ಅಂತಿಮ ಸಂಸ್ಕಾರ

ಅಂತ್ಯಕ್ರಿಯೆ

ಮರಣಾ ನಂತರ ಶವವನ್ನು ಈ ಭೂಮಿಯಿಂದ ಸಕಲಗೌರವ ಮರ್ಯಾದೆಯೊಂದಿಗೆ ಬೀಳ್ಕೋಡುವ ಆಚರಣೆಯೇ 'ಶವಸಂಸ್ಕಾರ'. ವ್ಯಕ್ತಿ ಸತ್ತ ನಂತರ ಮಾಡುವ ಸಂಸ್ಕಾರಕ್ಕೆ -ಅಂತ್ಯೇಷ್ಟಿ, ಅಂತಿಮ ಸಂಸ್ಕಾರ, ಅಪರ-ಸಂಸ್ಕಾರ / ಅಪರಕ್ರಿಯೆ/ ಅಪರಕರ್ಮ ಎಂಬ ಹೆಸರುಗಳಿವೆ.

ಹಿಂದೂ ಶವಸಂಸ್ಕಾರ ಪೀಠಿಕೆ

ಮರಣಾ ನಂತರದ ದೇಹದ ವಿಸರ್ಜನ ಕ್ರಿಯೆಗೆ ಅಂತ್ಯೇಷ್ಟಿ ಅಥವಾ ಅಂತಿಮ ಸಂಸ್ಕಾರ ಎಂದು ಕರೆಯಲಾಗುತ್ತದೆ. ಹಿಂದೂ ಶವಸಂಸ್ಕಾರವನ್ನು, ಪ್ರಮುಖ ಹಿಂದೂ ಸಮಾಜದ ಸಂಸ್ಕಾಗಳಲ್ಲಿ ಅಂತಿಮ ಸಂಸ್ಕಾರವೂ ಆಗಿದೆ. ಇಂತಹ ವಿಧಿಗಳು ಅನೇಕ ಗ್ರಂಥಗಳಲ್ಲಿ ವಿಶೇಷವಾಗಿ ಗರುಡ ಪುರಾಣದಲ್ಲಿ, ಲಭ್ಯವಿದೆ. ಅದನ್ನು ಪ್ರಾಯೋಗಗಳು ವ್ಯಾಪಕವಾಗಿ ಕೆಲವು ಅಸಂಗತತೆ ಇದೆ ಮತ್ತು ಕಾರ್ಯವಿಧಾನಗಳು ಸ್ಥಳದಿಂದ ಸ್ಥಳಕ್ಕೆ ಬದಲಾಗುತ್ತವೆ. ಇದಲ್ಲದೆ, ಈ ವಿಧಿಗಳು ಸಹ ಜಾತಿ, ಜಾತಿ, ಸಾಮಾಜಿಕ ಗುಂಪು, ಮತ್ತು ಮರಣ ಹೊಂದಿದ ವ್ಯಕ್ತಿಯ ಸ್ಥಿತಿಯನ್ನು ಅವಲಂಬಿಸಿ ಭಿನ್ನವಾಗಿರುತ್ತವೆ.

ಇತಿಹಾಸ

• ಭಾರತೀಯ ಉಪಖಂಡದಲ್ಲಿ, ಮಾನವ ದೇಹಗಳನ್ನು ಪ್ರಕೃತಿಯ ಅಂಶಗಳಾದ ಪಂಚ ಭೂತಗಳಿಗೆ ಅರ್ಪಿಸಲಾಗುತ್ತದೆ. ಇವುಗಳಲ್ಲಿ ಹಲವು ವಿಧಗಳಿವೆ. ಆದಿಯಲ್ಲಿ ಮನುಷ್ಯ ಸತ್ತರೆ ಆ ಶವವನ್ನು ತೆಗೆದುಕೊಂಡು ಹೋಗಿ ಇಟ್ಟು ಬರುವ ಪದ್ಧತಿ ರೂಢಿಯಲ್ಲಿತ್ತು. ಈಗಲೂ ಕೆಲವೊಂದು ಬುಡಕಟ್ಟು ಜನರಲ್ಲಿ ಈ ಪದ್ದತಿ ಇದೆ. (ಪ್ರಾಣಿ- ಪಕ್ಷಿಗಳಿಗೆ ಕೊಡುವುದು ), ಭೂಮಿಯಲ್ಲಿ ಸಮಾಧಿ, ನದಿಯಲ್ಲಿ ಬಿಡುವುದು ಮತ್ತು ಮೃತ ದೇಹವನ್ನು ಸುಡುವುದು.
• ಕೆಲವು ಶತಮಾನಗಳ ನಂತರ, ಅಂತ್ಯ ಸಂಸ್ಕಾರಕ್ಕೆ ನಿಗದಿತ ಪ್ರದೇಶವಾದ ಸ್ಮಶಾನದಲ್ಲಿ ಮೃತದೇಹಗಳನ್ನು ಸಂಸ್ಕಾರಗೊಳಿಸುವುದು ಸಾಮಾನ್ಯವಾಯಿತು (ಕೆಲವು ಅಪವಾದಗಳನ್ನು ಹೊರತು ಪಡಿಸಿ), ಶಿಶುಗಳ, ಯೋಗಿಗಳ, ಸಾಧುಗಳ ದೇಹಗಳನ್ನು ಹೂಳುವುದು ಪದ್ದತಿ (ಶಾಸ್ತ್ರ). ಒಂದೊಂದು ಜಾತಿ, ಜನಾಂಗಗಳಲ್ಲೂ ಶವಸಂಸ್ಕಾರ ಆಚರಣೆಗಳು ಪ್ರದೇಶದಿಂದ ಪ್ರದೇಶಕ್ಕೆ ಭಿನ್ನವಾಗಿ ಇರುವುದನ್ನು ಕಾಣಬಹುದಾಗಿದೆ.
• ಜನಪದರಲ್ಲಿ ಸತ್ತದೇಹವನ್ನು ಪಂಚ ಭೂತಗಳಿಗೆ ಅರ್ಪಿಸುವುದು ರೂಢಿಯಲ್ಲಿಲ್ಲ. ಮಣ್ಣಿನಿಂದ ಬಂದ ಕಾಯ ಮಣ್ಣಿನಲ್ಲೇ ಲೀನವಾಗಬೇಕೆಂಬ ಆಶಯವಿದೆ. ಏಕೆಂದರೆ ಮನುಷ್ಯನಿಗೂ ,ಮಣ್ಣಿಗೂ ಅವಿನಾಭಾವ ಸಂಬಂಧವಿದೆ. ಶವವೊಂದು ಮಣ್ಣಿನಲ್ಲಿ ಕೊಳೆತರೆ ಮುಂದೆ ಅದು ಫಲವತ್ತಾದ ಭೂಮಿಯಾಗುತ್ತದೆ ಎಂಬುದು ಅವರ ನಂಬಿಕೆ.
• ಒಂದು ವೇಳೆ ವ್ಯಕ್ತಿ ಅಕಾಲ ಮೃತ್ಯುವಿಗೆ ಈಡಾದರೆ, ಆತ್ಯಹತ್ಯೆ ಮಾಡಿಕೊಂಡರೆ, ವಾಸಿಯಾಗದಂತಹ ಕಾಯಿಲೆಯಿಂದ ಸತ್ತರೆ (ಏಡ್ಸ್), ತೊನ್ನಾದವರು ಸತ್ತರೆ ಇಲ್ಲವೆ ಅಪಘಾತಕ್ಕೆ ಗುರಿಯಾದ ಸಂದರ್ಭದಲ್ಲಿ ಮಾತ್ರ ಅಂತಹ ಶವಗಳನ್ನು ಹೂತರೆ ದೆವ್ವ, ಭೂತಗಳಾಗಬಹುದೆಂಬ ಭ್ರಮೆಯಿಂದ ಸುಡುವ ಪದ್ದತಿ ಇದೆ. ಸಾಮಾನ್ಯವಾಗಿ ಯಂತ್ರ ಶವಾಗಾರದಲ್ಲಿ ಈ ಬಗೆಯ ಅಂತಿಮ ಕ್ರಿಯೆಯನ್ನು ನಡೆಸುತ್ತಾರೆ.

ಕರ್ಮ

ಹಿಂದೂ ಪರಿಕಲ್ಪನೆಯಲ್ಲಿ. ಅಂತ್ಯಸಂಸ್ಕಾರ ಎಂಬ ವಿಧಾನವು, ಸಾವಿನ ಸಮಯದಲ್ಲಿ ದೇಹದಿಂದ ಆತ್ಮವು ಬೇರ್ಪಟ್ಟು ಸೂಕ್ತ ಕಾಲಾನಂತರ ಮತ್ತೊಂದು ದೇಹವನ್ನು ಗರ್ಭಾಂಕುರ ಹೊಂದಿ ಪಡೆಯಬಹುದು ಅಥವಾ ಪಿತೃಲೋಕಕ್ಕೆ ಹೋಗಬಹುದು ಅಥವಾ ಅದರ ಪುಣ್ಯ ಪಾಪ ವಿಶೇಷ ದಿಂದ ಸ್ವರ್ಗ/ನರಕಗಳಿಗೆ ಹೋಗಬಹುದು ಎಂಬ ನಂಬುಗೆ ಬೆಳೆಯಿತು. ಸೂಕ್ತ ಸಂಸ್ಕಾರ ವಿಲ್ಲದೆ ಹೋದರೆ ಆತ್ಮವು ಈ ಯಾವ ಸ್ಥಿತಿಗೂ ಹೋಗದೆ ಪ್ರೇತಾತ್ಮವೆಂಬ ಅತಂತ್ರ ಸ್ಥಿತಿಯಲ್ಲಿದ್ದು ನೋವನ್ನು ಪಡೆಯುವುದು. ಈ ಭೂಮಿಯ ಸಂಬಂಧವನ್ನು ಕಳಚಿಕೊಂಡು ಸದ್ಗತಿಯನ್ನು ಪಡೆಯಲಾರದು ಎಂಬ ಹಿಂದೂ ಪೌರಾಣಿಕ ಮತ್ತು ಶಾಸ್ತ್ರ ಆಧಾರಿತ ನಂಬುಗೆ ಬೆಳೆಯಿತು. ಆದ್ದರಿಂದ ದೇಹದಿಂದ ಬೇರ್ಪಟ್ಟ ಆತ್ಮ ಅಥವಾ ಜೀವಕ್ಕೆ ಸದ್ಗತಿಯನ್ನು ಪಡೆಯಲು ಸಂಸ್ಕಾರವೆಂಬ ಕ್ರಿಯೆ ರೂಢಿಯಲ್ಲಿ ಬಂದಿದೆ. ಸದ್ಗತಿ ಎಂದರೆ ಪ್ರೇತತ್ವ (ಜೀವದ ಅತಂತ್ರ ಸ್ಥಿತಿ) ಹೋಗಿ ಸ್ವರ್ಗ ಅಥವಾ ಪಿತೃಲೋಕವನ್ನು ಸೇರುವುದು. (ಭಗವದ್ಗೀತೆ ; ಗರುಡ ಪುರಾಣ)

ಹಂತಗಳು

ಹಿಂದೂ ಶವಸಂಸ್ಕಾರವನ್ನು ಸಾಮಾನ್ಯವಾಗಿ ನಾಲ್ಕು ಹಂತಗಳಾಗಿ ವಿಭಜಿಸಬಹುದು

1. ವ್ಯಕ್ತಿಯು ಮರಣ ಶೆಯ್ಯೆಯಲ್ಲಿ (ಸಾವಿನ ಸ್ಥತಿಯಲ್ಲಿ ಹಾಸಿಗೆಯ ಮೇಲೆ ) ಇದ್ದಾಗ- ನಡೆಸುವ ಆಚರಣೆಗಳು ಮತ್ತು ವಿಧಿಗಳು.
2. ಸತ್ತ ನಂತರ ದೇಹದ ದಹನ ಮತ್ತು ಅಂತ್ಯಸಂಸ್ಕಾರದ ವಿಧಿಗಳು.
3. ಮೃತನ ಪ್ರೇತವು (ಸಂಸ್ಕಾರ ಹೊಂದದ ಜೀವವು) ಪೂರ್ವಜರಾದ, ಪಿತೃಗಳ ಲೋಕವನ್ನು ಸೇರಿಸಲು ನಡೆಯುವ ಕ್ರಿಯೆಗಳು
4. ಪಿತೃಗಳ ಗೌರವಾರ್ಥವಾಗಿ, ಅವರ ನೆನಪಿಗಾಗಿ,ಪಿತೃಲೋಕಲ್ಲಿ ಸತತ ಸ್ಥಾನ ಹೊಂದಲು ಮತ್ತು ಅವರ ಋಣ ತೀರಿಸಲು ನಡೆಸುವ ಕ್ರಿಯೆಗಳು.

ಪ್ರಕ್ರಿಯೆಗಳು

• ಭಾರತದ ವಾರಣಾಸಿ-ಮಣಿಕರ್ಣಿಕಾ ದಹನ ಘಟ್ಟಗಳು,ಶ್ಮಶಾನದ ಕಾರ್ಯವಿಧಾನಗಳು ಸ್ಥಳದಿಂದ ಸ್ಥಳಕ್ಕೆ ಬದಲಾಗುತ್ತವೆ.

1.ಅಂತಿಮ ಸಂಸ್ಕಾರಕ್ಕೆ ಸಂಬಂಧ ಪಟ್ಟ ಕ್ರಿಯೆಗಳು

1. ಮರಣಶೆಯ್ಯೆಯಲ್ಲಿ ಇರುವನೆಂದು ಭಾವಿಸುವ ಸಮಯದಲ್ಲಿನ ಕ್ರಿಯೆ.
2. ರಾಮ ನಾಮ ಪಠಣ ; ಭಗವದ್ಗೀತೆ ಪಠಣ, ವಿಷ್ಣು ಸಹಸ್ರನಾಮ ಪಠಣ; ಶಿವನಾಮ ಪಠಣ (ಶಿವ ಭಕ್ತರಿಗೆ)
3. ಮರಣ ಸನ್ನಿಹಿತನಿಂದ ದಶ ದಾನಗಳನ್ನು ಕೊಡಿಸುವುದು, ಅಥವಾ ಗೋದಾನವನ್ನು ಕೊಡಿಸುವುದು.(ಧರ್ಮಸಿಂಧು)
4. ಹಿರಿಯ ಬಂಧುಗಳಿಂದ ಆಶೀರ್ವಾದ ಪಡೆಯುವುದು ; ಕಿರಿಯ ಬಂದುಗಳಿಗೆ ಆಶೀರ್ವದಿಸುವುದು.
5. ತುಳಸೀ ದಳವುಳ್ಳ ನೀರು ಕುಡಿಸುವುದು; ಗಂಗಾಜಲ ಕುಡಿಸುವುದು.
6. ಮನೆ ಹೊರಗಿನ ಜಗಲಿಯಲ್ಲಿ ಮಲಗಿಸುವುದು.(ಮರಣಕ್ಕೆ ಮುಂಚೆ ಪೂರ್ವಕ್ಕೆ ತಲೆ ಇರಬೇಕು)
7. ಮೃತ್ಯುಂಜಯ ಜಪ ಮಾಡಿಸುವುದು.

2.ಸಾವಿನ ನಂತರ ದೇಹದ ತಯಾರಿ

ಸಾವಿನ ನಂತರ ದೇಹದ ತಯಾರಿ

(ಉತ್ತರ ಭಾರತದ ಕ್ರಮ).

ಸಾವಿನ ನಂತರ, ತಕ್ಷಣ ಕುಟುಂಬ ಸದಸ್ಯರು ಮೃತರ ಬಾಯಿ ಮತ್ತು ಕಣ್ಣುಗಳನ್ನು ಮುಚ್ಚಿ, ಕಾಲು ಕೈಗಳನ್ನು ನೇರ ಮಾಡುವುದು. ದೇಹದ ತಲೆ ದಕ್ಷಿಣ ದಿಕ್ಕಿನಲ್ಲಿರುವಂತೆ ಮತ್ತು ಉತ್ತರದ ಕಡೆಗೆ ಅಡಿ (ಪಾದ) ನೆಲದ ಮೇಲೆ ಇರಿಸಲಾಗುತ್ತದೆ. (ದಕ್ಷಿಣ -ಇದು ಯಮನ ಲೋಕದ ದಿಕ್ಕು). ಒಂದು ತೈಲದ ದೀಪವನ್ನು ಮೃತನ ತಲೆ ಕಡೆ ಇಡುವುದು. ಇದು ಮೂರು (ಹತ್ತು ?) ದಿನಗಳ ಕಾಲ ನಿರಂತರವಾಗಿ ಉರಿಯುತ್ತಲೇ ಇರುತ್ತದೆ. ಹಿಂದೂ ಧರ್ಮದಲ್ಲಿ ಸತ್ತ ದೇಹವು ಅಶುದ್ಧ. ಆದ್ದರಿಂದ ದೈಹಿಕ ಸಂಪರ್ಕ ಸಾಮಾನ್ಯಾಗಿ ಕೂಡದು. (ಬಹುಶಃ ಇದು ಸೋಂಕು ಗಳು ಅಥವಾ ರೋಗಾಣುಗಳು ಹರಡುವುದನ್ನು ತಪ್ಪಿಸಲು ಇರಬಹುದು). (ವೈಷ್ಣವ) ಆರಾಧಕರಾದರೆ ಪವಿತ್ರ ತುಳಸಿಯ ಕೆಲವು ಎಲೆಗಳನ್ನು ಹೆಣದ ಬಲಭಾಗದ ಇರಿಸಲಾಗುತ್ತದೆ, ಪವಿತ್ರ ಗಂಗಾ ನೀರಿನ ಕೆಲವು ಹನಿಗಳನ್ನು ಮೃತರ ಬಾಯಿ ಬಿಡಬಹುದು. ಕೆಲವರಲ್ಲಿ ನಂತರ ದೇಹದ ಆಭರಣಗಳನ್ನು ಹಾಕುವರು; (ದಕ್ಷಿಣ ಭಾರತದಲ್ಲಿ ಎಲ್ಲಾ ಆಭರಣಗಳನ್ನು ತೆಗೆದು ಬಿಡಬೇಕು ಯಾವ ಬಂಧನವೂ ಇರಬಾರದು.), ಪಾದಗಳು ಇನ್ನೂ ಉತ್ತರ ದಿಕ್ಕಿನಲ್ಲಿರುವುದು.

ಮನೆಯ ಬಾಗಿಲ ಹೊರಗೆ ಸಣ್ಣಬೆಂಕಿಯನ್ನು ಉರಿಸಲಾಗುವುದು.

ಶರೀರವನ್ನು ಹೊರಗೆ ಸಾಗಿಸುವ ಮುಂಚೆ ಚಿಕ್ಕ ಹೋಮ ಮೊದಲಾದ ಕೆಲವು ಧಾರ್ಮಿಕ ಕ್ರಿಯೆಗಳು ನಡೆಯುವುವು.

ಶರೀರವನ್ನು ಮನೆಯಿಂದ ಹೊರಗೆ ತಂದ ನಂತರ ದೇಹವನ್ನು ಶುದ್ಧ ನೀರಿನಿಂದ ಸ್ನಾನ ಮಾಡಿಸಿ (ನೀರು ಹಾಕಿ), ನಂತರ ಹೊಸ ಬಟ್ಟೆ ಧಾರಣೆ ಮಾಡಿಸಲಾಗುವುದು (ಹೊಲಿಗೆ ಇಲ್ಲದ ಒಂದೇ ದೊತರ ಮೇಲೆ ಕೆಳಗೆ ಬರುವಂತೆ). ಸತ್ತ ವ್ಯಕ್ತಿ ಗಂಡು ಅಥವಾ ವಿಧವೆಯಾದರೆ ಬಿಳಿ ಬಟ್ಟೆ ಉಪಯೋಗಿಸುವರು ; ಪತಿ ಇದ್ದವಳಾದರೆ ಅಥವಾ ಕಿರಿಯ ಮದುವೆಯಾಗದ ಹುಡುಗಿಯಾದರೆ ಕೆಂಪು ಅಥವಾ ಹಳದಿ ಬಟ್ಟೆ ಉಪಯೋಗಿಸುತ್ತಾರೆ (ಬಿಳಿ ಸಾಮಾನ್ಯ), ಶಿವನ (ಶೈವರು) ಆರಾಧಕರು ವಿಭೂತಿಯಿಂದ (ಭಸ್ಮದಿಂದ) ಸತ್ತವರು ವಿಷ್ಣು (ವೈಷ್ಣವ) ಆರಾಧಕರಾದರೆ ಚಂದನದ ಗಂಧವನ್ನು ಮೃತರ ಹಣೆಯ ಮೇಲೆ ಸವರಲಾಗುತ್ತದೆ. ಕೆಲವರಲ್ಲಿ ಎಲ್ಲಾ ಹತ್ತಿರದ ಬಂಧುಗಳೂ ಶರೀರದ ಮೇಲೆ ತಣ್ಣೀರು ಹಾಕುವರು. ಅದಕ್ಕೆ ಗಾಳಿ ಹಾಕುವರು.(ಅಕಸ್ಮಾತ್ ಜೀವವಿದ್ದರೆ ಬದುಕಲಿ ಎಂದಿರ ಬಹುದು)

ನಂತರ ಸಿದ್ಧಪಡಿಸಿದ ಬಿದಿರು ಪಟ್ಟಿಯ (ಚಟ್ಚ) ಮೇಲೆ ಮಲಗಿಸಿ ಬೀಳದಂತೆ ಕಟ್ಟುವರು. ಶೈವರಲ್ಲಿ ಕುಳಿತಿರುವಂತೆ ಇರುವುದು. :ಒಂದು ಆರು ಅಡಿಯ ಮೂರು ಬಿದಿರು ಪಟ್ಟಿಗೆ ಮೂರು ಅಡ್ಡ ಪಟ್ಟಿ ಕಟ್ಟಿದ ಚಟ್ಟದ (ಸ್ಟ್ರೆಚರ್) ಮೇಲೆ ಮಲಗಿಸುವರು. ಕೆಲವರು, ಗುಲಾಬಿಗಳು, ಮಲ್ಲಿಗೆ, ಮತ್ತು ಚೆಂಡುಮಲ್ಲಿಗೆ ಸೇರಿದಂತೆ ವಿವಿಧ ಹೂಗಳಿಂದ ಚಟ್ಟವನ್ನು ಅಲಂಕರಿಸುವರು ಮತ್ತು ದೇಹವನ್ನು ಸಂಪೂರ್ಣವಾಗಿ ಹೂಗಳು (ಇಲ್ಲದಿದ್ದರೆ ಬಟ್ಟೆಯಿಂದ) ಸಂಪೂರ್ಣವಾಗಿ ಮುಚ್ಚಲಾಗುತ್ತದೆ. ನಂತರ, ಮರಣ ಹೊಂದಿದ ವ್ಯಕ್ತಿಯ ನಿಕಟ ಸಂಬಂಧಿಗಳು ಶರೀರವನ್ನು ಶ್ಮಶಾನಕ್ಕೆ ತಮ್ಮ ಹೆಗಲ ಮೇಲೆ ಸಾಗಿಸುವರು. ಇದು ದೂರ ಇದ್ದರೆ ಸಾಂಪ್ರದಾಯಿಕವಾಗಿ ಡೋಲಿ ಅಥವಾ ಗಾಡಿಯನ್ನು ಬಳಸಲಾಗುತ್ತದೆ. ಇಂದು ವಾಹನಗಳನ್ನು ಬಳಸಲಾಗುತ್ತದೆ.

ಅಂತ್ಯಸಂಸ್ಕಾರ (ಉತ್ತರ ಭಾರತದ ಕ್ರಮ)

ದಹನ ಕ್ರಿಯೆಗಳು ಮಣಿಕರ್ಣಿಕಾ ಘಾಟಿ -ವಾರಣಾಸಿ

ಅಂತ್ಯಸಂಸ್ಕಾರ ಮಾಡುವ ಪ್ರದೇಶವನ್ನು ಸ್ಮಶಾನ (ಸಂಸ್ಕೃತದಲ್ಲಿ : ಸ್ಮಶಾನ , ರುದ್ರ ಭೂಮಿ) ಎಂದು ಕರೆಯಲಾಗುತ್ತದೆ, ಸಾಂಪ್ರದಾಯಿಕವಾಗಿ ಇದು ಒಂದು ನದಿಯ ಬಳಿ ಅಥವಾ ದಡದಲ್ಲಿ ಇರುತ್ತದೆ.ಚಿತೆಗೆ ಅನುಕೂಲವಿದ್ದಲ್ಲಿ ಗಂಧದ ಕಟ್ಟಿಗೆ (ತುಂಡು- ಚೂರುಗಳು)ಗಳನ್ನು ಉಪಯೋಗಿಸುವರು. ಶವವನ್ನು, ಪಾದಗಳು ದಕ್ಷಿಣದೆಡೆಗೆ ಇರುವಂತೆ ಒಂದು ಚಿತೆಯ ಮೇಲೆ ಶವವನ್ನು ಇಡುವರು . ಸತ್ತ ವ್ಯಕ್ತಿ ಸತ್ತವರ ಲೋಕಕ್ಕೆ ಆ ದಿಕ್ಕಿನಲ್ಲಿ ನಡೆಯಲು ಅನುಕೂಲವೆಂದು. ಇರಬಹುದು. . ಆಭರಣಗಳನ್ನು ತೆಗೆಯಲಾಗುವುದು. ಎದುರಿಸುತ್ತಿರುವ ತನ್ನ ಕಾಲುಗಳನ್ನು ವೇಳೆ ಹಾಕಿತು ಮೇಲೆ, ತಯಾರಿಸಲಾಗುತ್ತದೆ; ತೆಗೆದುಹಾಕಲಾಗುತ್ತದೆ. ನಂತರ, ಮುಖ್ಯ ಸಂಸ್ಕಾರದ ಅಧಿಕಾರಿ -ಹಿರಿಯ ಮಗ (ಅವಿವಾಹಿತರಿಗೆ ಸೋದರ, ಮದುವೆಯಾಗಿ ಮಕ್ಕಳಿಲ್ಲದ ಅಥವಾ ಸಹೋದರ ಮಕ್ಕಳು, ಮಕ್ಕಳಿಲ್ಲದ ಪತ್ನಿಗೆ ಪತಿ - ಸಾಮಾನ್ಯವಾಗಿ ಹಿರಿಯ ಮಗ) ಚಿತೆಯ ಸುತ್ತಲೂ ತನ್ನ ಎಡಕ್ಕೆ ದೇಹದ ಇರುವಂತೆ (ಅಪ್ರದಕ್ಷಿಣೆ) ಮೂರು ಬಾರಿ ನಡೆಯುತ್ತಾನೆ. ಹಾಗೆ ನಡೆಯುವಾಗ ಅವನು ನೀರಿನ್ನು / ಕೆಲವೊಮ್ಮೆ ತುಪ್ಪವನ್ನು , ಒಂದು ಪಾತ್ರೆಯಿಂದ ಚಿತೆಯ ಮೇಲೆ ಚಿಮುಕಿಸುತ್ತಾನೆ. ನಂತರ, ಮರಣಿಸಿದವರ ಬಾಯಿ ಒಳಗೆ ಸಣ್ಣ ದೀಪದ ಬೆಂಕಿಯನ್ನು ಇಡಲಾಗುವುದು. ಇದನ್ನು “ಮುಖಾಗ್ನಿ” ಎಂದು ಕರೆಯಲಾಗುತ್ತದೆ,

ನಂತರ ಚಿತೆಗೆ ಉರಿಯುವ ದೀವಟಿಗೆಯಿಂದ ಚಿತೆಗೆ {ಶರೀರವನ್ನು ಇಟ್ಟ ಕಟ್ಟಿಗೆಯ(ಸೌದೆಯ)ರಾಶಿಗೆ)} ಬೆಂಕಿ ಹತ್ತಿಸಲಾಗುವುದು. (ಮರಣದಿಂದ) ಸಾವಿನ ನಂತರ ಸ್ಮಶಾನದಲ್ಲಿ ಆರಂಭವಾಗಿ 13 ನೇ ದಿನ ಬೆಳಗ್ಗೆ ಕೊನೆಗೊಳ್ಳುವ ವರೆಗೆ ಸಾಂಪ್ರದಾಯಿಕ ಶೋಕಾಚರಣೆ ಇರುವುದು. ದೇಹದ ದಹನಕ್ಕೆ(ಸುಡಲು) ಬೆಂಕಿಯು ಹಲವಾರು ಗಂಟೆಗಳ ತೆಗೆದುಕೊಳ್ಳುತ್ತದೆ. ಅಲ್ಲಿಯವರೆಗೆ ಕಾಯದೆ ನಂತರ ಕುಟುಂಬದವರು ಮನೆಗೆ ಹಿಂತಿರುಗುವರು. ಈ ಶೋಕಾಚರಣೆಯ ಅವಧಿಯಲ್ಲಿ ಮೃತರ ಕುಟುಂಬ ಕ್ಕೆ ಅಶೌಚದಲ್ಲಿ ಅನೇಕ ನಿಯಮಗಳು ಮತ್ತು ಆಚರಣೆ ನೆಡೆಸುವುದು. ಶ್ಮಶಾನದಿಂದ ಹಿಂತಿರುಗಿದ ತಕ್ಷಣ ಇಡೀ ಕುಟುಂಬ ಸ್ನಾನ ಮಾಡುವುದು .

