ಯವಲ್ಲದಿದ್ದರೂ ಬಳಕೆಗೆ ಬಂದವು ಮತ್ತು ಬ್ರಿಟಿಷ್ ಪ್ರಭಾವವು ಸ್ಯಾಕ್ಸೋಫೋನ್ ಮತ್ತು ಪಿಯಾನೋವನ್ನು ಜನಪ್ರಿಯಗೊಳಿಸಿತು. ಈ ರಾಜವಂಶದ ವಂಶಸ್ಥರು ಪ್ರಸಿದ್ಧ ವಾಗ್ಗೇಯಕಾರರು,ಮತ್ತು ಇತರರೊಂದಿಗೆ ಸಂಗೀತ ವಾದ್ಯಗಳನ್ನು ನುಡಿಸುವಲ್ಲಿ ಪ್ರವೀಣರಾಗಿದ್ದರು.^[೪] ಸಂಯೋಜಕರು ಮತ್ತು ಅವರನ್ನು ಪೋಷಿಸಿದ ರಾಜರು ವಾದ್ಯ ಸಂಗೀತದಲ್ಲಿ ಪರಿಣತರಾಗಿರುವುದು ಅಸಾಮಾನ್ಯವೇನಲ್ಲ. ಅವರು ಆಯ್ಕೆ ಮಾಡಿದ ವಾದ್ಯ (ಗಳ) ದಲ್ಲಿ ಸಂಗೀತಗಾರರು ಎಷ್ಟು ಪ್ರವೀಣರಾಗಿದ್ದರೆಂದರೆ, ವಾದ್ಯದ ಹೆಸರು ಸಂಗೀತಗಾರನ ಹೆಸರಿನ ಒಂದು ಭಾಗವಾಯಿತು. ಉದಾಹರಣೆಗಳೆಂದರೆ ವೀಣೆ ಸುಬ್ಬಣ್ಣ ಮತ್ತು ವೀಣೆ ಶೇಷಣ್ಣ, ವೀಣಾ (ಅಥವಾ ದಕ್ಷಿಣ ಭಾರತದಲ್ಲಿ ತಿಳಿದಿರುವಂತೆ ವೀಣೆ ) ಅವರ ಸಾಧನ.^[೫] ಈ ಕಾಲದಲ್ಲಿ, ಆಧುನಿಕ ತಮಿಳುನಾಡಿನ ತಂಜಾವೂರು ಮತ್ತು ಆಧುನಿಕ ಕರ್ನಾಟಕದ ಮೈಸೂರು ಕರ್ನಾಟಕ ಸಂಗೀತದ ಕೇಂದ್ರಗಳಾಗಿದ್ದವು. ಮೈಸೂರು ಒಂದು ವಿಶಿಷ್ಟವಾದ ಸಂಗೀತ ಶಾಲೆಯನ್ನು ಅಭಿವೃದ್ಧಿಪಡಿಸಿತು, ಅದು ರಾಗ ಮತ್ತು ಭಾವಕ್ಕೆ ಮಹತ್ವ ನೀಡಿತು.^[೬] ಆಸ್ಥಾನಗಳಲ್ಲಿನ ಅನೇಕ ಸಂಗೀತಗಾರರು ಮೈಸೂರು ಸಾಮ್ರಾಜ್ಯದ ಸ್ಥಳೀಯರಾಗಿದ್ದರೂ, ದಕ್ಷಿಣ ಭಾರತದ ಇತರ ಭಾಗಗಳ ಕಲಾವಿದರು ಸಹ ಪೋಷಕರಾಗಿದ್ದರು. ಈ ಅವಧಿಯ ಮತ್ತೊಂದು ಪ್ರಮುಖ ಬೆಳವಣಿಗೆ ಎಂದರೆ ನಾಟಕದ ಬೆಳವಣಿಗೆ. ಇಂಗ್ಲಿಷ್ ಮತ್ತು ಸಂಸ್ಕೃತ ಶಾಸ್ತ್ರೀಯ ಮೂಲಗಳಿಂದ ಅಥವಾ ಅನುವಾದಿಸಲ್ಪಟ್ಟ ಈ ನಾಟಕಗಳು ಅನೇಕ ಸುಮಧುರ ಹಾಡುಗಳನ್ನು ಒಳಗೊಂಡಿವೆ ಮತ್ತು ರಾಜಮನೆತನದಿಂದ ಸ್ಥಾಪಿಸಲ್ಪಟ್ಟ ವಿವಿಧ ನಾಟಕ ಶಾಲೆಗಳ ಮೂಲಕ ಇವುಗಳನ್ನು ವೇದಿಕೆಗೆ ತರಲಾಯಿತು.^[೭]

ರಾಜ ಕೃಷ್ಣರಾಜ ವೊಡೆಯರ್ III (1794-1868)

ಮೈಸೂರು ಸಂಸ್ಥಾನದ ಸಂಗೀತಕಾರರು (1638-1947)
ವೈಕುಂಠ ದಾಸರು	(1680)
ವೀಣೆ ವೆಂಕಟಸುಬ್ಬಯ್ಯ	1750
ಶುಂಠಿ ವೆಂಕಟರಾಮಯ್ಯ	1780
ಮೈಸೂರು ಸದಾಶಿವ ರಾವ್	1790
ಕೃಷ್ಣರಾಜ ವೊಡೆಯರ್ III	1799 - 1868
ಅಳಿಯ ಲಿಂಗರಾಜ ಅರಸು	1823–1874
ಚಿಕ್ಕ ಲಕ್ಷ್ಮೀನಾರಣಪ್ಪ
ಪೆದ್ದ ಲಕ್ಷ್ಮೀನಾರಣಪ್ಪ
ದೇವಲಾಪುರದ ನಂಜುಂಡ
ವೀಣೆ ಶಾಮಣ್ಣ	1832 - 1908
ವೀಣೆ ಪದ್ಮನಾಬಯ್ಯ	1842 - 1900
ವೀಣೆ ಶೇಷಣ್ಣ	1852 - 1926
ಮೈಸೂರು ಕರಿಗಿರಿ ರಾವ್	1853 - 1927
ಸೋಸಲೆ ಅಯ್ಯ ಶಾಸ್ತ್ರೀ	1854 - 1934
ವೀಣೆ ಸುಬ್ಬಣ್ಣ	1861 - 1939
ಮೈಸೂರು ವಾಸುದೇವಾಚಾರ್	1865-1961
ಬಿಡಾರಂ ಕೃಷ್ಣಪ್ಪ	1866 - 1931
ಟಿ.ಪಟ್ಟಾಭಿರಾಮಯ್ಯ	1863
ಜಯರಾಯಾಚಾರ್ಯ	1846-1906
ಗಿರಿಭಟ್ಟರ ತಮ್ಮಯ್ಯ	1865 - 1920
ನಂಜನಗೂಡು ಸುಬ್ಬಾ ಶಾಸ್ತ್ರಿ	1834 - 1906
ಚಂದ್ರಶೇಖರ ಶಾಸ್ತ್ರಿ
ಚಿನ್ನಯ್ಯ	1902
ವೀಣೆ ಸುಬ್ರಹ್ಮಣ್ಯ ಅಯ್ಯರ್	1864 - 1919
ಮುತ್ತಯ್ಯ ಭಾಗವತರ್	1877 - 1945
ವೀಣೆ ಶಿವರಾಮಯ್ಯ	1886 - 1946
ವೀಣೆ ವೆಂಕಟಗಿರಿಯಪ್ಪ	1887 - 1952
ಶ್ರೀನಿವಾಸ ಅಯ್ಯಂಗಾರ್	1888 - 1952
ಚಿಕ್ಕ ರಾಮರಾವ್	1891 - 1945
ಟಿ ಚೌಡಯ್ಯ	1894 - 1967
ಜಯಚಾಮರಾಜ ವೊಡೆಯರ್	1919 - 1974
ಡಾ.ಬಿ ದೇವೇಂದ್ರಪ್ಪ	1899 - 1986
ಜಿ.ನಾರಾಯಣ ಅಯ್ಯಂಗಾರ್	1903 - 1959
ಟಿ.ಸುಬ್ರಹ್ಮಣ್ಯ ಅಯ್ಯರ್
ಅನವಟ್ಟಿ ರಾಮ ರಾವ್	1860
ಟೈಗರ್ ವರದಾಚಾರ್	1876 - 1950
ಚೆನ್ನಕೇಶವಯ್ಯ	1895 - 1986
ಟಿ.ಕೃಷ್ಣ ಅಯ್ಯಂಗಾರ್	1902 - 1997
ಎಸ್.ಎನ್.ಮರಿಯಪ್ಪ	1914 - 1986
ಸಿ.ರಾಮಚಂದ್ರ ರಾವ್	1916 - 1985
ಆರ್.ಎನ್.ದೊರೆಸ್ವಾಮಿ	1916 - 2002
ಡಾ.ವಿ.ದೊರೆಸ್ವಾಮಿ ಅಯ್ಯಂಗಾರ್	1920 - 1997
ವೈದ್ಯಲಿಂಗ ಭಾಗವತರ್	1924 - 1999

ಈ ಅವಧಿಯು ಮೈಸೂರಿನ ಆಡಳಿತದ ಮೇಲೆ ಬ್ರಿಟಿಷ್ ನಿಯಂತ್ರಣದ ಆರಂಭವನ್ನು ಮತ್ತು ದಕ್ಷಿಣ ಭಾರತದಲ್ಲಿ ಗಾಯನ ಮತ್ತು ವಾದ್ಯಗಳ ಕರ್ನಾಟಕ ಸಂಗೀತದ ಬೆಳವಣಿಗೆಯಲ್ಲಿ ಒಂದು ಪ್ರಮುಖ ಅವಧಿಯ ಆರಂಭವನ್ನು ತಿಳಿಸಿತು. ರಾಜ ಕೃಷ್ಣರಾಜ ವೊಡೆಯರ್ III ತರಬೇತಿ ಪಡೆದ ಸಂಗೀತಗಾರ, ಸಂಗೀತಶಾಸ್ತ್ರಜ್ಞ ಮತ್ತು ವಾಗ್ಗೇಯಕಾರ. ಹಿಂದೂ ದೇವತೆ ಚಾಮುಂಡೇಶ್ವರಿಯ ಭಕ್ತರಾಗಿದ್ದ ಅವರು ತಮ್ಮ ಎಲ್ಲಾ ಸಂಯೋಜನೆಗಳನ್ನು "" ಚಾಮುಂಡಿ "" ಅಥವಾ "" ಚಾಮುಂಡೇಶ್ವರಿ "" ಮುದ್ರೆಯ ಅಡಿಯಲ್ಲಿ ಬರೆದಿದ್ದಾರೆ. ಅನುಭವ ಪಂಚರತ್ನ ಎಂಬ ಶೀರ್ಷಿಕೆಯಲ್ಲಿ ಕನ್ನಡ ಭಾಷೆಯಲ್ಲಿ ಅನೇಕ ತಾತ್ವಿಕವಾಗಿ ವಿಷಯದ ಜಾವಳಿ (ಲಘು ಭಾವಗೀತೆ) ಮತ್ತು ಭಕ್ತಿಗೀತೆಗಳನ್ನು ರಚಿಸಿದರು. ಕರ್ನಾಟಕ ಸಂಗೀತದಲ್ಲಿ ಜಾವಳಿಯ ಉಗಮ ಮೈಸೂರಲ್ಲಿ ಆಯಿತು ಮತ್ತು ಮೊದಲ ಮಾಹಿತಿ ರಾಜನ ಬರಹಗಳಲ್ಲಿ ಜಾವಡಿ ಎಂದು ಉಲ್ಲೇಖಿಸಲಾಗಿದೆ.^[೮] ಕನ್ನಡದಲ್ಲಿ ಅವರ ಪಾಂಡಿತ್ಯ ಮೆಚ್ಚುವಂತಹುದು ಮತ್ತು ಅವರ ರಚನೆಗಳು ವೀರಶೈವ ಕವಿಗಳ ವಚನಗಳಿಗೆ ಮತ್ತು ಭಕ್ತಿ ಗೀತೆಗಳ ಹರಿದಾಸರ ಪದಗಳಿಗೆ ಸಮಾನವಾಗಿದೆ. ^[೯]

ಮೈಸೂರು ಸದಾಶಿವ ರಾವ್ ಆಧುನಿಕ ಆಂಧ್ರಪ್ರದೇಶದ ಚಿತ್ತೂರು ಜಿಲ್ಲೆಯ ಗ್ರೀಮ್‌ಸ್ಪೆಟ್‌ನಲ್ಲಿ ಮಹಾರಾಷ್ಟ್ರಮೂಲದ ಕುಟುಂಬದಲ್ಲಿ ಜನಿಸಿದರು. ಅವರು 1825 ಮತ್ತು 1835 ರ ನಡುವೆ ಮೈಸೂರಿಗೆ ಬಂದರು ಮತ್ತು ಸುಮಾರು ಐವತ್ತು ವರ್ಷಗಳ ಕಾಲ ರಾಜನಿಗೆ ಆಸ್ಥಾನದ ಸಂಗೀತಗಾರರಾಗಿ ಸೇವೆ ಸಲ್ಲಿಸಿದರು. ಅವರ ಕೃತಿಗಳು ನೂರಾರು ಸಂಖ್ಯೆಯಲ್ಲಿವೆ ಎಂದು ಹೇಳಲಾಗುತ್ತದೆ, ಆದರೆ ಸಂಸ್ಕೃತ ಮತ್ತು ತೆಲುಗಿನಲ್ಲಿ "ಸದಾಶಿವ" ಎಂಬ ಹೆಸರಿನಲ್ಲಿ ಬರೆದ ಸುಮಾರು ನೂರು ಮಾತ್ರ ಈಗಲೂ ಅಸ್ತಿತ್ವದಲ್ಲಿವೆ.^[೧೦] ಅವರನ್ನು ಕರ್ನಾಟಕ ಪ್ರದೇಶದಲ್ಲಿ ಕರ್ನಾಟಕ ಸಂಗೀತದ ಪುನರುಜ್ಜೀವಕ ಎಂದು ಕರೆಯುತ್ತಾರೆ.^[೨]

