ಭವಿಷ್ಯ ಪುರಾಣ

ವಿಕಿಪೀಡಿಯದಿಂದ, ಇದು ಮುಕ್ತ ಹಾಗೂ ಸ್ವತಂತ್ರ ವಿಶ್ವಕೋಶ
ನಭವಿಷ್ಯ ಪುರಾಣದ ಭವಿಷ್ಯೋತ್ತರ ವಿಭಾಗದಿಂದ ಒಂದು ಪುಟ (ಸಂಸ್ಕೃತ, ದೇವನಾಗರಿ)

ಭವಿಷ್ಯ ಪುರಾಣ( Bhaviṣya Purāṇa ) ಸಂಸ್ಕೃತದಲ್ಲಿ ಬರೆಯಲಾದ ಹಿಂದೂ ಧರ್ಮದ ಪುರಾಣ ಪ್ರಕಾರದ ಹದಿನೆಂಟು ಪ್ರಮುಖ ಕೃತಿಗಳಲ್ಲಿ ಒಂದಾಗಿದೆ. [೧] [೨] ಭವಿಷ್ಯ ಎಂಬ ಶೀರ್ಷಿಕೆಯು " ಭವಿಷ್ಯ " ಎಂದರ್ಥ ಮತ್ತು ಇದು ಭವಿಷ್ಯದ ಬಗ್ಗೆ ಭವಿಷ್ಯವಾಣಿಗಳನ್ನು ಒಳಗೊಂಡಿರುವ ಕೃತಿ ಎಂದು ಸೂಚಿಸುತ್ತದೆ. [೩][೪]

ಭವಿಷ್ಯ ಪುರಾಣವು ಅನೇಕ ಅಸಮಂಜಸ ಆವೃತ್ತಿಗಳಲ್ಲಿ ಅಸ್ತಿತ್ವದಲ್ಲಿದೆ, ಇದರಲ್ಲಿ ವಿಷಯ ಮತ್ತು ಅವುಗಳ ಉಪವಿಭಾಗಗಳು ಬದಲಾಗುತ್ತವೆ ಮತ್ತು ಐದು ಪ್ರಮುಖ ಆವೃತ್ತಿಗಳು ತಿಳಿದಿವೆ. [೪] ಕೆಲವು ಹಸ್ತಪ್ರತಿಗಳು ನಾಲ್ಕು ಪರ್ವಮ್ (ಭಾಗಗಳು), ಕೆಲವು ಎರಡು, ಇತರವು ಯಾವುದೇ ಭಾಗಗಳನ್ನು ಹೊಂದಿಲ್ಲ. [೧] [೩] ಇಂದು ಅಸ್ತಿತ್ವದಲ್ಲಿರುವ ಪಠ್ಯವು ಮಧ್ಯಕಾಲೀನ ಯುಗದಿಂದ ಆಧುನಿಕ ಯುಗದವರೆಗಿನ ವಸ್ತುವಿನ ಸಂಯೋಜನೆಯಾಗಿದೆ. ಉಳಿದಿರುವ ಹಸ್ತಪ್ರತಿಗಳ ಆ ವಿಭಾಗಗಳು ಹಳೆಯದಾಗಿವೆ, ಭಾಗಶಃ ಬೃಹತ್ ಸಂಹಿತಾ ಮತ್ತು ಶಂಬ ಪುರಾಣದಂತಹ ಇತರ ಭಾರತೀಯ ಪಠ್ಯಗಳಿಂದ ಎರವಲು ಪಡೆಯಲಾಗಿದೆ. [೩] [೧] ಭವಿಷ್ಯ ಪುರಾಣದ ಹೆಚ್ಚಿನ ಸತ್ಯತೆ ಮತ್ತು ದೃಢೀಕರಣವನ್ನು ಆಧುನಿಕ ವಿದ್ವಾಂಸರು ಮತ್ತು ಇತಿಹಾಸಕಾರರು ಪ್ರಶ್ನಿಸಿದ್ದಾರೆ ಮತ್ತು ಪಠ್ಯವನ್ನು ಹಿಂದೂ ಸಾಹಿತ್ಯದ ಪುರಾಣ ಪ್ರಕಾರದ "ನಿರಂತರ ಪರಿಷ್ಕರಣೆಗಳು ಮತ್ತು ಜೀವಂತ ಸ್ವಭಾವ" ದ ಉದಾಹರಣೆ ಎಂದು ಪರಿಗಣಿಸಲಾಗಿದೆ. [೩] [೪]

