ಗುರುತ್ವಾಕರ್ಷಣೆಯ ಸಿದ್ಧಾಂತದ ಇತಿಹಾಸ

ವಿಕಿಪೀಡಿಯದಿಂದ, ಇದು ಮುಕ್ತ ಹಾಗೂ ಸ್ವತಂತ್ರ ವಿಶ್ವಕೋಶ
Pioneers of gravitational theory
ಅರಿಸ್ಟಾಟಲ್
ಗೆಲಿಲಿಯೋ ಗೆಲಿಲಿ
ಐಸಾಕ್ ನ್ಯೂಟನ್
ಅಲ್ಬರ್ಟ್ ಐನ್‍ಸ್ಟೈನ್

ಭೌತಶಾಸ್ತ್ರದಲ್ಲಿ, ಗುರುತ್ವಾಕರ್ಷಣೆಯ ಸಿದ್ಧಾಂತಗಳು ದ್ರವ್ಯರಾಶಿಯೊಂದಿಗೆ ದೇಹಗಳ ಚಲನೆಯನ್ನು ನಿಯಂತ್ರಿಸುವ ಪರಸ್ಪರ ಕ್ರಿಯೆಯ ಕಾರ್ಯವಿಧಾನಗಳನ್ನು ಪ್ರತಿಪಾದಿಸುತ್ತದೆ. ಪ್ರಾಚೀನ ಕಾಲದಿಂದಲೂ ಗುರುತ್ವಾಕರ್ಷಣೆಯ ಹಲವಾರು ಸಿದ್ಧಾಂತಗಳಿವೆ. ಅಂತಹ ಸಿದ್ಧಾಂತಗಳನ್ನು ಚರ್ಚಿಸುವ ಮೊದಲ ಅಸ್ತಿತ್ವದಲ್ಲಿರುವ ಮೂಲಗಳು ಪ್ರಾಚೀನ ಗ್ರೀಕ್ ತತ್ವಶಾಸ್ತ್ರದಲ್ಲಿ ಕಂಡುಬರುತ್ತವೆ. ನವೋದಯ ಮತ್ತು ವೈಜ್ಞಾನಿಕ ಕ್ರಾಂತಿಯ ಸಮಯದಲ್ಲಿ ಮಹತ್ತರವಾದ ದಾಪುಗಾಲುಗಳನ್ನು ಪಡೆಯುವ ಮೊದಲು ಈ ಕೆಲಸವನ್ನು ಭಾರತೀಯ, ಇಸ್ಲಾಮಿಕ್ ಮತ್ತು ಯುರೋಪಿಯನ್ ವಿಜ್ಞಾನಿಗಳು ಮಧ್ಯಯುಗದ ಮೂಲಕ ಮುಂದುವರಿಸಿದರು - ನ್ಯೂಟನ್‌ನ ಗುರುತ್ವಾಕರ್ಷಣೆಯ ನಿಯಮವನ್ನು ರೂಪಿಸುವಲ್ಲಿ ಕೊನೆಗೊಂಡಿತು. 20 ನೇ ಶತಮಾನದ ಆರಂಭದಲ್ಲಿ ಆಲ್ಬರ್ಟ್ ಐನ್‌ಸ್ಟೈನ್ ಅವರ ಸಾಪೇಕ್ಷತಾ ಸಿದ್ಧಾಂತದಿಂದ ಇದನ್ನು ರದ್ದುಗೊಳಿಸಲಾಯಿತು.

