ಚೌ ನೃತ್ಯ

ಚಾವು ನೃತ್ಯ ಎಂದು ಉಚ್ಚರಿಸಲಾಗುವ ಚೌ ನೃತ್ಯ ಸಮರ ಮತ್ತು ಜಾನಪದ ಸಂಪ್ರದಾಯಗಳೊಂದಿಗೆ ಅರೆ ಶಾಸ್ತ್ರೀಯ ಭಾರತೀಯ ನೃತ್ಯವಾಗಿದೆ. ಅವುಗಳನ್ನು ಪ್ರದರ್ಶಿಸುವ ಸ್ಥಳದ ಹೆಸರಿನಿಂದ ಮೂರು ಶೈಲಿಗಳಲ್ಲಿ ಕಂಡುಬರುತ್ತದೆ, ಅಂದರೆ ಪಶ್ಚಿಮ ಬಂಗಾಳದ ಪುರುಲಿಯಾ ಛೌ, ಜಾರ್ಖಂಡ್‌ನ ಸೆರೈಕೆಲ್ಲಾ ಛೌ ಮತ್ತು ಒಡಿಶಾದ ಮಯೂರ್‌ಭಂಜ್ ಚಾವು .

ಈ ನೃತ್ಯವು ಸಮರ ಕಲೆಗಳು, ಚಮತ್ಕಾರಿಕ ಮತ್ತು ಅಥ್ಲೆಟಿಕ್ಸ್ ಅನ್ನು ಆಚರಿಸುವುದರಿಂದ ಹಿಡಿದು ಜಾನಪದ ನೃತ್ಯದ ಹಬ್ಬದ ಸಮಯಗಳಲ್ಲಿ ಪ್ರದರ್ಶಿಸಲಾಗುತ್ತದೆ. ಶೈವ, ವೈಷ್ಣವ, ಮತ್ತು ಶಕ್ತಿ ಧರ್ಮದಲ್ಲಿ ಕಂಡುಬರುವ ಧಾರ್ಮಿಕ ವಿಷಯಗಳೊಂದಿಗೆ ರಚನಾತ್ಮಕ ಸಂಯೋಜನೆಗಳನ್ನು ನೃತ್ಯದಲ್ಲಿ ಕಾಣಬಹುದು. ವೇಷಭೂಷಣಗಳು ಶೈಲಿಗಳ ನಡುವೆ ವ್ಯತ್ಯಾಸವಿದ್ದರೂ, ಪಾತ್ರವನ್ನು ಗುರುತಿಸಲು ಪುರುಲಿಯಾ ಮತ್ತು ಸೆರಾಕಿಲ್ಲಾ ಮುಖವಾಡಗಳನ್ನು ಬಳಸುತ್ತಾರೆ. ಚಾವು ನರ್ತಕರು ರಚಿಸಿದ ಕಥೆಗಳಲ್ಲಿ ಹಿಂದೂ ಮಹಾಕಾವ್ಯಗಳಾದ ರಾಮಾಯಣ ಮತ್ತು ಮಹಾಭಾರತ, ಪುರಾಣಗಳು ಮತ್ತು ಇತರ ಭಾರತೀಯ ಸಾಹಿತ್ಯಗಳು ಸೇರಿವೆ.

