ಯುಗೊಸ್ಲಾವಿಯ

ಯುಗೊಸ್ಲಾವಿಯಾ (ಸರ್ಬೊ-ಕ್ರೊಯೇಶಿಯನ್, ಸ್ಲೊವೀನ್:ಜುಗೊಸ್ಲಾವಿಜಾ ;ಮೆಸಿಡೊನಿಯನ್, ಸರ್ಬಿಯನ್ ಸಿರಿಲಿಕ್:Југославија) ಎನ್ನುವ ಪದವು, ಹೆಚ್ಚಾಗಿ ೨೦ನೆಯ ಶತಮಾನದಲ್ಲಿ ಯುರೋಪಿನ ಪಶ್ಚಿಮ ಬಲ್ಕನ್ ಪೆನಿನ್‌ಸುಲಾದಲ್ಲಿ ಯಶಸ್ವಿಯಾಗಿ ಅಸ್ತಿತ್ವದಲ್ಲಿದ್ದ ಮೂರು ರಾಜಕೀಯ ಘಟಕಗಳನ್ನು ವಿವರಿಸುತ್ತದೆ.

ಕಿಂಗ್‌ಡಮ್ ಆಫ್ ಯುಗೊಸ್ಲಾವಿಯ ಎನ್ನುವ ಹೆಸರಿನಿಂದ ಕರೆಯಲ್ಪಟ್ಟ ಮೊದಲ ದೇಶ, ೩ ಅಕ್ಟೋಬರ್ ೧೯೨೯ರ ಮೊದಲು ಕಿಂಗ್‍ಡಮ್ ಆಫ್ ಸರ್ಬ್ಸ್, ಕ್ರೊವೆಟ್ಸ್ ಮತ್ತು ಸ್ಲೊವೀನ್ಸ್ ಎಂದು ತಿಳಿಯಲ್ಪಟ್ಟಿತ್ತು. ಇದು ೧ ಡಿಸೆಂಬರ್ ೧೯೧೮ರಲ್ಲಿ ಸ್ಲೊವೀನ್ಸ್, ಕ್ರೋಟ್ಸ್ ಮತ್ತು ಸರ್ಬ್ಸ್ ರಾಜ್ಯಗಳ ಒಕ್ಕೂಟಗಳಿಂದ ಮತ್ತು ಕಿಂಗ್‌ಡಮ್ ಆಫ್ ಸರ್ಬಿಯಾದಿಂದ ಹುಟ್ಟುಹಾಕಲ್ಪಟ್ಟಿತು (೧೩ ನವೆಂಬರ್ ೧೯೧೮ರಲ್ಲಿ ಕಿಂಗ್‌ಡಮ್ ಆಫ್ ಮಾಂಟೆನೆರ್ಗೊ ವಶಪಡಿಸಿಕೊಳ್ಳಲ್ಪಟ್ಟಿತು, ಮತ್ತು ೧೩ ಜುಲೈ ೧೯೨೨^[೧] ರಲ್ಲಿ ಪ್ಯಾರಿಸ್‌ನಲ್ಲಿ ನಡೆದ ಅಧಿವೇಶನದಲ್ಲಿ ರಾಯಭಾರಿಗಳು ಒಕ್ಕೂಟಕ್ಕೆ ಅಂತರರಾಷ್ಟ್ರೀಯ ಮಾನ್ಯತೆಯನ್ನು ನೀಡಿದರು). ೧೯೪೧ರಲ್ಲಿ ಕಿಂಗ್‌ಡಮ್ ಆಫ್ ಯುಗೊಸ್ಲಾವಿಯ, ಹೊರಗಿನ ಶಕ್ತಿಗಳಿಂದ ಆಕ್ರಮಣಕ್ಕೊಳಪಟ್ಟಿತು ಮತ್ತು ಅದರಿಂದ ಸಂಭವಿಸಿದ ಘಟನೆಗಳು, ೧೯೪೩ ಹಾಗೂ ೧೯೪೫ರಲ್ಲಿ ಅಧಿಕೃತವಾಗಿ ಕೊನೆಗಾಣಿಸಲ್ಪಟ್ಟಿತು.

ಈ ಹೆಸರಿನ ಎರಡನೆಯ ದೇಶ ಡೆಮಾಕ್ರಟಿಕ್ ಫೆಡರಲ್ ಯುಗೊಸ್ಲಾವಿಯ, ೧೯೪೩ರಲ್ಲಿ ಎರಡನೆಯ ವಿಶ್ವ ಯುದ್ಧದಲ್ಲಿ ಯುಗೊಸ್ಲಾವ್ ಪಂಗಡದವರ ವಿರೋಧಿ ಚಳುವಳಿಯಲ್ಲಿ ಅಸ್ತಿತ್ವಕ್ಕೆ ಬಂತು.ಯಾವಾಗ ಸಮತಾವಾದಿ ಸರಕಾರ ಸ್ಥಾಪನೆಗೊಂಡಿತೊ, ಆಗ ಇದು ೧೯೪೬ರಲ್ಲಿ ಫೆಡರಲ್ ಪೀಪಲ್ಸ್ ರಿಪಬ್ಲಿಕ್ ಆಫ್ ಯುಗೊಸ್ಲಾವಿಯ ಎಂದು ಮರು ನಾಮಕರಣಗೊಂಡಿತು. ಇದು ಪುನಃ ೧೯೬೩ರಲ್ಲಿ, ಸೋಷಿಯಲಿಸ್ಟ್ ಫೆಡರಲ್ ರಿಪಬ್ಲಿಕ್ ಆಫ್ ಯುಗೊಸ್ಲಾವಿಯ (ಎಸ್‌ಎಫ್‌ಆರ್‌ವೈ) ಎಂದು ನಾಮಕರಣಗೊಂಡಿತು. ಎರಡನೆಯ ವಿಶ್ವ ಯುದ್ಧದ ಕೊನೆಯ ನಂತರ ಇಸ್ಟ್ರಿಯಾ ಮತ್ತು ರಿಜೆಕಾ ಹೊಸ ಯುಗೊಸ್ಲಾವಿಯವನ್ನು ಸೇರ್ಪಡೆಯಾಗುತ್ತಿದ್ದಂತೆ, ಇದು ಅತಿ ದೊಡ್ಡ ಯುಗೊಸ್ಲಾವ್ ರಾಜ್ಯವಾಯಿತು. ಆರು ಸಮಾಜವಾದಿ ಗಣರಾಜ್ಯಗಳ ಮತದಾರರಿಂದ ಮತ್ತು ಎರಡು ಸಮಾಜವಾದಿ ಸ್ವಾಯತ್ತ ಪ್ರಾಂತ್ಯಗಳಿಂದ ದೇಶವನ್ನು ರಚಿಸಲಾಯಿತು, ಅವುಗಳೆಂದರೆ: SR ಬೊಸ್ನಿಯ ಮತ್ತು ಹೆರ್ಜಿಗೊವಿನ, SR ಕ್ರೊಯೇಷಿಯಾ, SR ಮೆಸಿಡೋನಿಯಾ, SR ಮಾಂಟೆನೆರ್ಗೊ, SR ಸ್ಲೊವೆನಿಯಾ ಮತ್ತು SR ಸೆರ್ಬಿಯ (ಸ್ವಾಯತ್ತ ಪ್ರಾಂತ್ಯಗಳಾದ ಸ್ಯಾಪ್ ವೊಜ್ವೊಡಿನಾ ಮತ್ತು ಸ್ಯಾಪ್ ಕೊಸೊವೊವನ್ನು ಒಳಗೊಂಡು ಯಾವುದು ೧೯೭೪ರ ನಂತರ ಉಳಿದ ಸದಸ್ಯ ಸಂಯುಕ್ತ ರಾಷ್ಟ್ರಕ್ಕೆ ಬಹುವಾಗಿ ಸಮಾನವಾಯಿತು^{[ಸೂಕ್ತ ಉಲ್ಲೇಖನ ಬೇಕು]}). ೧೯೯೧ರಲ್ಲಿ ಶುರುವಾಗಿ, ಎಸ್‌ಎಫ್‌ಆರ್‌ವೈ ಯುಗೊಸ್ಲಾವ್ ಯುದ್ಧದಲ್ಲಿ ವಿಘಟಿಸಲ್ಪಟ್ಟಿತು ಹೆಚ್ಚಾಗಿ ದೇಶದ ಚುನಾವಣಾ ಘಟಕವನ್ನು ಆದರಿಸಿ ಬೇರ್ಪಡೆ ಹೊಂದಿತು.

ಯುಗೊಸ್ಲಾವಿಯ ಎಂಬ ಹೆಸರನ್ನು ಹೊಂದಿದ ಕೊನೆಯ ದೇಶ ಎಂದರೆ ಫೆಡರಲ್ ರಿಪಬ್ಲಿಕ್ ಆಫ್ ಯುಗೊಸ್ಲಾವಿಯ (ಎಫ್‌ಆರ್‌ವೈ) ಹುಟ್ಟಿಕೊಂಡದ್ದು ಮಾರ್ಚ್ ೨೭, ೧೯೯೨ ರಲ್ಲಿ. ಇದು ಆ ಪ್ರದೇಶದ ಮೇಲೆ ಉಳಿದ ಎರಡು ಗಣರಾಜ್ಯಗಳಾದ ಮೊಂಟೆನೆರ್ಗೊ ಮತ್ತು ಸರ್ಬಿಯಾದ (ಸ್ವಾಯತ್ತ ಪ್ರಾಂತ್ಯಗಳಾದ ವೊಜ್ವೊಡಿನಾ ಮತ್ತು ಕೊಸೊವೊವನ್ನು ಒಳಗೊಂಡು) ಸಂಯುಕ್ತ ಒಕ್ಕೂಟವಾಗಿತ್ತು ಫೆಬ್ರುವರಿ ೪, ೨೦೦೩ ರಲ್ಲಿ, ಇದು ಸರ್ಬಿಯ ಮತ್ತು ಮಾಂಟೆನಿಗ್ರೊ ಒಕ್ಕೂಟ ರಾಜ್ಯ ಎಂದು ಪುನರ್‌ನಾಮಕರಣಗೊಂಡಿತು ಮತ್ತು ಅಧಿಕೃತವಾಗಿ "ಯುಗೊಸ್ಲಾವಿಯ" ಎಂಬ ಹೆಸರು ಅಳಿಸಲ್ಪಟ್ಟಿತು. ಅನುಕ್ರಮವಾಗಿ ಜೂನ್ ೩ ಮತ್ತು ಜೂನ್ ೫, ೨೦೦೬ ರಲ್ಲಿ ಮಾಂಟೆನಿಗ್ರೊ ಮತ್ತು ಸರ್ಬಿಯ ಯುಗೊಸ್ಲಾವ್ ರಾಜ್ಯಕ್ಕೆ ಅಂತ್ಯವನ್ನು ಹೇಳುತ್ತಾ, ಸ್ವಾತಂತ್ರ್ಯವನ್ನು ಘೋಷಿಸಿದವು. ೨೦೦೮ ರಲ್ಲಿ ಕೊಸೊವೊ ಸ್ವಾತಂತ್ರ್ಯವನ್ನು ಘೋಷಿಸಿತು. ಆದರೂ, ಇದರ ರಾಜ್ಯತ್ವ ಇನ್ನೂ ಚರ್ಚೆಯಲ್ಲಿದೆ.^[೨]

ಹಿನ್ನೆಲೆ

ಯುಗೊಸ್ಲಾವಿಯ ಏಕೈಕ ರಾಜ್ಯದ ಒಂದು ಕಲ್ಪನೆಯಾಗಿದ್ದು ಎಲ್ಲಾ ದಕ್ಷಿಣದ ಸ್ಲೆವಿಕ್‌ ಇಂಟಲಿಜೆಂಟ್ಸಿಯ ಮತ್ತು ೧೭ನೇ ಶತಮಾನದಲ್ಲಿ ಉದಯಗೊಂಡು ಮತ್ತು ೧೯ನೇ ಶತಮಾನದಲ್ಲಿ ಪ್ರವರ್ಧಮಾನಕ್ಕೆ ಬಂದ ಇಲಿಯರಿಯದ ಚಳುವಳಿ ಯ ಆದರ್ಶವಾದವು ೧೯೧೮ರ ಪ್ರಪಂಚ ಯುದ್ಧ Iರ ಕೊನೆಯ ಆಸ್ಟ್ರೇಲಿಯಾ-ಹಂಗೇರಿಯಲ್ಲಿನ ಹಬ್ಸ್‌ಬರ್ಗ್‌ನ ಕುಸಿತ ಮತ್ತು ಸರ್ಬೇನಿಯಾ, ಕ್ರೊಯೇಷಿಯಾ ಮತ್ತು ಸ್ಲೊವೇನಿಯಾ ಸಾಮ್ರಾಜ್ಯಗಳ ಸ್ಥಾಪನೆಯ ನೈಜತೆಯ ಮನವರಿಕೆಯೊಂದಿಗೆ ಸಮಾಪ್ತಿಯಾಯಿತು. ಆದಾಗ್ಯೂ, ಸಾಮ್ರಾಜ್ಯವು ಆಡುಮಾತಿನಲ್ಲಿ ಮತ್ತೂ ನಕ್ಷೆಯಲ್ಲೂ ಯುಗೊಸ್ಲಾವಿಯ ಎಂದೇ ಹೆಸರುವಾಸಿಯಾಗಿದೆ (ಅಥವಾ ಉಳಿದ ಯುರೊಪಿನಲ್ಲಿ ಜುಗೊ-ಸ್ಲಾವಿಯ ), coined ಸ್ಲೇವಿಕ್‌ ಪದಗಳಲ್ಲಿ "ಜುಗ್‌" (ದಕ್ಷಿಣ) ಮತ್ತು "ಸ್ಲವೆನಿ" (ಸ್ಲೇವ್ಸ್‌). ‍೧೯೨೯ರಲ್ಲಿ ಇದು ವ್ಯವಹಾರಿಕವಾಗಿ "ಕಿಂಗ್‌ಡಮ್‌ ಆಫ್‌ ಯುಗೊಸ್ಲಾವಿಯ" ಎಂದು ಮೆರುನಾಮಕರಣಗೊಂಡಿತು.

ಯುಗೊಸ್ಲಾವಿಯ ಸಾಮ್ರಾಜ್ಯ

ಧ್ವಜ
ಚಿಹ್ನೆಗಳು

೧೯೧೮–೧೯೨೮

ಮೊದಲ ವಿಶ್ವ ಯುದ್ಧದ ನಂತರ ಯುಗೊಸ್ಲಾವಿಯ ಸ್ಥಾಪನೆಯಾಯಿತು ಆ ವೇಳೆಯಲ್ಲಿ ಸಾಧಾರಣವಾಗಿ "ವರ್ಸೈ ರಾಜ್ಯ"ವೆಂದು ಕರೆಯಲ್ಪಡುತ್ತಿತ್ತು.

ರಾಜ ಅಲೆಕ್ಸಾಂಡರ್ ಅವಧಿ

ರಾಜ ಅಲೆಕ್ಸಾಂಡರ್ I ರಾಷ್ಟ್ರೀಯ ಪಕ್ಷವನ್ನು ೧೯೨೯ರಲ್ಲಿ ನಿಷೇಧಿಸಿದರು, ಕಾರ್ಯಕಾರಿ ಅಧಿಕಾರವನ್ನು ವಹಿಸಿಕೊಂಡರು ಮತ್ತು ದೇಶವನ್ನು ಯುಗೊಸ್ಲಾವಿಯ ಎಂದು ಮರುನಾಮಕರಣ ಮಾಡಿದರು. ಇವರು ಪ್ರತ್ಯೇಕತಾವಾದಿಗಳನ್ನು ನಿಗ್ರಹಿಸುವ ಪ್ರವೃತ್ತಿಯನ್ನು ಮತ್ತು ರಾಷ್ಟ್ರೀಯತಾವಾದಿಗಳ ಭಾವೋದ್ರೇಕವನ್ನು ಶಾಂತಿಗೊಳಿಸುವ ಬಯಕೆಯನ್ನು ಹೊಂದಿದ್ದರು. ಆದರೂ, ನಂತರದಲ್ಲಿ ಅಲೆಕ್ಸಾಂಡರ್‌ರ ತತ್ವಗಳು ಪ್ರತಿಪಕ್ಷಗಳಾದ ಬೇರೆ ಯುರೋಪಿಯನ್ ಶಕ್ತಿಗಳಿಂದ ಇಟಲಿ ಮತ್ತು ಜರ್ಮನಿಗಳಲ್ಲಿ ಪ್ರಗತಿಯನ್ನು ವಿರೋಧಿಸುವ ಮೂಲಕ ಪ್ರತಿರೋಧವನ್ನು ತೋರಿಸಿದವು, ಫಯಾಶಿಸ್ಟ್ಸ್ ಮತ್ತು ನಾಟ್ಸೀ ಪ್ರಾಬಲ್ಯ ತೋರಿದರು ಹಾಗೂ ಸೋವಿಯತ್ ಯೂನಿಯನ್ ಸ್ಟಾಲಿನ್ ಅಪ್ಪಟ ಅಧಿಕಾರಶಾಹಿಯಾದರು. ಪ್ರಭುತ್ವವುಳ್ಳ ಈ ಮೂವರಲ್ಲಿ ಯಾರೊಬ್ಬರೂ ಅಲೆಕ್ಸಾಂಡರ್ I ರಿಂದ ರಚಿಸಲ್ಪಟ್ಟ ತತ್ವಗಳನ್ನು ಬೆಂಬಲಿಸಲಿಲ್ಲ. ನಿಜ ಸ್ಥಿತಿಯಲ್ಲಿ, ಇಟಲಿ ಮತ್ತು ಜರ್ಮನಿ ಮೊದಲ ವಿಶ್ವಯುದ್ಧದ ನಂತರ ಸಹಿ ಹಾಕಿದ ಒಪ್ಪಂದವನ್ನು ಪರಿಶೀಲಿಸಲು ಬಯಸಿತ್ತು ಮತ್ತು ಸೋವಿಯತ್‌ನವರು ಯುರೋಪಿನಲ್ಲಿ ತಮ್ಮ ಸ್ಥಾನವನ್ನು ಪುನರ್ ಪಡೆಯಲು ಹಾಗೂ ಇನ್ನೂ ಹೆಚ್ಚಿನ ಸಕ್ರಿಯ ಅಂತರ್‌‌‍ರಾಷ್ಟ್ರೀಯ ಕಾರ್ಯನೀತಿಯನ್ನು ರಚಿಸಲು ನಿರ್ಧರಿಸಿತ್ತು.

ಅಲೆಕ್ಸಾಂಡರ್ ಒಂದು ಕೇಂದ್ರೀಕೃತ ಯುಗೊಸ್ಲಾವಿಯವನ್ನು ರಚಿಸಲು ಪ್ರಯತ್ನಿಸಿದರು. ಅವರು ಯುಗೊಸ್ಲಾವಿಯದ ಐತಿಹಾಸಿಕ ಸ್ಥಳಗಳನ್ನು ಮತ್ತು ಪ್ರಾಂತ್ಯಗಳಿಗೆ ಎಳೆದ ಹೊಸ ಆಂತರಿಕ ಗಡಿರೇಖೆಗಳನ್ನು ಅಥವಾ ಬನೋವಿನಾಸನ್ನು ನಿರ್ಮೂಲನೆಗೊಳಿಸಲು ನಿರ್ಣಯಿಸಿದರು. ಬನೋವಿನಾಸಗಳನ್ನು ನದಿಗಳಿಂದ ಹೆಸರಿಸಲಾಗಿತ್ತು. ಹಲವು ರಾಜಕಾರಣಿಗಳಿಗೆ ಜೈಲುವಾಸವಾಯಿತು ಅಥವಾ ಪೋಲೀಸರ ಕಣ್ಗಾವಲಿನಲ್ಲಿಡಲಾಯಿತು. ಅಲೆಕ್ಸಾಂಡರ್‌ರ ಸರ್ವಾಧಿಕಾರತ್ವದ ಫಲಿತಾಂಶವು ಸರ್ಬಿಯನ್ ಅಲ್ಲದಿರುವವರನ್ನು ಏಕತೆಯ ಯೋಜನೆಯಿಂದ ಮತ್ತೂ ಹೆಚ್ಚು ದೂರಸರಿಯುವಂತೆ ಮಾಡಿತು.^[೩] ಅವರ ಆಡಳಿತದ ಅವಧಿಯಲ್ಲಿ ಯುಗೊಸ್ಲಾವ್ ದೇಶದ ಧ್ವಜವು ನಿಷೇಧಕ್ಕೊಳಪಟ್ಟಿತು, ಸಮತಾವಾದಿಗಳ ಯೋಜನೆಗಳೂ ಕೂಡ ಪ್ರತಿಬಂಧಕ್ಕೊಳಪಟ್ಟಿತು

ರಾಜರು ೧೯೩೪ರಲ್ಲಿ ಫ್ರಾನ್ಸ್ ಗೆ ಸಾಂಪ್ರದಾಯಿಕ ಭೇಟಿ ನೀಡಿದ್ದ ವೇಳೆಯಲ್ಲಿ ಮಾರ್ಸೆಯಲ್ಲಿ, ಕುಶಲಗುರಿಕಾರಿಕೆಯಲ್ಲಿ ಪರಿಣಿತಿಯುಳ್ಳ ಐವನ್ ಮಿಹೈಲವ್‌ರ ಆಂತರಿಕ ಮೆಸಿಡೋನಿಯಾದ ಕ್ರಾಂತಿಕಾರಿ ಸಂಘಟನೆ ಕ್ರೊಷಿಯಾದ ಒಂದು ಫ್ಯಾಶಿಸ್ಟ್ ಕ್ರಾಂತಿಕಾರಿ ಸಂಘಟನೆಯ ಉಸ್ತಾಸೆ ಸಹಾಯದೊಂದಿಗೆ ಮಾಡಿದ ಕೊಲೆಯಲ್ಲಿ ಸಾವನ್ನಪ್ಪಿದರು. ಅಲೆಕ್ಸಾಂಡರ್‌ರ ಕ್ರಿಯೆಯು ಅವರ ಹನ್ನೊಂದು ವರ್ಷದ ಮಗ ಪೀಟರ್ II ಮತ್ತು ಅವರ ಸೋದರ ಸಂಬಂಧಿ ಪ್ರಿನ್ಸ್ ಪೌಲ್‌ರ ಒಂದು ಅಧಿಕಾರ ಮಂಡಳಿಯ ಮುಖ್ಯಸ್ಥಿಕೆಯಲ್ಲಿ ನೆರವೇರಿತು.

೧೯೩೪-೧೯೪೧

ಅಂತರಾಷ್ಟ್ರೀಯ ರಾಜಕೀಯ ದೃಶ್ಯವು ೧೯೩೦ರ ಕೊನೆಯಲ್ಲಿ ಪ್ರಮುಖ ವ್ಯಕ್ತಿಗಳ ಬೆಳೆಯುವ ಅಸಹನೆಯ ನಡುವೆ ಗುರುತಿಸಲಾಯಿತು, ದುರಾಕ್ರಮಣದ ಟೊಟಾಲಿಟೆರಿಯನ್‌ ಪ್ರಭುತ್ವ ಮನೊಭಾವದಿಂದ ಮತ್ತು ಪ್ರಪಂಚಯುದ್ಧ Iರ ನಂತರ ಏರ್ಪಟ್ಟ ಅಧಿಕಾರದ ನಿಶ್ಚಿತತೆಯಿಂದ ತನ್ನ ಬಲವಾದ ಹಿಡಿತವನ್ನು ಕಳೆದುಕೊಂಡಿತು ಮತ್ತು ಅದರ ಹೊಣೆಗಾರರಿಂದ ಅದರ ಬಲವನ್ನು ಕಳೆದುಕೊಂಡಿತು. ಫ್ಯಾಶಿಸ್ಟ್ ಇಟಲಿ ಮತ್ತು ನಾಝಿ ಜರ್ಮನಿಯವರ ಬೆಂಬಲ ಮತ್ತು ಒತ್ತಡದಿಂದ, ಕ್ರೋಷಿಯನ್ ಮುಖಂಡ ಲಾಡ್ಕೊ ಮಸೆಕ್ ಹಾಗೂ ಅವರ ಪಕ್ಷವು ಬನೊವಿನಾ ಆಫ್ ಕ್ರೊಷಿಯಾ (ಸ್ವಾಯತ್ತ ಪ್ರಾಂತ್ಯದ ಜೊತೆಗೆ ಮುಖ್ಯ ಆಂತರಿಕ ಸ್ವ-ಸರ್ಕಾರ) ರಚನೆಯನ್ನು ೧೯೩೯ರಲ್ಲಿ ನಿರ್ವಹಿಸಿತು. ಕ್ರೊಯೇಷಿಯಾದ ಒಪ್ಪಂದವು ಕ್ರೊಯೇಷಿಯಾವು ಯುಗೊಸ್ಲಾವಿಯದ ಭಾಗವಾಗಿಯೇ ಉಳಿಯಬೇಕು ಎಂದು ಖಚಿತವಾಗಿ ನಮೂದಿಸಿತು, ಆದರೆ ಇದು ಅಂತರಾಷ್ಟ್ರೀಯವಾಗಿ ಭಾಂದವ್ಯಗಳಲ್ಲಿ ಅವಸರವಾಗಿ ನಿರ್ಮಿಸಲಾದ ಒಂದು ಸ್ವತಂತ್ರ ರಾಜಕೀಯ ಗುರುತಾಗಿದೆ. ಪೂರ್ಣ ಸಂಯುಕ್ತೀಕರಿಸಿದ ಸಾಮ್ರಾಜ್ಯವಾಗಿತ್ತು ಆದರೆ ಪ್ರಪಂಚಯುದ್ಧ IIಯು ಈ ಯೋಜನೆ ಪೂರ್ಣಗೊಳ್ಳುವುದನ್ನು ತಡೆಯಿತು.

ರಾಜಕುಮಾರ ಪೌಲ್‌ ಫಾಸಿಸ್ಟರ ಒತ್ತಡಕ್ಕೆ ಸಲ್ಲಿಸಿದನು ಮತ್ತು ಟ್ರಿಪರ್ಟಿಟೆ ಒಡಂಬಡಿಕೆಗೆ ವಿಯೆನ್ನಾದಲ್ಲಿ ಮಾರ್ಚ್‌ ೨೫, ೧೯೪೧ರಂದು ಯುಗೊಸ್ಲಾವಿಯವನ್ನು ಯುದ್ಧದಿಂದಹೊರಗಿಡುವ ಆಶಾವಾದದೊಂದಿಗೆ ಸಹಿ ಹಾಕಿದನು.