ಗ್ರೀಕ್ ತತ್ವಜ್ಞಾನಿ ಅರಿಸ್ಟಾಟಲ್ ( fl. 4th century BCE ) ವಸ್ತುಗಳು ತಮ್ಮ ಆಂತರಿಕ ಗುರುತ್ವಾಕರ್ಷಣೆಯಿಂದ (ಭಾರ) ಒಂದು ಬಿಂದುವಿನ ಕಡೆಗೆ ಒಲವು ತೋರುತ್ತವೆ ಎಂದು ನಂಬಿದ್ದರು. ವಿಟ್ರುವಿಯಸ್ ( ಟೆಂಪ್ಲೇಟು:Fl ) ವಸ್ತುಗಳು ಅವುಗಳ ನಿರ್ದಿಷ್ಟ ಗುರುತ್ವಾಕರ್ಷಣೆಯ ಆಧಾರದ ಮೇಲೆ ಬೀಳುತ್ತವೆ ಎಂದು ಅರ್ಥಮಾಡಿಕೊಂಡರು. 6 ನೇ ಶತಮಾನ CE ಯಲ್ಲಿ, ಬೈಜಾಂಟೈನ್ ಅಲೆಕ್ಸಾಂಡ್ರಿಯನ್ ವಿದ್ವಾಂಸ ಜಾನ್ ಫಿಲೋಪೋನಸ್ ಗುರುತ್ವಾಕರ್ಷಣೆಯ ಅರಿಸ್ಟಾಟಲ್ ಪರಿಕಲ್ಪನೆಯನ್ನು ಪ್ರಚೋದನೆಯ ಸಿದ್ಧಾಂತದೊಂದಿಗೆ ಮಾರ್ಪಡಿಸಿದರು. 14 ನೇ ಶತಮಾನದಲ್ಲಿ, ಕೆಲವು ಇಸ್ಲಾಮಿಕ್ ವಿದ್ವಾಂಸರಿಂದ [lower-alpha ೧] ಪ್ರಭಾವಿತರಾದ ಯುರೋಪಿಯನ್ ತತ್ವಜ್ಞಾನಿಗಳಾದ ಜೀನ್ ಬುರಿಡಾನ್ ಮತ್ತು ಸ್ಯಾಕ್ಸೋನಿಯ ಆಲ್ಬರ್ಟ್ - ಪ್ರಚೋದನೆಯ ಸಿದ್ಧಾಂತವನ್ನು ಅಭಿವೃದ್ಧಿಪಡಿಸಿದರು ಮತ್ತು ಅದನ್ನು ವಸ್ತುಗಳ ವೇಗವರ್ಧನೆ ಮತ್ತು ದ್ರವ್ಯರಾಶಿಗೆ ಜೋಡಿಸಿದರು. ಆಲ್ಬರ್ಟ್ ಮುಕ್ತ ಪತನದಲ್ಲಿ ವಸ್ತುವಿನ ವೇಗ ಮತ್ತು ಕಳೆದ ಸಮಯದ ನಡುವಿನ ಸಂಬಂಧದ ಬಗ್ಗೆ ಅನುಪಾತದ ನಿಯಮವನ್ನು ಅಭಿವೃದ್ಧಿಪಡಿಸಿದರು.

17 ನೇ ಶತಮಾನದ ಆರಂಭದಲ್ಲಿ, ಗೆಲಿಲಿಯೋ ಗೆಲಿಲಿ ಎಲ್ಲಾ ವಸ್ತುಗಳು ಮುಕ್ತ ಪತನದಲ್ಲಿ ಸಮಾನವಾಗಿ ವೇಗವನ್ನು ಹೊಂದುತ್ತವೆ ಎಂದು ಕಂಡುಕೊಂಡರು. 1632 ರಲ್ಲಿ, ಅವರು ಸಾಪೇಕ್ಷತೆಯ ಮೂಲ ತತ್ವವನ್ನು ಮಂಡಿಸಿದರು. ಗುರುತ್ವಾಕರ್ಷಣೆಯ ಸ್ಥಿರತೆಯ ಅಸ್ತಿತ್ವವನ್ನು 17 ನೇ ಶತಮಾನದ ಮಧ್ಯಭಾಗದಿಂದ ವಿವಿಧ ಸಂಶೋಧಕರು ಅನ್ವೇಷಿಸಿದರು, ಐಸಾಕ್ ನ್ಯೂಟನ್ ತನ್ನ ಸಾರ್ವತ್ರಿಕ ಗುರುತ್ವಾಕರ್ಷಣೆಯ ನಿಯಮವನ್ನು ರೂಪಿಸಲು ಸಹಾಯ ಮಾಡಿದರು. 20 ನೇ ಶತಮಾನದ ಆರಂಭದಲ್ಲಿ ಐನ್‌ಸ್ಟೈನ್ ವಿಶೇಷ ಮತ್ತು ಸಾಮಾನ್ಯ ಸಾಪೇಕ್ಷತಾ ಸಿದ್ಧಾಂತಗಳನ್ನು ಅಭಿವೃದ್ಧಿಪಡಿಸಿದಾಗ ನ್ಯೂಟನ್‌ನ ಶಾಸ್ತ್ರೀಯ ಯಂತ್ರಶಾಸ್ತ್ರವನ್ನು ರದ್ದುಗೊಳಿಸಲಾಯಿತು. ಗುರುತ್ವಾಕರ್ಷಣೆಯ ಕಾಲ್ಪನಿಕ ಬಲದ ವಾಹಕವು ಎಲ್ಲದರ ಸಿದ್ಧಾಂತದ ಹುಡುಕಾಟದಲ್ಲಿ ಹೊರಗುಳಿದಿದೆ, ಇದಕ್ಕಾಗಿ ಕ್ವಾಂಟಮ್ ಗುರುತ್ವಾಕರ್ಷಣೆಯ ವಿವಿಧ ಮಾದರಿಗಳು ಅಭ್ಯರ್ಥಿಗಳಾಗಿವೆ.