ನೃತ್ಯವು ಸಾಂಪ್ರದಾಯಿಕವಾಗಿ ಪುರುಷರ ತಂಡವಾಗಿದ್ದು, ಪ್ರಾದೇಶಿಕವಾಗಿ ವಿಶೇಷವಾಗಿ ವಸಂತಕಾಲದಲ್ಲಿ ಪ್ರತಿ ವರ್ಷ ಆಚರಿಸಲಾಗುತ್ತದೆ ಮತ್ತು ಶಾಸ್ತ್ರೀಯ ಹಿಂದೂ ನೃತ್ಯಗಳು ಮತ್ತು ಪ್ರಾಚೀನ ಪ್ರಾದೇಶಿಕ ಬುಡಕಟ್ಟುಗಳ ಸಂಪ್ರದಾಯಗಳ ಸಮ್ಮಿಳನದಿಂದ ಹೊರಹೊಮ್ಮಿದ ಸಿಂಕ್ರೆಟಿಕ್ ನೃತ್ಯ ರೂಪವಾಗಿದೆ. ನೃತ್ಯವು ವೈವಿಧ್ಯಮಯ ಸಾಮಾಜಿಕ-ಆರ್ಥಿಕ ಹಿನ್ನೆಲೆಯ ಜನರನ್ನು ಹಬ್ಬದ ಮತ್ತು ಧಾರ್ಮಿಕ ಮನೋಭಾವದಲ್ಲಿ ನೃತ್ಯವು ಈ ನೃತ್ಯವು ವೈವಿಧ್ಯಮಯ ಸಾಮಾಜಿಕ-ಆರ್ಥಿಕ ಹಿನ್ನೆಲೆ ಒಟ್ಟುಗೂಡಿಸುತ್ತದೆ.

ವ್ಯುತ್ಪತ್ತಿ

ಚೌ ನೃತ್ಯವು ಪೂರ್ವ ಭಾರತದ ಪ್ರದೇಶಗಳಿಂದ ಹುಟ್ಟಿಕೊಂಡ ನೃತ್ಯ ಶೈಲಿಯಾಗಿದೆ. ಇದು ಸಂಸ್ಕೃತ ಭಾಷೆಯಿಂದ ಬಂದಿರಬಹುದು. ಅಂದರೆ ಛಾyA, ನೆರಳು, ಚಿತ್ರ ಅಥವಾ ಮುಖವಾಡ ಎಂಬ ಅರ್ಥವಿದೆ. ಇತರರು ಇದನ್ನು ಸಂಸ್ಕೃತ ಮೂಲವಾದ ಚದ್ಮಾ (ವೇಷ) ಕ್ಕೆ ಎಂಬ ಅಭಿಪ್ರಾಯ ಪಡೆಯುತ್ತಾರೆ. ಆದರೆ ಸೀತಾಕಾಂತ್ ಮಹಾಪಾತ್ರರು ಇದನ್ನು ಒಡಿಯಾ ಭಾಷೆಯ ಚೌನಿ (ಮಿಲಿಟರಿ ಕ್ಯಾಂಪ್, ರಕ್ಷಾಕವಚ, ರಹಸ್ಯ) ಪದದಿಂದ ಬಂದಿದೆ ಎನ್ನುತ್ತಾರೆ.

ನೃತ್ಯದ ವೈಶಿಷ್ಟ್ಯಗಳು

ಚೌ ನೃತ್ಯವನ್ನು ಮುಖ್ಯವಾಗಿ ಜಾರ್ಖಂಡ್, ಪಶ್ಚಿಮ ಬಂಗಾಳ ಮತ್ತು ಒಡಿಶಾದಲ್ಲಿ ಉತ್ಸವಗಳಲ್ಲಿ ಪ್ರದರ್ಶಿಸಲಾಗುತ್ತದೆ. ವಿಶೇಷವಾಗಿ ಚೈತ್ರ ಪರ್ವದ ವಸಂತ ಹಬ್ಬದಲ್ಲಿ, ಇಡೀ ಸಮುದಾಯವು ಇದರಲ್ಲಿ ಭಾಗವಹಿಸುತ್ತದೆ. ಪುರುಲಿಯಾ ಚೌ ನೃತ್ಯವನ್ನು ಸೂರ್ಯ ಹಬ್ಬದ ಸಮಯದಲ್ಲಿ ಪ್ರದರ್ಶಿಸಲಾಗುತ್ತದೆ.