ಆದರೆ ಪೌಲ್‌ನ ಪ್ರಭುತ್ವಕ್ಕೆ ಜನಪ್ರಿಯ ಬೆಂಬಲದ ವೆಚ್ಚವಾಗುವುದಕ್ಕಾಯಿತು. ಮಾರ್ಚ್‌ ೨೭ರಂದು ವಾಪಾಸಾದ ರಾಜನಿಗೆ ಹಿರಿಯ ಸೈನಿಕ ಅಧಿಕಾರಿಗಳೂ ಸಹ ಒಪ್ಪಂದವನ್ನು ವಿರೋಧಿಸಿದರು ಮತ್ತು ಕೂಡಾಟಃವನ್ನು ಪ್ರಾರಂಭಿಸಿದರು. ಆರ್ಮಿ ಜನರಲ್ ಡುಸಾನ್‌ ಸಿಮೊವಿಕ್‌ ಅಧಿಕಾರವನ್ನು ನಿರ್ಭಂಧಿಸಿ ವಿಯೆನ್ನಾದ ಪ್ರತಿನಿಧಿಗಳ ತಂಡವನ್ನು ಬಂಧಿಸಿ ಪೌಲ್‌ನನ್ನು ಪದಚ್ಯುತಿಗೊಳಿಸಿದನು ಮತ್ತು ಪ್ರಭುತ್ವವನ್ನು ಕೊನೆಗೊಳಿಸಿ, ೧೭ ವರ್ಷಪ್ರಾಯದ ಕಿಂಗ್‌ ಪೀಟರ್‌ನಿಗೆ ಪೂರ್ಣ ಅಧಿಕಾರವನ್ನು ವಹಿಸಿದನು. ನಂತರ ಎಪ್ರಿಲ್‌ ೬, ೧೯೪೧ರಂದು ಹಿಟ್ಲರ್‌ ಯುಗೊಸ್ಲಾವಿಯದ ಮೇಲೆ ಧಾಳಿ ನಡೆಸಲು ನಿರ್ಧರಿಸಿದನು, ತಕ್ಷಣ ಮುಸಲೊನಿ ಯನ್ನು ಹಿಮ್ಮೆಟ್ಟಿಸಿದ್ದ ಗ್ರೀಸಿನ ಮೇಲೆ ದಾಳಿ ಮಾಡಿದನು.^[೪]

ಪ್ರಪಂಚಯುದ್ಧ IIರಲ್ಲಿ ಯುಗೊಸ್ಲಾವಿಯ

ಯುಗೋಸ್ಲೇವಿಯಾ ಆಕ್ರಮಣ

ಎಪ್ರಿಲ್‌ ೬, ೧೯೪೧ರ ೫:೧೨ a.m.ರಲ್ಲಿ ಜರ್ಮನ್‌, ಇಟಾಲಿಯನ್‌ ಮತ್ತು ಹಂಗೇರಿಯ ಪಡೆಗಳು ಯುಗೊಸ್ಲಾವಿಯವನ್ನು ಧಾಳಿಮಾಡಿದವು. ಜರ್ಮನ್‌ ವಾಯು ದಳ (ಲೂಫ್ಟ್‌ ವಾಫ ) ಬಿಯೊಗ್ರೆಡ್‌ ಮತ್ತು ಮತ್ತು ಪ್ರಮುಖ ಯೊಗೊಸ್ಲಾವ್‌ ಪಟ್ಟಣಗಳ ಮೇಲೆ ಬಾಂಬ್‌ ಧಾಳಿ ನಡೆಸಿದರು. ಜರ್ಮನ್‌ಸೇನೆ (ವೆಹ್ರಮಾಕ್ಸ್ಟ್‌ ಹೀರ್‌ ) ಒಳನುಗ್ಗುವಿಕೆಯಿಂದ ಹನ್ನೊಂದು ದಿನಗಳ ಪ್ರತಿರೊಧದ ವಿರುದ್ಧವಾಗಿ ಎಪ್ರಿಲ್‌ ೧೭ರಂದು, ಯುಗೊಸ್ಲಾವಿಯದ ವಿವಿಧ ಪ್ರದೇಶಗಳ ಪ್ರತಿನಿಧಿಗಳು ಜರ್ಮನಿಯೊಂದಿಗೆ ಬಿಯೊಗ್ರೆಡ್‌ನಲ್ಲಿ‌ ಯುದ್ಧ ವಿರಾಮಕ್ಕೆ ಸಹಿ ಹಾಕಿದರು. ಮೂರು ನೂರು ಸಾವಿರಕ್ಕಿಂತ ಹೆಚ್ಚು ಯೊಗೊಸ್ಲಾವ್‌ ಸೈನಿಕರು ಮತ್ತು ಬಂಧನಕ್ಕೊಳಗಾದರು.

ಅಕ್ಷರಾಷ್ಟ್ರಗಳು ಯುಗೊಸ್ಲಾವಿಯವನ್ನು ಸುತ್ತುವರೆದವು ಮತ್ತು ಬೇರ್ಪಡಿಸಿದವು. ಸ್ವತಂತ್ರ ರಾಜ್ಯ ಕ್ರೊಯೇಷಿಯಾ ನಾಜಿ ಅನುಯಾಯಿ ರಾಜ್ಯವಾಗಿ ನಿರ್ಮಾಣವಾಯಿತು, ೧೯೨೯ರಲ್ಲಿ ಅಸ್ತಿತ್ವಕ್ಕೆ ಬಂದ ಫೆಸಿಸಿಸ್ಟ್ ಪ್ರಜಾಸೈನ್ಯವನ್ನುಉಸ್ಟಾಸೆಯೆಂದೂ ಕರೆಯುವುದರಿಂದ ಆಳಲ್ಪಟ್ಟಿತು, ಆದರೆ ೧೯೪೧ರ ವರೆಗೂ ಇದರ ಚಟುವಟಿಕೆಗಳು ಹೊಲಿಕೆಯಂತೆ ಕಡಿಮೆಯಾಗಿದ್ದವು. ಜರ್ಮನ್‌ ತಂಡಗಳು ಬೊಸ್ನಿಯವನ್ನು ಮತ್ತು ಹೆರ್ಜಿಗೊವಿನದಂದಿಗೆ ಸೆರ್ಬಿಯದ ಕೆಲವು ಭಾಗಗಳನ್ನು ಮತ್ತು ಸ್ಲೊವೆನಿಯಾ ಆವರಿಸಿಕೊಂಡವು, ಆವಾಗ ದೇಶದ ಇನ್ನಿತರ ಭಾಗಗಳು ಬಲ್ಗೇರಿಯ, ಹಂಗೇರಿ, ಮತ್ತು ಇಟಲಿಯಿಂದ ಆವರಿಸಲ್ಪಟ್ಟಿತು. ೧೯೪೧-೪೫ರಿಂದ, ಕ್ರೊಯೇಷಿಯಾದ ಉಸ್ಟಾಸೆ ಪ್ರಭುತ್ವ ಸುಮಾರು ೫೦೦,೦೦೦ ಜನರನ್ನು ಕೊಂದಿತು, ೨೫೦,೦೦೦ ಜನರನ್ನು ಹೊರಹಾಕಲಾಯಿತು, ಮತ್ತು ಉಳಿದ ೨೦೦,೦೦೦ ಜನರನ್ನು ಬಲವಂತದಿಂದ ಕ್ಯಾಥಿಲಿಕ್ಕರನ್ನಾಗಿ ಮತಾಂತರಿಸಲಾಯಿತು, ಇದಕ್ಕೆ ಮುಖ್ಯವಾಗಿ ಬಲಿಯಾದವರೆಂದರೆ ಸೆರ್ಬಿಯನ್ನರು, ಆದರೆ ೩೭,೦೦೦ ಜನ ಜ್ಯೂಗಳೂ ಸೇರಿದ್ದರು.^[೫]

ನೋಡಿ: ಜಸೆನೊವಾಕ್‌ ಏಕೇಕರಣ ಶಿಬಿರ

ಯೊಗೊಸ್ಲಾವ್‌ ಜನರ ವಿಮೋಚನಾ ಯುದ್ಧ

ಮೊದಲಿನಿಂದಲೂ ಯೊಗೊಸ್ಲಾವ್‌ ವಿರೋಧಿ ಪಡೆಗಳು ಸಮತಾವಾದಿ-ನಾಯಕತ್ವದ ಯೊಗೊಸ್ಲಾವ್‌ ಪಕ್ಷಕ್ಕೆ ಸೇರಿದವರು, ಮತ್ತು ರಾಜಯೋಗ್ಯ ಚೆತ್ನಿಕರು ಎಂಬ ಎರಡು ಒಳಪಂಗಡಗಳನ್ನು ಹೊಂದಿತ್ತು. ಹಿಂದಿನ ಸದಸ್ಯರನ್ನು ಟೆಹ್ರಾನ್‌ ಸಮಾವೇಶಕ್ಕೆ ಮಾತ್ರ ಬರಮಾಡಿಕೊಂಡರು(೧೯೪೩). ಪ್ರೊ-ಸೆರ್ಬಿಯದ ಚೆತ್ನಿಕರು ಡ್ರಾಜ ಮಿಹಜೊವಿಕ್‌ರಿಂದ ಬಲವಾಗಿ ನಡೆಸಲ್ಪಟ್ಟರು, ಪಾನ್‌-ಯುಗೊಸ್ಲಾವಿಯದ ಪರವಾದ ಪಕ್ಷಗಳು ಜೊಸೊಪ್‌ ಬ್ರಾಜ್‌ ಟಿಟೊರಿಂದ ನಡೆಸಲ್ಪಟ್ಟವು.

ಒಳಪಂಗಡಗಳು ಗೆರಿಲ್ಲಾ ಹೋರಾಟವನ್ನು ಪ್ರಾರಂಭಿಸಿ ಮಧ್ಯ ಮತ್ತು ಪೂರ್ವ ಭಾಗವನ್ನು ಆಕ್ರಮಿಸಿದ ಸೇನೆಗೆ ದೊಡ್ಡ ಪ್ರತಿರೋಧದಂತೆ ಅಭಿವೃದ್ಧಿ ಪಡಿಸಿದವು. ಚೆತ್ನಿಕರು ಮೊದಲು ಪದಚ್ಯುತಿಗೊಂಡ ರಾಜಯೊಗ್ಯ ಸರ್ಕಾರದಿಂದ ಮತ್ತೂ ಒಕ್ಕೂಟದಿಂದ ಬೆಂಬಲಿತರಾಗಿದ್ದರು, ಆದರೆ ಅಕ್ಷ ಪಡೆಗಳನ್ನು ವಶಪಡಿಸಿಕೊಳ್ಳುವ ಬದಲು ಬಹಳ ಬೇಗ ಒಳಪಂಗಡಗಳ ಕದನಗಳೆಡೆಗೆ ಕೇಂದ್ರೀಕರಿಸಿದರು. ಯುದ್ಧದ ಕೊನೆಯಲ್ಲಿ, ಚೆತ್ನಿಕ ಚಳುವಳಿಗಳು ಸರ್ಬ್‌ ದೇಶೀಯವಾದಿಗಳ ಪ್ರಜಾಸೈನ್ಯದ ಸಹಭಾಗಿತ್ವದೊಂದಿಗೆ ಬದಲಾಯಿಸಿಕೊಂಡು ಸಂಪೂರ್ಣವಾಗಿ ಅಕ್ಷ ಪಡೆಗಳಿಗೆ ಸರಬರಾಜು ಮಾಡುವಲ್ಲಿ ಅವಲಂಬಿತವಾದರು.^[೬] ಬಹಳ ಸುಲಭವಾಗಿ ಚಲಿಸುವ ಒಳಪಂಗಡಗಳಾದಾಗ್ಯೂ ಅದರ ಗೆರಿಲ್ಲಾ ಸಮರ ಬಹಳ ಯಶಸ್ವೀಯಾಯಿತು. Neretva ಮತ್ತು Sutjeska ಯುದ್ದದ ವಿರುದ್ದ ಸಂಧ ಜಯವು ಬಹಳ ಗಮನಿಸಬಹುದಾಗಿದೆ.

ನವೆಂಬರ್‌ ೨೫, ೧೯೪೨ರಲ್ಲಿ, ಆ‍ಯ್‌೦ಟೀ-ಫೆಸಿಸ್ಟ್‌ ಕೌನ್ಸಿಲ್‌ ಆಫ್ ನ್ಯಾಶನಲ್‌ ಲಿಬರೇಶನ್‌ ಆಫ್ ಯುಗೊಸ್ಲಾವಿಯ (Antifašističko vijeće narodnog oslobođenja Jugoslavije ) ಬೊಸ್ನಿಯ ಮತ್ತು ಹೆರ್ಜಿಗೊವಿನದಲ್ಲಿರುವ ಬಿಹಕ್‌ದಲ್ಲಿ ಸಭೆಸೇರಿಸಿದರು. ಸಮಿತಿ ನವೆಂಬರ್‌ ೨೯, ೧೯೪೩ರಂದು Jajceಯಲ್ಲಿ ಮತ್ತು ಬೊಸ್ನಿಯ ಮತ್ತು ಹೆರ್ಜಿಗೊವಿನ ಮತ್ತೆ ಸಭೆಸೇರಿತು ಮತ್ತು ದೇಶದಲ್ಲಿ ಯುದ್ಧದ ನಂತರ ಸಂಯುಕ್ತ ಗೊಳಿಸಿದ ಸಂಸ್ಥೆಯನ್ನು ಹುಟ್ಟುಹಾಕಲಾಯಿತು(ಈ ದಿನವನ್ನು ಯುದ್ಧದ ನಂತರ ಗಣರಾಜ್ಯ ದಿನಾಚರಣೆಯನ್ನಾಗಿ ಆಚರಿಸಲಾಗಿತ್ತಿದೆ).

ಯೊಗೊಸ್ಲಾವ್‌ ಒಳಪಂಗಡಗಳಿಗೆ ಅಕ್ಷರಾಷ್ಟ್ರಗಳನ್ನು ಸೆರ್ಬಿಯದಿಂದ ೧೯೪೪ರಲ್ಲಿ ಮತ್ತು ಯುಗೊಸ್ಲಾವಿಯದ ಉಳಿದ ಭಾಗಗಳಿಂದ ೧೯೪೫ರಲ್ಲಿ ಹೊರ ಹಾಕಲು ಸಾಧ್ಯವಾಯಿತು. ಕೆಂಪು ಸೇನೆ ಬಿಯೊಗ್ರೆಡ್‌ನ ವಿಮೋಚನೆಗೆ ಸೀಮಿತ ನೆರವನ್ನು ನೀಡಿತು ಮತ್ತು ಯುದ್ಧ ಮುಗಿದ ನಂತರ ಹಿಂತೆಗೆದುಕೊಂಡಿತು. ಮೇ ೧೯೪೫ರಲ್ಲಿ, ಒಳಪಂಗಡಗಳು ಒಕ್ಕೂಟದ ಪಡೆಗಳನ್ನು ಹಳೆಯ ಯೊಗೊಸ್ಲಾವಿಯದ ಗಡಿಗಳಲ್ಲಿ ಅದಾದ ನಂತರವೂ ಟ್ರಿಸ್ಟೆ ಮತ್ತು ಆಸ್ಟ್ರಿಯಾದ ದಕ್ಷಿಣಭಾಗದ ಪ್ರಾಂತಗಳಾದ ಸ್ಟ್ರೈಯ ಮತ್ತು Carinthiaದಲ್ಲಿ ಬೇಟಿಯಾದವು. ಆದಾಗ್ಯೂ, ಒಳಪಂಗಡಗಳು ಅದೇ ವರ್ಷದ ಜೂನ್‌ನಲ್ಲಿ Triesteಯಿಂದ ಹಿಂದೆ ಸರಿದರು.

ಪೂರ್ವ ಭಾಗದ ಒಳಪಂಗಡಗಳನ್ನು ಒಟ್ಟುಗಡಿಸುವ ಪ್ರಯತ್ನಗಳು,ಯುಗೊಸ್ಲಾವಿಯ ಸಾಮ್ರಾಜ್ಯದ ಹಳೆಯ ಸರ್ಕಾರದ ಪ್ರಾಧಾನ್ಯಯನ್ನು ಮತ್ತು ವಲಸೆ ಬಂದ ರಾಜನ ನಿಷ್ಠಾವಂತ ಪ್ರಜೆಗಳನ್ನು ನಿರಾಕರಿಸಿದವು, ಜೂನ್‌ ೧೯೪೪ರ ಟಿಟೊ-ಸುಬಾಸಿಕ್‌ ಒಪ್ಪಂದ, ಆದಾಗ್ಯೂ ಮಾರ್ಶಲ್‌ ಜೊಸಿಪ್‌ ಬ್ರಾಜ್‌ ಟಿಟೊ ಪ್ರಜೆಗಳಿಂದ ರಾಷ್ಟೀಯನಾಯಕನಂತಾದನು, ಮತ್ತು ಜನಮತಸಂಗ್ರಹದ ಮೂಲಕ ಹೊಸ ಸ್ವತಂತ್ರ ಸಮತಾವಾದಿ ರಾಜ್ಯಕ್ಕೆ ಆರಂಭದಲ್ಲೇ ಪ್ರಧಾನ ಮಂತ್ರಿಯಾಗುವ ಮೂಲಕ ನಾಯಕನಾದನು. ಯುದ್ಧದ ನಂತರದ ವ್ಯವಹಾರಿಕ ಯೊಗೊಸ್ಲಾವಿಯದ ಅಂದಾಜಿನಂತೆ ಯುಗೊಸ್ಲಾವಿಯದಲ್ಲಿನ ಪ್ರಪಂಚಯುದ್ಧ II ಸಂಧರ್ಬದಲ್ಲಿನಅಪರಾಧಿಗಳು ೧,೭೦೪,೦೦೦. ೧೯೮೦ರ ಅನಂತರದ ಇತಿಹಾಸಕಾರರಾದ ವ್ಲಾಡಿಮಿರ್‌ ಝೆರ್ಜಾವಿಕ್‌ ಮತ್ತು Bogoljub Kočović ವಿಷಯ ಸಂಗ್ರಹದ ಮೂಲಕ ತಿಳಿಯುವುದೆಂದರೆ ನಿಜವಾದ ಸತ್ತವರ ಸಂಖ್ಯೆ ಸುಮಾರು ೧ ಮಿಲಿಯನ್‌.

ಎಸ್‌ಎಫ್‌ಆರ್‌ ಯುಗೊಸ್ಲಾವಿಯ

ಧ್ವಜ
ಚಿಹ್ನೆಗಳು

ಚಿತ್ರ:SFRYugoslaviaNumbered.png

ಯೊಗೊಸ್ಲಾವ್‌ ಗಣರಾಜ್ಯಗಳ ಮತ್ತು ಸ್ವಾಧಿಕಾರದ ಪ್ರಾಂತ್ಯಗಳ ಸೇರ್ಪಡೇಯಾದ ನಕ್ಷೆ

ಚಿತ್ರ:Marsal Tito.jpg

ಮಾರ್ಶಲ್ ಜಿಸಿಪ್ ಬ್ರೊಜ್ ಟಿಟೊ.

ನವೆಂಬರ್‌ ೨೯, ೧೯೪೫ರಂದು, ರಾಜ ಪೀಟರ್‌ II ಗಡೀಪಾರಾಗಿರುವಾಗಲೇ ಯುಗೊಸ್ಲಾವಿಯದ ಸಂವಿಧಾನ ಸಭೆಯಿಂದ ಪದಚ್ಯುತಗೊಳಿಸುತ್ತಾರೆ. ಆದಾಗ್ಯೂ, ಅವನು ಅಧಿಕಾರ ತ್ಯಜಿಸಲು ನಿರಾಕರಿಸಿದನು.

ಜನವರಿ ೩೧, ೧೯೪೬ರಂದು, ಹೊಸ ಫೆಡರಲ್‌ ಪೀಪಲ್ಸ್ ರಿಪಬ್ಲಿಕ್‌ ಆಫ್ ಯುಗೊಸ್ಲಾವಿಯದ ಸಂವಿಧಾನ, ಸೊವಿಯತ್‌ ಯುನಿಯನ್‌ನ ನಂತರ ವಿನ್ಯಾಸಗೊಳಿಸಲಾಯಿತು, ಆರು ಸ್ವಾಯತ್ತ ಸಂಸ್ಥಾನಗಳಾದ ಪೀಪಲ್ಸ್ ರಿಪಬ್ಲಿಕ್‌ಗಳನ್ನು ಮತ್ತು ಒಂದು SR ಸೆರ್ಬಿಯದಲ್ಲಿ ಸ್ವಾಯತ್ತ ಜಿಲ್ಲೆಯನ್ನು ಸ್ಥಾಪಿಸಲಾಯಿತು. ಬಿಯೊಗ್ರೆಡ್‌ ಸಂಯುಕ್ತ ರಾಜಧಾನಿಯಾಗಿತ್ತು. ಗಣರಾಜ್ಯಗಳು ಮತ್ತು ಸಂಸ್ಥಾನಗಳು (ಅಕಾರಾದಿಯಾಗಿ):

ಹೆಸರು	ಬಂಡವಾಳ	ಧ್ವಜ	ಚಿಹ್ನೆಗಳು	ಸ್ಥಳ
ಬೊಸ್ನಿಯ ಮತ್ತು ಹೆರ್ಜಿಗೊವಿನದ ಸಮಾಜವಾದಿ ಗಣರಾಜ್ಯ	ಸರಜೆವೊ
ಕ್ರೊಯೇಷಿಯಾದ ಸಮಾಜವಾದಿ ಗಣರಾಜ್ಯ	ಝಾರ್ಜೆಬ್‌
ಮೆಸಿಡೋನಿಯಾದ ಸಮಾಜವಾದಿ ಗಣರಾಜ್ಯ	ಸ್ಕೊಪ್ಜೆ
ಮಾಂಟೆನೆರ್ಗೊದ ಸಮಾಜವಾದಿ ಗಣರಾಜ್ಯ	ಟಿಟೊಗ್ರಾಡ್‌*
ಸೆರ್ಬಿಯದ ಸಮಾಜವಾದಿ ಗಣರಾಜ್ಯ Socialist Autonomous Province of Kosovo Socialist Autonomous Province of Vojvodina	ಬಿಯೊಗ್ರೆಡ್‌ ಪ್ರಿಸ್ಟಿನ ನೊವಿ ಸ್ಯಾಡ್‌
ಸ್ಲೊವೆನಿಯಾದ ಸಮಾಜವಾದಿ ಗಣರಾಜ್ಯ	ಲುಬ್ಲಿಯಾನ

* now Podgorica.

೧೯೪೭ರಲ್ಲಿ, ಯುಗೊಸ್ಲಾವಿಯ ಮತ್ತು ಬಲ್ಗೇರಿಯ ನಡುವಿನ ಸಂಧಾನ ನಡೆದು ಮತ್ತು ಬ್ಲೆಡ್‌ ಒಪ್ಪಂದದೊಂದಿಗೆ ಮುಕ್ತಾಯಗೊಂಡಿತು. ಸಂಧಾನದ ಗುರಿಯೆಂದರೆ ಯುಗೊಸ್ಲಾವಿಯದಲ್ಲಿ ಬಲ್ಗೇರಿಯವನ್ನೊಳಗೊಂಡತೆ ಅಥವಾ ಎರಡು ಸ್ವತಂತ್ರ ದೇಶಗಳ ಒಕ್ಕೂಟವನ್ನು ಸ್ಥಾಪಿಸುವುದು. ಸ್ಟಾಲಿನ್ನನ ಹಸ್ತಕ್ಷೇಪದ ನಂತರ ಈ ಒಪ್ಪಂದವು ಎಂದೂ ಗೊತ್ತಗಲಿಲ್ಲ.

ಯುಗೊಸ್ಲಾವಿಯ ಎಲ್ಲಾ ರಾಷ್ಟ್ರಗಳು ಮತ್ತು ರಾಷ್ಟ್ರೀಯತೆಗಳು ಸಮನಾದ ಹಕ್ಕನ್ನು ಹೊಂದಿರುವಂತೆ ದೇಶದ ರಾಷ್ಟ್ರೀಯ ವಿಷಯ ಮತ್ತು ರಾಷ್ಟ್ರೀಯತೆಯನ್ನು ಪರಿಹರಿಸಿಕೊಂಡಿತು(ರಾಷ್ಟ್ರೀಯ ಅಲ್ಪಸಂಖ್ಯಾತರು). ಗಣರಾಜ್ಯಗಳ ಧ್ವಜಗಳು ಕೆಂಪು ಬಣ್ಣದ ಬಾವುಟ ಮತ್ತು/ಅಥವಾ ಸ್ಲಾವಿಕ್‌ ತ್ರಿವರ್ಣದ, ಜೊತೆಗೆ ಮಧ್ಯದಲ್ಲಿ ಅಥವಾ ಒಂದು ಭಾಗದಲ್ಲಿ ಕೆಂಪು ನಕ್ಷತ್ರಗಳ ರೂಪಾಂತರವನ್ನು ಬಳಸುತ್ತದೆ.

೧೯೭೪ರಲ್ಲಿ, Vojvodina ಮತ್ತು ಕೊಸೊವೊ-ಮೆಟೊಹಿಜ, ಎರಡು ಸಂಸ್ಥಾನಗಳು (ನಂತರ ಸಂಸ್ಥಾನಗಳ ದರ್ಜೆಗೇರಿಸಲ್ಪಟ್ಟವು), ಅಲ್ಲದೇ ಬೊಸ್ನಿಯ ಮತ್ತು ಹೆರ್ಜಿಗೊವಿನದ ಮತ್ತು ಮಾಂಟೆನೆರ್ಗೊ ಗಣರಾಜ್ಯಗಳಿಗೆ ಹೆಚ್ಚಿನ ಸ್ವಾಯತ್ತತೆಯನ್ನು ನೀಡಿದವು ಅಲ್ಬೇನಿಯ ಮತ್ತುಹಂಗೇರಿಯಾದ ಭಾಷೆಗಳು ರಾಷ್ಟ್ರೀಯವಾಗಿ ಗುರುತಿಸಲ್ಪಟ್ಟ ಅಲ್ಪಸಂಖ್ಯಾತ ಭಾಷೆಗಳಾದವು ಮತ್ತು ಬೊಸ್ನಿಯದ ಸೆರ್ಬೊ-ಕ್ರೊಟ್‌ ಮತ್ತು ಮಾಂಟೆನೆರ್ಗೊಗಳು ಜಾರ್ಜೆಬ್‌ ಮತ್ತು ಬಿಯೊಗ್ರೆಡ್‌ನ ಮಾನದಂಡದಂತಲ್ಲದೆ ‌ಸಾಮಾನ್ಯ ಜನರ ಮಾತಿನ ದಾಟಿಗೆ ತಕ್ಕನಾದ ರೂಪು/ಆಕಾರಕ್ಕೆ ಬದಲಾವಣೆಗೊಂಡಿತು. ಸ್ಲೊವೆನಿಯಾದಲ್ಲಿ ಹಂಗೇರಿಯನ್ನರು ಮತ್ತು ಇಟಲಿಯನ್ನರು ಅಲ್ಪಸಂಖ್ಯಾತರು ಎಂದು ಗುರುತಿಸಲ್ಪಟ್ಟವು.