ವೀಣೆ ವೆಂಕಟಸುಬ್ಬಯ್ಯ ಹೈದರ್ ಅಲಿಯ ಕಾಲದ ಪ್ರಸಿದ್ಧ ವೀಣಾ ಕಲಾವಿದರು. ಮೈಸೂರಿನ ವೈಣಿಕರ ಕುಟುಂಬದಿಂದ ಬಂದವರು ಮತ್ತು ಬಡಗನಾಡು ಸಮುದಾಯಕ್ಕೆ ಸೇರಿದವರು. ವಿಜಯನಗರ ಸಾಮ್ರಾಜ್ಯದ ಆಳ್ವಿಕೆಯಲ್ಲಿ ವಿಜಯನಗರ ಇದ್ದಂತೆಯೇ ಮೈಸೂರನ್ನು ದಕ್ಷಿಣ ಭಾರತದ ಸಾಂಸ್ಕೃತಿಕ ಕೇಂದ್ರವನ್ನಾಗಿ ಮಾಡಲು ಬಯಸಿದ್ದ "ದಿವಾನ್" ಪೂರ್ಣಯ್ಯ ಅವರಿಂದ ರಾಜ ಕೃಷ್ಣರಾಜ ವೊಡೆಯರ್ III ಅವರಿಗೆ ಸಂಗೀತ ಶಿಕ್ಷಕರಾಗಿ ನೇಮಕಗೊಂಡರು.^[೧೧] ಅವರ ಅತ್ಯಂತ ಪ್ರಸಿದ್ಧ ಸಂಯೋಜನೆ ಸಪ್ತ ತಾಳೇಶ್ವರಿ ಗೀತೆ . ಕೆಲವು ಇತಿಹಾಸಕಾರರು ಈ ಕೃತಿ ರಾಜ ಮತ್ತು ಸಂಗೀತಗಾರರ ಸಂಯೋಜಿತ ಪ್ರಯತ್ನ ಎಂದು ಹೇಳುತ್ತಾರೆ.^[೧೨] ರಾಜನ ಅಳಿಯ ಲಿಂಗರಾಜ ಅರಸು ಕನ್ನಡ ಮತ್ತು ಸಂಸ್ಕೃತ ಎರಡೂ ಭಾಷೆಗಳಲ್ಲಿ ಪ್ರಭುತ್ವ ಹೊಂದಿದ್ದರು ಮತ್ತು ಸಂಯೋಜಕರಾಗಿದ್ದರು. ಹೆಗ್ಗಡದೇವನಕೋಟೆ (ಆಧುನಿಕ ಮೈಸೂರು ಜಿಲ್ಲೆಯಲ್ಲಿ ) ಮೂಲದ ಇವರು ಲಲಿತಕಲೆಗಳಲ್ಲಿ ಹಲವಾರು ಆಸಕ್ತಿಗಳನ್ನು ಹೊಂದಿದ್ದರು. ಸಂಯೋಜನೆಗಳು, ನಾಟಕಗಳು ಮತ್ತು ಯಕ್ಷಗಾನ ಸೇರಿದಂತೆ ಐವತ್ತಕ್ಕೂ ಹೆಚ್ಚು ಕೃತಿಗಳನ್ನು ಅವರು ಹೊಂದಿದ್ದಾರೆ, ಇವೆಲ್ಲವನ್ನೂ "ಲಿಂಗ" ದಿಂದ ಪ್ರಾರಂಭವಾಗುವ ಅಂಕಿತನಾಮದೊಂದಿಗೆ ಬರೆಯಲಾಗಿದೆ, ಉದಾಹರಣೆಗೆ "ಲಿಂಗೇಂದ್ರ" ಅಥವಾ "ಲಿಂಗರಾಜ". ಕನ್ನಡದಲ್ಲಿ ಅವರ ಅತ್ಯಂತ ಪ್ರಸಿದ್ಧ ಸಂಯೋಜನೆಗಳೆಂದರೆ "ಚಂದ್ರಾವಳಿ ಜೋಗಿ ಹಾಡು", "ಪಂಚ ವಿಂಶತಿ ಲೀಲೆ" ಮತ್ತು "ಅಂಬಾ ಕೀರ್ತನಾ", ಮತ್ತು ಸಂಸ್ಕೃತದಲ್ಲಿ "ಶೃಂಗಾರ ಲಹರಿ".^[೧೩]

ಶುಂಠಿ ವೆಂಕಟರಮಣ್ಯ ಅವರು ತಿರುವಯ್ಯರ್ (ಆಧುನಿಕ ತಮಿಳುನಾಡು ) ಯ ಸಂಗೀತಗಾರರಾಗಿದ್ದರು ಮತ್ತು ತಂಬೂರ ನುಡಿಸುವಲ್ಲಿ ಪರಿಣತರಾಗಿದ್ದರು.^[೧೪] ಆಸ್ಥಾನ ಸಂಗೀತಗಾರ ವೀಣೆ ವೆಂಕಟಸುಬ್ಬಯ್ಯ ಅವರು ಒಂದು ಅಸಾಮಾನ್ಯ ಸಂದರ್ಭದಲ್ಲಿ ಅವರನ್ನು ರಾಜನಿಗೆ ಪರಿಚಯಿಸಿದರು. ವೆಂಕಟರಮಣ್ಯ ಅವರು ಮೊದಲು ವೀಣಾ ವೆಂಕಟಸುಬ್ಬಯ್ಯ ಅವರನ್ನು ಭೇಟಿಯಾದಾಗ, ವೆಂಕಟಸುಬ್ಬಯ್ಯನವರು ಒಂದು ನಿರ್ದಿಷ್ಟ ರಾಗವನ್ನು ಹಾಡಲು ಕೇಳಿದರು. ಅದನ್ನು ಹಾಡಲು ಸಾಧ್ಯವಾಗದೆ, ವೆಂಕಟರಮಣ್ಯ ಅವರು ಹೊರನಡೆದರು, ಒಂದು ವರ್ಷದ ನಂತರ ರಾಗವನ್ನು ಕರಗತ ಮಾಡಿಕೊಂಡರು. ರಾಗ ಹಾಡುವಾಗ, ವೆಂಕಟರಮಣ್ಯ ಅರೆ ಪ್ರಜ್ಜಾವಸ್ಥೆಗೆ ಹೋದರು.ವೆಂಕಟ ಸುಬ್ಬಯ್ಯನವರು ಅರಮನೆಗೆ ಧಾವಿಸಿ ರಾಜರಲ್ಲಿ ಗಾಯಕನ ಗಾಯನವನ್ನು ಆಲಿಸುವಂತೆ ವಿನಂತಿಸಿದರು. ರಾಜರು ಅಲ್ಲಿಗೆ ಬಂದರು ಮತ್ತು ವೆಂಕಟರಮಣ್ಯನ ಧ್ವನಿಯಲ್ಲಿ ಸಂತಸಗೊಂಡು ಅವನನ್ನು ಆಸ್ಥಾನ ಸಂಗೀತಗಾರನನ್ನಾಗಿ ನೇಮಿಸಿದರು. ವೆಂಕಟರಮಣ್ಯ ಅವರ ಅತ್ಯಂತ ಪ್ರಸಿದ್ಧ ಸಂಯೋಜನೆ ಲಕ್ಷಣ ಗೀತೆ .^[೧೫]

ಚಿನ್ನಯ್ಯ ಅವರು "ತಂಜಾವೂರ್ ಚತುಷ್ಟಯರು" ಎಂದು ಕರೆಯಲ್ಪಡುವ ಕುಟುಂಬದ ಹಿರಿಯ ಮಗ, ಗಾಯಕರು ಮತ್ತು ವಾಗ್ಗೇಯಕಾರರಾಗಿದ್ದ ಸಹೋದರರ ನಾಲ್ವರು ಸಹೋದರರಲ್ಲಿ ಹಿರಿಯರು. ಮೈಸೂರಿಗೆ ಬರುವ ಮೊದಲು, ಚಿನ್ನಯ್ಯ ತಂಜಾವೂರು ರಾಜರಾದ ಸರಭೋಜಿ II ಮತ್ತು ಶಿವಾಜಿ II ರ ಆಸ್ಥಾನದಲ್ಲಿ ಸೇವೆ ಸಲ್ಲಿಸಿದರು. ಅವರು ಮುತ್ತುಸ್ವಾಮಿ ದೀಕ್ಷಿತರ್ ಅವರಿಂದ ಸಂಗೀತ ಕಲಿತಿದ್ದರು. ಮೈಸೂರು ರಾಜನ ಆಸ್ಥಾನದಲ್ಲಿ, ಚಿನ್ನಯ್ಯ ತನ್ನ ಪೋಷಕ ರಾಜ ಮತ್ತು ಸ್ಥಳೀಯ ದೇವತೆ ಚಾಮುಂಡೇಶ್ವರಿಯನ್ನು ಹೊಗಳುತ್ತಾ ಹಲವಾರು ಕೃತಿಗಳನ್ನು ರಚಿಸಿದ. ಈ ಕೃತಿಗಳಲ್ಲಿ ಪ್ರಸಿದ್ಧವಾದವು ನಿನ್ನು ಕೊರಿಯುನ್ನಾ, ವನಜಲೋಚನಾ, ನಿವಾಂತಿ, ಚಕ್ಕನಿ ನಾ ಮೋಹನಗುಣಿ, ಮನವಿಗೈ ಕೊನಾರದ ಮತ್ತು ಹಲವಾರು ಜಾವಳಿಗಳು .^[೧೬]

ಪರಿಣಿತ ವೈನಿಕ ವೀಣೆ ಚಿಕ್ಕ ಲಕ್ಷ್ಮೀನಾರಣಪ್ಪ 16 ನೇ ಶತಮಾನದಲ್ಲಿ ಬೆಟ್ಟಡ ಚಾಮರಾಜ ವೊಡೆಯಾರ್ ಅವರ ಕಾಲದಲ್ಲಿ ಮೈಸೂರು ಆಸ್ಥಾನ ಸಂಗೀತಗಾರ. ಕೃಷ್ಣಪ್ಪ ಅವರ ವಂಶಸ್ಥರು. ಅರಮನೆ ಆವರಣದಲ್ಲಿ ಇರುವ ಪ್ರಸನ್ನ ಕೃಷ್ಣಸ್ವಾಮಿ ದೇವಸ್ಥಾನದಲ್ಲಿ ಚಿಕ್ಕ ಲಕ್ಷ್ಮೀನಾರಣಪ್ಪ ಮುಖ್ಯ ಸಂಗೀತಗಾರರಾದರು. ಅವರ ಇಬ್ಬರು ಪುತ್ರರಾದ ಕೃಷ್ಣಪ್ಪ ಮತ್ತು ಸೀನಪ್ಪ, ನಂತರ ಮೈಸೂರು ರಾಜರಿಂದ ಪ್ರೋತ್ಸಾಹ ಪಡೆದರು, ಅವರು ವೀಣೆ ಮತ್ತು ಪಿಟೀಲಿನಲ್ಲಿ ನುರಿತ ಸಂಗೀತಕಾರರು.^[೧೭] ಈ ಸಮಯದಲ್ಲಿ ಆಸ್ಥಾನಕ್ಕೆ ಭೇಟಿ ನೀಡಿದ ಪ್ರಸಿದ್ಧ ಸಂಗೀತಗಾರರಲ್ಲಿ ಪಲ್ಲವಿ ಗೋಪಾಲಯ್ಯರ್, ವೀಣಾ ಕುಪ್ಪಯ್ಯರ್, ತಿರುವತ್ತಿಯೂರ್ ತ್ಯಾಗಯ್ಯರ್, ವೀಣಾ ಕೃಷ್ಣಯ್ಯ ಮತ್ತು ಸೂರ್ಯಪುರದ ಆನಂದ ದಾಸರು ಸೇರಿದ್ದಾರೆ.^[೧೮]

ರಾಜ ಚಾಮರಾಜ ವೊಡೆಯಾರ್ IX (1868-1894)

ರಾಜ ಚಾಮರಾಜ ಒಡೆಯರ್ IX ಅವರು ಲಲಿತಕಲೆ ಮತ್ತು ಸಾಹಿತ್ಯದ ಪೋಷಕರಾಗಿದ್ದರು, ಅವರ ಸ್ವಂತ ಆಸ್ಥಾನ ಸಂಗೀತಗಾರರಾದ ವೀಣೆ ಶೇಷಣ್ಣ ಮತ್ತು ವೀಣೆ ಸುಬ್ಬಣ್ಣ ಅವರು ರಾಜರಿಗೆ ಸಂಗೀತ ಬೋಧಿಸಿದರು.^[೧೯] ರಾಜರು ಪಿಟೀಲು ಚೆನ್ನಾಗಿ ತಿಳಿದಿದ್ದರು ಮತ್ತು ಇತರ ಸಂಗೀತಗಾರರೊಂದಿಗೆ ಅರಮನೆ ಆವರಣದಲ್ಲಿರುವ ಕೃಷ್ಣ ದೇವಸ್ಥಾನದಲ್ಲಿ ಪಿಟೀಲು ಪ್ರದರ್ಶನದಲ್ಲಿ ಭಾಗವಹಿಸುತ್ತಿದ್ದರು. ಅವರು ಅನೇಕ ಉದಯೋನ್ಮುಖ ಕಲಾವಿದರಿಗೆ ಅವರ ಪ್ರತಿಭೆಯ ಪ್ರೋತ್ಸಾಹದಿಂದ ಮತ್ತು ಅವರ ವೈಯಕ್ತಿಕ ತೊಂದರೆಗಳಲ್ಲಿ ಸಹಾಯ ಮಾಡಿದ್ದಾರೆಂದು ತಿಳಿದುಬಂದಿದೆ. ಪ್ರಸಿದ್ಧ ಪಟ್ನಮ್ ಸುಬ್ರಮಣ್ಯ ಅಯ್ಯರ್ ಅವರ ಅಡಿಯಲ್ಲಿ ತಿರುವಯ್ಯರ್‌ನಲ್ಲಿ ತರಬೇತಿ ನೀಡಲು ಅವರು ಮೈಸೂರು ವಾಸುದೇವಾಚಾರ್ಯರನ್ನು ( ಪ್ರಸಿದ್ಧ ಸಂಗೀತಗಾರರಾದರು) ನಿಯೋಜಿಸಿದರು. ಯುವ ಕಲಾವಿದರನ್ನು ಪ್ರೋತ್ಸಾಹಿಸಲು ಅವರು "ಹವ್ಯಾಸಿ ನಾಟಕ ಸಂಘ" ಅನ್ನು ರಚಿಸಿದರು. ಆದರೆ, ಅವರು ಕೋಲ್ಕತ್ತಾದಲ್ಲಿ ಪ್ರಯಾಣಿಸುತ್ತಿದ್ದಾಗ 32 ನೇ ವಯಸ್ಸಿನಲ್ಲಿ ನಿಧನರಾದರು.

