ತ್ಯಾಗರಾಜ ದೇವಸ್ಥಾನ, ತಿರುವರೂರು

Coordinates: 10°46′N 79°39′E / 10.767°N 79.650°E / 10.767; 79.650
ವಿಕಿಪೀಡಿಯದಿಂದ, ಇದು ಮುಕ್ತ ಹಾಗೂ ಸ್ವತಂತ್ರ ವಿಶ್ವಕೋಶ
ತ್ಯಾಗರಾಜ ಸ್ವಾಮಿ ದೇವಾಲಯ
ಭೂಗೋಳ
ಕಕ್ಷೆಗಳು10°46′N 79°39′E / 10.767°N 79.650°E / 10.767; 79.650
ದೇಶಭಾರತ
ರಾಜ್ಯತಮಿಳುನಾಡು
ಜಿಲ್ಲೆತಿರುವರೂರು
ಸ್ಥಳತಿರುವರೂರು
ವಾಸ್ತುಶಿಲ್ಪ
ವಾಸ್ತುಶಿಲ್ಪ ಶೈಲಿತಮಿಳು ವಾಸ್ತುಶಿಲ್ಪ
ಇತಿಹಾಸ ಮತ್ತು ಆಡಳಿತ
ಸೃಷ್ಟಿಕರ್ತಚೋಳರು

ತ್ಯಾಗರಾಜ ದೇವಾಲಯವು ಭಾರತದ ತಮಿಳುನಾಡಿನ ತಿರುವರೂರು ಪಟ್ಟಣದಲ್ಲಿರುವ ಒಂದು ಶಿವ ದೇವಾಲಯವಾಗಿದೆ. ಇಲ್ಲಿ ಶಿವನನ್ನು ಪುಟ್ಟಿದಂಕೊಂಡರ್ ಎಂದು ಪೂಜಿಸಲಾಗುತ್ತದೆ ಮತ್ತು ಲಿಂಗದಿಂದ ಪ್ರತಿನಿಧಿಸಲಾಗುತ್ತದೆ. ಮರಗತ ಲಿಂಗ ಎಂದು ಕರೆಯಲ್ಪಡುವ ಅವನ ವಿಗ್ರಹಕ್ಕೆ ದೈನಂದಿನ ಪೂಜೆಗಳನ್ನು ನೀಡಲಾಗುತ್ತದೆ. ಪೂಜೆಯ ಮುಖ್ಯ ವಿಗ್ರಹವೆಂದರೆ ಲಾರ್ಡ್ ಬೀದಿ ವಿಡಂಗರ್ (ಮೆರವಣಿಗೆಯ ಐಕಾನ್) (ತ್ಯಾಗರಾಜರ್). ಇದನ್ನು ಸೋಮಸ್ಕಂದ ರೂಪವಾಗಿ ಚಿತ್ರಿಸಲಾಗಿದೆ. ಅವರ ಪತ್ನಿ ಪಾರ್ವತಿಯನ್ನು ಕೊಂಡಿ ಎಂದು ಚಿತ್ರಿಸಲಾಗಿದೆ. ೭ನೇ ಶತಮಾನದ ಶೈವ ಅಂಗೀಕೃತ ಕೃತಿಯಾದ ತೇವರಂನಲ್ಲಿ ಪ್ರಧಾನ ದೇವತೆಯನ್ನು ಪೂಜಿಸಲಾಗುತ್ತದೆ. ಇದನ್ನು ತಮಿಳಿನಲ್ಲಿ ನಾಯನಾರ್ಸ್ ಎಂದು ಕರೆಯಲ್ಪಡುವ ಸಂತ ಕವಿಗಳು ಬರೆದಿದ್ದಾರೆ ಹಾಗೂ ಇದನ್ನು ಪಾದಲ್ ಪೇತ್ರ ಸ್ಥಲಂ ಎಂದು ವರ್ಗೀಕರಿಸಲಾಗಿದೆ.

ದೇವಾಲಯದ ಸಂಕೀರ್ಣವು ೩೦ ಎಕರೆಗಳನ್ನು ಒಳಗೊಂಡಿದೆ ಮತ್ತು ಇದು ಭಾರತದಲ್ಲಿಯೇ ದೊಡ್ಡದಾಗಿದೆ. ಇದು ಗೋಪುರಗಳು ಎಂದು ಕರೆಯಲ್ಪಡುವ ಒಂಬತ್ತು ಗೇಟ್ವೇ ಗೋಪುರಗಳನ್ನು ಹೊಂದಿದೆ. ನಾಲ್ಕು ಮಹಡಿಗಳು ಮತ್ತು ೩೦ ಮೀಟರ್ (೯೮ ಅಡಿ) ಎತ್ತರವನ್ನು ಹೊಂದಿರುವ ಪೂರ್ವ ಗೋಪುರವು ಅತ್ಯಂತ ಎತ್ತರವಾಗಿದೆ . ಈ ದೇವಾಲಯವು ಹಲವಾರು ದೇವಾಲಯಗಳನ್ನು ಹೊಂದಿದ್ದು ವೀಧಿ ವಿಡಂಗರ್ (ತ್ಯಾಗರಾಜರ್) ಮತ್ತು ಅಲ್ಲಿಯಂಕೋತೈ (ನೀಲೋತ್ಬಲಾಂಬಲ್) ಅತ್ಯಂತ ಪ್ರಮುಖವಾದ ದೇವಾಲಯಗಳನ್ನು ಹೊಂದಿದೆ.

ಈ ದೇವಾಲಯವು ಬೆಳಿಗ್ಗೆ ೫:೩೦ ರಿಂದ ರಾತ್ರಿ ೧೦ ಗಂಟೆಯವರೆಗೆ ವಿವಿಧ ಸಮಯಗಳಲ್ಲಿ ಆರು ದೈನಂದಿನ ಆಚರಣೆಗಳನ್ನು ಹೊಂದಿದೆ ಹಾಗೂ ಅದರ ಕ್ಯಾಲೆಂಡರ್‌ನಲ್ಲಿ ಹನ್ನೆರಡು ವಾರ್ಷಿಕ ಉತ್ಸವಗಳನ್ನು ಹೊಂದಿದೆ.ಈ ದೇವಾಲಯವು ಏಷ್ಯಾದಲ್ಲೇ ಅತಿ ದೊಡ್ಡ ರಥವನ್ನು ಹೊಂದಿದೆ. ಇಲ್ಲಿಯ ವಾರ್ಷಿಕ ರಥೋತ್ಸವವನ್ನು ಮಾರ್ಚ್ ತಿಂಗಳಲ್ಲಿ ಆಚರಿಸಲಾಗುತ್ತದೆ.