ಪುರುಲಿಯಾ ಮತ್ತು ಸೆರೈಕೆಲ್ಲಾ ಶೈಲಿಗಳಲ್ಲಿ ಮುಖವಾಡಗಳು ಚೌ ನೃತ್ಯದಲ್ಲಿ ಅವಿಭಾಜ್ಯ ಅಂಗವಾಗಿದೆ. ನೃತ್ಯ, ಸಂಗೀತ ಮತ್ತು ಮುಖವಾಡ ತಯಾರಿಕೆಯ ಜ್ಞಾನವು ಮೌಖಿಕವಾಗಿ ಹರಡುತ್ತದೆ. ಉತ್ತರ ಒಡಿಶಾದಲ್ಲಿ ಕಂಡುಬರುವ ಚೌ ನೃತ್ಯವು ನೃತ್ಯದ ಸಮಯದಲ್ಲಿ ಮುಖವಾಡಗಳನ್ನು ಬಳಸುವುದಿಲ್ಲ, ಆದರೆ ಪ್ರೇಕ್ಷಕರಿಗೆ ಪಾತ್ರಗಳನ್ನು ಪರಿಚಯಿಸಲು ಕಲಾವಿದರು ಮೊದಲ ಬಾರಿ ವೇದಿಕೆಯಲ್ಲಿ ಕಾಣಿಸಿಕೊಂಡಾಗ ಅವರು ಪರಿಚಯಿಸುತ್ತಾರೆ.

ಮುಖವಾಡಗಳನ್ನು ಬಳಸುವ ಚೌ ನೃತ್ಯದಲ್ಲಿ ಎರಡು ಶೈಲಿಗಳು. ಅದರೊಳಗೆ ನೃತ್ಯ ಮತ್ತು ಸಮರ ಅಭ್ಯಾಸಗಳೆರಡರ ರೂಪಗಳೂ ಮಿಶ್ರಣವಾಗಿದ್ದು, ಅಣಕು ಯುದ್ಧ ತಂತ್ರಗಳನ್ನು ( ಖೇಲ್ ಎಂದು ಕರೆಯಲಾಗುತ್ತದೆ), ಪಕ್ಷಿಗಳು ಮತ್ತು ಪ್ರಾಣಿಗಳ ಶೈಲೀಕೃತ ನಡಿಗೆಗಳು ( ಚಾಲಿಸ್ ಮತ್ತು ಟೋಪ್ಕಾಸ್ ಎಂದು ಕರೆಯಲಾಗುತ್ತದೆ) ಮತ್ತು ಹಳ್ಳಿಯ ಗೃಹಿಣಿಯರ ಕೆಲಸಗಳ ಆಧಾರದ ಮೇಲೆ ಇರುವ( ಉಫ್ಲಿಸ್ ಎಂದು ಕರೆಯಲಾಗುತ್ತದೆ) ಚಲನೆಗಳನ್ನು ಕಾಣಬಹುದು. ಚೌ ನೃತ್ಯದ ಈ ರೂಪವು ಯಾವುದೇ ಆಚರಣೆ ಅಥವಾ ವಿಧ್ಯುಕ್ತ ಅರ್ಥವನ್ನು ಹೊಂದಿಲ್ಲ ಎಂದು ಮೋಹನ್ ಖೋಕರ್ ಹೇಳುತ್ತಾರೆ. ಇದು ಸಮುದಾಯದ ಆಚರಣೆ ಮತ್ತು ಮನರಂಜನೆಯ ಒಂದು ರೂಪವಾಗಿದೆ.