ಪ್ರಾಚೀನತೆ[ಬದಲಾಯಿಸಿ]

ಶಾಸ್ತ್ರೀಯ ಪ್ರಾಚೀನತೆ[ಬದಲಾಯಿಸಿ]

ಮಾಧ್ಯಮದಲ್ಲಿ ಮುಳುಗಿರುವ ವಸ್ತುಗಳು ಅವುಗಳ ತೂಕಕ್ಕೆ ಅನುಗುಣವಾಗಿ ವೇಗದಲ್ಲಿ ಬೀಳುತ್ತವೆ ಮತ್ತು ಮಾಧ್ಯಮದ ಸಾಂದ್ರತೆಗೆ ವಿಲೋಮ ಅನುಪಾತದಲ್ಲಿರುತ್ತವೆ ಎಂದು ಅರಿಸ್ಟಾಟಲ್ ಕಂಡುಕೊಂಡರು.[೩][೪][೫]

೬ನೇ ಶತಮಾನದ BCE ಯ ಪ್ರಾರಂಭದಲ್ಲಿ, ಪ್ರಾಚೀನ ಗ್ರೀಕ್ ತತ್ವಜ್ಞಾನಿ ಹೆರಾಕ್ಲಿಟಸ್ ನು ಚಕ್ರವಾತಗಳು, ಗಾಳಿಗಳು ಮತ್ತು ಅಲೆಗಳ ಹಾಗೂ ತಾರಾಸ್ತ್ರಗಳ ಸಂಬಂಧವನ್ನು "ಲೋಗೋಸ್" ಎಂಬ ಪದದಿಂದ ವಿವರಿಸಿದ. ಇದು ಬ್ರಹ್ಮಾಂಡದ ಸಾಮರಸ್ಯ ಮತ್ತು ಚಲನೆಯ ನಿಯಮಗಳ ಬಗ್ಗೆ ಅವನ ತತ್ತ್ವಶಾಸ್ತ್ರದ ಮೂಲಕ ಆವೃತ್ತಿ ನಡೆಸಿತ್ತು. ಉದಾಹರಣೆಗೆ, ಅಣುಗಳ ಭಾರದಂತೆ ಭೂಮಿಯ ಕೆಳಭಾಗದ ಚಲನೆಗೆ ಅವುಗಳ ಸ್ವಭಾವವನ್ನು ಕಾರಣವಾಗಿ ಹೇಳಿದ. ಕ್ರಿಸ್ತಪೂರ್ವ ೪ನೇ ಶತಮಾನದಲ್ಲಿ, ಇನ್ನೊಬ್ಬ ಗ್ರೀಕ್ ತತ್ವಜ್ಞಾನಿ ಮತ್ತು ವಿಜ್ಞಾನಿ ಅರಿಸ್ಟಾಟಲ್ ಕಾರಣತ್ವದ ತತ್ವವನ್ನು ವಿವರಿಸಿದರು. ಪ್ರತಿ ಪರಿಣಾಮ ಅಥವಾ ಚಲನೆಗೆ ಕಾರಣವಿದೆ ಎಂದು ಅವರು ಸಾರಿದರು. ಉದಾಹರಣೆಗೆ, ಭೂಮಿಯ ಭಾರವಾದ ಅಣುಗಳ ಕೆಳಭಾಗ ಚಲನೆಗೆ ಅವುಗಳ ಸ್ವಭಾವದಿಂದಾಗಿ ಇದು ಭೂಮಿಯ ಮಧ್ಯಭಾಗಕ್ಕೆ ಚಲಿಸುತ್ತದೆ. ಮತ್ತೊಂದೆಡೆ, ಬೆಂಕಿಯಂತಹ ಬೆಳಕಿನ ಕಾಯಗಳು ಚಂದ್ರನ ಆಕಾಶ ಗೋಳದ ಕಡೆಗೆ ಮೇಲ್ಮುಖವಾಗಿ ಚಲಿಸುವ ನೈಸರ್ಗಿಕ ಪ್ರವೃತ್ತಿಯನ್ನು ಹೊಂದಿವೆ ಎಂದು ನಂಬಲಾಗಿದೆ (ನಾವು ಈಗ ತೇಲುವಿಕೆ ಎಂದು ಅರ್ಥಮಾಡಿಕೊಳ್ಳುತ್ತೇವೆ).