ಅಂತ್ಯಕ್ರಿಯೆಯ ಒಂದು ಅಥವಾ ಎರಡು ದಿನಗಳ ನಂತರ ಮುಖ್ಯ ಅಧಿಕಾರಿ (ಸಂಸ್ಕಾರ ಕರ್ತನು) ಮೃತನ ಅವಶೇಷಗಳನ್ನು ಸಂಗ್ರಹಿಸಿ ಒಂದು ಮಣ್ಣಿನ (ಕೊಡ) ಪಾತ್ರೆಯಲ್ಲಿ, ಇರಿಸಿ ಅದರೊಡನೆ ಸ್ಮಶಾನದಿಂದ ಹಿಂದಿರುಗುತ್ತಾನೆ. ಈ ಅವಶೇಷಗಳನ್ನು ನಂತರ ನದಿಯಲ್ಲಿ ಬಿಡಲಾಗುವುದು. ಉಳ್ಳವರು ಈ ಅವಶೇಷಗಳನ್ನು ಪವಿತ್ರ ನದಿಗಳಲ್ಲಿ ಬಿಡುವರು, ಉದಾಹರನೆಗೆ ; ಅಶೋಕಾಷ್ಟಮಿಯ ದಿನ -ವಾರಣಾಸಿ - ಹರಿದ್ವಾರ- ಅಲಹಾಬಾದ್ ಶ್ರೀರಂಗಮ್- ಬ್ರಹ್ಮಪುತ್ರಾ-ಈ ಬಗೆಯ ಪ್ರದೇಶದ ಜಲದಲ್ಲಿ. (ಈ ವಿಧಿಯನ್ನು ನಿರ್ವಹಿಸಲು ಅನುಕೂಲ ಸಂದರ್ಭದಲ್ಲಿ ಕನ್ಯಾಕುಮಾರಿ ವಾರಣಾಸಿ, ಹರಿದ್ವಾರ, ಅಲಹಾಬಾದ್, ಶ್ರೀ ರಂಗಮ್, ಬ್ರಹ್ಮಪುತ್ರ ಮುಂತಾದ ವಿಶೇಷ ಪವಿತ್ರ ಸ್ಥಳಗಳಿಗೆ ಹೋಗಬಹುದು.); ಈ ವೇಳೆ ಅಂತ್ಯ ಸಂಸ್ಕಾರದ ವಿಧಿಯಲ್ಲಿ ಸರಿಯಾಗಿ ನಿರ್ವಹಿಸದಿದ್ದರೆ ಅಥವಾ ತಪ್ಪಾಗಿ ಮಾಡಿದರೆ , ಸತ್ತ ವ್ಯಕ್ತಿಯ ಚೇತನ ಒಂದು ಪ್ರೇತವಾಗಿ ಪರಿಣಮಿಸುತ್ತದೆ (ಪ್ರೇತವೆಂದರೆ, ಪಿತೃಲೋಕ ಅಥವಾ ಸ್ವರ್ಗ-ನರಕಗಳಿಗೂ ಹೋಗದೆ ಗತಿಯಿಲ್ಲದೆ ಗಾಳಿಯಲ್ಲಿ ಸುತ್ತುತ್ತಿರುವ, ನೋಯುತ್ತಿರುವ ಜೀವ-ಭೂತ? - ಭೂತವೆಂದರೆ ದಕ್ಷಿಣದಲ್ಲಿ ಒಂದು ಅಗೋಚರ 'ಶಕ್ತಿ' ಶಿವನ ಗಣವೂ ಆಗಬಹುದು).

ಮೃತಿಹೊಂದಿದ 10,11,12,ಈ ದಿನಗಳಲ್ಲಿ ಮೃತನ ಆತ್ಮವು ಸದ್ಗತಿ ಪಡೆಯಲು ಗೋದಾನವೇ ಮೊದಲಾದ ದಶದಾನಗಳನ್ನು ಕೊಡಲಾಗುವುದು (ಧರ್ಮಸಿಂಧು)

ಜೀವದ ಸದ್ಗತಿಗಾಗಿ ಮರಣ ನಂತರ ಹತ್ತು ಅಥವಾ ಹನ್ನೊಂದು ದಿನಗಳ ಕಾಲ ಅಂತಿಮ ಸಂಸ್ಕಾರ ವಿಧಿಗಳನ್ನು ನಡೆಸಲಾಗುತ್ತದೆ. ಸಾಮಾನ್ಯವಾಗಿ ಈ ವಿಧಿಗಳನ್ನು ಮೃತನ ಜೀವವು ಪೂರ್ವಜರು ಇರುವ ಪ್ರೇತ ಲೋಕಕ್ಕೆ ಸೇರಲು ನೆಡೆಸಲಾಗುವುದೆಂದು ನಂಬಲಾಗಿದೆ.. ಬಳಿಕ ಆ ಪಿತೃಲೋಕದಲ್ಲಿರುವ ಪಿತೃವಿಗೆ ವರ್ಷಕ್ಕೊಮ್ಮೆ ಅದೇ ದಿನ ನಡೆಯುವ "ಶ್ರಾದ್ಧ” ಸಮಾರಂಭದಲ್ಲಿ ಅದನ್ನು ಕರೆದು ಬ್ರಾಹ್ಮಣ ಅತಿಥಿಗಳ ಮೂಲಕ (ಉಪಚರಿಸಲಾಗುತ್ತದೆ) ಪೂಜಿಸಲಾಗುತ್ತದೆ.

ಅಂತ್ಯಸಂಸ್ಕಾರ(ದಕ್ಷಿಣ ಭಾರತದ ಕ್ರಮ)

ದಕ್ಷಿಣ ಭಾರತೀಯ ಬ್ರಾಹ್ಮಣರ ಉತ್ತರಕ್ರಿಯೆ (ನಗರ):

ದಹನ ಕ್ರಿಯೆ ಎಂದರೆ ಮಾನವ ದೇಹವನ್ನು ಒಂದು ಸಮಿತ್ತು ಎಂದು ಭಾವಿಸಿ ಅದನ್ನು ಹೋಮದ ಅಗ್ನಿಗೆ ಅರ್ಪಿಸಿ ಪಂಚಭೂತಗಳಲ್ಲಿ ಸೇರಿಸುವುದು -ಇದು ನರ ಮೇಧ ಹೋಮ. ಇದಕ್ಕೆ ಔಪಸನಾಗ್ನಿ/ ಗೃಹ್ಯಾಗ್ನಿ ಅಥವಾ ಶ್ರೌತಾಗ್ನಿ / ದಕ್ಷಿನಾಗ್ನಿಯನ್ನು ಉಪಯೋಗಿಸುವರು.(ಮಹರ್ಷಿ ದಯಾನಂದ ಸರಸ್ವತಿ -^[೭]

ಆರಂಭದ ಬಹಳಷ್ಟು ಕ್ರಿಯೆ ಹಿಂದಿನಂತೆ

(ಶ್ರೌತ-ಸ್ಮಾರ್ತ ವಿಧಾನ)

ದೇಹದ ದಹನಕ್ಕೆ ಸಿದ್ಧತೆ

(ಮಾನವರಿಂದ ದಹನಕ್ರಿಯೆ)

ದೇಹದ ಮೇಲೆ ನೀರನ್ನು ಸುರಿಯುವುದು ಮೂಲಕ ಸ್ವಚ್ಛಗೊಳಿಸಬಹುದು. ನೀರನ್ನು ಬಂಧುಗಳಾದ ಗಂಡಸರು ಮತ್ತು ಹೆಂಗಸರು ಶವದ ಮೇಲೆ ಸುರಿಯುವುದು.; (ಇನ್ನೂಜೀವ ಏನಾದರೂ ಇದ್ದರೆ ಬದುಕಲಿ ಎಂಬ ವಿಚಾರ ಇರಬಹುದು- ಮೃತನೆಂದು ಬಂಧುಗಳು ನಿಶ್ಚಯ ಹೊದಲು ಇರಬಹುದು). ನಂತರ ಹಳೆಯ ಬಟ್ಟೆ ತೆಗೆದು, ಒಂದು ತಾಜಾ, ಹೊಸ ಬಿಳಿ ಬಟ್ಟೆಯನ್ನು ಮೇಲೆ ಮತ್ತುತಳ ಭಗ ಮುಚ್ಚುವಂತೆ ಹೊದಿಸಬೇಕು.. ಸಂಬಂಧಿಕರು ಮೃತರ ಬಾಯಿಗೆ ಅಕ್ಕಿ ಹಾಕುವರು ಮತ್ತು ಜೇನು ತುಪ್ಪ ಬಂಗಾರದ ಚೂರು ಹಾಕುವರು.

ಬಿದಿರು ಪಟ್ಟಿ -ಚಟ್ಟದ ಮೇಲೆ ಮಲಗಿಸುವುದು.

ಎರಡು ವಿಧ

ಸ್ಮಶಾನದಲ್ಲಿ ಸೌದೆಯ ಚಿತೆಯ ಮೇಲೆ ಮಲಗಿಸಿ ದಹನ ಮಾಡುವುದು. ನಗರಗಳಲ್ಲಿ ಕಬ್ಬಿಣದ ಚಿತಾಗಾರ ಅಥವಾ ವಿದುತ್ ಚಿತಾಗಾರದಲ್ಲಿ ದಹಿಸುವುದು.

ಅಂತ್ಯಕ್ರಿಯೆ ಮೆರವಣಿಗೆಯಲ್ಲಿ-(ನಗರಗಳಲ್ಲಿ ಈಗಿನ ಆಧುನಿಕ ಕ್ರಮ)

ಕರ್ತನು (ವಿಧಿಗಳನ್ನು ಮಾಡುವವ -ಕರ್ತ) ಒಂದೇ ಬಟ್ಟೆಯಲ್ಲಿ (ಯಾವುದೇ ಸೋಪ್, ಇತ್ಯಾದಿ ಉಪಯೋಗಿಸದೆ) ತ್ವರಿತ ಸ್ನಾನ ಮಾಡುವನು, ಮತ್ತು ನಂತರ ಒದ್ದೆಯಾದ ಬಟ್ಟೆಯಲ್ಲಿ ನೆಲದ ಮೇಲೆ ಕೂರುವನು. ಪುರೋಹಿತರು ಮಂತ್ರಗಳನ್ನು ಹೇಳುತ್ತಾರೆ. ಕರ್ತನು ಅವುಗಳನ್ನು ಅನುಸರಿಸುತ್ತಾನೆ. ದೇಹವನ್ನು ಎತ್ತಿ ಅಂತ್ಯಕ್ರಿಯೆ ವ್ಯಾನ್ ಹಾಕಲಾಗುವುದು.. . ಮಗ (ಕರ್ತನು) ಒಂದು ತುಪ್ಪದ ದೀಪವನ್ನು - ಒಯ್ಯುತ್ತಾನೆ. ಮತ್ತು ಕೆಲವು ಹೆಜ್ಜೆ ವ್ಯಾನಿನ ಜೊತೆ ನೆಡೆಯುತ್ತಾನೆ . ವ್ಯಾನ್ ನಂತರದಲ್ಲಿ ವೇಗ ಹೆಚ್ಚಿಸುತ್ತದೆ ಮತ್ತು ಶ್ಮಶಾನದ ತಲುಪುತ್ತದೆ. ಸ್ಮಶಾನದಲ್ಲಿ ಪುರೋಹಿತನು ಮಂತ್ರಗಳನ್ನು ಹೇಳುತ್ತಾನೆ. ಕರ್ತನು ಅವರನ್ನು ಅನುಸರಿಸುತ್ತಾನೆ.. ಸಂಬಂಧಿಕರು ಮತ್ತು ಸ್ನೇಹಿತರು ಭೇಟಿಮಾಡಿ ತಮ್ಮ ಸಂತಾಪ ಸೂಚಿಸುತ್ತಾರೆ.. ಮೃತನ ಮನೆಯವರು ಅವರನ್ನು ಸ್ವಾಗತಿಸುವ ಪದ್ದತಿ ಇಲ್ಲ. ಸಂಬಂಧಿಗಳು ಮೌನವಾಗಿ ವಿದಾಯ ಹೇಳಿ ತೆರಳುತ್ತಾರೆ..

ಅಂತ್ಯಸಂಸ್ಕಾರ

ಕೈಯಿಂದ ಬೆಂಕಿಹಚ್ಚಿ ದಹನ ಮಾಡುವ ಮತ್ತು ವಿದ್ಯುತ್ ಒಲೆಯಲ್ಲಿ ಇಲ್ಲವೇ (ಚಿತಾಗಾರ) ಸುಡುವ ಆಯ್ಕೆ ಮಾಡಿಕೊಳ್ಳಬಹುದು.. ಸತ್ತ ವಾಹನದಲ್ಲಿ ತೆಗೆದುಕೊಂಡು ಹೋಗುವಾಗ ದಾರಿಯಲ್ಲಿ ಕೆಲವರು ಹೂ ಚೆಲ್ಲುವರು. ಹೂಗಳು .

ಮಾನರಿಂದ ದಹನ (ಚಿತಾಗಾರ ಇರುವಲ್ಲಿ)

ಭಾರತದಲ್ಲಿ ಈ ವಿಧಾನ ಸಾಮಾನ್ಯ ಪರಿಪಾಠವಾಗಿದೆ. ದೇಹವನ್ನು ಚಿತಾಗಾರದಲ್ಲಿ ಸರ್ಕಾರಿ ಅಧಿಕಾರಿಗಳಿಗೆ ಹಸ್ತಾಂತರಿಸುವರು. . ನೀವು ಸಾವಿನ ಬಗ್ಗೆ ವೈದ್ಯರ ಪ್ರಮಾಣಪತ್ರವನ್ನು ಚಿತಾಗಾರದ ಸರ್ಕಾರಿ ಅಧಿಕಾರಿಗಳಿಗೆ ನೀಡಬೇಕು. ಆಗ ಅವರು ದಹನಕ್ಕೆ ಒಪ್ಪಿಗೆ ನೀಡುವರು.. ದೇಹದ ಉಸ್ತುವಾರಿ ವ್ಯಕ್ತಿ ಒಣಗಿದ ಮರದ ದಿಮ್ಮಿಗಳನ್ನು ಜೋಡಿಸಿ , ನಂತರ ದೇಹದ ಮೇಲೆ ಸಗಣಿ ಬೆರಣಿಗಳನ್ನು ಇಡಬೇಕು. . ಮುಖವನ್ನು ಕೊನೆಗಳಿಗೆಯಲ್ಲಿ ಮುಚ್ಚಲಾಗುವುದು. . ಕರ್ತನು ಉರಿಯುತ್ತಿರುವ ಕಲ್ಲಿದ್ದಲ ತುಣುಕುಗಳನ್ನು ನೀಡಲಾಗುತ್ತದೆ ಮತ್ತು ಅದನ್ನು ಮೃತನ ಎದೆಯ ಮೇಲೆ ಮೆಲ್ಲಗೆ ಇರಿಸಲಾಗುವುದು. ನಂತರ ಅದರ ಮುಖವನ್ನು ಬಟ್ಟೆಯಿಂದ ಮುಚ್ಚಲಾಗುತ್ತದೆ. ನಂತರ ದಹನಕ್ಕೆ ಬಂದವರು ಮನೆಗೆ ತೆರಳುತ್ತಾರೆ. ಉಸ್ತುವಾರಿ ವ್ಯಕ್ತಿಯು / ವ್ಯಕ್ತಿಗಳು ಪೂರ್ಣ ದಹನಕ್ರಿಯೆ ನಡೆಯುವುದನ್ನು ನೋಡಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಾನೆ . ಅವರು ದೇಹವು ಸಂಪೂರ್ಣ ಸುಡುವ ಬಗೆಗೆ ನಿಗಾವಹಿಸುತ್ತಾರೆ.

ವಿದ್ಯುತ್ ದಹನ

ಶವವನ್ನು ಇಟ್ಟಿರುವ ಬಿದಿರಿನ ಚೌಕಟ್ಟಿ ನ್ನು (ಚಟ್ಟ ವನ್ನು) ವಿದ್ಯುತ್ ಕೋಣೆಯ ಬಾಗಿಲ ಬಳಿ ಹಳಿಗಳ ಮೇಲೆ ಒಂದು ಚೌಕಟ್ಟಿನ ಮೇಲೆ ಇರಿಸಲಾಗುವುದು. ಬಾಗಿಲು ತೆರೆಯಲ್ಪಡುತ್ತದೆ. ಚೌಕಟ್ಟು ಒಳಸರಿಯುತ್ತದೆ, ದೇಹದ ಸ್ಥಾನವನ್ನು ಸರಿಗೊಳಿಸಲಾಗುವುದು ಮತ್ತು ಫ್ರೇಮ್ ಮರಳಿಸಲ್ಪಡುತ್ತದೆ. ನಂತರ ಆಯೋಜಕರು ಸ್ವಿಚ್ ಹಾಕುತ್ತಾರೆ.ಗುರಿ ತಾಪಮಾನ ಸುಮಾರು 500 ಡಿಗ್ರಿ ಸೆಲ್ಶಿಯಸ್ ಆಗಿದೆ. ಚೇಂಬರ್ ಸುರುಳಿಗಳನ್ನು ಬೆಳಿಗ್ಗೆಯಿಂದ ದೇಹದ ದಹನಕ್ಕಾಗಿ ಸದಾ ಸಿದ್ಧವಾಗಿ ಇರಿಸಿರಲಾಗುತ್ತದೆ. ಇದು ದೇಹದ ದಹನಕ್ಕೆ ಸುಮಾರು ಒಂದು ಗಂಟೆ ಕಾಲ ತೆಗೆದುಕೊಳ್ಳುತ್ತದೆ. ಕೋಣೆಯ ಬಹಳ ಎತ್ತರದ ಚಿಮಣಿಯ ಮೇಲೆ ಕಪ್ಪು ಹೊಗೆಯನ್ನು ನೋಡಬಹುದು. (ಇಲ್ಲಿಯೂ , ದೇಹವನ್ನು ಚೇಂಬರ್ ಗೆ ನುಗ್ಗಿಸುವ ಮೊದಲು ಕರ್ತನು ದೇಹದ ಎದೆಯ ಮೇಲೆ ಉರಿಯುವ ಕಲ್ಲಿದ್ದಲು ತುಣುಕುಗಳನ್ನು ಇರಿಸುತ್ತಾನೆ). ಚಿತಾಭಸ್ಮವನ್ನು ಕರ್ತನಿಗೆ ನೀಡಲಾಗುತ್ತದೆ. ಪುನಃ ಕೆಲವು ಮಂತ್ರಗಳ ಪ್ರಯೋಗ ಮತ್ತು ನೆಲದ ಮೇಲೆ ಧಾಮಿಕ ಕ್ರಿಯೆ ಇವೆ., ಕರ್ತನು ಒಮ್ಮೆ ಇದು ಮುಗಿದ ಮೇಲೆ ಇಂತಹ ನದಿಯ ದಡ ಅಥವಾ ಸಮುದ್ರ ತೀರಕ್ಕೆ ಹೋಗಿ ಚಿತಾಭಸ್ಮವನ್ನು ಎಂದು, ಒಂದು ನೀರಿನ ದೇಹದ ಹೋಗುತ್ತದೆ, ಮತ್ತು ನೀರಿನಲ್ಲಿ ಬಿಡುವನು. (. ವಿದ್ಯುತ್ ದಹನದಲ್ಲಿ ಮೃತ ದೇಹಕ್ಕೆ ಸ್ನಾನ ಮಾಡಿಸಬಾರದು.

ಇತರೆ ಪ್ರದೇಶಗಳಲ್ಲಿ ಸಾಂಪ್ರದಾಯಿಕ ಅಂತ್ಯಕ್ರಿಯೆ

1.ಅಂತಿಮ ಸಂಸ್ಕಾರಕ್ಕೆ ಸಂಬಂಧ ಪಟ್ಟ ಕ್ರಿಯೆಗಳು

2.ಸಾವಿನ ನಂತರ ದೇಹದ ತಯಾರಿ .

ಮೇಲೆ 1.2.ರಲ್ಲಿ ಹೇಳಿದ ಅನೇಕ ಕ್ರಿಯೆಗಳನ್ನು ಸಾಮಾನ್ಯವಾಗಿ ಎಲ್ಲೆಡೆ ಅನುಸರಿಸುತ್ತಾರೆ (ಕೆಲವನ್ನು ಬಿಟ್ಟು)ಧಾರ್ಮಿಕ ವಿಚಾರದಲ್ಲಿ ಮರಣದ ಪೂರ್ವ ತಯಾರಿ ಸಾಮಾನ್ಯವಾಗಿ ಮೊದಲು ಹೇಳಿದಂತೆಯೇ ಇರುತ್ತದೆ.

ಮರಣಾನಂತರ ಅಂತ್ಯ ಕ್ರಿಯೆ

ಮರಣಾನಂತರ ಅಂತ್ಯ ಕ್ರಿಯೆಯು ಸಾಮಾನ್ಯವಾಗಿ (ವಿಶೇಷ ಸಂದರ್ಭಗಳನ್ನು ಬಿಟ್ಟು ) ಆದಷ್ಟು ಬೇಗ 24 ಗಂಟೆಗಳ ಒಳಗಾಗಿ ನಡೆಯುವುದು. ಆದರೆ ಮಕ್ಕಳು ಮತ್ತು ಹತ್ತಿರದ ಬಂಧುಗಳು ದೂರದಲ್ಲಿದ್ದರೆ ಅವರು ಬರುವವರೆಗೆ ಕಾಯುವರು. ಅವರು ಮೃತನ ಕೊನೆಯ ದರ್ಶನ ಪಡೆಯಲಿ ಮತ್ತು ಅಂತ್ಯ ಕ್ರಿಯೆಯಲ್ಲಿ ಭಾಗವಹಿಸಲಿ ಎಂಬುದು ಉದ್ದೇಶ . ಮೃತನ/ಳ ಮಗ -ತಂದೆ -ಯಾ ಹತ್ತಿರದ ಪುರುಷ ವರ್ಗದ ರಕ್ತ ಸಂಬಂಧಿ ಉತ್ತರ ಕ್ರಿಯೆ ಮಾಡಲು ಅಧಿಕಾರಿಗಳು ; ಅವರಿಗೆ “ಕರ್ತ” ನೆನ್ನುವರು. ಹಿಂದೆ ಪುತ್ರನಿಲ್ಲದಿದ್ದರೆ ಪುತ್ರಿ ಉತ್ತರಕ್ರಿಯೆ ಮಾಡಬಹುದೆಂದು ಇದ್ದುದು ನಂತರ ಪುತ್ರರಿಗೆ ಮಾತ್ರಾ (ಪುತ್ರಿಕಾ ಎಂದರೆ ಮೊಮ್ಮಗ ಎಂದು ಕೆಲವರು ಅರ್ಥಮಾಡಿದ್ದಾರೆ) ಸೀಮಿತವಾಗಿದೆ.

ಕೂಡಲೆ ಅಂತಿಮ ಸಂಸ್ಕಾರ ವಿಧೀಗಳನ್ನು ತಿಳಿದ ಒಉರೋಹಿತರನ್ನು ಕರೆಸಲಾಗುವದು ಅವರ ಮಾರ್ಗದರ್ಶನದಲ್ಲಿ ಮುಂದಿನ ಕ್ರಿಯೆಗಳು ನಡೆಯುವುವು.

(ಇಲ್ಲಿ ಅವೆಲ್ಲವನ್ನೂ ದಾಖಲೆ ಮಾಡಿಲ್ಲ -ಪೂರ್ವ ತಯಾರಿಯಲ್ಲೂ ಕೆಲವನ್ನು ಮಾತ್ರಾ ಹೇಳಿದೆ- ಹೆಚಾಗಿ ಇಂಗ್ಲಷ್ ತಾಣ- ಅಂತ್ಯೇಷ್ಟಿ ಮತ್ತು ಫೂನರಲ್ ಗಳನ್ನು ಆಧರಿಸಿದೆ.