ವೀಣೆ ಶಾಮಣ್ಣ ಅವರು ತಂಜಾವೂರಿನಿಂದ ವಲಸೆ ಬಂದ ರಾಮ ಭಾಗವತರ ಪುತ್ರರಾಗಿದ್ದರು, ಅವರು ಬರಗಾಲದ ಸಮಯದಲ್ಲಿ ಮೈಸೂರಿಗೆ ಬಂದರು, ರಾಜ ಪ್ರೋತ್ಸಾಹವನ್ನು ಕೋರಿದರು. ಅವರ ಜನ್ಮ ಹೆಸರು ವೆಂಕಟ ಸುಬ್ರಮಣ್ಯ.^[೨೦] 1876 ರಲ್ಲಿ, ವೀಣೆ ಶಾಮಣ್ಣ ಅವರನ್ನು ಗಾಯನ ಮತ್ತು ವಾದ್ಯ ಶಾಸ್ತ್ರೀಯ ಸಂಗೀತದಲ್ಲಿನ ಪ್ರತಿಭೆಗಾಗಿ ಆಸ್ಥಾನದ ಸಂಗೀತಗಾರರಾಗಿ ನೇಮಿಸಲಾಯಿತು. ವೀಣಾ, ಪಿಟೀಲು, ಘಟಂ ಮತ್ತು ಸ್ವರಾಭಾಟ್‌ಗಳ ಪಾಂಡಿತ್ಯಕ್ಕಾಗಿ ಅವರನ್ನು "ತಾಳ ಬ್ರಹ್ಮ" ಎಂದು ಕರೆಯಲಾಗುತ್ತಿತ್ತು.^[೨೧] ಸಂಪ್ರದಾಯವಾದಿ ಕಲಾವಿದ, ಅವರು ಸೈದ್ಧಾಂತಿಕ ಶಾಸ್ತ್ರೀಯ ಸಂಗೀತವನ್ನು ಅದರ ರೂಪಣೆಗಳಿಂದ ನುಡಿಸಿದರು.ಅವರು ರಾಜಮನೆತನದ ಬೋಧಕರಾಗಿದ್ದರು. ಅವರ ಸಾಧನೆಗಳ ಗೌರವಾರ್ಥವಾಗಿ, ಮೈಸೂರು ನಗರದ ಒಂದು ಬೀದಿಗೆ ಅವರ ಹೆಸರಿಡಲಾಯಿತು. ಅವರ ಸಂಯೋಜನೆಗಳನ್ನು ಅವರ ಮಗ ವೀಣೆ ಸುಬ್ರಮಣ್ಯ ಅಯ್ಯರ್ ಅವರು 1915 ರಲ್ಲಿ ಸಂಗೀತ ಸಮಾಯಸಾರ ಎಂಬ ಪುಸ್ತಕದಲ್ಲಿ ಪ್ರಕಟಿಸಿದರು.^[೨೨]

ಶ್ರೀರಾಮಪುರ ಮೂಲದ ವೀಣೆ ಪದ್ಮನಾಬಯ್ಯ (ಕರ್ನಾಟಕದ ಚಿಕ್ಕನಾಯಕನಹಳ್ಳಿ ತಾಲ್ಲೂಕಿನಲ್ಲಿ ಬುಡಿಹಲು ಎಂದೂ ಕರೆಯುತ್ತಾರೆ), ವೀಣೆ ಶಾಮಣ್ಣನ ಶಿಷ್ಯರಿಂದ ಶಾಸ್ತ್ರೀಯ ಗಾಯನ ಮತ್ತು ವೀಣೆಯಲ್ಲಿ ತಮ್ಮ ಆರಂಭಿಕ ದಿನಗಳ ತರಬೇತಿ ಪಡೆದರು. ನಂತರ, ವೀಣೆ ಶಾಮಣ್ಣ ಅವರ ಮಾರ್ಗದರ್ಶನದಲ್ಲಿ, ಪದ್ಮನಾಬಯ್ಯ ಅವರ ಪರಿಣತಿ ಬೆಳೆಯಿತು. ಯೌವನದಲ್ಲಿ ರಾಜರ ಅರಮನೆಯಲ್ಲಿ ನಡೆದ ಒಂದು ಘಟನೆ ಅವರನ್ನು ಜನಪ್ರಿಯಗೊಳಿಸಿತು ಮತ್ತು ರಾಜರನ್ನು ಮೆಚ್ಚಿಸಿತು. ಸಂಗೀತ ರತ್ನಾಕರ ಎಂಬ ಸಂಗೀತ ಗ್ರಂಥದಲ್ಲಿನ ಶ್ಲೋಕವನ್ನು ಅರ್ಥೈಸುವಲ್ಲಿ ವೀಣೆ ಸಾಂಬಯ್ಯ ಎಂಬ ಪ್ರಸಿದ್ಧ ಸಂಗೀತಗಾರ ತಪ್ಪು ಮಾಡಿದ್ದಾರೆ. ಪದ್ಮನಾಬಯ್ಯ ತಕ್ಷಣ ಈ ದೋಷವನ್ನು ಸಾಂಬಯ್ಯನಿಗೆ ಅಸಹನೆಯಾಗುವಂತೆ ಎತ್ತಿ ತೋರಿಸಿದರು, ಆದರೆ ಉಳಿದ ಸಂಗೀತಗಾರರು ಹಿರಿಯ ಸಂಗೀತಗಾರನ ಕೋಪಕ್ಕೆ ಒಳಗಾಗಬಹುದೆಂಬ ಭಯದಿಂದ ಈ ಧೈರ್ಯ ಮಾಡಲಿಲ್ಲ.^[೨೩] ವರ್ಷಗಳ ನಂತರ, ಅವರ ಪ್ರತಿಭೆಯಿಂದ ಸಂತಸಗೊಂಡ ರಾಜನು ಅವನನ್ನು ಆಸ್ಥಾನಕ್ಕೆ ನೇಮಿಸಿದರು ಮತ್ತು ಅವನಿಗೆ "ಮಹತಾಪಿ ಖಿಲ್ಲತ" ಎಂಬ ಬಿರುದನ್ನು ಕೊಟ್ಟರು. ಪದ್ಮನಾಬಯ್ಯ ಕೂಡ ಮುಂದಿನ ರಾಜ, ಚಾಮರಾಜ ವೊಡೆಯರ್ IX ರ ಅಡಿಯಲ್ಲಿ ಅದೇ ಸಾಮರ್ಥ್ಯದಲ್ಲಿ ಸೇವೆ ಸಲ್ಲಿಸಿದರು. "ಮೈಸೂರು ಮಹಾರಾಣಿಸ್ ಪ್ರೌಡ ಶಾಲೆಯಲ್ಲಿ", "ಮಹಾರಾಜ ಸಂಸ್ಕೃತ ಶಾಲೆಯಲ್ಲಿ" ಸಂಗೀತ ಶಿಕ್ಷಕರಾಗಿದ್ದ ಅವರು ರಾಜಮನೆತನದವರಿಗೂ ಶಿಕ್ಷಣ ನೀಡಿದರು.^[೨೪] ಅವರು ಸಂಸ್ಕೃತ, ತೆಲುಗು ಮತ್ತು ಕನ್ನಡ ಭಾಷೆಗಳಲ್ಲಿ "ಪದ್ಮನಾಭ" ಎಂಬ ಅಂಕಿತನಾಮದೊಂದಿಗೆ ಅನೇಕ ಕೃತಿಗಳನ್ನು ಬರೆದಿದ್ದಾರೆ.^[೨೫]

ಭಾರತದ ಶ್ರೇಷ್ಠ ವೀಣಾ ವಾದಕರಲ್ಲಿ ಒಬ್ಬರೆಂದು ಪರಿಗಣಿಸಲ್ಪಟ್ಟ ವೀಣೆ ಶೇಷಣ್ಣ 1852 ರಲ್ಲಿ ಮೈಸೂರಿನಲ್ಲಿ ರಾಜ ಕೃಷ್ಣರಾಜ ವೊಡೆಯರ್ III ರ ಆಸ್ಥಾನ ಸಂಗೀತಗಾರ ಬಕ್ಷಿ ಚಿಕ್ಕರಾಮಪ್ಪ ಅವರಿಗೆ ಜನಿಸಿದರು.^[೫] ಒಮ್ಮೆ ಆಸ್ಥಾನಕ್ಕೆ ಭೇಟಿ ನೀಡಿದ ಸಂಗೀತಗಾರ ಒಂದು ಕೃತಿಯನ ಪಲ್ಲವಿ ಹಾಡಿದರು ಮತ್ತು ರಾಜನ ಆಸ್ಥಾನದಲ್ಲಿರುವ ಸಂಗೀತಗಾರರನ್ನು ಅನುಸರಿಸಲು ಸವಾಲು ಹಾಕಿದರು. ಹಿರಿಯ ಸಂಗೀತಗಾರರಲ್ಲಿ ಯಾರಿಗೂ ಆ ಸಂಯೋಜನೆಯನ್ನು ಹಾಡಲು ಸಾಧ್ಯವಾಗದಿದ್ದರೂ, ಇನ್ನೂ ಹುಡುಗನಾಗಿದ್ದ ಶೇಷಣ್ಣ ಅದನ್ನು ಸರಿಯಾಗಿ ಹಾಡಿದರು. ಪ್ರಭಾವಿತನಾದ ರಾಜರು ಹುಡುಗನಿಗೆ ತಾನು ಧರಿಸಿದ್ದ ಮುತ್ತುಗಳ ಸರಪಣಿಯನ್ನು ಮತ್ತು ಒಂದು ಜೋಡಿ ಶಾಲುಗಳನ್ನು ಕೊಟ್ಟರು.^[೨೬] 1882 ರಲ್ಲಿ ರಾಜ ಚಾಮರಾಜ ವೊಡೆಯರ್ IX ರ ಆಳ್ವಿಕೆಯಲ್ಲಿಯೇ ಶೇಷಣ್ಣನನ್ನು ಆಸ್ಥಾನದ ಸಂಗೀತಗಾರನನ್ನಾಗಿ ನೇಮಿಸಲಾಯಿತು.^[೨೭] ಶಾಸ್ತ್ರೀಯ ಸಂಗೀತದಲ್ಲಿ ಅವರ ಸಾಧನೆಗಳು ಮೈಸೂರಿಗೆ ವೀಣೆ ನುಡಿಸುವ ಕಲೆಯಲ್ಲಿ ಪ್ರಧಾನ ಸ್ಥಾನವನ್ನು ಗಳಿಸಿಕೊಟ್ಟಿತು ಮತ್ತು ಅವರಿಗೆ ಕೃಷ್ಣರಾಜ ವೊಡೆಯರ್ IV ಅವರು "ವೈಣಿಕ ಶಿಖಾಮಣಿ" ಎಂಬ ಬಿರುದನ್ನು ನೀಡಿದರು.^[೨೮] ವೀಣೆ ಶೇಷಣ್ಣ ಟ್ರಾವೆನ್‌ಕೋರ್, ಬರೋಡಾ ಮತ್ತು ತಂಜಾವೂರು ರಾಜರು ಸೇರಿದಂತೆ ಹಲವಾರು ರಾಜರು ಮತ್ತು ಗಣ್ಯರಿಂದ ಗೌರವ ಮತ್ತು ಪ್ರಶಸ್ತಿಗಳನ್ನು ಗಳಿಸಿದರು. ಅವರು 1924 ರಲ್ಲಿ ಬೆಳಗಾವಿಯಲ್ಲಿ ನಡೆದ ಭಾರತೀಯ ರಾಷ್ಟ್ರೀಯ ಕಾಂಗ್ರೆಸ್‌ನಲ್ಲಿ ಮಹಾತ್ಮ ಗಾಂಧಿ, ಪಂಡಿತ್ ನೆಹರು ಮತ್ತು ಇತರ ನಾಯಕರನ್ನು ಒಳಗೊಂಡ ಪ್ರೇಕ್ಷಕರಿಗೆ ವೀಣೆ ನುಡಿಸಿದರು ಮತ್ತು "ವೈಣಿಕ ಚಕ್ರವರ್ತಿ" ಎಂಬ ಬಿರುದನ್ನು ಪಡೆದರು. ವೀಣೆ ಶೇಷಣ್ಣ ಅವರ ಛಾಯಾಚಿತ್ರವನ್ನು ಕಿಂಗ್ ಜಾರ್ಜ್ V ಅವರು ಬಕಿಂಗ್ಹ್ಯಾಮ್ ಅರಮನೆಯಲ್ಲಿರುವ ಆರ್ಟ್ ಗ್ಯಾಲರಿಯಲ್ಲಿ ಇಡಲು ತೆಗೆದುಕೊಂಡರು.^[೨೯] ಶೇಷಣ್ಣ ಪಿಟೀಲು, ಸ್ವರಾಭಟ್, ರುದ್ರ ವೀಣಾ, ಜಲತರಂಗ ಮತ್ತು ಪಿಯಾನೋ ಸೇರಿದಂತೆ ಇತರ ವಾದ್ಯಗಳಲ್ಲಿಯೂ ಪ್ರವೀಣರಾಗಿದ್ದರು, ಇದರಲ್ಲಿ ಅವರು ಇಂಗ್ಲಿಷ್‌ನಲ್ಲಿ ಸಂಯೋಜನೆ ಮಾಡಿದ್ದಾರೆಂದು ತಿಳಿದುಬಂದಿದೆ.^[೩೦] ಅವರ ಸಂಯೋಜನೆಗಳು ಹೆಚ್ಚಾಗಿ [[ತೆಲುಗು]] ಮತ್ತು [[ಕನ್ನಡ]] ಭಾಷೆಯಲ್ಲಿವೆ, ಆದರೂ ಅವರು ಸಾಂದರ್ಭಿಕವಾಗಿ ಹಿಂದಿಯಲ್ಲಿ ಕೂಡ ಸಂಯೋಜನೆ ಮಾಡಿದ್ದಾರೆ.^[೩೧]