ಸೆರ್ಬಿಯ ಗಣರಾಜ್ಯದ ಭಾಗವಗಿ Vojvodina ಮತ್ತು ಕೊಸೊವೊ-ಮೆಟೊಹಿಜ ಸ್ಥಾಪನೆಯಾಯಿತು ಆದರೆ ಆ ಸಂಸ್ಥಾನಗಳು ಒಕ್ಕೂಟದ ಭಾಗವಾಗಿಯೂ ಸ್ಥಾಪನೆಯಾಯಿತು, ಇದು ಕೇಂದ್ರ ಸೆರ್ಬಿಯದ ಸ್ವತಂತ್ರ ಸಭೆ ಹೊಂದಿಲ್ಲದೆ ಒಟ್ಟಾದ ಸಭೆಯಲ್ಲಿ ಅವುಗಳ ಸಂಸ್ಥಾನಗಳನ್ನು ಪ್ರತಿನಿಧಿಸುವ ಏಕೈಕ ಪರಿಸ್ಥಿತಿಗೆ ನಡೆಸಿತು. ೧೯೪೮ರಲ್ಲಿ ದೇಶವು ತನ್ನಷ್ಟಕ್ಕೆ ತಾನೆ ಸೊವಿಯತ್‌ನಿಂದ ದೂರವಾಯಿತು (cf. Cominform ಮತ್ತು Informbiro) ಮತ್ತು ಸಮಾಜವಾದದ ಜೊಸಿಪ್‌ ಬ್ರಾಜ್‌ ಟಿಟೊರವರ ಬಲವಾದ ರಾಜಕೀಯನಾಯತ್ವದಡಿಯಲ್ಲಿ ತನ್ನದೇ ಆದ ದಾರಿಯಲ್ಲಿ ನಿರ್ಮಾಣಗೊಳ್ಳಲು ಪ್ರಾರಂಭವಾಯಿತು. ದೇಶವು ಪೂರ್ವದ ಬಣ ಮತ್ತು ಎನ್‍ಎಟಿಒ ದೇಶಗಳನ್ನು ಟೀಕಿಸಿದವು ಮತ್ತು ಉಳಿದ ದೇಶಗಳೊಂದಿಗೆ ಅಲಿಪ್ತ ಚಳುವಳಿಯನ್ನು ೧೯೬೧ರಲ್ಲಿ ಪ್ರಾರಂಭಿಸಿದವು, ಅದು ವಿಸರ್ಜಿತವಾಗುವವರೆಗೂ ವ್ಯವಹಾರಿಕವಾಗಿ ಸೇರಿಸಿಕೊಳ್ಳಬಹುದಾದ ದೇಶಗಳಾಗಿ ಉಳಿದವು.

ಜನಸಂಖ್ಯಾಶಾಸ್ತ್ರ

ರಾಷ್ಟ್ರೀಯ ಸೇರಿಸಿಕೊಳ್ಳುವಿಕೆಯ ನಿಯಮಗಳಲ್ಲಿ ಮಾತ್ರವಲ್ಲದೆ, ಧಾರ್ಮಿಕ ಸೇರಿಸಿಕೊಳ್ಳುವಿಕೆಯಲ್ಲಿ ಸಹ ಯುಗೊಸ್ಲಾವಿಯ ನಿರಂತರವಾಗಿ ಒಂದು ಅತ್ಯಂತ ಭಿನ್ನವಾದ ಜನಸಂಖ್ಯೆಗೆ ಮನೆಯಾಗಿದೆ. ಹಲವು ಧರ್ಮಗಳಲ್ಲಿ, ಇಸ್ಲಾಂ, ಕ್ಯಾಥೊಲಿಕ್‌ ಧರ್ಮ, ಯೆಹೂದಿಮತ ಮತ್ತು ಪ್ರೊಟೆಸ್ಟೆಂಟ್‌ ಧರ್ಮ ಹಾಗೆಯೇ ಸಾಂಪ್ರದಾಯಿಕ ಧರ್ಮಗಳು ಯುಗೊಸ್ಲಾವಿಯದ ಧರ್ಮಗಳಲ್ಲಿ ಸೇರಿಕೊಂಡಿವೆ, ೪೦ರಲ್ಲಿ ಎಲ್ಲಾ ಒಳಗೊಳ್ಳುತ್ತದೆ. ವಿಶ್ವ ಯುದ್ಧ IIರ ತರುವಾಯ ಯುಗೊಸ್ಲಾವಿಯದ ಧಾರ್ಮಿಕ ಜನಸಂಖ್ಯಾಶಾಸ್ತ್ರವು ಅನಿರೀಕ್ಷಿತವಾಗಿ ಬದಲಾಗಿದೆ. ಜನಸಂಖ್ಯೆಯ ಶೇ೯೯ರಷ್ಟು ಇತರೆ ಧರ್ಮ ಮತ್ತು ಅಚರಣೆಗಳೊಂದಿಗೆ ಆಳವಾಗಿ ತೊಡಗಿಸಿರುವುದು ಕಾಣಿಸುತ್ತದೆ ಎಂದು ೧೯೨೧ರಲ್ಲಿ ಮತ್ತು ನಂತರ ೧೯೪೮ರಲ್ಲಿನ ಜನಗಣತಿಯು ತೋರಿಸುತ್ತದೆ. ಯುದ್ಧ ನಂತರ ಅಧುನಿಕಕರಣ ಮತ್ತು ನಗರೀಕರಣದ ಸರ್ಕಾರದ ಕಾರ್ಯಕ್ರಮಗಳೊಂದಿಗೆ, ಧಾರ್ಮಿಕ ಭಕ್ತರ ಶೇಕಡಾವಾರು ಒಂದು ಅನಿರೀಕ್ಷಿತ ಮಗ್ನತೆಯನ್ನು ಪಡೆಯಿತು. ಧಾರ್ಮಿಕ ನಂಬಿಕೆ ಮತ್ತು ರಾಷ್ಟ್ರೀಯತೆಯ ಸಂಪರ್ಕಗಳು ರಾಷ್ಟ್ರದ ಏಕತೆ ಮತ್ತು ರಾಜ್ಯ ವಿನ್ಯಾಸದ ಮೇಲಿನ ಯುದ್ಧ ನಂತರದ ಕಮ್ಯೂನಿಸ್ಟ್‌ ಸರ್ಕಾರದ ಕಾರ್ಯಕ್ರಮಗಳಿಗೆ ಒಂದು ಆತಂಕಕಾರಿಯಾದ ಭೀತಿಯನ್ನು ಉಂಟುಮಾಡಿತು. ಸಮತಾವಾದದ ಉದಯದ ನಂತರ, ೧೯೬೪ರಲ್ಲಿ ಕೈಗೊಂಡ ಒಂದು ಸಮೀಕ್ಷೆಯು ಯುಗೊಸ್ಲಾವಿಯದ ಒಟ್ಟು ಜನಸಂಖ್ಯೆಯ ಶೇಕಡ ೭೦ಕ್ಕಿಂತ ಹೆಚ್ಚು ಜನರು ಅವರನ್ನು ಧಾರ್ಮಿಕ ಭಕ್ತರು ಎಂದು ಪರಿಗಣಿಸಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಾರೆ ಎಂದು ತೋರಿಸುತ್ತದೆ. ಹೆಚ್ಚು ಧಾರ್ಮಿಕ ದಟ್ಟಣೆಯ ಸ್ಥಳಗಳೆಂದರೆ ಶೇಕಡ ೯೧ರಷ್ಟು ಹೊಂದಿದ ಕೊಸೊವೊ ಮತ್ತು ಶೇಕಡ ೮೩.೮ರಷ್ಟು ಹೊಂದಿದ ಬೊಸ್ನಿಯ ಮತ್ತು ಹೆರ್ಜಿಗೊವಿನ. ೬೫.೪% ಹೊಂದಿದ ಸ್ಲೊವೆನಿಯಾ, ೬೩.೭% ಹೊಂದಿದ ಸೆರ್ಬಿಯ ಮತ್ತು ೬೩.೬% ಹೊಂದಿದ ಕ್ರೊಯೇಷಿಯಾ ಅತ್ಯಂತ ಕಡಿಮೆ ಧಾರ್ಮಿಕ ದಟ್ಟಣೆಯ ಸ್ಥಳಗಳಾಗಿವೆ. ಸಾಂಪ್ರದಾಯಿಕ ಕ್ರಿಶ್ಚಿಯನ್ Serbs, ಕ್ಯಾಥೋಲಿಕ್ ಕ್ರೊಟ್ಸ್‌, ಮತ್ತು ಮುಸ್ಲಿಂ Bosniaksರ ನಡುವಿನ ಧಾರ್ಮಿಕ ಭಿನ್ನತೆಗಳು ಮತ್ತು ರಾಷ್ಟ್ರೀಯತೆಯ ಉದಯ ೧೯೯೧ರಲ್ಲಿ ಯುಗೊಸ್ಲಾವಿಯದ ಪತನಕ್ಕೆ ನೆರವಾದವು.^[೭]

ಸರ್ಕಾರ

೭ ಎಪ್ರಿಲ್‌ ೧೯೬೩ರಂದು, ದೇಶವು ಅದರ ಅಧಿಕೃತ ಹೆಸರನ್ನು ಯುಗೊಸ್ಲಾವಿಯದ ಸಮಾಜವಾದಿ ಸಂಯುಕ್ತ ಗಣರಾಜ್ಯ ಎಂದು ಬದಲಿಸಿತು ಮತ್ತು ಟಿಟೊವನ್ನು ಜೀವಮಾನದ ಅಧ್ಯಕ್ಷ ಎಂದು ನಾಮಕಾರಣ ಮಾಡಲಾಯಿತು. SFRYಯಲ್ಲಿ, ಪ್ರತಿ ಗಣರಾಜ್ಯ ಮತ್ತು ಮತ್ತು ಸಂಸ್ಥಾನ ಅದರದೇ ಆದ ಸ್ವಂತ ಸಂವಿಧಾನ, ಉಚ್ಚ ನ್ಯಾಯಾಲಯ, ಸಂಸತ್ತು, ಅಧ್ಯಕ್ಷ ಮತ್ತು ಪ್ರದಾನ ಮಂತ್ರಿಯನ್ನು ಹೊಂದಿದೆ. ಯೊಗೊಸ್ಲಾವಿಯ ಸರ್ಕಾರದ ಉನ್ನತ ಸ್ಥಾನದಲ್ಲಿ ಅಧ್ಯಕ್ಷ (ಟಿಟೊ), ಸಂಯುಕ್ತ ಪ್ರದಾನ ಮಂತ್ರಿ‌, ಮತ್ತು ಸಂಯುಕ್ತ ಸಂಸತ್ತು ಇತ್ತು (೧೯೮೦ರಲ್ಲಿ ಟಿಟೊವಿನ ಮರಣದ ನಂತರ ಒಂದು ಸಮೂದಾಯಿಕ ಅಧ್ಯಕ್ಷ-ಶ್ತಾನ ಸ್ಥಾಪನೆಯಾಯಿತು). ಪ್ರತಿ ಗಣರಾಜ್ಯ ಮತ್ತು ಸಂಸ್ಥಾನಕ್ಕೆ ಸಮತಾ ಪಕ್ಷದ ಪ್ರಧಾನ ಕಾರ್ಯದರ್ಶಿಗಳು, ಮತ್ತು ಸಮತಾ ಪಕ್ಷದ ಕೇಂದ್ರ ಕಮಿಟಿಯ ಪ್ರಧಾನ ಕಾರ್ಯದರ್ಶಿಗಳು ಸಹ ಮುಖ್ಯರಾಗಿದ್ದರು.

ದೇಶದಲ್ಲಿ ಜೊಸಿಪ್ ಬ್ರಾಜ್‌ ಟಿಟೊ ಹೆಚ್ಚಿನ ಪ್ರಭಾವಶಾಲಿ ವ್ಯಕ್ತಿಯಾಗಿದ್ದರು, ಅವರ ನಂತರ ಗಣರಾಜ್ಯದ ಮತ್ತು ಸಂಸ್ಥಾನದ ಪ್ರದಾನ ಮಂತ್ರಿಗಳು ಮತ್ತು ಸಮತಾ ಪಕ್ಷದ ಅಧ್ಯಕ್ಷರು. Slobodan Penezić Krcun, ಟಿಟೊನ ರಹಸ್ಯ ಪೋಲಿಸ್‌ನ ಮುಖ್ಯಸ್ಥ ಸೆರ್ಬಿಯದಲ್ಲಿ, ಟಿಟೊನ ರಾಜಕೀಯಗಳ ಬಗ್ಗೆ ದೋಷಾರೋಪಣೆ ಮಾಡಲು ಆರಂಭಿಸಿದ ನಂತರ ಆತ ಒಂದು ಸಂಶಯಾಸ್ಪದ ಅಕ್ರಮ ವ್ಯಾಪಾರ ಘಟನೆಗೆ ತುತ್ತಾದನು. ಆಂತರಿಕ ಮಂತ್ರಿಅಲೆಕ್ಸಾಂಡರ್ ರಂಕೊವಿಚ್ ರಾಜ್ಯದ ರಾಜಕೀಯಗಳಿಗೆ ಸಂಬಂಧಿಸಿದ ಟಿಟೊನ ಜೊತೆಗಿನ ಒಂದು ಮುಖ್ಯ ಭಿನ್ನಾಭಿಪ್ರಾಯದ ನಂತರ ಆತ ಅವನ ಎಲ್ಲಾ ಪದವಿ ಮತ್ತು ಹಕ್ಕುಗಳನ್ನು ಕಳೆದು ಕೊಂಡನು. ಸರ್ಕಾರದಲ್ಲಿ ಕೆಲವು ವೇಳೆ ಮಂತ್ರಿಗಳು, ಉದಾಹರಣೆಗೆ ಎಡ್ವರ್ಡ್ Kardelj ಅಥವಾ ಸ್ಟೆನ್ ಡೊಲಾನ್ಕ್‌ ಪ್ರಧಾನ ಮಂತ್ರಿಗಿಂತ ಹೆಚ್ಚು ಪ್ರಮುಖವಾಗಿರುತ್ತಿದ್ದರು.

೧೯೭೦–೧೯೭೧ರಲ್ಲಿ ಕ್ರೊಯೇಷಿಯಾದ ಸ್ಪ್ರಿಂಗ್ ಎಂದು ಕರೆಯಬಹುದಾದುರ ಜೊತೆಗೆ ರಾಷ್ಟ್ರೀಯ ಗುರುತಿನ ತುಳಿತ ವರ್ಧಿಸಿತು, ಜಾರ್ಜೆಬ್‌ನ ವಿಧ್ಯಾರ್ಥಿಗಳು ಸಂಘಟಿತರಾಗಿ ಬಹಿರಂಗ ಪ್ರದರ್ಶನವನ್ನು ಸಂಘಜೀವಿಗಳ organized demonstrations for greater civil liberties ಮತ್ತು greater ಕ್ರೊಯೇಷಿಯಾದ autonomy. The regime stifled the public protest ಮತ್ತು incarcerated the ನಯಕರು, but many key ಕ್ರೊಯೇಷಿಯಾದ representatives in the Party silently supported this cause, so a new ಸಂವಿಧಾನ was ratified in ೧೯೭೪ that gave more rights to the individual ಗಣರಾಜ್ಯಗಳ in ಯುಗೊಸ್ಲಾವಿಯ ಮತ್ತು ಸಂಸ್ಥಾನಗಳು in ಸೆರ್ಬಿಯ.

ಜನಾಂಗೀಯ ಪ್ರಕ್ಷುಬ್ಧತೆಗಳು ಮತ್ತು ಆರ್ಥಿಕ ಬಿಕ್ಕಟ್ಟು

ವಿಶ್ವ ಸಮರ IIರ ನಂತರದ ಯುಗೊಸ್ಲಾವಿಯವು ಹಲವು ಅಂಶಗಳಲ್ಲಿ ಒಂದು ಬಹುರಾಷ್ಟ್ರೀಯ ರಾಜ್ಯವನ್ನು ಹೇಗೆ ಕಟ್ಟವುದು ಎಂಬುದಕ್ಕೆ ಒಂದು ಮಾದರಿಯಾಗಿದೆ ^{[ಸೂಕ್ತ ಉಲ್ಲೇಖನ ಬೇಕು]}. ಸಂಯುಕ್ತ ರಾಷ್ಟವನ್ನು ಒಂದು ಜೋಡಿ ಹಿನ್ನೆಲೆಯ ವಿರುದ್ಧವಾಗಿ ನಿರ್ಮಿಸಲಾಗಿದೆ:ಯುಗೊಸ್ಲಾವಿಯ ಆಂತರಿಕ ಯುದ್ಧವು ಸರ್ಬಿಯನ್ ಆಡಳಿತ ವರ್ಗದಿಂದ ನಿಯಂತ್ರಿಸಲ್ಪಟ್ಟಿತು; ಮತ್ತು ದೇಶದ ಯುದ್ಧ ಸಮಯದ ವಿಭಜನೆ, ಫ್ಯಾಸಿಟ್ ಇಟಲಿ ಮತ್ತು ನಾಜಿ ಜರ್ಮನಿ ವಿಭಾಗ ಎಂದು ದೇಶವನ್ನು ಪ್ರತ್ಯೇಕಿಸಿತು ಮತ್ತು ಉಸ್ಟಾಸೆ ಎಂಬ ಹೆಸರಿನ ಒಂದು ತೀವ್ರವಾದ ಕ್ರೊಯೇಷಿಯಾ ರಾಷ್ಟ್ರೀಯತೆಯ ಒಳಗುಂಪಿಕ್ಕೆ ಬೆಂಬಲಿಸಿತು, ಅದು ಸರ್ಬಿಯನ್ನರ ವಿರುದ್ಧ ಜನಾಂಗ ಹತ್ಯೆಗೆ ^{[ಸೂಕ್ತ ಉಲ್ಲೇಖನ ಬೇಕು]} ಬದ್ಧವಾಗಿತ್ತು. ಬೊಸ್ನಿಕ್ ರಾಷ್ಟ್ರೀಯವಾದಿಗಳ ಒಂದು ಸಣ್ಣ ಒಳಗುಂಪು ಅಕ್ಸಿಸ್ ಬಣಗಳನ್ನು ಸೇರಿಕೊಂಡವು, ಅವುಗಳು ಸರ್ಬಿಯದ ತೀವ್ರ ರಾಷ್ಟ್ರೀಯವಾದಿಗಳು ಬೊಸ್ನಿಯ್ಕಸ್ ಮತ್ತು ಕ್ರೊಯಟ್ಸ್‌ ಮೇಲೆ ದಾಳಿಗಳಲ್ಲಿ ತೊಡಗಿದ್ದಾಗ ಸರ್ಬಿಯನ್ನರ ಮೇಲೆ ದಾಳಿಮಾಡಿದವು.

ಯುದ್ಧದ ಕೊನೆಯಲ್ಲಿ ದೇಶವನ್ನು ಬಹು ಜನಾಂಗೀಯ ಯುಗೊಸ್ಲಾವ್ ಪಕ್ಷಾಭಿಮಾನಿಗಳು ವಶಪಡಿಸಿಕೊಂಡಾಗ ಮಾತ್ರ ಜನಾಂಗೀಯ ಹಿಂಸೆ ಕೊನೆಗೊಂಡಿತು ^{[ಸೂಕ್ತ ಉಲ್ಲೇಖನ ಬೇಕು]} ಮತ್ತು ರಾಷ್ಟ್ರೀಯತೆಯನ್ನು ಸಾರ್ವಜನಿಕವಾಗಿ ಪ್ರೊತ್ಸಾಹಿಸುವುದನ್ನು ನಿಷೇಧಿಸಿತು. ಒಟ್ಟಾರೆ ಟಿಟೊನ ಅಳ್ವಿಕೆಯಲ್ಲಿ ತುಲನಾತ್ಮಕವಾದ ಶಾಂತಿ ಉಳಿಸಿಕೊಳ್ಳಲಾಗಿತ್ತು, ರಾಷ್ಟ್ರೀಯವಾದಿ ಚಳುವಳಿಗಳು ಉಂಟಾದರೂ, ಅವುಗಳನ್ನು ಸಾಮಾನ್ಯವಾಗಿ ದಮನಮಾಡಲಾಯಿತು ಮತ್ತು ರಾಷ್ಟ್ರಿಯವಾದಿ ನಾಯಕರನ್ನು ಬಂಧಿಸಲಾಯಿತು ಮತ್ತು ಕೆಲವರನ್ನು ಯೊಗೊಸ್ಲಾವಿಯದ ಅಧಿಕಾರಿಗಳು ಗಲ್ಲಿಗೇರಿಸಿದರು. ಆದಾಗ್ಯೂ ೧೯೭೦ರಲ್ಲಿನ ಕ್ರೊವೇಷ್ಯದಲ್ಲಿನ "ಕ್ರೊಯೇಷಿಯಾನ್ ಸ್ಪ್ರಿಂಗ್‌" ಹೆಸರಿನ ಒಂದು ಚಳುವಳಿಯು, ಹೆಚ್ಚು ಸಂಖ್ಯೆಯ ಕ್ರೊಯಟ್‌ಯನ್ನಿರಿಂದ ಬೆಂಬಲಿಸಲ್ಪಟ್ಟಿತು, ಅವರು ಯುಗೊಸ್ಲಾವಿಯ ಸೆರ್ಬಿಯಾದ ದಬ್ಬಾಳಿಕೆಯಲ್ಲಿ ಉಳಿದೆಂದು ಪ್ರತಿಪಾದಿಸಿದರು ಮತ್ತು ಸೆರ್ಬಿಯಾದ ಅಧಿಕಾರಗಳನ್ನು ಕಡಿಮೆಗೊಳಿಸಲು ಆಗ್ರಹಿಸಿದರು. Tito whose home ಗಣರ‍ಾಜ್ಯ was ಕ್ರೊಯೇಷಿಯಾ was concerned over the stability of the country ಮತ್ತು responded in a manner to appease both Croats ಮತ್ತು Serbs, he ordered the arrest of the Croat protestors, while at the same time conceding to some of ಅದರ demands. ಅಲ್ಬೇನಿಯನ್ ಜನಾಂಗದ ಬಹುಸಂಖ್ಯಾ ಜನಸಂಖ್ಯೆಯನ್ನು ಹೊಂದಿದ ಕೊಸೊವೊ ಮತ್ತು ಮಿಶ್ರ ಜನಸಂಖ್ಯೆಯನ್ನು ಹೊಂದಿದ Vojvodinaದಲ್ಲಿ ಸ್ವಯಾಧಿಕಾರದ ಪ್ರಾಂತ್ಯಗಳನ್ನು ರಚಿಸಿದಂತೆಲ್ಲಾ, ೧೯೭೪ರಲ್ಲಿ, ದೇಶದಲ್ಲಿ ಸೆರ್ಬಿಯದ ಪ್ರಭಾವವು ಗಣನೀಯವಾಗಿ ಕಡಿಮೆಯಾಯಿತು. ಈ ಸ್ವಯಾಧಿಕಾರದ ಪ್ರಾಂತ್ಯಗಳು ಗಣ್ಯರಾಜ್ಯಗಳು ಹೊಂದಿದ ರೀತಿಯಲ್ಲಿಯೆ ಮತದಾನದ ಅಧಿಕಾರವನ್ನು ಹೊಂದಿವೆ ಅದರೆ ಅವು ಗಣರಾಜ್ಯಗಳ ಹಾಗೆ ಯುಗೊಸ್ಲಾವಿಯದಿಂದ ಕಾನೂನುಬದ್ಧವಾಗಿ ಬೇರೆಯಾಗಲು ಸಾಧ್ಯವಿಲ್ಲ. ಈ ಅನುದಾನಕ್ಕೆ ಕ್ರೊಯೇಷಿಯಾ ಮತ್ತು ಸ್ಲೊವೆನಿಯಾ ತೃಪ್ತಿಗೊಂಡವು, ಆದರೆ ಸೆರ್ಬಿಯ ಮತ್ತು ಕೊಸೊವೊದ ಹೊಸ ಸ್ವಯಾಧಿಕಾರದ ಸಂಸ್ಥಾನದಲ್ಲಿ , ಪ್ರತಿಕ್ರಿಯೆ ಭಿನ್ನವಾಗಿತ್ತು. ಕ್ರೊಟ್ಸ್‌ ಮತ್ತು ಅಲ್ಬೇನಿಯನ್ ಜನಾಂಗ ರಾಷ್ಟ್ರೀಯವಾದಿಗಳು ಅಂಗೀಕರಿಸುವ ಹೊಸ ಸಂವಿಧಾನವನ್ನು ಸೆರ್ಬಿಯ ಕಂಡುಕೊಂಡಿತು. ಕೊಸೊವೊದಲ್ಲಿ ಅಲ್ಬೇನಿಯನ್ ಜನಾಂಗವು ಒಂದು ಸ್ವಯಾಧಿಕಾರ ಸಂಸ್ಥಾನದ ರಚನೆಯು ತುಂಬಾ ಸಣ್ಣದು ಎಂದು ಅವಲೋಕಿಸಿತು, ಮತ್ತು ಯುಗೊಸ್ಲಾಮಿಯದಿಂದ ಬೇರೆಯಾಗುವ ಹಕ್ಕಿನೊಂದಿಗೆ ಕೊಸೊವೊ ಒಂದು ಸಂವಿಧಾನಿಕ ಗಣರಾಜ್ಯವಾಗಲು ಬೇಡಿಕೆ ಇತ್ತರು. ಇದು ಸಮತಾವಾದದ ನಾಯಕತ್ವದ ಒಳಗೆ ಪ್ರಕ್ಷುಬ್ಧತೆಗಳನ್ನು ಉಂಟುಮಾಡಿತು, ೧೯೭೪ರ ಸಂವಿಧಾನವು ಗಣರಾಜ್ಯಗಳಿಗೆ ಪ್ರತ್ಯೇಕತೆಯ ಹಕ್ಕನ್ನು ಅವಕಾಶಿಸುವ ಮೂಲಕ ಸೆರ್ಬಿಯದ ಪ್ರಭಾವವನ್ನು ಕಡಿಮೆ ಮಾಡುತ್ತಿದೆ ಮತ್ತು ರಾಷ್ಟ್ರದ ಒಗ್ಗಟ್ಟನ್ನು ಇಕ್ಕಟಿಗೆ ತಳ್ಳುತ್ತಿದೆ ಎಂದು ನಿರ್ದಿಷ್ಟವಾಗಿ ಸಮತಾವಾದದ ಸೆರ್ಬ್ ಅಧಿಕಾರಿಗಳಲ್ಲಿ ಅಸಮಾಧಾನವನ್ನು ಉಂಟುಮಾಡಿತ್ತು.