ಆರಂಭದ ಕ್ರಿಯೆಗಳು-ಸಂಕ್ಷಿಪ್ತ

• 1.ಮನೆಯ ಹೊರಜಗಲಿ ಅಥವಾ ಹರಗೆ ದಕ್ಷಣಕ್ಕೆ ತಲೆ -ಉತ್ತರಕ್ಕೆ ಕಾಲು ಇರುವಂಂತೆನೆಲದ ಮೇಲೆ ದರ್ಭೆ ಹಾಕಿ ಅದರಮೇಲೆ ಮಲಗಿಸುವರು. .. (ದಕ್ಷಿಣ -ಇದು ಯಮನ ಲೋಕದ ದಿಕ್ಕು).
• 2.ಒಂದು ತೈಲದ ದೀಪವನ್ನು ಮೃತನ ತಲೆ ಕಡೆ ಇಡುವುದು. ಇದು ಮೂರು ಅಥವಾ ಹತ್ತು ದಿನಗಳ ಕಾಲ ನಿರಂತರವಾಗಿ ಉರಿಯುತ್ತಲೇ ಇರುತ್ತದೆ.
• 3. .ಸಾವಿನ ನಂತರ, ತಕ್ಷಣ ಕುಟುಂಬ ಸದಸ್ಯರು ಮೃತರ ಬಾಯಿ ಮತ್ತು ಕಣ್ಣುಗಳನ್ನು ಮುಚ್ಚಿ, ಕಾಲು ಕೈಗಳನ್ನು ನೇರ ಮಾಡುವುದು . ನಂತರ ವಿಧಿಪೂರ್ವಕ ಅದರ ಬಾಯಿಗೆ ಅಕ್ಕಿ , ಜೇನು ತುಪ್ಪ, ಚಿನ್ನದ ಚೂರು ಹಾಕುವರು.
• 4.ಹಿಂದೂ ಧರ್ಮದಲ್ಲಿ ಸತ್ತ ದೇಹವು ಅಶುದ್ಧ. ಆದ್ದರಿಂದ ದೈಹಿಕ ಸಂಪರ್ಕ ಸಾಮಾನ್ಯಾಗಿ ಕೂಡದು. (ಬಹುಶಃ ಇದು ಸೋಂಕು ಗಳು ಅಥವಾ ರೋಗಾಣುಗಳು ಹರಡುವುದನ್ನು ತಪ್ಪಿಸಲು ಇರಬಹುದು). (ವೈಷ್ಣವ) ಆರಾಧಕರಾದರೆ ಪವಿತ್ರ ತುಳಸಿಯ ಕೆಲವು ಎಲೆಗಳನ್ನು ಹೆಣದ ಬಲಭಾಗದ ಇರಿಸಲಾಗುತ್ತದೆ,
• 5. ಆತ್ಮದ ಸದ್ಗತಿಗಾಗಿ ಪವಿತ್ರ ಗಂಗಾ ನೀರಿನ ಕೆಲವು ಹನಿಗಳನ್ನು ಮೃತರ ಬಾಯಿ ಬಿಡಬಹುದು. 6. ಕೆಲವರಲ್ಲಿ ನಂತರ ದೇಹದ ಆಭರಣಗಳನ್ನು ಹಾಕುವರು; (ದಕ್ಷಿಣ ಭಾರತದಲ್ಲಿ ಎಲ್ಲಾ ಆಭರಣಗಳನ್ನು ತೆಗೆದು ಬಿಡಬೇಕು ಯಾವ ಬಂಧನವೂ ಇರಬಾರದು.), ಪಾದಗಳು ಇನ್ನೂ ಉತ್ತರ ದಿಕ್ಕಿನಲ್ಲಿರುವುದು.
• 7.ಮನೆಯ ಬಾಗಿಲ ಹೊರಗೆ ಸಣ್ಣಬೆಂಕಿಯನ್ನು ಉರಿಸಲಾಗುವುದು. (ಮೃತ ಶೋಕ ಸೂಚನೆ)
• 8.ಶರೀರವನ್ನು ಹೊರಗೆ ಸಾಗಿಸುವ ಮುಂಚೆ ಚಿಕ್ಕ ಹೋಮ ಮೊದಲಾದ ಕೆಲವು ಧಾರ್ಮಿಕ ಕ್ರಿಯೆಗಳು ನಡೆಯುವುವು.
• 9..ಶವಕ್ಕೆ ಸ್ನಾನ ಮಾಡಿಸಲಾಗುವುದು - ಶವವನ್ನು ಸ್ಮಶಾನಕ್ಕೆ ಹೊರಡಿಸುವಾಗ ಸ್ನಾನ ಮಾಡಿಸುವುದೂ ಇದೆ
• 10.ನಂತರ ಹೊಸ ಬಿಳಿ ಬಟ್ಟೆ ಧಾರಣೆ ಮಾಡಿಸಲಾಗುವುದು (ಹೊಲಿಗೆ ಇಲ್ಲದ ಒಂದೇ ದೊತರ ಮೆಲೆ ಕೆಳಗೆ ಬರುವಂತೆ
• 11.ಶಿವನ (ಶೈವರು) ಆರಾಧಕರು ವಿಭೂತಿಯಿಂದ (ಭಸ್ಮದಿಂದ) ಸತ್ತವರು ವಿಷ್ಣು (ವೈಷ್ಣವ) ಆರಾಧಕರಾದರೆ ಚಂದನದ ಗಂಧವನ್ನು ಮೃತರ ಹಣೆಯ ಮೇಲೆ ಸವರಲಾಗುತ್ತದೆ. 12.ಕೆಲವರಲ್ಲಿ ಎಲ್ಲಾ ಹತ್ತಿರದ ಬಂಧುಗಳೂ ಶರೀರದ ಮೇಲೆ ತಣ್ಣೀರು ಹಾಕುವರು. ಅದಕ್ಕೆ ಗಾಳಿ ಹಾಕುವರು.(ಅಕಸ್ಮಾತ್ ಜೀವವಿದ್ದರೆ ಬದುಕಲಿ ಎಂದಿರಬಹುದು)
• 13. ಶವವು ದಹನ ವಾಗುವವರೆಗೆ ಮನೆಯಲ್ಲಿ ಅಡಗೆ ಮಾಡುವುದಿಲ್ಲ ; ಯಾರೂ ಆಹಾರ ಸೇವಿಸುವುದಿಲ್ಲ. (ಚಿಕ್ಕ ಮಕ್ಕಳು, ರೋಗಿಗಳು , ವೃದ್ಧರು ಇವರಿಗೆ ನೆರೆಮನೆಯವರು ಅಥವಾ ಬಂಧುಗಳು ಹಿಂಬಾಗಿಲಿನಿಂದ ಬಂದು ಅಲ್ಲೇ ಹೊರಗಡೆ ಆಹಾರ ಕೊಡುವರು.)
• 14. ಶವದ ದಹನಕ್ರಿಯೆಯ ನಂತರ ಎಲ್ಲರೂ ಸ್ನಾನ ಮಾಡಿ ಸಾತ್ವಿಕ ಅಡುಗೆ ಮಾಡಿ ಆಹಾರ ಸೇವಿಸುವರು.
• 15. ಶಿಶುಗಳ ಮತ್ತು ಸಾಧು ಸನ್ಯಾಸಿಗಳ ಶವವನ್ನು ಹೊರತುಪಡಿಸಿ ಉಳಿದ ವರನ್ನು ಮರಣನಂತರ ದಹನ ಮಾಡುವರು; ವೀರಶೈವರು ಮತ್ತು ಸಾಮಾನ್ಯ ಜನಪದರು ಹೂಳುವರು. ಅಂಟುಜ್ಯಾಡ್ಯ, ತೊನ್ನು ಮೊದಲಾದ ರೋಗಿಗಳು ಸತ್ತರೆ ಸುಡುವರು.
• 16 ದಹನ ಮತ್ತು ಹೂಳವುದು ಇದರಲ್ಲಿ ಅವರ ಜಾತಿ ಮತ್ತು ಮನೆತನದ ಸಂಪ್ರದಾಯವೂ ಮುಖ್ಯವಾಗುವುದು.
• 17. ಅಪರ ಕರ್ಮ ಕ್ರಿಯೆಯ ಅಧ್ಯಯನ ಮಾಡಿರುವವರನ್ನು ಕರೆಸಲಾಗುವುದು -ಇವರು ಈ ಕ್ರಿಯೆಗಳಿಗೆಲ್ಲಾ ಪುರೋಹಿತರು. ಅವರು ಅಗ್ನಿಯನ್ನು ಪ್ರತಿಷ್ಟಾಪಿಸಿ ಒಂದು ಹೋಮ ಮಾಡುವರು. ಹೋಮಕ್ಕೆ ಔಪಸನಾಗ್ನಿ/ ಗೃಹ್ಯಾಗ್ನಿ ಅಥವಾ ಶ್ರೌತಾಗ್ನಿ / ದಕ್ಷಿನಾಗ್ನಿ ಯನು ಉಪಯೋಗಿಸುವರು. (ವಿವಾಹ ಕಾಲದಲ್ಲಿ ಆರಂಬಿಸಿದ ದಿನನಿತ್ಯ ಅಹುತಿ ಹಾಕುವ ಅಗ್ನಿ.-ಗ್ರಹ್ಯಾಗ್ನಿ). ತಲೆ-ಗಲ್ಲವನ್ನು ಸೇರಿಸಿ ಬಟ್ಟೆ ಕಟ್ಟುವರು. ಕಾಲು ಹೆಬ್ಬೆಬೆರಳುಗಳನ್ನು ಕೂಡಿಸಿ ಕಟ್ಟುವರು. ಒಂದು ಮಡಿಕೆ ಮತ್ತು 1 (9?) ಬಿಂದಿಗೆ ನೀರನ್ನು ಸಿದ್ಧಪಡಿಸಿ ಮನೆಯ ಹೊರಗೆ ಶವಕ್ಕೆ ಸ್ನಾನಮಾಡಿಸಿ ಶವವನ್ನು ಹೊರಡಿಸುವರು. ಬಂಧುಗಳು ಶವಕ್ಕೆ ನೀರು ಹಾಕುವರು. ಹಿರಿಯ ಮಗ , ಮೃತನ/ಳ ಮಗ -ತಂದೆ -ಯಾ- ಹತ್ತಿರದ ಪುರುಷ ವರ್ಗದ ರಕ್ತ ಸಂಬಂಧಿ ಉತ್ತರ ಕ್ರಿಯೆ ಮಾಡಲು ಅಧಿಕಾರಿಗಳು ; ಅವರಿಗೆ “ಕರ್ತ” ನೆನ್ನುವರು.ಕರ್ತ/ ಮೃತನ ಮಕ್ಕಳು ಅದೇ ದಿನ(ಹಗಲಾದರೆ)ಮುಂಡನ (ತಲೆ ಕ್ಷೌರ)ಮಾಡಿಕೊಳ್ಳಬೇಕು ; ೧೦ನೇದಿನ ಮಾಡಿಕೊಳ್ಳುವ ನಿಯಮವೂ ಇದೆ.(ಧರ್ಮಸಿಂಧು).
• ಸ್ಮಾಶನಕ್ಕೆ ಹೆಗಲಮೇಲೆ ಒಯ್ಯುವಾಗ (ಕೆಲವು ಕಡೆ ನಾಲ್ವರು, ಬಹಳಷ್ಟು ಕಡೆ ಇಬ್ಬರೇ ಹೊರುವರು. ಶವದ ಅಕ್ಕ-ಪಕ್ಕದಲ್ಲಿ ಇಬ್ಬರಿರುವರು. ಮಗ ಶಕ್ತನಾಗಿದ್ದಲ್ಲಿ ಅವನು ಹೆಗಲುಕೊಡುವನು ;ಇಲ್ಲವೇ ಬಂಧುಗಳು ಹೊರುವರು. ಹೊರುವವರು ಮತ್ತು ಅನುಸರಿಸುವವರು ಯಜ್ಞೋಪವೀತವನ್ನು ಎಡ ಕಂಕುಳದ ಕೆಳಗೆ ಬರುವಂತೆ (ಪ್ರಾಚೀನಾವೀತೀಯಾಗಿ- ಧಮ‍ಸಿಂಧುವಿನಲ್ಲಿ ನೀವೀತೀ- ಮಾಲೆಯ ಆಕಾರದಲ್ಲಿ ಎಂದಿದೆ) ಧರಿಸುವರು. ಹಿಂದೆ ಹೆಂಗಸರು ಮಕ್ಕಳು ಸ್ಮಶಾನಕ್ಕೆ ಹೋಗುತ್ತಿರಲಿಲ್ಲ. ಈಗ ಹೆಂಗಸರೂ ಮಕ್ಕಳೂ ಸಹ ಹೋಗುವರು , ತಂದೆ ತಾಯಿ ಇರುವವರು ಶವಸಂಸ್ಕಾರದಲ್ಲಿ ಭಾಗಿಯಾಗುತ್ತಿರಲಿಲ್ಲ. ಈಗ ಭಾಗಿಯಾಗುತ್ತಾರೆ (ಅದು ಕೇವಲ ಪದ್ದತಿ-ಆ ರೀತಿ ಶಾಸ್ತ್ರವಿದ್ದಂತೆ ಕಾಣುವುದಿಲ್ಲ.)
• ಮನೆಯಲ್ಲಿ ಪುರೋಹಿತರು ಸ್ಥಾಪಿಸಿದ ಹೋಮಾಗ್ನಿಯನ್ನು ಶವದ ಜೊತೆಗೆ -ಅದರ ಮುಂದೆ ಒಂದು ಮಡಕೆಯಲ್ಲಿಟ್ಟುಕೊಂಡು ಒಯ್ಯಲಾಗುವುದು . ಇದಕ್ಕೆ ಕೆಲವರು ಮೊಮ್ಮಗನು ಅಧಿಕಾರಿಯೆನ್ನುತ್ತಾರೆ ಅವನು ಇದ್ದರೆ (7-8 ವರ್ಷದಮಾಲಾಗಿದ್ದರೆ) ಅವನು ಆ ಅಗ್ನಿಯನ್ನು ಹಿಡಿದು ಶವದ ಮುಂದೆ ನೆಡೆದು ಸ್ಮಶಾನಕ್ಕೆ ತರುತ್ತಾನೆ.
• ಸ್ಮಶಾನದ ದಾರಿಯ ಮಧ್ಯದಲ್ಲಿ ಶವವನ್ನು ನೆಲದಮೇಲೆ ಚಟ್ಟ ಸಮೇತ ಇಳಿಸಿ ಮುಖದ ಬಟ್ಟೆ ಸರಿಸಿ ಹೊದೆದ ಶಾಲಿನಿಂದ ಚೆನ್ನಾಗಿ ಗಾಳಿ ಹಾಕಲಾಗುವುದು. (!-ಈ ಶಾಸ್ತ್ರ ಅಕಸ್ಮಾತ್ ಜೀವವಿದ್ದರೆ ಬದುಕಲಿ ಎಂದಿರಬಹುದು)

ಸ್ಮಶಾನದಲ್ಲಿ ಕ್ರಿಯೆ

• ಶವವನ್ನು ದಹನಮಾಡಲು ಜೋಡಿಸಿದ ಸೌದೆಯ (ಕೆಲವು ಗಂಧದ ಕಟ್ಟಿಗೆ ಇರುವದು) ಚಿತೆಯ ಪಕ್ಕದಲ್ಲಿರಿಸಿ ಚಿಕ್ಕ ಹೋಮ ಕ್ರಿಯೆ ನಡೆಯುವುದು. ಚಿತೆಯ ಸುತ್ತ ಮೂರು ಬಾರಿ ಶವವನ್ನು ಅಪ್ರದಕ್ಷಿಣವಾಗಿ ಸುತ್ತಿಸಲಾಗುವುದು. ನಂತರ ಚಿತೆಯ ಮೇಲೆ ದಕ್ಷಿಣಕ್ಕೆ ತಲೆ ಇರುವಂತೆ ಇಡಲಾಗುವುದು . ಕೆಲವು ಕಡೆ ಆರತಿ ಮಾಡುವರು. ಮುಖದ ಬಟ್ಟೆಯನ್ನು ಸರಿಸುವರು . ದೇಹವನ್ನು ಸೌದೆಯಿಂದ ಮಚ್ಚುವರು. ದೇಹಕ್ಕೆ ತುಪ್ಪ ಪರಿಮಳದ್ರವ್ಯವನ್ನು ಹಚ್ಚುವರು. ಕರ್ತನು ನೀರು ತುಂಬಿದ ಮಣ್ಣಿನ ಕೊಡವನ್ನು ಹೆಗಲಮೇಲೆ ಹೊತ್ತ ಚಿತೆಯನ್ನು ಅಪ್ರದಕ್ಷಿಣವಾಗಿ ಮೂರು ಸುತ್ತು ಬರುವನು. ಬೆಂಕಿಯನ್ನು ಹಿಡಿದ ಕರ್ತನು ಅಥವಾ ಸಹ-ಕರ್ತನು ಮೂರು ಸುತ್ತು ಅಪ್ರದಕ್ಷಿಣವಾಗಿ ಅದನ್ನು ಸುತ್ತವನು. ಪುರೋಹಿತನು ಅಥವಾ ಹಿರಿಯ ಬಂಧುವು ಕರ್ತನು ಹೊತ್ತು ಸುತ್ತುತ್ತಿರುವ ನೀರು ತುಂಬಿದ ಮಣ್ಣಿನ ಕೊಡಕ್ಕೆ ಪ್ರತಿ ಸುತ್ತಿನಲ್ಲೂ ಕತ್ತಿ ತುದಿಯಿಂದ ಹೊಡೆದು ಚಿಕ್ಕ ರಂದ್ರ ಮಾಡುವನು . ಅವನು ಹಾಗೆ ಮಾಡಿದಾಗ, ಸುತ್ತುವಾಗ ಕೊಡದಿಂದ ನೀರು ಸುರಿಯುತ್ತಿರಬೇಕು. ಮೂರನೇ ಸುತ್ತು ಮುಗಿದಾಗ ಕೊಡವನ್ನು ಹಿಮ್ಮುಖವಾಗಿ ನೆಲಕ್ಕೆ ಕೆಡವುತ್ತಾನೆ. ಅದರ ಚೂರಿನಲ್ಲಿ ಉಳಿದ ನೀರನ್ನು ಚಿತೆಗೆ ಚಿಮುಕಿಸುವುದು ಇದೆ.
• ನಂತರ ಕರ್ತನು ಹೋಮಾಗ್ನಿಯಿಂದ ಹೊತ್ತಿಸಿದ ದೀವಟಿಗೆಯಿಂದ ಚಿತೆಗೆ ಬೆಂಕಿ ಹಚ್ಚುತ್ತಾನೆ. ಬಂದುಗಳು ಧರ್ಮಕಾಷ್ಟವೆಂದು ಒಂದೋಂದು ಸೌದೆಯ ಚೂರನ್ನು -ಗಂಧದ ಚೂರನ್ನು ಒಣಗಿದ ತುಲಸೀಗಿಡದ ಚೂರನ್ನು ಚಿತೆಗೆ ಹಾಕುತ್ತಾರೆ. ಬೆಂಕಿ ಸರಿಯಾಗಿ ಎಲ್ಲಾ ಕಡೆ ಉರಿಯಲು ಉಳಿದ ಭಂಧುಗಳು ಸಹಾಯ ಮಾಡುವರು. ಚಿತೆ ಚನ್ನಾಗಿ ಬೆಂಕಿಯನ್ನು ತೆಗೆದುಕೊಂಡಿದೆಯೆಂದು ಖಾತ್ರಿ ಯಾದ ಮೇಲೆ ಎಲ್ಲರೂ ಹಿತಿರುಗುತ್ತಾರೆ.

(ಸ್ಮಶಾನದಲ್ಲಿ ಚಿತೆಯಮೇಲೆ ಶವವನ್ನು ಉತ್ತರಕ್ಕೆ ತಲೆ ಮಾಡಿ ದಕ್ಷಿಣಕ್ಕೆ ಕಾಲು ಮಾಡಿ ಮಲಗಿಸಬೇಕು . ಅಗ್ನಿ ಕೊಡುವಾಗ ತಲೆಭಾಗದಿಂದ ಆರಂಭಿಸಿ ಕಾಲಿನ ವರೆಗೂ ಅಗ್ನಿ ಸ್ಪರ್ಶಮಾಡಬೇಕು

ಚಿತೆಗೆ ಬೆಂಕಿ ಹಚ್ಚಿದ ಮೇಲೆ , ಉದ್ದ ಕೋಲಿಗೆ ಕಟ್ಟಿದ ಚಮಚೆಯಿಂದ ಈ ಮಂತ್ರಗಳನ್ನು ಹೇಳುತ್ತಾ ತುಪ್ಪದ ಅಹುತಿ ಹಾಕಬೇಕು . ಓಂ ಅಗ್ನಯೇ ಸ್ವಾಹಾ ---; ಓಂ ಸೋಮಾಯ ಸ್ವಾಹಾ ---; ಓಂ ಲೋಕಾಯ ಸ್ವಾಹಾ --; ಓಂ ಅನುಮತಯೇ ಸ್ವಾಹಾ ---; ಓಂ ಸ್ವರ್ಗಾಯ ಲೋಕಾಯ ಸ್ವಾಹಾ---ಪ್ರತಿ ಮಂತ್ರದಲ್ಲಿ ಕೊನೆಗೆ -ನಮಮ- ಎನ್ನುವುದು.

ಅಂತ್ಯ ಕ್ರಿಯೆ ಸಮಯದ ಪ್ರಾರ್ಥನೆ : ಓಂ ಸೂರ್ಯಂ ಚಕ್ಷುರ್‍ಗಚ್ಚತು ವತಿಮಾತ್ಮಾದ್ಯಾಮಚ ಪೃಥಿವಿಂಚ ಧರ್ಮನಾ

ಆಪೋವಾ ಗಚ್ಚಂತು ಯದಿ ತತ್ರ ತೇ ಹಿತಮೋóಧಿಷು ಪ್ರತಿಂತಿಷ್ಠಶರೀರೈ ಸ್ವಾಹಾ|| -ಸಾವಿನ ನಂತರ ಶರೀರದಲ್ಲಿರುವ ಪಂಚಭೂತಗಳೂ ಅವುಗಳಲ್ಲಿ ಸೇರಲಿ; ನಿನ್ನ ಇಹ ಲೋಕದ ಕರ್ಮಕ್ಕೆ ತಕ್ಕಂತೆ ನಿನ್ನ ಆತ್ಮ ಹೊಸ ದೇಹದಲ್ಲಿ ಸೇರಲಿ.-ಅಶ್ವಲಾಯನ ಗೃಹ್ಯಸೂತ್ರ -ಕೆ..ವಿ.ಅಯ್ಯರ್)

• ಹಾಗೆ ಹಿಂತಿರುಗುವಾಗ ಮಧ್ಯ ದಾರಿಯಲ್ಲಿ ಪುರೋಹಿತರು ಎಲ್ಲರನ್ನೂ ಕೂರಿಸಿ ಜನನ ಮರಣವು ಸಹಜವೆಂದು ಸಮಾಧಾನ ಹೇಳುತ್ತಾರೆ; ಶೋಕಿಸುವುದನ್ನು ನಿಲ್ಲಿಸಿ ಮೃತನಿಗೆ ಸದ್ಗತಿಯಾಗಲು ಮುಂದಿನ ಕ್ರಿಯೆ ನೆಡೆಸುವಂತೆಯೂ , ಬಂಧುಗಳು ಅದರಲ್ಲಿ ಪಾಲ್ಗೊಂಡು ಸಹಕಾರ ನೀಡುವಂತೆಯೂ ಎಲ್ಲರನ್ನೂ ಕೋರುತ್ತಾರೆ. ಬಂಧುಗಳು ಅಲ್ಲಿಂದ ಮೃತನ ಮನೆಯವರೆಗೆ ಬಂದು, ನಂತರ ನೇರವಾಗಿ ತಮ್ಮ ಮನೆಗೆ ತೆರಳಿ ಸ್ನಾನ ಮಾಡಿ ಊಟಮಾಡುತ್ತಾರೆ. ಮನೆಯವರು ಮತ್ತು ಹತ್ತಿರದ ಬಂಧುಗಳ ಮನೆಗೆ ಮರಳಿ ಎಲ್ಲರೂ ಸ್ನಾನ ಮಾಡಿ ನಂತರ ಅಶೌಚವಿಲ್ಲದವರಿಂದ ಅಡುಗೆ ಮಾಡಿಸಿಕೊಂಡು ಊಟಮಾಡುತ್ತಾರೆ.

ದಹನ ನಂತರದ ಕ್ರಿಯೆಗಳು

ದಹನ ನಂತರ ಕ್ರಿಯೆ

ಮನೆಯಲ್ಲಿ ಶವವನ್ನಿಟ್ಟ ತಾಣದಲ್ಲಿ ಒಂದು ದೀಪವನ್ನು ಹತ್ತು ದಿನದವರೆಗೂ ಆರದಂತೆ ಹಚ್ಚಿಡುವರು. ಅಲ್ಲಿ ಬಟ್ಟಲಲ್ಲಿ ಹಾಲನ್ನೂ , ನೀರನ್ನೂಇಡುವರು (ಧರ್ಮಸಿಂದು). ಆ ಸ್ಥಳವನ್ನು ಯಾರೂ ಉಪಯೋಗಿಸುವುದಿಲ್ಲ.

ಅಸ್ತಿ-ಸಂಚಯನ :ದಹನದ ಮರು ದಿನ ಸ್ಮಶನಕ್ಕೆ ಹೋಗಿ ಅಸ್ತಿ-ಸಂಚಯನ ಎಂಬ ಕಾರ್ಯ ಕ್ರಮನೆಡೆಸುವರು . ದಹನ ಸ್ಥಳದಲ್ಲಿ ನೀರು ಚಿಮುಕಿಸಿ ಬೂದಿಯನ್ನೂ ಎಲಬುಚೂರುಗಳನ್ನೂ ಪ್ರತ್ಯೇಕವಾಗಿ ಮಣ್ಣಿನ ಕೊಡಗಳಲ್ಲಿ ತುಂಬುವರು (ಇಂಗ್ಲಿಷ್ ತಾಣ);

ಆದರೆ ಈ ಪದ್ದತಿಯು ದಕ್ಷಿಣದೇಶದಲ್ಲಿ ನಾಲ್ಕನೆಯ ದಿನ ನಡೆಯುವುದು.

ಪುನರ್ದಹನ:(ಮರುಕೊಳ್ಳಿ ಶಾಸ್ತ್ರ)ಮಾರನೇದಿನ ಕರ್ತನು ಬಂಧುವಿನ ಜೊತೆ (ಒಬ್ಬನೇ ಹೋಗಕೂಡದು) ಸ್ಮಶಾನಕ್ಕೆ ಹೋಗಿ ಅಲ್ಲಿ ಅಳಿದುಳಿದ ದೇಹದ ಭಾಗಗಳನ್ನು ದಹನಮಾಡಲು ಅವನ್ನು ಕೋಲಿನಿಂದ ಜೋಡಿಸಿ, ಪುನಃ ಸೌದೆಗಳನ್ನು ಜೋಡಿಸಿ ಬೆಂಕಿಮಾಡಿ ಹಿಂತಿರುಗುವುದು.

ನಾಲ್ಕನೇ ದಿನ ದಹನ ಸ್ಥಳದ ಹತ್ತಿರ, ಯಮ ದೇವತೆಯನ್ನು ಕುರಿತು ಒಂದು ಹೋಮ ಮಾಡುವರು. ಅದೇ ದಿನ (ಅಥವಾ ಹಿಂದಿನ ದಿನ ಮೂರನೇ ದಿನ) ದಹನ ಸ್ಥಳದಲ್ಲಿ ನೀರು ಚಿಮುಕಿಸಿ ಬೂದಿಯನ್ನೂ,ಬೇರೆ ಬೇರೆ ಅಂಗಗಳ ಎಲಬು ಚೂರುಗಳನ್ನೂ ಪ್ರತ್ಯೇಕವಾಗಿ ಮಣ್ಣಿನ ಕೊಡಗಳಲ್ಲಿ ತುಂಬುವರು. ಬೂದಿಯನ್ನು ಕೆರೆ ಅಥವಾ ನದಿಯಲ್ಲಿ ಚೆಲ್ಲುವರು; ಅಸ್ತಿಗಳನ್ನು ಅದಕ್ಕಾಗಿಯೇ ನಿಗದಿ ಪಡಿಸಿದ ಕೆರೆ / ತೀರ್ಥದ ಹೊಂಡಕ್ಕೆ ಅಥವಾ ಹಾಗೆಯೇ ಇಟ್ಟು ನಂತರ ಪವಿತ್ರ ಕ್ಷೇತ್ರಗಳಲ್ಲಿ (ಗಂಗಾ -ಸಮುದ್ರ) ನಿಗದಿ ಪಡಿಸಿದ ನೀರಿನ ತಾಣಕ್ಕೆ ಹಾಕುವರು. ಧರ್ಮಸಿಂಧು ಗ್ರಂಥದಲ್ಲಿ ಅಸ್ತಿ ಸಂಚಯನವನ್ನು ದಹನದ ನಂತರ ಏಳು ದಿಗಳಲ್ಲಿ ಎಂದಾದರೂ ಉತ್ತಮ ದಿನ ಮಾಡಬಹುದು ಎಂದು ಹೇಳಿದೆ.

ದಶಾಹ ಪಿಂಡದಾನ (ನವಶ್ರಾದ್ಧ) :

ಮರಣ ನಂತರ ಹತ್ತು ದಿನಗಳಕಾಲ ಮೃತನ ಪ್ರೇತಕ್ಕೆ ‘ನಿತ್ಯ ಪಿಂಡ’ (ಮುಷ್ಟಿ ಗಾತ್ರದ ಅನ್ನದ ಉಂಡೆ- ಪ್ರಿತಿ ನಿತ್ಯ ಒಂದು ಪಿಂಡ; ಕೆಲವರು ದಿನದ ಸಂಖ್ಯೆಯಷ್ಟೇ ಪಿಂಡ ಕೊಡುವರು. -ಅನಾನುಕೂಲವಿರುವವರು 10ನೇ ದಿನ ಎಲ್ಲಾ 10 ಪಿಂಡಗಳನ್ನು ಪಿತೃವಿಗೆ(ಪ್ರೇತಕ್ಕೆ) ಕೊಡುವರು.) ವನ್ನು ದರ್ಭೆಯ ಹಾಸಿನ ಮೇಲೆ ಇಟ್ಟು ಅರ್ಪಿಸಲಾಗುವುದು (ಇದು ದಶಾಹ ಪಿಂಡದಾನ) . (ಬೋಧಾಯನ ಗೃಹ್ಯಸೂತ್ರ- ಅಪರ ಪ್ರಯೋಗ ಮತ್ತು ಸಂಪ್ರದಾಯ); (ಇಂಗ್ಲಿಷ್ ತಾಣದಲ್ಲಿ 3ನೇ ದಿನದಿಂದ ಎಂದು ಹೇಳಿದೆ -ನಂತರ 12ನೇ ದಿನ ಸಪಿಂಡೀಕರಣ ಶ್ರಾದ್ಧವನ್ನು ಮಾಡುವರು ಎಂದಿದೆ)

ದಶಾಹ ಮತ್ತು ದಾನಗಳು

ದಹನ ನಂತರದ ಕ್ರಿಯೆ

:ಹತ್ತನೇ ದಿನದ ಕಾಯ‍ಕ್ರಮ :-

ಮನಯ ಶವವನ್ನಿಟ್ಟ ತಾಣದಲ್ಲಿ ಒಂದು ದೀಪವನ್ನು ಹತ್ತು ದಿನದವರೆಗೂ ಆರದಂತೆ ಹಚ್ಚಿಡುವರು. ಅಲ್ಲಿ ಬಟ್ಟಲಲ್ಲಿ ಹಾಲನ್ನೂ , ನೀರನ್ನೂಇಡುವರು (ಧರ್ಮಸಿಂದು). ಆ ಸ್ಥಳವನ್ನು ಯಾರೂ ಉಪಯೋಗಿಸುವುದಿಲ್ಲ.

