ವಿಷಯಕ್ಕೆ ಹೋಗು

ಬಿಳಿ ಕೆನ್ನೆಯ ಬಾರ್ಬೆಟ್

ವಿಕಿಪೀಡಿಯದಿಂದ, ಇದು ಮುಕ್ತ ಹಾಗೂ ಸ್ವತಂತ್ರ ವಿಶ್ವಕೋಶ
Psilopogon viridis
Calls
Conservation status
Scientific classification e
Unrecognized taxon (fix): Psilopogon
ಪ್ರಜಾತಿ:
P. viridis
Binomial name
Psilopogon viridis
(Boddaert, 1783)
Type locality: Mahé
Synonyms

Bucco viridis, Thereiceryx viridis, Megalaima viridis

ಬಿಳಿ ಕೆನ್ನೆಯ ಬಾರ್ಬೆಟ್ ಅಥವಾ ಸಣ್ಣ ಹಸಿರು ಬಾರ್ಬೆಟ್ (ಸಿಲೋಪೊಗಾನ್ ವಿರಿಡಿಸ್) ದಕ್ಷಿಣ ಭಾರತದಲ್ಲಿ ಕಂಡುಬರುವ ಏಷ್ಯಾದ ಬಾರ್ಬೆಟ್‌ನ ಒಂದು ಜಾತಿಯಾಗಿದೆ. ಇದು ಹೆಚ್ಛಾಗಿ ಕಂದು-ತಲೆಯ ಬಾರ್ಬೆಟ್ (ಅಥವಾ ದೊಡ್ಡ ಹಸಿರು ಬಾರ್ಬೆಟ್, ಸಿಲೋಪೊಗಾನ್ ಜೈಲಾನಿಕಸ್) ಗೆ ಬಹಳ ಹೋಲುತ್ತದೆ. ಬಿಳಿ ಕೆನ್ನೆಯ ಬಾರ್ಬೆಟ್‌ಗಳು ವಿಶಿಷ್ಟವಾದ ಸೂಪರ್ಸಿಲಿಯಂ ಮತ್ತು ಕಣ್ಣಿನ ಕೆಳಗೆ ಅಗಲವಾದ ಬಿಳಿ ಕೆನ್ನೆ ಪಟ್ಟಿಯನ್ನು ಹೊಂದಿದೆ. ಇದು ಪಶ್ಚಿಮ ಘಟ್ಟಗಳ ಅರಣ್ಯ ಪ್ರದೇಶಗಳು, ಪೂರ್ವ ಘಟ್ಟಗಳ ಕೆಲವು ಭಾಗಗಳಲ್ಲಿ ಹೆಚ್ಛಾಗಿ ಕಂಡುಬರುತ್ತದೆ. ಕಂದು ತಲೆಯ ಬಾರ್ಬೆಟ್ ಕಿತ್ತಳೆ ಕಣ್ಣಿನ ಉಂಗುರವನ್ನು ಹೊಂದಿದೆ. ಪಶ್ಚಿಮ ಘಟ್ಟಗಳ ಪೂರ್ವದಲ್ಲಿರುವ ಕೆಲವು ಶುಷ್ಕ ಕಾಡುಗಳಲ್ಲಿ ಎರಡು ಜಾತಿಗಳು ಒಟ್ಟಿಗೆ ಕಂಡುಬರುತ್ತವೆ. ಇತರ ಎಲ್ಲಾ ಏಷ್ಯಾದ ಬಾರ್ಬೆಟ್ಗಳಂತೆ ಅವು ಮುಖ್ಯವಾಗಿ ಫ್ರುಗಿವೊರಸ್ (ಕೆಲವೊಮ್ಮೆ ಕೀಟಗಳನ್ನು ತಿನ್ನಬಹುದಾದರೂ) ಮತ್ತು ಮರಗಳಲ್ಲಿ ಗೂಡು ಕುಳಿಗಳನ್ನು ಉತ್ಖನನ ಮಾಡಲು ತಮ್ಮ ಕೊಕ್ಕುಗಳನ್ನು ಬಳಸುತ್ತವೆ.

