ವರ್ಷ ಅದಲ್ಜಾ
| ವರ್ಷ ಅದಲ್ಜಾ | |
|---|---|
 | |
| ಜನನ | ಮುಂಬೈ, ಬಾಂಬೆ ಪ್ರೆಸಿಡೆನ್ಸಿ, ಬ್ರಿಟಿಷ್ ಇಂಡಿಯಾ |
| ವೃತ್ತಿ | ಕಾದಂಬರಿಕಾರ ನಾಟಕಕಾರ ಸಮಾಲೋಚಕ |
| ಭಾಷೆ | ಗುಜರಾತಿ |
| ಪ್ರಮುಖ ಕೆಲಸ(ಗಳು) | ಅನ್ಸರ್ |
| ಪ್ರಮುಖ ಪ್ರಶಸ್ತಿ(ಗಳು) |
|
ಗುಜರಾತಿನ ಸ್ತ್ರೀವಾದಿ ಕಾದಂಬರಿಕಾರ, ನಾಟಕಕಾರ ಮತ್ತು ಸಮಾಲೋಚಕರಾಗಿದ್ದರು, ೧೯೯೫ರಲ್ಲಿ ಅವರು ಬರೆದ 'ಆನ್ಸರ್' ಎಂಬ ಗುಜರಾತಿ ಭಾಷೆಯ ಕಾದಂಬರಿಗೆ ಸಾಹಿತ್ಯ ಅಕಾಡೆಮಿ ಪ್ರಶಸ್ತಿಯನ್ನು ಪಡೆದಿದ್ದಾರೆ. ಅವರು ನಾಟಕಕಾರರಾಗಿದ್ದು. ರೇಡಿಯೋ, ಚಿತ್ರಕಥೆ ಮತ್ತು ನಾಟಕಗಳ ಬರೆಹಗಾರ.[೧]
ಜೀವನ ಚರಿತ್ರೆ
[ಬದಲಾಯಿಸಿ]ಅವರು ೧೦ ಏಪ್ರಿಲ್ ೧೯೪೦ ರಂದು ಮುಂಬೈಯ ಗುಜರಾತಿ ಕಾದಂಬರಿಕಾರ ಗುನ್ವಂತ್ರಾಯಿ ಆಚಾರ್ಯ ಅವರಿಗೆ ಜನಿಸಿದರು. ಅವರ ಕುಟುಂಬ ಜಾಮ್ನಗರಕ್ಕೆ ಸೇರಿದ್ದು. ಅವರು ಬಿ.ಎ. ಗುಜರಾತಿ ಮತ್ತು ೧೯೬೦ ಸಂಸ್ಕೃತದಲ್ಲಿ ಮುಂಬೈ ವಿಶ್ವವಿದ್ಯಾಲಯದಲ್ಲಿಪೂರ್ಣಗೊಳಿಸಿದರು. ನಂತರ ಅವರು ೧೯೬೨ ರಲ್ಲಿ ಸಮಾಜಶಾಸ್ತ್ರದಲ್ಲಿ ಮ್.ಎ ಅನ್ನು ಪೂರ್ಣಗೊಳಿಸಿದರು. ಅವರು ವಿದ್ಯಾರ್ಥಿವೇತನದಡಿಯಲ್ಲಿ ದೆಹಲಿಯ ನ್ಯಾಶನಲ್ ಸ್ಕೂಲ್ ಆಫ್ ಡ್ರಾಮಾದಲ್ಲಿ ನಾಟಕವನ್ನು ಅಧ್ಯಯನ ಮಾಡಿದರು. ಅವರು ೧೯೬೧ ರಿಂದ ೧೯೬೪ ರವರೆಗೆ ಮುಂಬೈಯ ಆಕಾಶವಾಣಿ ವಕ್ತಾರರಾಗಿ ಕೆಲಸ ಮಾಡಿದರು. ಅವರು ೧೯೬೫ ರಲ್ಲಿ ಮಹೇಂದ್ರ ಅದಾಲ್ಜಾರನ್ನು ಮದುವೆಯಾದರು. ೧೯೬೬ ರಲ್ಲಿ ಅವರು ಕಾದಂಬರಿಗಳನ್ನು ಬರೆಯಲು ಪ್ರಾರಂಭಿಸಿದರು. ಅವರ ಸಹೋದರಿ ಇಲಾ ಅರಬ್ ಮೆಹ್ತಾ ಸಹ ಕಾದಂಬರಿಕಾರ.