ಅಸ್ತಿ-ಸಂಚಯನ :ದಹನದ ಮರು ದಿನ ಸ್ಮಶನಕ್ಕೆ ಹೋಗಿ ಅಸ್ತಿ-ಸಂಚಯನ ಎಂಬ ಕಾರ್ಯ ಕ್ರಮನೆಡೆಸುವರು . ದಹನ ಸ್ಥಳದಲ್ಲಿ ನೀರು ಚಿಮುಕಿಸಿ ಬೂದಿಯನ್ನೂ ಎಲಬುಚೂರುಗಳನ್ನೂ ಪ್ರತ್ಯೇಕವಾಗಿ ಮಣ್ಣಿನ ಕೊಡಗಳಲ್ಲಿ ತುಂಬುವರು (ಇಂಗ್ಲಿಷ್ ತಾಣ); ಆದರೆ ಈ ಪದ್ದತಿಯು ದಕ್ಷಿಣದೇಶದಲ್ಲಿ ನಾಲ್ಕನೆಯ ದಿನ ನಡೆಯುವುದು. ಮಾರನೇದಿನ ಕರ್ತನು ಬಂಧುವಿನ ಜೊತೆ (ಒಬ್ಬನೇ ಹೋಗಕೂಡದು) ಸ್ಮಶಾನಕ್ಕೆ ಹೋಗಿ ಅಲ್ಲಿ ಅಳಿದುಳಿದ ದೇಹದ ಭಾಗಗಳನ್ನು ಕೋಲಿನಿಂದ ಜೋಡಿಸಿ, ಪುನಃ ಸೌದೆಗಳನ್ನು ಜೋಡಿಸಿ ಬೆಂಕಿಮಾಡಿ ಹಿಂತಿರುಗುವುದು. ನಾಲ್ಕನೇ ದಿನ ದಹನ ಸ್ಥಳದ ಹತ್ತಿರ ಯಮ ದೇವತೆಯನ್ನು ಕುರಿತು ಒಂದು ಹೋಮ ಮಾಡುವರು. ಅದೇ ದಿನ ದಹನ ಸ್ಥಳದಲ್ಲಿ ನೀರು ಚಿಮುಕಿಸಿ ಬೂದಿಯನ್ನೂ ಎಲಬು ಚೂರುಗಳನ್ನೂ ಪ್ರತ್ಯೇಕವಾಗಿ ಮಣ್ಣಿನ ಕೊಡಗಳಲ್ಲಿ ತುಂಬುವರು. ಬೂದಿಯನ್ನು ಕೆರೆ ಅಥವಾ ನದಿಯಲ್ಲಿ ಚೆಲ್ಲುವರು; ಅಸ್ತಿಗಳನ್ನು ಅದಕ್ಕಾಗಿಯೇ ನಿಗದಿ ಪಡಿಸಿದ ಕೆರೆ / ತೀರ್ಥದ ಹೊಂಡಕ್ಕೆ ಅಥವಾ ಹಾಗೆಯೇ ಇಟ್ಟು ನಂತರ ಪವಿತ್ರ ಕ್ಷೇತ್ರಗಳಲ್ಲಿ (ಗಂಗಾ -ಸಮುದ್ರ) ನಿಗದಿ ಪಡಿಸಿದ ನೀರಿನ ತಾಣಕ್ಕೆ ಹಾಕುವರು. ಧರ್ಮಸಿಂಧು ಗ್ರಂಥದಲ್ಲಿ ಅಸ್ತಿ ಸಂಚಯನವನ್ನು ದಹನದ ನಂತರ ಏಳು ದಿಗಳಲ್ಲಿ ಎಂದಾದರೂ ಉತ್ತಮದಿನ ಮಾಡಬಹುದು ಎಂದು ಹೇಳಿದೆ.

ದಶಾಹ ಪಿಂಡದಾನ (ನವಶ್ರಾದ್ಧ)

ಪ್ರೇತರೂಪಿಯಾದ ಚೇತನವನ್ನು ಒಂದು ಪಾಷಾಣದಲ್ಲಿ (ಕಲ್ಲಿನಲ್ಲಿ) ಆವಾಹನೆ ಮಾಡಿ ಅದನ್ನು ಮನೆಯ ಹೊರಗೆ ಒಂದು ಕಡೆ ಇಟ್ಟು ಅದಕ್ಕೆ ಪ್ರತಿ ನಿತ್ಯವೂ ಪಿಂಡ (ಅನ್ನದ ಉಂಡೆ) ಮತ್ತು ತಿಲೋದಕಗಳನ್ನು (ಎಳ್ಳು ನೀರು) ಮಂತ್ರಪೂರ್ವಕ ಕೊಡುತ್ತಾರೆ. ಹತ್ತನೆಯ ದಿನದಲ್ಲಿ ಅದಕ್ಕೆ ಪ್ರಭೂತ ಬಲಿಯನ್ನು ಕೊಟ್ಟು ಕಲ್ಲನ್ನು ವಿಸರ್ಜನೆ ಮಾಡುತ್ತಾರೆ. ಅಲ್ಲಿಂದ ಮುಂದೆ ಅದಕ್ಕೆ ಪಿತೃತ್ವ ಪ್ರಾಪ್ತಿ. ಹನ್ನೊಂದನೆಯ ದಿನ ಅದನ್ನು(ಚೇತನವನ್ನು) ಹಿಂದಿನ ಪಿತೃಗಳ ಜೊತೆ ಸೇರಿಸಲಾಗುವುದು. ಇದು ಸಪಿಂಡೀಕರಣ .

ಮರಣ ನಂತರ ಹತ್ತು ದಿನಗಳಕಾಲ ಮೃತನ ಪ್ರೇತಕ್ಕೆ ‘ನಿತ್ಯ ಪಿಂಡ’ (ಮುಷ್ಟಿ ಗಾತ್ರದ ಅನ್ನದ ಉಂಡೆ- ಪ್ರಿತಿ ನಿತ್ಯ ಒಂದು ಪಿಂಡ; ಕೆಲವರು ದಿನದ ಸಂಖ್ಯೆಯಷ್ಟೇ ಪಿಂಡ ಕೊಡುವರು. -ಅನಾನುಕೂಲವಿರುವವರು 10ನೇದಿನ ಎಲ್ಲಾ 10 ಪಿಂಡಗಳನ್ನು ಕೊಡುವರು.) ವನ್ನು ದರ್ಭೆಯ ಹಾಸಿನ ಮೇಲೆ ಇಟ್ಟು ಅರ್ಪಿಸಲಾಗುವುದು (ಇದು ದಶಾಹ ಪಿಂಡದಾನ). ಈ ಕ್ರಿಯೆಯನ್ನು ಮನೆಯ ಹೊರಗೆ ಅಥವಾನದೀತೀರದಲ್ಲಿ ಮಾಡುವರು .ಮನೆಯೊಳಗೆ ಕೂಡದು. (ಬೋಧಾಯನ ಗೃಹ್ಯಸೂತ್ರ- ಅಪರ ಪ್ರಯೋಗ ಮತ್ತು ಸಂಪ್ರದಾಯ); (ಈಂಗಿಷ್ ತಾಣದಲ್ಲಿ 3ನೇ ದಿನದಿಂದ ಎಂದು ಹೇಳಿದೆ -ನಂತರ 12ನೇ ದಿನ ಸಪಿಂಡೀಕರಣ ಶ್ರಾದ್ಧವನ್ನು ಮಾಡುವರು ಎಂದಿದೆ).

ದಶದಾನಗಳು

ಮರಣ ಪೂರ್ವದಲ್ಲಿ ಅಥವಾ ಮರಣಾನಂತರ ಸದ್ಗತಿ ಹೊಂದಲು ಅಥವಾ ಪಿತೃಲೋಕ ಪಡೆಯಲು ಹತ್ತು ಬಗೆಯ ದಾನಗಳನ್ನು ಕೊಡಬೇಕೆಂಬ ನಿಯಮವಿದೆ. ಅದನ್ನು ಸಾಮಾನ್ಯವಾಗಿ ಮರಣ ನಂತರ 10ನೇ ದಿನ ಯೋಗ್ಯ ಶ್ರೋತ್ರೀಯರಿಗೆ ಕೊಡಲಾಗುವುದು. ಅವು 1. ಗೋವು (ಗವಾಮಂಗೇಷುಯಿಷ್ಠಂತಿ -ಗೋದಾನ ಮಂತ್ರ) ; 2.ಭೂ ದಾನ, (ಸರ್ವಸಸ್ಯಾಶ್ರಯಾ ಭೂಮಿಃ ವರಾಹೇಣ ಸಮುದ್ಧøತಾ | ಇತ್ಯಾದಿ -ಭೂ ದಾನ ಮಂತ್ರ) 3.ತಿಲ -ಕರಿ ಎಳ್ಳು (ಮಹರ್ಷೇ ಗೋತ್ರಸಂಭೂತಾಃ ಕಾಶ್ಯಪಸ್ಯ ತಿಲಾಃಸ್ಮøತಾಃ --ತಿಲದಾನ ಮಂತ್ರ); 4. ಹಣ ದಾನ -ಹಿರಣ್ಯ, (ಹಿರಣ್ಯಗರ್ಭಗರ್ಭಸ್ಥಂ -ಹಿರಣ್ಯದಾನ ಮಂತ್ರ); 5. ಆಜ್ಯ-ತುಪ್ಪ, (ಕಾಮಧೇನುಷುಸಂಭೂತಂ ಸರ್ವಕ್ರತುಷು ಸಂಸ್ಥಿತಂ | ದೇವಾನಾಮಾಜ್ಯಮಾಹಾರಂ ಅತಃ ಶಾಂತಿಂ ಪ್ರಯಚ್ಛಮೇ|| ಇದು ತುಪ್ಪ ದಾನಕ್ಕೆ) ; 6. ವಸ್ತ್ರ ದಾನ , (ಶರಣಂ ಸರ್ವಲೋಕಾನಾಂ ಲಜ್ಜಾಯಾ ಲಕ್ಷಣಂ ಒರಂ| -- ಇದು ವಸ್ತ್ರದಾನಕ್ಕೆ) 7.ಧಾನ್ಯ -ಗೋಧಿ ಭತ್ತ , (ಸರ್ವದೇವಮಯಂಧಾನ್ಯಂ ಸರ್ವೋತ್ಪತ್ತಿ ಕರಂ ಮಹತ್| ಪ್ರಾಣಿನಾಂ ಜೀವನೋಪಾಯ ಮತಃ ಶಾಂತಿಂ ಪ್ರಯಚ್ಛಮೇ -ಧಾನ್ಯ ಕೊಡುವಾಗ); 8. ಬೆಲ್ಲ ದಾನ (ತಥಾ ರಸಾನಾಂ ಪ್ರವರಃ ಸದೈವೇಕ್ಷುರಸೋ ಮತಃ ಮಮತಸ್ಮಾತ್ ಪರಾ ಲಕ್ಷ್ಮೀ ದದಸ್ವ ಗಡ ಸರ್ವದಾ -ಬೆಲ್ಲ ದಾನ); 9. ಬೆಳ್ಳಿ -ರಜತ (ಪ್ರೀತಿರ್ಯತಃ ಪಿತೃಣಾಂಚ ವಿಷ್ಣುಶಂಕರಯೋ ಸದಾ |ಶಿವನೇತ್ರೋದ್ಭವಂ ರೂಪ್ಯಮ- ಮೇ); 10. ಉಪ್ಪು -ಲವಣ (ಯಸ್ಮಾದನ್ನರಸಾಃ ಸರ್ವೇ ನೋತ್ಕøಷ್ಟಾ ಲವಣಂ ವಿನಾ ಶಂಭೋಃ ಪ್ರೀತಿಕರಂ ನಿತ್ಯಮತಃ -ಮೇ ಇದು ಲವಣ ದಾನಕ್ಕೆ). ಶ್ರೋತ್ರೀಯರನ್ನು ಪೂಜಿಸಿ ನನ್ನ ಮತ್ತು ಪಿತೃಗಳಪಾಪಗಳನ್ನು ಕಳೆಯಿರಿ ಎಂದು ಹೇಳಿ ನೀರುಬಿಟ್ಟು ದಾನ- ಪ್ರತಿಬಾರಿ ದಾನ ಕೊಟ್ಟ ನಂತರ -‘ಪ್ರತಿ ಬಾರಿ “ಇನ್ನು ಇದು ನನ್ನದಲ್ಲ -ನಮಮ” ಎನ್ನಬೇಕು.

ಇದಲ್ಲದೆ ಇನ್ನೂ ಅನೇಕ ದಾನಗಳಿವೆ. ಉದಾಹರಣೆಗೆ : ಶಯ್ಯಾದಾನ -ಮಂಚ ಮತ್ತು ಹಾಸಿಗೆ ; ಪಾತ್ರೆ -ಕೊಡ ; ಥಾಲಿ-ಲೋಟ ; ವೈತರಣೀ ನದಿ ದಾಟಲು ಒಂದು ದೋಣಿ ; ಸ್ವರ್ಗಕ್ಕೆ ಹೋಗಲು ಒಂದು ಎತ್ತು. ದೀಪಗಳು (ದಾರಿಯಲ್ಲಿ ಕತ್ತಲಾದರೆ ದೀಪ); ಇಲ್ಲಿ ಕೊಟ್ಟಿದ್ದು ಅಲ್ಲಿ ಅವನಿಗೆ (ಜೀವನಿಗೆ) ತಲುಪುವುದು ಎಂಬ ನಂಬುಗೆ.

ಅನುಕೂಲವಿದ್ದವರು ಇವನ್ನೆಲ್ಲಾ- ಉತ್ತಮ ವಸ್ತುಗಳನ್ನೇ ಕೊಡುತ್ತಾರೆ . ಮಧ್ಯಮ ವರ್ಗದವರು, ಬಡವರು (ಕೆಲವಕ್ಕೆ) ಚಿಕ್ಕ ಪ್ರತಿರೂಪವನ್ನು ಚಿನ್ನ, ಬೆಳ್ಳಿ, ತಾಮ್ರ, ಅಥವಾ ಮರದ ವಸ್ತುಗಳನ್ನು ಕೊಡುವರು.ಉದಾ: ಗೋವಿನ ಪ್ರತಿಮೆ-ಇತ್ಯಾದಿ. (ಹೋಮಗಳು ವೇದ ಉಕ್ತ ಉಳಿದವು-ಸ್ಮೃತಿ-ಪುರಾಣೋಕ್ತಗಳು-ಗರುಡ ಪುರಾಣ (೪ನೇ ಶತಮಾನ?) ೧೦ ನೇ ಶತಮಾನದ್ದು - ಅಷ್ಟಾದಶಪುರಾಣಗಳು)

ಹನ್ನೊಂದನೆಯ ದಿನದ ಕ್ರಿಯೆ-ಏಕೋದ್ದಿಷ್ಟ-ಏಕದಶಾಹ

ಹನ್ನೊಂದನೇದಿನ-ಸಪಿಂಡೀಕರಣ

ಹನ್ನೊಂದನೆಯ ದಿನ -ಏಕೋದ್ದಿಷ್ಟ -ಸಪಿಂಡೀಕರಣ ಶ್ರಾದ್ಧ :

ಹನ್ನೊಂದನೆಯ ದಿನ ಅಶೌಚವನ್ನು ಕಳೆದುಕೊಳ್ಳಬೇಕು , ಮೈಲಿಗೆ ವಸ್ತ್ರಗಳನ್ನು ತೊಳೆದು ,ಬೆಳಿಗ್ಗೆ ಎಲ್ಲರೂ ಸ್ನಾನ ಮಾಡಿ ಪುರೋಹಿತರು ತಯಾರಿಸಿದ ಪಂಚಗವ್ಯವನ್ನು ಎಲ್ಲರೂ ಸ್ವೀಕರಿಸಿದನಂತರ ಪುಣ್ಯಾಹವೆಂಬ ಶುದ್ಧಿ ಕ್ರಿಯೆ ಮಾಡುವರು. ಅದೇ ದಿನ ಪ್ರೇತನ ಸಲುವಾಗಿ ವೃಷೋತ್ಸರ್ಗವೆಂಬ ಕ್ರಿಯೆಯೂ ನಡೆಯುವುದು. ಏಕೋದ್ದೇಶ-ಏಕಾದಶಾಹದಲ್ಲಿ ಏಕಾದಶ ರುದ್ರರು-ಇವರ ಉದ್ದೇಶದಿಂದ ಅಥವಾ ರುದ್ರ ರೂಪ ಪ್ರೇತೋದ್ದೇಶದಿಂದ ಶ್ರಾದ್ಧವನ್ನಮಾಡಬೇಕೆಂದು ಹೇಳಿದೆ. ಇದಕ್ಕೆ ಹನ್ನೊಂದು ಬ್ರಾಹ್ಮಣರ ಭೋಜನ ಹೇಳಿದೆ. ಮೃತನ ಪ್ರೀತಿಯ ವಸ್ತುಗಳ ದಾನ ಹೇಳಿದೆ. ದಾನದ ವಸ್ತುಗಳು : ಆಸನ, ಪಾದುಕಾ, ಛತ್ರ, ಉಂಗುರ, ನೀರು ಗಿಂಡಿ, ಯಜ್ಞೋಪವೀತ, ತುಪ್ಪ, ವಸ್ತ್ರ , ಭೋಜನ, ಅನ್ನದಪಾತ್ರ, ಹೀಗೆ ಹತ್ತು ವಸ್ತುಗಳು ಇದಕ್ಕೆ “ಪದ”ದಾನವೆನ್ನುವರು. ಇದಲ್ಲದೆ ಅನ್ನ, ಉದಕುಂಭ, ಪಾದುಕಾ, ಕಮಂಡಲು, ಛತ್ರ , ವಸ್ತ್ರ, ದಂಡ, ಲೋಹದಂಡ, :ಅಗ್ಗಿಷ್ಟಿಕೆ, ದೀಪಪಾತ್ರೆ, ತಿಲ, ತಾಂಬೂಲ, ಗಂಧ, ಪುಷ್ಪಮಾಲೆ, ಈಹದಿನಾಲ್ಕು ಉಪದಾನಗಳು. ದಶದಾನ ಹಿಂದೆಹೇಳಿದೆ,

ವೈತರಣೀಧೇನು -ವೈತರಣೀ ನದಿ ದಾಟಲು ಪುಣ್ಯಕ್ಕಾಗಿ , ಉತ್ಕ್ರಾಂತಿಧೇನು, ಮೋಕ್ಷಧೇನು, ಇತ್ಯಾದಿ; ಋತ್ವಿಜರು ಉಪಯೋಗಿಸುವ ವಸ್ತುಗಳನ್ನೂ ಹೇಳಿದೆ. ಇದಲ್ಲದೆ ಹಿಂದೆಹೇಳಿದ ಶಯ್ಯಾ ದಾನವೂ ಇದೆ; ಹಂಸತೂಲಿಕಾ ತಲ್ಪವಾದರೆ ಬಹಳ ಒಳ್ಳೆಯದೆಂದಿದೆ.

ವೃಷೋತ್ಸರ್ಗ ; ಇದು ಒಂದು ಹೋರಿಯನ್ನು ಅಥವಾ ಹೋರಿಕರುವನ್ನು ಅಥವಾ ಒಂದು ಹೆಂಗರುವನ್ನು ಮೃತನನ್ನು (ಪ್ರೇತವನ್ನು ) ಪ್ರೇತತ್ವದಿಂದ ಪಾರಮಾಡಲು ಪ್ರಾರ್ಥಿಸಿ ಸ್ವತಂತ್ರವಾಗಿ ಬಿಡುವುದು. ಅದನ್ನುಯಾರೂ ಕಟ್ಟಬಾರದು -ಕರೆಯಬಾರದು. ಅದರ ಬಾಲವನ್ನು ಎಡ ಕೈಯಲ್ಲಿ ಹಿಡಿದು ತಿಲ ಮತ್ತು ದರ್ಭೆ ಸಹಿತ ಮೃತನ ಗೋತ್ರ ಹೆಸರು ಹೇಳಿ , “ಅಮುಕಸ್ಮೈ ವೃಷ ಏಷಃ ಮಯಾ ದತ್ತಃ ತಂ ತಾರಯತು.”ಎಂದು ಹೇಳಿ ನೀರು ಬಿಡುವುದು. ಮತ್ತು ಹೋರಿಕರುವನ್ನೂ ಸ್ವತಂತ್ರವಾಗಿ ಬಿಡುವುದು . ಇದು ವೃಷೋತ್ಸರ್ಗ.

ಹೀಗೆ ಹನ್ನೊಂದನೆಯ ದಿನ ಆ ಚೇತನವನ್ನು ಮಾತ್ರ ಉದ್ದೇಶಿಸಿ ಮಾಡುವ ಶ್ರಾದ್ಧಕ್ಕೆ ಏಕೋದ್ದಿಷ್ಟ ಶ್ರಾದ್ಧವೆಂದು ಹೆಸರು. ಈ ಶ್ರಾದ್ಧವನ್ನು ಮಾಡಿದ ಮೇಲೆ ಅಥವಾ ಅದರ ಜೊತೆ ಸಪಿಂಡೀಕರಣ ಶ್ರಾದ್ಧವನ್ನು ಮಾಡಿ ಆ ಚೇತನವನ್ನು ಪಿತೃಗಳ ವರ್ಗಕ್ಕೆ (ಗುಂಪಿಗೆ) ಸೇರಿಸುತ್ತಾರೆ. ಈ ಸಪಿಂಡೀಕರಣ ಶ್ರಾದ್ಧವನ್ನು ಹನ್ನೆರಡನೆಯ ದಿನದಲ್ಲಾಗಲೀ ಅಥವಾ ವರ್ಷಾಂತ್ಯದೊಳಗೆ ಶಾಸ್ತ್ರದಲ್ಲಿ ತಿಳಿಸಿರುವ ನಿಯಮದಂತೆ ಗೊತ್ತಾದ ದಿನದಲ್ಲಾಗಲೀ ಮಾಡಬಹುದು. ಹೀಗೆ, ಸತ್ತ ಬಳಿಕ ಪಾರ್ಥಿವ ಶರೀರವನ್ನು ಸಂಸ್ಕರಿಸಿ ಪ್ರೇತತ್ವವನ್ನು ನೀಗಿಸಿ ಪಿತೃವರ್ಗಕ್ಕೆ ಸೇರಿಸುವವರೆಗಿನ ಕರ್ಮವೇ ಉತ್ತರಕರ್ಮ.

ಸಪಿಂಡೀಕರಣ

ಆ ದಿನ ಮೃತನ ಮತ್ತು ಅವನ ತಂದೆ, ಅಜ್ಜ ,ಮುತ್ತಜ್ಜ ಇವರ ಪ್ರತೀಕವಾಗಿ ಮೂರು ಎಳ್ಳುಮಿಶ್ರ ಅನ್ನದ ಉಂಡೆಗಳನ್ನು ಮಾಡುವರು. ಮೃತನ ಶರೀರ ಪಿಂಡವು ಕೋನಾ/ಶಂಖುವಿನ ಆಕೃತಿಯಲ್ಲಿ ಇರುವುದು. ಅವನ ಹಿಂದಿನ ಪಿತೃಗಳ ಪಿಂಡಗಳು ದುಂಡಾಗಿ ಇರುವುದು. ಅವುಗಳಿಗೆ ಆ ಆತ್ಮಗಳನ್ನು ಆವಾಹನೆ ಮಾಡಿ ಪೂಜಿಸಿ ನಂತರ ಮೃತನ ಆವಾಹಿತ ಪಿಂಡವನ್ನು ಮೂರು ಭಾಗಮಾಡಿ , ಅದರ ಭಾಗಗಳನ್ನು ಪಿತೃ, ಪಿತಾಮಹ ಮತ್ತು ಪ್ರಪಿತಾಮಹರ ಪಿಂಡಗಳಿಗೆ ಸೇರಿಲಾಗುವುದು.ಮೃತನ ಆತ್ಮವು ಪಿತೃವರ್ಗಕ್ಕೆ ಸೇರಿದಂತಾಯಿತು.

ಪಿತೃವರ್ಗದಲ್ಲಿ ಪಿತೃವು ವಸುರೂಪಕ್ಕೆ ಸೇರುತ್ತಾನೆ; ಪಿತಾಮಹನು ರುದ್ರರೂಪಕ್ಕೆ ಸೇರುತ್ತಾನೆ; ಪ್ರಪಿತಾಮಹನು ಆದಿತ್ಯರೂಪಕ್ಕೆ ಸೇರುತ್ತಾನೆ.

ಆ ನಂತರ,"ಇನ್ನು ಫ್ರೇತ ನಾಮವಿಲ್ಲ -ಪ್ರೇತನಾಮೋ ನಾsಸ್ತಿ", ಎಂದು ಮೂರು ಬಾರಿ ಘೋಷಣೆ ಮಾಡಲಾಗುವುದು. ನಂತರ ಪಿಂಡಗಳನ್ನು ಜಲದಲ್ಲಿ ವಿಸರ್ಜಿಸಲಾಗುವುದು/ಗೋವಿಗೆ ಕೊಡಲಾಗುವುದು /ಶುದ್ಧವಾದ ಸ್ಥಳದಲ್ಲಿಟ್ಟು ಕಾಗೆಗಳಿಗೆ ಕೊಡುವ ಪದ್ದತಿಯೂ ಇದೆ. ಕಾಗೆಗಳು ಬಂದರೆ ಪಿತೃಗಳು ಬಂದಂತೆ ಇಲ್ಲದಿದ್ದರೆ ಅವರಿಗೆ ತೃಪ್ತಿಯಾಗಿಲ್ಲವೆಂಬ ನಂಬುಗೆ -ಈ ಭಾವನೆ ಉತ್ತರದಲ್ಲಿ ಹೆಚ್ಚು.ಇದನ್ನು -ಸಪಿಂಡೀಕರಣವನ್ನು ೩೧ ನೇ ದಿನ ಮಾಡುವರೆಂದು ಇಂಗ್ಲಿಷ ತಾಣದಲ್ಲಿ ಹೇಳಿದೆ. [೨]

ಮಾಸಿಕ-ವಾರ್ಷಿಕ ಶ್ರಾದ್ಧಗಳು

12ನೆಯದಿನ ಸಂತರ್ಪಣೆ ;

12ನೆಯದಿನ ಬಂಧುಗಳು ಸೇರಿ ಮೃತನ ಇಷ್ಟದ ಅಡುಗೆಮಾಡಿ 11 ದಿನದ (ದಶ ರಾತ್ರಿ) ಅಶೌಚ ಹೋದ ಸಂದರ್ಭದ ಸಮಾರಂಭ ಮಾಡುವರು. ವಿಶೇಷ ಭೊಜನಕ್ಕೆ ೧೨/12 ವಿಷ್ಣು ನಾಮಕ್ಕೆ ಸರಿಯಾಗಿ 12ಜನ ಬ್ರಾಹ್ಮಣರ ಭೋಜನ ಮಾಡಿಸುವುದೂ ಇದೆ. 13ನೆಯ ದಿನವೂ ಬುತ್ತಿಯೂಟ ಎಂಬ ಭೋಜನ ದಾನ (ಪಾಥೇಯ ಶ್ರಾದ್ಧ) (ವಿಷ್ಣು ಶ್ರಾದ್ಧ ರೂಪದಲ್ಲಿ ?) ಒಂದು ಕ್ರಿಯೆ ಇದೆ. 14 ನೇ ದಿನವೂ ಈ ಕ್ರಿಯೆ ಮಾಡುವರು ; ಈ 12,13,14 ರಕ್ರಿಯೆ ಗಳನ್ನು 12ನೇ ದಿನವೇ ಮಾಡಿ ಪೂರೈಸುವರು. ನಂತರ ಶ್ರಾದ್ಧ ಕ್ರಿಯೆಗಳು ನಡೆಯುವುವು. 11 ನೆಯ ದಿನ ನೆಡೆಯುವ ಏಕಾದಶಾಹದಲ್ಲಿ ಪುನಃ ಹಿಂದಿನ ೧೨ ತಿಂಗಳ ಬಾಬತ್ತು ೧೨ ಪಿಂಡಗಳನ್ನೂ , 36೦/365 ದಿನದ ಬಗಗೆ 36೦ ಸಣ್ಣ ಪಿಂಡಗಳನ್ನು ಪ್ರೇತ/ಮೃತನ ಆತ್ಮಕ್ಕೆ ಅರ್ಪಿಸಲಾಗುವುದು.(ಇದು ನಂತರ ಕರ್ತನು ಅನಾನುಕೂಲದಿಂದ ಮುಂದಿನ ಕ್ರಿಯೆ ಮಾಡದಿದ್ದರೆ ಲೋಪವಅಗದಿರಲಿ ಎಂದಿರಬಹುಗು)

ಒಂದು ವರ್ಷದ ಒಳಗೆ ಮಾಡುವ ಶ್ರಾದ್ಧ ಕ್ರಿಯೆಗಳು :

1.ಆದ್ಯ ; 2.ಊನ ; 3.ದ್ವಿತೀಯ ; 4.ತ್ರೈಪಾಕ್ಷಿಕ ; 5. ತೃತೀಯ ; 6.ಚತುರ್ಥ; 7.ಪಂಚಮ ; 8.ಷಷ್ಠ ; 9.ಊನ ಷಣ್ಮಾಸಿಕ; 10. ಸಪ್ತಮ ; 11. ಅಷ್ಟಮ ; 12.ನವಮ ; 13.ದಶಮ ; 14.ಏಕಾದಶ ; 15.ದ್ವಾದಶ ; 16.ಊನಾಬ್ದಿಕ ; ಪ್ರತಿ ತಿಂಗಳೂ ಅದೇ ಚಾದ್ರಮಾನ /ಸೌರ ಮಿತಿಗಳಲ್ಲಿ ಮಾಡುವುದು -3.ದ್ವಿತೀಯ ; 5. ತೃತೀಯ ಇತ್ಯಾದಿ ; ಅದರ ಮಧ್ಯ ಮಾಡುವುದು ಊನ ಶ್ರಾದ್ಧ. ಹೀಗೆ ಷಣ್ಮಾಸಿಕ (16) ಶ್ರಾದ್ಧಗಳು.(ಧರ್ಮಸಿಂಧು)

ವಾರ್ಷಿಕ ಶ್ರಾದ್ಧ

ವಾರ್ಷಿಕ ಶ್ರಾದ್ಧ ಮೊದಲನೇ ವಾರ್ಷಿಕ ಶ್ರಾದ್ಧದಲ್ಲಿ ಕೆಲವು ವಿಶೇಷ ಕ್ರಿಯೆಗಳನ್ನು ಮಾಡಲಾಗುವುದು. ಅದರ ಜೊತೆಯಲ್ಲಿ ಐದಾರು ದಿನದ ನಂತರ ಮಾಡುವ ಊನಾಬ್ದಿಕ ಶ್ರಾದ್ಧದಲ್ಲಿಯೂ ಸಹ.