ಗ್ರೀಕ್ ದರ್ಶನಕಾರ ಲ್ಯಾಂಪ್ಸಕಸ್ ಸ್ಟ್ರೇಟೋ, ಹಾಗೂ ಅವರ ದೃಷ್ಟಿಕೋಣ ನೇಸಾರ್ಟೆಲಿಯನ್ "ಸ್ವಾಭಾವಿಕ ಸ್ಥಾನ" ಸಿದ್ಧಾಂತವನ್ನು ತಮ್ಮ ಯಂತ್ರದೃಷ್ಟಿಯಿಂದ ಅನುಸರಿಸದೆ, ಸ್ಥಾನಗಳ ಬದಲಾವಣೆಗಾಗಿ ತಮ್ಮ ದೃಷ್ಟಿಯನ್ನು ವ್ಯಕ್ತಪಡಿಸಿದರು. ಅವರ ನಿರೀಕ್ಷೆಯ ದೃಷ್ಟಿಕೋಣದಲ್ಲಿ, ವಸ್ತುಗಳು ಬೀಳುವಾಗ ಅವು ತಮ್ಮ ಭಾರವನ್ನು ಹೊಂದುವುದಿಲ್ಲ; ಬದಲಾಗಿ, ಗತಿಯ ವೃದ್ಧಿಯಲ್ಲಿರುವ ಹೆಚ್ಚಿನ ಪ್ರಭಾವ ಇದ್ದುದರಿಂದ ಅದರ ಪ್ರಭಾವ ಹೆಚ್ಚಿತು. ಎಪಿಕುರಸ್ (ಸರ್. 341–270 ಹೀಗೆ) ಪರಮಾಣುಗಳ ಭಾರವನ್ನು ಅವುಗಳ ಚಲನೆಗೆ ಪರಿಸರವಾಗಿ ನೋಡಿದರು..[೬][೭][೮]

ಆರ್ಕಿಮಿಡಿಸ್, ಗ್ರೀಕ್ ಭೌತಶಾಸ್ತ್ರಜ್ಞ ಮತ್ತು ಗಣಿತಶಾಸ್ತ್ರಜ್ಞ 3 ನೇ ಶತಮಾನ BCE ಯಲ್ಲಿ ವಾಸಿಸುತ್ತಿದ್ದರು, ಚಲನೆ ಮತ್ತು ಸಮತೋಲನದ ತಿಳುವಳಿಕೆಗೆ ಗಮನಾರ್ಹ ಕೊಡುಗೆಗಳನ್ನು ನೀಡಿದರು. ಅವರ ಸಾಧನೆಗಳಲ್ಲಿ, ಅವರು ತ್ರಿಕೋನದ ದ್ರವ್ಯರಾಶಿಯ ಕೇಂದ್ರದ ಪರಿಕಲ್ಪನೆಯನ್ನು ಕಂಡುಹಿಡಿದರು, ಇದು ತ್ರಿಕೋನದ ದ್ರವ್ಯರಾಶಿಯ ಸರಾಸರಿ ಸ್ಥಾನವನ್ನು ಪ್ರತಿನಿಧಿಸುವ ಒಂದು ಬಿಂದುವಾಗಿದೆ. ಎರಡು ಸಮಾನ ತೂಕಗಳು ವಿಭಿನ್ನ ಗುರುತ್ವಾಕರ್ಷಣೆಯ ಕೇಂದ್ರಗಳನ್ನು ಹೊಂದಿದ್ದರೆ, ಗುರುತ್ವಾಕರ್ಷಣೆಯ ಕೇಂದ್ರವು ಅವುಗಳನ್ನು ಸಂಪರ್ಕಿಸುವ ರೇಖೆಯ ಉದ್ದಕ್ಕೂ ಇರುತ್ತದೆ ಎಂದು ಆರ್ಕಿಮಿಡೀಸ್ ಪ್ರತಿಪಾದಿಸಿದರು. 1 ನೇ ಶತಮಾನ CE ಯಲ್ಲಿ ವಾಸಿಸುತ್ತಿದ್ದ ಗ್ರೀಕ್ ತತ್ವಜ್ಞಾನಿ ಪ್ಲುಟಾರ್ಕ್, ಗುರುತ್ವಾಕರ್ಷಣೆಯ ಆಕರ್ಷಣೆಯ ಬಲವು ಭೂಮಿಗೆ ವಿಶಿಷ್ಟವಾಗಿಲ್ಲ ಆದರೆ ಬ್ರಹ್ಮಾಂಡದ ಬೇರೆಡೆ ಅಸ್ತಿತ್ವದಲ್ಲಿದೆ ಎಂದು ಸೂಚಿಸಿದರು.

ಗ್ರೀಕ್ ಖಗೋಳಶಾಸ್ತ್ರಜ್ಞ ಆರಿಸ್ಟಾರ್ಕಸ್ ಆಫ್ ಸಮೋಸ್ (ಸರ್. 310 – ಸರ್. 230 ಹೀಗೆ) ತನ್ನ ಅಕ್ಷದ ಸುತ್ತ ಮತ್ತು ಭೂಮಿಯ ಕಕ್ಷೆಯ ಸುತ್ತ ಒಂದು ಸೂರ್ಯಕೇಂದ್ರ ವಿಶ್ವವಿಜ್ಞಾನದಲ್ಲಿ ಭೂಮಿಯ ತಿರುಗುವಿಕೆಯನ್ನು ತನ್ನ ದೃಷ್ಟಿಕೋಣದಿಂದ ವಿವರಿಸಿದರು.[೯]ಸೆಲ್ಯೂಕಸ್ ಆಫ್ ಲೂಸಿಯಾ(c. 190 - c. 150 BCE) ಅವರು ವಿಶ್ವವಿಜ್ಞಾನವನ್ನು ಬೆಂಬಲಿಸಿದರು.[೧೦]