ವರ್ಗೀಕರಣ ಶಾಸ್ತ್ರ[ಬದಲಾಯಿಸಿ]

ಬುಕೊ ವಿರಿಡಿಸ್ ಎಂಬುದು ೧೭೮೩ ರಲ್ಲಿ ಪೀಟರ್ ಬೊಡ್ಡಾರ್ಟ್ ಪ್ರಸ್ತಾಪಿಸಿದ ಹಸಿರು ಬಾರ್ಬೆಟ್‌ಗೆ ಇರುವ ವೈಜ್ಞಾನಿಕ ಹೆಸರು. ಇದನ್ನು ೧೭೮೦ ರಲ್ಲಿ ಜಾರ್ಜಸ್-ಲೂಯಿಸ್ ಲೆಕ್ಲೆರ್ಕ್ ಕಾಮ್ಟೆ ಡಿ ಬಫನ್ ಎಂದು ಭಾರತದಲ್ಲಿ ಸಂಗ್ರಹಿಸಿದ ಮಾದರಿಯನ್ನು ಆಧರಿಸಿ ವಿವರಿಸಿದ್ದಾರೆ.[೨][೩] [೪] ಇದನ್ನು ಫ್ರಾಂಕೋಯಿಸ್-ನಿಕೋಲಸ್ ಮಾರ್ಟಿನೆಟ್ ಕೈ ಬಣ್ಣದ ತಟ್ಟೆಯಲ್ಲಿ ಚಿತ್ರಿಸಿದ್ದಾರೆ.[೫] ಇದನ್ನು ೧೮೪೨ ರಲ್ಲಿ ಜಾರ್ಜ್ ರಾಬರ್ಟ್ ಗ್ರೇ ಪ್ರಸ್ತಾಪಿಸಿದ ಮೆಗಾಲೈಮಾ ಕುಲದಲ್ಲಿ ಇರಿಸಲಾಯಿತು. ಅವರು ಬುಕೊ ಬದಲಿಗೆ ಈ ಹೆಸರನ್ನು ಬಳಸಲು ಸಲಹೆ ನೀಡಿದರು.[೬][೭]

೨೦೧೩ ರಲ್ಲಿ ಪ್ರಕಟವಾದ ಏಷ್ಯನ್ ಬಾರ್ಬೆಟ್‌ಗಳ ಫೈಲೊಜೆನೆಟಿಕ್ ಅಧ್ಯಯನದ ಫಲಿತಾಂಶಗಳು ಬಿಳಿ-ಕೆನ್ನೆಯ ಬಾರ್ಬೆಟ್ ಶ್ರೀಲಂಕಾಕ್ಕೆ ಸ್ಥಳೀಯವಾಗಿರುವ ಹಳದಿ-ಮುಂಭಾಗದ ಬಾರ್ಬೆಟ್ (ಪಿ. ಫ್ಲೇವಿಫ್ರಾನ್ಸ್) ಗೆ ಹೆಚ್ಚು ನಿಕಟ ಸಂಬಂಧ ಹೊಂದಿದೆ ಎಂದು ಸೂಚಿಸುತ್ತದೆ.[೮]

ಬಿಳಿ ಕೆನ್ನೆಯ ಬಾರ್ಬೆಟ್ ಮತ್ತು ಅದರ ವರ್ಗೀಕರಣದಲ್ಲಿ ಕೆಲವು ಹತ್ತಿರದ ಸಂಬಂಧಿಕರ ಸಂಬಂಧವನ್ನು ಕೆಳಗೆ ವಿವರಿಸಲಾಗಿದೆ.[೮]

 

ಹಸಿರು ಕಿವಿಯ ಬಾರ್ಬೆಟ್ ಸೈಲೋಪೊಗಾನ್ ಫೈಯೋಸ್ಟ್ರಿಕ್ಟಸ್


 
 

ಲೈನೇಟೆಡ್ ಬಾರ್ಬೆಟ್ ಸೈಲೋಪೊಗಾನ್ ಲಿನೇಟಸ್


 

ಕಂದು ತಲೆಯ ಬಾರ್ಬೆಟ್ ಸೈಲೋಪೊಗಾನ್ ಝೈಲಾನಿಕಸ್


 