ಆ ನಂತರ ಪ್ರತಿವರ್ಷ ಅದೇ ಮಾಸ ಮಿತಿಯಲ್ಲಿ ಶ್ರಾದ್ಧವನ್ನು ಮಾಡಬೇಕು; ಕೆಲವರು ಸೂರ್ಯಮಾಸ ಹಿಡಿದು ಚಾಂದ್ರಮಾಸದ ಮಿತಿಯಲ್ಲಿ ಶ್ರಾದ್ಧ ಮಾಡುವರು. ವಾರ್ಷಿಕ ಶ್ರಾದ್ಧ ಮಾಡುವುದರಿಂದ ಪಿತೃಲೋಕದಲ್ಲಿರುವವನಿಗೆ ಶಕ್ತಿಯುಂಟಾಗುವುದೆಂದು ಹೇಳತ್ತಾರೆ. ಭೂ ಲೋಕದಲ್ಲಿ ಯಾರಾದರೊಬ್ಬರು ವರ್ಷಕ್ಕೆ ಒಮ್ಮೆಯಾದರೂ ಅವರನ್ನು ಸ್ಮರಿಸಿದರೆ ಮತ್ತೆ ಒಂದು ವರ್ಷ ಅವರಿಗೆ ಪಿತೃಲೋಕ ವಾಸ ಸಿಗುವುದು ಎಂದು ಹೇಳುವರು.

ಗಯಾ ಕ್ಷೇತ್ರದಲ್ಲಿ ಮಾತಾ ಪಿತೃಗಳಿಗೆ ಪಿಂಡಶ್ರಾದ್ಧ ಮಾಡಿದ ನಂತರ ಪ್ರತಿ ವರ್ಷ ಶ್ರಾದ್ಧ ಮಾಡಬೇಕಾಗಿಲ್ಲವೆನ್ನುವರು ; ಗಯಾಶ್ರಾದ್ಧದಿಂದ ಪಿತೃವಿಗೆ ಮುಕ್ತಿ ದೊರಕಿರುವುದೆಂಬ ನಂಬುಗೆ ಇರುವುದರಿಂದ ಈ ನಿಯಮ ವಿರಬಹುದು.

ಶ್ರಾದ್ಧ

ಶ್ರಾದ್ದದಲ್ಲಿ ನಿತ್ಯ ಶ್ರಾದ್ದ, ಪಕ್ಷ ಶ್ರಾದ್ದ, ಮಾಸಿಕ ಶ್ರಾದ್ದ, ಸಂವತ್ಸರ ಶ್ರಾದ್ದಗಳಿವೆ. ಪೂರ್ವ ಷೋಡಶ, ಉತ್ತರ ಷೋಡಷ ಶ್ರಾದ್ದಗಳೂ ಇವೆ. ದಶಾಹ ,ಏಕೋದ್ದಿಷ್ಟ ಶ್ರಾದ್ಧಗಳು ಮರಣದ ನಂತರ 11 ದಿನ ಮಾಡುವ ಶ್ರಾದ್ಧಗಳು.

ದಶಾಹ ಶ್ರಾದ್ದ :ಮೃತನ ಜೀವ (ಪ್ರೇತ)ಕ್ಕಾಗಿ ಅದರ ಶಕ್ತಿವರ್ಧನೆ ಮತ್ತು ತೃಪ್ತಿಗಾಗಿ ಮಾಡುವ ಕಾರ್ಯ. ವ್ಯಕ್ತಿ ಮೃತನಾದ ನಂತರ ಮೊದಲ ಹತ್ತು ದಿನ ಮಾಡುವ ಶ್ರಾದ್ಧ ; ಈಸ್ರಾದ್ಧಗಳಲ್ಲಿ ಅನ್ನದ ಚಿಕ್ಕ ಪಿಂಡಗಳನ್ನು (ದೊಡ್ಡ ಲಿಂಬು ಗಾತ್ರದ ಉಂಡೆ) ಇದರಿಂದ ಅಶಕ್ತ ವಾದ ಪ್ರೇತವು 10 ದಿನಗಳಲ್ಲಿ ತಲೆ ಕೈಕಾಲುಗಳು ಬೆಳೆದು ಚಕ್ಕ ಮಾನವರೂಪ ತಾಳುವುದೆಂದು ಮತ್ತು ಪಿತೃಲೋಕಕ್ಕೆ ಹೋಗಲು ಶಕ್ತಿಹೊಂದುವುದೆಂದು ಹೇಳಿದೆ. ಏಕೋದ್ದಿಷ್ಟ ಶ್ರಾದ್ಧದ ನಂತರ ಸಪಿಂಡೀಕರಣ ಶ್ರಾದ್ಧವಾದಾಗ ಅದು ಅದರ ಹಿಂದಿನ ಪಿತೃಗಳ ಜೊತೆ ಸೇರುತ್ತದೆ. ಆನಂತರ ಆ ಒಂದು ವರ್ಷದಲ್ಲಿ 16 ಶ್ರಾದ್ಧಗಳು ಆಗುವುವು. ಅದು ಪಿತೃಲೋಕಕ್ಕೆ ಪಯಣ ಮಾಡುವಾಗ ಆಹಾರ. ಈ ಶ್ರಾದ್ಧಗಳಲ್ಲಿ ಆ ಪಯಣಕ್ಕೆ ಬೇಕಾದ ಎಲ್ಲಾ ವಸ್ತುಗಳನ್ನು ಬ್ರಾಹ್ಮಣರಿಗೆ ದಾನ ಕೊಟ್ಟು ಅದು ಆ ಪಿತೃವಿಗೆ ತಲುಪಲಿ ಎಂದು ಪ್ರಾರ್ಥಿಸಲಾಗುವುದು. ಶ್ರಾದ್ಧದಲ್ಲಿ ಮೂರು ತಲೆ ಮಾರುಗಳನ್ನು ಮಾತ್ರಾ ಕುರಿತು ಮಾಡಲಾಗುವುದು. ಪಿತೃ., ಪಿತಾಮಹ , ಪ್ರಪಿತಾಮಹ; ತರ್ಪಣ ಕ್ರಿಯೆಗಳಲ್ಲೂ ಈ ಮೂರು ತಲೆಮಾರು ಮಾತ್ರ, ಮಾತಾ-ಪಿತೃ ಸಂಬಂಧವಾಗಿ ಬರುವುದು. ಪಿತೃಲೋಕಕ್ಕೆ ತಲುಪಲು ಒಂದು ವರ್ಷದ ಕಾಲಾವಧಿಯೆಂದು ನಂಬಲಾಗಿದೆ. ಇಲ್ಲಿ ಭೂಲೋಕದಲ್ಲಿ ಮೂರು ತಲೆಮಾರಿನವರೆಗೆ ಪುತ್ರ ಪೌತ್ರಾದಿಗಳು ತರ್ಪಣ ಕೊಡುವವರೆಗೂ ಅಲ್ಲಿ ಪಿತೃಗಳು ಸುಖವಾಗಿರುವರೆಂಬ ನಂಬುಗೆ ಇದೆ, ಶ್ರದ್ಧೆಯಿಂದ ಮಾಡುವುದು ಶ್ರಾದ್ಧ . ಶ್ರದ್ಧೆ ಎಂದರೆ ನಂಬುಗೆ ಶಾಸ್ತ್ರದಲ್ಲಿ ನಂಬುಗೆ. ಧಾರ್ಮಿಕ ವಿಚಾರಗಳು ಬಹಳಷ್ಟು ನಂಬುಗೆಯ ಮೇಲೆ ನಿಂತಿದೆ.( Sri V.A.K. Ayer-೭)

ಒಂದು ವರ್ಷ ಆದಾಗ ಮೊದಲನೇ ವರ್ಷಾಬ್ದಿಕ ಶ್ರಾದ್ಧ ಮಾಡಲಾಗುವುದು. ಅನೇಕ ಬಗೆಯ ಶ್ರಾದ್ಧಗಳಿದ್ದರೂ, ನಿತ್ಯ ಶ್ರಾದ್ಧ , ನೈಮಿತ್ತಿಕ ಶ್ರಾದ್ಧ , ವಾರ್ಷಿಕ ಶ್ರಾದ್ಧಗಳು ಮುಖ್ಯವಾದವು. ನಿತ್ಯ ಪಿತೃಗಳಿಗೆ ನಿತ್ಯ ತರ್ಪಣ ( ಪಿತೃವಿನ ಹೆಸರು ಹೇಳಿ ಹಸ್ತದಿಂದ ಹೆಬ್ಬೆರಳು ತರ್ಜನೀಬೆರಳುಗಳ ಮಧ್ಯದಿಂದ (ಜಲಕ್ಕೆ /ನೀರಿರುವ ತಟ್ಟೆಗೆ) ನೀರು ಬಿಡುವುದು, ಪಿತೃವಿನ ಹೆಸರಲ್ಲಿ ನಿತ್ಯ ಅಥಿತಿಗೆ ಊಟಹಾಕುವುದೂ ಇದೆ.) ಮಾತ್ರದಿಂದ ಆಗುವುದು. ನೈಮಿತ್ತಿಕ ಶ್ರಾದ್ಧವು ಪಿತೃಪಕ್ಷದಲ್ಲಿ ಅಥವಾ ಕೆಲವರು ಅಮಾವಾಸ್ಯೆಯಂದು ಅವರವರ ಸಂಪ್ರದಾಯದಂತೆ ಪಿತೃಗಳಿಗೆ ಪಿಂಡ ಪ್ರದಾನ ಮಾಡಿ ಶ್ರಾದ್ಧ ಮಾಡುವರು. ಪಿತೃವು ಮೃತನಾದ ಚಾಂದ್ರಮಾನ (ಸೌರವನ್ನೂ ಹಿಡಿಯುವವರಿದ್ದಾರೆ) ತಿಂಗಳು, ಮತ್ತು ಮಿತಿಯಲ್ಲಿ ವಾರ್ಷಿಕ ಶ್ರಾದ್ಧ ಮಾಡುವರು.

ಶ್ರಾದ್ಧದ ಕ್ರಮದಲ್ಲಿ ಮೂರು ಬಗೆ; 1. ಒಬ್ಬ ಬ್ರಾಹ್ಮಣನಿಗೆ ಕರೆದು ಪಿತೃ ಸ್ಥಾನದಲ್ಲಿ ಅಥವಾ ವಿಷ್ಣು / ವಿಶ್ವೇದೇವ ಸ್ಥಾನದಲ್ಲಿ ಕೂರಿಸಿ ಪೂಜಾದಿಗಳಿಂದ ಸತ್ಕರಿಸಿ ಪಿತೃ ಪೀತ್ಯರ್ಥವಾಗಿ (*ಪಿಂಡ ಪ್ರದಾನ ಮಾಡಿ/ಹಾಕಿ ಇಲ್ಲವೇ ಭೋಜನ ಮಾತ್ರಾ) ಬೋಜನ ಮಾಡಿಸುವುದು(ಗಂಧಾಕ್ಷತೆ ಶ್ರಾದ್ಧ-ಸರಳ ಶ್ರಾದ್ಧ). 2.ಎರಡು ಅಥವಾ ಮೂರು, 5 ಜನ ಅದಕ್ಕೂ ಹೆಚ್ಚು ಬ್ರಾಹ್ಮಣರಿಗೆ ಹೇಳಿ ಪಿತೃಸ್ಥಾನದಲ್ಲಿ ಒಬ್ಬರು , ಒಬ್ಬರು (ಇಬ್ಬರು) ವಿಶ್ವೇದೇವರು, ಒಬ್ಬರು (ಮೂವರು) ವಿಷ್ಣು ಸ್ಥಾನದಲ್ಲಿ ಕೂರಿಸಿ ಪೂಜಾದಿಗಳಿಂದ ಸತ್ಕರಿಸಿ ಪಿತೃಪೀತ್ಯರ್ಥವಾಗಿ ಪಿಂಡ ಪ್ರದಾನ ಸಹಿತ,ಬ್ರಾಹ್ಮಣರಿಗೆ (ವಿಷ್ಣು ಶ್ರಾದ್ಧ -ಪಿಂಡಪ್ರದಾನ ಶ್ರಾದ್ಧ) ಬೋಜನ ಮಾಡಿಸುವುದು, ಎರಡನೆಯಬಗೆ.೩. ಮೂರನೆಯ ಬಗೆ “ಅಗ್ನಿಕರಣ ಶ್ರಾದ್ಧ", ಮೇಲಿನಂತೆ ಬ್ರಾಹ್ಮಣರಿಗೆ ಸತ್ಕಾರ ಪೂಜೆಯ ಜೊತೆ , ಒಂದು ಹೋಮ ಮಾಡಿ ಪಿಂಡಮಾಡಿ ಅದರ ಉಳಿದ ಅನ್ನವನ್ನು ಹೋಮದ ಅಗ್ನಿಗೆ (ಹದಿನಾರು ಅಹುತಿಗಳನ್ನು) ಅರ್ಪಿಸುವದು . ಇದು ಪಿತೃವಿಗೆ ಅರ್ಪಿತವಾದುದನ್ನು ರಾಕ್ಷಸರು ಅಥವಾ ಇತರ ಶಕ್ತಿಗಳಿಂದ ಅಗ್ನಿಯು ರಕ್ಷಿಸಲಿ ಎಂಬ ಉದ್ದೇಶದಿಂದ ಮಾಡುವುದು (ಧರ್ಮಸಿಂಧು)

ವೀರಶೈವ ಮತ್ತು ಲಿಂಗಾಯತ ಮತಗಳಲ್ಲಿ ಅಂತ್ಯಸಂಸ್ಕಾರ ಕ್ರಮ

(ಈ ಕೆಳಗಿನ ಸಂಪ್ರದಾಯವು ಉತ್ತರ ಕರ್ನಾಟಕದಲ್ಲಿ ಬಳಕೆಯದು; ಕೆಲವು ಸಂಪ್ರದಾಯವು ಸ್ಥಳದಿಂದ ಸ್ಥಳಕ್ಕೆ ಬೇರೆಯಾಗಬಹುದು. ಇದು ಕೊಲ್ಲಾಪುರದ ಸರ್ಕಾರಿ ಅಂತರ್ಜಾಲತಾಣದಲ್ಲಿ ಇಂಗ್ಲಿಷ್ ಭಾಷೆಯಲ್ಲಿ ದಾಖಲಾಗಿದೆ)^[೯]

ಲಿಂಗಾಯತರಲ್ಲಿ ಅಂತ್ಯಕ್ರಿಯೆ

ಪೂರ್ವ ಕ್ರಿಯೆ

ವೀರಶೈವ ಅಥವಾ ಲಿಂಗಾಯತರ ಶಾಸ್ರೀಯ ಪದ್ದತಿ. ಒಬ್ಬ ಲಿಂಗಾಯತ ವ್ಯಕ್ತಿಯ ಸಾವಿನ ಸನ್ನಿಹಿತ ಸಮಯದಲ್ಲಿ ಅವರಿಗೆ, ಒಬ್ಬ ಜಂಗಮರಿಗೆ ಹಣವನ್ನು ದಾನ ಮಾಡಲು ಸಲಹೆ ಕೊಡಲಾಗುವುದು ಮತ್ತು ಸಾಧ್ಯವಾದರೆ ಒಂದು ಹಸುವಿನ ದಾನ ಮಾಡಲಾಗುವುದು. . ಅವನ ದೇಹದ ಪವಿತ್ರ ಭಸ್ಮವನ್ನು ಹಚ್ಚಲಾಗುತ್ತದೆ. ಅವರು ಸ್ಥಿತಿವಂತರಾದರೆ ಸಾಯುವ ವ್ಯಕ್ತಿಯ ರೂ ವೆಚ್ಚದಲ್ಲಿ, ಚಿತಾಭಸ್ಮವನ್ನು ಮತ್ತು ಅಡಿಕೆಯನ್ನು ರೂ. 100 ಅಥವಾ ಹೆಚ್ಚು ದಾನಮಾಡುವ/ನೀಡುವ ಕ್ರಮವಿದೆ. ಈ ವಿಧಿಯ ನಿರ್ವಾಹಕನ ಪಾಪವನ್ನು ಕಳೆಯುವುದೆಂದು ನಂಬಲಾಗಿದೆ. ಸಾಮಾನ್ಯವಾಗಿ ಈ ವಿಧಿಗಳನ್ನು ವಯಸ್ಸಾದ ಪುರುಷರು ಮತ್ತು ಮಹಿಳೆಯರು ಮಾತ್ರಾ ನಡೆಸುತ್ತಾರೆ. ವ್ಯಕ್ತಿಯು ಸಾವಿನಿಂದ ಉಳಿದರೆ ಅವನು ಅಥವಾ ಅವಳು ತನ್ನ ಮನೆ ಬಿಟ್ಟು ಒಂದು ಮಠದಲ್ಲಿ ತಮ್ಮ ಜೀವನದ ಉಳಿದ ಅವಧಿಯನ್ನು ಕಳೆಯಬೇಕಾಗುವುದು. ಕಾರಣ ಅವರನ್ನು ಪವಿತ್ರವೆಂದು ಪರಿಗಣಿಸಲು ಶುದ್ಧೀಕರಿಸುವ ಅಗತ್ಯವಿದೆ. ಜಂಗಮರು ಈ ವಿಧಿಗೆ ಒಳಗಾಗುವ ಅಗತ್ಯವಿಲ್ಲ ; ಕಾರಣ ಅವರು ಯಾವಗಲೂ ಪವಿತ್ರರೆಂದು ತಿಳಿಯಲಾಗುವುದು.

ಕೆಲವೊಮ್ಮೆ ಜಂಗಮರು ಪದ/ಪದ್ಯಗಳನ್ನು ಹಾಡುತ್ತಾರೆ. ಸಾಯುವ ವ್ಯಕ್ತಿಯನ್ನು ಬಿಳಿಯ ಹೊದಿಕೆಯ ಮೇಲೆ ಮಲಗಿಸಲಾಗುವುದು. ಸಾವಿನ ಕೆಲವು ನಿಮಿಷಗಳ ಮೊದಲು ಸ್ವಲ್ಪ ಪವಿತ್ರ ನೀರನ್ನು (ಗಂಗೆ) ಬಾಯಿಗೆ ಬಿಡಲಾಗುವುದು. ಅವನ ಮೈಮೇಲೆ ಆಭರಣಗಳು ಇದ್ದರೆ ಅವನ್ನು ತೆಗೆಯಲಾಗುವುದು.

ಮರಣ ನಂತರ

ಸಾವಿನ ನಂತರ, ದೇಹವನ್ನು, ಮನೆಯ ಬಳಿ ತೆರೆದ ಜಾಗದಲ್ಲಿಟ್ಟು ತಣ್ಣೀರಿನಲ್ಲಿ ತೊಳೆದು ದೇಹವನ್ನು ಪೂರ್ಣ ಉಡುಗೆ ತೊಡಿಸಲಾಗುವುದು. ಮೃತನನ್ನು ಒಂದು ಗೋಡೆಗೆ ವರಗಿಸಿ ಕೂರಿಸಿ ಕಾಲನ್ನು ಮಡಿಸಿ ಚಕ್ಕಲುಮಕ್ಕಲು ಮಾಡಲಾಗುವುದು. ಹೀಗೆ ಸುಮಾರು ಎರಡು ಅಥವಾ ಎಂಟು ಗಂಟೆಗಳ ಕಾಲ ಇಡಲಾಗುವುದು.ಒಂದು ವೇಳೆ ಹಳೆಯ/ವಯಸ್ಸಾದ ಮತ್ತು ಪ್ರಭಾವಿ ವ್ಯಕ್ತಿಯಾದರೆ ಇನ್ನೂಹೆಚ್ಚು ಕಾಲ ಇಡಬಹುದು. ಸತ್ತವರು ಜಂಗಮನಾದರೆ, ಹಳೆಯ ಮನುಷ್ಯ ಅಥವಾ ಮಹಿಳೆ ಇದ್ದರೆ, ವಚನ/ ಪದ/ಪದ್ಯಗಳನ್ನು ಹೇಳುತ್ತಾರೆ, ಮತ್ತು ಸಂಗೀತ ವಾಚನ ಇರುತ್ತದೆ. ಮೃತನ ಹೆಂಡತಿಯು ಇದ್ದರೆ, ತನ್ನ ಪತಿ ಕಟ್ಟಿದ ಮಾಂಗಲ್ಯ ದಾರ, ಗಾಜಿನ ಬಳೆ, ಮತ್ತು ಕಾಲ್ಬೆರಳ ಉಂಗುರಗಳನ್ನು ತೆಗೆಯಬೇಕು. ಅದನ್ನು ಶವವಾಹನದಲ್ಲಿ ಇಡಲಾಗುತ್ತದೆ. (ಶವವಾಹನ, ಪಲ್ಲಕ್ಕಿ ವಿಮಾನ? : ಈ ಸಂದರ್ಭದಲ್ಲಿ ಕುರ್ಚಿಗೆ ಅಲಂಕರಿಸಿ ವಿಶೇಷವಾಗಿ ತಯಾರಿಸಲಾಗುತ್ತದೆ)). ಬಾಳೆ ಗಿಡವನ್ನು ಲಂಬವಾಗಿ ಕುರ್ಚಿಯೊಂದರ ಕಾಲುಗಳಿಗೆ ಕಟ್ಟಿ , ಅದರ ಎಲೆಗಳನ್ನು ಸೇರಿಸಿ ಕಮಾನುಗಳಂತೆ ಒಟ್ಟಾಗಿ ಕಟ್ಟಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಾರೆ., ಮತ್ತು ಇಡೀ ಕುರ್ಚಿಯನ್ನು ಹೂವಿನ ದಂಡೆಗಳಿಂದ ಅಲಂಕರಿಸಲ್ಪಡಲಾಗುವುದು.. ಹೆಣವನ್ನು ಚಕ್ಕಲುಮಕ್ಕಲು ಮಾಡಿ ಕುರ್ಚಿಯಲ್ಲಿ ಕುಳಿತಿರುವಂತೆ ಇಡಲಾಗುವುದು. ಮತ್ತು ಕುರ್ಚಿಯ ಕಾಲಿನ ಅಡ್ಡ ಕಟ್ಟಿದ ಎಳವನ್ನು ನಾಲ್ಕು ಸ್ನೇಹಿತರು ಅಥವಾ ನೆರೆಯವರು ಹೊರುವರು.

ಮೆರವಣಿಗೆ

ಮೆರವಣಿಗೆಯೊಂದಿಗೆ ಬೆಂಕಿಯನ್ನು ತೆಗೆದುಕೊಂಡು ಹೋಗುವುದಿಲ್ಲ.; ಮತ್ತು ಮಹಿಳೆಯರು ಅದನ್ನು ಹಿಬಾಲಿಸುವುದಿಲ್ಲ. ಆ ಕುಟುಂಬ ಸ್ಥಿತಿವಂತರಾದರೆ ಸಂಗೀತಗಾರರು/ವಾದ್ಯದವರು ಅಂತ್ಯಕ್ರಿಯೆ ಮೆರವಣಿಗೆಯಲ್ಲಿ ಇರುವರು. ಒಂದು ಜಂಗಮ ಮರಣಿಸಿದಾಗ ಯಾವಾಗಲೂ ಸಂಗೀತ /ವಾದ್ಯದವರನ್ನು ಬಳಸಲಾಗುತ್ತದೆ. ದೇಹದ ಮೆರವಣಿಗೆ ಹೋಗುವಾಗ ಜನರು "ಶಿವ ಶಿವ", ಅಥವಾ "ಹರ ಹರ", ಎಂದು ಕೂಗುವರು; ಮತ್ತು ಮಧ್ಯದಲ್ಲಿ ಅಡಿಕೆ ಎಲೆಗಳು ಮತ್ತು ನಾಣ್ಯಗಳನ್ನು ದಾರಿಯಲ್ಲಿ ಎಸೆಯುವರು. ಏತನ್ಮಧ್ಯೆ ಕಾರ್ಮಿಕರು ಅಗೆದು ಸಮಾಧಿ (ಗುಂಡಿ) ತಯಾರಿಸ ಲಾಗುತ್ತದೆ. ಸಮಾಧಿಯು , 4 ಅಡಿ ಉದ್ದ, 2 ಅಡಿ ಅಗಲ, ಮತ್ತು 3 ಅಡಿ ಆಳ.ಇರುವುದು. ಸಮಾಧಿಯ ಪೂರ್ವ ಭಾಗದಲ್ಲಿ ಇಡಲು ಸಾಕಷ್ಟು ದೊಡ್ಡ ಗೂಡುಕತ್ತರಿಸಿ ಸಾಕಷ್ಟು ಸ್ಥಳ ಮಾಡಲಾಗುವುದು.