ಮೈಸೂರು ಕರಿಗಿರಿ ರಾವ್ ಅವರು ಲಕ್ಷ್ಮಿ ನರಸಿಂಹಾಚಾರ್ಯರ ಪುತ್ರರಾಗಿದ್ದರು, ಅವರು ತುಮಕೂರಿನಿಂದ ಬಂದವರು ಮತ್ತು ರಾಜ ಕೃಷ್ಣರಾಜ ವೊಡೆಯರ್ III ರ ಆಸ್ಥಾನದಲ್ಲಿ ಸಂಸ್ಕೃತ ಪಂಡಿತರಾಗಿದ್ದರು. ಕರಿಗಿರಿ ರಾವ್ ಅವರ ಕುಟುಂಬವು ಅವರ ವೃತ್ತಿಗೆ ವಿರುದ್ಧವಾಗಿರುವುದರಿಂದ ರಹಸ್ಯವಾಗಿ ಸಂಗೀತವನ್ನು ಕಲಿತರು. ನಂತರ ಅವರು ದೇಶಾಟನೆ ಕೈಗೊಂಡರು, ಐವತ್ತನೇ ವಯಸ್ಸಿನಲ್ಲಿ ಮೈಸೂರಿಗೆ ಮರಳುವ ಮೊದಲು ಅನೇಕ ಸ್ಥಳಗಳಲ್ಲಿ ಪ್ರದರ್ಶನ ನೀಡಿದರು, ಅವರನ್ನು ರಾಜ ಚಾಮರಾಜ ವೊಡೆಯರ್ IX ಅವರು ಆಸ್ಥಾನ ಸಂಗೀತಗಾರರಾಗಿ ನೇಮಿಸಿದರು.^[೩೨] ಅವರಿಗೆ ಅಂದಿನ ಹಿರಿಯ ಸಂಗೀತಗಾರರು "ಸಂಗೀತ ವಿದ್ಯಾ ಕಂಠೀರವ" ಮತ್ತು ರಾಜರಿಂದಲೇ "ಗಣಕರ ದುರಂಧರ ಸಂಗೀತ ಭೂಷಣ" ಎಂಬ ಬಿರುದನ್ನು ನೀಡಿದರು. ಹಲವಾರು ಕರ್ನಾಟಕ ಕೃತಿಗಳು ಮತ್ತು 200 ಕ್ಕೂ ಹೆಚ್ಚು ದೇವರಾನಾಮ (ಭಕ್ತಿಗೀತೆಗಳು) ಬರೆದ ಕೀರ್ತಿ ಅವರಿಗೆ ಸಲ್ಲುತ್ತದೆ.^[೩೩]

ವೀಣೆ ಸುಬ್ಬಣ್ಣ 1861 ರಲ್ಲಿ ಮೈಸೂರಿನಲ್ಲಿ ಸಂಗೀತಗಾರರ ಶ್ರೀಮಂತ ಕುಟುಂಬದಲ್ಲಿ ಜನಿಸಿದರು, ಅವರು ಏಕೈಕ ಉತ್ತರಾಧಿಕಾರಿ. ಅವರು ರಾಜಕುಮಾರ ಚಾಮರಾಜ ವೊಡೆಯರ್ IX ರೊಂದಿಗೆ ರಾಜ ಶಾಲೆಯಲ್ಲಿ ಅಧ್ಯಯನ ಮಾಡಿದರು ಮತ್ತು ಇಂಗ್ಲಿಷ್ ಭಾಷೆಯನ್ನು ಚೆನ್ನಾಗಿ ತಿಳಿದಿದ್ದರು. ಮೈಸೂರು ಸದಾಶಿವ ರಾವ್ ಅವರಿಂದ ಕರ್ನಾಟಕ ಗಾಯನ ಸಂಗೀತದಲ್ಲಿ ಮತ್ತು ವಾದ್ಯ ಸಂಗೀತದಲ್ಲಿ ಅವರ ತಂದೆ ದೊಡ್ಡ ಶೇಷಣ್ಣ ಅವರು ಪ್ರಸಿದ್ಧ ಸಂಗೀತಗಾರರಾಗಿದ್ದರು, ಅವರಿಂದ ಕಲಿತರು.^[೩೪] ವೀಣೆ ಸುಬ್ಬಣ್ಣ ಅವರನ್ನು 1888 ರಲ್ಲಿ ಆಸ್ಥಾನ ಸಂಗೀತಗಾರರಾಗಿ ನೇಮಿಸಲಾಯಿತು ಮತ್ತು ಇವರು ಕೀರ್ತಿವೆತ್ತ ವೀಣೆ ಶೇಷಣ್ಣರ ಸಮಕಾಲೀನರಾಗಿದ್ದರು, ಅವರೊಂದಿಗೆ ಅನೇಕ ಸಂಗೀತ ಕಚೇರಿಗಳಲ್ಲಿ ಜೋಡಿಯಾಗಿದ್ದರು. ಲೋಕೋಪಕಾರಿ ಕಾರ್ಯಗಳಿಗೆ ಹೆಸರುವಾಸಿಯಾದ ಉದಾರ ವ್ಯಕ್ತಿ, ಅವರು ತಮ್ಮ ಮನ್ನಣೆಗೆ ಅನೇಕ ಕೃತಿಗಳನ್ನು ಹೊಂದಿದ್ದಾರೆ ಮತ್ತು "ವೈಣಿಕ ಪ್ರವೀಣ", "ವೈಣಿಕ ವರ ಚೂಡಾಮಣಿ" ಮತ್ತು "ವೈಣಿಕ ಕೇಸರಿ" ಮುಂತಾದ ಬಿರುದುಗಳನ್ನು ಗಳಿಸಿದ್ದಾರೆ.^[೩೫]

ಮೈಸೂರು ವಾಸುದೇವಾಚಾರ್ಯ ಸಂಗೀತಗಾರ ಮತ್ತು ವಾಗ್ಗೇಯಕಾರರಾಗಿದ್ದು 28 ಮೇ 1865 ರಂದು ಮೈಸೂರಿನಲ್ಲಿ ಜನಿಸಿದರು. ನಾಲ್ಕು ತಲೆಮಾರುಗಳ ಮೈಸೂರು ರಾಜರಿಂದ ಪೋಷಕತ್ವ ಪಡೆದ ಮತ್ತು ಮೂರು ಮಂದಿಗೆ ಆಸ್ಥಾನ ಸಂಗೀತಗಾರನಾಗಿದ್ದ ಎಂಬ ವಿಶಿಷ್ಟ ಹೆಗ್ಗಳಿಕೆ ಇವರಿಗೆ ಇದೆ.^[೩೫] ಅವರ ಪ್ರತಿಭೆಯಿಂದಾಗಿ ಅವರು ಐದನೇ ವರ್ಷದಿಂದ ರಾಜ ಪ್ರೋತ್ಸಾಹವನ್ನು ಪಡೆದರು. ಸಂಸ್ಕೃತ ಶಾಲೆಯಲ್ಲಿದ್ದ ಸಮಯದಲ್ಲಿ, ಖ್ಯಾತ ಸಂಗೀತಗಾರ ವೀಣೆ ಪದ್ಮನಾಭಯ್ಯ ಅವರಿಂದ ವೀಣೆ ನುಡಿಸಲು ಕಲಿತರು. ನಂತರ, ರಾಜ ಕೃಷ್ಣರಾಜ ವೊಡೆಯರ್ IV ಅವರು ಪಟ್ನಂ ಸುಬ್ರಮಣ್ಯ ಅಯ್ಯರ್ ಅವರ ನೇತೃತ್ವದಲ್ಲಿ ತಿರುವಯ್ಯರ್‌ನಲ್ಲಿ ಸಂಗೀತ ಕಲಿಯಲು ಕಳುಹಿಸಿದರು.^[೩೬] ಕರ್ನಾಟಕ ಮತ್ತು ಹಿಂದೂಸ್ತಾನಿ ರಾಗ ಎರಡರಲ್ಲೂ ಪ್ರವೀಣರಾಗಿದ್ದ ಅವರು 1924 ರಲ್ಲಿ ಬೆಳಗಾವಿಯಲ್ಲಿ ನಡೆದ ಭಾರತೀಯ ರಾಷ್ಟ್ರೀಯ ಕಾಂಗ್ರೆಸ್ ಸಮಾವೇಶದಲ್ಲಿ ಆರಂಭಿಕ ಸಂಸ್ಕೃತ ಶ್ಲೋಕವನ್ನು (ಭಕ್ತಿಗೀತೆಗಳನ್ನು) ನೀಡಿದರು. ಗ್ವಾಲಿಯರ್‌ನಲ್ಲಿ ನಡೆದ "ಅಖಿಲ ಭಾರತೀಯ ಸಂಗೀತ ಪರಿಷತ್" ಗೋಷ್ಠಿಯಲ್ಲಿ ಅವರು ಮೈಸೂರನ್ನು ಪ್ರತಿನಿಧಿಸಿದರು. ಅವರು "ಸಂಗೀತ ಶಾಸ್ತ್ರ ರತ್ನ" ಮತ್ತು "ಸಂಗೀತ ಶಾಸ್ತ್ರ ವಿಶಾರದ" ಸೇರಿದಂತೆ ಭಾರತದಾದ್ಯಂತದ ರಾಜರು ಮತ್ತು ಗಣ್ಯರಿಂದ ಸನ್ಮಾನಗಳು ಮತ್ತು ಪ್ರಶಸ್ತಿಗಳನ್ನು ಗಳಿಸಿದರು.^[೩೭] ಸಂಸ್ಕೃತ ಮತ್ತು ತೆಲುಗಿನಲ್ಲಿ ಹಲವಾರು ಕೃತಿಗಳು ಅವರಿಗೆ ಸಲ್ಲುತ್ತದೆ, ಜೊತೆಗೆ ಕನ್ನಡದ ಒಂದು ಹಾಡನ್ನು "ವಾಸುದೇವ" ಎಂಬ ಅಂಕಿತ ನಾಮದಲ್ಲಿ ಕರುಣಿಸೌ ಎಂದು ಕರೆಯಲಾಗುತ್ತದೆ.^[೩೮]

ಬಿಡಾರಂ ಕೃಷ್ಣಪ್ಪ ಅವರು ಕೊಂಕಣಿ ಬ್ರಾಹ್ಮಣರಾಗಿದ್ದರು ಮತ್ತು ಕರ್ನಾಟಕದ ಆಧುನಿಕ ಉಡುಪಿ ಜಿಲ್ಲೆಯ ನಂದಳಿಕೆ ಮೂಲದವರು. ಅವನು ಬಾಲಕನಾಗಿದ್ದಾಗ ಸಂಗೀತವನ್ನು ಪ್ರೀತಿಸುವ ಶ್ರೀಮಂತ ಉದ್ಯಮಿಯೊಂದಿಗೆ ಇರುವ ಅವಕಾಶವನ್ನು ಹೊಂದಿದ್ದರು. ಬಡ ಕುಟುಂಬದಿಂದ ಬಂದ ಹಸಿದ ಕೃಷ್ಣಪ್ಪ ಸ್ಥಳೀಯ ದೇವಸ್ಥಾನವೊಂದರಲ್ಲಿ ಭಕ್ತಿಗೀತೆ ( ದೇವರಾನಾಮ ) ಹಾಡುತ್ತಿದ್ದಾಗ ಇದು ಸಂಭವಿಸಿದೆ. ತನ್ನ ಧ್ವನಿಯಿಂದ ಪ್ರಭಾವಿತನಾದ ವ್ಯಾಪಾರಿ, ಕೃಷ್ಣಪ್ಪನನ್ನು ರಾಮಸ್ವಾಮಿ ಎಂಬ ಸಂಗೀತಗಾರರ ಮಾರ್ಗದರ್ಶನದಲ್ಲಿ ತರಬೇತಿ ನೀಡಲು ಪ್ರಾಯೋಜಿಸಿದನು. ನಂತರ ಅವರು ತಮ್ಮಯ್ಯ ಮತ್ತು ವೀಣೆ ಶೇಷಣ್ಣರ ಪ್ರಭಾವಕ್ಕೆ ಒಳಗಾದರು.^[೩೯] ವೇದಿಕೆಯಲ್ಲಿ ಕನ್ನಡ ದೇವರನಾಮ ಗಾಯನವನ್ನು ಜನಪ್ರಿಯಗೊಳಿಸಿದ ಕೀರ್ತಿ ಬೀಡಾರಂ ಕೃಷ್ಣಪ್ಪ ಅವರದ್ದು. ಅವರು ಹಿಂದೂಸ್ತಾನಿ ಸಂಗೀತದ ಕೆಲವು ಪರಿಕಲ್ಪನೆಗಳನ್ನು ತಮ್ಮ ಕರ್ನಾಟಕ ಸಂಯೋಜನೆಗಳಿಗೆ ಅಳವಡಿಸಿಕೊಂಡರು. ಸಂಗೀತದಲ್ಲಿ ಅವರ ಪಾಂಡಿತ್ಯಕ್ಕಾಗಿ ಅವರು "ಶುದ್ಧ ಸ್ವರಾಚಾರ್ಯ", "ಪಲ್ಲವಿ ಕೃಷ್ಣಪ್ಪ" ಮತ್ತು "ಗಣ ವಿಶಾರದ" ಬಿರುದುಗಳನ್ನು ಗಳಿಸಿದರು. ಅವರ ಶಿಷ್ಯರಲ್ಲಿ ಒಬ್ಬರಾದ ಟಿ. ಚೌಡಯ್ಯ ಸಂಗೀತ ದಂತಕಥೆಯಾದರು. ದೇವರನಾಮ ಮತ್ತು ಕೀರ್ತನೆಗಳನ್ನು ಬರೆಯಲು ಮತ್ತು ನಿರೂಪಿಸಲು ಕೃಷ್ಣಪ್ಪ ಅತ್ಯಂತ ಪ್ರಸಿದ್ಧನಾಗಿದ್ದರು.^[೪೦]