ಪ್ರಸ್ತುತ ಕಲ್ಲಿನ ರಚನೆಯನ್ನು ೯ ನೇ ಶತಮಾನದಲ್ಲಿ ಚೋಳ ರಾಜವಂಶದ ಅವಧಿಯಲ್ಲಿ ನಿರ್ಮಿಸಲಾಯಿತು. ಆದರೆ ನಂತರದ ವಿಸ್ತರಣೆಗಳು ಸಂಗಮ ರಾಜವಂಶ (ಕ್ರಿ.ಶ. ೧೩೩೬ - ೧೪೮೫), ಸಾಳುವ ರಾಜವಂಶ ಮತ್ತು ತುಳುವ ರಾಜವಂಶ (ಕ್ರಿ.ಶ. ೧೪೯೧ - ೧೫೭೦) ಎಂಬ ವಿಜಯನಗರದ ಆಡಳಿತಗಾರರಿಗೆ ಕಾರಣವಾಯಿತು. ಈ ದೇವಾಲಯವನ್ನು ತಮಿಳುನಾಡು ಸರ್ಕಾರದ ಹಿಂದೂ ಧಾರ್ಮಿಕ ಮತ್ತು ದತ್ತಿ ಇಲಾಖೆಯು ನಿರ್ವಹಿಸುತ್ತದೆ. [೧]

ವ್ಯುತ್ಪತ್ತಿ[ಬದಲಾಯಿಸಿ]

ದೇವಾಲಯದ ದೇಗುಲಗಳು

ತಿರುವಾರೂರಿನ ಐತಿಹಾಸಿಕ ಹೆಸರು ಆರೂರ್ (ಅರೂರ್). ಇದು ೭ ನೇ ಶತಮಾನದ ಶೈವ ಅಂಗೀಕೃತ ಕೃತಿಯಾದ ತೇವರಂನಲ್ಲಿ ಉಲ್ಲೇಖವಾಗಿದೆ. [೨] ತೇವರಂನ ಪದ್ಯಗಳಿಂದ ಹೆಚ್ಚಾಗಿ ಪೂಜಿಸಲ್ಪಡುವ ಎಲ್ಲಾ ದೇವಾಲಯ ನಗರಗಳಿಗೆ ತಿರು ಎಂಬ ಪದವನ್ನು ಸೇರಿಸಲಾಗುತ್ತದೆ. ಇದು ಅರೂರ್ ತಿರುವಾರೂರ್ ಆಗುವ ಸಂದರ್ಭವಾಗಿದೆ. ತಿರುವರೂರಿನ ಇನ್ನೊಂದು ಹೆಸರು ಕಮಲಾಲಯಕ್ಷೇತ್ರ. ಅಂದರೆ "ಕಮಲಗಳ ವಾಸಸ್ಥಾನವಾಗಿರುವ ಪವಿತ್ರ ಸ್ಥಳ". ಕಮಲಾಲಯದ ತೊಟ್ಟಿ ಮತ್ತು ದೇವಾಲಯದ ದೇವತೆ ಕಮಲಾಂಬಿಗೈ ಇರುವ ಕಾರಣದಿಂದ ಈ ಪಟ್ಟಣವನ್ನು ಉಲ್ಲೇಖಿಸಲಾಗಿದೆ. [೩] ಬ್ರಿಟಿಷರ ಕಾಲದಲ್ಲಿ ಪಟ್ಟಣವನ್ನು ತಿರುವಾಲೂರ್, [೪] ತಿರುವಾಲೂರ್, [೫] ಮತ್ತು ತಿರುವಲೂರ್ ಎಂದು ಕರೆಯಲಾಗುತ್ತಿತ್ತು. [೬] ಜಿಲ್ಲಾ ಮತ್ತು ಪುರಸಭೆಯ ವೆಬ್‌ಸೈಟ್‌ಗಳ ಪ್ರಕಾರ ಜಿಲ್ಲೆಯು "ತಿರುವರೂರು" ಎಂಬ ಕಾಗುಣಿತವನ್ನು ಹೊಂದಿದ್ದರೆ, ಪಟ್ಟಣವು "ತಿರುವರೂರು" ಎಂದು ಹೊಂದಿದೆ. [೭] [೮] ಹಿಂದೂ ದಂತಕಥೆಯ ಪ್ರಕಾರ ಈ ದೇವಾಲಯವು ತ್ಯಾಗರಾಜರನ್ನು ಮದುವೆಯಾಗಲು ಕಮಲಾಂಬಿಕೆಯ ತಪಸ್ಸು ಈಡೇರದ ಸ್ಥಳವಾಗಿದೆ. [೯]

ಇತಿಹಾಸ[ಬದಲಾಯಿಸಿ]

ನಕ್ಷತ್ರಗಳನ್ನು ವೀಕ್ಷಿಸಲು ಸನ್ಡಿಯಲ್ ( ಬಿಸಿಲಿನಲ್ಲಿ ವೇಳೆ ತಿಳಿಯುವ ಯಂತ್ರ )

ದಂತಕಥೆಯ ಪ್ರಕಾರ ಮುಚುಕುಂದ ಎಂಬ ಚೋಳ ರಾಜನು ಇಂದ್ರನಿಂದ (ಆಕಾಶ ದೇವತೆ) ವರವನ್ನು ಪಡೆದನು ಮತ್ತು (ದೇವಾಲಯದಲ್ಲಿ ಪ್ರಧಾನ ದೇವರು, ಶಿವ ) ವಿಷ್ಣುವಿನ ಎದೆಯ ಮೇಲೆ ವಿಶ್ರಾಂತಿ ಪಡೆಯಲು ಒರಗಿರುವ ತ್ಯಾಗರಾಜ ಸ್ವಾಮಿಯ ಚಿತ್ರವನ್ನು ಪಡೆಯಲು ಬಯಸಿದನು. ಇಂದ್ರನು ರಾಜನನ್ನು ದಾರಿತಪ್ಪಿಸಲು ಪ್ರಯತ್ನಿಸಿದನು ಮತ್ತು ಇತರ ಆರು ಚಿತ್ರಗಳನ್ನು ಮಾಡಿದನು. ಆದರೆ ರಾಜನು ಸರಿಯಾದ ಚಿತ್ರವನ್ನು ಆರಿಸಿದನು ಮತ್ತು ತಿರುವಾರೂರಿನಲ್ಲಿ ತ್ಯಾಗರಾಜನನ್ನು ಪ್ರದರ್ಶಿಸಿದನು. [೧೦] ಮುಚುಕುಂದ ಸಹಸ್ರನಾಮವು ನಿರ್ದಿಷ್ಟವಾಗಿ ತ್ಯಾಗರಾಜ ದೇವರನ್ನು ಅನಪಾಯ ಮಹಿಪಾಲ ಎಂದು ಮತ್ತು ರಾಜವೇಷಧಾರಿ (ರಾಜನ ಪಾತ್ರವನ್ನು ನಿರ್ವಹಿಸುವವನು) ಎಂದು ಉಲ್ಲೇಖಿಸುತ್ತದೆ. [೧೧]

೭ ನೇ ಶತಮಾನದಲ್ಲಿ ಪಲ್ಲವರಿಂದ ದೊಡ್ಡ ಸಂಕೀರ್ಣದೊಂದಿಗೆ ದೇವಾಲಯವನ್ನು ಪ್ರಾರಂಭಿಸಲಾಗಿದೆ ಎಂದು ನಂಬಲಾಗಿದೆ.[೧೨] ದೇವಾಲಯದ ಸಮಕಾಲೀನ ಇತಿಹಾಸವು ಮಧ್ಯಕಾಲೀನ ಚೋಳರ ಕಾಲಕ್ಕೆ ಸೇರಿದೆ. ಒಂದನೇ ರಾಜೇಂದ್ರ (೧೦೧೨ - ೧೦೪೪) ರ ೨೦ ನೇ ಆಳ್ವಿಕೆಯ ವರ್ಷದಲ್ಲಿ "ತಿರುಮಣಿ ವಳರ" ಪರಿಚಯದೊಂದಿಗೆ ಪ್ರಾರಂಭವಾಗುವ ಶಾಸನವು ತ್ಯಾಗರಾಜ ದೇವಾಲಯದ ಉತ್ತರ ಮತ್ತು ಪಶ್ಚಿಮ ಗೋಡೆಗಳ ಮೇಲೆ ಕಂಡುಬರುತ್ತದೆ. ಇದು ಬೀದಿವಿದನಕರ್ (ತ್ಯಾಗರಾಜರ್) ದೇವರಿಗೆ ಹಲವಾರು ಆಭರಣಗಳು ಮತ್ತು ದೀಪಗಳನ್ನು ಒಳಗೊಂಡಂತೆ ಉಡುಗೊರೆಗಳ ಪಟ್ಟಿಯನ್ನು ನೀಡುತ್ತದೆ.ಈ ದೇವಾಲಯವನ್ನು ರಾಜನ ಆಳ್ವಿಕೆಯ ವರ್ಷಗಳಲ್ಲಿ ಅನುಕ್ಕಿಯಾರ್ ಪರವೈ ನಂಗೈಯಾರ್ ಅವರು ಕಲ್ಲಿನಲ್ಲಿ ನಿರ್ಮಿಸಿದ್ದಾರೆ ಎಂದು ದಾಖಲಿಸಲಾಗಿದೆ. ದೇಗುಲದ ಮುಂಭಾಗದ ಮಂಟಪದ ಬಾಗಿಲುಗಳು, ಕಂಬಗಳಿಗೆ ತಾಮ್ರವನ್ನು ದಾನ ಮಾಡಲಾಯಿತು. ಈ ಶಾಸನವು ದತ್ತಿಯಾಗಿರುವ ಚಿನ್ನ ಮತ್ತು ತಾಮ್ರದ ತೂಕವನ್ನು ನಿಖರವಾಗಿ ದಾಖಲಿಸುತ್ತದೆ. ಜೊತೆಗೆ ದೇವಾಲಯಕ್ಕೆ ಉಡುಗೊರೆಯಾಗಿ ನೀಡಲಾದ ವಿವಿಧ ಆಭರಣಗಳನ್ನು ವಿವರಿಸುತ್ತದೆ.[೧೩]