ಸ್ಮಶಾನದಲ್ಲಿ

ಸಮಾಧಿಯ ಒಳಗೆ ಜಂಗಮರ ಪಾದ ತೊಳೆದ ನೀರಿನಲ್ಲಿ, ಜೊತೆಗೆ ಗೋಮಯದಿಂದ ಶುದ್ಧೀಕರಿಸಲಾಗುತ್ತದೆ. ಸಮಾಧಿಯ ಹೊರಗೆ, ಪ್ರತಿ ಮೂಲೆಯಲ್ಲಿ, ಒಂದು ಮಣ್ಣಿನ ಲಿಂಗ ಮುಂದೆ ಮಣ್ಣಿನ ಎತ್ತು ಇಡುವರು. ದೇಹವನ್ನು ಸ್ನೇಹಿತರು ಮತ್ತು ಬಂಧುಗಳು , ನೆರೆಯವರು ಮೂಲಕ ಸಮಾಧಿಯ ಒಳಗೆ ಇಳಿಸುವರು. ಕಡಿಮೆ ಮತ್ತು ಎದುರಿಸುತ್ತಿರುವ ಪಶ್ಚಿಮದ ಕಡೆ ಮುಖಮಾಡಿ ಸ್ಥಾಪಿಸುವರು. ಹಾಕಿತು. ಮೃತನು/ಳು ಧರಿಸಿರುವ ಲಿಂಗದ ಕರಡಿಗೆಯನ್ನು ಉತ್ತರಾಧಿಕಾರಿಗಳು ಇಟ್ಟುಕೊಂಡು, ಅದರಲ್ಲಿರುವ ಲಿಂಗವನ್ನು ದೇಹದ ಎಡಗೈಯಲ್ಲಿ ಇಡುವರು. ಪೂಜಾರಿಯು,ಅದನ್ನು ತೊಳೆದು , ಅದಕ್ಕೆ ಭಸ್ಮವನ್ನು ಹಚ್ಚಿ ಅದರ ಮೇಲೆ ಅಡಿಕೆ ವೀಳಯದ ಎಲೆಗಳನ್ನು ಇಡುತ್‍ತಾನೆ. ಅವರು ಎಲ್ಲಾ ಪ್ರಸ್ತುತ ಇರುವವರಿಗೂ ಎಲೆಗಳನ್ನು ಕೊಟ್ಟು ಕೆಲವು ಎಲೆಗಳನ್ನು ಸತ್ತವನ ತಲೆಯ ಮೇಲೆ ಹಾಕುವನು. ಮತ್ತು ಉಳಿದವರು ಕೂಡಾ ಅವನ ನಂತರ ತಮ್ಮ ಎಲೆಗಳನ್ನು ಮೃತನ ತಲೆಯ ಮೇಲೆ ಹಾಕುವರು . ಮೃತನು ಸ್ವಾಮಿಯಾಗಿದ್ದರೆ, “ಶಿವ ನಿರುವ ಕೈಲಾಸದ ಬಾಗಿಲು ತೆರೆಯಲಿ”, ಎಂದು ಒಂದು ಟಿಪ್ಪಣಿ ಬರೆದು ಮೃತನ ಕೊರಳಿಗೆ ಬಂಧಿಸಲಾಗುವುದು. ದೇಹವನ್ನು ಉಪ್ಪು ಮತ್ತು ಭಸ್ಮ/ ಬೂದಿಯಿಂದ ಮುಚ್ಚಿ ನಂತರ ಮಣ್ಣಿನಿಂದ ಮುಚ್ಚಲಾಗುತ್ತದೆ. ಅದರ ಮೇಲೆ ಮೇಲೆ ಕಲ್ಲಿನ ಒಂದು ಅಥವಾ ಎರಡು ಚಪ್ಪಡಿಗಳನ್ನು ಇಡಲಾಗುವುದು. ಪೂಜಾರಿಯು ಆ ಕಲ್ಲಿನ ಮೇಲೆ ನಿಲ್ಲುವನು. ಮತ್ತು ಶೋಕತಪ್ತರು , ಅವನ ಕಾಲುಗಳನ್ನು ತೊಳೆದು ಅವುಗಳ ಮೇಲೆ ಹೂಗಳು ಮತ್ತು ವೀಳೆಯದ ಎಲೆಗಳನ್ನು ಇಡುವರು. ಅವನಿಗೆ ಹಣ/ದಕ್ಷಿಣೆ ಕೊಡುವರು. . ಭಿಕ್ಷುಕರಿಗೂ ಹಣ ನೀಡಲಾಗುತ್ತದೆ. ಯಾಜಕನ ಅಡಿಗಳನ್ನು ಪೂಜಿಸುವವರೆಗೂ ಓಲಗ/ಸಂಗೀತ ಊದುವರು.

ಸಮಾಧಿಕ್ರಿಯೆ ನಂತರ ಮನೆಯಲ್ಲಿ

ನಂತರ ಒಂದು ನದಿಗೆ ಅಥವಾ ಬಾವಿಗೆ ಹೋಗಿ ಚೆನ್ನಾಗಿ, ಸ್ನಾನ ಮಾಡಿ , ಶೋಕಾಚರಣೆಯ ಮನೆಗೆ ಒದ್ದೆಯಾದ ಬಟ್ಟೆಗಳಲ್ಲಿ ಮರಳುವರು ಪುನಃ ಪಾದೋದಕ ಕುಡಿದು , ಗ್ರಂಥಗಳ ಪಠಣವನ್ನು ಪುನರಾವರ್ತಿತ ಮಾಡಲಾಗುತ್ತದೆ. ಜಂಗವ್ಮರಿಗೆ ಮತ್ತ ಇತರರಿಗೆ ಬೋಜನ ನೀಡಲಘುವುದು. ಬಡವರಿಗೆ ದಾನ ಕೊಡಲಾಗುವುದು. ಆದಿನ ಅಥವಾ 5ನೇ ದಿನ, ಮೃತನ ಹಳೆಯ ಬಟ್ಟೆಗಳನ್ನು ಜಂಗಮರಿಗೆ ಅಥವಾ ಬಡವರಿಗೆ ಕೊಡಲಾಗುವುದು. ಸ್ವಾಮಿಗಳಿಗೆ ಒಂದು ಜೊತೆ ಪಾದುಕೆ, ಛತ್ರಿ, ಪಾತ್ರೆ, ಕೊಡಲಾಗುವುದು. ಶ್ರೀಮಂತರು ಗೋವನ್ನು ಕೊಡುವರು. 3ನೇ , 5ನೇ, ಅಥವಾ ಏಳನೇ ದಿನ ಜಂಗಮರಿಗೂ ಬಂಧುಗಳಿಗೂ ಸಂತರ್ಪಣೆ (ಭೋಜನ) ಕಾರ್ಯಕ್ರಮವಿರುವುದು. ಆನಂತರ ಆ ಕುಟುಂಬವು ಪರಿಶದ್ಧಿಯಾದಂತೆ ; ಆನಂತರ ಆ ಮನೆಯಲ್ಲಿ ಯಾರು ಬೇಕಾದರೂ ಉಣ್ನಬಹುದು.., . ಯಾವುದೇ ಮಾಸಿಕ ಅಥವಾ ವಾರ್ಷಿಕ sಶ್ರಾದ್ಧ ವಿರುವುದಿಲ್ಲ. ಸ್ಥಿತಿವಂತನಾದ ಕುಟುಂಬವಾದರೆ , ಸಮಾಧಿ ಮೇಲೆ ಕಲ್ಲಿನ ಲಿಂಗ ಮತ್ತು ನಂದಿ (ಎತ್ತು) ನಿರ್ಮಿಸಲಾಗುವುದು. ಮತ್ತು ಅವರ ಕುಟುಂಬದ ಕೆಲವು ಸದಸ್ಯರ ಮೂಲಕ ಅದನ್ನು ದಿನವೂ ಪೂಜಿಸಲಾಗುತ್ತದೆ

ಆಧುನಿಕ ಚಿಂತನೆ-ಅರ್ಥ

ಶ್ರಾದ್ಧ ಒಂದು ಸಂಸ್ಕೃತ ಶಬ್ದ ಮತ್ತು ಇದರರ್ಥ ಎಲ್ಲ ಪ್ರಾಮಾಣಿಕತೆ ಮತ್ತು ವಿಶ್ವಾಸದಿಂದ (ಶ್ರದ್ಧೆ) ನಡೆಸಲಾದ ಏನೇ ಅಥವಾ ಯಾವುದೇ ಕ್ರಿಯೆ. ಹಿಂದೂ ಧರ್ಮದಲ್ಲಿ, ಅದು ಒಬ್ಬರ ಪೂರ್ವಜರಿಗೆ (ಪಿತೃ), ವಿಶೇಷವಾಗಿ ಒಬ್ಬರ ಮೃತ ಹೆತ್ತವರಿಗೆ ಗೌರವಾರ್ಪಣೆ ಸಲ್ಲಿಸಲು ಒಬ್ಬರು ನಡೆಸುವ ಕ್ರಿಯಾವಿಧಿ. ಪರಿಕಲ್ಪನಾತ್ಮಕವಾಗಿ, ಅದು ಜನರಿಗೆ ತಮ್ಮ ಹೆತ್ತವರು ಹಾಗು ಪೂರ್ವಜರ ಕಡೆಗೆ ಹೃತ್ಪೂರ್ವಕ ಕೃತಜ್ಞತೆ ಹಾಗು ವಂದನೆಗಳನ್ನು ವ್ಯಕ್ತಪಡಿಸಲು ಒಂದು ರೀತಿ, ಅವರು ಏನಾಗಿದ್ದಾರೊ ಅದಕ್ಕೆ ಅವರಿಗೆ ನೆರವಾಗಿದ್ದಕ್ಕಾಗಿ ಮತ್ತು ಅವರ ಶಾಂತಿಗಾಗಿ ಪ್ರಾರ್ಥಿಸಲು.

ಮೃತ ವ್ಯಕ್ತಿಗಳ ವಂಶದಲ್ಲಿ ಹುಟ್ಟಿದುದರ ಪ್ರಯುಕ್ತ ಅವರಿಂದ ಪಡೆದ ಸಹಾಯ ಹಾಗೂ ಮಾನವರಾಗಿ ಹುಟ್ಟಲು ಕಾರಣಿಭೂತರಾದ್ದರಿಂದ ಋಣ ಪರಿಹಾರಕ್ಕೆ ಕೃತಜ್ಹತೆಗಾಗಿ ಮಾಡುವ ಶ್ರಾದ್ದ.

ಅಂತಿಮ ಸಂಸ್ಕಾರ-ಇತರೆ ಮತಧರ್ಮಗಳಲ್ಲಿ

1779 ಅಲ್ಜೇರಿಯಾ ಉತ್ತರಕ್ರಿಯೆ(ಇಂಗ್ಲಿಷ್ ತಾಣದಂತೆ)

ಇಸ್ಲಾಮಿನಲ್ಲಿ ಉತ್ತರಕ್ರಿಯೆ

ಅವರು(ಅರೇಬಿಕ್ ನಲ್ಲಿ ಝನಜಾಃ ಎನ್ನುವರು.) ಇಸ್ಲಾಂ ಧರ್ಮದಲ್ಲಿ ಉತ್ತರಕ್ರಿಯೆ, ತಕ್ಕಮಟ್ಟಿಗೆ ನಿರ್ದಿಷ್ಟ ವಿಧಿಗಳನ್ನು ಅನುಸರಿಸಿ. ಎಲ್ಲಾ ಸಂದರ್ಭಗಳಲ್ಲಿ, ಷರಿಯಾ (ಇಸ್ಲಾಮಿಕ್ ಧಾರ್ಮಿಕ ಕಾನೂನು) ಕಾನೂನು ಪ್ರಕಾರ ನಡೆಯುವುದು. ಸ್ನಾನ ಮತ್ತು ಬಿಳಿ ಬಟ್ಟೆಯಿಂದ ಮುಚ್ಚುವುದು, ಹಿಂದೆ ಪ್ರಾರ್ಥನೆ ನಂತರ ದೇಹದ ಸಮಾಧಿ ಒಳಗೊಂಡ ಸರಳ ಆಚರಣೆಯಿಂದ ಕೂಡಿತ್ತು, ದೇಹದಹನದ ಅಂತ್ಯಸಂಸ್ಕಾರ ನಿಷಿದ್ಧವಾಗಿದೆ.

• 1.ಅಂತ್ಯಸಂಸ್ಕಾರದ ಆಚರಣೆಗಳು ಸಾಮಾನ್ಯವಾಗಿ ಸಾಧ್ಯವಾದಷ್ಟು ಬೇಗ ನಡೆಯಬೇಕೆಂಬುದು:
• 2. ಯುದ್ಧದ ಅಸಾಧಾರಣವಾದ ಸಂದರ್ಭಗಳಲ್ಲಿ ಹೊರತುಪಡಿಸಿ, ಹೆಣಕ್ಕೆ ಸ್ನಾನ.
• 3.ಒಂದು ಬಿಳಿ ಹತ್ತಿ ಅಥವಾ ಲಿನಿನ್ ಬಟ್ಟೆಯನ್ನು ಹೆಣ ವನ್ನು ಮುಚ್ಚುವುದು.
• 4.ಸಂಸ್ಕಾರದ ಪ್ರಾರ್ಥನೆ
• 5.ಒಂದು ಗುಂಡಿಯಲ್ಲಿ ಸತ್ತ ದೇಹ ಹುಗಿಯುವುದು
• 6.ಸ್ಥಾನೀಕರಣ ಅದರ ಮುಖ ಅಥವಾ ದೇಹದ ಬಲಭಾಗಕ್ಕೆ ತಿರುಗಿಸಿದಾಗ ಮೆಕ್ಕಾ ಕಡೆಗೆ ಮುಖ ಇರಬೇಕು.

ಯಹೂದಿ ಉತ್ತರಕ್ರಿಯೆ

ಇದು ಇಸ್ಲಾಮಿನ ಕ್ರಮ ಹೋಲುತ್ತದೆ. ಜುದಾಯಿಸಂ ನಲ್ಲಿ ಅಸಲೇಖಾ ಎಂಬ ಸಂಕೀರ್ಣ ನಿಯಮಗಳಿವೆ ‘.

ಅವರು ಕೆಲವು ಸಂಪ್ರದಾಯಗಳು ವ್ಯತ್ಯಾಸ ಇವೆ. ಆದರೂ ಜುದಾಯಿಸಂ ನಲ್ಲಿ, ಉತ್ತರಕ್ರಿಯೆ, ತಕ್ಕಮಟ್ಟಿಗೆ ನಿರ್ದಿಷ್ಟ ವಿಧಿಗಳನ್ನು ಅನುಸರಿಸಿ ಇಸ್ಲಾಂ ಧರ್ಮದ ಹಲವಾರು ವೈಶಿಷ್ಟ್ಯಗಳನ್ನು ಹಂಚಿಕೊಳ್ಳುತ್ತದೆ. ಸ್ನಾನ ಮತ್ತು ಟೋರಾಹ್ ಪ್ರಾರ್ಥನೆ ಮತ್ತು ವಾಚನಗೋಷ್ಠಿಗಳು ಜೊತೆಗೂಡಿ ಗೋರಿಯಲ್ಲಿ ದೇಹದ ಸಮಾಧಿ. ಪಾದಗಳು ಜರೆಸಲಿಂನ ದೇವಾಯದ ಕಡೆ ಇರಬೇಕು. ಇವು.

• 1.ಸಂಸ್ಕಾರ ವಿಧಿಗಳನ್ನು ಸಾಮಾನ್ಯವಾಗಿ ಸಾಧ್ಯವಾದಷ್ಟು ಬೇಗ ನಡೆಯಬೇಕೆಂಬುದು:
• 2.ಹೆಣ ಸ್ನಾನ.
• 3.ಹೆಣ ಮಹಿಳೆಯರಿಗೆ ಸಾದಾ ಬಿಳಿ ಬಟ್ಟೆ ಮುಚ್ಚಿವುದು; ಪುರುಷರಿಗೆ ಒಂದು (ಶಾಲು)
• 4. ಮೃತ ದೇಹದ ಮೇಲೆ ಗಡಿಯಾರ ಇಡಬೇಕು
• 5. ಒಂದು ಗುಂಡಿಯಲ್ಲಿ (ಸತ್ತ) ದೇಹವನ್ನು ಹೂಳುವುದು.
• 6.ಪಾದಗಳು ದೇವಾಲಯ ಜೆರುಸಲೆಮ್ ಟೆಂಪಲ್ ಮೌಂಟ್ ಎದುರಿಗಿರುವಂತೆ ಮಾಡಲಾಗುತ್ತದೆ .( ಮರಣಿಸಿದವರನ್ನು ಉದ್ಧಾರಕ ಆಗಮಿಸಿ ಸತ್ತವನನ್ನು ಸಚೇತನಗೊಳಿಸುವನು ಎಂಬ ನಂಬುಗೆ ಮತ್ತು ನಿರೀಕ್ಷೆಯಲ್ಲಿ)

ಸಿಖ್ ಧರ್ಮದಲ್ಲಿ ಅಂತ್ಯ ಸಂಸ್ಕಾರ

ಸಿಖ್ ಧರ್ಮವು ಸಾವನ್ನು ಕೇವಲ ಒಂದು ನೈಸರ್ಗಿಕ ಪ್ರಕ್ರಿಯೆ ಎಂದು ಪರಿಗಣಿಸುವುದಿಲ್ಲ., ನಿಜವಾಗಿ ಇದು ದೇವರ ನಿಯಮ ಅಥವಾ ಸಂಕಲ್ಪದಿಂದ ಆಗುವ ಕ್ರಿಯೆ. (ಹುಕಮ್) ಏಕೆಂದರೆ ಸಿಖ್ಖರು, ಜನನ ಮತ್ತು ಮರಣಗಳು ದೇವರಿಂದ "ಬರುವ ಮತ್ತು ಅವನಲ್ಲಿಗೆ ಹೋಗುವ" ಮಾನವ ಜೀವನದ ಪುನರಾವರ್ತಿತ ಕ್ರಿಯೆ. ಜೀವನ ಚಕ್ರ ಎಂದು ಭಾವಿಸುವರು (ਆਵਣੁ ਜਾਣਾ, ಆಣಾ ಜಾನಾ) ಅಥವಾ ಜೀವನವು ಈ ಚಕ್ರದಿಂದ ಬಿಡುಗಡೆ ಹೊಂದಿ ದೇವರಲ್ಲಿ ಸಂಪೂರ್ಣ ಏಕತೆ ಹೊಂದಲು ಜನನ ಮರಣ ಕ್ರಿಯೆ ನಡೆಯುವುದು. ಸಿಖ್ಖರು ಪುನರ್ಜನ್ಮದಲ್ಲಿ ನಂಬಿಕೆ ಇಡುವರು. .

ಆದರೆ, ತದ್ವಿರುದ್ಧವಾಗಿ, ಆತ್ಮ ಸ್ವತಃ ಜನನ ಮರಣಗಳ ಕೇವಲ ಚಕ್ರದ ವಿಷಯವಲ್ಲ.. ಸಾವು ಈ ಜಗತ್ತಿನ/ಬ್ರಹ್ಮಾಂಡದ ಮೂಲಕ ತನ್ನ ಪ್ರಯಾಣದಲ್ಲಿ ಪ್ರಗತಿಯನ್ನು ಹೊಂದುತ್ತಾ ದೇವರ ಬಳಿ ಮರಳಿ ಹೋಗಿ ಸೇರುವುದೇ ಆಗಿದೆ. ಸಿಖ್ ಯಾವಾಗಲೂ ನಿರಂತರವಾಗಿ ಸಾವಿನ ನೆನಪು ಇಟ್ಟು ಕೊಳ್ಳುತ್ತಾನೆ. ಆದ್ದರಿಂದ ಜೀವನದಲ್ಲಿ ಪ್ರಾರ್ಥನಾಪರನಾಗಿದ್ದು ಪ್ರಾಪಂಚಿಕವಾಗಿ ಅನಾಸಕ್ತನಾಗಿದ್ದು ದೇವ ಸನ್ನಿಧಿಗೆ ಹೋಗಲು ಕಾತರನಾಗಿರುತ್ತಾನೆ.

“ಅಂತಮ್ ಸಂಸ್ಕಾರ್”, ನಲ್ಲಿ ಗೋಳಾಡುವುದು ಅಥವಾ ಜೋರಾಗಿ ಅಳುವುದು, ಅಥವಾ ಸಿಖ್ ಸಂಸ್ಕೃತಿಯಲ್ಲಿ ಸಾರ್ವಜನಿಕ ದುಃಖ ಪ್ರದರ್ಶನಕ್ಕೆ ವಿರೋಧವಿದೆ. ಮತ್ತು ಅದು ಕನಿಷ್ಠ ವಿರಬೇಕು. ಮರಣದ ನಂತರ ಮೃತನ ದೇಹದ ದಹನ ಹೆಚ್ಚು ಸ್ವೀಕಾರಾರ್ಹ, ಸಮುದ್ರದಲ್ಲಿ ವಿಸರ್ಜನೆ, ಸಮಾಧಿ ಯಾವುದೇ ವಿಧಾನಗಳ ಅಂತ್ಯಸಂಸ್ಕಾರಕ್ಕೆ ಅವಕಾಶವಿದೆ. , ಮೃತರ ಗೋರಿಗಳ ಪೂಜೆಗೆ ವಿರೋಧವಿದೆ. ದೇಹವು ಆತ್ಮದ ಒಂದು ಗೋಡು ಮಾತ್ರ. ವ್ಯಕ್ತಿಯ ಆತ್ಮವು ನಿಜವಾದ ಸಾರ/ಸತ್ವ ಎಂದು ಪರಿಗಣಿಸಲಾಗಿದೆ.

ಅಂತ್ಯ ಸಂಸ್ಕಾರದ ದಿನ ದೇಹವನ್ನು ತೊಳೆದು /ಸ್ನಾನ ಮಾಡಿಸಿ, ಬಟ್ಟೆ ತೊಡಿಸುತ್ತಾರೆ ಮತ್ತು ನಂತರ ಗುರುದ್ವಾರ ಅಥವಾ ಮನೆಗೆ ಕೊಂಡೊಯ್ದು ಮೃತರ ಬಂಧುಗಳಿಗೆ ಸಮಾಧಾನ ಭಾವನೆಯನ್ನು ಉಂಟುಮಾಡಲು, ಶ್ರೀ ಗುರು ಗ್ರಂಥ ಸಾಹಿಬ್ ಜಿ ನಿಂದ ಶ್ಲೋಕ (ಶಾಬಾದ್) ವನ್ನು ಸಿಖ್ಖರ ಸಭೆಯಲ್ಲಿ ಪಠಿಸಿ, "ವಾಹೆ ಗುರೂಜಿಕಿ" ಸಂಬಂಧಿಕರು ಶವಪೆಟ್ಟಿಗೆಯಲ್ಲಿ ಬಳಿ ಕುಳಿತಾಗ ಕೀರ್ತನವನ್ನು ಸಹ ಪಠಿಸುತ್ತಾರೆ. ಈ ಸೇವೆಯು ಸಾಮಾನ್ಯವಾಗಿ 30 ರಿಂದ 60 ನಿಮಿಷಗಳ ತೆಗೆದುಕೊಳ್ಳುತ್ತದೆ. ಶವಪೆಟ್ಟಿಗೆಯನ್ನು ಶ್ಮಶಾನ ಕ್ಕೆ ತೆಗೆದುಕೊಂಡು ಮೊದಲು ಆರ್ದಾಸ್ ( Ardas)ನ್ನು ಹೇಳಲಾಗುತ್ತದೆ.

ಸ್ಮಶಾನ ಕ್ರಿಯೆ ಸಮಯದಲ್ಲಿ, ಕೆಲವು ಶಾಬಾದ್ ಹಾಡಬಹುದು. ಮತ್ತು ಮೃತ ವ್ಯಕ್ತಿಯ ಬಗ್ಗೆ ಅಂತಿಮ ಭಾಷಣ ಮಾಡಬಹುದು. ಹಿರಿಯ ಮಗ ಅಥವಾ ಒಂದು ನಿಕಟ ಸಂಬಂಧಿಯಿಂದ ಸಾಮಾನ್ಯವಾಗಿ ಸ್ಮಶಾನ ಪ್ರಕ್ರಿಯೆ ಆರಂಭವಾಗುತ್ತದೆ -ಚಿತೆಗೆ ಬೆಂಕಿ ಕೊಡಲಾಗುವುದು. ಅಥವಾ ಉರಿಸುವ ಗುಂಡಿಯನ್ನು ಒತ್ತಿ ಬೆಂಕಿಮಾಡಬಹುದು. . ಈ ಕ್ರಿಯೆ ಸಾಮಾನ್ಯವಾಗಿ ಸುಮಾರು 60 /30 ನಿಮಿಷಗಳ ಕಾಲ ತೆಗೆದುಕೊಳ್ಳುತ್ತದೆ.

ಸಂಗ್ರಹಿಸಿದ ಚಿತಾಭಸ್ಮವನ್ನು ನಂತರ ಪಂಜಾಬ್ ನ ನದಿಗಳಿಗೆ ಹಾಕಿ ವಿಸರ್ಜಿಸಬೇಕು. (ಭಾರತ ಐದು ಪ್ರಸಿದ್ಧ ನದಿಗಳು) ಸಿಖ್ ರು ಸತ್ತ ಅವಶೇಷಗಳ ಮೇಲೆ ಸ್ಮಾರಕಗಳನ್ನು ಕಟ್ಟುವುದಿಲ್ಲ. ಅಂತ್ಯ ಕ್ರಿಯೆ ನಂತರ ಅನುಕೂಲಕರ ಸಮಯದಲ್ಲಿ ಗುರು ಗ್ರಂಥ ಸಾಹಿಬ್ ಇರುವೆಡೆ ನಾಮಸ್ಮರಣೆ ಮಾಡಬಹುದು.:

ಶ್ರೀ ಗುರು ಗ್ರಂಥ ಸಾಹಿಬ್ ಜಿ ರಿಂದ ಶ್ಲೋಕ ಗಳನ್ನು ಹಾಡಲಾಗುತ್ತದೆ. ("ಆನಂದ್ ಸಾಹಿಬ್" "ಆನಂದದ ಹಾಡು,"). ಮೊದಲ ಐದು ಮತ್ತು ಅಂತಿಮ ಪದ್ಯಗಳನ್ನು ಪಠಿಸುವರು.. ಸಿಖ್ ಧರ್ಮದ ಬೆಳಗಿನ ಪ್ರಾರ್ಥನೆ ಮೊದಲ ಐದು ಪದ್ಯಗಳನ್ನು, ನಾಮಸ್ಮರಣೆ ("ಜಪ್ಜಿ ಸಾಹಿಬ್") ಗಟ್ಟಿಯಾಗಿ ಓದುವರು. ಒಂದು ಹುಕಮ್, ಅಥವಾ ಯಾದೃಚ್ಛಿಕ ಪದ್ಯ, ಶ್ರೀ ಗುರು ಗ್ರಂಥ ಸಾಹಿಬ್ ಜಿ ಓದುವುದಕ್ಕೆ. ಆರ್ಧಾಸ್ ಪ್ರಾರ್ಥನೆ ನೆಡೆಯುವುದು., ಪ್ರಸಾದ-ಪವಿತ್ರ ಸಿಹಿ, ವಿತರಿಸಲಾಗುತ್ತದೆ. ಲಂಗರ್, ಒಂದು ಊಟವನ್ನು ಅತಿಥಿಗಳಿಗೆ ಬಡಿಸಲಾಗುತ್ತದೆ. “ಸಿದ್ಧರಣ ಮಾರ್ಗ” ನಾಮಸ್ಮರಣೆ ಓದಲು ಬಂದಿದ್ದರೂ, ಕುಟುಂಬದವರು ದೈನಂದಿನ ಕೀರ್ತನೆಗಳನ್ನು ಹಾಡಬಹುದು.