ಬಿಳಿ ಕೆನ್ನೆಯ ಬಾರ್ಬೆಟ್ ಸೈಲೋಪೊಗಾನ್ ವಿರಿಡಿಸ್



ಹಳದಿ ಮುಂಭಾಗದ ಬಾರ್ಬೆಟ್ ಸೈಲೋಪೊಗಾನ್ ಫ್ಲೇವಿಫ್ರಾನ್ ಗಳು







ವಿವರಣೆ[ಬದಲಾಯಿಸಿ]

ಬಿಳಿ ಕೆನ್ನೆಯ ಬಾರ್ಬೆಟ್ 16.5–18.5 ಸೆಂ.ಮೀ (6.5–7.3 ಇಂಚು) ಉದ್ದವಿರುತ್ತದೆ. ಇದು ಬಿಳಿ ಗರಿಗಳಿಂದ ಕೂಡಿದ ಕಂದು ಬಣ್ಣದ ತಲೆಯನ್ನು ಹೊಂದಿದೆ. ಕೆಲವೊಮ್ಮೆ ಇದು ಮುಚ್ಚಿದ ನೋಟವನ್ನು ನೀಡುತ್ತದೆ. ಇದು ಬಿಳಿ ತಿಳಿ ಗುಲಾಬಿ ಬಣ್ಣದ್ದಾಗಿದೆ.[೯] ಗಾತ್ರವು ದೊಡ್ಡ ಉತ್ತರದ ಪಕ್ಷಿಗಳಿಂದ ದಕ್ಷಿಣದ ಪಕ್ಷಿಗಳಿಗೆ ಬದಲಾಗುತ್ತದೆ.[೧೦]

ಏಷ್ಯಾದ ಇತರ ಬಾರ್ಬೆಟ್‌ಗಳಂತೆ ಬಿಳಿ ಕೆನ್ನೆಯ ಬಾರ್ಬೆಟ್‌ಗಳು ಹಸಿರು ನಿಶ್ಚಲವಾಗಿ ಕುಳಿತುಕೊಳ್ಳುತ್ತವೆ ಮತ್ತು ನೇರವಾಗಿ ಕುಳಿತುಕೊಳ್ಳುತ್ತವೆ. ಇದರಿಂದಾಗಿ ಅವುಗಳನ್ನು ಗುರುತಿಸುವುದು ಕಷ್ಟವಾಗುತ್ತದೆ. ಬೇಸಿಗೆಯ ಆರಂಭದಲ್ಲಿ ಪ್ರಾರಂಭವಾಗುವ ಸಂತಾನೋತ್ಪತ್ತಿ ಋತುವಿನಲ್ಲಿ ಅವುಗಳ ಕರೆಗಳು ಜೋರಾಗಿ ಮತ್ತು ಸ್ಥಿರವಾಗುತ್ತವೆ ವಿಶೇಷವಾಗಿ ಬೆಳಿಗ್ಗೆ. ಆ ಕರೆ, ಏಕತಾನತೆಯ ಕೋಟ್-ರೂ... ಕೊಟ್ರೂ... ಸ್ಫೋಟಕ ಟಿಆರ್ಆರ್ಆರ್ನಿಂದ ಪ್ರಾರಂಭಿಸುವುದನ್ನು ಕಂದು-ತಲೆಯ ಬಾರ್ಬೆಟ್ನಿಂದ ಸುಲಭವಾಗಿ ಪ್ರತ್ಯೇಕಿಸಲಾಗುವುದಿಲ್ಲ. [೧೧]


ವಿತರಣೆ ಮತ್ತು ಆವಾಸಸ್ಥಾನ[ಬದಲಾಯಿಸಿ]