1 ನೇ ಶತಮಾನ BCE ಯಲ್ಲಿ ವಾಸಿಸುತ್ತಿದ್ದ ರೋಮನ್ ಇಂಜಿನಿಯರ್ ಮತ್ತು ವಾಸ್ತುಶಿಲ್ಪಿ ವಿಟ್ರುವಿಯಸ್, ಅರಿಸ್ಟಾಟಲ್ನಂತೆಯೇ ಒಂದು ದೃಷ್ಟಿಕೋನವನ್ನು ವ್ಯಕ್ತಪಡಿಸಿದನು, ಗುರುತ್ವಾಕರ್ಷಣೆಯನ್ನು ಅದರ ತೂಕಕ್ಕಿಂತ ಹೆಚ್ಚಾಗಿ ಅದರ "ಸ್ವಭಾವ" ದಿಂದ ನಿರ್ಧರಿಸಲಾಗುತ್ತದೆ ಎಂದು ವಾದಿಸಿದರು. ನಿರ್ದಿಷ್ಟ ಗುರುತ್ವಾಕರ್ಷಣೆಯ ಪರಿಕಲ್ಪನೆಗೆ ಸಂಬಂಧಿಸಿದಂತೆ ಈ ಕಲ್ಪನೆಯನ್ನು ಅರ್ಥೈಸಿಕೊಳ್ಳಬಹುದು, ಇದು ವಸ್ತುವಿನ ಸಾಂದ್ರತೆಯನ್ನು ನೀರಿನೊಂದಿಗೆ ಹೋಲಿಸುತ್ತದೆ. ವಿಭಿನ್ನ ಅವಧಿಗಳ ಈ ಚಿಂತಕರು ಚಲನೆಯ ಸ್ವರೂಪ, ಗುರುತ್ವಾಕರ್ಷಣೆ ಮತ್ತು ಬ್ರಹ್ಮಾಂಡದಲ್ಲಿನ ವಸ್ತುಗಳ ನಡವಳಿಕೆಯನ್ನು ನಿಯಂತ್ರಿಸುವ ಆಧಾರವಾಗಿರುವ ತತ್ವಗಳ ಸುತ್ತಲಿನ ಕಲ್ಪನೆಗಳ ಬೆಳವಣಿಗೆಗೆ ಕೊಡುಗೆ ನೀಡಿದ್ದಾರೆ. [೧೧]ಅವರ ಕೆಲವು ಕಲ್ಪನೆಗಳು ನಮ್ಮ ಆಧುನಿಕ ವೈಜ್ಞಾನಿಕ ತಿಳುವಳಿಕೆಯೊಂದಿಗೆ ಹೊಂದಿಕೆಯಾಗದಿದ್ದರೂ, ಅವರ ಕೊಡುಗೆಗಳು ನಂತರದ ಸಿ.[೧೨][೧೩][೧೪]

[೧೫]

ಪಾದರಸ ಅನ್ನು ಒಂದು ಪಾತ್ರೆಯಲ್ಲಿ ಸುರಿದು, ಅದರ ಮೇಲೆ ನೂರು ಪೌಂಡ್ ತೂಕದ ಕಲ್ಲನ್ನು ಹಾಕಿದರೆ, ಕಲ್ಲು ಮೇಲ್ಮೈಯಲ್ಲಿ ಈಜುತ್ತದೆ ಮತ್ತು ದ್ರವವನ್ನು ತಗ್ಗಿಸಲು ಅಥವಾ ಭೇದಿಸಲು ಅಥವಾ ಬೇರ್ಪಡಿಸಲು ಸಾಧ್ಯವಿಲ್ಲ. . ನಾವು ನೂರು ಪೌಂಡ್ ತೂಕವನ್ನು ತೆಗೆದುಹಾಕಿ ಮತ್ತು ಚಿನ್ನದ ಕವಚವನ್ನು ಹಾಕಿದರೆ, ಅದು ಈಜುವುದಿಲ್ಲ, ಆದರೆ ಅದರ ಸ್ವಂತ ಇಚ್ಛೆಯ ತಳಕ್ಕೆ ಮುಳುಗುತ್ತದೆ. ಆದ್ದರಿಂದ, ವಸ್ತುವಿನ ಗುರುತ್ವಾಕರ್ಷಣೆಯು ಅದರ ತೂಕದ ಪ್ರಮಾಣವನ್ನು ಅವಲಂಬಿಸಿರುವುದಿಲ್ಲ, ಆದರೆ ಅದರ ಸ್ವರೂಪವನ್ನು ಅವಲಂಬಿಸಿರುತ್ತದೆ ಎಂಬುದು ನಿರ್ವಿವಾದವಾಗಿದೆ.[೧೬]