ದೇವಾಲಯದ ಸಂಕೀರ್ಣವು ಒಂದನೇ ರಾಜರಾಜ ಚೋಳರ ತಂಜಾವೂರಿನಲ್ಲಿರುವ ದೊಡ್ಡ ಬ್ರಹದೀಶ್ವರ ದೇವಾಲಯಕ್ಕೆ ಸಾಂಸ್ಕೃತಿಕ ಮಾದರಿಯಾಗಿ ಕಾರ್ಯನಿರ್ವಹಿಸುತ್ತದೆ ಎಂದು ತೋರುತ್ತದೆ. ಇದರಲ್ಲಿ ಅವರು ವಿಟಂಕರ್ ಅನ್ನು ಪ್ರತಿಷ್ಠಾಪಿಸಿದರು. ಇದು ಚಿದಂಬರಂನ ಅದಾವಲ್ಲನ್ ಅವರೊಂದಿಗೆ ರಾಜ್ಯ ಆರಾಧನೆಯ ಸ್ಥಾನಮಾನವನ್ನು ಹಂಚಿಕೊಂಡಿತು. ಕ್ರಿ.ಶ. ೧೩ ನೇ ಶತಮಾನದ ಆರಂಭದಲ್ಲಿ ಕೊನೆಯ ಚೋಳ ದೊರೆ ಮೂರನೇ ಕುಲೋತ್ತುಂಗ ಚೋಳ ದೇವಾಲಯದ ವ್ಯವಹಾರಗಳಲ್ಲಿ ಪ್ರಮುಖ ಪಾತ್ರವನ್ನು ವಹಿಸಿದ. ಇದು ಎಲ್ಲಾ ಶಾಲೆಗಳ ಶೈವರನ್ನು ಆಕರ್ಷಿಸಿತು. ೧೩ ಮತ್ತು ೧೪ ನೇ ಶತಮಾನದಲ್ಲಿ ಗೋಲಕಿ ಮಠದ ಪ್ರಮುಖ ಕೇಂದ್ರವಾಗಿತ್ತು. ದಂಡಿಯಾಡಿಗಲ್ ನಾಯನಾರ್‌ನ ಜೀವನದ ವೃತ್ತಾಂತದ ಪೆರಿಯಾ ಪುರಾಣದಿಂದ ಸ್ಪಷ್ಟವಾಗಿ ಕಂಡುಬರುವಂತೆ ಇದು ಜೈನರ ಪ್ರಮುಖ ವಾಸಸ್ಥಳವಾಗಿತ್ತು. ಇದು ಶೈವರಿಂದ ಆಕ್ರಮಣಕ್ಕೊಳಗಾಯಿತು. [೧೪]

ದೇವಾಲಯದ ಒಳಗಿನ ದೇವಾಲಯಗಳ ಚಿತ್ರ

ವಾಸ್ತುಶಿಲ್ಪ[ಬದಲಾಯಿಸಿ]

ತ್ಯಾಗರಾಜ ದೇವಾಲಯ ಸಂಕೀರ್ಣದ ಪಕ್ಷಿ ನೋಟ
View of the temple taank from the temple tank
ಕಮಲಾಲಯದ ತೊಟ್ಟಿಯಿಂದ ದೇವಾಲಯದ ಗೋಪುರದ ನೋಟ

ದೇವಾಲಯದ ಸಂಕೀರ್ಣವು ಸುಮಾರು ೧೭ ಎಕರೆ (೬.೯ ಹೆ) ಪ್ರದೇಶವನ್ನು ತನ್ನ ಪಶ್ಚಿಮಕ್ಕೆ ಕಮಲಾಲಯದ ತೊಟ್ಟಿಯೊಂದಿಗೆ ಇದು ಅದೇ ಪ್ರದೇಶವನ್ನು ಆಕ್ರಮಿಸುತ್ತದೆ. ದೇವಾಲಯವು ಒಂಬತ್ತು ಗೋಪುರಗಳು, ೮೦ ವಿಮಾನಗಳು, ಹನ್ನೆರಡು ದೇವಾಲಯದ ಗೋಡೆಗಳು, ೧೩ ಸಭಾಂಗಣಗಳು, ಹದಿನೈದು ದೊಡ್ಡ ದೇವಾಲಯದ ಜಲಮೂಲಗಳು, ಮೂರು ಉದ್ಯಾನಗಳು ಮತ್ತು ಮೂರು ದೊಡ್ಡ ಆವರಣಗಳನ್ನು ಹೊಂದಿದೆ. ದೇವಾಲಯದ ಪ್ರಮುಖ ಗೋಪುರವು ಏಳು ಹಂತಗಳನ್ನು ಹೊಂದಿದೆ ಮತ್ತು ೧೧೮ ಅಡಿ (೩೬ ಮೀ) ಎತ್ತರಕ್ಕೆ ಏರಿದೆ. [೧೫] ದೇವಾಲಯದ ಎರಡು ಮುಖ್ಯ ದೇವಾಲಯಗಳು ವನ್ಮೀಕಿನಾಥರ್ ( ಶಿವ ) ಮತ್ತು ತ್ಯಾಗರಾಜರ್. ಎರಡರಲ್ಲಿ, ಮೊದಲನೆಯದು ಅತ್ಯಂತ ಪುರಾತನವಾಗಿದೆ ಮತ್ತು ಮುಖ್ಯ ದೇವಾಲಯದಲ್ಲಿ ಲಿಂಗದ ಸ್ಥಾನವನ್ನು ಹೊಂದಿರುವ ತಾ ಅಂತಿಲ್ ( ಪುತ್ರು ) ನಿಂದ ಅದರ ಹೆಸರನ್ನು ಪಡೆದುಕೊಂಡಿದೆ. ಅಪ್ಪರ್ ೭ ನೇ ಶತಮಾನದ ಕವಿ ಸಂತ ತನ್ನ ಸ್ತೋತ್ರದಲ್ಲಿ ಮುಖ್ಯ ದೇವತೆಯನ್ನು ಪುತ್ರಿಟ್ರುಕೊಂಡನ್ (ಇರುವೆ ಬೆಟ್ಟದಲ್ಲಿ ವಾಸಿಸುವವನು) ಎಂದು ಉಲ್ಲೇಖಿಸುತ್ತಾನೆ. ಸ್ಥಲ ವೃಕ್ಷಂ (ದೇವಾಲಯದ ಮರ) ಕೆಂಪು ಪತಿರಿ (ಕಹಳೆ ಹೂವಿನ ಮರ). ವೃಕ್ಷ-ಪೂಜೆ ಮತ್ತು ಓಫಿಲೋಟರಿಯ ತತ್ವಗಳು ಮತ್ತು ಆಚರಣೆಗಳು ಪ್ರಾಚೀನ ನೆಲೆಗಳಾಗಿದ್ದು ನಂತರದ ದಿನಾಂಕದಂದು ಲಿಂಗ ಪೂಜೆಯನ್ನು ಸ್ಥಾಪಿಸಲಾಗಿದೆ ಎಂದು ತೋರುತ್ತದೆ. [೧೬]