ಯುಗೊಸ್ಲೊವಿಯ ಸರ್ಕಾರಗಳ ಅಪತ್ತು ತರುವ ತಪ್ಪುಗಳ ಪರಿಣಾಮದಿಂದ ೧೯೭೦ರ ದಶಕದಲ್ಲಿ ಒಂದು ಆರ್ಥಿಕ ಬಿಕ್ಕಟು ಸ್ಫೋಟಿಸಿತು, ಅದು ರಪ್ತುಗಳ ಮೂಲಕ ಅಭಿವೃದ್ಧಿಯನ್ನು ಕಂಡುಕೊಳ್ಳಲು ಅಗಾಧ ಪಾಶ್ಚಿಮಾತ್ಯ ಬಂಡವಾಳವನ್ನು ಸಾಲಪಡೆಯುವುದಾಗಿತ್ತು. ಆಗ ಪಾಶ್ಚಿಮಾತ್ಯ ಅರ್ಥವ್ಯವಸ್ಥೆಗಳು ಅರ್ಥಿಕ ಹಿನ್ನಡೆಯನ್ನು ಪ್ರವೇಶಿಸಿದವು, ಯುಗೊಸ್ಲಾವಿಯದ ರಪ್ತುಗಳನ್ನು ನಿಷೇಧಿಸಿದವು ಮತ್ತು ಒಂದು ದೊಡ್ಡ ಸಾಲದ ತೊಂಡರೆ ಸೃಷ್ಟಿಯಾಯಿತು. ನಂತರ ಯುಗೊಸ್ಲಾವಿಯ ಸರ್ಕಾರ IMF ಸಾಲವನ್ನು ತೆಗೆದುಕೊಂಡಿತು.

೧೯೮೯ರಲ್ಲಿ, ಅಧಿಕೃತ ಮೂಲಗಳ ಪ್ರಕಾರ, ೨೪೮ ವ್ಯವಹಾರ ಸಂಸ್ಥೆಗಳು ದಿವಾಳಿ ಅಥವಾ ಮುಚ್ಚಿಬಿಡುವುದಾಗಿ ಘೋಷಿಸಿದವು ಮತ್ತು ೮೯,೪೦೦ ಕೆಲಸಗಾರರನ್ನು ಕೆಲಸದಿಂದ ತೆಗೆದು ಹಾಕಲಾಯಿತು. ೧೯೯೦ರ ಮೊದಲ ಒಂಬತ್ತು ತಿಂಗಳಲ್ಲಿ IMF ಕಾರ್ಯಕ್ರಮದ ಆಳವಡಿಕೆಯನ್ನು ನೇರವಾಗಿ ಅನುಸರಿಸಿ, ೫೨೫,೦೦೦ ಕಾರ್ಮಿಕರ ಒಂದು ಸಂಯೋಜಿತ ಕೆಲಸದ ತಂಡದೊಂದಿಗೆ ಬೇರೆ ೮೮೯ ಉದ್ಯಮಗಳು ಅದೇ ರೀತಿಯ ಪಾಡನ್ನು ಅನುಭವಿಸಿದವು. ಬೇರೆ ಅರ್ಥದಲ್ಲಿ , ಎರಡು ವರ್ಷಕಿಂತ ಕಡಿಮೆ ಅವಧಿಯಲ್ಲಿ "ಸಾಲು ಪ್ರತಿಕ್ರಿಯೆಗೆ ಚಾಲನೆಕೊಡುವ ಯಾಂತ್ರಿಕ ವ್ಯವಸ್ಥೆ"ಯು (ಫೈನ್ಯಾಶಿಯಲ್ ಅಪರೇಷನ್ ಆಕ್ಟ್‌ ಅಡಿಯಲ್ಲಿ) ಒಟ್ಟು ಕೈಗಾರಿಕ ಕೆಲಸ ತಂಡದ ೨.೭ ಮಿಲಿಯನ್‌ ಕೆಲಸಗಾರರಲ್ಲಿ ೬೦೦,೦೦೦ ಗಿಂತ ಹೆಚ್ಚು ಕೆಲಸಗಾರರನ್ನು ಕೆಲಸದಿಂದ ವಜಾಗೊಳ್ಳಿಸಲು ದಾರಿಯಾಗಿದೆ. ಉದ್ಯಮೆದಾರರು ದಿವಾಳಿಯಾಗುವುದನ್ನು ತಪ್ಪಿಸಿಕೊಳ್ಳುವ ಪ್ರಯತ್ನದಲ್ಲಿ, ಶೇಕಡ ೨೦ರಷ್ಟು ಹೆಚ್ಚುವರಿ ಕೆಲಸಗಾರ ತಂಡ, ಅಥವಾ ಅರ್ಧ ಮಿಲಿಯನ್ ಜನರಿಗೆ ೧೯೯೦ರ ಅರಂಭದ ತಿಂಗಳಲ್ಲಿ ಸಂಬಳ ನೀಡುತ್ತಿರಲಿಲ್ಲ. ದಲ್ಲಿ ದಿವಾಳಿಯಾದ ಉದ್ಯಮಗಳು ಮತ್ತು ಕೆಲಸದಿಂದ ತೆಗೆವುದರ ಅತಿಹೆಚ್ಚಿನ ದಟ್ಟಣೆಗಳು ಸೆರ್ಬಿಯ, ಬೊಸ್ನಿಯ ಮತ್ತು ಹೆರ್ಜಿಗೊವಿನ, ಮೆಸಿಡೋನಿಯಾ ಮತ್ತು ಕೊಸೊವೊ ದಲ್ಲಿತ್ತು. ನಿಜವಾದ ಗಳಿಸುವಿಕೆಗಳು ಅಂಕೆಯಿಲ್ಲದೆ ಕುಸಿದಿತ್ತು ಮತ್ತು ಸಾಮಾಜಿಕ ಕಾರ್ಯಕ್ರಮಗಳು ಪತನ ಹೊಂದಿದ್ದವು; ಜನರಲ್ಲಿ ಸಾಮಾಜಿಕ ಹತಾಶೆ ಮತ್ತು ಆಶಾರಹಿತ ಸ್ಥಿತಿಯ ಒಂದು ವಾತಾವರಣವನ್ನು ಸೃಷ್ಟಿಸಿತ್ತು. ಇದು ಅನುಸರಿಸುವ ಘಟನೆಗಳಲ್ಲಿ ಒಂದು ಗಂಭೀರವಾದ ಸಂಧಿಕಾಲವಾಗಿತ್ತು.

ವಿಘಟನೆಯ ಬಳಿ ಸಾರುವಿಕೆ

ಆದಾಗ್ಯೂ ೧೯೭೪ರ ಸಂವಿಧಾನವು ಸಂಯುಕ್ತ ಸರ್ಕಾರದ ಸಾಂಘಿಕ ಮತ್ತು ಭೌತಿಕ ಅಧಿಕಾರಗಳನ್ನು ಮಂದಗೊಳಿಸಿದವು, ಈ ನ್ಯೂನತೆಗಾಗಿ ಟಿಟೊನ ಪ್ರಾಧಿಕಾರವನ್ನು ೧೯೮೦ರಲ್ಲಿ ಆತನ ಮರಣದವರೆಗೆ ಬದಲಿಸಿತು.

ವಿಘಟನೆ

ಕ್ರೊಯೇಷಿಯಾದ ಅಧ್ಯಕ್ಷ ಫ್ರಾಂಜೊ ತುಡ್ಮನ್ ಕ್ರೊಯೇಷಿಯಾವನ್ನು ಜನಾಂಗೀಯ ಪಂಕ್ತಿಯಿಂದ ಬೇರೆ ಮಾಡುವುದನ್ನು ತಿರಸ್ಕರಿಸಿದರು, ಕ್ರೊಯೇಷಿಯಾದ ಸೆರ್ಬ್ ಜನಸಂಖ್ಯೆಯ ಮೇಲೆ ಕ್ರೋಧಗೊಂಡಿದ್ದರು ಅವರು ಯೋಗ್ಯ-ಸೆರ್ಬಿಯಾ ಜೊತೆ ಒಕ್ಕಟ್ಟಿನಲ್ಲಿ ಉಳಿಯಲು ಆಶಿಸಿದ್ದರು. ಇದರ ಪರಿಣಾಮವಾಗಿ ಕ್ರೋಯೇಟ್ಸ್ ಮತ್ತು ಸೆರ್ಬ್ಸ್ ನಡುವಿನ ಹಿಂಸೆಯ ಸ್ಪೋಟ ಮತ್ತು ಯುದ್ಧ ಕ್ರೊಯೇಷಿಯಾ'ದ ಸ್ವಾತಂತ್ರ್ಯಕ್ಕೆ ಮುಂದಾಯಿತು.

ಬೊಸ್ನಿಯಾದ ಅಧ್ಯಕ್ಷ ಅಲಿಜಾ Izetbegović ಬೊಸ್ನಿಯದ ಸ್ವಾತಂತ್ರ್ಯಕ್ಕೆ ಒತ್ತಾಯಪಡಿಸಿದರು,ಅವರು "ಗ್ರೇಟ್ ಸೆರ್ಬಿಯಾ" ಎಂದು ಕರೆದಿದ್ದ ಜೊತೆಗೆ ಬೊಸ್ನಿಯಾ ಮತ್ತು ಹೆರ್ಜೆಗೊವಿನಾವನ್ನು ಹಕ್ಕುಕೇಳಿಕೆಗೆ ಅನುಮತಿ ನೀಡಲಿಲ್ಲ, ಹೊಣೆಗಾರಿಕೆಗಾಗಿ ಸೆರ್ಬಿಯಾ ಸರ್ಕಾರವನ್ನು ಆರೋಪ ಮಾಡಿದ.ಫಿಕ್ರೆಟ್ ಅಬ್ಡಿಕ್‌ ಮುಂದಾಳತ್ವದಲ್ಲಿ ಉತ್ತರ ಬೊಸ್ನಿಯಾ ಬೊಸ್ನಿಯನ್ ಕ್ರೋಯೇಟ್ಸ್ ಮತ್ತು ಹಾಗೆಯೇ ಬೊಸ್ನಿಯಾಕ್ಸ್ ದಂಗೆಕೋರ ಒಳಪಕ್ಷದ ವಿರುದ್ಧ ಪ್ರಮುಖವಾದ ಬೊಸ್ನಿಯದ ಸರ್ಕಾರ, Izetbegović ಬೊಸ್ನಿಯನ್ ಸೆರ್ಬ್ಸ್ ವಿರುದ್ಧ ಮೂರು ರಂಗಗಳ ಮೇಲೆ ಕೂಲಿ ಯುದ್ಧ.ಬೊಸ್ನಿಯನ್ ರಾಜ್ಯ ಸೆರ್ಬ್ಸ್ ಎರಡರ ವಿರುದ್ಧ ರಚನೆಯು ಅವನ ಮೊದಲಿನ ಆಶಯವಾಗಿತ್ತು, 'ಅವರ ಪ್ರಾಂತ್ಯವನ್ನು ಯುಗೊಸ್ಲಾವಿಯದಲ್ಲಿಯೇ ಉಳಿಸಿಕೊಳ್ಳಲು ಆಶಿಸಿದರು, ಮತ್ತು one which would disenfranchise non-Bosniaks.

ಮೇ ೪ ೧೯೮೦ರಂದು ಟಿಟೊನ ಮರಣದ ನಂತರ, ಯುಗೊಸ್ಲಾವಿಯದಲ್ಲಿ ಜನಾಂಗೀಯ ಪ್ರಕ್ಷುಬ್ಧತೆಗಳು ಬೆಳೆಯಿತು. 1974ರ ಸಂವಿಧಾನದ ಸ್ವತ್ತನ್ನು ನಿಷ್ಕ್ರಿಯ ಸ್ಥಿತಿಯ ಒಂದು ರಾಜ್ಯದಲ್ಲಿ ನಿರ್ಣಯ ಮಾಡುವ ವ್ಯವಸ್ಥೆಯನ್ನು ತೆಗೆದು ಹಾಕಲು ಬಳಸಲಾಯಿತು, ಆಸ್ತಕಿಗಳ ಭಿನ್ನಾಭಿಪ್ರಾಯವು ಹೊಂದಾಣಿಕೆಯಿಲ್ಲದ ಹಾಗೆ ಆಯಿತು, ಇದು ಎಲ್ಲವನ್ನು ಇನ್ನೂ ಹೆಚ್ಚು ನಿರಾಶಾದಾಯಕವನ್ನಾಗಿ ಮಾಡಿತು. The ಸಂವಿಧಾನal crisis that inevitably followed resulted in a rise of ರಾಷ್ಟ್ರೀಯism in all ಗಣರಾಜ್ಯಗಳ: ಸ್ಲೊವೆನಿಯಾ ಮತ್ತು ಕ್ರೊಯೇಷಿಯಾ ಒಕ್ಕೂಟದ ಒಳಗೆ ಬಂಧಮುಕ್ತ ಸಂಬಂಧಗಳಿಗಾಗಿ ಬೇಡಿಕೆಗಳನ್ನು ಮಾಡಿದರು, ಕೊಸೊವೊದಲ್ಲಿ ಅಲ್ಬೆನಿಯನ್ ಬಹುಸಂಖ್ಯಾತರು ಒಂದು ಗಣರಾಜ್ಯದ ಸ್ಥಾನಮಾನದ ಬೇಡಿಕೆ ಇತ್ತರು, , ಸೆರ್ಬಿಯ ನಿರಂಕುಶ ಅಧಿಕಾರ ಅಪೇಕ್ಷಿಸಿತು, not only relative dominion over ಯುಗೊಸ್ಲಾವಿಯ. ಇದಕ್ಕೆ ಸೇರಿದಂತೆ, ಕ್ರೊಯಟ್‌ದ ಸ್ವಾತಂತ್ರ್ಯಕ್ಕಾಗಿ ಅನ್ವೇಷಣೆಯು ಕ್ರೊಯೇಷಿಯಾದ ಒಳಗೆ ದೊಡ್ಡ ಸೆರ್ಬ್ ಪಂಗಡಗಳು ಬಂಡಾಯ ಏಳಲು ನಾಂದಿಯಾಯಿತು ಮತ್ತು ಕ್ರೊಯೆಟ್‌ ಗಣರಾಜ್ಯದಿಂದ ಪ್ರತ್ಯೇಕವಾಗಲು ಪ್ರಯತ್ನಿಸಿದವು.

ಯುಗೊಸ್ಲಾವಿಯದಲ್ಲಿ ಬಹುಸಂಖ್ಯಾತ ಜನರಿರುವುದರಿಂದ ೧೯೮೬ರಲ್ಲಿ, ಸೆರ್ಬಿಯದ ವಿಙ್ಞಾನಗಳು ಮತ್ತು ಕಲೆಗಳ ಅಕಾಡೆಮಿ ಸೆರ್ಬ್‌ರ ಸ್ಥಾನಕ್ಕೆ ಸಂಬಂಧಿಸಿದ ಕೆಲವು ದಹಿಸುವ ಅಂಶಗಳನ್ನು ಉದ್ದೇಶಿಸಿ ಒಂದು ನಿವೇದನ ಪತ್ರದ ಕರಡನ್ನು ಸಿದ್ಧಗೊಳಿಸಿತು. ಪ್ರಾಂತ್ಯ ಮತ್ತು ಜನಸಂಖ್ಯೆಯಲ್ಲಿ ಅತಿ ದೊಡ್ಡ ಯೊಗೊಸ್ಲಾವ್‌ ಗಣರ‍ಾಜ್ಯ, ೧೯೭೪ ಸಂವಿಧಾನದ ಮೂಲಕ ಕೊಸೊವೊ ಮತ್ತು Vojvodinaದ ಪ್ರದೇಶಗಳ ಮೇಲೆ ಸೆರ್ಬಿಯದ ಪ್ರಭಾವ ಕಡಿಮೆಯಾಗಿದೆ. ಏಕೆಂದರೆ ಇದರ ಎರಡು ಸ್ವಯಾಧಿಕಾರದ ಪ್ರಾಂತ್ಯಗಳು ಚೆನ್ನಾಗಿ ಬೆಳೆದ ಗಣರಾಜ್ಯಗಳ ಕಾರ್ಯತಃ ವಿಶೇಷಾಧಿಕಾರಗಳನ್ನು ಹೊಂದಿತ್ತು, ಪ್ರಜಾಧಿಪತ್ಯ ಸರ್ಕಾರವನ್ನು ಪ್ರಾಂತ್ಯಗಳಿಗೆ ಅನ್ವಯಿಸುವ ನಿರ್ಣಯಗಳನ್ನು ಮಾಡುವ ಮತ್ತು ಹೊಂದುವುದನ್ನು ಮಿತಿಗೊಳಿಸಿದಕ್ಕಾಗಿ ಸೆರ್ಬಿಯ ತನ್ನ ಕೈಗಳನ್ನು ಕಟ್ಟಿಹಾಕಿರುವುದನ್ನು ಕಂಡುಕೊಂಡಿತು. ಸಂಯುಕ್ತ ಪ್ರೆಸಿಡೆನ್ಸಿ ಕೌನ್ಸಿಲ್‌ನಲ್ಲಿ (ಆರು ಗಣರಾಜ್ಯಗಳು ಮತ್ತು ಎರಡು ಸ್ವಧಿಕಾರದ ಪ್ರಾಂತ್ಯಗಳಿಂದ ಪ್ರತಿನಿಧಿಗಳ ರಚಿತವಾಗಿರುವ ಒಂದು ಎಂಟು ಸದಸ್ಯ ಕೌನ್ಸಿಲ್‌) ಪ್ರಾಂತ್ಯಗಳು ಒಂದು ಮತವನ್ನು ಹೊಂದಿದ್ದರಿಂದ ಅವುಗಳು ಕೆಲವು ವೇಳೆ ಇತರೆ ಗಣರಾಜ್ಯಗಳ ಜೊತೆ ಸಂಯೋಜನಯನ್ನು ಸಹ ಪ್ರವೇಶಿಸುವ ಮೂಲಕ, ಸೆರ್ಬಿಯವನ್ನು ಹೆಚ್ಚು ಮತಗಳಿಂದ ಸೋಲಿಸುತ್ತಿದ್ದವು. ಸೆರ್ಬಿಯದ ರಾಜಕೀಯ ನಿರ್ಬಲತೆವು ಸೆರ್ಬಿಯದ ಹೊರಗೆ ವಾಸಿಸುವ ೨ ಮಿಲಿಯನ್ ಸೆರ್ಬ್‌ರ (ಒಟ್ಟು ಸೆರ್ಬಿಯನ್ನರ ಜನಸಂಖ್ಯೆಯ ೨೦%) ಮೇಲೆ ಒತ್ತಡ ಬಳಸಲು ಇತರಿಗೆ ಸಾಧ್ಯವಾಗಿಸಿತು.

ಸೆರ್ಬಿಯದ ಸಮಾತವಾದ ನಾಯಕ Slobodan Milošević ೧೯೭೪ ಪೂರ್ವ ಸೆರ್ಬಿಯದ ಸಾರ್ವಭೌಮತೆಯನ್ನು ಪುನರ್ವಶಮಾಡಲು ಪ್ರಯತ್ನಿಸಿದರು. ಇತರೆ ಗಣರಾಜ್ಯಗಳು, ವಿಶೇಷವಾಗಿ ಸ್ಲೊವೆನಿಯಾ ಮತ್ತು ಕ್ರೊಯೇಷಿಯಾ, ಈ ಕ್ರಿಯೆಯನ್ನು ಮಹಾ ಸೆರ್ಬಿಯದ ದಬ್ಬಾಳಿಕೆಯ ಒಂದು ಮರುಹುಟ್ಟು ಎಂದು ಖಂಡಿಸಿದರು. Vojvodinaದ ಮತ್ತು ಕೊಸೊವೊ ಮತ್ತು Metohijaದ ಸ್ವತಂತ್ರ ಅಧಿಕಾರ ಕಡಿಮೆಗೊಳಿಸುವಲ್ಲಿ Milošević ಯಶಸ್ವಿಯಾದನು, ಆದರೆ ಎರಡು ಅಸ್ತಿತ್ವಗಳು ಯೊಗೊಸ್ಲಾವ್‌ ಪ್ರೆಸಿಡೆನ್ಸಿ ಕೌನ್ಸಿಲ್‌ನಲ್ಲಿ ಮತವನ್ನು ಒಳಿಸಿಕೊಂಡವು. ಮೊದಲು ಸೆರ್ಬಿಯಾದ ಪ್ರಭಾವವನ್ನು ಕಡಿಮೆಗೊಳಿಸಿದ ಸಾಧನವನ್ನೇ ಅದನ್ನು ಹೆಚ್ಚಿಸಲು ಬಳಸಲಾಯಿತು: ಎಂಟು ಸದಸ್ಯ ಕೌನ್ಸಿಲ್‌ನಲ್ಲಿ, ಸೆರ್ಬಿಯ ಈಗ ಕನಿಷ್ಟ ನಾಲ್ಕು ಮತಗಳನ್ನು ಪರಿಗಣಿಸಲು ಸಾಧ್ಯ- ಸೆರ್ಬಿಯ proper, ನಂತರ-ಲಾಯಲ್ ಮಾಂಟೆನೆರ್ಗೊ, ಮತ್ತು Vojvodina ಮತ್ತು ಕೊಸೊವೊ.

ಈ ಘಟನೆಗಳ ಪರಿಣಾಮವಾಗಿ, ಅಲ್ಬೆನಿಯನ್ ಜನಾಂಗ ಗಣಿಕೆಲಸದವರು ಕೊಸೊವೊದಲ್ಲಿ ಮುಷ್ಕರಗಳನ್ನು ಸಂಘಟಿಸಿದರು, ಅವುಗಳು ಸಂಸ್ಥಾನದಲ್ಲಿ ಅಲ್ಬೇನಿಯನ್ನರು ಮತ್ತು ಅಲ್ಬೇನಿಯನ್ನರೇತರ ನಡುವೆ ಜನಾಂಗೀಯ ಘರ್ಷಣೆಗೆ ಕಾರಣವಾಯಿತು. 1980ರ ದಶಕದಲ್ಲಿ ಕೊಸೊವೊದ ಜನಸಂಖ್ಯೆಯ ಸುಮಾರು ೮೦%ರಷ್ಟು, ಜನಾಂಗೀಯ-ಅಲ್ಬೇನಿಯರು ಬಹುಸಂಖ್ಯಾತರು. ಸ್ಲಾವ್‌ ಜನರ ಸಂಖ್ಯೆ ಕೊಸೊವೊದಲ್ಲಿ (ಮುಖ್ಯವಾಗಿ ಸೆರ್ಬ್ಸ್) ಹಲವು ಕಾರಣಗಳಿಗಾಗಿ ವೇಗವಾಗಿ ಕಡಿಮೆಯಾಗುತ್ತಿದೆ, ಅವುಗಳಲ್ಲಿ ಯಾವಾಗಲೂ ಹೆಚ್ಚುತ್ತಿರುವ ಜನಾಂಗೀಯ ಪ್ರಕ್ಷುಬ್ಧತೆಗಳು ಮತ್ತು ಪ್ರದೇಶಗಳಿಂದ ಅನಂತರದ ವಲಸೆ ಆ ಕಾರಣಗಳಲ್ಲಿವೆ. ೧೯೯೯ರ ವೇಳೆಗೆ ಕೊಸೊವೊದಲ್ಲಿ ಒಟ್ಟು ಜನಸಂಖ್ಯೆಯ ೧೦%ರಷ್ಟು ಚಿಕ್ಕ ಸ್ಲಾವ್ಸ್ ಸ್ಥಾಪನೆಯಾಯಿತು

ಮಧ್ಯಂತರದಲ್ಲಿ ಸ್ಲೊವೆನಿಯಾ, Milan Kučanನ ಅಧ್ಯಕ್ಷ ಸ್ಥಾನದಡಿಯಲ್ಲಿ, ಮತ್ತು ಕ್ರೊಯೇಷಿಯಾ ಅಲ್ಭೇನಿಯನ್‌ ಗಣಿಕೆಲಸದವರನ್ನು ಮತ್ತು ಸಾಂಪ್ರದಾಯಿಕ ಅಂಗೀಕಾರಕ್ಕಾಗಿ ಅದರ ಹೋರಾಟವನ್ನು ಬೆಂಬಲಿಸಿತು. ಆರಂಭದ ಮುಷ್ಕರಗಳು ಕೊಸೊವೊ ಗಣರ‍ಾಜ್ಯವನ್ನು ಬೇಡುವ ವ್ಯಾಪಕವಾದ ಪ್ರದರ್ಶನಗಳಾಗಿ ಮಾರ್ಪಡಾದ್ದವು. ಇದು ಸೆರ್ಬಿಯದ ನಾಯತ್ವಕ್ಕೆ ಸಿಟ್ಟು ತರಿಸಿತು ಪೋಲಿಸ್ ಬಣವನ್ನು ಬಳಸುವ ಕ್ರಮ ತೆಗೆದುಕೊಂಡಿತು, ಮತ್ತು ಯೊಗೊಸ್ಲಾವ್‌ ಪ್ರೆಸಿಡೆನ್ಸಿ ಕೌನ್ಸಿಲ್‌ನಲ್ಲಿ ಸೆರ್ಬಿಯ ಎತ್ತಿಹಿಡಿದ ಬಹುಮತದ ಅದೇಶದ ಮೂಲಕ ನಂತರ ಸಂಸ್ಥಾನಕ್ಕೆ ಸಂಯುಕ್ತ ಸೈನ್ಯವನ್ನು ಸಹ ಕಳಿಸಲಾಯಿತು.