ಈ ನೃತ್ಯವನ್ನು ಪುರುಷ ನರ್ತಕರು ರಾತ್ರಿಯಲ್ಲಿ ಅಖಾಡ ಅಥವಾ ಅಸರ್ ಎಂದು ಕರೆಯಲ್ಪಡುವ ತೆರೆದ ಜಾಗದಲ್ಲಿ ಪ್ರದರ್ಶಿಸುತ್ತಾರೆ. ನೃತ್ಯವು ಲಯಬದ್ಧವಾಗಿದೆ ಮತ್ತು ಸಾಂಪ್ರದಾಯಿಕ ಜಾನಪದ ಸಂಗೀತಕ್ಕೆ ಹೊಂದಿಸಲಾಗಿದೆ. ಮೊಹೂರಿ ಮತ್ತು ಶೆಹನಾಯ್ ರೀಡ್ ಪೈಪ್‌ಗಳ ಮೇಲೆ ಆಡಲಾಗುತ್ತದೆ. ಧೋಲ್ (ಸಿಲಿಂಡರಾಕಾರದ ಡ್ರಮ್), ಧುಮ್ಸಾ (ದೊಡ್ಡ ಕೆಟಲ್ ಡ್ರಮ್) ಮತ್ತು ಖಾರ್ಕಾ ಅಥವಾ ಚಾಡ್-ಚಾಡಿ ಸೇರಿದಂತೆ ವಿವಿಧ ಡ್ರಮ್‌ಗಳು ಸಂಗೀತ ಮೇಳದ ಜೊತೆಯಲ್ಲಿವೆ. ಈ ನೃತ್ಯಗಳ ವಿಷಯಗಳು ಸ್ಥಳೀಯ ದಂತಕಥೆಗಳು, ಜಾನಪದ ಕಥೆಗಳು ಮತ್ತು ರಾಮಾಯಣ ಮತ್ತು ಮಹಾಭಾರತದ ಕಂತುಗಳೇ ಆಗಿವೆ.

ಚೌ ನೃತ್ಯದ ಬಗ್ಗೆ ಬೋಸ್ ರವರು ಚೌ ನೃತ್ಯದ ಪೂರ್ವಗಾಮಿಗಳು (ವಿಶೇಷವಾಗಿ ಪುರುಲಿಯಾ ಶೈಲಿ) ಪೈಕಾ ಮತ್ತು ನಟುವಾ ಮಾತ್ರವಲ್ಲ,ನಾಚ್ನಿ ನೃತ್ಯವು ಚೌಗೆ ಪ್ರಸ್ತುತ ಗುರುತನ್ನು ನೀಡುವಲ್ಲಿ ಪ್ರಮುಖ ಪಾತ್ರವನ್ನು ವಹಿಸಿದೆ. ಚೌ ನೃತ್ಯವು ನಾಚ್ನಿ ನೃತ್ಯದಿಂದ ಸ್ತ್ರೀಯ ನಡಿಗೆ ಮತ್ತು ಚಲನೆಗಳನ್ನು ಬಹುತೇಕವಾಗಿ ಎರವಲು ಪಡೆಯುತ್ತದೆ.

ಚೌನಲ್ಲಿನ ಸ್ತ್ರೀ ನೃತ್ಯದ ಅಂಶಗಳು ನಾಟ್ಯ ಶಾಸ್ತ್ರದಿಂದ ಲಾಸ್ಯ ಭಾವದ ಅಂಶಗಳನ್ನು ಪರಿಚಯಿಸಿದವು. ಅದು ನೃತ್ಯ ರೂಪದಲ್ಲಿ ಸೊಬಗು, ಇಂದ್ರಿಯತೆ ಮತ್ತು ಸೌಂದರ್ಯವನ್ನು ತಂದಿತು, ಆದರೆ ಪುರುಷ ನೃತ್ಯದ ಚಲನೆಯು ಶಿವನ ತಾಂಡವ ಶೈಲಿಯ ನೃತ್ಯಕ್ಕೆ ಕಾರಣವಾಗಿದೆ. ತಾಂಡವ ಮತ್ತು ಲಾಸ್ಯಕ್ಕೆ ವಿಭಿನ್ನ ವ್ಯಾಖ್ಯಾನಗಳಿವೆ. ಮೇಲಿನ ತಾಂಡವ ಮತ್ತು ಲಾಸ್ಯಗಳ ಅತ್ಯಂತ ಸಾಮಾನ್ಯವಾಗಿ ಅಂಗೀಕರಿಸಲ್ಪಟ್ಟ ವ್ಯಾಖ್ಯಾನವನ್ನು ಈ ರೀತಿಯಾಗಿ ಬೋಸ್ ಅವರು ಸಂಸ್ಕೃತ ಪಠ್ಯಗಳಲ್ಲಿ ನೃತ್ಯದ ವಿಶ್ಲೇಷಣೆಯಲ್ಲಿ ವಿಮರ್ಶಾತ್ಮಕವಾಗಿ ಲಾಸ್ಯ ಮತ್ತು ತಾಂಡವ ಸಂಬಂಧದ ನಡುವಿನ ಚರ್ಚೆಯನ್ನು ಮುಂದಿಡುತ್ತಾರೆ.