ಜಾನಪದ ದಂತಕಥೆಯ ಪ್ರಕಾರ ತಿರುವಾರೂರ್ ಅನ್ನು ಪೌರಾಣಿಕ ಚೋಳ ರಾಜ ಮನುನೀಧಿ ಚೋಳನ್ ರಾಜಧಾನಿ ಪಟ್ಟಣ ಎಂದು ಉಲ್ಲೇಖಿಸಲಾಗಿದೆ. ಅವನು ಹಸುವಿಗೆ ನ್ಯಾಯ ಒದಗಿಸಲು ತನ್ನ ಮಗನನ್ನು ಕೊಂದನು. [೧೭] ಈ ದೇವಾಲಯವು ಗೋಪುರದ ಈಶಾನ್ಯ ದಿಕ್ಕಿಗೆ ವಿರುದ್ಧವಾಗಿ ವಿತ್ತವಾಸಲ್‌ನಲ್ಲಿ ರಥದ ಕೆಳಗೆ ಕಲ್ಲಿನ ರಥ, ಮನುನೀತಿ ಚೋಜನ್, ಹಸು ಮತ್ತು ಮರಿಗಳ ಶಿಲ್ಪಕಲೆಗಳನ್ನು ಹೊಂದಿದೆ. [೧೮]

ಇಲ್ಲಿ ಎಲ್ಲಾ ಒಂಬತ್ತು ನವಗ್ರಹಗಳು (ಗ್ರಹಗಳ ದೇವತೆಗಳು) ೧ ನೇ ( ಪ್ರಕಾರಂ ) ವಾಯುವ್ಯ ಮೂಲೆಯಲ್ಲಿ ನೇರ ರೇಖೆಯಲ್ಲಿ ದಕ್ಷಿಣಕ್ಕೆ ನೆಲೆಗೊಂಡಿವೆ. ಎಲ್ಲಾ ಗ್ರಹಗಳ ದೇವತೆಗಳು ತಮ್ಮ ಶಾಪದಿಂದ ಮುಕ್ತರಾದರು ಮತ್ತು ಆದ್ದರಿಂದ ತ್ಯಾಗರಾಜರನ್ನು ಪೂಜಿಸಿದರು ಎಂದು ನಂಬಲಾಗಿದೆ. ಈ ದೇವಾಲಯವು ಭಾರತದಲ್ಲಿ ಗರಿಷ್ಠ ಸಂಖ್ಯೆಯ ದೇವಾಲಯಗಳನ್ನು (ತಮಿಳಿನಲ್ಲಿ ಸನ್ನಿತಿ ಎಂದು ಕರೆಯಲಾಗುತ್ತದೆ) ಹೊಂದಿರುವ ದಾಖಲೆಯನ್ನು ಹೊಂದಿದೆ. ತ್ಯಾಗರಾಜರ ಪಾದವನ್ನು ವರ್ಷಕ್ಕೆ ಎರಡು ಬಾರಿ ತೋರಿಸಲಾಗುತ್ತದೆ ಮತ್ತು ಇತರ ಸಂದರ್ಭಗಳಲ್ಲಿ ಅದನ್ನು ಹೂವುಗಳಿಂದ ಮುಚ್ಚಲಾಗುತ್ತದೆ. ದೇವರ ಬಲಗಾಲು ಮತ್ತು ಕೊಂಡಿ ಎಂಬ ದೇವಿಯ ಎಡಗಾಲನ್ನು "ಪಂಗುಣಿಯುತ್ರಂ" ಉತ್ಸವ ಮತ್ತು "ತಿರುವತಿರೈ" (ತ್ಯಾಗರಾಜ ಮೂರ್ತಿಯ ಎಡಗಾಲು ಎಂದಿಗೂ ತೋರಿಸಲಾಗಿಲ್ಲ) ಸಮಯದಲ್ಲಿ ಪ್ರದರ್ಶಿಸಲಾಗುತ್ತದೆ. ದೇವಾಲಯದಲ್ಲಿರುವ ಕೆಲವು ಪ್ರಮುಖ ದೇವಾಲಯಗಳೆಂದರೆ ಅನಂತೀಶ್ವರರ್, ನೀಲೋತ್ಂಬಾಳ್, ಅಸಲೇಶ್ವರರ್, ಅಡಗೇಶ್ವರರ್, ವರುಣೇಶ್ವರರ್, ಅಣ್ಣಾಮಲೀಶ್ವರರ್ ಮತ್ತು ಕಮಲಾಂಬಾಳ್. ದೇವಾಲಯದ ವಿಶಿಷ್ಟ ವೈಶಿಷ್ಟ್ಯವೆಂದರೆ ನಿಂತಿರುವ ನಂದಿಯು ಪ್ರಧಾನ ದೇವರನ್ನು ಎದುರಿಸುತ್ತಿದೆ. [೧೯]

ದೇವಾಲಯವು ಬಹಳಷ್ಟು ಸಭಾಂಗಣಗಳನ್ನು ಹೊಂದಿದೆ. ಅವುಗಳಲ್ಲಿ ಆರು ಅತ್ಯಂತ ಪ್ರಮುಖವಾಗಿವೆ. ಮೂಸುಕುಂಠ ನಂದಿಯ ಚಿತ್ರದ ಎಡಭಾಗದಲ್ಲಿ ಬಕ್ತಾ ಕಚಿ ಸಭಾಂಗಣವಿದೆ. ಪಂಗುನಿ ಉತಿರಂ ಹಬ್ಬದ ನಂತರ ತ್ಯಾಗರಾಜರ ಉತ್ಸವದ ಚಿತ್ರವು ಈ ಸಭಾಂಗಣಕ್ಕೆ ಆಗಮಿಸುತ್ತದೆ. ಊಂಜಾಲ್ ಸಭಾಂಗಣವು ಬಕ್ತಾ ಕಚಿ ಸಭಾಂಗಣದ ಎದುರು ಇದೆ. ಚಂದ್ರಶೇಖರರ್ ಮತ್ತು ದಾರುನೆಂದು ಸೇಕರಿ ಅಮ್ಮನ್ ಅವರ ಉತ್ಸವದ ಚಿತ್ರಗಳು ತಿರುವದಿರೈ ಉತ್ಸವದ ಸಮಯದಲ್ಲಿ ಈ ಸಭಾಂಗಣಕ್ಕೆ ಆಗಮಿಸುತ್ತವೆ. ರಾಜನಾರಾಯಣ ಸಭಾಂಗಣವು ತಿರುವಾರುವಿನ ಪ್ರದೇಶಗಳಿಗೆ ಸಾರ್ವಜನಿಕ ಸಭಾಂಗಣವಾಗಿದೆ. ಪಂಗುನಿ ಉತಿರಾ ಹಾಲ್ ದೇವಾಲಯದ ಪಶ್ಚಿಮ ಭಾಗದಲ್ಲಿದೆ. ಇದನ್ನು ಸಬಾಬತಿ ಹಾಲ್ ಎಂದೂ ಕರೆಯುತ್ತಾರೆ. ಇದು ದೇವಾಲಯದ ವಸ್ತುಸಂಗ್ರಹಾಲಯವನ್ನು ಹೊಂದಿದೆ. [೨೦] ಆನೆ ಅಥವಾ ಕುದುರೆಗಳು ಎಳೆಯುವ ರಥವನ್ನು ಅನುಕರಿಸುವ ಸಭಾಂಗಣಗಳ (ಮಂಡಪಗಳು) ಇದೇ ರೀತಿಯ ವಾಸ್ತುಶಿಲ್ಪವು ಕುಂಭಕೋಣಂನಲ್ಲಿರುವ ಸಾರಂಗಪಾಣಿ ದೇವಸ್ಥಾನ, ಮೇಳ ಕಡಂಬೂರ್ ಅಮೃತಕಾಡೇಶ್ವರ ದೇವಸ್ಥಾನ, ಶಿಖರಗಿರಿಶ್ವರ ದೇವಸ್ಥಾನ, ಕುಡುಮಿಯಮಲೈ, ನಾಗೇಶ್ವರಸ್ವಾಮಿ ದೇವಸ್ಥಾನ, ಕುಂಭಕೋಣಂ ಮತ್ತು ವೃದ್ಧಗಿರಿ ದೇವಸ್ಥಾನಗಳಲ್ಲಿ ಕಂಡುಬರುತ್ತದೆ. [೨೧]