ಆ ಕಾಲದ ಇತರ ಪ್ರಸಿದ್ಧ ವಾಗ್ಗೇಯಕಾರರಲ್ಲಿ, ಕುಂಬಕೋಣಂನ ತಿರುಪ್ಪುನಂದಳ್ ಪಟ್ಟಾಭಿರಾಮಯ್ಯ ಅವರು ಜಾವಳಿಗೆ ಹೆಸರುವಾಸಿಯಾಗಿದ್ದರು, ಅವರ ಗೌರವಕ್ಕೆ ಐವತ್ತಕ್ಕೂ ಹೆಚ್ಚು ಕನ್ನಡ ಮತ್ತು ತೆಲುಗಿನಲ್ಲಿ "ತಲವಾಣ" ಎಂಬ ಅಂಕಿತನಾಮದಲ್ಲಿ ಬರೆಯಲಾದ ಕೃತಿಗಳಿವೆ.^[೪೧] ಸೊಸಲೆ ಅಯ್ಯ ಶಾಸ್ತ್ರಿ ಸೊಸಲೆ ಮೂಲದವರು (ಆಧುನಿಕ ಮೈಸೂರು ಜಿಲ್ಲೆಯಲ್ಲಿ). ಅವರ ತಂದೆ ಗರಲಾಪುರಿ ಶಾಸ್ತ್ರಿ ರಾಜ ಕೃಷ್ಣರಾಜ ವೊಡೆಯರ್ III ರ ಆಸ್ಥಾನದಲ್ಲಿ ಪ್ರಮುಖ ಸಂಸ್ಕೃತ ವಿದ್ವಾಂಸರಾಗಿದ್ದರು ಮತ್ತು ನಂತರ ಚಾಮರಾಜ ವೊಡೆಯರ್ ಅವರಿಗೆ ಶಿಕ್ಷಕರಾಗಿ ಸೇವೆ ಸಲ್ಲಿಸಿದ್ದರು. ಗರಲಾಪುರಿ ಶಾಸ್ತ್ರಿ ಹಲವು ಸಂಗೀತಕಾರರ ಸಂಪರ್ಕದಲ್ಲಿದ್ದು ಅಳಿಯ ಲಿಂಗರಾಜ ಅರಸು ರಚಿಸಿದ ನಿಲಾಂಬರಿ ರಾಗದ ಶ್ರೀರಂಗಲಹರಿ ಗೀತೆ ರಚನೆಯಲ್ಲಿ ಸಹಾಯ ಮಾಡಿದ್ದಾರೆ. ಗರಲಾಪುರಿ ಶಾಸ್ತ್ರಿ ಅವರ ಪೂರ್ವಜರು ಆನೆಗೊಂದಿ ಪ್ರಾಂತ್ಯದಲ್ಲಿ (ಆಧುನಿಕ ಕೊಪ್ಪಳ ಜಿಲ್ಲೆ, ಕರ್ನಾಟಕ) ಮಂತ್ರಿಗಳಾಗಿದ್ದರು.

ಅಯ್ಯ ಶಾಸ್ತ್ರಿ ಕೂಡ ರಾಜಮನೆತನಕ್ಕೆ ಕನ್ನಡ ಮತ್ತು ಸಂಸ್ಕೃತ ಶಿಕ್ಷಕರಾಗಿ ಸೇವೆ ಸಲ್ಲಿಸಿದರು. ಅವರ ಸಂಗೀತ ಮತ್ತು ಚಿತ್ರಕಲೆ ಸಾಮರ್ಥ್ಯಗಳಿಂದಾಗಿ ಅವರು ಹೆಸರುವಾಸಿಯಾಗಿದ್ದರು ಮತ್ತು 1905 ರಲ್ಲಿ ಮಹಾ ವಿದ್ವಾನ್ ಮತ್ತು 1912 ರಲ್ಲಿ ಕವಿ ತಿಲಕ ಎಂಬ ಬಿರುದುಗಳನ್ನು ಕೃಷ್ಣರಾಜ ವೊಡೆಯರ್ IV ಅವರು ನೀಡಿದರು.^[೪೨] ಕನ್ನಡದಲ್ಲಿ ಅವರ ಪ್ರಸಿದ್ಧ ನಾಟಕಗಳಲ್ಲಿ ಕರ್ನಾಟಕ ವಿಕ್ರಮೋರ್ವಶೀಯ ನಾಟಕಂ, ಕರ್ನಾಟಕ ರಾಮಾಯಣ ನಾಟಕಂ, ಕರ್ನಾಟಕ ನಳ ಚರಿತ್ರೆ ಮತ್ತು ಕರ್ನಾಟಕ ಪ್ರತಾಪ ಸಿಂಹ ನಾಟಕ . ಇವುಗಳಲ್ಲಿ ಹಲವಾರು ಸುಮಧುರ ಹಾಡುಗಳಿವೆ. ಅಯ್ಯ ಶಾಸ್ತ್ರಿ ಅವರು ಸ್ವಾಮಿ ದೇವನೆ ಲೋಕ ಪಾಲನೆ ಎಂಬ ಪ್ರಸಿದ್ಧ ಸಂಯೋಜನೆಯನ್ನು ಬರೆದಿದ್ದಾರೆ, ಇದನ್ನು ಶಾಲೆಯ ಪ್ರಾರ್ಥನೆಯಾಗಿ ವ್ಯಾಪಕವಾಗಿ ಬಳಸಲಾಗುತ್ತಿತ್ತು.

19 ನೇ -20 ನೇ ಶತಮಾನದ ಉತ್ತರಾರ್ಧದಲ್ಲಿ, ಜಯರಾಯಾಚಾರ್ಯ (1846-1906) ರಾಜರ ಆಸ್ಥಾನದಲ್ಲಿ ಮತ್ತು ಉತ್ಸವಗಳಲ್ಲಿ ಮತ್ತು ಮಹಿಳೆಯರ ಪ್ರಾರ್ಥನೆಗಳಲ್ಲಿ ಹಾಡಬೇಕಾದ ಐವತ್ತಕ್ಕೂ ಹೆಚ್ಚು ಭಕ್ತಿಗೀತೆಗಳನ್ನು ಒಳಗೊಂಡಿರುವ ಕಲ್ಯಾಣ ಗೀತಾವಳಿ ರಚಿಸಿದರು; ನಾಟಕಕಾರ ಗಿರಿಭಟ್ಟರ ತಮಯ್ಯ (1865) ಅವರು " ತಮಯ್ಯ " ಎಂಬ ಅಂಕಿತನಾಮದಲ್ಲಿ ಗಯಾ ಚರಿತ್ರೆ, ದ್ರೌಪದಿ ಸ್ವಯಂವರ, ನೀತಿ ಚುಡಾಮಣಿ, ವಿರಾಟ ಪರ್ವ ಮತ್ತು ಸುಧನ್ವ ಚರಿತ್ರ ಎಂಬ ಪ್ರಸಿದ್ಧ ಕೃತಿಗಳನ್ನು ಬರೆದಿದ್ದಾರೆ.^[೪೩]

ನಂಜನಗೂಡು ಸುಬ್ಬಾ ಶಾಸ್ತ್ರಿ ನಂಜನಗೂಡು (ಮೈಸೂರು ಹತ್ತಿರ) ಮೂಲದವರು . ಸುಮಾರು ಮೂವತ್ತೈದು ಹಾಡುಗಳನ್ನು ರಚಿಸುವುದರ ಹೊರತಾಗಿ, ಅವರು ಕನ್ನಡ ಮತ್ತು ಸಂಸ್ಕೃತದಲ್ಲಿ ಮೃಚ್ಛಕಟಿಕಾ ಮತ್ತು ಮಾಳವಿಕಾಗ್ನಿಮಿತ್ರ ಸೇರಿದಂತೆ ಹಲವಾರು ಸಂಗೀತ ನಾಟಕಗಳನ್ನು ಬರೆದಿದ್ದಾರೆ. ಚಂದ್ರಶೇಖರ ಶಾಸ್ತ್ರಿ ಅವರು ಕನ್ನಡ ಮತ್ತು ತೆಲುಗಿನಲ್ಲಿ ಜಾವಳಿಯನ್ನು "ಬಾಲಚಂದ್ರ" ಎಂಬ ಅಂಕಿತನಾಮದಲ್ಲಿ ಸಂಯೋಜಿಸಿದ್ದಾರೆ.^[೪೪] ಪಲ್ಲವಿ ಶೇಷಯ್ಯರ್, ಮಹಾ ವೈದ್ಯನಾಥ ಅಯ್ಯರ್ ಮತ್ತು ಪಟ್ನಂ ಸುಬ್ರಮಣ್ಯಂ ಅಯ್ಯರ್ ಆಸ್ಥಾನಕ್ಕೆ ಭೇಟಿ ನೀಡಿದ ಸಂಗೀತಗಾರರು.

ರಾಜ ಕೃಷ್ಣರಾಜ ವೊಡೆಯರ್ IV (1884-1940)

ಈ ಅವಧಿ, ಹಿಂದಿನ ರಾಜನ ಕಾಲದಲ್ಲಿದ್ದಂತೆ, ಮೈಸೂರಿನಲ್ಲಿ ಸಂಗೀತದ ಒಂದು ಪ್ರಮುಖ ಯುಗವಾಗಿತ್ತು, ವಿಶೇಷವಾಗಿ ಕನ್ನಡ ಕೃತಿಗಳಿಗೆ. ರಾಜರು ಕನ್ನಡ, ಇಂಗ್ಲಿಷ್, ಸಂಸ್ಕೃತ, ವಿಜ್ಞಾನಗಳಲ್ಲಿ ಶಿಕ್ಷಣ ಪಡೆದರು ಮತ್ತು ತಮಿಳು ಮತ್ತು ಉರ್ದು ಭಾಷೆಯಲ್ಲೂ ಜ್ಞಾನ ಹೊಂದಿದ್ದನು. ವೀಣೆ, ಪಿಟೀಲು, ಮೃದಂಗಂ, ನಾಗಸ್ವರ, ಸಿತಾರ್, ಮತ್ತು ಹಾರ್ಮೋನಿಯಂ ಸೇರಿದಂತೆ ಸಂಗೀತ ವಾದ್ಯಗಳನ್ನು ನುಡಿಸುವುದರ ಜೊತೆಗೆ ಪಾಶ್ಚಿಮಾತ್ಯ ವಾದ್ಯಗಳಾದ ಸ್ಯಾಕ್ಸೋಫೋನ್ ಮತ್ತು ಪಿಯಾನೋ ನುಡಿಸುವುದನ್ನು ಅವರು ಚೆನ್ನಾಗಿ ತಿಳಿದಿದ್ದರು. ಅವರು ತಮ್ಮ ಸಂಗೀತಗಾರರನ್ನು ಕರ್ನಾಟಕ, ಹಿಂದೂಸ್ತಾನಿ ಮತ್ತು ಪಾಶ್ಚಾತ್ಯ ಶೈಲಿಗಳಲ್ಲಿ ಸಂಯೋಜಿಸಲು ಪ್ರೋತ್ಸಾಹಿಸಿದರು.^[೪೫] ಈ ಅವಧಿಯಲ್ಲಿ, ವೀಣೆ ಸುಬ್ರಮಣ್ಯ ಅಯ್ಯರ್ ಅವರು ಕನ್ನಡದಲ್ಲಿ ಸಂಗೀತದ ಬಗ್ಗೆ ಒಂದು ಮಹತ್ವದ ಗ್ರಂಥವನ್ನು ಬರೆದರು, ಇದು ಸಂಗೀತದ ಸೈದ್ಧಾಂತಿಕ ಮತ್ತು ಪ್ರಾಯೋಗಿಕ ಅಂಶಗಳನ್ನು ವಿವರಿಸುತ್ತದೆ, ಇದನ್ನು ಸಂಗೀತ ಸಮಾಯಾಸಾರ ಎಂದು ಕರೆಯಲಾಗುತ್ತದೆ, ಇದನ್ನು 1915 ರಲ್ಲಿ ಪ್ರಕಟಿಸಲಾಯಿತು.^[೪೬]