ಇದು ಪಶ್ಚಿಮ ಘಟ್ಟಗಳ ಉದ್ದಕ್ಕೂ ಸೂರತ್ ಡಾಂಗ್ಸ್ ನಿಂದ ದಕ್ಷಿಣಕ್ಕೆ ಮತ್ತು ದಕ್ಷಿಣ ಭಾರತದ ಸಂಬಂಧಿತ ಬೆಟ್ಟಗಳ ಉದ್ದಕ್ಕೂ ದಕ್ಷಿಣ ಪೂರ್ವ ಘಟ್ಟಗಳ ಕೆಲವು ಭಾಗಗಳಲ್ಲಿ ವಾಸಿಸುತ್ತದೆ. ಮುಖ್ಯವಾಗಿ ಶೆವರಾಯ್ ಮತ್ತು ಚಿತ್ತೇರಿ ಬೆಟ್ಟಗಳಲ್ಲಿದೆ.[೧೧][೯] ಬೆಂಗಳೂರು ನಗರದಂತಹ ಕೆಲವು ಪ್ರದೇಶಗಳಲ್ಲಿ ಈ ಪ್ರಭೇದವು ಒಂದು ಕಾಲದಲ್ಲಿ ಕಂಡುಬಂದಿತ್ತು ಎಂದು ಹೇಳಲಾಗಿದೆ. .[೧೨]

ವರ್ತನೆ ಮತ್ತು ಪರಿಸರ ವಿಜ್ಞಾನ[ಬದಲಾಯಿಸಿ]

ಮರಕುಟಿಗಗಳಂತೆ ಬಾರ್ಬೆಟ್ ಗಳು ತಮ್ಮ ಗೂಡನ್ನು ಟೊಳ್ಳಾಗಿಸಲು ಕಾಂಡದ ಮೇಲೆ ಕುಳಿತುಕೊಳ್ಳುತ್ತವೆ. ಕೊಕ್ಕಿನ ಸುತ್ತಲಿನ ಮುಳ್ಳುಗಳು ಪ್ರಮುಖವಾಗಿವೆ.

ಭಾರತೀಯ ಪಕ್ಷಿವಿಜ್ಞಾನಿ ಸಲೀಮ್ ಅಲಿ ಅವರು ಸಂತಾನೋತ್ಪತ್ತಿ ಋತುವಿನಲ್ಲಿ ಕೆಲವು ವ್ಯಕ್ತಿಗಳು ರಾತ್ರಿಯಲ್ಲಿ ಕರೆಯುತ್ತಾರೆ ಎಂದು ಗಮನಿಸಿದರು. ಆದರೆ ಇದನ್ನು ಇತರ ವೀಕ್ಷಕರು ಪ್ರಶ್ನಿಸಿದ್ದಾರೆ. [೧೩]

ಆಹಾರ ಮತ್ತು ಸೇವನೆ[ಬದಲಾಯಿಸಿ]

ಈ ಬಾರ್ಬೆಟ್ ಗಳು ಆರ್ಬೋರಿಯಲ್ ಆಗಿರುತ್ತವೆ ಮತ್ತು ವಿರಳವಾಗಿ ನೆಲಕ್ಕೆ ಭೇಟಿ ನೀಡುತ್ತವೆ. ಮರದ ರಂಧ್ರದಲ್ಲಿ ನೀರು ಲಭ್ಯವಿದ್ದಾಗ ಅದು ಕೆಲವೊಮ್ಮೆ ನೀರು ಕುಡಿಯುತ್ತದೆ ಮತ್ತು ಸ್ನಾನ ಮಾಡುತ್ತದೆ.[೧೪]

ಈ ಪಕ್ಷಿಗಳು ಹೆಚ್ಚಾಗಿ ಹಣ್ಣು ತಿನ್ನುತ್ತದೆ ಆದರೆ ರೆಕ್ಕೆಗಳುಳ್ಳ ಗೆದ್ದಲುಗಳು ಮತ್ತು ಇತರ ಕೀಟಗಳನ್ನು ಅವಕಾಶವಾದಿಯಾಗಿ ತೆಗೆದುಕೊಳ್ಳುತ್ತವೆ. ಅವರು ಫಿಕಸ್ ಬೆಂಜಮಿನಾ[೧೫] ಮತ್ತು ಫಿಕಸ್ ಮೈಸೂರೆನ್ಸಿಸ್ ಸೇರಿದಂತೆ ವಿವಿಧ ಫಿಕಸ್ ಜಾತಿಗಳ ಹಣ್ಣುಗಳನ್ನು ತಿನ್ನುತ್ತದೆ. [೯][೧೬]