ಶೈಲಿಗಳು

ಸೆರೈಕೆಲಾ ಚೌ ಕಳಿಂಗನ ಗಜಪತಿ ಆಳ್ವಿಕೆಯಲ್ಲಿದ್ದಾಗ, ಜಾರ್ಖಂಡ್‌ನ ಸೆರೈಕೆಲಾ ಖಾರ್ಸಾವನ್ ಜಿಲ್ಲೆಯ ಇಂದಿನ ಆಡಳಿತ ಕೇಂದ್ರದಲ್ಲಿ ಆರಂಭವಾಯಿತು. ಪಶ್ಚಿಮ ಬಂಗಾಳದ ಪುರುಲಿಯಾ ಜಿಲ್ಲೆಯಲ್ಲಿ ಪುರುಲಿಯಾ ಚೌ ನೃತ್ಯವು ಹುಟ್ಟಿದರೆ, ಒಡಿಶಾ ರಾಜ್ಯದ ಮಯೂರ್‌ಭಂಜ್ ಜಿಲ್ಲೆಯ ಮಯೂರ್‌ಭಂಜ್ ಚೌ ಅಭಿವೃದ್ಧಿಗೊಂಡಿತು. ಮೂರು ಶೈಲಿಗಳಲ್ಲಿನ ಉಪಪ್ರಕಾರಗಳ ನಡುವಿನ ಪ್ರಮುಖ ವ್ಯತ್ಯಾಸವೆಂದರೆ ಮುಖವಾಡಗಳ ಬಳಕೆಗೆ ಸಂಬಂಧಿಸಿದೆ. ಚೌವಿನ ಸೆರೈಕೆಲಾ ಮತ್ತು ಪುರುಲಿಯಾ ಉಪಪ್ರಕಾರಗಳು ನೃತ್ಯದ ಸಮಯದಲ್ಲಿ ಮುಖವಾಡಗಳನ್ನು ಬಳಸಿದರೆ, ಮಯೂರ್ಭಂಜ್ ಚೌ ಯಾವುದನ್ನೂ ಬಳಸುವುದಿಲ್ಲ. ^[೧]