ದೇವಾಲಯದ ಒಳಗಿನ ದೇವಾಲಯಗಳ ಚಿತ್ರ

ರಥೋತ್ಸವ[ಬದಲಾಯಿಸಿ]

chariot festival with people drawing a chariot with ropes
ತಿರುವಾರೂರು ರಥೋತ್ಸವ

ಎರಡನೇ ಕುಲೋತ್ತುಂಗ ಚೋಳ (ಕ್ರಿ.ಶ. ೧೧೩೩ - ೫೦) ಐವತ್ತಾರು ಉತ್ಸವಗಳನ್ನು ಹೊಂದಲು ದೇವಾಲಯದ ಆಚರಣೆಯನ್ನು ವಿಸ್ತರಿಸಿದರು. ಅವುಗಳಲ್ಲಿ ಕೆಲವು ಆಧುನಿಕ ಕಾಲದಲ್ಲಿ ಅನುಸರಿಸಲ್ಪಡುತ್ತವೆ. [೨೨] [೨೩] ತ್ಯಾಗರಾಜಸ್ವಾಮಿ ದೇವಸ್ಥಾನದ ವಾರ್ಷಿಕ ರಥೋತ್ಸವವನ್ನು ತಮಿಳು ತಿಂಗಳ ಚಿತ್ರೈಗೆ ಅನುಗುಣವಾಗಿ ಏಪ್ರಿಲ್ - ಮೇ ತಿಂಗಳಲ್ಲಿ ಆಚರಿಸಲಾಗುತ್ತದೆ. ೯೬ ಅಡಿ (೨೯ ಮೀ) ಎತ್ತರವಿರುವ ೩೦೦ ಟನ್ ತೂಕದ ಈ ರಥವು ಏಷ್ಯಾ ಮತ್ತು ಭಾರತದಲ್ಲಿ ದೊಡ್ಡದಾಗಿದೆ. ಉತ್ಸವದ ಸಂದರ್ಭದಲ್ಲಿ ರಥವು ದೇವಾಲಯದ ಸುತ್ತಲಿನ ನಾಲ್ಕು ಪ್ರಮುಖ ಬೀದಿಗಳಲ್ಲಿ ಸುತ್ತುತ್ತದೆ. ಈ ಕಾರ್ಯಕ್ರಮಕ್ಕೆ ತಮಿಳುನಾಡಿನಾದ್ಯಂತ ಲಕ್ಷಾಂತರ ಜನರು ಸೇರುತ್ತಾರೆ. ರಥೋತ್ಸವದ ನಂತರ "ತೆಪ್ಪಂ" ಅಂದರೆ ತೇಲುವ ಹಬ್ಬ. [೨೪] ತಿರುವಳ್ಳುವರ್ ಸ್ಮಾರಕ, ವಳ್ಳುವರ್ ಕೊಟ್ಟಂ, ತಿರುವಾರೂರ್ ರಥದ ವಿನ್ಯಾಸದಿಂದ ಪ್ರೇರಿತವಾಗಿದೆ. [೨೫]

ಮೆರವಣಿಗೆಯ ನೃತ್ಯ[ಬದಲಾಯಿಸಿ]

ತಿರುವರೂರಿನ ತ್ಯಾಗರಾಜರ್ ದೇವಾಲಯವು ಅಜಪ ನಟನಕ್ಕೆ (ಪಠಣವಿಲ್ಲದೆ ನೃತ್ಯ) ಪ್ರಸಿದ್ಧವಾಗಿದೆ. ದಂತಕಥೆಯ ಪ್ರಕಾರ ಮುಚುಕುಂದ ಎಂಬ ಚೋಳ ರಾಜನು ಇಂದ್ರನಿಂದ (ಆಕಾಶ ದೇವತೆ) ವರವನ್ನು ಪಡೆದನು ಮತ್ತು (ದೇವಾಲಯದಲ್ಲಿ ಪ್ರಧಾನ ದೇವರು, ಶಿವ ) ವಿಷ್ಣುವಿನ ಎದೆಯ ಮೇಲೆ ವಿಶ್ರಾಂತಿ ಪಡೆಯಲು ಒರಗಿರುವ ತ್ಯಾಗರಾಜ ಸ್ವಾಮಿಯ ಚಿತ್ರವನ್ನು ಪಡೆಯಲು ಬಯಸಿದನು. ಇಂದ್ರನು ರಾಜನನ್ನು ದಾರಿತಪ್ಪಿಸಲು ಪ್ರಯತ್ನಿಸಿದನು ಮತ್ತು ಇತರ ಆರು ಚಿತ್ರಗಳನ್ನು ಮಾಡಿದನು. ಆದರೆ ರಾಜನು ತಿರುವರೂರಿನಲ್ಲಿ ಸರಿಯಾದ ಚಿತ್ರವನ್ನು ಆರಿಸಿದನು. [೨೬] ಇತರ ಆರು ಚಿತ್ರಗಳನ್ನು ತಿರುಕ್ಕುವಲೈ, ನಾಗಪಟ್ಟಿಣಂ, ತಿರುಕರೈಲ್, ತಿರುಕೋಲಿಲಿ, ತಿರುಕ್ಕುವಲೈ ಮತ್ತು ತಿರುಮರೈಕಾಡುಗಳಲ್ಲಿ ಸ್ಥಾಪಿಸಲಾಗಿದೆ. [೨೭] [೨೮] ಎಲ್ಲಾ ಏಳು ಸ್ಥಳಗಳು ಕಾವೇರಿ ನದಿ ಮುಖಜ ಭೂಮಿಯಲ್ಲಿ ನೆಲೆಗೊಂಡಿರುವ ಗ್ರಾಮಗಳಾಗಿವೆ. ಎಲ್ಲಾ ಏಳು ತ್ಯಾಗರಾಜರ ಚಿತ್ರಗಳನ್ನು ಮೆರವಣಿಗೆಯಲ್ಲಿ ಕೊಂಡೊಯ್ಯುವಾಗ ನೃತ್ಯ ಮಾಡಲು ಹೇಳಲಾಗುತ್ತದೆ (ಇದು ನಿಜವಾಗಿ ನೃತ್ಯ ಮಾಡುವ ಮೆರವಣಿಗೆಯ ದೇವತೆಯನ್ನು ಹೊತ್ತವರು). ನೃತ್ಯ ಶೈಲಿಗಳನ್ನು ಹೊಂದಿರುವ ದೇವಾಲಯಗಳನ್ನು ಸಪ್ತ ವಿದಂಗಂ (ಏಳು ನೃತ್ಯದ ಚಲನೆಗಳು) [೨೯] ಎಂದು ಪರಿಗಣಿಸಲಾಗುತ್ತದೆ ಮತ್ತು ಸಂಬಂಧಿತ ದೇವಾಲಯಗಳು ಕೆಳಕಂಡಂತಿವೆ: [೩೦]