ಜನವರಿ ೧೯೯೦ರಲ್ಲಿ , ಯುಗೊಸ್ಲಾವಿಯದ ಸಮತಾವಾದಿಗಳ ಲೀಗ್‌ ವಿಶೇಷವಾದ ೧೪ನೇ ಕಾಂಗ್ರೆಸ್‌ ಒಟ್ಟುಸೇರಿತು. ಹೆಚ್ಚಿನ ವೇಳೆಯಲ್ಲಿ , ಸ್ಲೊವೆನಿಯನ್ನ್‌ ಮತ್ತು ಸೆರ್ಬಿಯನ್ನ್ ನಿಯೋಗಗಳು ಸಮಾತಾವಾದಿಗಳ ಮತ್ತು ಯುಗೊಸ್ಲಾವಿಯದ ಭವಿಷ್ಯ ಮೇಲೆ ವಾದ ಮಾಡುತ್ತಿದರು. Milošević ನಾಯಕತ್ವ ವಹಿಸಿದ, ಸೆರ್ಬಿಯದ ನಿಯೋಗ, "ಒಬ್ಬ ವ್ಯಕ್ತಿ, ಒಂದು ಮತ "ದ ಒಂದು ಕಾರ್ಯನೀತಿಯ ಮೇಲೆ ಪಟ್ಟುಹಿಡಿಯಿತು, ಇದು ಬಹುಮತ ಜನಸಂಖ್ಯೆಗೆ ಒತ್ತು ನಿಡುತ್ತದೆ, ಸೆರ್ಬ್ಸ್. ಪ್ರತ್ಯುತ್ತರವಾಗಿ, ಸ್ಲೊವೆನೆರನ್ನು. ಕ್ರೊಯೆಟ್ಸ್‌ ಬೆಂಬಲಿಸಿದರು, ಗಣರಾಜ್ಯಕ್ಕೆ ಇನ್ನೂ ಹೆಚ್ಚಿನ ಅಧಿಕಾರವನ್ನು ವರ್ಗಾಯಿಸುವ ಮೂಲಕ ಯುಗೊಸ್ಲಾವಿಯವನ್ನು ಸುಧಾರಿಸಲು ಯತ್ನಿಸಿದರು, ಆದರೆ ಅವರು ಕಡಿಮೆ ಮತಗಳಿಸಿದರು. ಪರಿಣಾಮವಾಗಿ, ಸ್ಲೊವೆನಿಯನ್ನರ ಮತ್ತು ಕೊನೆಯದಾಗಿ ಕ್ರೊಯೇಷಿಯಾದ ನಿಯೋಗ ಕಾಂಗ್ರೆಸ್‌ ಅನ್ನು ತೊರೆದವು, ಮತ್ತು ಸಂಪೂರ್ಣ -ಯುಗೊಸ್ಲಾವ್ ಸಮಾತಾವಾದಿ ಪಕ್ಷವನ್ನು ವಿಸರ್ಜಿಸಲಾಯಿತು.

ಪೂರ್ವ ಯುರೋಪ್‌ನ ಉಳಿದ ಭಾಗದಲ್ಲಿ ಸಮತಾವಾದದ ಪತನವನ್ನು ಅನುಸರಿಸಿ, ಪ್ರತಿಯೊಂದು ಗಣರಾಜ್ಯಗಳು ೧೯೯೦ರಲ್ಲಿ ಬಹು ಪಕ್ಷ ಚುನಾವಣೆಯನ್ನು ನೆಡೆಸಿದವು. ಅದರ ಸಮಾತವಾದಿ ಪಕ್ಷಗಳು ಶಾಂತಿಯುತವಾಗಿ ಅಧಿಕಾರವನ್ನು ಬಿಟ್ಟುಕೊಡಲು ಆಯ್ಕೆ ಮಾಡಿಕೊಂಡ ಕಾರಣದಿಂದ ಸ್ಲೊವೆನಿಯಾ ಮತ್ತು ಕ್ರೊಯೇಷಿಯಾ ಎಪ್ರಿಲ್‌‌ನಲ್ಲಿ ಚುನಾವಣೆಗಳನ್ನು ನೆಡೆಸಿತು. ಇತರೆ ಯೊಗೊಸ್ಲಾವ್‌ ಗಣರಾಜ್ಯಗಳು – ವಿಶೇಷವಾಗಿ ಸೆರ್ಬಿಯ – ಗಣರಾಜ್ಯಗಳ ಎರಡರಲ್ಲಿ ಪ್ರಜಾಪ್ರಭುತ್ವೀಕರಣದಿಂದ ಹೆಚ್ಚು ಅಥವಾ ಕಡಿಮೆ ಅಸಮಾಧಾನಗೊಂಡಿತು ಮತ್ತು ಒಕ್ಕೂಟದ ಎರಡರ ವಿರುದ್ಧ ವಿಭಿನ್ನ ಮಂಜೂರಾತಿಗಳಿಗೆ ಪ್ರಸ್ತಾಪಿಸಿತು (ಉದಾ. ಸ್ಲೊವೆನಿಯನ್‌ ವಸ್ತುಗಳಿಗೆ ಸೆರ್ಬಿಯದ "ಸಂಪ್ರದಾಯ ತೆರಿಗೆ") ಆದರೆ ವರ್ಷಗಳು ಕಳೆದ ಹಾಗೆ ಇತರೆ ಗಣರಾಜ್ಯಗಳ ಸಮಾತವಾದಿ ಪಕ್ಷಗಳು ಪ್ರಜಾಪ್ರಭುತ್ವೀಕರಣ ಪ್ರಕ್ರಿಯೆಯ ಅನಿವಾರ್ಯತೆಯನ್ನು ಕಂಡುಕೊಂಡವು ಮತ್ತು ಡಿಸೆಂಬರ್‌ನಲ್ಲಿ ಒಕ್ಕೂಟದ ಅಂತಿಮ ಸದಸ್ಯವಾಗಿ - ಸೆರ್ಬಿಯ ಸಂಸದೀಯ ಚುನಾವಣೆಗಳನ್ನು ನೆಡೆಸಿತು ಅದು ಈ ಗಣರಾಜ್ಯದಲ್ಲಿ (ಮಾಜಿ) ಸಮಾತವಾದಿಗಳ ಆಡಳಿತವನ್ನು ನಿರ್ದಿಷ್ಟಪಡಿಸಿತು. ಆದಾಗ್ಯೂ ಬಹೆಹರಿಯದ ವಿಷಯಗಳು ಉಳಿದವು. ನಿರ್ದಿಷ್ಟವಾಗಿ, ಸ್ಲೊವೆನಿಯಾ ಮತ್ತು ಕ್ರೊಯೇಷಿಯಾ ಚುನಾಯಿಸಿದ ಸರ್ಕಾರಗಳು oriented towards greater autonomy of the ಗಣರಾಜ್ಯಗಳ ( ಮಿಲನ್ Kučan ಮತ್ತು Franjo Tuđman, ಕ್ರಮವಾಗಿ), since it became clear that Serbian domination attempts ಮತ್ತು increasingly different levels of democratic standards were becoming increasingly incompatible. ಸೆರ್ಬಿಯ ಮತ್ತು ಮಾಂಟೆನೆರ್ಗೊ ಚುನಾಯಿಸಿದ ಅಭ್ಯರ್ಥಿಗಳು ಯೊಗೊಸ್ಲಾವಿಯದ ಒಗಟ್ಟಿಗೆ ಒಲವನ್ನು ಹೊಂದಿದ್ದರು. ಕ್ರೊಯೇಷಿಯಾದಲ್ಲಿನ ಸೆರ್ಬಿಯನ್ನರು wouldn't accept a status of a ರಾಷ್ಟ್ರೀಯ minority in a sovereign ಕ್ರೊಯೇಷಿಯಾ, since they would be demoted from a constituent nation of ಕ್ರೊಯೇಷಿಯಾ ಮತ್ತು this would consequently diminish ಅದರ rights.

ಯುಗೊಸ್ಲವ್ ಯುದ್ಧಗಳು

ಪ್ರತ್ಯೇಕವಾದಿ ಬಣಗಳೊಂದಿಗೆ ನಾಗರಿಕ ಮತ್ತು ಸೈನಿಕ ಬಣಗಳನ್ನು ಬದಲಾಯಿಸಲು ಹೊಸ ಪ್ರಭುತ್ವಗಳು ಪ್ರಯತ್ನಿಸಿದಾಗ ಯುದ್ಧ ಹಠಾತ್ತನೆ ಆರಂಭವಾಯಿತು. ಆಗಸ್ಟ್‌ ೧೯೯೦ರಲ್ಲಿ ಸೆರ್ಬ್‌ ಜನರಿಂದ ತುಂಬಿದ ಕ್ರೊಯಟ್‌ ಕ್ರಜಿನಾದಲ್ಲಿ ಪೋಲಿಸ್‌ಅನ್ನು ಸೈನದ ಮೂಲಕ ಬದಲಿಸಲು ಕ್ರೊಯೇಷಿಯಾ ಪ್ರಯತ್ನಿಸಿತು ಮೊದಲು ಜನಸಂಖ್ಯೆ JNA ಸೈನಿಕ ನಿವಾಸಗಳಲ್ಲಿ ಆಶ್ರಯಕ್ಕಾಗಿ ಎದರು ನೋಡಿತು,ಆದರೆ ಸೈನ್ಯ ಅನಾಸಕ್ತವಾಗಿ ಉಳಿಯಿತು. ನಾಗರಿಕರು ಆಗ ಶಸ್ತ್ರಸಜ್ಜಿತ ವಿರೋಧವನ್ನು ಸಂಘಟಿಸಿದರು. ಕ್ರೊಯೋಷಿಯಾ ಶಸ್ತ್ರಸಜ್ಜಿತ ಬಣಗಳು ("ಪೋಲಿಸ್) ಮತ್ತು ನಾಗರಿಕರ ನಡುವಿನ ಈ ಶಸ್ತ್ರಸಜ್ಜಿತ ಹೋರಾಟಗಳು ಯುಗೊಸ್ಲಾವ್‌ ಯುದ್ಧದ ಆರಂಭವೆಂದು ಪರಿಗಣಿಸಲಾಗುತ್ತದೆ, ಇದು ಪ್ರಾಂತ್ಯವನ್ನು ಉದ್ರೇಕಗೊಳಿಸಿತು. ಅದೇ ರೀತಿ, ಯುಗೊಸ್ಲಾವ್‌ ಗಡಿ ಪೋಲಿಸ್‌ ಅನ್ನು ಸ್ಲೊವೆನಿಯನ್ನ್‌ ಪೋಲಿಸ್ ಮೂಲಕ ಬದಲಿಸುವ ಪ್ರಯತ್ನವು ಪ್ರಾಂತೀಯ ಶಸ್ತ್ರಸಜ್ಜಿತ ಕದನಗಳನ್ನು ಕೆರಳಿಸಿತು, ಇದು ನೊಂದವರ ಒಂದು ಕಡಿಮೆ ಸಂಖ್ಯೆಯೊಂದಿಗೆ ಮುಕ್ತಾಯವಾಯಿತು. ಬೊಸ್ನಿಯ ಮತ್ತು ಹೆರ್ಜಿಗೊವಿನಲ್ಲಿನ ಸಮಾನ ರೂಪದ ಒಂದು ಪ್ರಯತ್ನವು ಮೂರು ವರ್ಷಕ್ಕಿಂತ ಹೆಚ್ಚುಕಾಲ ನೆಡೆದ ಒಂದು ಯುದ್ಧಕ್ಕೆ ನಾಂದಿಯಾಯಿತು (ಕೆಳಗೆ ನೋಡಿ). ಈ ಎಲ್ಲಾ ಹೋರಾಟಗಳ ಫಲಿತಾಂಶಗಳು ಎಲ್ಲಾ ಮೂರು ಪ್ರಾಂತ್ಯಗಳಿಂದ ಬಹುಮಟ್ಟಿಗೆ ಸೆರ್ಬ್‌ರ ಸಂಪೂರ್ಣ ವಲಸೆ, ಬೊಸ್ನಿಯ ಮತ್ತು ಹೆರ್ಜಿಗೊವಿನದಲ್ಲಿ ಜನಸಂಖ್ಯೆಯ ಅಧಿಕ ಪ್ರಮಾಣದ ಸ್ಥಳಾಂತರ ಮತ್ತು ೩ ಹೊಸ ಸ್ವಾತಂತ್ರ ರಾಜ್ಯಗಳ ಸ್ಥಾಪನೆ. ಮೆಸಿಡೋನಿಯಾದ ಪ್ರತ್ಯೇಕೀಕರಣ ಶಾಂತಿಯುತವಾಗಿತ್ತು, ಆದಾಗ್ಯೂ ಮೆಸಿಡೋನಿಯಾದ ನೆಲದ ಮೇಲಿನ the Straža ಪರ್ವತದ ಶಿಖರವನ್ನು ಯೊಗೊಸ್ಲಾವ್‌ ಸೈನ್ಯ ವಶಪಡಿಸಿಕೊಂಡಿತು.

ಕ್ರೊಯೆಟಿಯದ ನಾಯಕತ್ವ ಸ್ವಾತಂತ್ರ್ಯದೆಡೆಗೆ ಯಾವುದೇ ಹೆಜ್ಜೆ ಇಡುವುದಕ್ಕಿಂತ ಬಹುಮಟ್ಟಿಗೆ ಒಂದು ವರ್ಷ ಮುನ್ನ ಡಲ್ಮಾಟಿಯನ್ ತೀರದಿಂದ ಒಳನಾಡಿನ ಕಡೆಗೆ ಹೋಗುವ ರಸ್ತೆಗಳನ್ನು ತಡೆಯುವುದರ ಮೂಲಕ ಕ್ರೊಯೇಷಿಯಾದಲ್ಲಿ ಸೆರ್ಬಿಯನ್ನರ ಪ್ರತಿಭಟನೆಗಳು ೧೯೯೦ರ ಆಗಸ್ಟ್‌‌ನಲ್ಲಿ ಅರಂಭಗೊಂಡವು. ಈ ಪ್ರತಿಭಟನೆಗಳು ಸೆರ್ಬಿಯನ್ ನಿಯಂತ್ರಣದ ಸಂಯುಕ್ತ ಸೈನ್ಯದಿಂದ (JNA) ಹೆಚ್ಚು ಅಥವಾ ಕಡಿಮೆ ಪ್ರತ್ಯೇಕವಾಗಿ ಬೆಂಬಲಿಸಲ್ಪಟ್ಟವು. ಸೆರ್ಬ್‌ರು ಕ್ರೊಯೇಷಿಯಾದಲ್ಲಿ ಸೆರ್ಬಿಯನ್ನ್‌ರ ಸ್ವಯಾಧಿಕಾರದ ಪ್ರದೇಶಗಳ (ನಂತರ ಸೆರ್ಬ್‌ ಕ್ರಜಿನಾ ಗಣರಾಜ್ಯ ಎಂದು ಪರಿಚಿತವಾಯಿತು) ಹೊರ ಹೊಮ್ಮಿಕೆಯನ್ನು ಘೋಷಿಸಿದರು. ೧೯೯೦ರಲ್ಲಿ ಸ್ಲೊವೆನಿಯಾದ ಪ್ರಾಂತೀಯ ರಕ್ಷಣ ದಳಗಳನ್ನು ನಿಶ್ಯಸ್ತ್ರಗೊಳಿಸಲು ಸಂಯುಕ್ತ ಸೈನ್ಯ ಪ್ರಯತ್ನಿಸಿತು (ಗಣರಾಜ್ಯಗಳು ಹೋಮ್ ಗಾರ್ಡ್‌ಗೆ ಸಮಾನವಾದ ಅದರ ಸ್ಥಳೀಯ ರಕ್ಷಣ ದಳಗಳನ್ನು ಹೊಂದಿದವು) ಆದರೆ ಅದು ಸಂಪೂರ್ಣ ಯಶಸ್ವಿಯಾಗಲಿಲ್ಲ. ಆದರೂ ಸ್ಲೊವೆನಿಯಾ ಅದರ ಶತ್ರಸಜ್ಜಿತ ದಳಗಳನ್ನು ಪುನಃ ಭರ್ತಿ ಮಾಡಲು ರಹಸ್ಯವಾಗಿ ಶಸ್ತ್ರಾಸ್ತ್ರಗಳನ್ನು ಅಮದು ಮಾಡಿಕೊಳ್ಳಲು ಆರಂಭಿಸಿತು. ಕ್ರೊಯೇಷಿಯಾ ಸಹ ಕಾನೂನು ಬಾಹಿರ ಆಯುಧಗಳ ಆಮದು ಮಾಡಿಕೊಳ್ಳಲು ತೊಡಗಿತು, ಮುಖ್ಯವಾಗಿ ಹಂಗೇರಿಯಿಂದ (ಸಂಯುಕ್ತ JNAಯ ಮೂಲಕ ಗಣರಾಜ್ಯಗಳ ಶಸ್ತ್ರಸಜ್ಜಿತ ದಳಗಳ ಶಸ್ತ್ರ ವಿಸರ್ಜನೆಯನ್ನು ಅನುಸರಿಸಿ) ಮತ್ತು were under constant surveillance which produced a video of a secret meeting between the ಕ್ರೊಯೇಷಿಯಾದ Defence minister Martin Špegelj ಮತ್ತು the ಎರಡು men, filmed by the ಯೊಗೊಸ್ಲಾವ್‌ Counter Intelligence (KOS, Kontra-obavještajna Služba ). ಅವರು ಸೈನ್ಯದೊಂದಿಗೆ ಯುದ್ದದಲ್ಲಿ ಇದ್ದರು ಮತ್ತು ಶಸ್ತ್ರಗಳ ಕಳ್ಳ ಸಾಗಣಿಕೆ ಹಾಗೆಯೇ ಕ್ರೊಯೇಷಿಯಾದ ನಗರಗಳಲ್ಲಿ ನೆಲೆಗೊಂಡಿರುವ ಯೊಗೊಸ್ಲಾವ್‌ ಸೈನ್ಯದ ಅಧಿಕಾರಗಳೊಂದಿಗೆ ವ್ಯವಹಿರಿಸುವ ಬಗ್ಗೆ ಮಾಹಿತಿಗಳನ್ನು ನೀಡುತ್ತದೆ ಎಂದು Špegelj ಘೋಷಿಸಿದರು. ಸೆರ್ಬಿಯ ಮತ್ತು JNA ಕ್ರೊಯೇಷಿಯಾದ ಈ ಅನ್ವೇಷಣೆಯನ್ನು ಪುನಃಶಸ್ತ್ರಸಜ್ಜಿತಗೊಳ್ಳುವ ಪ್ರಚಾರ ಉದ್ದೇಶಗಳಿಗಾಗಿ ಬಳಸಿಕೊಂಡವು. ಚಲನಚಿತ್ರವನ್ನು ವಿರೂಪ ಮಾಡಿದ ಶಬ್ದಗಳು ಮತ್ತು ಕ್ರೊಯೇಷಿಯಾದ ಮಂತ್ರಿಯ ಸೃಷ್ಟಿಸಿದ ಧ್ವನಿಯ ಮೂಲಕ ಮಿಶ್ರಣಮಾಡಲಾಗಿತ್ತು. ಹಾಗೆ, ಕ್ರೊಯೇಷಿಯಾದ ಮೂಲಕ ಸೈನ್ಯದ ನೆಲೆಗಳಿಂದ ಬಂದೂಕುಗಳನ್ನು ಹಾರಿಸಲಾಗಿತ್ತು. ಬೇರೆಕಡೆ, ಪ್ರಕ್ಷುಬ್ಧತೆಗಳು ಹೆಚ್ಚಾಗುತ್ತಿದವು.

ಅದೇ ತಿಂಗಳಲ್ಲಿ, ಒಂದು ತುರ್ತು ಪರಿಸ್ಥಿತಿಯ ರಾಜ್ಯ ಎಂದು ಘೋಷಿಸಲು ಅವರನ್ನು ಪಡೆಯುವ ಒಂದು ಪ್ರಯತ್ನದಲ್ಲಿ ಯೊಗೊಸ್ಲಾವ್‌ ಜನರ ಸೈನ್ಯ (Jugoslovenska Narodna Armija, JNA ) ಯುಗೊಸ್ಲಾವಿಯದ ಅಧ್ಯಕ್ಷರೊಂದಿಗೆ ಮುಖಾಮುಖಿಯಾಯಿತು ಅದು ದೇಶದ ನಿಯಂತ್ರಣವನ್ನು ಪಡೆಯಲು ಸೈನ್ಯಕ್ಕೆ ಅನುಮತಿಸುತ್ತದೆ. The ಸೇನೆ was seen as a Serbian service by that time so the consequence feared by the other ಗಣರಾಜ್ಯಗಳ was to be total Serbian domination of the union. ೦}ಸೆರ್ಬಿಯದ ಪ್ರತಿನಿಧಿಗಳಾದ, ಮಾಂಟೆನೆರ್ಗೊ, ಕೊಸೊವೊ, ಮತ್ತು Vojvodinaಗಳು ನಿರ್ಧಾರಕ್ಕೆ ಪರವಾಗಿ ಮತಹಾಕಿದವು, ಹಾಗೆಯೇ ಇತರೆ ಎಲ್ಲಾ ಗಣರಾಜ್ಯಗಳಾದ, ಕ್ರೊಯೇಷಿಯಾ (Stipe Mesić), ಸ್ಲೊವೆನಿಯಾ (Janez Drnovšek), ಮೆಸಿಡೋನಿಯಾ (Vasil Tupurkovski) ಮತ್ತು ಬೊಸ್ನಿಯ ಮತ್ತು Hercegovina (Bogić Bogićević)ಗಳು, ವಿರೋಧವಾಗಿ ಮತಚಲಾಯಿಸಿದವು. ಒಪ್ಪಂದ ಘರ್ಷಣೆಗಳ ತೀವ್ರತೆಯನ್ನು ಮುಂದೂಡಿತು, ಆದರೆ ಹೆಚ್ಚು ಕಾಲವಲ್ಲ Slobodan Milošević Vojvodina, ಯೋಗರ್ಟ್ ಕ್ರಾಂತಿಗಳ ಸಮಯದಲ್ಲಿ ಕೊಸೊವೊ ಮತ್ತು ಮಾಂಟೆನೆರ್ಗೊದಲ್ಲಿ ಆತನ ಸಿದ್ಧಾಂತ ಪ್ರತಿಪಾದಕಗಳನ್ನು ಸ್ಥಾಪಿಸಿದನು

ಮೊದಲ ಬಹು ಪಕ್ಷ ಚುನಾವಣೆಯ ಫಲಿತಾಂಶವನ್ನು ಅನುಸರಿಸಿ, ೧೯೯೦ರ ಶರತ್ಕಾಲದಲ್ಲಿ, ಸ್ಲೊವೆನಿಯಾ ಮತ್ತು ಕ್ರೊಯೇಷಿಯಾದ ಗಣರಾಜ್ಯಗಳು ಆರು ಗಣರಾಜ್ಯಗಳ ಒಂದು ಮುಕ್ತ ಒಕ್ಕೂಟಕ್ಕೆ ಯುಗೊಸ್ಲಾವಿಯವನ್ನು ರೂಪಾಂತರಿಸುವ ಪ್ರಸ್ತಾಪನೆಯನ್ನು ಮಾಡಿದವು. ಈ ಪ್ರಸ್ತಾಪನೆಯಿಂದ ಗಣರಾಜ್ಯಗಳು ಸ್ವಸಂಕಲ್ಪದ ಹಕ್ಕನ್ನು ಹೊಂದುತ್ತಾವೆ. ಆದಾಗ್ಯೂ Milošević ಆ ರೀತಿಯ ಎಲ್ಲಾ ಪ್ರಸ್ತಾಪಗಳನ್ನು ತಿರಸ್ಕರಿಸಿದನು, ಸ್ಲೊವೆಯನ್ನರು ಮತ್ತು ಕ್ರೊಯೆಟರ ಹಾಗೆ ಸೆರ್ಬ್‌ರು (ಕ್ರೊಯೇಷಿಯಾದ ಸೆರ್ಬ್‌ರನ್ನು ಮನಸ್ಸಿನಲ್ಲಿಟ್ಟುಕೊಂಡು) ಸಹ ಸ್ವಸಂಕಲ್ಪದ ಒಂದು ಹಕ್ಕನ್ನು ಹೊಂದಬೇಕು ಎಂದು ವಾದಸಿದನು.

ಮಾರ್ಚ್‌ ೯, ೧೯೯೧ರಂದು, ಬಿಯೊಗ್ರೆಡ್‌ನಲ್ಲಿ Slobodan Miloševićನ ವಿರುದ್ಧ ಪ್ರದರ್ಶನಗಳನ್ನು ಕೈಗೊಳ್ಳಲಾಯಿತು, ಆದರೆ ಕಾನೂನು ವ್ಯವಸ್ಥೆಯನ್ನು ಪುನಃ ಸ್ಥಾಪಿಸಲು ರಸ್ತೆಯಲ್ಲಿ ಪೋಲಿಸ್ ಮತ್ತು ಸೈನ್ಯ ವ್ಯಾಪಿಸಿದರು, ಇಬ್ಬರನ್ನು ಸಾಯಿಸಿದರು. ೧೯೯೧ರ ಮಾರ್ಚ್‌ ಕೊನೆಯಲ್ಲಿನ, ಪ್ಲಿಟ್ವಿಸ್ ಲೇಕ್ಸ್ ಘಟನೆ ಕ್ರೊಯೇಷಿಯಾದಲ್ಲಿ ಬಹಿರಂಗ ಯುದ್ಧದ ಮೊದಲ ಕಿಡಿಗಳಲ್ಲಿ ಒಂದಾಗಿದೆ. ಯೊಗೊಸ್ಲಾವ್‌ ಪೀಪಲ್ಸ್ ಆರ್ಮಿಯ (JNA), ಉನ್ನತ ಅಧಿಕಾರಿಗಳು ಮುಖ್ಯವಾಗಿ ಸೆರ್ಬಿಯನ್ನ್ ಜನಾಂಗದವರು, ಅವರು ತಟಸ್ಥರಾಗಿರುವ ಒಂದು ಗುರುತನ್ನು ಪಾಲಿಸಿಕೊಂಡು ಬಂದರು, ಆದರೆ ಸಮಯ ಕಳೆದ ಹಾಗೆ, ಅವರು ಹೆಚ್ಚು ಹೆಚ್ಚು ರಾಜ್ಯದ ರಾಜಕೀಯದಲ್ಲಿ ತೊಡಗಿಸಿಕೊಂಡರು.

ಜೂನ್‌ ೨೫, ೧೯೯೧ರಂದು, ಸ್ಲೊವೆನಿಯಾ ಮತ್ತು ಕ್ರೊಯೇಷಿಯಾಗಳು ಯುಗೊಸ್ಲಾವಿಯದಿಂದ ಸ್ವಾತಂತ್ರ್ಯ ಘೋಷಿಸಿದ ಮೊದಲ ಗಣರಾಜ್ಯಗಳಾದವು. ಸ್ಲೊವೆನಿಯಾದಲ್ಲಿ ಸಂಯುಕ್ತ ಕಸ್ಟಮ್ಸ್ ಅಧಿಕಾರಿಗಳು ಇಟಲಿ, ಆಸ್ಟ್ರಿಯಾ ಮತ್ತು ಹಂಗೇರಿಯೊಂದಿಗೆ ಗಡಿದಾಟುವಲ್ಲಿ, ಅವರಲ್ಲಿ ಹೆಚ್ಚಿನವರು ಸ್ಥಳೀಯ ಸ್ಲೊವೆನೆಯರಾದ ಕಾರಣದಿಂದ ಮುಖ್ಯವಾಗಿ ಸಮವಸ್ತ್ರವನ್ನು ಮಾತ್ರ ಬದಲಾಯಿಸಿದರು. ಸ್ಲೊವೆನಿಯಾದ ಸ್ವಾತಂತ್ರ್ಯ ಘೋಷಣೆಯ ಮುಂಚೆ ಗಡಿ ಪೋಲಿಸರು ಹೆಚ್ಚಾಗಿ ಮೊದಲೇ ಸ್ಲೊವೆನಿಯನ್ನರಾಗಿದ್ದರು. ಮುಂದಿನ ದಿನ (ಜೂನ್‌ ೨೬), ಸಂಯುಕ್ತ ಎಕ್ಸಿಕ್ಯೂಟಿವ್‌ ಕೌನ್ಸಿಲ್‌ ಸೈನ್ಯಕ್ಕೆ "ಅಂತರರಾಷ್ಟ್ರೀಯವಾಗಿ ಗುರುತಿಸಲ್ಪಟ್ಟ ಗಡಿಗಳ" ನಿಯಂತ್ರವನ್ನು ಪಡೆಯಲು ನಿರ್ದಿಷ್ಟವಾಗಿ ಆದೇಶಿಸಿತು. ಹತ್ತು-ದಿನದ ಯುದ್ಧ ನೋಡಿ.