ಸೆರೈಕೆಲ್ಲಾ ಚೌ ಅವರ ತಂತ್ರ ಮತ್ತು ಸಂಗ್ರಹವನ್ನು ಈ ನೃತ್ಯದ ಪ್ರದರ್ಶಕರು ಮತ್ತು ನೃತ್ಯ ಸಂಯೋಜಕರೇ ಅಭಿವೃದ್ಧಿಪಡಿಸಿದ್ದಾರೆ. ಸೆರೈಕೆಲ್ಲಾ ಚೌವನ್ನು ಸಾಂಕೇತಿಕ ಮುಖವಾಡಗಳೊಂದಿಗೆ ಪ್ರದರ್ಶಿಸಲಾಗುತ್ತದೆ ಮತ್ತು ನಟನೆಯು ನಟನು ನಿರ್ವಹಿಸುತ್ತಿರುವ ಪಾತ್ರವನ್ನು ಸ್ಥಾಪಿಸುತ್ತದೆ.^[೨] ಪುರುಲಿಯಾ ಚೌ ಪಾತ್ರದ ರೂಪದಲ್ಲಿ ವ್ಯಾಪಕವಾದ ಮುಖವಾಡಗಳನ್ನು ಬಳಸುತ್ತಾರೆ. ಉದಾಹರಣೆಗೆ, ಸಿಂಹದ ಪಾತ್ರವು ಸಿಂಹದ ಮುಖವಾಡವನ್ನು ಹೊಂದಿದೆ ಮತ್ತು ನಟರು ನಾಲ್ಕು ಕಾಲುಗಳ ಮೇಲೆ ನಡೆಯುವ ದೇಹದ ವೇಷಭೂಷಣಗಳನ್ನು ಹೊಂದಿರುತ್ತಾರೆ. ಈ ಮುಖವಾಡಗಳನ್ನು ಕುಂಬಾರರು ರಚಿಸಿದ್ದಾರೆ. ಅವರು ಹಿಂದೂ ದೇವರು ಮತ್ತು ದೇವತೆಗಳ ಜೇಡಿಮಣ್ಣಿನ ಚಿತ್ರಗಳನ್ನು ಮಾಡುತ್ತಾರೆ.ಇದನ್ನು ಮುಖ್ಯವಾಗಿ ಪಶ್ಚಿಮ ಬಂಗಾಳದ ಪುರುಲಿಯಾ ಜಿಲ್ಲೆಯಿಂದ ಪಡೆಯಲಾಗಿದೆ. ಮಯೂರ್‌ಭಂಜ್‌ನಲ್ಲಿ ಚೌ ಮುಖವಾಡಗಳಿಲ್ಲದೆ ಪ್ರದರ್ಶನಗೊಳ್ಳುತ್ತದೆ ಮತ್ತು ತಾಂತ್ರಿಕವಾಗಿ ಸೆರೈಕೆಲ್ಲ ಚೌಗೆ ಹೋಲುತ್ತದೆ.

ಮಾನ್ಯತೆ

೨೦೧೦ರಲ್ಲಿ, ಚೌ ನೃತ್ಯವನ್ನು ಯುನೆಸ್ಕೋದ ಮಾನವೀಯತೆಯ ಅಮೂರ್ತ ಸಾಂಸ್ಕೃತಿಕ ಪರಂಪರೆಯ ಪ್ರತಿನಿಧಿ ಪಟ್ಟಿಯಲ್ಲಿ ಕೆತ್ತಲಾಗಿದೆ.

ಒಡಿಶಾ ಸರ್ಕಾರವು ೧೯೬೦ರಲ್ಲಿ ಸೆರೈಕೆಲ್ಲದಲ್ಲಿ ಸರ್ಕಾರಿ ಚೌ ನೃತ್ಯ ಕೇಂದ್ರವನ್ನು ಮತ್ತು ೧೯೬೨ ರಲ್ಲಿ ಬರಿಪಾದದಲ್ಲಿ ಮಯೂರ್ಭಂಜ್ ಚೌ ನೃತ್ಯ ಪ್ರತಿಷ್ಠಾನವನ್ನು ಸ್ಥಾಪಿಸಿತು. ಈ ಸಂಸ್ಥೆಗಳು ಸ್ಥಳೀಯ ಗುರುಗಳು, ಕಲಾವಿದರು, ಪೋಷಕರು ಮತ್ತು ಚೌ ಸಂಸ್ಥೆಗಳ ಪ್ರತಿನಿಧಿಗಳು ಮತ್ತು ಪ್ರಾಯೋಜಕ ಪ್ರದರ್ಶನಗಳನ್ನು ಒಳಗೊಂಡ ತರಬೇತಿಯಲ್ಲಿ ತೊಡಗುತ್ತವೆ. ಚೌ ನೃತ್ಯಕ್ಕೆ ಮಹತ್ವವಾದ ಚೈತ್ರ ಪರ್ವ ಉತ್ಸವವು ರಾಜ್ಯ ಸರ್ಕಾರದಿಂದ ಪ್ರಾಯೋಜಿತವಾಗಿದೆ. ಸಂಗೀತ ನಾಟಕ ಅಕಾಡೆಮಿಯು ಒಡಿಶಾದ ಬರಿಪಾದದಲ್ಲಿ ಚೌ ನೃತ್ಯಕ್ಕಾಗಿ ರಾಷ್ಟ್ರೀಯ ಕೇಂದ್ರವನ್ನು ಸ್ಥಾಪಿಸಿದೆ.