ಭವಿಷ್ಯ ಪುರಾಣದ ಮೊದಲ ಭಾಗದ ಮೊದಲ 16 ಅಧ್ಯಾಯಗಳನ್ನು ಬ್ರಹ್ಮಪರ್ವಂ ಎಂದು ಕರೆಯಲಾಗುತ್ತದೆ. ಇದು ಸಾಮ್ಯತೆಗಳನ್ನು ತೋರಿಸುತ್ತದೆ ಮತ್ತು ಮನುಸ್ಮೃತಿಯ ಕೆಲವು ಆವೃತ್ತಿಯಿಂದ ಎರವಲು ಪಡೆದ ಪದ್ಯಗಳನ್ನು ತೋರಿಸುತ್ತದೆ. [೩] [೫] ಆದಾಗ್ಯೂ, ಭವಿಷ್ಯ ಪುರಾಣದಲ್ಲಿನ ಕೆಲವು ಜಾತಿ -ಸಂಬಂಧಿತ ಮತ್ತು ಮಹಿಳಾ ಹಕ್ಕುಗಳ ಸಂಬಂಧಿತ ಚರ್ಚೆಗಳು ಸಮಾನತೆಯಾಗಿದೆ ಮತ್ತು 19 ನೇ ಶತಮಾನದಲ್ಲಿ ಪ್ರಕಟವಾದ ಮನುಸ್ಮೃತಿಯ ಹಸ್ತಪ್ರತಿಗಳಲ್ಲಿ ಕಂಡುಬರುವವರಿಗೆ ಸವಾಲಾಗಿದೆ. [೩] [೬] ಪಠ್ಯದ ಎರಡನೇ ಭಾಗ, ಮಧ್ಯಮಪರ್ವನ್ ಎಂದು ಕರೆಯಲ್ಪಡುತ್ತದೆ, ಇದು ತಂತ್ರ-ಸಂಬಂಧಿತ ಕೃತಿಯಾಗಿದೆ. [೩] "ಭವಿಷ್ಯ"-ಸಂಬಂಧಿತ ಮೂರನೇ ಭಾಗವಾದ ಪ್ರತಿಸರ್ಗಪರ್ವನ್ ಕ್ರಿಶ್ಚಿಯನ್ ಧರ್ಮ, ಇಸ್ಲಾಂ, ಭಕ್ತಿ ಚಳುವಳಿ, ಸಿಖ್ ಧರ್ಮ, ಸುಲ್ತಾನರ ಇತಿಹಾಸ, ಮೊಘಲ್ ಇತಿಹಾಸ, ಬ್ರಿಟಿಷ್ ಆಳ್ವಿಕೆ ಮತ್ತು ಇತರ ವಿಭಾಗಗಳನ್ನು ಒಳಗೊಂಡಿದೆ. ಈ ಭಾಗವನ್ನು 18 ರಿಂದ 19 ನೇ ಶತಮಾನದ ಸೃಷ್ಟಿ ಎಂದು ವಿದ್ವಾಂಸರು ಪರಿಗಣಿಸಿದ್ದಾರೆ. [೩] [೧] [೭] ಉತ್ತರಪರ್ವಂ ಎಂಬ ಪಠ್ಯದ ನಾಲ್ಕನೇ ಭಾಗವು ಭವಿಷ್ಯೋತ್ತರ ಪುರಾಣ ಎಂದೂ ಕರೆಯಲ್ಪಡುತ್ತದೆ. ಈ ಕೊನೆಯ ಭಾಗವು ವಿವಿಧ ಹಿಂದೂ ದೇವತೆಗಳು ಮತ್ತು ದೇವತೆಗಳಿಗೆ ಸಂಬಂಧಿಸಿದ ಹಬ್ಬಗಳು ಮತ್ತು ಅವರ ತಿಥಿಗಳು (ಚಂದ್ರನ ಕ್ಯಾಲೆಂಡರ್‌ನಲ್ಲಿ ದಿನಾಂಕಗಳು), ಹಾಗೆಯೇ ಪುರಾಣಗಳು ಮತ್ತು ಧರ್ಮದ ಚರ್ಚೆಯನ್ನು ವಿಶೇಷವಾಗಿ ವ್ರತ (ಪ್ರತಿಜ್ಞೆ) ಮತ್ತು ದಾನ (ದಾನ) ವಿವರಿಸುತ್ತದೆ. [೩] [೧] ಪಠ್ಯವು ಭೌಗೋಳಿಕತೆ, ಪ್ರವಾಸ ಮಾರ್ಗದರ್ಶಿ ಮತ್ತು ಉತ್ತಿರಮೇರೂರ್, [೩] [೮] ನಂತಹ ಪವಿತ್ರ ಸ್ಥಳಗಳಿಗೆ ತೀರ್ಥಯಾತ್ರೆಯ ಕುರಿತು ಅನೇಕ ಮಹಾತ್ಮ್ಯ ಅಧ್ಯಾಯಗಳನ್ನು ಹೊಂದಿದೆ ಮತ್ತು ಇದು ತೀರ್ಥ -ಕೇಂದ್ರಿತ ಪುರಾಣಗಳಲ್ಲಿ ಒಂದಾಗಿದೆ. [೩]

ಭವಿಷ್ಯ ಪುರಾಣದ ಲಭ್ಯವಿರುವ ಆವೃತ್ತಿಗಳು ಬ್ರಿಟಿಷ್ ವಸಾಹತುಶಾಹಿ ಯುಗದಲ್ಲಿ ಪ್ರಕಟವಾದ ಮುದ್ರಿತ ಪಠ್ಯವನ್ನು ಆಧರಿಸಿವೆ.