ಈ ಅವಧಿಯ ಅತ್ಯಂತ ಪ್ರಭಾವಶಾಲಿ ಸಂಗೀತಗಾರ, ಶೈಕ್ಷಣಿಕ ಮತ್ತು ಸಂಯೋಜಕ ಹರಿಕೇಶನಲ್ಲೂರ್ ಡಾ.ಎಲ್.ಮುತಯ್ಯ ಭಾಗವತರ್ . ತಿರುನಾಲ್ವೇಲಿ ಮೂಲದ (ಆಧುನಿಕ ತಮಿಳುನಾಡಿನಲ್ಲಿ) ಅವರು ಸಂಸ್ಕೃತದಲ್ಲಿ ವಿದ್ವಾಂಸರಾಗಿದ್ದರು ಮತ್ತು ತಿರುವಯ್ಯರ್‌ನಲ್ಲಿ ಸಾಂಬಶಿವ ಅಯ್ಯರ್ ಅವರಲ್ಲಿ ಸಂಗೀತದಲ್ಲಿ ತರಬೇತಿ ಪಡೆದರು.^[೪೭] 1927 ರಲ್ಲಿ ಮೈಸೂರಿನಲ್ಲಿ ಆಸ್ಥಾನ ಸಂಗೀತಗಾರರಾಗಿ ನೇಮಕಗೊಂಡರು. ರಾಜರು ಮತ್ತು ಗಮನಾರ್ಹ ವ್ಯಕ್ತಿಗಳಿಂದ ಗೌರವಿಸಲ್ಪಟ್ಟರು. ಅವರ ಪೋಷಕ ರಾಜ ಕೃಷ್ಣರಾಜ ವೊಡೆಯರ್ IV ಅವರಿಗೆ "ಗಯಕಾ ಶಿಖಾಮಣಿ" ಎಂಬ ಬಿರುದನ್ನು ನೀಡಿದರು. ಈ ಪ್ರಸಿದ್ಧ ಸಂಗೀತಗಾರರು ಕನ್ನಡದಲ್ಲಿ ನೂರ ಎಂಟು ಚಾಮುಂಡೇಶ್ವರಿ ಕೃತಿಗಳು, ಸಂಸ್ಕೃತದಲ್ಲಿ ನೂರ ಎಂಟು ಶಿವಷ್ಟೋತ್ತರ ಸಂಯೋಜನೆಗಳು, ತಮಿಳು ಭಾಷೆಯಲ್ಲಿ ಸಂಗೀತದ ಪ್ರಮುಖ ಗ್ರಂಥವಾದ "ಸಂಗೀತ ಕಲ್ಪದ್ರುಮಂ" ಮತ್ತು ಸಂಸ್ಕೃತದಲ್ಲಿ ತ್ಯಾಗರಾಜರ ಜೀವನ, ಸಾಧನೆಗಳು ಮತ್ತು ಕೊಡುಗೆಗಳ ಬಗ್ಗೆ ಒಂದು ಜೀವನಚರಿತ್ರೆ ಶ್ರೀಮತ್ ತ್ಯಾಗರಾಜ ವಿಜಯ ರಚಿಸಿದ್ದಾರೆ.^[೪೮] ಸಂಸ್ಕೃತ, ಕನ್ನಡ, ತೆಲುಗು ಮತ್ತು ತಮಿಳು ಭಾಷೆಗಳಲ್ಲಿ "ಹರಿಕೇಶ" ಎಂಬ ಅಂಕಿತನಾಮ್ದಲ್ಲಿ ಒಟ್ಟು ನಾನೂರಕ್ಕೂ ಹೆಚ್ಚು ಕೃತಿಗಳನ್ನು ಬರೆದರು ಮತ್ತು 1920 ರಲ್ಲಿ "ತ್ಯಾಗರಾಜ ಸಂಗೀತ ವಿದ್ಯಾಲಯ" ("ತ್ಯಾಗರಾಜ ಸ್ಕೂಲ್ ಆಫ್ ಮ್ಯೂಸಿಕ್") ಅನ್ನು ಪ್ರಾರಂಭಿಸಿದರು. ಅವರ ಸಾಧನೆಗಳಿಗಾಗಿ, ಅವರಿಗೆ ಮದ್ರಾಸ್ ಮ್ಯೂಸಿಕ್ ಅಕಾಡೆಮಿಯಿಂದ "ಸಂಗೀತ ಕಲಾನಿಧಿ" ಎಂಬ ಬಿರುದನ್ನು ನೀಡಲಾಯಿತು ಮತ್ತು ಟ್ರಾವೆನ್‌ಕೋರ್ ವಿಶ್ವವಿದ್ಯಾಲಯದಿಂದ ಗೌರವ ಡಾಕ್ಟರ್ ಆಫ್ ಲೆಟರ್ಸ್ ಪದವಿ ಪಡೆದರು.^[೪೯] ಮುಥಯ್ಯ ಭಾಗವತರ್ 1945 ರಲ್ಲಿ ಮೈಸೂರಿನಲ್ಲಿ ನಿಧನರಾದರು ಮತ್ತು ತ್ಯಾಗರಾಜರ ನಂತರದ ಪ್ರಮುಖ ವಾಗ್ಗೇಯಕಾರರಲ್ಲಿ ಒಬ್ಬರು ಎಂದು ಇವರನ್ನು ಪರಿಗಣಿಸಲಾಗಿದೆ.^[೫೦]

ವೀಣೆ ಶಿವರಾಮಯ್ಯ ಮೈಸೂರು ಸಂಗೀತಗಾರ ವೀಣೆ ಪದ್ಮನಾಬಯ್ಯ (ಕರ್ನಾಟಕದ ಚಿಕ್ಕನಾಯಕನಹಳ್ಳಿ ತಾಲ್ಲೂಕಿನ)ರವರ ಮಗ. ಶಿವರಾಮಯ್ಯ ಅವರು ತಮ್ಮ ತಂದೆಯಿಂದ ಮತ್ತು ನಂತರ ಮೈಸೂರು ಕರಿಗಿರಿ ರಾವ್ ಮತ್ತು ಮೈಸೂರು ವಾಸುದೇವಾಚಾರ್ಯರಿಂದ ವೀಣೆ ನುಡಿಸಲು ಕಲಿತರು ಮತ್ತು 1900 ರಲ್ಲಿ ರಾಜ ಕೃಷ್ಣರಾಜ ವೊಡೆಯರ್ IV ಅವರ ಆಸ್ಥಾನ ಸಂಗೀತಗಾರರಾಗಿ ನೇಮಕಗೊಂಡರು. ಅವರ ನೂರು ಕರ್ನಾಟಕ ಸಂಗೀತ ಸಂಯೋಜನೆಗಳು ತೆಲುಗು, ಕನ್ನಡ ಮತ್ತು ಸಂಸ್ಕೃತದಲ್ಲಿವೆ, ಅವರ ಪಾಶ್ಚಾತ್ಯ ಸಂಗೀತ ಸಂಯೋಜನೆಗಳು ಇಂಗ್ಲಿಷ್‌ನಲ್ಲಿವೆ.^[೫೧] ರಾಜ ಜಯಚಾಮರಾಜ ವೊಡೆಯರ್ ಅವರಿಗೆ 1941 ರಲ್ಲಿ "ವೈಣಿಕ ಪ್ರವೀಣ" ಎಂಬ ಬಿರುದನ್ನು ನೀಡಿದರು. ಶಿವರಾಮಯ್ಯ ಅವರು ಕನ್ನಡ ಬರಹಗಾರರಾಗಿದ್ದರು ಮತ್ತು ದೇವೊತ್ತಮ ಜೋಯಿಸ್, ಅನಾವಟ್ಟಿ ರಾಮ ರಾವ್ ಮತ್ತು ಕೃಷ್ಣ ಶಾಸ್ತ್ರಿ ಮುಂತಾದ ಪ್ರಸಿದ್ಧ ಕನ್ನಡ ವಿದ್ವಾಂಸರೊಂದಿಗೆ ಸಹ-ಲೇಖಕರಾಗಿದ್ದಾರೆ.^[೫೨]

(ಆಧುನಿಕ ಮೈಸೂರು ಜಿಲ್ಲೆಯಲ್ಲಿ) ಹೆಗ್ಗಡದೇವನಕೋಟೆ ಮೂಲದ ಮತ್ತು ವೀಣೆ ಶೇಷಣ್ಣ ವಿದ್ಯಾರ್ಥಿ ವೀಣೆ ವೆಂಕಟಗಿರಿಯಪ್ಪ ಅಸಾಮಾನ್ಯ ಸಂದರ್ಭದಲ್ಲಿ ನ್ಯಾಯಾಲಯದ ಸಂಗೀತಗಾರರಾದರು. ರಾಜರ ಸಮ್ಮುಖದಲ್ಲಿ ವೆಂಕಟಗಿರಿಯಪ್ಪ ಅವರು ನೀಡಿದ ಮೊದಲ ಸಂಗೀತ ಕಛೇರಿಯ ಕೊನೆಯಲ್ಲಿ, ರಾಜರು ಕೇವಲ ಎರಡು ಭಾರತೀಯ ರೂಪಾಯಿಗಳ ಉಡುಗೊರೆಯನ್ನು ನೀಡಿ ಸಂಗೀತ ಕಚೇರಿಯನ್ನು ತೊರೆದರು. ರಾಜರ ಪ್ರತಿಕ್ರಿಯೆಯಿಂದ ಸಂಗೀತಗಾರ ಮತ್ತು ಅವರ ಕುಟುಂಬ ನಿರಾಶೆಗೊಂಡಿತು. ನಂತರ ರಾಜರು ತನ್ನ ಸೇವಕರೊಬ್ಬರಿಂದ ಸಂಗೀತಗಾರ ಮತ್ತು ಅವನ ಕುಟುಂಬವು ಉಡುಗೊರೆಯನ್ನು ವಿನಮ್ರವಾಗಿ ತೆಗೆದುಕೊಂಡಿದ್ದಾರೆಂದು ತಿಳಿದುಕೊಂಡರು. ಸಂಗೀತದ ಬಗ್ಗೆ ಸಂಗೀತಗಾರನ ಮನೋಭಾವವನ್ನು ಪರೀಕ್ಷಿಸುತ್ತಿದ್ದ ರಾಜರು ಸಂತಸಗೊಂಡು ವೆಂಕಟಗಿರಿಯಪ್ಪ ಆಸ್ಥಾನದ ಸಂಗೀತಗಾರನಾಗಿ ನೇಮಕಗೊಂಡರು.^[೫೩] ವರ್ಷಗಳಲ್ಲಿ, ರಾಜರು ತನ್ನ ಸಾಮ್ರಾಜ್ಯದ ವಿವಿಧ ಲಲಿತಕಲೆಗಳ ಕಾರ್ಯಚಟುವಟಿಕೆಗಳಲ್ಲಿ ವೆಂಕಟಗಿರಿಯಪ್ಪನಿಗೆ ಹೆಚ್ಚಿನ ಜವಾಬ್ದಾರಿಯನ್ನು ಕೊಟ್ಟರು. 1935 ರಲ್ಲಿ "ಮ್ಯೂಸಿಕಲ್ ಇನ್ಸ್ಟ್ರುಮೆಂಟ್ಸ್ ಆಫ್ ಇಂಡಿಯಾ" ಎಂಬ ಪ್ರಸಿದ್ಧ ಸಾಕ್ಷ್ಯಚಿತ್ರದಲ್ಲಿ ವೆಂಕಟಗಿರಿಯಪ್ಪ ಅವರು ಹದಿನೈದು ನಿಮಿಷಗಳ ಕಾಲ ವೀಣಾವನ್ನು ನುಡಿಸಿದರು. ಅವರಿಗೆ "ವೈಣಿಜ ಪ್ರವೀಣ" ಎಂಬ ಬಿರುದು ನೀಡಲಾಯಿತು. ಇವರ ಸಂಗೀತ ಕೃತಿಗಳು ಕನ್ನಡ, ತೆಲುಗು ಮತ್ತು ಸಂಸ್ಕೃತದಲ್ಲಿವೆ.ಇವರು ಹಿಂದೂಸ್ಥಾನಿ ಸಂಗೀತದ ಗತ್ ಗೆ ಹೋಲುವ ಕರ್ನಾಟಕ ಸಂಯೋಜನೆಯ ಒಂದು ಹೊಸ ರೀತಿಯ ನಗ್ಮಾ ಎಂಬ ಸಂಯೋಜನೆಯನ್ನು ರೂಪಿಸಿದ ಹಿರಿಮೆ ಇವರಿಗೆ ಸಲ್ಲುತ್ತದೆ.^[೫೪]

