ಥಿಯೋಫ್ರಾಸ್ಟಸ್

ವಿಕಿಪೀಡಿಯದಿಂದ, ಇದು ಮುಕ್ತ ಹಾಗೂ ಸ್ವತಂತ್ರ ವಿಶ್ವಕೋಶ

ಥಿಯೋಫ್ರಾಸ್ಟಸ್ /ˌθ.əˈfræstəs/ ಪ್ರಾಚೀನ ಗ್ರೀಕ್:ಟೆಂಪ್ಲೇಟು:Wikt-lang  ; c. 371 – c. 287 BC ) [೧] ಒಬ್ಬ ಗ್ರೀಕ್ ತತ್ವಜ್ಞಾನಿ ಮತ್ತು ಪೆರಿಪಾಟೆಟಿಕ್ ಶಾಲೆಯಲ್ಲಿ ಅರಿಸ್ಟಾಟಲ್‌ನ ಉತ್ತರಾಧಿಕಾರಿ. ಅವರು ಲೆಸ್ಬೋಸ್‌ನ ಎರೆಸೋಸ್‌ನ ಸ್ಥಳೀಯರಾಗಿದ್ದರು. [೨] ಅವನ ಕೊಟ್ಟ ಹೆಸರು ಟೆಂಪ್ಲೇಟು:Wikt-lang ( ಟೆಂಪ್ಲೇಟು:Grc-transl ); ಅವನ ಅಡ್ಡಹೆಸರು Θεόφραστος ( ಟೆಂಪ್ಲೇಟು:Grc-transl ) ಅವನ ಶಿಕ್ಷಕನಾದ ಅರಿಸ್ಟಾಟಲ್‌ನಿಂದ ಅವನ "ದೈವಿಕ ಅಭಿವ್ಯಕ್ತಿ ಶೈಲಿ" ಗಾಗಿ ನೀಡಲಾಯಿತು.

ಅವರು ಚಿಕ್ಕ ವಯಸ್ಸಿನಲ್ಲಿ ಅಥೆನ್ಸ್‌ಗೆ ಬಂದರು ಮತ್ತು ಆರಂಭದಲ್ಲಿ ಪ್ಲೇಟೋ ಶಾಲೆಯಲ್ಲಿ ಅಧ್ಯಯನ ಮಾಡಿದರು. ಪ್ಲೇಟೋನ ಮರಣದ ನಂತರ, ಅವನು ತನ್ನ ಬರಹಗಳಲ್ಲಿ ಥಿಯೋಫ್ರಾಸ್ಟಸ್‌ಗೆ ಕರೆದೊಯ್ದ ಅರಿಸ್ಟಾಟಲ್‌ಗೆ ಲಗತ್ತಿಸಿದನು. ಅರಿಸ್ಟಾಟಲ್ ಅಥೆನ್ಸ್‌ನಿಂದ ಪಲಾಯನ ಮಾಡಿದಾಗ, ಥಿಯೋಫ್ರಾಸ್ಟಸ್ ಲೈಸಿಯಂನ ಮುಖ್ಯಸ್ಥರಾಗಿ ಅಧಿಕಾರ ವಹಿಸಿಕೊಂಡರು. [೨] ಥಿಯೋಫ್ರಾಸ್ಟಸ್ ಮೂವತ್ತಾರು ವರ್ಷಗಳ ಕಾಲ ಪೆರಿಪಾಟೆಟಿಕ್ ಶಾಲೆಯ ಅಧ್ಯಕ್ಷತೆ ವಹಿಸಿದ್ದರು, ಆ ಸಮಯದಲ್ಲಿ ಶಾಲೆಯು ಬಹಳವಾಗಿ ಅಭಿವೃದ್ಧಿ ಹೊಂದಿತು. ಸಸ್ಯಗಳ ಮೇಲಿನ ಅವರ ಕೃತಿಗಳಿಗಾಗಿ ಅವರನ್ನು ಸಸ್ಯಶಾಸ್ತ್ರದ ಪಿತಾಮಹ ಎಂದು ಪರಿಗಣಿಸಲಾಗುತ್ತದೆ. [೩] ಅವರ ಮರಣದ ನಂತರ, ಅಥೆನಿಯನ್ನರು ಸಾರ್ವಜನಿಕ ಅಂತ್ಯಕ್ರಿಯೆಯೊಂದಿಗೆ ಅವರನ್ನು ಗೌರವಿಸಿದರು. ಶಾಲೆಯ ಮುಖ್ಯಸ್ಥರಾಗಿ ಅವರ ಉತ್ತರಾಧಿಕಾರಿ ಲ್ಯಾಂಪ್ಸಾಕಸ್ನ ಸ್ಟ್ರಾಟೋ .