ಈ ಬಾರ್ಬೆಟ್ ಗಳು ಬೀಜ ಪ್ರಸರಣ ಏಜೆಂಟ್ ಗಳಾಗಿ ಕಾಡುಗಳಲ್ಲಿ ಪ್ರಮುಖ ಪಾತ್ರವಹಿಸುತ್ತವೆ.[೧೭][೧೮][೧೯] ಅದು ಮಕರಂದಕ್ಕಾಗಿ ಬೊಂಬಾಕ್ಸ್ ಹೂವುಗಳ ಬಳಿ ಬರುತ್ತದೆ ಮತ್ತು ಪರಾಗಸ್ಪರ್ಶದಲ್ಲಿ ಭಾಗಿಯಾಗುತ್ತದೆ.[೧೧]

ಕಾಫಿ ತೋಟಗಳಲ್ಲಿ ಅವು ಪ್ರಯೋಜನಕಾರಿ ಪರಿಣಾಮವನ್ನು ಬೀರುತ್ತವೆ ಎಂದು ಗುರುತಿಸಲ್ಪಟ್ಟಿದೆ ಆದರೂ ಅವುಗಳ ಹಣ್ಣು ತಿನ್ನುವುದು ಹಣ್ಣಿನ ತೋಟಗಳಲ್ಲಿ ಸಣ್ಣ ಉಪದ್ರವವನ್ನುಂಟು ಮಾಡುತ್ತದೆ.[೨೦][೨೧]

ಹೆಮಾಫಿಸಾಲಿಸ್ ಕುಲದ ಒಂದು ಜಾತಿಯ ಉಣ್ಣೆಯು ಈ ಪ್ರಭೇದದೊಂದಿಗಿನ ಪರಾವಲಂಬಿ ಸಂಬಂಧದಲ್ಲಿ ನಿರ್ದಿಷ್ಟವಾಗಿದೆ ಎಂದು ತಿಳಿದುಬಂದಿದೆ[೨೨] ಮತ್ತು ಲ್ಯೂಕೊಸೈಟೋಜೋನ್ ನ ಕೆಲವು ಜಾತಿಗಳು ರಕ್ತ ಪರಾವಲಂಬಿಗಳು ಎಂದು ತಿಳಿದುಬಂದಿದೆ.[೨೩] ಕ್ಯಾಸನೂರು ಅರಣ್ಯ ರೋಗಕ್ಕೆ ಕಾರಣವಾದ ವೈರಸ್ ಅನ್ನು ಹೆಮಾಫಿಸಾಲಿಸ್ ನ ಕೆಲವು ಜಾತಿಗಳು ಸಾಗಿಸುತ್ತವೆ ಎಂದು ತಿಳಿದುಬಂದಿದೆ.[೨೪][೨೫]

ಸಂತಾನೋತ್ಪತ್ತಿ[ಬದಲಾಯಿಸಿ]