ಹಸ್ತಪ್ರತಿಗಳು[ಬದಲಾಯಿಸಿ]

ಬಾಂಬೆ ಆವೃತ್ತಿಯು ಒಳಗೊಂಡಿದೆ:

  • ಬ್ರಹ್ಮಪರ್ವನಲ್ಲಿ 215 ಅಧ್ಯಾಯಗಳಿವೆ.
  • ಒಟ್ಟು 62 ಅಧ್ಯಾಯಗಳ ಸಂಚಿತ ಮೂರು ವಿಭಾಗಗಳನ್ನು ಹೊಂದಿರುವ ಮಧ್ಯಮಪರ್ವನ್ ,
  • ಪ್ರತಿಸರ್ಗಪರ್ವನವು ಕ್ರಮವಾಗಿ 7, 35, 32 ಮತ್ತು 26 ಅಧ್ಯಾಯಗಳೊಂದಿಗೆ ನಾಲ್ಕು ವಿಭಾಗಗಳನ್ನು ಹೊಂದಿದೆ, ಮತ್ತು
  • 208 ಅಧ್ಯಾಯಗಳನ್ನು ಹೊಂದಿರುವ ಉತ್ತರಪರ್ವನ .

ಪಠ್ಯದ ಕೆಲವು ಹಸ್ತಪ್ರತಿಗಳು ಈ ಪರ್ವನ್‌ಗಳನ್ನು ಹೊಂದಿಲ್ಲ ಮತ್ತು ವಿಭಿನ್ನ ಸಂಖ್ಯೆಯ ಅಧ್ಯಾಯಗಳನ್ನು ಹೊಂದಿವೆ. [೩] ಕೆಲವು ಹಸ್ತಪ್ರತಿಗಳು ಇದು ಐದು ಭಾಗಗಳನ್ನು ಹೊಂದಿದೆ ಎಂದು ಪ್ರತಿಪಾದಿಸುತ್ತದೆ (ಸಂಸ್ಕೃತ: ಪರ್ವಗಳು ), ಆದರೆ ಎಲ್ಲಾ ಅಸ್ತಿತ್ವದಲ್ಲಿರುವ ಆವೃತ್ತಿಗಳು ಮೇಲಿನ ನಾಲ್ಕು ಭಾಗಗಳನ್ನು ಮಾತ್ರ ಒಳಗೊಂಡಿರುತ್ತವೆ. ಪಠ್ಯವನ್ನು ಕೆಲವೊಮ್ಮೆ Bhaviṣyat Purāṇa ಎಂದು ಹೆಸರಿಸಲಾಗಿದೆ. [೨]

ಡೇಟಿಂಗ್[ಬದಲಾಯಿಸಿ]

ಐದನೇ ಶತಮಾನದ ಭೂದಾನದ ದಾಖಲೆಗಳಲ್ಲಿ, ಪದ್ಮ, ವಿಷ್ಯ ಮತ್ತು ಬ್ರಹ್ಮ ಪುರಾಣಗಳಲ್ಲಿ ಮಾತ್ರ ಕಂಡುಬರುವ ಪದ್ಯಗಳನ್ನು ಉಲ್ಲೇಖಿಸಲಾಗಿದೆ. ಈ ಆಧಾರದ ಮೇಲೆ 1912 ರಲ್ಲಿ ಪಾರ್ಗಿಟರ್ ಈ ನಿರ್ದಿಷ್ಟ ಪುರಾಣಗಳನ್ನು ಆರಂಭಿಕ ಶತಮಾನಗಳ ನಿಯೋಜಿಸಿದರು. ಆದಾಗ್ಯೂ, ಮೊರಿಜ್ ವಿಂಟರ್ನಿಟ್ಜ್ ಅವರು ಶಾಸನಗಳಲ್ಲಿ ಮತ್ತು ಪುರಾಣಗಳಲ್ಲಿ ಈ ಪದ್ಯಗಳನ್ನು ಪ್ರಸ್ತುತ ಇಲ್ಲದ ಧರ್ಮಶಾಸ್ತ್ರಗಳಿಂದ ಉದ್ಧರಣಗಳಾಗಿ ತೆಗೆದುಕೊಳ್ಳಲಾಗಿದೆ ಎಂದು ಹೆಚ್ಚು ಸಂಭವನೀಯವೆಂದು ಪರಿಗಣಿಸುತ್ತಾರೆ. [೯] ವಿಂಟರ್ನಿಟ್ಜ್ ಪ್ರಕಾರ, ಹಸ್ತಪ್ರತಿ ರೂಪದಲ್ಲಿ ನಮಗೆ ಬಂದಿರುವ ಪಠ್ಯವು ಖಂಡಿತವಾಗಿಯೂ Āpastambīya Dharmasūtra ಉಲ್ಲೇಖಿಸಲಾದ ಪ್ರಾಚೀನ ಕೃತಿಯಲ್ಲ. ; ಭವಿಷ್ಯತ್ ಪುರಾಣಕ್ಕೆ ಕಾರಣವಾದ Bhaviṣyat Purāṇa ಪ್ರಸ್ತುತ ಆವೃತ್ತಿಗಳಲ್ಲಿ ಕಂಡುಬರುವುದಿಲ್ಲ. [೧೦] [೧೧]