ಹಿಂದಿ ಚಿತ್ರ ಬರ್ಫಿ! ಅದರಲ್ಲಿ ಪುರುಲಿಯಾ ಚೌ ಅನ್ನು ಒಳಗೊಂಡಿರುವ ಹಲವಾರು ದೃಶ್ಯಗಳನ್ನು ಹೊಂದಿದೆ.^[೩]

ಚೌ ಮುಖವಾಡ

ಚೌ ಮುಖವಾಡ ಧರಿಸಿ ಪಶ್ಚಿಮ ಬಂಗಾಳದ ನೃತ್ಯಗಾರ್ತಿ

A Chhau dancer in Bagmundi

ಚೌ ನೃತ್ಯದ ಮುಖವಾಡ

ಚೌ ನೃತ್ಯದ ಮುಖವಾಡ ಮತ್ತು ಸಂಗೀತ ವಾದ್ಯ

ಸಿಂಹದೊಂದಿಗೆ ದುರ್ಗಾ, ಪುರುಲಿಯಾ ಶೈಲಿಯ ಚೌ

ಪುರುಲಿಯಾ ಚೌ ನೃತ್ಯವು ಯುನೆಸ್ಕೋದ ವಿಶ್ವ ಪರಂಪರೆಯ ನೃತ್ಯಗಳ ಪಟ್ಟಿಯಲ್ಲಿ ಪಟ್ಟಿಮಾಡಲ್ಪಟ್ಟಿದೆ.^[೪] ಪುರುಲಿಯಾ ಚೌ ಮತ್ತು ಮಯೂರ್‌ಭಂಜ್ ಚೌ ನಡುವಿನ ಪ್ರಮುಖ ವ್ಯತ್ಯಾಸವೆಂದರೆ ಮುಖವಾಡದ ಬಳಕೆಯಲ್ಲಿದೆ. ಪುರುಲಿಯಾ ಛೌ ನೃತ್ಯದಲ್ಲಿ ಮುಖವಾಡಗಳನ್ನು ಬಳಸುತ್ತಾರೆ, ಆದರೆ ಮಯೂರ್ಭಂಜ್ ಛೌ ಅವರು ಮುಖವಾಡಗಳನ್ನು ಹೊಂದಿಲ್ಲ, ಇದರಿಂದಾಗಿ ದೇಹದ ಚಲನೆಗಳು ಮತ್ತು ಸನ್ನೆಗಳೊಂದಿಗೆ ಮುಖಭಾವವನ್ನು ಸೇರಿಸುತ್ತಾರೆ. ಸಾಂಪ್ರದಾಯಿಕವಾಗಿ, ಒಂದು ಕೃಷಿ ವೃತ್ತ ಕೊನೆಗೊಂಡಾಗ ಮತ್ತು ಹೊಸ ವೃತ್ತ ಪ್ರಾರಂಭವಾದಾಗ ಮಾರ್ಚ್ ಮಧ್ಯದಲ್ಲಿ ಚಾವು ನೃತ್ಯವನ್ನು ನಡೆಸಲಾಗುತ್ತದೆ. ಪುರುಲಿಯಾ ಚೌ ನೃತ್ಯಗಾರರು ಪೌರಾಣಿಕ ಪಾತ್ರಗಳನ್ನು ಪ್ರತಿನಿಧಿಸುವ ಮಣ್ಣಿನ ಮತ್ತು ನಾಟಕೀಯ ಮುಖವಾಡವನ್ನು ಧರಿಸುತ್ತಾರೆ. ಮಣ್ಣಿನಿಂದ ಮುಖವಾಡದ ಆಕಾರವನ್ನು ಮಾಡಿದ ನಂತರ, ಅದನ್ನು ಬಣ್ಣ ಮತ್ತು ಶೋಲಾ ಮತ್ತು ಇತರ ವಸ್ತುಗಳಿಂದ ಅಲಂಕರಿಸಲಾಗುತ್ತದೆ.