ವೃತ್ತಿಜೀವನ
[ಬದಲಾಯಿಸಿ]ಗುಜರಾತ್ ಸಾಹಿತ್ಯ ಪರಿಷತ್ ೪೭ ನೇ ವಾರ್ಷಿಕ ಸಮ್ಮೇಳನದಲ್ಲಿ ವಾರ್ಷ ಅಡಾಲ್ಜಾ ಅವರು ೧೯೭೩-೧೯೭೬ರ ಮಹಿಳಾ ವಾರಪತ್ರಿಕೆಯಾದ 'ಸುಧಾಳ' ಸಂಪಾದಕರಾಗಿ ತಮ್ಮ ಸಾಹಿತ್ಯಕ ವೃತ್ತಿಜೀವನವನ್ನು ಪ್ರಾರಂಭಿಸಿದರು, ಮತ್ತು ನಂತರ ೧೯೮೯-೧೯೯೦ರಲ್ಲಿ ಮತ್ತೊಂದು ಮಹಿಳಾ ಪತ್ರಿಕೆ ಗುಜರಾತಿ ಫೆಮಿನಾ ಅವರೊಂದಿಗೆ ಪ್ರಾರಂಭಿಸಿದರು. ಅವರು ೧೯೭೮ ರಿಂದ ಗುಜರಾತಿ ಸಾಹಿತ್ಯ ಪರಿಷತ್ನೊಂದಿಗೆ ಕಾರ್ಯನಿರ್ವಾಹಕ ಕಚೇರಿಯನ್ನು ಹೊಂದಿದ್ದಾರೆ. ಅವರು ಕುಷ್ಠರೋಗಿಗಳ ವಾಸ ಸ್ಥಳಗಳನ್ನು, ಜೈಲು ಜೀವನವನ್ನು ಅನ್ವೇಷಿಸಿದ್ದಾರೆ ಮತ್ತು ಆದಿವಾಸಿಗಳ ನಡುವೆ ಕೆಲಸ ಮಾಡಿದ್ದಾರೆ.
ಕೃತಿಗಳು
[ಬದಲಾಯಿಸಿ]ಅವರು ೨೨ ಕಾದಂಬರಿಗಳು ಮತ್ತು ೭ ಸಂಪುಟಗಳ ಸಣ್ಣ ಕಥೆಗಳು ಸೇರಿದಂತೆ ೪೦ ಪುಸ್ತಕಗಳನ್ನು ಬರೆದಿದ್ದಾರೆ
[ಬದಲಾಯಿಸಿ]ಶ್ರವನ್ ತಾರಾ ಸರವಾಡಾ (೧೯೬೮) ಮತ್ತು ಟಿಮಿರ್ನಾ ಪದ್ಚಾಯಾ (೧೯೬೯) ಅವರ ಆರಂಭಿಕ ಕಾದಂಬರಿಗಳು, ನಂತರ ಏಕ್ ಪಲ್ನಿ ಪರಾಖ್ (೧೯೬೯). ಪಂಚ್ ನೆ ಎಕ್ ಪಂಚ್ (೧೯೬೯), ಅವಜೋ ಅಕಾರ (೧೯೭೫), ಚೇವತ್ನು ಛೇವತ್ (೧೯೭೬), ಪಚಾ ಫರಾಟಾ (೧೯೯೧) ಮತ್ತು ಪಾಗಲಾ (೧೯೮೩) ಅವರ ಸಸ್ಪೆನ್ಸ್ ಕಾದಂಬರಿಗಳು. ನೀಲಿಮಾ ಮೃದುು ಪಾಮಿ ಚೆಹೆ (೧೯೭೭) ಸಾಮಾಜಿಕ ಮತ್ತು ಸಸ್ಪೆನ್ಸ್ ಕಾದಂಬರಿ. ಅಟಾಶ್ (೧೯೭೬) ವಿಯೆಟ್ನಾಂನಲ್ಲಿನ ಹಿಂಸೆಯ ಕಾದಂಬರಿಯಾಗಿದೆ. ಅವಳ ಬ್ಯಾಂಡಿವನ್ (೧೯೮೬) ಜೈಲುಗಳಲ್ಲಿ ಭ್ರಷ್ಟಾಚಾರದ ಬಗ್ಗೆ. ಅವರ ಇತರ ಕಾದಂಬರಿಗಳು ಗಾಂತ್ ಚುತೌನಿ ವೇಲಾ (೧೯೮೦), ಮೃತ್ಯುಂದಂಡ್ (೧೯೯೬), ಮತಿನೂ ಘರ್ (೧೯೯೧), ಶಾಗ್ ರೆ ಶಕೋರು (೨೦೦೪), ಪರತಂ ಪಾಗಲು ಮಾಂಡಿಯು (೨೦೦೮) ಮತ್ತು ಪಾಗಲು ಮಾಂಡು ಹು ಅವಕಾಶ್ಮಾ (೨೦೦೫). ಅವರ ಇತರ ಕಾದಂಬರಿಗಳು ಮಾರೆ ಪ್ಯಾನ್ ಏಕ್ ಘರ್ ಹೋಯ್ (೧೯೭೧), ರೆಟ್ಪ್ಯಾಂಕಿ (೧೯೭೪) ಮತ್ತು ಖರಿ ಪಾಡೆಲೋ ತಹಕೊ (೧೯೮೩). ಖಾರಿ ಪಾಡೆಲೋ ತಹಕ್ಕೊ ಅವರ ಪುಸ್ತಕದಲ್ಲಿ ಏಕ್ ಕರಗಾರ್ ಎಂಬ ಇನ್ನೊಂದು ಕಾದಂಬರಿಯನ್ನು ಕೂಡಾ ಒಳಗೊಂಡಿದೆ. ಅನ್ಸರ್ (೧೯೯೨) ಕುಷ್ಠರೋಗಿಗಳ ಮೇಲೆ ತನ್ನ ಅತ್ಯಂತ ಪ್ರಸಿದ್ಧವಾದ ಕಾದಂಬರಿ.
ಇವರು ಸಂಜನೆ ಉಂಬರೆ (೧೯೮೩), ಎಂಥಾನಿ (೧೯೮೯), ಬಿಲಿಪತರನ್ ಚೋತು ಪಾನ್ (೧೯೯೪), ಗಾಂಧೇ ಬಾಂಧೈ ಆಕಾಶ್ (೧೯೯೮), ಅನುರಾಧ (೨೦೦೩) ಮತ್ತು ಕೊಯಿ ವಾರ್ ಥೇ ಕೆ ... (೨೦೦೪) . ಅವಳ ಆಯ್ದ ಕಥೆಗಳನ್ನು ಐಲಾ ಅರಬ್ ಮೆಹ್ತಾ ಅವರು ಸಂಪಾದಿಸಿದ ವರ್ಶಾ ಅದಾಲ್ಜನಿ ಶ್ರೆಶ್ ವರ್ಟಾವೊ (೧೯೯೨) ಎಂದು ಪ್ರಕಟಿಸಿದ್ದಾರೆ.