ನಾಲ್ಕು ಭಾಗಗಳು ವಿಭಿನ್ನ ದಿನಾಂಕಗಳನ್ನು ಹೊಂದಿವೆ ಎಂದು ಈಗ ಒಪ್ಪಿಕೊಳ್ಳಲಾಗಿದೆ. ಆದಾಗ್ಯೂ, ಪುರಾಣದ ವಿದ್ವಾಂಸರು ಹೆಚ್ಚು ಹೆಚ್ಚು ಒಮ್ಮತಕ್ಕೆ ಬಂದಿದ್ದಾರೆ ಏಕೆಂದರೆ ಅವರ ಅತ್ಯಂತ ದ್ರವ ಸ್ವಭಾವದ ಕಾರಣದಿಂದ ಹೆಚ್ಚಿನ ಪುರಾಣ ಕಾರ್ಪಸ್ ಅನ್ನು ಅರ್ಥಪೂರ್ಣವಾಗಿ ದಿನಾಂಕ ಮಾಡುವುದು ಅಸಾಧ್ಯವಾಗಿದೆ. ಭವಿಷ್ಯ ಪುರಾಣದ ಉಳಿದಿರುವ ಹಸ್ತಪ್ರತಿಗಳು ಕೆಲವು ಮೂಲ ಭವಿಷ್ಯ ಪುರಾಣದ ಪ್ರಾಚೀನ ಅಥವಾ ಮಧ್ಯಕಾಲೀನ ಆವೃತ್ತಿಯಾಗಿಲ್ಲ ಎಂಬುದನ್ನು ಎತ್ತಿ ತೋರಿಸಲು ಗುಸ್ತಾವ್ ಗ್ಲೇಸರ್ ಈ ವಾದವನ್ನು ಪುನರುಚ್ಚರಿಸಿದ್ದಾರೆ.

ಉಲ್ಲೇಖಗಳು[ಬದಲಾಯಿಸಿ]

  1. ೧.೦ ೧.೧ ೧.೨ ೧.೩ ೧.೪ Dalal 2014.
  2. ೨.೦ ೨.೧ Winternitz 1922.
  3. ೩.೦೦ ೩.೦೧ ೩.೦೨ ೩.೦೩ ೩.೦೪ ೩.೦೫ ೩.೦೬ ೩.೦೭ ೩.೦೮ ೩.೦೯ ೩.೧೦ ೩.೧೧ Rocher 1986.
  4. ೪.೦ ೪.೧ ೪.೨ K P Gietz 1992.
  5. Sarma, KV (1977). "Review of The Manava Dharmasastra I-III and the Bhavisya Purana by Ludwik Sternbach". Journal of the Royal Asiatic Society of Great Britain and Ireland. Cambridge University Press. 109 (02): 217. doi:10.1017/s0035869x00133957.
  6. L Gopal (1986), Bhavisya Purana Brahma Parvan Chapters 40-44, Journal: Purana, Volume XXVIII, Issue 2 (July), pages 174-196
  7. Alf Hiltebeitel (1999). Rethinking India's Oral and Classical Epics. University of Chicago Press. pp. 216–218, 271–287. ISBN 978-0-226-34050-0.
  8. Ariel Glucklich 2008.
  9. For the fifth century CE land grant references, citation to Pargiter (1912), and debunking of the theory, see: Winternitz, volume 1, p. 526, note 2.
  10. For statement that the extant text is not the ancient work, see: Winternitz, volume 1, p. 567.
  11. For the quotation in Āpastambīya Dharmasūtra attributed to the Bhaviṣyat Purāṇa not extant today, see: Winternitz, volume 1, p. 519.