6ನೇ ಶತಮಾನದಲ್ಲಿ, ಅಲೆಕ್ಸಾಂಡ್ರಿಯಾ ನಗರದ ಪಂಡಿತ ಜಾನ್ ಫಿಲೋಪೋನಸ್, ಅರಿಸ್ಟಾಟಲ್‌ನ ಸಿದ್ಧಾಂತವನ್ನು ಮೀರಿಸಿದ ಹೊಸ ಸಿದ್ಧಾಂತವನ್ನು ಪ್ರಸ್ತುತಪಡಿಸಿದರು. ಅದು ಹೀಗಿದೆ: "ಚಲನೆಯ ಮುಂದುವರಿಕೆಯು ನಿರಂತರ ಶಕ್ತಿಯ ಪ್ರಚಾರದ ಆಧಾರದ ಮೇಲೆ ನಿಂತಿದೆ." ಇದು ಕಾಲಾಂತರದಲ್ಲಿ ಅರಿಸ್ಟಾಟಲ್‌ನ ಸಿದ್ಧಾಂತವನ್ನು ಕುಗ್ಗಿಸಲಾರಂಭಿಸುತ್ತದೆ. ಅವನ ಭೌತಶಾಸ್ತ್ರ ಕಾಮೆಂಟರಿಯಲ್ಲಿ ಹೇಳಿದಂತೆ, "ಒಂದೇ ಎತ್ತರದಿಂದ ಒಂದೇ ಸಮಯದಲ್ಲಿ ಬೀಳಲು ಅವಕಾಶ ಕೊಡಲು ಎರಡು ದೇಹಗಳು ಭಿನ್ನವಾಗಿರುತ್ತವೆ; ಅವುಗಳ ಚಲನೆಯ ಸಮಯಗಳ ಅನುಪಾತ ಇಲ್ಲ ಎಂದರೆ ಕಂಡುಕೊಳ್ಳಬಹುದು. ಅವುಗಳ ತೂಕದ ಅನುಪಾತಗಳು ಅವರ ಭಿನ್ನತೆಗೆ ಅನುಗುಣವಾಗಿರುತ್ತವೆ, ಆದರೆ ಸಮಯದ ವ್ಯತ್ಯಾಸ ತುಂಬ ಚಿಕ್ಕದಾಗಿದೆ."[೧೭]

ವೈಜ್ಞಾನಿಕ ಕ್ರಾಂತಿ[ಬದಲಾಯಿಸಿ]

ಐಸಾಕ್ ನ್ಯೂಟನ್[ಬದಲಾಯಿಸಿ]

1687 ರಲ್ಲಿ ನ್ಯೂಟನ್‌ರ ಫಿಲಾಸಫಿæ ನ್ಯಾಚುರಲಿಸ್ ಪ್ರಿನ್ಸಿಪಿಯಾ ಮ್ಯಾಥಮೆಟಿಕಾದ ಪ್ರಕಟಣೆಯು ವಿಜ್ಞಾನದ ಇತಿಹಾಸದಲ್ಲಿ ಒಂದು ಮಹತ್ವದ ಕ್ಷಣವಾಗಿದೆ. ಈ ಮೂಲ ಕೃತಿಯಲ್ಲಿ, ನ್ಯೂಟನ್ ತನ್ನ ಸಾರ್ವತ್ರಿಕ ಗುರುತ್ವಾಕರ್ಷಣೆಯ ಸಿದ್ಧಾಂತವನ್ನು ಪರಿಚಯಿಸಿದನು, ಇದು ಎರಡು ವಸ್ತುಗಳ ನಡುವಿನ ಆಕರ್ಷಣೆಯ ಬಲವು ಅವುಗಳ ದ್ರವ್ಯರಾಶಿಗಳ ಉತ್ಪನ್ನಕ್ಕೆ ನೇರವಾಗಿ ಅನುಪಾತದಲ್ಲಿರುತ್ತದೆ ಮತ್ತು ಅವುಗಳ ನಡುವಿನ ಅಂತರದ ವರ್ಗಕ್ಕೆ ವಿಲೋಮ ಅನುಪಾತದಲ್ಲಿರುತ್ತದೆ ಎಂದು ಪ್ರತಿಪಾದಿಸುತ್ತದೆ. ಇದನ್ನು ಸಾಮಾನ್ಯವಾಗಿ ಸಾರ್ವತ್ರಿಕ ಗುರುತ್ವಾಕರ್ಷಣೆಯ ವಿಲೋಮ-ಚದರ ನಿಯಮ ಎಂದು ಕರೆಯಲಾಗುತ್ತದೆ.[೧೮]

ಪ್ರಿನ್ಸಿಪಿಯಾವು ವಿಲೋಮ-ಚೌಕ ನಿಯಮವನ್ನು ಮಾತ್ರ ಪ್ರಸ್ತುತಪಡಿಸಲಿಲ್ಲ ಆದರೆ ಆಕಾಶಕಾಯಗಳ, ವಿಶೇಷವಾಗಿ ಗ್ರಹಗಳ ಚಲನೆಯನ್ನು ವಿವರಿಸಲು ಮತ್ತು ಊಹಿಸಲು ಗಣಿತದ ಚೌಕಟ್ಟನ್ನು ಸಹ ಒದಗಿಸಿದೆ. ನ್ಯೂಟನ್ ತನ್ನ ಚಲನೆಯ ನಿಯಮಗಳು ಮತ್ತು ಸಾರ್ವತ್ರಿಕ ಗುರುತ್ವಾಕರ್ಷಣೆಯ ನಿಯಮವನ್ನು ಬಳಸಿಕೊಂಡು ಕೆಪ್ಲರ್ನ ಗ್ರಹಗಳ ಚಲನೆಯ ನಿಯಮಗಳನ್ನು ಪಡೆದನು. ಈ ಕಾನೂನುಗಳು ಸೂರ್ಯನ ಸುತ್ತ ಗ್ರಹಗಳ ದೀರ್ಘವೃತ್ತದ ಕಕ್ಷೆಗಳನ್ನು ವಿವರಿಸುತ್ತದೆ, ಗಮನಿಸಿದ ಗ್ರಹಗಳ ಚಲನೆಗಳಿಗೆ ಸಮಗ್ರ ವಿವರಣೆಯನ್ನು ನೀಡುತ್ತದೆ.[೧೯]

ರಾಬರ್ಟ್ ಹುಕ್ ಕೂಡ ವಿಲೋಮ-ಚೌಕ ನಿಯಮವನ್ನು ಊಹಿಸಿದ್ದಾರೆ ಮತ್ತು ನ್ಯೂಟನ್‌ನೊಂದಿಗೆ ತಮ್ಮ ಆಲೋಚನೆಗಳನ್ನು ಹಂಚಿಕೊಂಡಿದ್ದಾರೆ, ಅವರು ಯಾವುದೇ ಕಾಂಕ್ರೀಟ್ ಪುರಾವೆಗಳನ್ನು ಒದಗಿಸಲಿಲ್ಲ. ಮತ್ತೊಂದೆಡೆ, ನ್ಯೂಟನ್ ಅವರು ತಮ್ಮ ಸಮರ್ಥನೆಗಳನ್ನು ಬೆಂಬಲಿಸಲು ಗಣಿತದ ಅಡಿಪಾಯ ಮತ್ತು ಲೆಕ್ಕಾಚಾರಗಳ ಮೇಲೆ ವ್ಯಾಪಕವಾಗಿ ಕೆಲಸ ಮಾಡಿದರು. ನ್ಯೂಟನ್‌ನ ವಿಚಾರಗಳ ಮೇಲೆ ಹುಕ್‌ನ ಪ್ರಭಾವವು ವಿಜ್ಞಾನದ ಇತಿಹಾಸಕಾರರಲ್ಲಿ ಚರ್ಚೆಯ ವಿಷಯವಾಗಿ ಉಳಿದಿದೆ.[೨೦]

ಪ್ರಿನ್ಸಿಪಿಯಾದ ಪ್ರಕಟಣೆ ಮತ್ತು ನ್ಯೂಟನ್ರ ಸಿದ್ಧಾಂತಗಳ ನಂತರದ ಅಂಗೀಕಾರವು ಆಕಾಶ ಯಂತ್ರಶಾಸ್ತ್ರದ ವೈಜ್ಞಾನಿಕ ತಿಳುವಳಿಕೆಯನ್ನು ಕ್ರಾಂತಿಗೊಳಿಸಿತು ಮತ್ತು ಶಾಸ್ತ್ರೀಯ ಭೌತಶಾಸ್ತ್ರಕ್ಕೆ ಅಡಿಪಾಯವನ್ನು ಹಾಕಿತು. ನ್ಯೂಟನ್ರನ ಚಲನೆಯ ನಿಯಮಗಳು ಮತ್ತು ಸಾರ್ವತ್ರಿಕ ಗುರುತ್ವಾಕರ್ಷಣೆಯ ನಿಯಮವು ವೈಜ್ಞಾನಿಕ ಚಿಂತನೆಯ ಮೂಲಾಧಾರವಾಯಿತು ಮತ್ತು ಭೌತಶಾಸ್ತ್ರ ಮತ್ತು ಖಗೋಳಶಾಸ್ತ್ರದ ಪ್ರಗತಿಗೆ ಗಮನಾರ್ಹವಾಗಿ ಕೊಡುಗೆ ನೀಡಿತು.[೨೧]