ಮಂಡೋದಾರಿ (೧೯೯೮) ಏಕ-ನಾಟಕ ನಾಟಕಗಳ ಸಂಗ್ರಹವಾಗಿದೆ. ಆ ಚೇ ಕರಗಾರ್ (೧೯೮೬), ಟಿರಾದ್, ಶಹೀದ್ (೨೦೦೩), ವಸಂತ್ ಕೊಯಾಲ್ ೨೦೦೬) ಅವರ ನಾಟಕಗಳು. ಅವಳ ಕಾದಂಬರಿಗಳು ಮರ್ ಪ್ಯಾನ್ ಏಕ್ ಘರ್ ಹೋಯ್ ಮತ್ತು ರೆಟ್ಪ್ಯಾಂಕಿ ಯನ್ನು ಕಿರು ಟಿವಿ ಸರಣಿಗಾಗಿ ಅಳವಡಿಸಲಾಗಿದೆ. ಟಿಮಿರ್ನಾ ಪದ್ಚಾಯವನ್ನು ಮೂರು-ಆಕ್ಟ್ ನಾಟಕವಾಗಿ ಅಳವಡಿಸಲಾಯಿತು ಮತ್ತು ನೂರಕ್ಕೂ ಹೆಚ್ಚಿನ ಪ್ರದರ್ಶನಗಳನ್ನು ಹೊಂದಿದೆ. ಆಕೆ ತನ್ನ ತಂದೆಯ ಕಾದಂಬರಿಯನ್ನು ದರಿದ್ರನಾರಾಯಣ್ ಎಂದು ಟಿವಿ ಸರಣಿಯಂತೆ ಮತ್ತು ನಂತರ ನಾಟಕವಾಗಿ ಅಳವಡಿಸಿಕೊಂಡಳು. ಅವರು ಕುಷ್ಠರೋಗ, ಅನ್ಸರ್ನಲ್ಲಿ ಪ್ರಶಸ್ತಿ ವಿಜೇತ ದೂರದರ್ಶನ ಚಲನಚಿತ್ರವನ್ನು ನಿರ್ಮಿಸಿದ್ದಾರೆ.
ಅವರ ಪ್ರಬಂಧ ಸಂಗ್ರಹಗಳಲ್ಲಿ ಪೃಥ್ವಿ ತೀರ್ಥ (೧೯೯೪) ಮತ್ತು ಅಕು ಆಕಾಶ್ ಏಕ್ ಪಿಂಜರ್ಮಾ (೨೦೦೭) ಸೇರಿದ್ದಾರೆ. ನವ್ ಝುಕ್ಯು (೨೦೦೨), ಘುಘೇವ್ ಚೇ ಜಲ್ (೨೦೦೨), ಶಿವಹಾಮ್ (೨೦೦೬) ಮತ್ತು ಶರಣಗಟ್ (೨೦೦೭) ಅವರ ತಲಾಗ್ನತೆಗಳು. ಅವರು ಅಮರ್ ಪ್ರೇಮ್ಕಥಾವೊ (೨೦೦೦) ಅನ್ನು ಸಂಪಾದಿಸಿದ್ದಾರೆ.
ಪ್ರಶಸ್ತಿಗಳು
[ಬದಲಾಯಿಸಿ]ಅವರ ಕಾದಂಬರಿ ಅನ್ಸರ್ ಅವರು ಸಾಹಿತ್ಯ ಅಕಾಡೆಮಿ ಪ್ರಶಸ್ತಿಯನ್ನು (೧೯೯೫) ಪಡೆದರು. ಅವರು ಸೋವಿಯೆತ್ ಲ್ಯಾಂಡ್ ನೆಹರು ಪ್ರಶಸ್ತಿ (೧೯೭೬), ಗುಜರಾತಿ ಸಾಹಿತ್ಯ ಅಕಾಡೆಮಿ ಪ್ರಶಸ್ತಿ (೧೯೭೭, ೧೯೭೯, ೧೯೮೦), ಗುಜರಾತಿ ಸಾಹಿತ್ಯ ಪರಿಷತ್ ಪ್ರಶಸ್ತಿ (೧೯೭೨, ೧೯೭೫) ಮತ್ತು ಕೆ. ಎಮ್. ಮುನ್ಷಿ ಪ್ರಶಸ್ತಿ (೧೯೭೭) ಗಳನ್ನೂ ಪಡೆದರು. ಅವರು ೨೦೦೫ರಲ್ಲಿ ರಂಜಿತ್ರಂ ಸುವರ್ಣ ಚಂದ್ರಕ್ ಅನ್ನು ಪಡೆದರು. ಅವರು ನಂದಶಂಕರ್ ಮೆಹ್ತಾ ಚಂದ್ರಕ್, ಸರೋಜ್ ಪಾಠಕ್ ಪ್ರಶಸ್ತಿ ಮತ್ತು ಕಥೆ ಬರವಣಿಗೆಗೆ ರಾಮಯನ್ ಪಾಠಕ್ ಕಿರು ಕಥೆ ಪ್ರಶಸ್ತಿಯನ್ನು ಸ್ವೀಕರಿಸಿದ್ದಾರೆ[೨]