ದೇವಾಲಯ ವಿಡಂಗರ್ ದೇವಾಲಯ ನೃತ್ಯ ಭಂಗಿ ಅರ್ಥ
ತಿರುವರೂರ್ ತ್ಯಾಗರಾಜರ ದೇವಸ್ಥಾನ ವಿಧಿವಿದಂಗಾರ್ ಅಜಬಥಾನಂ ಭಗವಾನ್ ವಿಷ್ಣುವಿನ ಎದೆಯ ಮೇಲೆ ವಿಶ್ರಮಿಸುವ ಶ್ರೀ ತ್ಯಾಗರಾಜರ ನೃತ್ಯವನ್ನು ಹೋಲುವ ಭಜನೆ ಇಲ್ಲದೆ ನೃತ್ಯ ಮಾಡಿ
ಧರ್ಬಾರಣ್ಯೇಶ್ವರ ದೇವಸ್ಥಾನ ನಾಗರದಂಗಾರ್ ಉನ್ಮಥನಾಥನಮ್ ಅಮಲೇರಿದ ವ್ಯಕ್ತಿಯ ನೃತ್ಯ
ಕಾಯರೋಹಣಸ್ವಾಮಿ ದೇವಾಲಯ ಸುಂದರವಿಡಂಗಾರ್ ವಿಲತಿತಾನಂ ಸಮುದ್ರದ ಅಲೆಗಳಂತೆ ನೃತ್ಯ
ಕನ್ನಯಾರಿಯಮುದಯಾರ್ ದೇವಸ್ಥಾನ ಅಧಿವಿಡಂಗಾರ್ ಕುಕುನಾಥನಂ ಹುಂಜದಂತೆ ನೃತ್ಯ
ಬ್ರಹ್ಮಪುರೀಶ್ವರ ದೇವಸ್ಥಾನ ಅವನಿವಿಡಂಗಾರ್ ಬೃಂಗನಾಥನಂ ಹೂವಿನ ಮೇಲೆ ಸುಳಿದಾಡುವ ಜೇನುನೊಣದಂತೆ ನೃತ್ಯ ಮಾಡುತ್ತಿದೆ
ವೈಮೂರ್ನಾಥರ್ ದೇವಾಲಯ ನಲ್ಲವಿಡಂಗಾರ್ ಕಮಲನಾನಾಥನಮ್ ತಂಗಾಳಿಯಲ್ಲಿ ಚಲಿಸುವ ಕಮಲದಂತೆ ನೃತ್ಯ ಮಾಡಿ
ವೇದಾರಣ್ಯೇಶ್ವರ ದೇವಸ್ಥಾನ ಭುವನಿವಿವಿದಂಗಾರ್ ಹಂಸಪ್ತನಾಥನಂ ಹಂಸದ ನಡಿಗೆಯೊಂದಿಗೆ ನೃತ್ಯ

ಆರಾಧನೆ ಮತ್ತು ಧಾರ್ಮಿಕ ಆಚರಣೆಗಳು[ಬದಲಾಯಿಸಿ]

ದೇವಾಲಯದ ಗೋಪುರಗಳು

ದೇವಾಲಯದ ಅರ್ಚಕರು ಹಬ್ಬಗಳ ಸಮಯದಲ್ಲಿ ಮತ್ತು ದಿನನಿತ್ಯ ಪೂಜೆಯನ್ನು ಮಾಡುತ್ತಾರೆ. ತಮಿಳುನಾಡಿನ ಇತರ ಶಿವ ದೇವಾಲಯಗಳಂತೆ ಅರ್ಚಕರು ಬ್ರಾಹ್ಮಣ ಉಪಜಾತಿಯಾದ ಶೈವ ಸಮುದಾಯಕ್ಕೆ ಸೇರಿದವರು. ದೇವಾಲಯದ ಆಚರಣೆಗಳನ್ನು ದಿನಕ್ಕೆ ಆರು ಬಾರಿ ನಡೆಸಲಾಗುತ್ತದೆ. ಬೆಳಿಗ್ಗೆ ೫:೩೦ ಕ್ಕೆ ಉಷತ್ಕಾಲಂ, ಬೆಳಿಗ್ಗೆ ೮:೦೦ ಕ್ಕೆ ಕಲಶಾಂತಿ, ಬೆಳಿಗ್ಗೆ ೧೦:೦೦ ಕ್ಕೆ ಉಚ್ಚಿಕಾಲಂ, ಸಂಜೆ ೬:೦೦ ಕ್ಕೆ ಸಾಯರಕ್ಷೈ, ಸಂಜೆ ೭:೦೦ ಕ್ಕೆ ಇರಂಡಂಕಾಲಂ ಮತ್ತು ರಾತ್ರಿ ೮:೦೦ ಗಂಟೆಗೆ ಅರ್ಧ ಜಾಮಮ್ ಆಚರಣೆಗಳನ್ನು ನಡೆಸಲಾಗುತ್ತದೆ. ಸಾಯರಕ್ಷೈ ಸಮಯದಲ್ಲಿ ಎಲ್ಲಾ ೩೩ ಕೋಟಿ ದೇವತೆಗಳು (ಆಕಾಶ ಜೀವಿಗಳು) ಭಗವಾನ್ ತ್ಯಾಗರಾಜರನ್ನು ಪೂಜಿಸಲು ಹಾಜರಾಗುತ್ತಾರೆ ಎಂದು ನಂಬಲಾಗಿದೆ. ಮುಂದೆ ತಿರುವಾರೂರಿನಲ್ಲಿ ಸಾಯರಕ್ಷೈನಲ್ಲಿ ಪಾಲ್ಗೊಳ್ಳುವುದು ಮತ್ತು ನಂತರ ಚಿದಂಬರಂನಲ್ಲಿ ಅರ್ಧ ಜಾಮಮ್ ಪೂಜೆಗೆ ಹಾಜರಾಗುವುದು ಅತ್ಯಂತ ಮಂಗಳಕರ ಮತ್ತು ಪ್ರಯೋಜನಕಾರಿ ಎಂದು ಪರಿಗಣಿಸಲಾಗಿದೆ. ವಾರದ ಆಚರಣೆಗಳಾದ ಸೋಮವಾರಮ್ (ಸೋಮವಾರ) ಮತ್ತು ಸುಕ್ರವಾರಮ್ (ಶುಕ್ರವಾರ), ಪ್ರದೋಷಂ ಮುಂತಾದ ಪಾಕ್ಷಿಕ ಆಚರಣೆಗಳು ಮತ್ತು ಅಮವಾಸೈ (ಅಮಾವಾಸ್ಯೆಯ ದಿನ), ಕಿರುತಿಗೈ, ಪೌರ್ಣಮಿ (ಹುಣ್ಣಿಮೆಯ ದಿನ) ಮತ್ತು ಸತುರ್ಥಿಯಂತಹ ಮಾಸಿಕ ಹಬ್ಬಗಳು ಇವೆ. [೩೧]

ತ್ಯಾಗರಾಜರ ವಿಗ್ರಹವನ್ನು ಬಟ್ಟೆಯ ತುಂಡು ಮತ್ತು ಹೂವುಗಳಿಂದ ಮುಚ್ಚಲಾಗುತ್ತದೆ. ಆದ್ದರಿಂದ ಅವರ ಮತ್ತು ಅಮ್ಮನ ಮುಖ ಮಾತ್ರ ಗೋಚರಿಸುತ್ತದೆ. ಅವರ ಬಲಗಾಲು ಮತ್ತು ಪಾರ್ವತಿಯ ಬಲಪಾದವು ಮಾರ್ಗಜಿ ಮಾಸದ ಆರುದ್ರ ದರ್ಶನದಂದು ಪ್ರಕಟವಾದರೆ, ಅವರ ಎಡಪಾದ ಮತ್ತು ಅಮ್ಮನವರ ಎಡಪಾದವು ಪಂಗುನಿ ಉತಿರಂನಲ್ಲಿ ಪ್ರಕಟವಾಗುತ್ತದೆ.