ಸ್ಲೊವೆನಿಯಾ ಮತ್ತು ಕ್ರೊಯೇಷಿಯಾದಲ್ಲಿನ ಸೇನಾಪಾಳ್ಯಗಳಲ್ಲಿ ನೆಲೆಗೊಂಡ, ಯೊಗೊಸ್ಲಾವ್‌ ಪೀಪಲ್ಸ್ ಆರ್ಮಿ ಮುಂದಿನ ೪೮ ಘಂಟೆಗಳಲ್ಲಿ ಕೆಲಸವನ್ನು ಪೂರ್ತಿಮಾಡಲು ಪ್ರಯತ್ನಿಸಿದವು. ಆದಾಗ್ಯೂ, because of the misinformation given to the ಯೊಗೊಸ್ಲಾವ್‌ ಸೈನ್ಯಕ್ಕೆ ನೀಡಿದ ತಪ್ಪು ಮಾಹಿತಿಯ ಕಾರಣದಿಂದ conscripts that the Federation was under attack by foreign ಪಡೆಗಳು, ಮತ್ತು the fact that the majority of them did not wish to engage in a ಯುದ್ಧ on the ground where they served ಅದರ conscription, the Slovene territorial defence ಪಡೆಗಳು retook ಹೆಚ್ಚಿನ of the posts within several days with only minimal loss of life on both sides. ಯುದ್ಧ ಅಪರಾಧದ ಒಂದು ಸಂಶಯಾಸ್ಪದ ಘಟನೆಯ ನೆಡೆದಿತ್ತು, ಮೂರು ಯೊಗೊಸ್ಲಾವ್‌ ಸೈನ್ಯದ ಸೈನಿಕರು ಪ್ರಾತೀಯ ದಳಗಳಿಗೆ ಬಂದೂಕು ಹಾರಿಸುವ ಮುನ್ನ ಶರಣಾಗುವ ಮತ್ತು ಸೈನ್ಯದ ತುಕಡಿಗಳು ಕೆಳಗೆ ಬೀಳುವ ಕರಡು ವಿಡಿಯೋವನ್ನು ಆಸ್ಟ್ರೀಯಾದ ORF TV ಕೇಂದ್ರ ಪ್ರದರ್ಶಿಸಿತು. ಆದಾಗ್ಯೂ, ಯಾರೂ ಈ ಘಟನೆಯಲ್ಲಿ ಸಾವನ್ನಪ್ಪಲಿಲ್ಲ. ಆದಾಗ್ಯೂ ಯುಗೊಸ್ಲಾವ್‌ ಪೀಪಲ್ಸ್ ಅರ್ಮಿಯ ಮೂಲಕ ನಾಗರಿಕರ ಅಸ್ತಿ ಮತ್ತು ಪ್ರಜೆಗಳ ಜೀವದ ಹಾನಿಯ ಹಲವು ಘಟನೆಗಳು ನೆಡೆದವು - ಮನೆಗಳು, ಒಂದು ಚರ್ಚ್, ನಾಗರಿಕರ ವಿಮಾನ ನಿಲ್ದಾಣದ ಮೇಲೆ ಮದ್ದುಗುಂಡುಗಳ ಸುರಿಮಳೆಯಾಯಿತು ಮತ್ತು ಅದರ ಒಳಗೆ ನಾಗರಿಕ ವಿಮಾನಖಾನೆ ಮತ್ತು ಪ್ರಯಾಣದ ವಿಮಾನಗಳು ಇದ್ದವು, Ljubljana ರಸ್ತೆಯಲ್ಲಿ ಟ್ರಕ್‌ ಚಾಲಕರು - Zagreb ಮತ್ತು ಅಸ್ಟ್ರೀಯಾ ಪತ್ರಕರ್ತರನ್ನು Ljubljana ವಿಮಾನನಿಲ್ದಾಣದಲ್ಲಿ ಕೊಲ್ಲಲಾಯಿತು. Ceasefire was agreed upon. ೦}ಬ್ರಿಯೊನಿ ಒಪ್ಪಂದದ ಪ್ರಕಾರ, ಎಲ್ಲಾ ಗಣರಾಜ್ಯಗಳ ಪ್ರತಿನಿಧಿಗಳಿಂದ ಗುರುತಿಸಲ್ಪಟ್ಟ, ಅಂತರಾಷ್ಟ್ರೀಯ ಕಮ್ಯೂನಿಟಿ tಸ್ಲೊವೆನಿಯಾ ಮತ್ತು ಕ್ರೊಯೇಷಿಯಾಕ್ಕೆ ಅದರ ಸ್ವಾತಂತ್ರ್ಯದ ಮೇಲೆ ಮೂರು ತಿಂಗಳ moratorium ಅನ್ನು ಇಡಲು ಒತ್ತಡ ಹೇರಿತು. ಈ ಮೂರು ತಿಂಗಳ ಕಾಲದಲ್ಲಿ, ಯೊಗೊಸ್ಲಾವ್‌ ಸೈನ್ಯ ಸ್ಲೊವೆನಿಯಾದಿಂದ ಅದರ ತೆಗೆಯುವುವಿಕೆಯನ್ನು ಪೂರ್ಣಗೊಳಿಸಿತು, ಆದರೆ ಕ್ರೊಯೇಷಿಯಾದಲ್ಲಿ, ೧೯೯೧ರ ದಲ್ಲಿ ಒಂದು ರಕ್ತಮಯ ಯುದ್ಧ ಹಠಾತನೆ ಶುರುವಾಯಿತು. ಸೆರ್ಬ್‌ ಜನಾಂಗ, ಅವರ ಸ್ವಂತ ರಾಜ್ಯ ಸೆರ್ಬಿಯನ್ ಕ್ರಜಿನಾದ ಗಣರಾಜ್ಯವನ್ನು ಅಧಿಕವಾಗಿ ಸೆರ್ಬ್‌ ಜನಸಂಖ್ಯೆಯ ಪ್ರಾಂತ್ಯಗಳಲ್ಲಿ ಸೃಷ್ಟಿಸಿದರು, ಅವರು ಪ್ರತ್ಯೇಕವಾದ ಪ್ರಾಂತ್ಯವನ್ನು ಮರಳಿ ಕ್ರೊಯೇಷಿಯಾದ ಅಧಿಕಾರ ವ್ಯಾಪ್ತಿಯ ಆಡಿಯಲ್ಲಿ ತರಲು ಪ್ರಯತ್ನಿಸುತ್ತಿದ್ದ ಕ್ರೊಯೇಷಿಯಾ ಗಣರಾಜ್ಯದ ಪೋಲಿಸ್ ದಳಗಳನ್ನು ವಿರೋಧಿಸಿದರು. ಕೆಲವು ಯುದ್ಧಾನುಕೂಲದ ಸ್ಥಳಗಳಲ್ಲಿ, ಯುಗೊಸ್ಲಾವ್ ಸೈನ್ಯ ತಟಸ್ಥ ವಲಯದ ಹಾಗೆ ಕಾರ್ಯ ನಿರ್ವಹಿಸಿತು, ಹೆಚ್ಚಿನ ಇತರೆ ಪ್ರದೇಶಗಳಲ್ಲಿ ಅದು ಸೆರ್ಬ್‌ರನ್ನು ಸಂಪನ್ಮೂಲಗಳೊಂದಿಗೆ ರಕ್ಷಿಸಿಸುತ್ತಿತ್ತು ಅಥವಾ ನೆರವು ನೀಡುತ್ತಿತ್ತು ಮತ್ತು ಅದರ confrontationನಲ್ಲಿ ಹೊಸ ಕ್ರೊಯೇಷಿಯಾದ ಸೈನ್ಯ ಮತ್ತು ಅದರ ಪೋಲಿಸ್ ದಳಗಳ ಜೊತೆ ಮಾನವ ಬಲವನ್ನು ಸಹ.

ಸೆಪ್ಟೆಂಬರ್‌ ೧೯೯೧ರಲ್ಲಿ , ಮೆಸಿಡೋನಿಯಾಗಣ ರಾಜ್ಯಸಹ ಸ್ವಾತಂತ್ರ್ಯವನ್ನು ಘೋಷಿಸಿತು, ಇದು ಬಿಯೊಗ್ರೆಡ್‌- ಅವಲಂಬಿತ ಯೊಗೊಸ್ಲಾವ್‌ ಅಧಿಕಾರಗಳಿಂದ ಪ್ರತಿಭಟನೆಯಿಲ್ಲದೆ ಅಧಿಪತ್ಯ ಪಡೆದ ಏಕ ಮಾತ್ರ ಹಿಂದಿನ ಗಣರಾಜ್ಯವಾಗಿದೆ. ಐದು ನೂರು ಯು.ಎಸ್‌ ಸೈನಿಕರು ಆಗ U.N. ಧ್ವಜದಡಿಯಲ್ಲಿ ಸೆರ್ಬಿಯ ಗಣರಾಜ್ಯ, ಯುಗೊಸ್ಲಾವಿಯದ ಜೊತೆ ಮೆಸಿಡೋನಿಯಾದ ಉತ್ತರದ ಗಡಿಗಳನ್ನು ಕಾಯಲು ವ್ಯಾಪಿಸಿದರು. ಮೆಸಿಡೋನಿಯಾದ ಪ್ರಥಮ ಅಧ್ಯಕ್ಷ, ಕಿರೊ ಗ್ಲಿಗೊರೊವ್, ಬಿಯೊಗ್ರೆಡ್‌ ಮತ್ತು ಇತರೆ ಬೇರೆಯಾದ ಗಣರಾಜ್ಯಗಳ ಜೊತೆ ಉತ್ತಮ ಸಂಬಂಧಗಳನ್ನು ಪಾಲಿಸಿಕೊಂಡಿದನು ಮತ್ತು there have to date been no problems between Macedonian ಮತ್ತು Serbian ಗಡಿ police even though small pockets of ಕೊಸೊವೊ ಮತ್ತು the Preševo valley complete the northern reaches of the historical region known as ಮೆಸಿಡೋನಿಯಾ (Prohor Pčinjski part), which would otherwise create a ಗಡಿ dispute if ever Macedonian romantic ರಾಷ್ಟ್ರೀಯism should resurface (see VMRO ). Straža ಪರ್ವತದ ತುದಿಯಿಂದ ಯುಗೊಸ್ಲಾವ್ ಸೈನ್ಯ ಅದರ ಸೈನದ ಅಡಿಗಟ್ಟನ್ನು 2000ದ ಇಸವಿಯವರೆಗೆ ಪರಿತ್ಯಜಿಸಲು ತಿರಸ್ಕರಿಸುತಿತ್ತು ಎಂಬುದು ವಾಸ್ತವಾಂಶ.

ಘರ್ಷಣೆಯ ಪರಿಣಾಮವಾಗಿ, ಯುನೈಟೆಡ್ ನೆಷನ್ಸ್ ಸೆಕ್ಯುರಿಟಿ ಕೌನ್ಸಿಲ್ ಯುಎನ್‌ ಸೆಕ್ಯುರಿಟಿ ಕೌನ್ಸಿಲ್ ವಿಶ್ಲೇಷಣ 721ನನ್ನು ನವೆಂಬರ್‌ ೨೭, ೧೯೯೧ರಂದು ಸರ್ವಾನುಮತದಿಂದ ಅಳವಡಿಸಿಕೊಂಡಿತು, ಇದು ಯುಗೊಸ್ಲಾವಿಯದಲ್ಲಿ ಶಾಂತಿ ಕಾಪಾಡಿಕೊಳ್ಳುವ ಕಾರ್ಯಚರಣೆಗಳ ಸ್ಥಾಪನೆಗೆ ದಾರಿಯನ್ನು ಸುಗಮಗೊಳಿಸು.^[೮]

ಬೊಸ್ನಿಯ ಮತ್ತು ಹೆರ್ಜಿಗೊವಿನದಲ್ಲಿ ನವೆಂಬರ್‌ ೧೯೯೧ರಲ್ಲಿ, ಬೊಸ್ನಿಯನ್ ಸೆರ್ಬ್‌ರು ಒಂದು ಜನಮತಸಂಗ್ರಹವನ್ನು ಹಮ್ಮಿಕೊಂಡಿತ್ತು, ಅದರ ಪರಿಣಾಮವಾಗಿ ಬೊಸ್ನಿಯ ಮತ್ತು ಹೆರ್ಜಿಗೊವಿನ ಗಡಿಗಳಲ್ಲಿ ಸೆರ್ಬಿಯನ್ ಗಣರಾಜ್ಯವನ್ನು ರಚಿಸುವ ಮತ್ತು ಸೆರ್ಬಿಯ ಮತ್ತು ಮಾಂಟೆನೆರ್ಗೊ ಜೊತೆ ಒಂದು ಸಾಮಾನ್ಯ ರಾಜುಅದಲ್ಲಿ ನೆಲೆಸುವ ಪರವಾಗಿ ಅಗಾಧ ಮತವನ್ನು ಗಳಿಸಿತು. ಜನವರಿ ೯, ೧೯೯೨ರಂದು, ಸ್ವಘೋಷಿತ ಬೊಸ್ನಿಯನ್ ಸೆರ್ಬ್ ಅಸೆಂಬ್ಲಿ ಒಂದು ಪ್ರತ್ಯೇಕ " "ಬೊಸ್ನಿಯ ಮತ್ತು ಹೆರ್ಜಿಗೊವಿನದ ಸೆರ್ಬ್‌ ಜನರ ಗಣರಾಜ್ಯ"ವನ್ನು ಘೋಷಿಸಿತು. ಜನಮತಸಂಗ್ರಹ ಮತ್ತು SARಗಳ ರಚನೆಗಳು ಸಂವಿಧಾನ ಬಾಹಿರ ಎಂದು ಬೊಸ್ನಿಯ ಮತ್ತು ಹೆರ್ಜಿಗೊವಿನದ ಸರ್ಕಾರದಿಂದ ಘೋಷಿಸಲ್ಪಟ್ಟಿತು, ಮತ್ತು ಕಾನೂನು ಬಾಹಿರ ಮತ್ತು ಅಸಿಂಧು ಎಂದು ಘೋಷಿಸಿತು. ಆದಾಗ್ಯೂ, ಫೆಬ್ರವರಿ-ಮಾರ್ಚ್ ೧೯೯೨ರಲ್ಲಿ ಸರ್ಕಾರವು ಯುಗೊಸ್ಲಾವಿಯದಿಂದ ಬೊಸ್ನಿಯದ ಸ್ವಾತಂತ್ರ್ಯದ ಮೇಲೆ ಒಂದು ರಾಷ್ಟ್ರೀಯ ಜನಮತಸಂಗ್ರಹ ವನ್ನು ನೆಡೆಸಿತು. ಆ ಜನಮತಸಂಗ್ರಹ ಪ್ರತ್ಯುತ್ತರವಾಗಿ BiHಗೆ ವಿರುದ್ಧವಾದದ್ದು ಮತ್ತು ಬಿಯೊಗ್ರೆಡ್‌‌ನಲ್ಲಿ ಸಂಯುಕ್ತ ಸಂವಿಧಾನದಿಂದ ಸಂಯುಕ್ತ ಸಂವಿಧಾನ ನ್ಯಾಯಾಲಯ ಮತ್ತು ಹೊಸದಾಗಿ ಸ್ಥಾಪಿತ ಬೊಸ್ನಿಯನ್ ಸೆಬ್ ಸರ್ಕಾರವನ್ನು ಘೋಷಿಸಿತು. ಜನಮತಸಂಗ್ರಹವು ಬೊಸ್ನಿಯನ್ ಸೆರ್ಬ್‌ರಿಂದ ವ್ಯಾಪಕವಾಗಿ ಬಹಿಷ್ಕರಿಸಲ್ಪಟ್ಟಿತು. ಬಿಯೊಗ್ರೆಡ್‌‌ನಲ್ಲಿನ ಸಂಯುಕ್ತ ನ್ಯಾಯಾಲಯ ಬೊಸ್ನಿಯನ್ ಸೆರ್ಬ್‌ರ ಜನಮತಸಂಗ್ರಹದ ವಿಷಯವನ್ನು ನಿರ್ಧರಿಸಲಿಲ್ಲ. turnout ಸುಮಾರು ೬೪–೬೭% ನಡುವೆ ಇತ್ತು ಮತ್ತು ಮತದಾರರ ೯೮% ಸ್ವಾತಂತ್ರ್ಯಕ್ಕಾಗಿ ಮತಹಾಕಿದರು. ಮೂರನೆ ಎರಡು ಬಹುಮತಕ್ಕೆ ಬೇಕಾದುದು ಏನು ಎಂಬುಂದು ನಿಖರವಾಗಿ ಅರ್ಥವಾಗಲಿಲ್ಲ ಮತ್ತು ಅವರು ಸಂತೋಷಗೊಂಡರೆ ಎಂಬುಂದು ಸ್ಪಷ್ಟವಾಗಲಿಲ್ಲ. ಗಣರ‍ಾಜ್ಯದ ಸರ್ಕಾರ ಎಪ್ರಿಲ್‌ ೫ರಂದು ಅದರ ಸ್ವಾತಂತ್ರ್ಯ ವನ್ನು ಘೋಷಿಸಿತು, ಮತ್ತು ಸೆರ್ಬ್‌ರು ತಕ್ಷಣ ರಿಪಬ್ಲಿಕ Srpskaದ ಸ್ವಾತಂತ್ರ್ಯವನ್ನು ಘೋಷಿಸಿದರು. ನಂತರ ಬೊಸ್ನಿಯದಲ್ಲಿ ಯುದ್ಧ ಸ್ವಲ್ಪ ಕಾಲದಲ್ಲೇ ಪ್ರಾರಂಭವಾಯಿತು.

ಎರಡನೇ ಯುಗೊಸ್ಲಾವಿಯದ ಮುಕ್ತಾಯ

ಹಲವಾರು ದಿನಾಂಕಗಳನ್ನು ಯುಗೊಸ್ಲಾವಿಯ ಸಮಾಜವಾದಿ ಸಂಯುಕ್ತ ಗಣರಾಜ್ಯದ ಕೊನೆಯೆಂದು ಪರಿಗಣಿಸಲಾಗಿದೆ:

ಜೂನ್‌ ೨೫, ೧೯೯೧ರಂದು ಕ್ರೊಯೇಷಿಯಾ ಮತ್ತು ಸ್ಲೊವೆನಿಯಾ ಸ್ವಾತಂತ್ರ್ಯ ಘೋಷಿಸಿತು
ಸೆಪ್ಟೆಂಬರ್‌ ೮, ೧೯೯೧ರಂದು ಜನಮತಸಂಗ್ರಹದ ಮೂಲಕ ಗಣರಾಜ್ಯ ಮೆಸಿಡೋನಿಯಾ ಸ್ವಾತಂತ್ರ್ಯ ಘೋಷಿಸಿತು
ಅಕ್ಟೊಬರ್‌ ೮, ೧೯೯೧ರಂದು ಜುಲೈ ೯ರ ಸ್ಲೊವೆನಿಯಾದಲ್ಲಿನ ಮೊರಾಟೊರಿಯಮ್‌ ಮತ್ತು ಕ್ರೊಯೇಷಿಯಾದ ವಿಯೋಜನೆ ಕೊನೆಗೊಂಡ ನಂತರ ಮತ್ತು ಕ್ರೊಯೇಷಿಯಾ ಪುನಃ ತನ್ನ ಸ್ವಾತಂತ್ರ್ಯವನ್ನು ಕ್ರೊಯೇಷಿಯಾದ ಸಂಸತ್ತಿನಲ್ಲಿ ಸಾರಿದಾಗ (ಆ ದಿನವನ್ನು ಕ್ರೊಯೇಷಿಯಾದ ಸ್ವತಂತ್ರದಿನಾಚರಣೆಯನ್ನಾಗಿ ಆಚರಿಸಲಾಗುತ್ತಿದೆ)
ಜನವರಿ ೧೫, ೧೯೯೨ರಂದು ಸ್ಲೊವೆನಿಯಾ ಮತ್ತು ಕ್ರೊಯೇಷಿಯಾ ಹೆಚ್ಚಿನ ಯುರೊಪಿಯನ್ ದೇಶಗಳಲ್ಲಿ ಅಂತರರಾಷ್ಟ್ರೀಯವಾಗಿ ಗುರುತಿಸಲ್ಪಟ್ಟವು
ಎಪ್ರಿಲ್‌ ೬, ೧೯೯೨ರಲ್ಲಿ ಯುನೈಟೆಡ್‌ ಸ್ಟೇಟ್ಸ್‌ ಮತ್ತು ಹೆಚ್ಚಿನ ಯುರೊಪಿಯನ್ ದೇಶಗಳಿಂದ ಬೊಸ್ನಿಯ ಮತ್ತು ಹೆರ್ಜಿಗೊವಿನಗಳು ಪೂರ್ಣ ಸ್ವಾತಂತ್ರವಾಗಿ ಗುರುತಿಸಲ್ಪಟ್ಟಿತು.
ಎಪ್ರಿಲ್‌ ೨೮, ೧೯೯೨ರಲ್ಲಿ ಯುಗೊಸ್ಲಾವಿಯ ಸಂಯುಕ್ತ ಗಣರಾಜ್ಯ ಸ್ಥಾಪನೆಯಾಯಿತು
ನವೆಂಬರ್‌ ೧೯೯೫ರಲ್ಲಿ ಸಂಯುಕ್ತ ಗಣರಾಜ್ಯ ಯುಗೊಸ್ಲಾವಿಯ, ಬೊಸ್ನಿಯ ಮತ್ತು ಹೆರ್ಜಿಗೊವಿನ ಮತ್ತು ಕ್ರೊಯೇಷಿಯಾದ ನಯಕರುಗಳು ಡಾಯ್ಟನ್‌ ಒಪ್ಪಂದಕ್ಕೆ ಸಹಿ ಹಾಕಿದರು
ಜೂನ್‌ ೧೪, ೧೯೯೬ರಲ್ಲಿ ಯುಗೊಸ್ಲಾವಿಯ, ಬೊಸ್ನಿಯ ಮತ್ತು ಹೆರ್ಜಿಗೊವಿನ ಮತ್ತು ಕ್ರೊಯೇಷಿಯಾ ಸಂಯುಕ್ತ ಗಣರಾಜ್ಯಗಳು ಸೇನೆಯ ಉಪಕರಣಗಳ ಕಡಿತದ ಬೆಗೆಗಿನ ಸಬ್‌-ರೀಜನಲ್‌ ಆರ್ಮ್ಸ್ ಕಂಟ್ರೊಲ್‌ ಒಪ್ಪಂದಕ್ಕೆ ಸಹಿ ಹಾಕಿದವು
೧೯೯೬–೧೯೯೯, ಯುಗೊಸ್ಲಾವಿಯದ ಸೇನೆ ಮತ್ತು ಕೆ‌ಎಲ್‌ಎದ ನಡುವಿನ ಕದನಗಳಾದವು
ಮಾರ್ಚ್‌ ೨೪-ಜೂನ್‌ ೧೦, ೧೯೯೯,ಸಂಯುಕ್ತ ಗಣರಾಜ್ಯ ಯುಗೊಸ್ಲಾವಿಯ (ಸೆರ್ಬಿಯ ಮತ್ತು ಮಾಂಟೆನೆರ್ಗೊ)ದ ಮೇಲೆ ಎನ್‍ಎಟಿಒ ಬಾಂಬ್‌ ಹಾಕಿತು
ಜೂನ್‌ ೧೯೯೯, ಯುಎನ್‌ ಮತ್ತು ಎನ್‍ಎಟಿಒದ ಆಡಳಿತ ಕೊಸೊವೊಗೆ ಆಗಮಿಸುತ್ತದೆ.
ಫೆಬ್ರವರಿ ೫, ೨೦೦೩ರಲ್ಲಿ ರಾಜ್ಯ ಒಕ್ಕೂಟ ಸೆರ್ಬಿಯ ಮತ್ತು ಮಾಂಟೆನೆರ್ಗೊಗಳು ಸ್ವಯಂ ನಿಯುಕ್ತಗೊಂಡವು
ಜೂನ್‌ ೫, ೨೦೦೬ರಲ್ಲಿ ಮಾಂಟೆನೆರ್ಗೊದಲ್ಲಿನ ಜನಮತಸಂಗ್ರಹದ ನಂತರ ಅದರ ಸ್ವಾತಂತ್ರ್ಯವನ್ನು ಮಾಂಟೆನೆರ್ಗೊ ಮತ್ತು ಒಕ್ಕೂಟ ರಾಜ್ಯ ಸೆರ್ಬಿಯದ ಉತ್ತರಾಧಿಕಾರಿಯನ್ನು ಘೋಷಿಸಿದವು.
ಫೆಬ್ರವರಿ ೧೭, ೨೦೦೮ರಲ್ಲಿ ಸೆರ್ಬಿಯದಿಂದ ಕೊಸೊವೊ ಸ್ವಾತಂತ್ರ್ಯ ಘೋಷಿಸಿತು

ಯುಗೊಸ್ಲಾವಿಯ ಸಂಯುಕ್ತ ಗಣರಾಜ್ಯ

ಎಪ್ರಿಲ್‌ ೨೮, ೧೯೯೨ರಂದು ಯುಗೊಸ್ಲಾವಿಯ ಸಂಯುಕ್ತ ಗಣರಾಜ್ಯ (ಎಫ್‌ಆರ್‌ವೈ) ಸ್ಥಾಪನೆಯಾಯಿತು ಮತ್ತು ಮಾಜಿ ಸಮಾಜವಾದಿ ಗಣರಾಜ್ಯ ಸೆರ್ಬಿಯ ಮತ್ತು ಮಾಂಟೆನೆರ್ಗೊದ ಸಮಾಜವಾದಿ ಗಣರಾಜ್ಯಗಳಿಂದ ಅದು ರಚಿತವಾಯಿತು. ಹೊಸ ಯುಗೊಸ್ಲಾವಿಯ ರಚನೆಯು ಉಳಿದ ಎಂಪಿಗಳಿಂದ ಮತ ಚಲಾಯಿಸಲ್ಪಟ್ಟಿತು ಮತ್ತು ೧೯೮೬ರ ಏಕಪಕ್ಷೀಯ ಚುನಾವಣೆಯಲ್ಲಿ ಗೆದ್ದಿತು.