ಪುರುಲಿಯದ ಚೌ ಮುಖವಾಡವನ್ನು ಭೌಗೋಳಿಕ ಸೂಚನೆಗಳ ಅಡಿಯಲ್ಲಿ ನೋಂದಾಯಿಸಲಾಗಿದೆ. ಪುರುಲಿಯಾ ಚೌವಿನ ಮೂಲಭೂತ ವ್ಯತ್ಯಾಸವಾಗಿ ಮುಖವಾಡವು ವಿಶಿಷ್ಟ ಮತ್ತು ಸಾಂಪ್ರದಾಯಿಕವಾಗಿದೆ.

ಈ ಚಾವು ಮುಖವಾಡಗಳನ್ನು ಸೂತ್ರಧಾರ ಸಮುದಾಯದ ಕಲಾವಿದರು ತಯಾರಿಸುತ್ತಾರೆ. ಮುಖವಾಡದ ತಯಾರಿಕೆಯು ವಿವಿಧ ಹಂತಗಳ ಮೂಲಕ ಹೋಗುತ್ತದೆ. ಮೃದುವಾದ ಕಾಗದದ ೮ ರಿಂದ ೧೦ ಪದರಗಳನ್ನು ದುರ್ಬಲಗೊಳಿಸಿದ ಅಂಟುಗಳಲ್ಲಿ ಮುಳುಗಿಸಲಾಗುತ್ತದೆ, ಮಣ್ಣಿನ ಅಚ್ಚನ್ನು ಉತ್ತಮವಾದ ಬೂದಿ ಪುಡಿಯೊಂದಿಗೆ ಧೂಳೀಕರಿಸುವ ಮೊದಲು ಅಚ್ಚಿನ ಮೇಲೆ ಒಂದರ ನಂತರ ಒಂದರಂತೆ ಅಂಟಿಸಲಾಗುತ್ತದೆ. ಮುಖದ ಲಕ್ಷಣಗಳು ಮಣ್ಣಿನಿಂದ ಮಾಡಲ್ಪಟ್ಟಿದೆ. ಮಣ್ಣಿನ ಮತ್ತು ಬಟ್ಟೆಯ ವಿಶೇಷ ಪದರವನ್ನು ಅನ್ವಯಿಸಲಾಗುತ್ತದೆ ಮತ್ತು ಮುಖವಾಡವನ್ನು ಬಿಸಿಲಿನಲ್ಲಿ ಒಣಗಿಸಲಾಗುತ್ತದೆ. ಇದರ ನಂತರ, ಅಚ್ಚನ್ನು ಪಾಲಿಶ್ ಮಾಡಲಾಗುತ್ತದೆ ಮತ್ತು ಅಚ್ಚಿನಿಂದ ಬಟ್ಟೆ ಮತ್ತು ಕಾಗದದ ಪದರಗಳನ್ನು ಬೇರ್ಪಡಿಸುವ ಮೊದಲು ಎರಡನೇ ಸುತ್ತಿನ ಸೂರ್ಯನ ಒಣಗಿಸುವಿಕೆಯನ್ನು ಮಾಡಲಾಗುತ್ತದೆ. ಮೂಗು ಮತ್ತು ಕಣ್ಣುಗಳಿಗೆ ರಂಧ್ರಗಳನ್ನು ಮುಗಿಸಿದ ಮತ್ತು ಕೊರೆಯುವ ನಂತರ, ಮುಖವಾಡವನ್ನು ಬಣ್ಣ ಮತ್ತು ಅಲಂಕರಿಸಲಾಗುತ್ತದೆ.