ಸಂಗೀತ, ನೃತ್ಯ ಮತ್ತು ಸಾಹಿತ್ಯ[ಬದಲಾಯಿಸಿ]

ಕಮಲಾಂಬಲ್ ದೇಗುಲದ ಚಿತ್ರ

ಐತಿಹಾಸಿಕವಾಗಿ ತಿರುವಾರೂರು ಧರ್ಮ, ಕಲೆ ಮತ್ತು ವಿಜ್ಞಾನದಲ್ಲಿ ಪ್ರಸಿದ್ಧ ವ್ಯಕ್ತಿಗಳ ಕೇಂದ್ರವಾಗಿದೆ. ೮ ನೇ ಶತಮಾನದ ಶೈವ ಸಂತ ಸುಂದರಾರ್ ತೇವರಂನಲ್ಲಿನ ತನ್ನ ಕೃತಿಗಳಲ್ಲಿ "ತಿರುವಾರೂರಿನಲ್ಲಿ ಜನಿಸಿದ ಎಲ್ಲರಿಗೂ ನಾನು ಗುಲಾಮ" ಎಂದು ಉಲ್ಲೇಖಿಸುತ್ತಾನೆ. [೩೨] ಶೈವ ಸಂಪ್ರದಾಯದ ೬೩ ನಾಯನ್ಮಾರ್‌ಗಳಲ್ಲಿ ಇಬ್ಬರು ಕಲಾರ್ಸಿಂಗ ನಾಯನಾರ್ ಮತ್ತು ತಂಡ್ಯಾಡಿಗಲ್ ನಾಯನಾರ್ ತಿರುವಾರೂರಿನಲ್ಲಿ ಜನಿಸಿದರು. [೩೩] ಸೆಕ್ಕಿಜಾರ್‌ನ ೧೨ ನೇ ಶತಮಾನದ ಶೈವ ಧರ್ಮಗ್ರಂಥವಾದ ಪೆರಿಯಪುರಾಣಂ ಈ ಇಬ್ಬರು ಸಂತರನ್ನು ಒಳಗೊಂಡಂತೆ ತಿರುವಾರೂರಿನಲ್ಲಿ ಜನಿಸಿದವರಿಗೆ ಒಂದು ಅಧ್ಯಾಯವನ್ನು ಸಮರ್ಪಿಸುತ್ತದೆ. ಪಟ್ಟಣವು ಸಂಗೀತ ಮತ್ತು ನೃತ್ಯದ ಸಾಂಪ್ರದಾಯಿಕ ಕೇಂದ್ರವಾಗಿತ್ತು. ರಾಜರಾಜ ಚೋಳನ ಶಾಸನಗಳು ದೇವಾಲಯಕ್ಕೆ ಸಂಬಂಧಿಸಿದ ದೊಡ್ಡ ನೃತ್ಯಗಾರರನ್ನು ಸಂಯೋಜಿಸುತ್ತವೆ. ತಿರುವಾರೂರ್ ಕರ್ನಾಟಕ ಸಂಗೀತದ ಟ್ರಿನಿಟಿಯ ತವರು, ಅವುಗಳೆಂದರೆ ತ್ಯಾಗರಾಜ (ಕ್ರಿ.ಶ. ೧೭೬೭ - ೧೮೪೭), ಮುತ್ತುಸ್ವಾಮಿ ದೀಕ್ಷಿತರ್ (ಕ್ರಿ.ಶ. ೧೭೭೫ - ೧೮೩೫) ಮತ್ತು ಶ್ಯಾಮ ಶಾಸ್ತ್ರಿ (ಕ್ರಿ.ಶ. ೧೭೬೨ - ೧೮೨೭). [೩೪] ಮುತ್ತುಸ್ವಾಮಿ ದೀಕ್ಷಿತರು ತ್ಯಾಗರಾಜಸ್ವಾಮಿ ದೇವಾಲಯದ ದೇವತೆಗಳ ಗುಣಗಾನವನ್ನು ಹಾಡಿದ್ದಾರೆ. ತ್ಯಾಗರಾಜ ಎಂಬ ಹೆಸರನ್ನು ಈ ದೇವಾಲಯದ ದೇವರಿಗೆ ಇಡಲಾಗಿದೆ. ಕ್ರಿ.ಶ. ೧೭ ನೇ ಶತಮಾನದ ಸಮಯದಲ್ಲಿ ತಂಜಾವೂರಿನಲ್ಲಿ ರಾಜಕೀಯ ಅಶಾಂತಿ ಮತ್ತು ಮರಾಠ ರಾಜರ ಹೆಚ್ಚಿನ ಪ್ರೋತ್ಸಾಹದಿಂದಾಗಿ ತಿರುವಾರೂರಿಗೆ ದಕ್ಷಿಣ ಭಾರತೀಯ ಸಂಸ್ಕೃತಿಯ ಕುಶಾಗ್ರಮತಿಯು ಪಟ್ಟಣಕ್ಕೆ ದೊಡ್ಡ ಒಳಹರಿವು ಇತ್ತು. ಇದರ ಪರಿಣಾಮವಾಗಿ ಸಂಗೀತ ಮತ್ತು ನೃತ್ಯದಲ್ಲಿ ಬೆಳವಣಿಗೆಗಳು ಕಂಡುಬಂದವು. [೩೫] ಪಂಚಮುಗ ವಾದ್ಯಂ ಎಂಬ ವಿಶಿಷ್ಟವಾದ ಸಂಗೀತ ವಾದ್ಯವನ್ನು ದೇವಾಲಯದಲ್ಲಿ ಪ್ರತಿ ಐದು ತುದಿಗಳನ್ನು ವಿಭಿನ್ನವಾಗಿ ಅಲಂಕರಿಸಲಾಗಿದೆ. ಬರಿನಯನಂ ಎಂಬ ನಾದಸ್ವರಂ (ಕೊಳವೆ ವಾದ್ಯ) ಕೂಡ ತಿರುವಾರೂರಿನಲ್ಲಿ ಮಾತ್ರ ಕಂಡುಬರುವ ವಿಶಿಷ್ಟ ವಾದ್ಯವಾಗಿದೆ. [೩೬] ತ್ಯಾಗರಾಜ ಲೀಲೈಕಲ್ ತಿರುವಾರೂರಿನ ತ್ಯಾಗರಾಜರ ಆಟವಾಡುವ ಸ್ವಭಾವದ ಕೃತಿಯಾಗಿದೆ. ಇದು ತಿರುವಿಲೈಯಾಡಳ್ ಪುರಾಣವನ್ನು ಹೋಲುತ್ತದೆ, ಅದು ತ್ಯಾಗರಾಜರನ್ನು ಚೋಳರೊಂದಿಗೆ ಗುರುತಿಸುವ ರೀತಿಯಲ್ಲಿಯೇ ಮೀನಾಕ್ಷಿಯನ್ನು ಪಾಂಡ್ಯರೊಂದಿಗೆ ಗುರುತಿಸುತ್ತದೆ. ಇದು ಕ್ರಿ.ಶ. ಹನ್ನೆರಡನೆಯ ಶತಮಾನದಲ್ಲಿದೆ. [೩೭]