</br>ಬೇಳಕವಾಡಿ ಶ್ರೀನಿವಾಸ ಅಯ್ಯಂಗಾರ್, ಅವರ ಜನ್ಮ ಹೆಸರು ಕುಪ್ಪಸ್ವಾಮಿ ಅಯ್ಯಂಗಾರ್, ಶಿವಗಂಗಾ (ಆಧುನಿಕ ತುಮಕೂರು ಜಿಲ್ಲೆಯಲ್ಲಿ) ಬಳಿಯ ಶ್ರೀಗಿರಿಪುರ ಮೂಲದವರು. ಅವರು 1912 ರಲ್ಲಿ ಮೈಸೂರಿಗೆ ಬಂದರು ಮತ್ತು ರಾಜ ಕೃಷ್ಣರಾಜ ವೊಡೆಯರ್ IV ರ ಆಸ್ಥಾನದಲ್ಲಿ ಸಂಗೀತಗಾರ ಬಕ್ಷಿ ಸುಬ್ಬಣ್ಣನವರಲ್ಲಿ ಸಂಗೀತದಲ್ಲಿ ತರಬೇತಿ ಪಡೆದರು. ಶ್ರೀನಿವಾಸ ಅಯ್ಯಂಗಾರ್ ಅವರನ್ನು ನಂತರ ಆಸ್ಥಾನದ ಸಂಗೀತಗಾರನನ್ನಾಗಿ ನೇಮಿಸಲಾಯಿತು. ಅವರು ಗೊಟುವಾದ್ಯ ಮತ್ತು ಪಿಟೀಲುಗಳಲ್ಲಿ ಪರಿಣತರಾಗಿದ್ದರು. ಅವರಿಗೆ "ಮೈಸೂರಿನಾ ಮಧುರಾಯಿ ಪುಷ್ಪವನಂ" ಎಂಬ ಬಿರುದನ್ನು ಪ್ರಸಿದ್ಧ ಗಾಯಕ ಸುಬ್ರಮಣ್ಯ ಅಯ್ಯರ್ ನೀಡಿದರು.^[೫೫] ಶ್ರೀನಿವಾಸ ಅಯ್ಯಂಗಾರ್ ಖ್ಯಾತ ನಾಟಕಕಾರ ಮತ್ತು ಬಬ್ರುವಾಹನ, ರಾಮ ಪಟ್ಟಾಭಿಷೇಕ, ವೀರ ಸಿಂಹ ಚರಿತ್ರೆ, ಅಭಿಜ್ನಾನ ಶಕುಂತಳಾ, ವಿರಾಟ ಚರಿತ್ರೆ, ಮತ್ತು ಸುಧನ್ವ ಚರಿತ್ರೆ ಮುಂತಾದ ಪ್ರಸಿದ್ಧ ನಾಟಕಗಳಲ್ಲಿ ಅಭಿನಯಿಸಿದ್ದಾರೆ.^[೫೬] ದುರದೃಷ್ಟವಶಾತ್, "ಶ್ರೀನಿವಾಸ" ಎಂಬ ಅಂಕಿತನಾಮದಲ್ಲಿ ಬರೆದ ಅವರ ಕೆಲವೇ ಕೆಲವು ಸಂಯೋಜನೆಗಳು ಇಂದು ಲಭ್ಯವಿದೆ. ಶ್ರೀನಿವಾಸ ಅಯ್ಯಂಗಾರ್ ಅವರು ಪುರಂದರ ದಾಸ ಅವರ ಕನ್ನಡ ಗೀತೆ ಜಗದೊದ್ದಾರನ ವನ್ನು ಅದರ ಸ್ವರಲಿಪಿಗಳನ್ನು ರಚಿಸುವ ಮೂಲಕ ಜನಪ್ರಿಯಗೊಳಿಸಿದರು.^[೫೭]

ಕುರುಡಿ ಮೂಲದ (ಆಧುನಿಕ ಕೋಲಾರ ಜಿಲ್ಲೆಯಲ್ಲಿ ) ಚಿಕ್ಕ ರಾಮ ರಾವ್ ಅವರಿಗೆ ಮೈಸೂರು ಕರಿಗಿರಿ ರಾವ್ ಅವರ ಅಡಿಯಲ್ಲಿ ತರಬೇತಿ ನೀಡಲಾಯಿತು. ಅವರು ಕನ್ನಡ ಮತ್ತು ಸಂಸ್ಕೃತ ಭಾಷೆಗಳಲ್ಲಿ, ಮತ್ತು ಸಂಗೀತ ವಾದ್ಯಗಳಲ್ಲಿ, ವೀಣೆ, ಗಾಜಿನ ತರಂಗ ಮತ್ತು ಜಲತರಂಗ ಪ್ರವೀಣರಾಗಿದ್ದರು. ಅವರು ಪಾಶ್ಚಾತ್ಯ ಸಂಗೀತದಲ್ಲೂ ಪರಿಣತಿಯನ್ನು ಪಡೆದರು.^[೫೮] ಸುಮಧುರ ಧ್ವನಿಯಲ್ಲಿ ಹಾಡುವಾಗ ವೀಣೆ ನುಡಿಸುವ ಅಪರೂಪದ ಪ್ರತಿಭೆಯನ್ನು ಅವರು ಹೊಂದಿದ್ದರು ಎಂದು ತಿಳಿದುಬಂದಿದೆ. ಇದನ್ನು ರಾಜನ ಗಮನಕ್ಕೆ ತಂದ "ರಾಜ ಮಾತೆ" (ರಾಣಿ ತಾಯಿ) ಅವರ ಪ್ರತಿಭೆಯನ್ನು ಗಮನಿಸಿದರು. ಅವರ ಪ್ರದರ್ಶನವನ್ನು ಕೇಳಿದ ನಂತರ, ರಾಜರು ಅವರನ್ನು 1914 ರಲ್ಲಿ ಆಸ್ಥಾನ ಸಂಗೀತಗಾರನನ್ನಾಗಿ ನೇಮಿಸಿದನು. ಶ್ರೀನಿವಾಸ ಅಯ್ಯಂಗಾರ್ ಅವರೊಂದಿಗೆ, ಚಿಕ್ಕ ರಾಮ ರಾವ್ ಅವರು ಅಂದಿನ ಅನೇಕ ನಾಟಕಗಳಲ್ಲಿ ಅಭಿನಯಿಸಿದರು ಮತ್ತು ರಾಜ ಕೃಷ್ಣರಾಜ ವೊಡೆಯರ್ IV ಅವರಿಗೆ "ಸಂಗೀತ ರತ್ನ" (ಅಕ್ಷರಶಃ "ಸಂಗೀತದ ರತ್ನ") ಮತ್ತು "ಪಂಡಿತ್" ಎಂಬ ಪದವನ್ನು ಹಿಂದೂಸ್ತಾನಿ ಸಂಗೀತ ಅಧ್ವರ್ಯು ಅಬ್ದುಲ್ ಕರೀಮ್ ಖಾನ್ . ಮತ್ತು ಭಾಸ್ಕರ ಭುವ ಅವರು ನೀಡಿ ಗೌರವಿಸಿದರು . ಕನ್ನಡ, ಸಂಸ್ಕೃತ ಮತ್ತು ತೆಲುಗಿನಲ್ಲಿ ಅನೇಕ ಕೃತಿಗಳು ಅವರ ಮನ್ನಣೆಗೆ ಕಾರಣ.^[೫೯]

ಟಿ. ಚೌಡಯ್ಯ, ಕರ್ನಾಟಕ ಸಂಗೀತ ಕ್ಷೇತ್ರದಲ್ಲಿ ಅತ್ಯುನ್ನತ ವ್ಯಕ್ತಿತ್ವ, ಜನವರಿ 1, 1894 ರಂದು ತಿರುಮಕೂಡಲು ನರಸಿಪುರದಲ್ಲಿ (ಅಥವಾ ಮೈಸೂರು ಬಳಿಯ ಟಿ. ನರಸೀಪುರ) ಜನಿಸಿದರು. ಏಳನೇ ವಯಸ್ಸಿನಲ್ಲಿ, ಅವರು ಪಕ್ಕಣ್ಣದಿಂದ ಮತ್ತು ನಂತರ ಟಿ. ಸುಬ್ಬಣ್ಣರ ಅಡಿಯಲ್ಲಿ ತರಬೇತಿ ಪಡೆದರು. ಹದಿನಾರನೇ ವಯಸ್ಸಿನಿಂದ ಮುಂದೆ ಹದಿನೆಂಟು ವರ್ಷಗಳ ಕಾಲ ಬಿಡಾರಂ ಕೃಷ್ಣಪ್ಪ ಅವರು ಬೋಧಿಸಿದರು, ಅದರ ಕೊನೆಯಲ್ಲಿ ಚೌಡಯ್ಯ ಒಬ್ಬ ನುರಿತ ಪಿಟೀಲು ವಾದಕನಾಗಿ ಹೊರಹೊಮ್ಮಿದರು.^[೬೦] ತನ್ನ ಎರಡೂ ಕೈಗಳಿಂದ ನುಡಿಸಬಲ್ಲವರಾಗಿದ್ದ ಚೌಡಯ್ಯ ಅವರ ದಿನದ ಎಲ್ಲ ಪ್ರಸಿದ್ಧ ಸಂಗೀತಗಾರರೊಂದಿಗೆ ಸಂಗೀತ ನುಡಿಸಿದ್ದರು. 1939 ರಲ್ಲಿ, ಅವರನ್ನು ಕೃಷ್ಣರಾಜ ವೊಡೆಯರ್ IV ಅವರು ಆಸ್ಥಾನ ಸಂಗೀತಗಾರರಾಗಿ ನೇಮಕ ಮಾಡಿದರು ಮತ್ತು "ಸಂಗೀತ ರತ್ನ", "ಸಂಗೀತ ಕಲಾನಿಧಿ" ಮತ್ತು "ಗಣಕ ಸಿಂಧು" ಮುಂತಾದ ಬಿರುದುಗಳನ್ನು ನೀಡಿದರು. ಕನ್ನಡ, ತೆಲುಗು ಮತ್ತು ಸಂಸ್ಕೃತದಲ್ಲಿ "ತ್ರಿಮಕುಟ" (ಅವರ ಹುಟ್ಟೂರಿಗೆ ಸಂಸ್ಕೃತ ಹೆಸರು) ಎಂಬಅಂಕಿತನಾಮದಲ್ಲಿ ಅನೇಕ ಕೃತಿರಚನೆ ಮಾಡಿದ್ದಾರೆ.^[೬೧]

ಶಿವಮೊಗ್ಗ ಜಿಲ್ಲೆಯ ಅಯನೂರು ಮೂಲದ ಡಾ.ಬಿ.ದೇವೇಂದ್ರಪ್ಪ ಅವರು ವೀಣೆ, ಪಿಟೀಲು, ಜಲತರಂಗ ಮತ್ತು ದಿಲ್ರುಬಾ ನುಡಿಸುವ ಬಗ್ಗೆ ಚೆನ್ನಾಗಿ ತಿಳಿದಿದ್ದರು. ಅವರು ಪ್ರಸಿದ್ಧ ವೀಣೆ ಶೇಷಣ್ಣ ಮತ್ತು ಬಿಡಾರಂ ಕೃಷ್ಣಪ್ಪ ಅವರ ವಿದ್ಯಾರ್ಥಿಯಾಗಿದ್ದರು. ಅವರು ಹಾರ್ಮೋನಿಯಂ, ಕೊಳಲು, ಘಟಂ ಮತ್ತು ಸಿತಾರ್‌ಗಳಲ್ಲಿ ಪ್ರವೀಣರಾಗಿದ್ದರು. ರಾಜ ಕೃಷ್ಣರಾಜ ವೊಡೆಯರ್ IV ರ ಆಸ್ಥಾನದಲ್ಲಿ ಜಲತರಂಗ ವಾದಕನಾಗಿ ನೇಮಕಗೊಂಡರು ಮತ್ತು ಅರಮನೆ ಆರ್ಕೆಸ್ಟ್ರಾವನ್ನು ಗಾಯಕ ಮತ್ತು ಪಿಟೀಲು ವಾದಕರಾಗಿ ಸೇರಿ ಸೇವೆ ಸಲ್ಲಿಸಿದರು. "ಗಾನ ವಿಶಾರದ" ಮತ್ತು "ಸಂಗೀತ ಕಲರತ್ನ" ಎಂಬ ಬಿರುದುಗಳನ್ನು ರಾಜನು ಅವನಿಗೆ ದಯಪಾಲಿಸಿದನು. ನಂತರ, 1972 ರಲ್ಲಿ ಅವರಿಗೆ ಗೌರವ ಡಾಕ್ಟರೇಟ್ ನೀಡಲಾಯಿತು.^[೬೨] ಆಸ್ಥಾನದಲ್ಲಿ ಇತರ ಪ್ರಸಿದ್ಧ ಸಂಗೀತಗಾರರು ತಿರುನವೇಲಿಯ (ತಮಿಳುನಾಡು) ಗೊಟುವಾಡಿಯಂ ನಾರಾಯಣ ಅಯ್ಯಂಗಾರ್, ತಿರುವಯ್ಯರ್ ಸುಬ್ರಮಣ್ಯ ಅಯ್ಯರ್ ಮತ್ತು ವಿದ್ವಾಂಸ, ಕವಿ ಮತ್ತು ನಾಟಕಕಾರರಾಗಿದ್ದ ಅನವತ್ತಿಯ (ಶಿವಮೊಗ್ಗ ಜಿಲ್ಲೆಯ) ಅನವಟ್ಟಿ ರಾಮ ರಾವ್. ತ್ಯಾಗರಾಜರ ಅನೇಕ ಸಂಯೋಜನೆಗಳನ್ನು ಕನ್ನಡಕ್ಕೆ ಅನುವಾದಿಸಿದ ಕೀರ್ತಿ ಅವರಿಗೆ ಸಲ್ಲುತ್ತದೆ.^[೬೩]

ರಾಜ ಜಯಚಾಮರಾಜ ವೊಡೆಯರ್

ರಾಜ ಜಯಚಾಮರಾಜ ವೊಡೆಯರ್ ಅವರು ವೊಡೆಯರ್ ರಾಜವಂಶದ ಕೊನೆಯ ರಾಜ. ಸಂಗೀತದ ಕಟ್ಟಾ ಅಭಿಮಾನಿಯಾಗಿದ್ದ ಅವರು ಶಾಸ್ತ್ರೀಯ ಪಾಶ್ಚಾತ್ಯ ಸಂಗೀತದಲ್ಲಿ ಉತ್ತಮ ತರಬೇತಿ ಹೊಂದಿದ್ದರು ಮತ್ತು ಪರಿಣಿತ ಪಿಯಾನೋ ವಾದಕರಾಗಿದ್ದರು. ಅವರ ಜೀವನದ ನಂತರದ ಭಾಗದಲ್ಲಿಯೇ ಅವರು ಕರ್ನಾಟಕ ಶಾಸ್ತ್ರೀಯ ಸಂಗೀತದಲ್ಲಿ ಆಸಕ್ತಿ ಹೊಂದಿದ್ದರು.^[೬೪] ರಷ್ಯಾದ ಸಂಯೋಜಕ ಮೆಡ್ಟ್‌ನರ್‌ನ ಹಲವಾರು ಸಂಯೋಜನೆಗಳನ್ನು ರಾಜರು ದಾಖಲಿಸಿದರು ಮತ್ತು ಸಾರ್ವಜನಿಕರಿಗೆ ಲಭ್ಯವಾಗುವಂತೆ ಮಾಡಿದರು. ಅವರ ಕೊಡುಗೆಗಳಿಗಾಗಿ, ಅವರಿಗೆ ಗೌರವ ಡಾಕ್ಟರೇಟ್ ನೀಡಲಾಯಿತು ಮತ್ತು ಅವರನ್ನು "ಸಂಗೀತ ನಾಟಕ ಅಕಾಡೆಮಿ" (ಸಂಗೀತ ಮತ್ತು ನಾಟಕದ ಅಕಾಡೆಮಿ) ಯ ಸಹವರ್ತಿಯನ್ನಾಗಿ ಮಾಡಲಾಯಿತು. ಅನೇಕ ಪ್ರಮುಖ ಸಂಗೀತಗಾರರು ರಾಜನ ಆಸ್ಥಾನದ ಭಾಗವಾಗಿದ್ದರು.