ಪಶ್ಚಿಮ ಭಾಗದ ಹಳೆಯ ಯುಗೊಸ್ಲಾವಿಯದ ಯುದ್ಧವು ೧೯೯೫ರಲ್ಲಿ ಯು.ಎಸ್‌.ನಿಯೋಜಿತ ಡಾಯ್ಟನ್‌, ಒಹಿಯೊ ಶಾಂತಿ ಮಾತುಕತೆಯಿಂದ, ಡಾಯ್ಟನ್‌ ಒಪ್ಪಂದದಲ್ಲಿ ಕೊನೆಗೊಂಡಿತು.

ಸಂಪೂರ್ಣ ೧೯೯೦ರಲ್ಲಿ ಕೊಸೊವೊದಲ್ಲಿ ಅಲ್ಬೇನಿಯನ್ನರ ನಾಯಕರ ಸ್ವಾತಂತ್ರ್ಯಕ್ಕಾಗಿ ಸಂಸ್ಥಾನಗಳಲ್ಲಿ ನಡೆಸಿದ ಅಹಿಂಸೆಯ ನಿರೋಧಶಕ್ತಿಗಳಿಂದ ತುಂಬಿತ್ತು. ೧೯೯೬ರಲ್ಲಿ, ಅಲ್ಬೇನಿಯನ್ನರ ಕೊಸೊವೊ ಸ್ವಾತಂತ್ರ ಸೇನೆಯ ಸ್ಥಾಪನೆಯಾಯಿತು. ಯೊಗೊಸ್ಲಾವಿಯಾದಲ್ಲಾದ ಜನಸಾಮಾನ್ಯರ ಮೇಲಿನ ತಾರತಮ್ಯರಹಿತವಾದ ಸೇನೆಯ ದಾಳಿಗಳಿಂದ ಅಲ್ಬೇನ್‌ ಜನಾಂಗದವರು ಮನೆ ಮತ್ತು ಊರು ತೊರೆಯುವಂತಾಯಿತು. ೧೯೯೯ರ ಮೊದಲ ತಿಂಗಳುಗಳಲ್ಲಿ ರಾಕಾಕ್‌ ಘಟನೆ ಮತ್ತು ನಿಷ್ಪಲವಾದ ರಾಂಬೊಯಿಲೆಟ್‌ ಒಪ್ಪಂದದ ನಂತರ ರಶ್ಯಾದ ಮದ್ಯಸ್ತಿಕೆಯಲ್ಲಿ ಎನ್‍ಎಟಿಒ ಮತ್ತು ಮಿಲೊಸೇವಿಕ್‌ ಸರ್ಕಾರದ ನಡುವಿನ ಒಪ್ಪಂದ ಮುರಿದು ಬೀಳುವ ವರೆಗೂ ಸೆರ್ಬಿಯ ಮತ್ತು ಮಾಂಟೆನೆರ್ಗೊದ ಮೇಲೆ ಎನ್‍ಎಟಿಒ ಎರಡು ತಿಂಗಳಿಗೂ ಹೆಚ್ಚು ಕಾಲ ಮದ್ದುಗುಂಡುಗಳ ಸುರಿಮಳೆಗರೆಯಿತು. ಯುಗೊಸ್ಲಾವಿಯ ಕೊಸೊವೊದಿಂದ ತನ್ನ ಸೇನೆಯನ್ನು ಹಿಂದಕ್ಕೆ ಕರೆಸಿಕೊಂಡಿತು, ಪ್ರತಿಯಾಗಿ ಎನ್‍ಎಟಿಒ ಅದರ ಯುದ್ಧದ ಮೊದಲಿನ ಬೇಡಿಕೆಗಳಿಗೆ ಒಳಸರಿಯಿತು ಎನ್‍ಎಟಿಒ ಪಡೆಗಳು ಸೆರ್ಬಿಯವನ್ನು ಪ್ರವೇಶಿಸಿದವು,ಪರಿಣಾಮವಾಗಿ ೨೫೦ ೦೦೦ ಸೆರ್ಬಿಯನ್ ಮತ್ತು ಇತರ ಅಲ್ಬೇನಿಯನ್ನರಲ್ಲದ ನಿರಾಶ್ರಿತರಾದರು. ಜೂನ್‌ ೧೯೯೯ರಿಂದ ಸಂಸ್ಥಾನಗಳನ್ನು ಎನ್‍ಎಟಿಒ ಮತ್ತು ರಶ್ಯಾದ ಶಾಂತಿಯುತ ಸೇನೆಗಳು ಆಳಿದವು, ಆದಾಗ್ಯೂ ಎಲ್ಲ ಪಕ್ಷಗಳು ಸೆರ್ಬಿಯವನ್ನು ೨೦೦೮ರ ವರೆಗೂ ಅಂಗೀಕರಿಸಿದವು. ಫೆಬ್ರವರಿ ೨೦೦೮ರಲ್ಲಿ ಕೊಸೊವೊ ಸ್ವಾತಂತ್ರ್ಯ ಘೋಷಿಸಿತು ಆದರೆ ಇದು ಯುನೈಟೆಡ್ ನೇಶನ್ಸ್‌ನ ಸದಸ್ಯನಾಗಿರಲಿಲ್ಲ ಮತ್ತು ಕೇವಲ ೬೦ ಸರ್ಕಾರಗಳಿಂದ ಗುರುತಿಸಲ್ಪಟ್ಟಿತು.

ಮೊದಲ ಸುತ್ತಿನ ವಿರುದ್ಧದ ಹೊಸ ಚುನಾವಣೆಗಳಲ್ಲಿ ಮಿಲೊಸೇವಿಕ್ಸ್‌ ಹಕ್ಕುಕೇಳಿಕೆಯ ವಿರೋಧದ ಸಂಯುಕ್ತ ಅಧ್ಯಕ್ಷತೆಯು ಜಯಗಳಿಸುವುದರ ಮೂಲಕ ಸೆಪ್ಟೆಂಬರ್‌ ೨೦೦೦ರಲ್ಲಿ ದೌಲತ್ತಿನ ಆಡಳಿತ ಕೊನೆಗೊಂಡಿತು. ವಿರೋಧ ಪಕ್ಷದ ಅಭ್ಯರ್ಥಿ, ವೊಜಿಸ್ಲಾವ್‌ ಕೊಸ್ಥುನಿಕ ಯೊಗೊಸ್ಲಾವಿಯದ ಅಧ್ಯಕ್ಷನಾಗಿ ಅಕ್ಟೊಬರ್‌ ೬, ೨೦೦೦ರಲ್ಲಿ ಸ್ವೀಕರಿಸಿದನು. ೨೦೦೦ದ ಕೊನೆಯಲ್ಲಿ ಯುಗೊಸ್ಲಾವಿಯ ಸಂಯುಕ್ತ ಗಣರಾಜ್ಯವು ಯುನೈಟೆಡ್ ನೇಶನ್ಸ್‌ಗೆ ಸೇರ್ಪಡೆಗೊಂಡವು.

ಶನಿವಾರ, ಮಾರ್ಚ್‌ ೩೧, ೨೦೦೧ರಲ್ಲಿ, ಮಿಲೊಸೇವಿಕ್‌ ಅಧಿಕಾರ ಮತ್ತು ಭ್ರಷ್ಟಾಚಾರಗಳ ನಿಂದನೆಗಾಗಿ ಇತ್ತೀಚಿನ ಬಂಧನದ ಆದೇಶದ ನಂತರ ತನ್ನ ಮನೆಯಾದ ಬಿಯೊಗ್ರೆಡ್‌‌ನಲ್ಲಿ ಯೊಗೊಸ್ಲಾವ್‌‌ನ ರಕ್ಷಣಾ ಪಡೆಗಳಿಗೆ ಶರಣಾದನು . ಜೂನ್‌ ೨೮ರಲ್ಲಿ ಎಸ್ಎಫ್‌ಒಆರ್‌ ಅಧಿಕಾರಿಗಳ ಬಂಧನಕ್ಕೆ ವರ್ಗಾಯಿಸಿದ ತಕ್ಷಣ ಯುಗೊಸ್ಲಾವ್‌-ಬೊಸ್ನಿಯನ್ನರ ಗಡಿಯೊಳಗೆ ಚಲಿಸಲ್ಪಟ್ಟನು, ಯುನೈಟೆಡ್ ನೇಶನ್ಸ್‌ನ ಮಾಜಿ ಯುಗೊಸ್ಲಾವಿಯದ ಅಂತರಾಷ್ಟ್ರೀಯ ಅಪರಾಧಿಗಳ ನ್ಯಾಯಾಲಯದವರು ತಕ್ಷಣ ವಶಪಡಿಸಿಕೊಂಡರು. ಬೊಸ್ನಿಯಾದಲ್ಲಿ ಜನಾಂಗ ಹತ್ಯೆಗೆ ಮತ್ತು ಕ್ರೊಯೇಷಿಯಾದಲ್ಲಿನ ಯುದ್ಧದ ಅಪರಾಧಗಳ ಕುರಿತಂತೆ ಮತ್ತು ಕೊಸೊವೊ ಮತ್ತು ಮೆಟೊಹಿಜದ ದ ಹಾಗ್ಯೆಯಲ್ಲಿ ಫೆಬ್ರವರಿ ೧೨, ೨೦೦೨ ವಿಚಾರಣೆ ನಡೆಯಿತು, ಆದರೆ ೧೧ ಮಾರ್ಚ್‌ ೨೦೦೬ರಲ್ಲಿ ವಿಚಾರಣೆಯ ಹಂತವು ಪ್ರಗತಿಯಲ್ಲಿದ್ದಾಗಲೇ ಅವನು ಮರಣಿಸಿದನು. ಎಪ್ರಿಲ್‌ ೧೧, ೨೦೦೨ರಂದು, ಯೊಗೊಸ್ಲಾವಿಯಾದ ಸಂಸತ್ತು ಯುದ್ಧ ವಿಚಾರರಣೆಯ ಕುರಿತಂತೆ ಎಲ್ಲಾ ಅಪರಾಧಿಗಳನ್ನು ಅಂತರಾಷ್ಟ್ರೀಯ ಅಪರಾಧಿಗಳ ನ್ಯಾಯಾಲಯದಿಂದ ವಶಕ್ಕೆ ತೆಗೆದುಕೊಳ್ಳು(ಕೈವರ್ತನೆ)ವಂತೆ ಕಾನೂನನ್ನು ಹೊರಡಿಸಿತು.

ಮಾರ್ಚ್‌ ೨೦೦೨ರಲ್ಲಿ ಸೆರ್ಬಿಯ ಮತ್ತು ಮಾಂಟೆನೆರ್ಗೊ ಸರ್ಕಾರಗಳು ಹೊಸದರ ಪರವಾದ ಎಫ್‌ಆರ್‌ವೈ ಸಂಸ್ಕರಣಕ್ಕೆ ಒಪ್ಪಿದವು, ಸೆರ್ಬಿಯ ಮತ್ತು ಮಾಂಟೆನೆರ್ಗೊಗಳು ಅತ್ಯಂತ ದುರ್ಬಲ ರೀತಿಯ ಸಹಕಾರವೆಂದು ಕರೆದರು. ಯೊಗೊಸ್ಲಾವ್‌ ಸಂಯುಕ್ತ ಸಂಸತ್ತಿನ ಆದೇಶದಂತೆ ಫೆಬ್ರವರಿ ೪, ೨೦೦೩ರಂದು ಯುಗೊಸ್ಲಾವಿಯ ಕೇವಲ ನಾಮಕಾವಸ್ಥೆಗಾಗಿ ಉಳಿದವರನ್ನು ಬಂಧಿಸಿದರು. ಸಂಯುಕ್ತ ಸರ್ಕಾರವು ಬಿಯೊಗ್ರೆಡ್‌ನ ಸ್ಥಳದಲ್ಲಿ ಉಳಿಯಿತು ಆದರೆ ದೊಡ್ಡ ಶಿಷ್ಟಾಚಾರಗಳ ಅಧಿಕಾರವನ್ನು ಕಲ್ಪಿಸಲಾಯಿತು. ಸೆರ್ಬಿಯ ಮತ್ತು ಮಾಂಟೆನೆರ್ಗೊದ ಪ್ರತ್ಯೇಕವಾದ ಸರ್ಕಾರಗಳು, ಅವು ಎರಡು ಸ್ವತಂತ್ರ ಗಣರಾಜ್ಯಗಳಾಗಿದ್ದರೂ ಅವರ ಅನುಕ್ರಮವಾದ ವ್ಯವಹಾರಗಳನ್ನು ನಿರ್ವಹಿಸುತ್ತವೆ. ಹೆಚ್ಚಾಗಿ,ಎರಡು ಗಣರಾಜ್ಯಗಳ ಸಾಂಪ್ರದಾಯಿಕ ಗಡಿಯನ್ನು ಹಾದುಹೊಗುವಾಗ ಸೀಮಾಶುಲ್ಕ/ಸುಂಕವನ್ನು ಸ್ಥಾಪಿಸಲಾಯಿತು.

ಸೆರ್ಬಿಯ ಸಂಯುಕ್ತ ರಾಜ್ಯದಿಂದ ಮಾಂಟೆನೆರ್ಗೊ ಸ್ವಾತಂತ್ರ್ಯದ ನಂತರ ಮೇ ೨೧, ೨೦೦೬ದಂದು, ೮೬ ಪ್ರತಿಶತ ಸಮರ್ಥ ಮಾಂಟೆನೆಗ್ರಿನ ಮತದಾರರು ವಿಶೇಷ ಜನಮತಸಂಗ್ರಹದೆಡೆಗೆ ಸಾಗಿದರು. ಅವರು ಸ್ವಾತಂತ್ರ್ಯದ ಪರವಾಗಿ ೫೫.೫% ಮತ ಚಲಾಯಿಸಿದರು,ಯುರೊಪಿನ ಒಕ್ಕೂಟದಿಂದ ರಚಿಸಲ್ಪಟ್ಟು ಮೊದಲು ೫೫%ವನ್ನು ತಲುಪಿದವು. ಸೆರ್ಬಿಯದೊಂದಿಗೆ ಎರಡು ಬೇಡಿಕೆಯ ದಿನಗಳ ನಂತರ ಜೂನ್‌ ೩, ೨೦೦೬ರಂದು ಮಾಂಟೆನೆರ್ಗೊ ವ್ಯವಹಾರಿಕವಾಗಿ ತನ್ನ ಸ್ವಾತಂತ್ರ್ಯವನ್ನು ಘೋಷಿಸಿದಾಗ ಹಳೆಯ ಯುಗೊಸ್ಲಾವಿಯದ ಒಂದು ಅವಶೇಷವು ಪರಿಣಮಕಾರಿಯಾಗಿ ಕರಗಿತು.

ಪರಂಪರೆ/ಮೃತ್ಯು ಲೇಖದಾನ

ಹೊಸ ರಾಜ್ಯಗಳು

ಹಳೆಯ ಯುಗೊಸ್ಲಾವಿಯದಿಂದ ರಚಿತವಾದ ದೇಶಗಳು:

ಹೆಸರು	ರಾಜಧಾನಿ	ಧ್ವಜ	ಚಿಹ್ನೆಗಳು
ಬೋಸ್ನಿಯ ಮತ್ತು ಹರ್ಝೆಗೊವಿನ	ಸರಜೆವೊ
ಕ್ರೊಯೇಷಿಯಾ	ಜಾಗ್ರೆಬ್‌
ಕೊಸೊವೊ^[೨]	ಪ್ರಿಸ್ಟಿನ^[೨]
ಮೆಸಿಡೋನಿಯಾ	ಸ್ಕೊಪ್ಜೆ
ಮಾಂಟೆನಿಗ್ರೊ	ಪಡ್ಗೊರಿಕ
ಸರ್ಬಿಯಾ	ಬಿಯೊಗ್ರೆಡ್‌
ಸ್ಲೊವೇನಿಯಾ	ಲುಬ್ಲಿಯಾನ

ಮೊದಲು ಹಳೆಯ ಯೊಗೊಸ್ಲಾವ್‌ ಗಣರ‍ಾಜ್ಯದಲ್ಲಿದ್ದ ಸ್ಲೊವೆನಿಯಾವು ಯುರೋಪಿಯನ್ನರ ಒಕ್ಕೂಟಕ್ಕೆ ಸೇರಿತು, ೧೯೯೬ರಲ್ಲಿ ಬೇಡಿಕೆ ಸಲ್ಲಿಸಿ ಮತ್ತು ೨೦೦೪ರಲ್ಲಿ ಸದಸ್ಯನಾಯಿತು. ಕ್ರೊಯೇಷಿಯಾ ೨೦೦೪ರಲ್ಲಿ ಸದಸ್ಯತ್ವಕ್ಕೆ ಬೇಡಿಕೆ ಸಲ್ಲಿಸಿತು . ಮೆಸಿಡೋನಿಯಾ ೨೦೦೪ರಲ್ಲಿ ಬೇಡಿಕೆ ಸಲ್ಲಿಸಿತು , ಮತ್ತು ಸರಿಸುಮಾರು ೨೦೧೦–೨೦೧೫ ಸೇರಬಹುದು.^[೯]. ಮಾಂಟೆನೆರ್ಗೊ ಯುರೋಪಿಯನ್ನರ ಒಕ್ಕೂಟಕ್ಕೆ ಇಯು ಅಭ್ಯರ್ಥಿಗಳ ಸ್ಥಾನಮಾನವನ್ನು ಪಡೆಯುವ ನಿರೀಕ್ಷೆಯೊಂದಿಗೆ ೨೦೦೯ರಲ್ಲಿ ವ್ಯವಹಾರಿಕವಾಗಿ ಬೇಡಿಕೆಯನ್ನು ಸಲ್ಲಿಸಿತು, ಆದಾಗ್ಯೂ ಇದು ಇನ್ನೂ ಬೇಡಿಕೆ ಸಲ್ಲಿಸಬೇಕಿದೆ.^[೧೦]. ಉಳಿದ ಮೂರು ಗಣರಾಜ್ಯಗಳು ಇನ್ನೂ ಬೇಡಿಕೆ ಸಲ್ಲಿಸಬೇಕಾಗಿದ್ದರಿಂದ ಸಾಮಾನ್ಯವಾಗಿ ೨೦೧೫ರೊಳಗೆ ಅವುಗಳ ಸೇರುವಿಕೆಯು ನಿರೀಕ್ಷೆಯಿಲ್ಲ. ಈ ರಾಜ್ಯಗಳು ಯುರೋಪಿಯನ್ನರ ಒಕ್ಕೂಟಗಳೊಂದಿಗೆ ಹಲವಾರು ಪಾಲುಗಾರಿಕೆಯ ಒಪ್ಪಂದಗಳಿಗೆ ರುಜು ಹಾಕಿದವು. ೧ ಜನವರಿ ೨೦೦೭ರಿಂದ ಅವರುಗಳು ಇಯು ಸದಸ್ಯ ರಾಜ್ಯಗಳಿಂದ ಸುತ್ತುವರಿದಿದ್ದಾರೆ (ಮತ್ತು ಅಲ್ಬೇನಿಯಾವು ಅವುಗಳಿಗೆ ಸುತ್ತುವರೆದಿದೆ). ಫೆಬ್ರವರಿ ೨೦೦೮ರಲ್ಲಿ ಕೊಸೊವೊದ ಸಭೆ ಸೆರ್ಬಿಯದಿಂದ ಸ್ವಾತಂತ್ರ್ಯ ಘೋಷಿಸಿತು. ಅದರ ಸ್ವಾತಂತ್ರ್ಯವು ಚೀನಾ ಗಣರಾಜ್ಯ (ಥೈವಾನ್‌)ದಿಂದ ಗುರುತಿಸಲ್ಪಟ್ಟಿತು . ೮ ಅಕ್ಟೊಬರ್‌ ೨೦೦೮ರಲ್ಲಿ ಸೆರ್ಬಿಯದ ಕೊರಿಕೆಯ ಮೇರೆಗೆ ಯುಎನ್‌ ಸಾಮಾನ್ಯ ಸಭೆ ಕೊಸೊವೊದ ಸ್ವಾತಂತ್ರ್ಯ ಘೋಷಣೆಯ ವಿಷಯದ ಬಗೆಗೆ ಅಂತರಷ್ಟ್ರೀಯ ನ್ಯಾಯಗಳ ನ್ಯಾಯಾಲಯವನ್ನು ಸಲಹಾತ್ಮಕ ಅಭಿಪ್ರಾಯ ಕೇಳುವ ನಿರ್ಣಯವನ್ನು ತೆಗೆದುಕೊಂಡಿತು.^[೧೧] ಈ ವಿಧಾನವು ಇನ್ನೂ ಪ್ರಗೆತಿಯಲ್ಲಿದೆ.

ಉಳಿದ ಸಾಂಸ್ಕೃತಿಕ ಮತ್ತು ಜನಾಂಗೀಯ ಬಂಧಗಳು

ಪ್ರತ್ಯೇಕ ರಾಜ್ಯಗಳ ನೀತಿಗಳು ಭಾಷೆಯಲ್ಲಿನ ಪಕ್ಷಪಾತದಿಂದ ಕೂಡಿದ್ದರೂ ಸಹ, ಬಾಷೆಯಲ್ಲಿನ ಸಮಾನತೆ ಮತ್ತು ದೀರ್ಘವಾದ ಸಮಾನ ಜೀವನಗಳು ಹೊಸ ರಾಜ್ಯಗಳ ಜನತೆಯಲ್ಲಿ ಅನೇಕ ಬಂಧಗಳನ್ನೇರ್ಪಡಿಸಿದವು. ಸೆರ್ಬೊ-ಕ್ರಯೆಷಿಯನ್‌ ಭಾಷೆಭಾಷಾಶಾಸ್ತ್ರದಲ್ಲಿ ಒಂದು ವಿಭಿನ್ನವಾದುದಾಗಿದೆ, ಕೆಲವಾರು ಸಾಹಿತ್ಯಕ ಮತ್ತು ಮಾತಿನ ವೈವಿಧ್ಯಗಳಿಂದ ಕೂಡಿದ್ದು ಸಂವಹನ ಮಾಧ್ಯಮವಾಗಿ ಬಳಸುವ ಇತರ ಭಾಷೆಗಳಿಂದ (ಸ್ಲೊವೆನಿಯಾ, ಮೆಸಿಡೋನಿಯಾ) ತುಳಿಯಲ್ಪಟ್ಟಿದೆ. ಈಗ ಪತ್ಯೇಕ ಸಾಮಾಜಿಕ ಭಾಷಾಶಾಸ್ತ್ರದ ನಿಯಮಾವಳಿಗಳಲ್ಲಿ ಬೊಸ್ನಿಯನ್ನರ, ಕ್ರೊಯೇಷಿಯಾದ ಮತ್ತು ಸೆರ್ಬಿಯನ್ನರ ಭಾಷೆಗಳಿವೆ. ಎಸ್‌ಎಫ್‌ಆರ್‌ವೈ ಯಾವುದೇ ವ್ಯವಹಾರಿಕ ಭಾಷೆಯನ್ನು ಹೊಂದಿಲ್ಲವಾದಾಗ್ಯೂ ತಂತ್ರಿಕವಾಗಿ ಮೂರು ವ್ಯವಹಾರಿಕ ಭಾಷೆಗಳನ್ನು ಹೊಂದಿದೆ, ಅದರೊಂದಿಗೆ ಅಲ್ಪಸಂಖ್ಯಾತರಿರುವಲ್ಲಿ ಅಲ್ಪಸಂಖ್ಯಾತ ಭಾಷೆಗಳು ಜಾರಿಯಲ್ಲಿದೆ, ಆದರೆ ಎಲ್ಲಾ ಸಂಯುಕ್ತ ಅಂಗಗಳಲ್ಲಿ ಸೆರ್ಬೊ-ಕ್ರೆಷಿಯನ್‌ ಅಥವಾ ಕ್ರೆಷಿಯೊ-ಸೆರ್ಬಿಯನ್‌ನ್ನು ಬಳಸಲಾಗುತ್ತದೆ ಮತ್ತು ಅದನ್ನು ಬಳಸಲು ನಿರೀಕ್ಷಿಸಲಾಗುತ್ತದೆ.

ರಾಜ್ಯಗಳು ಒಂದಾದ ನೆನಪಿಗಾಗಿ ಮತ್ತು ಮತ್ತು ಅದರ ಧನಾತ್ಮಕ ಅಂಶಗಳನ್ನು ತಿಳಿಯುವ ಗುಣವನ್ನು ಯುಗೊ-ನೊಸ್ಟಾಲ್ಜಿಯ (ಜುಗೊನೊಸ್ಟಾಲ್ಜಿಜ ) ವನ್ನಾಗಿ ಆಚರಿಸಲಾಗುತ್ತದೆ. ಯುಗೊನೊಸ್ಟಾಲ್ಜಿಯದ ಬಹಳ ಅಂಶಗಳನ್ನು ಸಾಮಾಜಿಕ ವ್ಯವಸ್ಥೆಗೆ ಮತ್ತು ಅದು ಒದಗಿಸುವ ಸಾಮಾಜಿಕ ಭದ್ರತೆಯ ಭಾವನೆಗೆ ಅನ್ವಯಿಸಿಸಲಾಗುತ್ತದೆ. ಇಂದಿನ ಸ್ವತಂತ್ರ ಸ್ಥಿತಿಯಲ್ಲಿ ಇನ್ನೂ ಕೆಲವು ಹಳೆಯ-ಯುಗೊಸ್ಲಾವಿಯದ ಜನರು ತಮ್ಮನ್ನು ತಾವು ಯುಗೊಸ್ಲಾವಿಯನ್ನರು ಎಂದು ಗುರುತಿಸಿಕೊಳ್ಳುವ, ಮತ್ತು ಸಾಮಾನ್ಯವಾಗಿ ಜನಸಂಖ್ಯಾಶಾಸ್ತ್ರದಲ್ಲಿ ಜನಾಂಗಕ್ಕೆ ಸಂಬಂಧವಾಗಿವವರನ್ನು ಕಾಣಬಹುದು.

ಇತರೆ

ಸಣ್ಣ ಆಕಾಶಕಾಯ 1554 ಯುಗೊಸ್ಲಾವಿಯವನ್ನು ಮಿಲೊರಾಡ್‌ ಬಿ. ಪ್ರೊಟಿಕ್ ಕಂಡುಹಿಡಿದನು ಮತ್ತು ನಂತರ ಯುಗೊಸ್ಲಾವಿಯ ಎಂದು ಹೆಸರಿಸಲಾಯಿತು.