ಈ ಸಮಾರಂಭದಲ್ಲಿ ಸಹಜ ನಾಮಸ್ಮರಣೆ ಸಂತ ಪಥ ಭೋಗ, ಕೀರ್ತನ (“ಆರ್ದಾಸ್”) ನಂತರ, ರಾತ್ರಿ ಸಮಯದ ಪ್ರಾರ್ಥನೆ, 1 ವಾರ ಪಠಿಸುವರು ಮತ್ತು "ಅಂತಿಮ ಪ್ರಾರ್ಥನೆ" ಎಂಬ ಪ್ರಾರ್ಥನೆಯನ್ನು (the "Antim Ardas") ವಾರದ ಕೊನೆಗೆ ಪಠಿಸಲಾಗುವುದು.^[೫]

ಅಂತಿಮ ಸಂಸ್ಕಾರದಲ್ಲಿ ಪಶ್ಚಿಮ ದೇಶಗಳ ಕ್ರಮ

ಪ್ರಾಚೀನ ಗ್ರೀಸ್

(ಮುಖ್ಯ ಲೇಖನ:ಸಂಸ್ಕಾರ )

ಪ್ರೊಥೇಸಿಸ್ ವಿಧಿ:ಹೆಂಗಸರು ಶಾಸ್ತ್ರ ವಿಧೀಯಂತೆ ಹೆಣದ ಎದುರು, ಸತ್ತ ಶೋಕಾಚರಣೆಗೆ ಕೂದಲನ್ನು ಕಿತ್ತುಕೊಳ್ಳುತ್ತಿರುವುದು.(ಅಟ್ಟಿಕ್ ಕ್ರಿ.ಪೂ.ಆರನೇ ಶತಮಾನದ ಅಂತ್ಯ ಕಾಲದ ಚಿತ್ರ)

ಅಂತ್ಯಕ್ರಿಯೆಗೆ ಗ್ರೀಕ್ ಪದ - (ಕೇಡೆಲಾ)(κηδεία) - ಎಂದರೆ, ಯಾರಾದರೂ ಆರೈಕೆಮಾಡು ಕ್ರಿಯಾಪದ ಕಡೋಮಲ್ (κήδομαι) ನಿಂದ ಪಡೆಯಲಾಗಿದೆ.. 3000 ಕ್ರಿ.ಪೂ.ದ ಸೈಕ್ಲಾಡಿಕ್ ಕಾಲದಿಂದ - 1200-1100 ಕ್ರಿ.ಪೂ. ಅಡಿಯ ಹೈಪೋಮೇಸಿಯನ್ ಕಾಲದವರೆಗೂ ಸಮಾಧಿ ಮಾಡುವುದು ಇತ್ತು. 11 ನೇ ಶತಮಾನದ ನಾಗರಿಕತೆಯಿಂದ ದಹನ ಸಂಸ್ಕಾರ ಮುಖ್ಯ ವಾಡಿಕೆಯಾಯಿತು. ಇದು ಬಹುಶಃ ಪೂರ್ವದ ಪ್ರಭಾವ.. ಕ್ರಿಶ್ಚಿಯನ್ ಯುಗದ ರವರೆಗೆ, ಈ ಪದ್ದತಿ ಇದ್ದು ನಂತರ ಸತ್ತವರನ್ನು ಸಮಾಧಿಮಾಡುವ ಕ್ರಮ ಆಚರಿಸಲ್ಪಡುತ್ತಿದೆ

ಹೋಮರಿಕ್ ಕಾಲದಿಂದ ಪ್ರಾಚೀನ ಗ್ರೀಕ್ ಅಂತ್ಯಕ್ರಿಯೆ ಪ್ರೊತೆಸಿಸ್ (πρόθεσις), (ἐκφορά), ಸಂಸ್ಕಾರ ಮತ್ತು ತೀಕ್ಫೊರಾ(περίδειπνον) ಒಳಗೊಂಡಿತ್ತು. ಹೆಚ್ಚಿನ ಸಂದರ್ಭಗಳಲ್ಲಿ, ಈ ಪ್ರಕ್ರಿಯೆ ಇಂದಿನವರೆಗೆ ನಿಷ್ಠೆಯಿಂದ ಗ್ರೀಸ್ ಹಿಂಬಾಲಿಸುತ್ತದೆ.

ಪ್ರೊತೆಸಿಸ್:- ಹಾಸಿಗೆಯ ಮೇಲೆ ಮೃತರ ದೇಹವನ್ನು ಇಟ್ಟು ಅವರ ಸಂಬಂಧಿಗಳು ಶೋಕಗೀತೆ ಹಾಡುವುದು. ಶವಪೆಟ್ಟಿಗೆ (ಕ್ಯಾಸ್ಕೆಟ್) ಇರಿಸಲಾಗುತ್ತದೆ. ಗ್ರೀಕ್ ಉತ್ತರಕ್ರಿಯೆಯಲ್ಲಿ ಅದು ಯಾವಾಗಲೂ ತೆರೆದಿರುತ್ತದೆ. ಒಂದು ಪ್ರಮುಖ ಗ್ರೀಕ್ ಸಂಪ್ರದಾಯದ ಸತ್ತವನು ವಾಸವಿದ್ದ ಮನೆಯಲ್ಲಿ ನಡೆಯುತ್ತದೆ. ಕುಟುಂಬದವರು ಶೋಕಗೀತೆ ಹಾಡುವಾಗ (ಮೌರ್ನ್ ಫುಲ್) ವೃತ್ತಿಪರ ಶೋಕತಪ್ತರನ್ನು, ಹಾಡುಗಳನ್ನು ಹೇಳಲು ಕರೆತ್ತಿದ್ದರು. (ಆಧುನಿಕ ಯುಗದಲ್ಲಿ ಇದು ಕೊನೆಗೊಂಡಿವೆ). ಹಿಂದಿನ ಮೃತರ ಸಂಸ್ಕಾರ ಕ್ರಮವನ್ನು ಇನ್ನೂ ಉಳಿಸಿಕೊಳ್ಳಲಾಗಿದೆ ಮೃತನ ಅಚ್ಚುಮೆಚ್ಚಿನವರು ಇಡೀ ರಾತ್ರಿ ಶವವನ್ನು ಕಾಯುವರು.

ಎಕಫೋರಾ ವಿಧಿ ಮೃತನ ಉಳಿದ ವಸ್ತುಗಳನ್ನು ಅವನ ನಿವಾಸದಿಂದ, ಚರ್ಚ್ ಮತ್ತು ಸಮಾಧಿ ಸ್ಥಳಕ್ಕೆ ಸಾಗಿಸುವ ಪ್ರಕ್ರಿಯೆ .. ಪ್ರಾಚೀನ ಕಾಲದಲ್ಲಿ ಕಾನೂನಿನ ಪ್ರಕಾರ ಮೆರವಣಿಗೆ ನಗರದ ಬೀದಿಗಳಲ್ಲಿ ಮೌನವಾಗಿ ಸಮಾಧಿಸ್ಥಳಕ್ಕೆ ಹೋಗುವುದಾಗಿತ್ತು., ಸಾಮಾನ್ಯವಾಗಿ ಕೆಲವು ಮೃತರ ನೆಚ್ಚಿನ ವಸ್ತುಗಳನ್ನು ಸಲುವಾಗಿ ಶವಪೆಟ್ಟಿಗೆಯಲ್ಲಿ ಇರಿಸಲಾಗುತ್ತಿತ್ತು. "ಅವು ಅವನ ಜೊತೆಗೆ ಹೋಗಲಿ ಎಂದು".ಮೃತರ ಅಧೋಲೋಕಕ್ಕೆ ಸಾಗಿಸುವ 'ಚಾರೋನ' ದೋಣಿಯ ಬಾಡಿಗೆ ಪಾವತಿಸಲು ನಾಣ್ಯಗಳನ್ನು ಕ್ಯಾಸ್ಕೆಟ್(ಪಟ್ಟಿಗೆ)ನಲ್ಲಿ ಶವಪೆಟ್ಟಿಗೆ ಒಳಗೆ ಇರಿಸಲಾಗುತ್ತದೆ.(ಹಿಂದೂ ಧರ್ಮದಲ್ಲಿ ಮೃತ/ಪಿತೃಲೋಕಕ್ಕೆ ಹೋಗಲು ವೈತರಣೀ ನದಿ ದಾಟಲು ಗೋದಾನ ಕೊಡುವರು) ಕೆಲವು ಪ್ರದೇಶಗಳಲ್ಲಿ, ಕುಟುಂಬದ ಅಚ್ಚುಮೆಚ್ಚಿನವರು ಕೊನೆಯ ಚುಂಬನವನ್ನು ಸತ್ತವನಿಗೆ ಶವಪೆಟ್ಟಿಗೆಯನ್ನು ಮುಚ್ಚುವ ಮೊದಲು ನೀಡುತ್ತಾರೆ.

ಸ್ಮಶಾನದಲ್ಲಿ (ಸಮಾಧಿಯ ಮೇಲೆ) "ಅಂತ್ಯಕ್ರಿಯೆ ಯಲ್ಲಿ ಅಮೃತಶಿಲೆ ಮೇಲೆ ಹೂವುಗಳು".

ಅಂತ್ಯಕ್ರಿಯೆ ಯಲ್ಲಿ ಅಮೃತಶಿಲೆ ಮೇಲೆ ಹೂವುಗಳು

ರೋಮನ್ ವಾಗ್ಮಿ ಸಿಸೆರೊ ಮೃತರ ಸಮಾಧಿ ಶಿಲೆಯ ಮೇಲೆ-ಸುತ್ತಲೂ, ಸಮಾಧಿಯ ಸುತ್ತ , ಶುದ್ಧೀಕರಣಕ್ಕಾಗಿ ಹೂಗಳನ್ನು ನಾಟಿಹಾಕುವುದು ಸಂಪ್ರದಾಯ. ಅದು ಈಗಲೂ ಇದೆ. ಶವವನ್ನು ಹೂಳಿದ ನಂತರ ಬೋಜನ . ಸಮಾರಂಭದ ನಂತರ, ಶೋಕತಪ್ತರನ್ನು ಹೂಳುವಿಕೆಯ ನಂತರ ರೋಮಿನ ಪೌರಾಣಿಕ ಕಾಲದಲ್ಲಿ ಮೃತರ ಮನೆಗೆ ಔತಣಕೂಟಕ್ಕೆ ಮರಳಲು.ಹೇಳಲಾಗುತ್ತಿತ್ತು. ಪುರಾತತ್ವ ಶೋಧನೆಗಳ ಲಿಖಿತ ದಾಖಲೆ ಪ್ರಕಾರ - ಈ ಕುರುಹುಗಳು- ಬೂದಿ ಪ್ರಾಣಿಗಳ ಮೂಳೆಗಳು, ಮಣ್ಣಿನ ಪಾತ್ರೆಗಳು, ಭಕ್ಷ್ಯಗಳು ಮತ್ತು ಭೋಜನ ಬೇಸಿನ್ ಸಿಕ್ಕಿವೆ.

ಸಮಾಧಿಯಾದ ಎರಡು ದಿನಗಳ ತರುವಾಯ , "ಮುಪ್ಪಡಿ (ಮೂರರದ್ದು)" ಕ್ರಮ ನಡೆಯುತ್ತಿತ್ತು. ಹೂಳುವಿಕೆಯ ಎಂಟು ದಿನಗಳ ನಂತರ ಸಂಬಂಧಿಕರು, ಮೃತರ ಸ್ನೇಹಿತರು ಸಮಾಧಿ ಸ್ಥಳದಲ್ಲಿ ಸಮಾವೇಶಗೊಳ್ಳುತ್ತಿದ್ದರು. ಹಾಗೆಯೇ ಒಂಬತ್ತನೆಯ ದಿನವನ್ನೂ ಆಚರಿಸುತ್ತಿದ್ದರು. ಆ ಸಂಪ್ರದಾಯ ಇಂದಿಗೂ ಇದೆ. ಆಧುನಿಕ ಯುಗದಲ್ಲಿ, ಸಾವಿನ ನಂತರ 40 ದಿನಗಳು, 3 ತಿಂಗಳ, 6 ತಿಂಗಳು, 9 ತಿಂಗಳ ನಂತರ, 1 ವರ್ಷದ -ಪುಣ್ಯತಿಥಿಯಂದು ಮತ್ತು ಪ್ರತಿ ವರ್ಷ ಸ್ಮಾರಕದ ಸೇವೆಯ ಸ್ಥಳದಲ್ಲಿ. ಸತ್ತವರ ಸಂಬಂಧಿಕರ, ಶೋಕದ ಆಚರಣೆ ಇದೆ. ಈ ಕ್ರಮ ಅನಿರ್ಧಷ್ಟಕಾಲದ ವರೆಗೂ ನಡೆಯುವುದು. ಆಗ ಮಹಿಳೆಯರು ಕಪ್ಪು ಉಡುಪುಗಳನ್ನು ಮತ್ತು ಪುರುಷರು ಕಪ್ಪು ತೋಳುಪಟ್ಟಿಯನ್ನು ಧರಿಸುತ್ತಾರೆ.

ಪ್ರಾಚೀನ ರೋಮನ್ನರು

ಪ್ರಾಚೀನ ರೋಮ್ ನಲ್ಲಿ ಅಂತಿಮ ಸಂಸ್ಕಾರ

(ಪ್ರಾಚೀನ ರೋಮನ್ನರ) ಬಳಕೆಯಲ್ಲಿರುವ, ಕ್ರಿ.ಪೂ.3 ನೇ ಶತಮಾನದಿಂದ ಕ್ರಿ.ಶ. 1ನೇ ಶತಮಾನ ಕಾಲದ ಸ್ಕಿಪಿಯೋಸ್ (Scipios) ಸಮಾಧಿ.

ಮನೆಯ ಉಳಿದಿರುವ ಪುರುಷ ಕುಟುಂಬದ ಯಜಮಾನ /ಹಿರಿಯನು ಸತ್ತವನ ಕೊನೆಯ ಉಸಿರನ್ನು ವ್ಯಕ್ತಿ ಸಾಯುವ ಮುಂಚೆ ತೆಗೆದುಕೊಳ್ಳಲು ಕರೆಸಲಾಗುವುದು.

ಸಾಮಾನ್ಯವಾಗಿ ಉತ್ತರಕ್ರಿಯೆ ಸಾಮಾಜಿಕವಾಗಿ ಪ್ರಮುಖ ವಿಷಯ. ರೋಮನ್ ಶವಸಂಸ್ಕಾರವನ್ನು ಪರಿಣಿತ ಪುರೋಹಿತನು (ಲಿಬಿಟಿನರಿಯಿ) ನೆರವೇರಿಸುತ್ತಿದ್ದನು. ದೇಹವನ್ನು ಸಾರ್ವಜನಿಕ ಮೆರವಣಿಗೆಯಲ್ಲಿ ಚಿತೆಯ (ಅಥವಾ ಸಮಾಧಿ) ಸ್ಥಳಕ್ಕೆ ಒಯ್ಯಲಾಗತ್ತಿತ್ತು. ಈ ಮೆರವಣಿಗೆಯಲ್ಲಿ ಅತ್ಯಂತ ಗಮನಾರ್ಹ ವಿಷಯವೆಂದರೆ ಬದುಕುಳಿದವರು ಕುಟುಂಬದ ಸತ್ತ ಪೂರ್ವಜರ ಚಿತ್ರಗಳನ್ನು ಹೊಂದಿರುವ ಮುಖವಾಡಗಳನ್ನು ಧರಿಸುತ್ತಿದ್ದರು. ಸಾರ್ವಜನಿಕವಾಗಿ ಮುಖವಾಡಗಳನ್ನು ಧರಿಸಲು ಸಾಕಷ್ಟು ಪ್ರಮುಖ ಕುಟುಂಬಗಳು ಮಾತ್ರವೇ ಅರ್ಹವಾಗಿದ್ದವು. ಹಾಗೂ ವೃತ್ತಿಪರ ಸ್ತ್ರೀ ಶೋಕತಪ್ತರು ನೇಮಿಸಲ್ಪಟ್ಟ ನೃತ್ಯಗಾರರು, ಮತ್ತು ಸಂಗೀತಗಾರರು, ಈ ಮೆರವಣಿಗೆಯಲ್ಲಿ ಭಾಗವಹಿಸುತ್ತಿದ್ದರು. ಕಡಿಮೆ ಸ್ಥಿತಿವಂತರಾದ ರೋಮನ್ನರು ತಮ್ಮ ಪರವಾಗಿ ಈ ವಿಧಿಗಳನ್ನು ಕೈಗೆತ್ತಿಕೊಂಡ ಹಿತಚಿಂತಕ ಶವಸಂಸ್ಕಾರ ಸಮಾಜ/ಸಂಘಗಳಲ್ಲಿ ಸೇರಿ ನಡೆಸುತ್ತದ್ದರು.

ದೇಹದ (ದಹನ)ವಿಲೇವಾರಿಯಾದ ಒಂಬತ್ತು ದಿನಗಳ ನಂತರ, ಒಂದು ಹಬ್ಬದೂಟವಿರುತ್ತಿತ್ತು ಸ್ಮಶಾನದಲ್ಲಿ ದಹನ ಸ್ಥಳದಲ್ಲಿ ಅದರ ಮೇಲೆ ಮಧ್ಯಸಾರದಿಂದ ಒಂದು ತರ್ಪಣ ವಿದಿ ನಡೆಯವುದು. ಸಮಾಧಿಯ ಮೇಲೆ ಅಥವಾ ಬೂದಿಯ ಮೇಲೆ ಮಧ್ಯಸಾರವನ್ನು ಸುರಿಯುತ್ತಿದ್ದರು. . ಚಿತಾಭಸ್ಮವನ್ನು ವಿಶಿಷ್ಟವಾಗಿ ಒಂದು ಚಿತಾಭಸ್ಮ ಸಂಗ್ರಹಿಸುವ ಕರಡಿಗೆಯಲ್ಲಿ ಸಂಗ್ರಹಿಸಿ 'ಪಾರಿವಾಳ ಗೂಡು' ಎಂಬ ಹೆಸರಿನ ಸಾಮೂಹಿಕ ಗೋರಿಮನೆಯಲ್ಲಿ ಇಡುತ್ತಿದ್ದರು.

ಈ ಮನೆ ದೋಷಪೂರಿತ ವೆಂದು ಪರಿಗಣಿಸಲಾಗಿತ್ತು, ದಾರಿಹೋಕರನ್ನೂ ಎಚ್ಚರಿಸಲು ಸೈರೆಸ್ ಮರದ/ಬೆರ್ರಿಜಾತಿ ಮರದ ಟೊಂಗೆಗಳನ್ನು ಆ ಮನೆಯ ಎದುರು ಸಾಂಕೇತಿಕವಾಗಿ ನೇತುಹಾಕುತ್ತಿದ್ದರು. ಸಂಸ್ಕಾರದ ಅವಧಿಯ ನಂತರ ಮೃತನ ಇಡೀ ಮನೆಯನ್ನು ಸಾವಿನ ಕಳಂಕವನ್ನು ತೆಗೆದುಹಾಕಲು/ ಶುದ್ಧೀಕರಿಸಲು ಗುಡಿಸಿ ಶುಚಿಮಾಡುತ್ತಿದ್ದರು.

ಹಲವಾರು ರೋಮನ್ ರಜಾ ದಿನಗಳು ಕುಟುಂಬದ ಪೂರ್ವಿಕರನ್ನು ಗೌರವಿಸುವದು ಸೇರಿದಂತೆ ಇದೆ; ಫೆಬ್ರವರಿ 13 ರಿಂದ 21 ನಡೆವ ಪ್ಯಾರೆಂಟೇಲಿಯಾದಲ್ಲಿ, ಕುಟುಂಬದ ಮೃತ ಪೂರ್ವಿಕರನ್ನು, ಸ್ಮರಿಸಲಾಗುತ್ತದೆ ; ಮತ್ತು ಮೇ 9, 11 ರಂದು ಮತ್ತು 13, , ದೆವ್ವಗಳ ಹಬ್ಬ (ಫೀಸ್ಟ್ ಆಫ್ ಲೆಮರಿಗಳು-the Feast of the Lemures,)ನಡೆಯುವುದು. ; ಆಗ ಅವು ಸಕ್ರಿಯವಾಗಿರುವುವು ಎಂದು ಭಯ . ಇದರಲ್ಲಿ ಮೃತನ ಮನೆಯ ಯಜಮಾನ 'ಅವರೆ ಕಾಳು'ಗಳನ್ನು (ಬೀನ್ಸ್ )ಅರ್ಪಣೆ ಮಾಡಿ ಅವುಗಳನ್ನು ಶಮನಗೊಳಿಸಲು ಯತ್ನಿಸುವರು.

ರೋಮನ್ನರು ಪುರೋಹಿತರು ಹೆಣವನ್ನು ನಗರದ ಗಡಿಯೊಳಗೆ ಸುಡುವುದು ಯಾ ಹೂಳುವುದನ್ನು ನಿಷೇಧಿಸಲಾಗಿತ್ತು. ನಗರ ಕಲುಷಿತವಾಗಬಹುದು ಎಂದು ಇರಬಹುದು; ದಹನದಿಂದ ಮನೆ ಅಂತ್ಯಕ್ರಿಯೆಯ ಬೆಂಕಿ ಅಪಾಯಕ್ಕೆಸಿಲುಕಬಹುದು ಎಂದಿರಬಹುದು.

ನಿಧಾನವಾಗಿ, ಉತ್ತರಕ್ರಿಯೆ ಮತ್ತು ಶೋಕಾಚರಣೆಯ ಸಮಯದಲ್ಲಿ ಉದ್ದ, ಆಡಂಬರ, ಅತಿವೆಚ್ಚದಲ್ಲಿ, ಮತ್ತು ಕೆಲವು ವರ್ತನೆಯ ಮೇಲೆ ಮತ್ತು ವೈಭವ ಉದ್ದ ಜಾಹೀರಾತುಗಳ ಮೇಲೆ ನಿರ್ಬಂಧಗಳ ಕಾನೂನು ಜಾರಿಗೆ ತರಲಾಗಿತ್ತು.ಉದಾಹರಣೆಗೆ, ಕೆಲವು ಕಾನೂನುಗಳ ಅಡಿಯಲ್ಲಿ, ಮಹಿಳೆಯರು ಜೋರಾಗಿ ಗೋಳಾಟದ ಅಥವಾ ವೆಚ್ಚದ ಗೋರಿಗಳು ಮತ್ತು ಸಂಸ್ಕಾರ ಬಟ್ಟೆಗಳ ಮಿತಿಗಳನ್ನು ವಧಿಸಲಾಗಿತ್ತು.

ರೋಮನ್ನರು ಸಾಮಾನ್ಯವಾಗಿ ತಮ್ಮ ಜೀವಿತಾವಧಿಯಲ್ಲಿಯೇ ಸ್ವತಃ ತಮ್ಮ ಸಮಾಧಿಗಳನ್ನು ನಿರ್ಮಿಸಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಿದ್ದರು. ಶ್ರೀಮಂತರು ಗೋರಿಯನ್ನು ಸಾಮಾನ್ಯವಾಗಿ ಅಮೃತಶಿಲೆಯಿಂದ ನಿರ್ಮಿಸಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಿದ್ದರು. ಮತ್ತು ಸುತ್ತ ಮರಗಳು ಬೆಳಸುತ್ತದ್ದರು. ಆದರೆ ಸಾಮಾನ್ಯರ ಸಮಾಧಿಗಳನ್ನು ಸಾಮಾನ್ಯವಾಗಿ ಭೂಮಿಯ ಕೆಳಗೆ(ಗಂಡಿಯಲ್ಲಿ)ನಿರ್ಮಿಸುತ್ತಿದ್ದರು.ಗುಂಡಿಯ ಒಳಗೆ ಒಂದು 'ಪಾರಿವಾಳ ಮನೆ'- ಎಂದು ಕರೆಯುವ ಗೂಡು ಇದ್ದು ಅದರಲ್ಲಿ ಚಿತಾಭಸ್ಮವನ್ನು ಇಡುತ್ತಿದ್ದರು.

ಈಗಿನ ಶಾಸ್ತ್ರೀಯ ಪದ್ದತಿ ಪಾಶ್ಚಿಮಾತ್ಯ ಅಂತ್ಯಸಂಸ್ಕಾರ

ಸಾಂಪ್ರದಾಯಿಕ ಉತ್ತರಕ್ರಿಯೆ

ಅಂತ್ಯಕ್ರಿಯೆಯ ಬಗೆಗೆ (ಅಂತ್ಯಕ್ರಿಯೆಯಲ್ಲಿ) ಉಪಯೋಗಿಸುವ ಒಂದು ಸೇವಂತಿಗೆ ಹೂವಿನ ಹೆಸರು ಹೋಲುವ ಗೌರವದ ಪದ-“ಮsಮ್” - ಇಂಗ್ಲೆಂಡ್ ("ಅಮ್ಮ”?).,: ಯುನೈಟೆಡ್ ಸ್ಟೇಟ್ಸ್ ಮತ್ತು ಕೆನಡಾನಲ್ಲಿನ ಬಹುತೇಕ ಸಾಂಸ್ಕೃತಿಕ ಗುಂಪುಗಳಲ್ಲಿ ಮತ್ತು ಪ್ರದೇಶಗಳಲ್ಲಿ ಈ ಪದ ರೂಢಿಯಲ್ಲಿದೆ.,

ಸಂಸ್ಕಾರ ಸೇವೆ ಅಥವಾ ಕ್ರಿಯೆಯನ್ನು ಮೂರು ಭಾಗಗಳಾಗಿ ವಿಂಗಡಿಸಬಹುದು. ಮೃತ-ವೀಕ್ಷಣ (ಶವ ದರ್ಶನ), ಅಂತ್ಯಸಂಸ್ಕಾರದ ವಿಧಿಗಳು. ಅಂತ್ಯಕ್ರಿಯೆ (ಸಮಾಧಿ ಕ್ರಿಯೆ).

(A floral name tribute (spelling out the word "Mum") at a funeral in England)ಮೃತರಿಗೆ ಒಂದು ಪುಷ್ಪನಾಮಕ ಗೌರವ -ಇಂಗ್ಲೆಂಡಿನಲ್ಲಿ ಒಂದು ಅಂತ್ಯಸಂಸ್ಕಾರ.

ಶವಫೆಟ್ಟಿಗೆ (ಕ್ಯಾಸ್ಕೆಟ್)ಯಲ್ಲಿರುವ ಮೃತ ವ್ಯಕ್ತಿಯ (ಅಥವಾ ಸತ್ತವನ ) ದೇಹದವನ್ನು ದರ್ಶನ ಮಾಡುವಲ್ಲಿ ಪ್ರದರ್ಶನಕ್ಕೆ ಇರಿಸಲಾಗುತ್ತದೆ. ಕ್ರಿಶ್ಚಿಯನ್ ಅಥವಾ ಜಾತ್ಯತೀತರಲ್ಲಿರವ ಪಾಶ್ಚಾತ್ಯ ಸಂಪ್ರದಾಯ. (ಇದಕ್ಕೆ -"ನೋಡುವುದು,"”ವೀಕ್ಷಣೆ”-“ದರ್ಶನ”, "ವೇಕ್-","wake" " ಅಥವಾ "ಗಂಟೆಗಳ ಕರೆ" “ಸಮಯದ ಕರೆ” ಎನ್ನುವರು.) ಶವಪೆಟ್ಟಿಗೆಯನ್ನು ಇವೆ. ವೀಕ್ಷಣೆಯ ಸಾಮಾನ್ಯವಾಗಿ ಅಂತ್ಯಕ್ರಿಯೆ ಮೊದಲು ಒಂದು ಅಥವಾ ಎರಡು ದಿನದ ಸಂಜೆಯಲ್ಲಿ ನಡೆಯುತ್ತದೆ. ಹಿಂದೆ, ವೀಕ್ಷಣೆಯು ಸತ್ತವ ಮನೆಯಲ್ಲಿ ಅಥವಾ ಸಂಬಂಧಿ ಮನೆಯಲ್ಲಿ ಶವಪೆಟ್ಟಿಗೆಯನ್ನು ಇರಿಸುವದು ಸಾಮಾನ್ಯ ಅಭ್ಯಾಸವಾಗಿತ್ತು. ಈ ಅಭ್ಯಾಸ ಐರ್ಲೆಂಡ್ ಮತ್ತು ಸ್ಕಾಟ್ಲೆಂಡ್ ಅನೇಕ ಪ್ರದೇಶಗಳಲ್ಲಿ ಈಗಲೂ ಮುಂದುವರಿದಿರುತ್ತದೆ. ಸಾಂಪ್ರದಾಯಿಕವಾಗಿ ಸತ್ತವನ ದೇಹಕ್ಕೆ ಅತ್ಯುತ್ತಮ ಬಟ್ಟೆಗಳನ್ನು ಹಾಕುತ್ತಾರೆ. ಕೆಲವು ಜನರು ಮಿಂಚುವ/ಹೊಳೆಯುವ ಬಟ್ಟೆ ಹಾಕುತ್ತಾರೆ.