ಮಹಾಸಂಪ್ರೋಕ್ಷಣಮ್[ಬದಲಾಯಿಸಿ]

ದೇವಾಲಯದ ಕುಂಭಾಭಿಷೇಕ ಎಂದೂ ಕರೆಯಲ್ಪಡುವ ಮಹಾಸಂಪ್ರೋಕ್ಷಣೆಯು ೮ ನವೆಂಬರ್ ೨೦೧೫ ರಂದು ನಡೆಯಿತು. ಮಹಾಸಂಪ್ರೋಕ್ಷಣೆ ವೇಳೆ ತಿರುವಾರೂರಿನಲ್ಲಿ ಭಾರಿ ಮಳೆ ಸುರಿದಿದ್ದು ಜನಸಾಗರವೇ ಹರಿದು ಬಂದಿತ್ತು. [೩೮]

ಉಲ್ಲೇಖಗಳು[ಬದಲಾಯಿಸಿ]

  1. ↑ Hindu Religious and Charitable Endowments Act, 1959
  2. ↑ "Muthalam Thirumurai Translation". Thevaaram.org. 2012. Retrieved 6 September 2012.
  3. ↑ Dhere, Ramchandra Chintaman (2011). Rise of a Folk God:Vitthal of Pandharpur: Vitthal of Pandharpur. Oxford University Press. p. 53. ISBN 978-0-19-977759-4.
  4. ↑ Hunter, Sir William Wilson (1908). Imperial Gazetteer of India Vol. XXII Singbhum to Trashi-Chod-Zong. Oxford: Clarendon Press. pp. 225–229.
  5. ↑ Dodwell, Henry (1920). Dupleix and Clive. Forgotten Books. p. 48. ISBN 9781451011074.
  6. ↑ Royal Asiatic Society of Great Britain and Ireland (1833), Journal of the Royal Asiatic Society of Great Britain and Ireland, Volume 1, London: Royal Asiatic Society of Great Britain and Ireland, p. 148
  7. ↑  (Report). 
  8. ↑ "About the town". Thiruvarur Municipality, Government of Tamil Nadu. 2011. Archived from the original on 2012-12-19. Retrieved 2013-05-19.
  9. ↑ "Magic on the waters". Business Line. Chennai: Asia Intelligence Wire from FT Information. 2004. ಟೆಂಪ್ಲೇಟು:ProQuest.
  10. ↑ V., Meena (1974). Temples in South India (1st ed.). Kanniyakumari: Harikumar Arts. p. 34.
  11. ↑ Rajeshwari Ghose (1996). The Tyagaraja Cult in Tamilnadu: A Study in Conflict and Accommodation. Motilal Banarsidass Publishers Private Limited. p. 331.
  12. ↑ Anantharaman, Ambujam (2006). Temples of South India. East West Books (Madras). p. 59. ISBN 978-81-88661-42-8.
  13. ↑ S., Ponnusamy (1972). Sri Thyagaraja Temple Thiruvarur. State Department of Archaeology, Government of Tamil Nadu. p. 32.
  14. ↑ Ghose 1996, p. 58
  15. ↑ R., Ponnammal. 108 Thennaga Shivasthalangal (in ತಮಿಳು). Giri Trading Agency Private Limited. pp. 40–51. ISBN 978-81-7950-707-0.
  16. ↑ Vasudevan, Geetha (2003). The royal temple of Rajaraja: an instrument of imperial Cola power. New Delhi: Abhinav Publications. p. 136. ISBN 81-7017-383-3.
  17. ↑ "Tiruvarur in religious history of Tamil Nadu". The Hindu. 16 July 2010. Retrieved 26 June 2012.
  18. ↑ R., Ponnammal. 108 Thennaga Shivasthalangal (in ತಮಿಳು). Giri Trading Agency Private Limited. pp. 40–51. ISBN 978-81-7950-707-0.
  19. ↑ Anantharaman, Ambujam (2006). Temples of South India. East West Books (Madras). p. 59. ISBN 978-81-88661-42-8.
  20. ↑ "Halls inside the temple". Sri Thiyagaraja Temple Administration. Archived from the original on 2012-05-02. Retrieved 2013-05-21.
  21. ↑ H., Sarkar (1974). The Kampahesvara temple at Thirubuvanam (PDF). Madras: Department of Archaeology, Government of Tamil Nadu. p. 9.
  22. ↑ Ghose 1996, p. 331
  23. ↑ Ayyar, P. V. Jagadisa (1991), South Indian shrines: illustrated, New Delhi: Asian Educational Services, p. 375, ISBN 81-206-0151-3
  24. ↑ "Tiruvarur in religious history of Tamil Nadu". The Hindu. 16 July 2010. Retrieved 2013-05-19.
  25. ↑ V., Shanmuganathan (2014). A Remarkable Political Journey. Prabhat Prakashan. p. 121. ISBN 9788184302578.
  26. ↑ V., Meena (1974). Temples in South India (1st ed.). Kanniyakumari: Harikumar Arts. p. 34.
  27. ↑ Sundararajan, Saroja (1985). Glimpses of the history of Karaikkal. Lalitha Publications. p. 54.
  28. ↑ Pillai, J.M. Somanasundaram (1994). The great temple at Tanjore. Tamil University, Thanjavur. p. 9.
  29. ↑ "The Journal of the Music Academy, Madras". 71. Madras: Music Academy. 2000: 35. {{cite journal}}: Cite journal requires |journal= (help)
  30. ↑ Kersenboom-Story, Saskia C. (1987). Nityasumangali. Motilal Banarsidass Publishers. p. 146. ISBN 9788120803305.
  31. ↑ "Sri Thiagarajar temple". Dinamalar. Retrieved 2013-05-19.
  32. ↑ Ghose 1996, pp. 59-60
  33. ↑ Ayyar, P. V. Jagadisa (1991), South Indian shrines: illustrated, New Delhi: Asian Educational Services, p. 375, ISBN 81-206-0151-3Ayyar, P. V. Jagadisa (1991), South Indian shrines: illustrated, New Delhi: Asian Educational Services, p. 375, ISBN 81-206-0151-3
  34. ↑ Kumar, Raj (2003). Essays on Indian Music. Discovery Publishing House. ISBN 81-7141-719-1.
  35. ↑ Kersenboom-Story, Saskia C. (1998). Nityasumaṅgalī: Devadasi Tradition in South India. Motilal Banarsidass Publishers Private Limited. p. 41. ISBN 81-208-1527-0.
  36. ↑ "Arts inside the temple". Sri Thiyagaraja Temple Administration. Archived from the original on 2012-03-20. Retrieved 2013-05-21.
  37. ↑ Rajeshwari Ghose (1996). The Tyagaraja Cult in Tamilnadu: A Study in Conflict and Accommodation. Motilal Banarsidass Publishers Private Limited. pp. 338–339.
  38. ↑ "Kumbabhishekam performed". The Hindu. 9 November 2015. Retrieved 10 November 2015.

ಟಿಪ್ಪಣಿಗಳು[ಬದಲಾಯಿಸಿ]

ಗ್ರಂಥಸೂಚಿ[ಬದಲಾಯಿಸಿ]

  • Shanmugasundaram Ponnusamy (1972). Sri Thyagaraja Temple, Thiruvarur. State Dept. of Archaeology, Govt. of Tamil Nadu.
"https://kn.wikipedia.org/w/index.php?title=ತ್ಯಾಗರಾಜ_ದೇವಸ್ಥಾನ,_ತಿರುವರೂರು&oldid=1186660" ಇಂದ ಪಡೆಯಲ್ಪಟ್ಟಿದೆ