ಇವನ್ನೂ ನೋಡಿ

ಆಕರಗಳು

This article incorporates public domain material from the Library of Congress Country Studies website http://lcweb2.loc.gov/frd/cs/.- ಯುಗೊಸ್ಲಾವಿಯ

ಟಿಪ್ಪಣಿಗಳು

↑ "ಆರ್ಕೈವ್ ನಕಲು". Archived from the original on 2009-05-16. Retrieved 2010-06-18.
↑ ^೨.೦ ^೨.೧ ^೨.೨ Kosovo is the subject of a territorial dispute between the Republic of Serbia and the Republic of Kosovo. The latter declared independence on 17 February 2008, but Serbia continues to claim it as part of its own sovereign territory. Kosovo's independence has been recognised by 108 out of 193 United Nations member states.
↑ The Balkans since 1453. p. 624.
↑ http://www೧.yadvashem.org.il/about_holocaust/month_in_holocaust/april/april_chronology/chronology_೧೯೪೧_april_೦೬.html
↑ "Croatia" (PDF). Shoah Resource Center - Yad Vashem. Retrieved 4 January 2010.
↑ ೭ಡೇವಿಡ್ ಮಾರ್ಟೀನ್, ಅಲೆಯ್: ಟೊಟೊ ಮತ್ತು ಮಿಹೈಲೊವಿಚ್‌ರ ಅನ್‌ಸೆನ್ಸಾರ್ಡ್ ಕಥೆಗಳು , (ನ್ಯೂಯಾರ್ಕ್: ಪ್ರೆಂಟೀಸ್ ಹಾಲ್, ೧೯೪೬), ೩೪.
↑ http://atheism.about.com/library/world/KZ/bl_YugoReligionDemography.htm
↑ "Resolution 721". N.A.T.O. 1991-09-25. Retrieved 2006-07-21.
↑ http://www.europeanvoice.com/article/೨೦೦೮/೧೨/montenegro-applies-for-eu-membership/೬೩೪೨೮.aspx
↑ ಮಾಂಟೆನೆರ್ಗೊಫೈಲ್ಸ್ ಇಯು ಸದಸ್ಯತ್ವ ಬೇಡಿಕೆ
↑ "U.N. backs Serbia in judicial move on Kosovo | International". Reuters. 2008-10-08. Retrieved 2009-07-20.

ಹೆಚ್ಚಿನ ಓದಿಗಾಗಿ

ಆಲ್ಕಾಕ್, ಜಾನ್ ಬಿ.: ಯುಗೊಸ್ಲಾವಿಯ ವಿವರಣೆ. ನ್ಯೂಯಾರ್ಕ್: ಕೊಲಂಬಿಯಾ ವಿಶ್ವವಿದ್ಯಾಲಯ ಮುದ್ರಣಾಲಯ, ೨೦೦೦
ಆ‍ಯ್‌ನೆ ಮೇರಿ ದು ಪ್ರೀಜ್ ಬೆಜ್ಡ್ರೋಬ್: ಸರೊಜೆವೊ ರೋಸಸ್: ವಾರ್ ಮೆಮೊಯರ್ಸ್ ಆಫ್ ಎ ಪೀಸ್‌ಕೀಪರ್ . ಒಶನ್, ೨೦೦೨. ISBN ೦೧೯೫೧೮೨೦೧೪
ಚಾನ್, ‍ಆ‍ಯ್‌೦ಡ್ರಿಯನ್: ಫ್ರೀ ಟು ಚೂಸ್: ೆ ಟೀಚರ್ಸ್ ರಿಸೋರ್ಸಸ್ ಆ‍ಯ್‌೦ಡ್ಆ‍ಯ್‌ಕ್ಟೀವಿಟಿ ಗೈಡ್ ಟು ರೆವಲ್ಯೂಶನ್ ಆ‍ಯ್‌೦ಡ್ ರಿಫಾರ್ಮ್ ಇನ್ ಈಸ್ಟರ್ನ್ ಯುರೋಪ್ . ಸ್ಟ್ಯಾನ್‌ಫೋರ್ಡ್, ಸಿಎ: ಸ್ಪೈಸ್, ೧೯೯೧. ಎಡಿಶನ್ ೩೫೧ ೨೪೮
ಸಿಗಾರ್,ನಾರ್ಮನ್, : ಜಿನಿಸೈಡ್ ಬೊಸ್ನಿಯ: ದ ಪಾಲಿಸಿ ಆಫ್ ಎಥ್ನಿಕ್-ಕ್ಲೀನ್ಸಿಂಗ್ . ಕಾಲೇಜ್ ಸ್ಟೇಷನ್: ಟೆಕ್ಸಾಸ್ ಎ &ಎಂ ವಿಶ್ವವಿದ್ಯಾಲಯ ಮುದ್ರಣಾಲಯ, ೧೯೯೫
ಕೋಹೆನ್, ಲಿನಾರ್ಡ್ ಜೆ.: ಬ್ರೋಕನ್ ಬಾಂಡ್ಸ್: ದ ಡಿಸ್‌ಇಂಟಿಗ್ರೇಶನ್ ಆಫ್ ಯುಗೊಸ್ಲಾವಿಯ . ಬೌಲ್ಡರ್, ಕೋ: ವೆಸ್ಟ್‌ವ್ಯೂ ಮುದ್ರಣಾಲಯ, ೧೯೯೩
ಕಾನ್ವರ್ಸಿ, ಡೇನಿಯಲ್: ಜರ್ಮನ್ -ಬಾಷಿಂಗ್ ಆ‍ಯ್‌೦ಡ್ ದ ಬ್ರೇಕ್‌ಅಪ್ ಆಫ್ ಯುಗೊಸ್ಲಾವಿಯ ,ದ ಡೋನಾಲ್ಡ್ ಡಬ್ಲ್ಯೂ. ರಷಿಯನ್‌ನಲ್ಲಿ ಟ್ರೇಡ್‌ಗೋಲ್ಡ್ ಪೇಪರ್ಸ್, ಪೂರ್ವ್ ಯುರೋಪ್ ಮತ್ತು ಮಧ್ಯ ಆಫ್ರಿಕಾ ಅಧ್ಯಯನಗಳು, ಸಂಖ್ಯೆ. ೧೬, ಮಾರ್ಚ್‌ ೧೯೯೮ (ವಾಷಿಂಗ್ಟನ್ ವಿಶ್ವವಿದ್ಯಾಲಯ್: ಎಚ್‌ಎಂಜೆ ಸ್ಕೂಲ್ ಆಫ್ ಇಂಟರ್ನ್ಯಾಷನಲ್ ಸ್ಟಡೀಸ್) http://easyweb.easynet.co.uk/conversi/ಜರ್ಮನ್‌ .html
ಡ್ರ್ಯಾಂಗ್ನಿಚ್, ಅಲೆಕ್ಸ್ ಎನ್.: ಸರ್ಬ್ಸ್ ಆ‍ಯ್‌೦ಡ್ ಕ್ರೋಯೇಟ್ಸ್. ದ ಸ್ಟ್ರಗಲ್ ಇನ್ ಯುಗೊಸ್ಲಾವಿಯ . ನ್ಯೂಯಾರ್ಕ್: ಹರ್ಕೋರ್ಟ್ ಬ್ರೇಸ್ ಜೊವಾನೊವಿಚ್, ೧೯೯೨
ಫಿಶರ್, ಶರೋನ್: ಪೊಲಿಟಿಕಲ್ ಚೇಂಜ್ ಇನ್ ಪೋಸ್ಟ್-ಕಮ್ಯುನಿಸ್ಟ್ ಸ್ಲೊವಾಕಿಯಾ ಆ‍ಯ್‌೦ಡ್ ಕ್ರೊಯೇಷಿಯಾ: ಫ್ರಾಮ್ ನ್ಯಾಷನಲಿಸ್ಟ್ ಟು ಯುರೋಪಿಯನಿಸ್ಟ್ . ನ್ಯೂಯಾರ್ಕ್: ಪಾಲ್‌ಗ್ರೇವ್ ಮ್ಯಾಕ್ಮಿಲನ್, ೨೦೦೬ ISBN ೧-೪೦೩೯-೭೨೮೬-೯
ಗ್ಲೆನ್ನಿ, ಮಿಸ್ಚಾ: The Balkans: Nationalism, War and the Great Powers, 1804-1999 (ಲಂಡನ್: ಪೆಂಗ್ವಿನ್ ಬುಕ್ ಲಿಮಿಟೆಡ್, ೨೦೦೦)
ಗ್ಲೆನ್ನಿ, ಮಿಸ್ಚಾ: ದ ಫಾಲ್ ಆಫ್ ಯುಗೊಸ್ಲಾವಿಯ: ದ ಥರ್ಡ್ ಬಲ್ಕನ್ ವಾರ್ , ISBN ೦-೧೪-೦೨೬೧೦೧-X
ಗುಟ್ಮನ್,ರಾಯ್.: ಎ ವಿಟ್ನೆಸ್ ಟು ಜೆನೊಸೈಡ್. ದ ೧೯೯೩ ಪುಲುಟ್ಜರ್ ಪ್ರೈಜ್-ವಿನ್ನಿಂಗ್ ಡಿಸ್ಪಾಚಸ್ ಆನ್ ದ ಎಥ್ನಿಕ್ ಕ್ಲೀನ್ಸಿಂಗ್" ಆಫ್ ಬೊಸ್ನಿಯ . ನ್ಯೂಯಾರ್ಕ್: ಮ್ಯಾಕ್ಮಿಲನ್, ೧೯೯೩
ಹಾಲ್,ಬ್ರಿಯಾನ್: ದ ಇಂಪಸಿಬಲ್ ಕಂಟ್ರಿ: ಎ ಜರ್ನಿ ಥ್ರು ದ ಲಾಸ್ಟ್ ಡೇಸ್ ಆಫ್ ಯುಗೊಸ್ಲಾವಿಯ. ಪೆಂಗ್ವಿನ್ ಪುಸ್ತಕಗಳು ನ್ಯೂಯಾರ್ಕ್, ೧೯೯೪
ಖ್ಯಾರಿಸ್, ಜುಡಿ ಜೆ.: ಯುಗೊಸ್ಲಾವಿಯ ಟುಡೆ . ಸೌತರ್ನ್ ಸೋಷಿಯಲ್ ಸ್ಟಡೀಸ್ ೧೬ (ಫಾಲ್ ೧೯೯೦): ೭೮–೧೦೧. ಇಜೆ ೪೩೦ ೫೨೦
ಹೇಡನ್,ರಾಬರ್ಟ್ ಎಂ.: ಬ್ಲೂ ಪ್ರಿಂಟ್ಸ್ ಫಾರ್ ಎ ಹೌಸ್ ಡಿವಿಡೆಡ್: ದ ಕಾಂನ್ಟಿಟ್ಯೂಷನಲ್ ಲಾಜಿಕ್ ಆಫ್ ದ ಯೊಗೊಸ್ಲಾವ್‌ ಕಾನ್ಫ್ಲಿಕ್ಟ್. ಆ‍ಯ್‌ನ್ ಆರ್ಬರ್: ಮಿಶಿಗನ್ ವಿಶ್ವವಿದ್ಯಾಲಯ ಮುದ್ರಣಾಲಯ, ೨೦೦೦
ಹೋಯರ್, ಮಾರ್ಕೊ ಎ., ಎ ಹಿಸ್ಟರಿ ಆಫ್ ಬೊಸ್ನಿಯ: ಫ್ರಾಮ್ ದ ಮಿಡ್ಲ್ ಏಜ್ಸ್ ಟು ದ ಪ್ರೆಸೆಂಟ್ ಡೆ . ಲಂಡನ್: ಸಾಕಿ, ೨೦೦೭
ಜೆಲಾವಿಚ್,ಬಾರ್ಬರಾ: ಹಿಸ್ಟರಿ ಆಫ್ ಬಲ್ಕನ್ಸ್: ಎಟಿಂಥ್ ಮತ್ತು ನೈನ್‌ಟಿಂಥ್ ಸೆಂಚುರಿಸ್ , ಸಂಪುಟ ೧. ನ್ಯೂಯಾರ್ಕ್: ಅಮೆರಿಕನ್ ಕೌನ್ಸಿಲ್ ಆಫ್ ಲರ್ನ್ಡ್ ಸೊಸೈಟೀಸ್ , ೧೯೮೩ ಇಡಿ ೨೩೬ ೦೯೩
ಜೆಲಾವಿಚ್,ಬಾರ್ಬರಾ: History of the Balkans: Twentieth Century , ಸಂಪುಟ ೨. ನ್ಯೂಯಾರ್ಕ್: ಅಮೆರಿಕನ್ ಕೌನ್ಸಿಲ್ ಆಫ್ ಲರ್ನ್ಡ್ ಸೊಸೈಟೀಸ್, ೧೯೮೩. ಇಡಿ ೨೩೬ ೦೯೪
ಕೋಲ್ಮನ್, ಇವನ್ ಎಫ್.: ಅಲ್-ಕೈದಾಸ್ ಜಿಹಾದ್ ಇನ್ ಯುರೋಪ್: ದ ಅಫ್ಘನ್-ಬೊಸ್ನಿಯನ್ ನೆಟ್‌ವರ್ಕ್ ಬರ್ಗ್, ನ್ಯೂಯಾರ್ಕ್ ೨೦೦೪, ISBN ೧-೮೫೯೭೩-೮೦೨-೮; ISBN ೧-೮೫೯೭೩-೮೦೭-೯
ಲಂಪೆ,ಜಾನ್ ಆರ್: ಯುಗೊಸ್ಲಾವಿಯ ಆ‍ಯ್‌ಸ್ ಹಿಸ್ಟರಿ: ಟ್ವೈಸ್ ಹೀಯರ್ ವಾಸ್ ಎ ಕಂಟ್ರಿ ಗ್ರೇಟ್ ಬ್ರಿಟನ್, ಕ್ಯಾಂಬ್ರಿಜ್, ೧೯೯೬, ISBN ೦-೫೨೧-೪೬೭೦೫-೫
ಒವನ್,ಡೇವಿಡ್: ಬಲ್ಕನ್ ಆಡಿಸಿ ಹರ್ಕೋರ್ಟ್ ಹಾರ್ವೆಸ್ಟ್ ಪುಸ್ತಕ), ೧೯೯೭
ರಮೆತ್, ಸಬ್ರಿನಾ: ದ ಥ್ರಿ ಯುಗೊಸ್ಲಾವಿಯಾಸ್: ಸ್ಟೇಟ್-ಬೈಂಡಿಂಗ್ ಆ‍ಯ್‌೦ಡ್ ಲೆಜಿಟಿಮೇಶನ್, ೧೯೧೮-೨೦೦೩ . ಬ್ಲೂಮಿಂಗ್ಟನ್:ಇಂಡಿಯಾನಾ ವಿಶ್ವವಿದ್ಯಾಲಯ ಮುದ್ರಣಾಲಯ, ೨೦೦೬
ರಾಬರ್ಟ್ಸ್, ವಲ್ಟರ್ಸ್

|Walter R Roberts: <http://en.wikipedia.org/wiki/Walter_R_Roberts> "Tito, Mihailovic, ಮತ್ತು the Allies: ೧೯೪೧-೧೯೪೫". ಡ್ಯೂಕ್ ವಿಶ್ವವಿದ್ಯಾಲಯ ಮುದ್ರಣಾಲಯ, ೧೯೮೭; ISBN ೦-೮೨೨೩-೦೭೭೩-೧

ಸಕೊ,ಜೊಯ್: ಸೇಫ್ ಎರಿಯಾ ಗೊರಾಜ್ಡೆ: ದ ವಾರ್ ಇನ್ ಬೊಸ್ನಿಯ ೧೯೯೨-೧೯೯೫ . ಫೆಂಟಾಗ್ರಾಫಿಕ್ಸ್ ಬುಕ್ಸ್, ಜನವರಿ ೨೦೦೨
ಸಿಲ್ಬರ್, ಲವುರಾ ಮತ್ತು ಅಲಾನ್ ಲಿಟ್ಲ್:ಯುಗೊಸ್ಲಾವಿಯ: ಡೆತ್ ಫಾ ಎ ನೇಶನ್ . ನ್ಯೂಯಾರ್ಕ್ : ಪೆಂಗ್ವಿನ್ ಬುಕ್ಸ್, ೨೦೦೦.
ವೆಸ್ಟ್, ರೆಬೆಕಾ : ಬ್ಲಾಕ್ ಲ್ಯಾಂಬ್ ಆ‍ಯ್‌೦ಡ್ ಗ್ರೇ ಫಾಲ್ಕನ್:ಎ ಜರ್ನಿ ಥ್ರು ಯುಗೊಸ್ಲಾವಿಯ . ವೈಕಿಂಗ್, ೧೯೪೧
ವೈಟ್, ಟಿ.: ಅನೆದರ್ ಫೂಲ್ ಇನ್ ದ ಬಲ್ಕನ್ಸ್ - ಇನ್ ದ ಫೂಟ್‌ಸ್ಟೇಪ್ಸ್ ಆಫ್ ರೆಬೆಕಾ ವೆಸ್ಟ್ . ಕಾಡೋಗನ್ಸ್ ಗೈಡ್ಸ್, ಲಂಡನ್ , ೨೦೦೬
ಟೈಮ್ ಹೋಮ್‌ಪೇಜ್: ನ್ಯೂಪವರ್ Archived 2008-05-07 ವೇಬ್ಯಾಕ್ ಮೆಷಿನ್ ನಲ್ಲಿ.

ಬಾಹ್ಯ ಕೊಂಡಿಗಳು

Congressional ರಿಸರ್ಚ್ ಸರ್ವೀಸ್ (ಸಿಆರ್‌ಎಸ್) ರಿಪೋರ್ಟ್ಸ್ ರಿಗಾರ್ಡಿಂಗ್ ಯುಗೊಸ್ಲಾವಿಯ Archived 2007-08-16 ವೇಬ್ಯಾಕ್ ಮೆಷಿನ್ ನಲ್ಲಿ.
ಯುರೋಪಿಯನ್ ಯುನಿವರ್ಸಿಟಿ ಇನ್ಸ್ಟಿಟ್ಯೂಟ್ ಯುಗೊಸ್ಲಾವಿಯ
ನಕ್ಷೆಗಳು
ಸ್ಲೊಬಾನಾ ಜುಗೊಸ್ಲಾವಿಜಾ
ಪೂರ್ವ ಯುಗೊಸ್ಲಾವಿಯದ ಸಂಘರ್ಷ ಮತ್ತು ಬಿಕ್ಕಟ್ಟಿನ ಬಗ್ಗೆ ಕಲಿಸುವುದು Archived 2010-03-02 ವೇಬ್ಯಾಕ್ ಮೆಷಿನ್ ನಲ್ಲಿ.
ಅಲೆಕ್ಸ್ ಎನ್ ಡ್ರಾಗ್ನಿಚ್‌ರಿಂದ ದ ಫಸ್ಟ್ ಯುಗೊಸ್ಲಾವಿಯ: ಸರ್ಚ್ ಫಾರ್ ಎ ವಾಯೇಬಲ್ ಪೊಲಿಟಿಕಲ್ ಸಿಸ್ಟಮ್
ಸೆರ್ಬಿಯಾದ ರಾಯಲ್ ಕುಟುಂಬದ ಅಧೀಕೃತ ವೆಬ್‌ಸೈಟ್
ಟೈಮ್‌ಲೈನ್: ಬಿಬಿಸಿ ನ್ಯೂಸ್‌ನಲ್ಲಿ ಮುರಿದ ಯುಗೊಸ್ಲಾವಿಯ
"ಪಶ್ಚಿಮ ಎಲ್ಲಿ ತಪ್ಪಾಗಿ ಹೋಗಿತ್ತಿದೆ": ಟಿಎಲ್‌ಎಸ್ ನಲ್ಲಿ ಚಾರ್ಲ್ಸ್ ಕಿಂಗ್‌ರಿಂದ ಪರಿಹಾರ ಕಾಣದ ಯುಗೊಸ್ಲಾವಿಯ ಬಗ್ಗೆ ಲೇಖನ.
"ಯುಗೊಸ್ಲಾವಿಯ: ಸವಕಲಾದ ರಚನೆ" (ಸಿಐಎ) ನವೆಂಬರ್‌ ೧೯೭೦ನಲ್ಲಿ ವರದಿ Archived 2012-10-15 ವೇಬ್ಯಾಕ್ ಮೆಷಿನ್ ನಲ್ಲಿ.
ಕಮ್ಯುನಿಸ್ಟ್ ಯುಗೊಸ್ಲಾವಿಯದ ಕುಸಿತ

[1] "ಆರ್ಕೈವ್ ನಕಲು". Archived from the original on 2009-05-16. Retrieved 2010-06-18.

[kosovo-2] ೨.೦ ^೨.೧ ^೨.೨ Kosovo is the subject of a territorial dispute between the Republic of Serbia and the Republic of Kosovo. The latter declared independence on 17 February 2008, but Serbia continues to claim it as part of its own sovereign territory. Kosovo's independence has been recognised by 108 out of 193 United Nations member states.

[3] The Balkans since 1453. p. 624.

[4] ttp://www೧.yadvashem.org.il/about_holocaust/month_in_holocaust/april/april_chronology/chronology_೧೯೪೧_april_೦೬.html

[5] "Croatia" (PDF). Shoah Resource Center - Yad Vashem. Retrieved 4 January 2010.

[6] ೭ಡೇವಿಡ್ ಮಾರ್ಟೀನ್, ಅಲೆಯ್: ಟೊಟೊ ಮತ್ತು ಮಿಹೈಲೊವಿಚ್‌ರ ಅನ್‌ಸೆನ್ಸಾರ್ಡ್ ಕಥೆಗಳು , (ನ್ಯೂಯಾರ್ಕ್: ಪ್ರೆಂಟೀಸ್ ಹಾಲ್, ೧೯೪೬), ೩೪.

[7] ttp://atheism.about.com/library/world/KZ/bl_YugoReligionDemography.htm

[8] "Resolution 721". N.A.T.O. 1991-09-25. Retrieved 2006-07-21.

[9] ttp://www.europeanvoice.com/article/೨೦೦೮/೧೨/montenegro-applies-for-eu-membership/೬೩೪೨೮.aspx

[10] ಮಾಂಟೆನೆರ್ಗೊಫೈಲ್ಸ್ ಇಯು ಸದಸ್ಯತ್ವ ಬೇಡಿಕೆ

[11] "U.N. backs Serbia in judicial move on Kosovo | International". Reuters. 2008-10-08. Retrieved 2009-07-20.

[೧]

[೨]

[೩]

[೪]

[೫]

[೬]

[೭]

[೮]

[೯]

[೧೦]

[೧೧]

v t e Timeline of Yugoslav statehood
	Pre-1918	1918–1929	1929–1945	1941–1945	1943–1946	1946–1963	1963–1992	1991/1992–2003	2003–2006	2006–2008	2008–
Slovenia	Part of Austria-Hungary including the Bay of Kotor See also Kingdom of Croatia-Slavonia 1868–1918 Kingdom of Dalmatia 1815–1918 Condominium of Bosnia and Herzegovina 1878–1918	Kingdom of Serbs, Croats and Slovenes (1918–1929) Kingdom of Yugoslavia (1929–1943) See also State of Slovenes, Croats and Serbs 1918 Republic of Prekmurje 1919 Banat, Bačka and Baranja 1918–1919 Free State of Fiume 1920–1924 1924–1947		Annexed by^a Fascist Italy and Nazi Germany	Democratic Federal Yugoslavia 1943–1946 Federal People's Republic of Yugoslavia 1946–1963 Socialist Federal Republic of Yugoslavia 1963–1992 Consisted of the Socialist Republics of Slovenia (1944–1991) Croatia (1943–1991) Bosnia and Herzegovina (1943–1992) Serbia (1943–1990) (included the autonomous provinces of Vojvodina and Kosovo) Montenegro (1943–1992) Macedonia (1944–1991)			Republic of Slovenia Ten-Day War
Dalmatia				Independent State of Croatia 1941–1945 Puppet state of Nazi Germany. Parts annexed by Fascist Italy. Međimurje and Baranja annexed by Hungary.				Republic of Croatia^b Croatian War of Independence
Slavonia
Croatia
Bosnia								ಬೋಸ್ನಿಯ ಮತ್ತು ಹೆರ್ಝೆಗೋವಿನ^c Bosnian War Consists of the Federation of Bosnia and Herzegovina (1995–present), Republika Srpska (1995–present) and Brčko District (2000–present).
Herzegovina
Vojvodina	Part of the Délvidék region of Hungary			Autonomous Banat^d (part of the German Territory of the Military Commander in Serbia)				Federal Republic of Yugoslavia Consisted of the Republic of Serbia (1990–2006) and Republic of Montenegro (1992–2006) See also Republic of Kosova (1990–2000)	State Union of Serbia and Montenegro	Republic of Serbia Included the autonomous provinces of Vojvodina and, under UN administration, Kosovo and Metohija	Republic of Serbia Includes the autonomous province of Vojvodina
Serbia	Kingdom of Serbia 1882–1918			Territory of the Military Commander in Serbia 1941–1944 ^e
Kosovo	Part of the Kingdom of Serbia 1912–1918			Mostly annexed by Albania 1941–1944 along with western Macedonia and south-eastern Montenegro							Republic of Kosovo^g
Metohija	Kingdom of Montenegro 1910–1918 Metohija controlled by Austria-Hungary 1915–1918										Republic of Kosovo^g
Montenegro				Protectorate^f 1941–1944						ಮೋಂಟೆನಿಗ್ರೋ
Macedonia	Part of the Kingdom of Serbia 1912–1918			Annexed by the Kingdom of Bulgaria 1941–1944				Republic of Macedonia
^a Prekmurje annexed by Hungary. ^b See also SAO Kninska Krajina (1990) → SAO Krajina (1990–1991); and SAO Eastern Slavonia, Baranja and Western Syrmia (1990–1991), SAO Western Slavonia (1990–1991) and the Republic of Serbian Krajina (1990–1995), all replaced by the UN Transitional Administration for Eastern Slavonia, Baranja and Western Sirmium (1996–1998). ^c See also Republic of Bosnia and Herzegovina; Croatian Republic of Herzeg-Bosnia; and the Serbian Autonomous Regions (SAOs) of Bosanska Krajina, North-Eastern Bosnia, Romanija and Herzegovina (1991–1992), which all combined to form the Serbian Republic of Bosnia and Herzegovina (1992–1995). ^d Bačka was reannexed by Hungary (1941–1944), while Syrmia was annexed by the Independent State of Croatia (1941–1944).							^e See also Republic of Užice. ^f Annexed by Fascist Italy (1941–1943) and Nazi Germany (1943–1944). Smaller part annexed by the Independent State of Croatia (1941–1944). ^g Kosovo is the subject of a territorial dispute between the Republic of Serbia and the Republic of Kosovo. The latter declared independence on 17 February 2008, but Serbia continues to claim it as part of its own sovereign territory. Kosovo's independence has been recognised by 108 out of 193 United Nations member states.