ಇತ್ತೀಚಿನ ದಿನಗಳಲ್ಲಿ ಸತ್ತವರ ಆಯ್ಕೆಯ /ಇಷ್ಟದ ಬಟ್ಟೆ ಹಾಕುತ್ತಾರೆ. ಈಚೆಗೆ ಹೆಚ್ಚಿನ ಬದಲಾವಣೆಗಳು ಕಂಡುಬಂದಿದೆ. ದೇಹದ ಜೊತೆ ಸಾಮಾನ್ಯವಾಗಿ ಕೈಗಡಿಯಾರಗಳು, ನೆಕ್ಲೇಸ್ಗಳು, ಆಭರಣ ಇತ್ಯಾದಿ ಇಡುತ್ತಾರೆ. ನಂತರ ತೆಗೆದು ಮೃತರ ಕುಟುಂಬಕ್ಕೆ ನೀಡುವರು. ಅಥವಾ ಕಲವೊಮ್ಮೆ ಅದರ ಜೊತೆ ಹೂಳುವರು. ಆಭರಣವನ್ನು ಹೆಚ್ಚಾಗಿ ಹೂಳುವ ಮೊದಲು ತೆಗೆಯಲಾಗುತ್ತದೆ.. ಶವಸಂರಕ್ಷಣೆ ಸಮಯವನ್ನು ಅವಲಂಬಿಸಿದೆ. ಸಾವು ಸಂಭವಿದಾಗ ಸಮಾಧಿ ಸ್ಥಳದಲ್ಲಿ ದೇಹಕ್ಕೆ ಧಾರ್ಮಿಕ ಆಚರಣೆಗಳು ಮುಖ್ಯ.

ಈ ಸಭೆ ಹೆಚ್ಚು ಸಾಮಾನ್ಯವಾಗಿ ಸೂಚಿಸಲಾಗುವ ಅಂಶಗಳೆಂದರೆ ಪಾಲ್ಗೊಳ್ಳುವವರು ಹಾಜರಾಗಿದ್ದವರು ಮೃತನ ಮನೆಚಿiÀುವರಿಟ್ಟ ರೆಕಾರ್ಡ್ ಪುಸ್ತಕದಲ್ಲಿ ಸಹಿ ಮಾಡುವುದು. ಒಂದು ಕುಟುಂಬದವರು ಅವನ / ಅವಳ ಜೀವನದಲ್ಲಿ ತೆಗೆದ ಮೃತ ವ್ಯಕ್ತಿಯ ಛಾಯಾಚಿತ್ರಗಳನ್ನು ಪ್ರದರ್ಶಿಸಬಹುದು. ಅವನ / ಅವಳ ಆಸಕ್ತಿಗಳನ್ನು ಪ್ರತಿನಿಧಿಸುವ, ಅಮೂಲ್ಯವಾದ ಆಸ್ತಿ ಮತ್ತು ಇತರ ವಸ್ತುಗಳನ್ನು, ಮತ್ತು ಸಾಧನೆಗಳ ಗುರುತಿನ ಕಾಣಿಕೆಗಳು. .

ತೀರ ಇತ್ತೀಚಿನ ಪ್ರವೃತ್ತಿಯೆಂದರೆ, ಸಂಗೀತ ಕಾರ್ಯಕ್ರಮ ಇರುತ್ತದೆ. ಛಾಯಾಚಿತ್ರಗಳನ್ನು ತೆಗೆಯುವುದು ಮತ್ತು ಮೃತರ ವೀಡಿಯೊ, ಒಂದು ಈ ಕಾರ್ಯಕ್ರಮದ ಡಿವಿಡಿ ತಯಾರಿಸುವುದು. ಬಂಧುಗಳ ಭೇಟಿಯ ಸಮಯದಲ್ಲಿ ಆಸಕ್ತಿ ಇದ್ದಲ್ಲಿ ನಿರಂತರವಾಗಿ ಈ ಡಿವಿಡಿ ಪ್ರದರ್ಶೀಸುವುದು ಇರುತ್ತದೆ.

ಪೂರ್ವ ದೇಶಗಳಲ್ಲಿ ಅಂತ್ಯ ಸಂಸ್ಕಾರ

ಚೀನಾದೇಶದವರಲ್ಲಿ ಅಂತ್ಯ ಸಂಸ್ಕಾರ

ಅತ್ಯಂತ ಪೂರ್ವ ಏಷ್ಯಾ, ದಕ್ಷಿಣ ಏಷ್ಯಾ ಮತ್ತು ಅನೇಕ ಆಗ್ನೇಯ ಏಷ್ಯಾ ಸಂಸ್ಕೃತಿಗಳಲ್ಲಿ, ಅಂತ್ಯ ಸಂಸ್ಕಾರ ಸಮಯದಲ್ಲಿ ಬಿಳಿ ಬಟ್ಟೆ ಧರಿಸುವುದು ಸಂಪ್ರದಾಯ. ಅದು ಸಾವಿನ ಸಾಂಕೇತಿಕವಾಗಿದೆ. ಈ ಸಮಾಜದಲ್ಲಿ, ಬಿಳಿ ಅಥವಾ ಮಾಸಲು ನಿಲುವಂಗಿಗಳನ್ನು ಸಾಂಪ್ರದಾಯಿಕವಾಗಿ ಯಾರಾದರೂ ಮೃತಪಟ್ಟ ಶವಸಂಸ್ಕಾರದ ಸಮಾರಂಭದಲ್ಲಿ ಸತ್ತವರ ಸಂಬಂಧಿಕರು ಧರಿಸುತ್ತಾರೆ. ಈ ಸಂದರ್ಭಲ್ಲಿ ಚೀನೀ ಸಂಸ್ಕೃತಿಯಲ್ಲಿ ಕೆಂಪು ಉಡುಪನ್ನು ಕಟ್ಟುನಿಟ್ಟಾಗಿ ನಿಷೇಧಿಸಲಾಗಿದೆ. ಅದನ್ನು ಸಂತೋಷ ವನ್ನು ಸಂಕೇತಿಸಲು ಧರಿಸಲಾಗುತ್ತದೆ. ಅದು ಒಂದು ಸಾಂಪ್ರದಾಯಿಕವಾಗಿ ಸಾಂಕೇತಿಕ ಬಣ್ಣವಾಗಿದೆ.

ಸಾವಿನ ನಂತರ ಹೆಣವನ್ನು ಕಾಯುವಿಕೆ ಅನೇಕ ದಿನಗಳ ಕಾಲ ಇರುತ್ತದೆ. ಕುಟುಂಬ ಸದಸ್ಯರು ವ್ಯಕ್ತಿಯ ಚಿತ್ರ, ಹೂಗಳು, ಮತ್ತು ಮೇಣದ ಬತ್ತಿಗಳು ಮುಂತಾದವನ್ನು ದೇಹದ ಸುತ್ತ ಇರಿಸುತ್ತಾರೆ. ಮತ್ತು ಕುಟುಂಬದವರು ಶವದ ಕಾವಲಿಗೆ ಕನಿಷ್ಠ ಒಂದು ರಾತ್ರಿ ಒಂದು ರಾತ್ರಿ ಜಾಗರಣೆ ಇರಲು ನಿರೀಕ್ಷಿಸಲಾಗಿದೆ. ಕೂರುತ್ತದೆ.

ಬಿಳಿ ಲಕೋಟೆಗಳಲ್ಲಿ ಕೊಡಿಗೆ ನೀಡಲಾಗುತ್ತದೆ. ಕೆಲವು ಮಾಸಲು ಕೆಂಪು ಲಕೋಟೆಗಳನ್ನು ಹೋಲುತ್ತವೆ. ಬಿಳಿ ಚೀನೀ ಸಂಸ್ಕೃತಿ ಸಾವಿನ ಸಂಕೇತದ ಬಣ್ಣವಾಗಿದೆ. ಹಣದ ಕೊಡಿಗೆಯನ್ನು ಹಾಕಲು; ಹಣವು ಸತ್ತವರ ಸಂಬಂಧವನ್ನು ಅವಲಂಬಿಸಿ ಬದಲಾಗುತ್ತದೆ. ಆದರೆ ಅದು ಬೆಸ ಸಂಖ್ಯೆಯಲ್ಲಿ ಇರಬೇಕು. ಹಣವು ಅಂತ್ಯಕ್ರಿಯೆಗಾಗಿ ಕುಟುಂಬಕ್ಕೆ ಸಹಾಯ ಮಾಡವ ಉದ್ದೇಶವನ್ನು ಹೊಂದಿದೆ.

ತಮ್ಮ ವೈಯಕ್ತಿಕ ಆದ್ಯತೆ /ಕುಟುಂಬದ ಪದ್ದತಿ ಆಧರಿಸಿ, ಚೀನೀಯರಲ್ಲಿ, ಸಮಾಧಿ ಅಥವಾ ದಹನದ ಕ್ರಮದ ಅಂತ್ಯಕ್ರಿಯೆ ಈ ಎರಡೂ ಬಗೆಯ ಕ್ರಮ - ನಡೆಸಲಾಗುವುದು. ಮೃತರ ಕುಟುಂಬಗಳು “ಕಿಂಗ್ ಮಿಂಗ್” ಅಥವಾ “ಸಮಾಧಿ ಗುಡಿಸುವ ಹಬ್ಬ” ಕ್ಕೆ ಸಮಾಧಿಗೆ ವಾರ್ಷಿಕ ಭೇಟಿ ಮಾಡುವರು.ನಲವತ್ತೊಂಭತ್ತು ದಿನದಿಂದ ನೂರು ದಿನಗಳ ಶೋಕಾಚರಣೆ ಇದೆ.

ಜಪಾನಿನಲ್ಲಿ ಉತ್ತರಕ್ರಿಯೆ

"ಸೂ ದಂಗೀ" ಅಥವಾ "ಕಳೆದ ಉದ್ಯೋಗಳು" ಎಂಬ ಕ್ರಿಯೆ.

"ಸೂ ದಂಗೀ" ಅಥವಾ "ಕಳೆದ ಉದ್ಯೋಗಳು" ಎಂಬ ಕ್ರಿಯೆಯನ್ನು 1867 ರಿಂದ, ಸತ್ತ ವ್ಯಕ್ತಿಯ ಬಗೆಗೆ ನಡೆಸುವರು.

ಜಪಾನಿನ ಜನರಲ್ಲಿ ಧಾರ್ಮಿಕ ಚಿಂತನೆಯಲ್ಲಿ ಸಾಮಾನ್ಯವಾಗಿ ಶಿಂಟೋ ಮತ್ತು ಬೌದ್ಧ ನಂಬಿಕೆಗಳು ಮಿಶ್ರಣವಾಗಿದೆ. ಆಧುನಿಕ ಬಳಕೆಯಲ್ಲಿ, ಜೀವನದಲ್ಲಿ ಅಂಗೀಕಾರದ /ಅನುಸರಿಸಿದ ಈ ಎರಡು ಧರ್ಮಗಳಲ್ಲಿ ಒಂದು ವಿಧಾನ ಮೂಲಕ ವ್ಯಕ್ತಿಯ ಸಂಬಂಧಿಸಿದಂತೆ ನಿರ್ದಿಷ್ಟ ವಿಧಿಗಳನ್ನು ಸಾಮಾನ್ಯವಾಗಿ ಮಾಡಲಾಗಿದೆ.

ಉತ್ತರಕ್ರಿಯೆ ಮತ್ತು ನಂತರದ ಅನುಸರಣಾ “ಸ್ಮಾರಕದ ಸೇವೆ” ಯು ಬೌದ್ಧ ಧಾರ್ಮಿಕ ನಿಯಮಗಳನ್ನು ಬರುತ್ತವೆ, ಮತ್ತು 90% ಜಪಾನಿನ ಉತ್ತರಕ್ರಿಯೆ ಬೌದ್ಧ ರೀತಿಯಲ್ಲಿ ಅನುಸರಿದೆ. ಧಾರ್ಮಿಕ ರೂಪದಿಂದ, ಜಪಾನಿನ ಅಂತ್ಯಕ್ರಿಯೆ ಸಾಮಾನ್ಯವಾಗಿ ಬೌದ್ಧಧರ್ಂದ ನಿಯವ್ಮದಂತೆ ನೆಡೆಯುವುದು. ಧಾರ್ಮಿಕ ವಿಧಿಯಲ್ಲದೆ, ಶವವನ್ನು ಕಾಯುವಿಕೆ, ದಹನ ಕ್ರಿಯೆ, ಕುಟುಂಬದ ಸಮಾಧಿಯ ಸ್ಥಳದ ಒಳಗೆ ಸಮಾಧಿ (ಬೂದಿ ಮತ್ತು ಮೂಳೆ) ಈ ಒಂದು ಹಿನ್ನೆಲೆಯಲ್ಲಿ, ಮೃತರ ಅಂತ್ಯಸಂಸ್ಕಾರ ನಡೆಯುವುದು. ,. ಮುಂದಿನ ಕ್ರಿಯೆಗಳು ಬೌದ್ಧ ಅರ್ಚಕರ ಪಠಣ ಕ್ರಿಯಾ-ಸೇವೆಗಳು ನೇರವೇರುತ್ತದೆ. ನಂತರ ನಿರ್ದಿಷ್ಟ ವಾರ್ಷಿಕೋತ್ಸವಗಳು ನೇರವೇರುತ್ತವೆ..

2005 ರಲ್ಲಿ ಒಂದು ಅಂದಾಜಿನ ಪ್ರಕಾರ, ಜಪಾನಿನ 99,82% ಕುಟುಂಬದವರು ಎಲ್ಲಾ ಮೃತರಿಗೆ ದಹನ ಕ್ರಿಯೆಯ ಅಂತ್ಯ ಸಂಸ್ಕಾರವನ್ನು ನಡೆಸಿದ್ದಾರೆ. ಈ ಸಂದರ್ಭಗಳಲ್ಲಿ ಚಿತಾಭಸ್ಮ ಮತ್ತು ಅವಶೇಷಗಳನ್ನು ಒಂದು ಸಮಾಧಿಯಲ್ಲಿ ಇಡಲು, ಹೂಜಿ ಅಥವಾ ಮಡಕೆಯಲ್ಲಿ ಸಂಗ್ರಹಿಸಲಾಗುತ್ತದೆ. ಅದನ್ನು ಕುಟುಂಬದ ಸಮಾಧಿ ಸ್ಥಳದಲ್ಲಿ ಸಮಾಧಿ ಮಾಡಲಾಗುವುದು. ಆದಾಗ್ಯೂ, ಇತ್ತೀಚಿನ ವರ್ಷಗಳಲ್ಲಿ ಸಂಸ್ಕಾರ ವಿಷಯದಲ್ಲಿ, ಪರ್ಯಾಯ ವಿಧಾನಗಳು ಜನಪ್ರಿಯತೆ ಗಳಿಸುತ್ತಿವೆ. ; ಅಂತಹ ವಿಧಾನಗಳು, ಅವಶೇಷಗಳನ್ನು ಮತ್ತು ಚಿತಾಭಸ್ಮವನ್ನು ಬಾಹ್ಯಾಕಾಶದಲ್ಲಿ ಹರಡುವುದು; ಅವುಗಳನ್ನು ಸಂಸ್ಕರಿಸಿ ಒಂದು ಡೈಮಂಡ್/ ಡೈಮಂಡ್ ಗಳನ್ನು ಮಾಡಿ ಆಭರಣಕ್ಕೆ ಜೋಡಿಸಿ ಧರಿಸುವುದು ಮೊದಲಾದವು- ಹೊಸ ಚಿಂತನೆ ಮತ್ತು ನೆಡವಳಿಕೆ.

ಜಪಾನಿನ ಅಂತ್ಯಕ್ರಿಯೆಯ ಉದ್ಯಮ

ಜಪಾನಿನ ಅಂತ್ಯಕ್ರಿಯೆಯ ವೆಚ್ಚ ಬಹಳ ದುಬಾರಿಯಾಗುತ್ತಿದೆ.

ಒಂದು ಅಸೋಸಿಯೇಷನ್ ನ 2008 ರ ಅಧ್ಯಯನದ ಪ್ರಕಾರ ಜಪಾನಿನ ಅಂತ್ಯಕ್ರಿಯೆ ಸರಾಸರಿ ವೆಚ್ಚ ಸುಮಾರು 2.31 ಮಿಲಿಯನ್ ಯೆನ್ (ಯುಎಸ್.ಎ. ಡಾ. 25,000) ಆಗಿದೆ. ಈ ವೆಚ್ಚದಲ್ಲಿ ಸಂಸ್ಕಾರಕ್ಕೆ ಹಾಜರಾದವರಿಗೆ, ಪರಿಚಾರಕರಿಗೆ ಕೊಡುವ ಊಟ ತಿಂಡಿಯ ಖರ್ಚು 401.000 ಯೆನ್, ಮತ್ತು ಪಾದ್ರಿಯ ಸೇವೆಗಳಿಗೆ 5,49.000 ಯೆನ್ ಸೇರಿದೆ. ಒಟ್ಟಾರೆ, ಅಂತ್ಯಕ್ರಿಯೆ ಉದ್ಯಮದವರು 45,000 ಮನೆಗಳಲ್ಲಿನ ಸಾವಿನ ಅಂತ್ಯಕ್ರಿಯೆ ಬಗ್ಗೆ 1.5 ಟ್ರಿಲಿಯನ್ ಯೆನ್ ಆದಾಯ ಹೊಂದಿದ್ದಾರೆ. 2004 ರಲ್ಲಿ 1.1 ಮಿಲಿಯನ್ ಜಪಾನೀ ಯರು (2003: 1.0 ದಶಲಕ್ಷ) ನಿಧನರಾದರು ಕಾರಣದಿಂದಾಗಿ ಜಪಾನಿನಲ್ಲಿ ಸರಾಸರಿ ವಯಸ್ಸು ಹೆಚ್ಚಳವಾಗಿದೆ. ಭವಿಷ್ಯದಲ್ಲಿ ಸಾವಿನ ಸಂಖ್ಯೆ ಏರುವುದೆಂದು ನಿರೀಕ್ಷಿಸಲಾಗಿದೆ. 2035 ರ ಹೊತ್ತಿಗೆ ಜಪಾನ್ ಜನಸಂಖ್ಯೆ ನೋಡಿ ಸಾವುಗಳು 1.7 ಮಿಲಿಯನ್ ಅಂದಾಜಿಸುತ್ತಾರೆ.. ಅಂತ್ಯಕ್ರಿಯೆ ವ್ಯಾಪಾರದಲ್ಲಿ 2040 ರಲ್ಲಿ 2 ಟ್ರಿಲಿಯನ್ ಯೆನ್ ಆದಾಯವನ್ನು ನಿರೀಕ್ಷಿಸುತ್ತಾರೆ.

ಸ್ಪರ್ಧಾತ್ಮಕವಾಗಿರಲು ಅಂತ್ಯಕ್ರಿಯೆಯ ನಿರ್ವಹಣೆ ಮನೆಗಳ ಸಾಮಾನ್ಯ ಬೆಲೆಗಳು ಸಹ ಕಾಲಾನಂತರದಲ್ಲಿ ಇಳಿಯುತ್ತಿವೆ. ಮತ್ತೊಂದು ಇತ್ತೀಚಿನ ಬೆಳವಣಿಗೆಯೆಂದರೆ, ವ್ಯಕ್ತಿಯು ತನ್ನ ಸಾವಿಗೆ ಮುನ್ನ ಅಂತ್ಯಕ್ರಿಯೆ ಸೇವೆಯನ್ನು ಆಯ್ಕೆ ಮಾಡಿಕೊಳ್ಳಬಹುದು. ಸೇವೆಗಳು, ಮತ್ತು ಶವಸಂಸ್ಕಾರ ಎಲ್ಲಾ ವೆಚ್ಚಗಳನ್ನುಭರಿಸಲು ಒಂದು ಮಾಸಿಕ ಶುಲ್ಕ (ಉದಾ 10,000 ಯೆನ್) ಕೊಡಬೇಕು. ಸಂಸ್ಥೆಯವರು ಪೂರ್ಣ ಅಂತ್ಯಕ್ರಿಯೆಯ ನಿರ್ವಹಣೆ ಮಾಡುತ್ತಾರೆ.

• [೩]

ಇತರೆ ಪೌರಾತ್ಯ ದೇಶಗಳಲ್ಲಿ ಅಂತ್ಯಕ್ರಿಯೆ

ಇತರೆ ಪೂರ್ವ ದೇಶಗಳವರ ಅಂತ್ಯ ಸಂಸ್ಕಾರಗಳು

ಫಿಲಿಪೈನ್ಸ ನವರು,

ಎಲ್ಲಾ ಇಂದಿನ ಫಿಲಿಪೈನ್ಸ್ನವರು, ತಮ್ಮ ಪೂರ್ವಜರ ಹಾಗೆ, ಮರಣಾನಂತರದ ಬದುಕಿನಲ್ಲಿ ನಂಬಿಕೆ ಇಡುತ್ತಾರೆ. ಸತ್ತವರನ್ನು ಗೌರವಿಸುವ ಬಗ್ಗೆ ಹೆಚ್ಚು ಗಮನವನ್ನು ಕೊಡತ್ತಾರೆ. . ಫಿಲಿಪಿನೋ ಮುಸ್ಲಿಮರು ಸಾವಿನ ನಂತರ ಶವವನ್ನು 24 ಗಂಟೆಗಳಲ್ಲಿ ಸಮಾಧಿ ಮಾಡುತ್ತಾರೆ. ಫಿಲಿಪೈನ್ಸ ನವರಲ್ಲಿ (ಕ್ರಿಶ್ಚಯನ್ನರು) ಸಾಮಾನ್ಯವಾಗಿ ಮೂರು ದಿನಗಳ ಕಾಲದಿಂದ ಒಂದು ವಾರ ಕಾಲ ಶವಕಾಯುವ ಕ್ರಿಯೆ ನಡೆಯುತ್ತದೆ. ನಗರಗಳಲ್ಲಿ ಸಾಮಾನ್ಯವಾಗಿ ಇದು ಸ್ಮಶಾನದ ಶವಸಂಸ್ಕಾರದ ಮನೆಯಲ್ಲಿ ಶವ ಪ್ರದರ್ಶಿಸಲಾಗುತ್ತದೆ. ಗ್ರಾಮೀಣ ಪ್ರದೇಶಗಳಲ್ಲಿ ಸಾಮಾನ್ಯವಾಗಿ ಮನೆಯಲ್ಲಿ ನಡೆಯುವುದು. ಇದಲ್ಲದೆ, ಸಾವಿನ ಬಗ್ಗೆ ಸುದ್ದಿ ಹರಡುವರು. ಮರಣದ ಬಗೆಗೆ ಪ್ರಕಟಣೆಗಳು ಪತ್ರಿಕೆಗಳಲ್ಲಿ ಪ್ರಕಟಗೊಳ್ಳುತ್ತವೆ. ಫಿಲಿಪಿನೋ ಜನರು ಕ್ರಿಶ್ಚಿಯನ್ನರು ಆದರೂ, ಅವರು ಸಾವಿನ ಅಂತ್ಯಕ್ರಿಯೆಯಲ್ಲಿ ಒಂದಿಷ್ಟು ಸಾಂಪ್ರದಾಯಿಕ ಸ್ಥಳೀಯ ನಂಬಿಕೆಗಳನ್ನು ಉಳಿಸಿಕೊಂಡಿದ್ದಾರೆ..

ಆಫ್ರಿಕನ್`ರಲ್ಲಿ

ಆಫ್ರಿಕನ್`ರಲ್ಲಿ ಉತ್ತರಕ್ರಿಯೆ ಸಾಮಾನ್ಯವಾಗಿ ಅನೇಕರ ಸಮಾಗಮದಲ್ಲಿ ನಡೆಯುವುದು. ಆಫ್ರಿಕಾದ ಗೋಲ್ಡ್ ಕೋಸ್ಟ್ ನಲ್ಲಿ ವಾಸಿಸುವ ಮನೆಗಳಲ್ಲಿಯೇ ನೆಲದಲ್ಲಿ ಸತ್ತವರನ್ನು ಹೂಳುವ ಅಂತ್ಯಕ್ರಿಯೆ ಕೆಲವು ಮಟ್ಟಿಗೆ ಪ್ರಚಲಿತದಲ್ಲಿದೆ .

ಘಾನಾದಲ್ಲಿ

ಅಕಾನ್`ರು ತೀವ್ರ ದುಃಖದ ಪ್ರದರ್ಶನದಿಂದ ಒಂದು ಶೋಕತಪ್ತ ಮೆರವಣಿಗೆಯಲ್ಲಿ ಅಂತ್ಯಕ್ರಿಯೆ ಮತ್ತು ಸಂಸ್ಕಾರ ಮಾಡವರು.

ಘಾನಾದಲ್ಲಿ ಇತರೆ ಉತ್ತರಕ್ರಿಯೆಯನ್ನು ಅದ್ಬುತ ಆಡಂಬರದಿಂದ ನಡೆಸುವರು. ಮೀನು, ಏಡಿ, ದೋಣಿ, ಮತ್ತು ವಿಮಾನಗಳು ಎಂದು ಇಂತಹ ಒಂದು ವಸ್ತುವಿನ ಬಣ್ಣದ ಮತ್ತು ಆಕಾರದ ವಿಸ್ತಾರವಾದ "ಫ್ಯಾಂಟಸಿ ಶವಪೆಟ್ಟಿಗೆಯಲ್ಲಿ ಇಟ್ಟು ಅಂತ್ಯ (ಸಮಾಧಿ) ಸಂಸ್ಕಾರ ನಡೆಸುವರು ", ಸೇಥ್ ಕೇನ್ ಈ ಹೊಸ ಶೈಲಿಯಲ್ಲಿ ಮರಣಿಸಿದವರನ್ನು ಇಟ್ಟು ಸಮಾಧಿಮಾಡುವ ಪದ್ದತಿಯನ್ನು ಕಂಡುಹಿಡಿದವನು. ಈಗ ನಡೆಯುವ ಈ ಪದ್ದತಿಗೆ ಅವನ ಹೆಸರನ್ನಿಡಲಾಗಿದೆ. ರಚನೆಯಲ್ಲಿ ಶವಪೆಟ್ಟಿಗೆಯ ಈ ಕಲೆಯು ಈಗ ಅಂತಾರಾಷ್ಟ್ರೀಯ ಉಲ್ಲೇಖವಾಗಿ ಮಾರ್ಪಟ್ಟಿದೆ..

ಕೀನ್ಯಾರಲ್ಲಿ

ಕೀನ್ಯಾರಲ್ಲಿ ಉತ್ತರಕ್ರಿಯೆಯು ದುಬಾರಿ ಕಾರ್ಯರೂಪಕ್ಕೆ ಒಳಗಾಗಿದೆ. . ನಗರ ಪ್ರದೇಶಗಳಲ್ಲಿ ಮಾರ್ಗೂಸ್ ಗಳಲ್ಲಿ ಶವಗಳನ್ನು ಇಟ್ಟುಕೊಂಡು ನಿಧಿ ಸಂಗ್ರಹ ಮಾಡುವ ಕ್ರಮ ಹೆಚ್ಚಾಗಿದೆ. ಬದಲಿಗೆ ಕೆಲವು ಕುಟುಂಬಗಳು ತಮ್ಮ ಗ್ರಾಮಾಂತರ ಮನೆಗಳಲ್ಲಿ ಸತ್ತವರನ್ನು ಸಮಾಧಿಮಾಡಲು ಇಷ್ಟಪಡುವರು. ಆದರೆ ಸತ್ತವರನ್ನು ಸಾಗಿಸುವ ಖರ್ಚು ಹೆಚ್ಚು ಬರುವುದು. ಹೀಗೆ ಹೆಚ್ಚು ಹಣ ಖರ್ಚುಮಾಡಿ ಗ್ರಾಮಾಂತರದಲ್ಲಿ ಶವಸಂಸ್ಕಾರ ಮಾಡುವುದು ಒಂದು ಸಾಮಾನ್ಯ ವಿದ್ಯಮಾನ.,

ನೋಡಿ

• ಸಂಸ್ಕಾರ
• ವೀರಶೈವರಲ್ಲಿ ಸಂಸ್ಕಾರ ಅಥವಾ ದೀಕ್ಷಾ ವಿಧಿ
• ಜನಿವಾರ-- ಯಜ್ಞೋಪವೀತ-
• ಧಾರ್ಮಿಕ ಸಂಸ್ಕಾರ ಮತ್ತು ಸಂಪ್ರದಾಯ
• ಉಪನಯನ
• ಗೃಹ್ಯಸೂತ್ರಗಳು
• ವಿವಾಹ
• ಅಂತ್ಯೇಷ್ಟಿ