ಉಲ್ಲೇಖ[ಬದಲಾಯಿಸಿ]

  1. ↑ ಉಲ್ಲೇಖ ದೋಷ: Invalid <ref> tag; no text was provided for refs named Sayili
  2. ↑ ಉಲ್ಲೇಖ ದೋಷ: Invalid <ref> tag; no text was provided for refs named Gutman
  3. ↑ "Part I – B. Aristotle's Theory of Free-Fall | Relativity of Gravity" (in ಅಮೆರಿಕನ್ ಇಂಗ್ಲಿಷ್). Retrieved 2023-06-09.
  4. ↑ Drabkin, Israel E. (1938). "Notes on the Laws of Motion in Aristotle". The American Journal of Philology. 59 (1): 60–84. doi:10.2307/290584. JSTOR 90584.
  5. ↑ Rovelli, Carlo (2015). "Aristotle's Physics: A Physicist's Look". Journal of the American Philosophical Association (in ಇಂಗ್ಲಿಷ್). 1 (1): 23–40. arXiv:1312.4057. doi:10.1017/apa.2014.11. ISSN 2053-4477. S2CID 44193681. Retrieved 2018-11-08.
  6. ↑ Carrier, Richard (2017-12-01). The Scientist in the Early Roman Empire (in ಇಂಗ್ಲಿಷ್). United States and Canada: Pitchstone Publishing. p. 333. ISBN 978-1-63431-107-6. For example, in his lost books On Lightness and Heaviness and On Motion, Strato abandoned the doctrine of 'natural places' in exchange for a more mechanical view of why some objects rise and others fall
  7. ↑ Fortenbaugh, William (2017). Strato of Lampsacus: Text, Translation and Discussion (in ಇಂಗ್ಲಿಷ್). Routledge. ISBN 978-1-351-48792-4. If someone drops a rock [from] a finger's height above the ground, it certainly won't make a visible impact on the ground, but if someone drops it holding it a hundred feet or more, it will have a strong impact. And there is no other reason for that impact. Because it does not have greater weight, nor is it impelled by greater force; but it moves faster.
  8. ↑ "Weight in Greek Atomism". Philosophia. 45: 85. 2015.
  9. ↑ "Plutarch, Platonicae quaestiones, Question VIII, section 1". www.perseus.tufts.edu. Retrieved 2023-08-27.
  10. ↑ Strabo. "Geography — III, 5, 9". penelope.uchicago.edu. Retrieved 2023-08-27.
  11. ↑ https://archive.org/details/manhisgods00smit
  12. ↑ Edward Grant, The Foundations of Modern Science in the Middle Ages, (Cambridge: Cambridge Univ.
  13. ↑ Olaf Pedersen, Early Physics and Astronomy, (Cambridge: Cambridge Univ.
  14. ↑ Vitruvius, Marcus Pollio (1914). "7".
  15. ↑ Vitruvius, Marcus Pollio (1914). "VII". In Howard, Alfred A. (ed.). De Architectura libri decem [Ten Books on Architecture] (in ಅಮೆರಿಕನ್ ಇಂಗ್ಲಿಷ್). Herbert Langford Warren, Nelson Robinson (illus), Morris Hicky Morgan. Harvard University, Cambridge, Massachusetts: Harvard University Press. p. 215.
  16. ↑ Vitruvius, Marcus Pollio (1914). "VII". In Howard, Alfred A. (ed.). De Architectura libri decem [Ten Books on Architecture] (in ಅಮೆರಿಕನ್ ಇಂಗ್ಲಿಷ್). Herbert Langford Warren, Nelson Robinson (illus), Morris Hicky Morgan. Harvard University, Cambridge, Massachusetts: Harvard University Press. p. 215.
  17. ↑ "John Philoponus". www.eoht.info. Retrieved 2023-06-09.
  18. ↑ https://mathshistory.st-andrews.ac.uk/Biographies/Newton/
  19. ↑ https://archive.org/details/sirisaacnewtonsm0001newt/page/n10/mode/1up
  20. ↑ https://royalsociety.org/blog/2010/12/hooke-newton-and-the-missing-portrait/
  21. ↑ https://www.physicsclassroom.com/class/circles/Lesson-3/Newton-s-Law-of-Universal-Gravitation


ಉಲ್ಲೇಖ ದೋಷ: <ref> tags exist for a group named "lower-alpha", but no corresponding <references group="lower-alpha"/> tag was found

"https://kn.wikipedia.org/w/index.php?title=ಗುರುತ್ವಾಕರ್ಷಣೆಯ_ಸಿದ್ಧಾಂತದ_ಇತಿಹಾಸ&oldid=1205663" ಇಂದ ಪಡೆಯಲ್ಪಟ್ಟಿದೆ