ಕಲಾದಿಪೇಟೆ (ಆಧುನಿಕ ತಮಿಳುನಾಡು) ಮೂಲದ ಟೈಗರ್ ವರದಚಾರ್ಯಾರ್ ಆರಂಭದಲ್ಲಿ ಟಿ.ನರಸಿಪುರಕ್ಕೆ ತೆರಳಿ ಅಲ್ಲಿ ಕೆಲವು ವರ್ಷಗಳ ಕಾಲ ಸಂಗೀತ ಪ್ರದರ್ಶಿಸಿದರು. ನಂತರ ಅವರು ಮತ್ತೆ ಚೆನ್ನೈಗೆ ತೆರಳಿ ಅಲ್ಲಿ ವಿವಿಧ ಸಂಗೀತ ಶಾಲೆಗಳಲ್ಲಿ ಸೇವೆ ಸಲ್ಲಿಸಿದರು. 1916 ರಲ್ಲಿ, ಕೃಷ್ಣದೇವರಾಜ IV ರ ಸಮ್ಮುಖದಲ್ಲಿ ಹಾಡಲು ಅವರಿಗೆ ಅವಕಾಶ ಸಿಕ್ಕಿತು. ಈ ಸಂಗೀತಗಾರನ ಕಲೆಯ ಪಾಂಡಿತ್ಯದಿಂದ ಪ್ರಭಾವಿತನಾದ ರಾಜರು ಅವನಿಗೆ "ಟೈಗರ್" ಎಂಬ ಬಿರುದನ್ನು ಕೊಟ್ಟರು ^[೬೫] 1944 ರಲ್ಲಿ, ವರದಚಾರ್ಯಾರ್ ಅವರನ್ನು ಮೈಸೂರಿನಲ್ಲಿ ಆಸ್ಥಾನ ಸಂಗೀತಗಾರನನ್ನಾಗಿ ನೇಮಿಸಲಾಯಿತು. ಅವರು ಸುಮಾರು ಎಂಭತ್ತು ಕೃತಿಗಳನ್ನು ರಚಿಸಿದ್ದಾರೆ.

ನಾಟನಹಳ್ಳಿ (ಆಧುನಿಕ ಮಂಡ್ಯ ಜಿಲ್ಲೆಯಲ್ಲಿ ) ಮೂಲದ ಚೆನ್ನಕೇಶವಯ್ಯ 1944 ರಲ್ಲಿ ಕನ್ನಡ ಪಂಡಿತ ಮತ್ತು ಆಸ್ಥಾನದ ಸಂಗೀತಗಾರರಾಗಿದ್ದರು. ಅವರ ಸಂಯೋಜನೆಗಳಲ್ಲದೆ, ಅವರು ಲೇಖನಗಳನ್ನು ಬರೆದರು, ಹರಿದಾಸ ಸಂಯೋಜನೆಗಳ ಕುರಿತು ಮೂರು ಸಂಪುಟಗಳನ್ನು ಪ್ರಕಟಿಸಿದರು ಮತ್ತು ಸಂಗೀತದ ಬಗ್ಗೆ ಒಂದು ಪುಸ್ತಕವನ್ನು ಬರೆದರು.^[೬೬] ಈ ಸಮಯದ ಇತರ ಪ್ರಖ್ಯಾತ ಸಂಗೀತಗಾರರಲ್ಲಿ ಡಾ ವಿ ದೊರೈಸ್ವಾಮಿ ಅಯ್ಯಂಗಾರ್ (ವೀಣೆ ದೊರೆಸ್ವಾಮಿ ಅಯ್ಯಂಗಾರ್), ತಿಟ್ಟೆ ಕೃಷ್ಣ ಅಯ್ಯಂಗಾರ್ ಎಸ್ ಎನ್ ಮರಿಯಪ್ಪ, ಸಾಸಲು ಗ್ರಾಮದ ಸ್ಥಳೀಯ (ಆಧುನಿಕ ಮಂಡ್ಯ ಜಿಲ್ಲೆ), ಚಿಂತಾಲಪಳ್ಳೀ ರಾಮಚಂದ್ರ ರಾವ್, ಆರ್.ಎನ್ ದೊರೆಸ್ವಾಮಿ, ರುದ್ರಪಟ್ಟಣ (ಆಧುನಿಕ ಹಾಸನ ಜಿಲ್ಲೆಯ ) ಮತ್ತು ವೈದ್ಯಲಿಂಗ ಭಾಗವತರ್ ಮುಖ್ಯರು.^[೬೭]

ಸಹ ನೋಡಿ

↑ Pranesh (2003), pix in author's note
↑ ^೨.೦ ^೨.೧ Kamath (2001), p282
↑ Pranesh (2003), pxiii in author's note
↑ Pranesh (2003), p54-55, p92, p162-163, p225-226
↑ ^೫.೦ ^೫.೧ Pranesh (2003), p108
↑ Kamath (2001), p283
↑ Kamath (2001), p281
↑ Pranesh (2003), p54
↑ Pranesh (2003), p54-55
↑ Pranesh (2003), p61, p65
↑ Pranesh (2003), p77
↑ Pranesh (2003), p75-76
↑ Pranesh (2003), p78-79
↑ Pranesh (2003), p76
↑ Pranesh (2003), p76-77
↑ Pranesh (2003), p84-86
↑ Pranesh (2003), p86
↑ Pranesh (2003), p88-90
↑ Pranesh (2003), p92
↑ Pranesh (2003), p93
↑ Pranesh (2003), p94
↑ Pranesh (2003), p96
↑ Pranesh (2003), p99
↑ Pranesh (2003), p100
↑ Pranesh (2003), p101-108
↑ Pranesh (2003), p109
↑ Pranesh (2003), p110
↑ Pranesh (2003), p110-111
↑ Pranesh (2003), p111-112
↑ Pranesh (2003), p113
↑ Pranesh (2003), p114-122
↑ Pranesh (2003), p123-124
↑ Pranesh (2003), p124, p127
↑ Pranesh (2003), p128
↑ ^೩೫.೦ ^೩೫.೧ Pranesh (2003), p135
↑ Pranesh (2003), p138
↑ Pranesh (2003), p140, p147
↑ Pranesh (2003), p140
↑ Pranesh (2003), p149
↑ Pranesh (2003), p151
↑ Pranesh (2003), p154-55
↑ Pranesh (2003), p157
↑ Pranesh (2003), p158
↑ Pranesh (2003), p158-159
↑ Pranesh (2003), p162
↑ Pranesh (2003), p164
↑ Pranesh (2003), p167
↑ Pranesh (2003), p180
↑ Pranesh (2003), p169, p170
↑ Pranesh (2003), p170
↑ Pranesh (2003), p185
↑ Pranesh (2003), p186
↑ Pranesh (2003), p191
↑ Pranesh (2003), p193, p197
↑ Pranesh (2003), p200-201
↑ Pranesh (2003), p202
↑ Pranesh (2003), p200
↑ Pranesh (2003), p207
↑ Pranesh (2003), p209, p210
↑ Pranesh (2003), p214
↑ Pranesh (2003), p216
↑ Pranesh (2003), p220-221
↑ Pranesh (2003), p222
↑ Pranesh (2003), p225
↑ Pranesh (2003), p233
↑ Pranesh (2003), p236
↑ Pranesh (2003), p237-240

ಉಲ್ಲೇಖಗಳು

ಪ್ರಣೇಶ್, ಮೀರಾ ರಾಜಾರಾಮ್ (2003), ವೊಡ್ಯಾರ್ ರಾಜವಂಶದ ಸಮಯದಲ್ಲಿ ಸಂಗೀತ ಸಂಯೋಜಕರು (ಕ್ರಿ.ಶ. 1638-1947), ವೀ ಎಮ್ ಪಬ್ಲಿಕೇಶನ್ಸ್, ಬೆಂಗಳೂರು ಇಬಿಕೆ 94056
ಸೂರ್ಯನಾಥ್ ಯು. ಕಾಮತ್, ಐತಿಹಾಸಿಕ ಪೂರ್ವದಿಂದ ಇಂದಿನವರೆಗೆ ಕರ್ನಾಟಕದ ಸಂಕ್ಷಿಪ್ತ ಇತಿಹಾಸ, ಗುರು ಪುಸ್ತಕಗಳು, ಎಂಸಿಸಿ, ಬೆಂಗಳೂರು, 2001 (ಮರುಮುದ್ರಣ 2002) ಒಸಿಎಲ್ಸಿ: 7796041
"Veene Sheshanna". Musical Nirvana.com, August 1, 2000. Archived from the original on 7 ಫೆಬ್ರವರಿ 2012. Retrieved 1 September 2007.

[kant-1] Pranesh (2003), pix in author's note

[dakshin-2] ೨.೦ ^೨.೧ Kamath (2001), p282

[king-3] Pranesh (2003), pxiii in author's note

[play-4] Pranesh (2003), p54-55, p92, p162-163, p225-226

[shesh-5] ೫.೦ ^೫.೧ Pranesh (2003), p108

[bhava-6] Kamath (2001), p283

[drama-7] Kamath (2001), p281

[krish-8] Pranesh (2003), p54

[anu-9] Pranesh (2003), p54-55

[sadashiva-10] Pranesh (2003), p61, p65

[vij-11] Pranesh (2003), p77

[gite-12] Pranesh (2003), p75-76

[urs-13] Pranesh (2003), p78-79

[tam1-14] Pranesh (2003), p76

[lak-15] Pranesh (2003), p76-77

[chin-16] Pranesh (2003), p84-86

[seen-17] Pranesh (2003), p86

[dasa-18] Pranesh (2003), p88-90

[chama-19] Pranesh (2003), p92

[shama-20] Pranesh (2003), p93

[ghata-21] Pranesh (2003), p94

[iyer1-22] Pranesh (2003), p96

[samba-23] Pranesh (2003), p99

[school-24] Pranesh (2003), p100

[padma-25] Pranesh (2003), p101-108

[shawl-26] Pranesh (2003), p109

[wod-27] Pranesh (2003), p110

[shika-28] Pranesh (2003), p110-111

[george-29] Pranesh (2003), p111-112

[swara-30] Pranesh (2003), p113

[hindi-31] Pranesh (2003), p114-122

[kari-32] Pranesh (2003), p123-124

[subho-33] Pranesh (2003), p124, p127

[dodda-34] Pranesh (2003), p128

[kesari-35] ೩೫.೦ ^೩೫.೧ Pranesh (2003), p135

[iyer-36] Pranesh (2003), p138

[comp-37] Pranesh (2003), p140, p147

[book-38] Pranesh (2003), p140

[tamm-39] Pranesh (2003), p149

[deva-40] Pranesh (2003), p151

[tala-41] Pranesh (2003), p154-55

[nataka-42] Pranesh (2003), p157

[tam-43] Pranesh (2003), p158

[bala-44] Pranesh (2003), p158-159

[sax-45] Pranesh (2003), p162

[sang-46] Pranesh (2003), p164

[bahaga-47] Pranesh (2003), p167

[tayaraga-48] Pranesh (2003), p180

[trav-49] Pranesh (2003), p169, p170

[tayaga-50] Pranesh (2003), p170

[shiva-51] Pranesh (2003), p185

[sastri-52] Pranesh (2003), p186

[test-53] Pranesh (2003), p191

[kantel-54] Pranesh (2003), p193, p197

[vadya-55] Pranesh (2003), p200-201

[charitre-56] Pranesh (2003), p202

[jaga-57] Pranesh (2003), p200

[tarang-58] Pranesh (2003), p207

[glass-59] Pranesh (2003), p209, p210

[chow-60] Pranesh (2003), p214

[tiru-61] Pranesh (2003), p216

[doc-62] Pranesh (2003), p220-221

[trans-63] Pranesh (2003), p222

[jaya-64] Pranesh (2003), p225

[tiger-65] Pranesh (2003), p233

[chenna-66] Pranesh (2003), p236

[rudra-67] Pranesh (2003), p237-240

[೧]

[೨]

[೩]

[೪]

[೫]

[೬]

[೭]

[೮]

[೯]

[೧೦]

[೧೧]

[೧೨]

[೧೩]

[೧೪]

[೧೫]

[೧೬]

[೧೭]

[೧೮]

[೧೯]

[೨೦]

[೨೧]

[೨೨]

[೨೩]

[೨೪]

[೨೫]

[೨೬]

[೨೭]

[೨೮]

[೨೯]

[೩೦]

[೩೧]

[೩೨]

[೩೩]

[೩೪]

[೩೫]

[೩೬]

[೩೭]

[೩೮]

[೩೯]

[೪೦]

[೪೧]

[೪೨]

[೪೩]

[೪೪]

[೪೫]

[೪೬]

[೪೭]

[೪೮]

[೪೯]

[೫೦]

[೫೧]

[೫೨]

[೫೩]

[೫೪]

[೫೫]

[೫೬]

[೫೭]

[೫೮]

[೫೯]

[೬೦]

[೬೧]

[೬೨]

[೬೩]

[೬೪]

[೬೫]

[೬೬]

[೬೭]