ಥಿಯೋಫ್ರಾಸ್ಟಸ್‌ನ ಆಸಕ್ತಿಗಳು ಜೀವಶಾಸ್ತ್ರ, ಭೌತಶಾಸ್ತ್ರ, ನೀತಿಶಾಸ್ತ್ರ ಮತ್ತು ಮೆಟಾಫಿಸಿಕ್ಸ್ ಸೇರಿದಂತೆ ವ್ಯಾಪಕವಾದವು. ಅವರ ಎರಡು ಉಳಿದಿರುವ ಸಸ್ಯಶಾಸ್ತ್ರೀಯ ಕೃತಿಗಳು, ಸಸ್ಯಗಳ ವಿಚಾರಣೆ (ಹಿಸ್ಟೋರಿಯಾ ಪ್ಲಾಂಟರಮ್) ಮತ್ತು ಸಸ್ಯಗಳ ಕಾರಣಗಳ ಕುರಿತು, ನವೋದಯ ವಿಜ್ಞಾನದ ಮೇಲೆ ಪ್ರಮುಖ ಪ್ರಭಾವ ಬೀರಿತು. ಮೋರಲ್ ಕ್ಯಾರೆಕ್ಟರ್ಸ್, ಆನ್ ಸೆನ್ಸ್ ಪರ್ಸೆಪ್ಶನ್ ಮತ್ತು ಆನ್ ಸ್ಟೋನ್ಸ್, ಹಾಗೆಯೇ ಭೌತಶಾಸ್ತ್ರ ಮತ್ತು ಮೆಟಾಫಿಸಿಕ್ಸ್‌ನ ತುಣುಕುಗಳು ಉಳಿದುಕೊಂಡಿವೆ. ತತ್ವಶಾಸ್ತ್ರದಲ್ಲಿ, ಅವರು ವ್ಯಾಕರಣ ಮತ್ತು ಭಾಷೆಯನ್ನು ಅಧ್ಯಯನ ಮಾಡಿದರು ಮತ್ತು ತರ್ಕಶಾಸ್ತ್ರದ ಬಗ್ಗೆ ಅರಿಸ್ಟಾಟಲ್ನ ಕೆಲಸವನ್ನು ಮುಂದುವರೆಸಿದರು. ಅವರು ಬಾಹ್ಯಾಕಾಶವನ್ನು ದೇಹಗಳ ಕೇವಲ ವ್ಯವಸ್ಥೆ ಮತ್ತು ಸ್ಥಾನವೆಂದು ಪರಿಗಣಿಸಿದ್ದಾರೆ, ಸಮಯವನ್ನು ಚಲನೆಯ ಅಪಘಾತವಾಗಿ ಮತ್ತು ಚಲನೆಯು ಎಲ್ಲಾ ಚಟುವಟಿಕೆಯ ಅಗತ್ಯ ಪರಿಣಾಮವಾಗಿದೆ. ನೀತಿಶಾಸ್ತ್ರದಲ್ಲಿ, ಅವರು ಸಂತೋಷವನ್ನು ಬಾಹ್ಯ ಪ್ರಭಾವಗಳ ಮೇಲೆ ಮತ್ತು ಸದ್ಗುಣಗಳ ಮೇಲೆ ಅವಲಂಬಿತವಾಗಿದೆ ಎಂದು ಪರಿಗಣಿಸಿದ್ದಾರೆ.

  1. Dorandi 1999, pp. 52–53.
  2. ೨.೦ ೨.೧ Hardy, Gavin; Totelin, Laurence (2015). Ancient Botany. Routledge. p. 8. ಉಲ್ಲೇಖ ದೋಷ: Invalid <ref> tag; name "Ancient Botany p8" defined multiple times with different content
  3. Matthew Hall, Plants as Persons: A Philosophical Botany, p. 28.