ಗೂಡಿನ ಪ್ರವೇಶದ್ವಾರದಿಂದ ಇಣುಕಿ ನೋಡುತ್ತಿರುವ ವಯಸ್ಕ

ಪೆರಿಯಾರ್ ಹುಲಿ ಮೀಸಲು ಪ್ರದೇಶದಲ್ಲಿ ಬಿಳಿ ಕೆನ್ನೆಯ ಬಾರ್ಬೆಟ್‌ಗಳು ಡಿಸೆಂಬರ್‌ನಲ್ಲಿ ಸಂತಾನೋತ್ಪತ್ತಿ ಮಾಡಲು ಪ್ರಾರಂಭಿಸುತ್ತವೆ ಮತ್ತು ಮೇ ವರೆಗೆ ಗೂಡು ಕಟ್ಟುವುದನ್ನು ಮುಂದುವರಿಸುತ್ತವೆ. ಅವು ಒಂದು ಜೋಡಿ ಬಂಧವನ್ನು ರೂಪಿಸುತ್ತವೆ ಎಂದು ನಂಬಲಾಗಿದೆ. ಅದು ಒಂದೇ ಸಂತಾನೋತ್ಪತ್ತಿ ಋತುವಿಗಿಂತ ಹೆಚ್ಚು ಕಾಲ ಇರುತ್ತದೆ. ಸಂಭೋಗಕ್ಕೆ ಮುಂಚಿತವಾಗಿ ಗಂಡು ಹೆಣ್ಣಿಗೆ ಪ್ರಣಯ ಆಹಾರವನ್ನು ನೀಡುವುದು ಸಾಮಾನ್ಯವಾಗಿದೆ. ಮೊಟ್ಟೆಗಳು ಹೊರಬಂದ ನಂತರ ಕರೆ ತೀವ್ರತೆ ಕಡಿಮೆಯಾಗುತ್ತದೆ.[೨೫] ಗೂಡು ರಂಧ್ರವನ್ನು ಸಾಮಾನ್ಯವಾಗಿ ಸತ್ತ ಕೊಂಬೆಗಳಲ್ಲಿ ತಯಾರಿಸಲಾಗುತ್ತದೆ. ಈ ಬಾರ್ಬೆಟ್ ಗಳು ಮಲಬಾರ್ ಬಾರ್ಬೆಟ್ ನಂತಹ ಸಣ್ಣ ರಂಧ್ರ-ಗೂಡುಗಳ ಕಡೆಗೆ ಆಕ್ರಮಣಕಾರಿಯಾಗಿರುತ್ತವೆ, ಕೆಲವೊಮ್ಮೆ ಪ್ರವೇಶದ್ವಾರದಲ್ಲಿ ಕೊಕ್ಕುವ ಮೂಲಕ ತಮ್ಮ ಗೂಡುಗಳನ್ನು ನಾಶಪಡಿಸುತ್ತವೆ. ಎರಡೂ ಲಿಂಗಗಳು ಗೂಡನ್ನು ಉತ್ಖನನ ಮಾಡುತ್ತವೆ ಮತ್ತು ಗೂಡನ್ನು ಪೂರ್ಣಗೊಳಿಸಲು ಸುಮಾರು ೨೦ ದಿನಗಳನ್ನು ತೆಗೆದುಕೊಳ್ಳಬಹುದು. ಗೂಡು ಉತ್ಖನನದ ಸುಮಾರು ೩-೫ ದಿನಗಳ ನಂತರ ಮೊಟ್ಟೆಗಳನ್ನು ಇಡಲಾಗುತ್ತದೆ. ಸುಮಾರು ೩ ಮೊಟ್ಟೆಗಳನ್ನು ಇಡಲಾಗುತ್ತದೆ. .[೨೫]

ಈ ಪಕ್ಷಿಗಳು ಪ್ರಾಥಮಿಕ ಕುಳಿ ಗೂಡುಕಟ್ಟುವ ಗೂಡುಗಳಾಗಿದ್ದು ಕಾಂಡ ಅಥವಾ ಮರದ ಲಂಬ ಕೊಂಬೆಯನ್ನು ವೃತ್ತಾಕಾರದ ಪ್ರವೇಶ ರಂಧ್ರದೊಂದಿಗೆ ಉಜ್ಜುತ್ತವೆ. ಅವು ಡಿಸೆಂಬರ್ ನಿಂದ ಜುಲೈವರೆಗೆ ಸಂತಾನೋತ್ಪತ್ತಿ ಮಾಡುತ್ತವೆ. ಕೆಲವೊಮ್ಮೆ ಎರಡು ಮರಿಗಳನ್ನು ಬೆಳೆಸುತ್ತವೆ.[೯] [೨೬]ನಗರ ಪ್ರದೇಶಗಳಲ್ಲಿನ ನೆಚ್ಚಿನ ಗೂಡು ಮರಗಳಲ್ಲಿ ಗುಲ್ಮೊಹರ್ (ಡೆಲೋನಿಕ್ಸ್ ರೆಜಿಯಾ) ಮತ್ತು ಆಫ್ರಿಕನ್ ಟುಲಿಪ್ (ಸ್ಪಾಥೋಡಿಯಾ ಕ್ಯಾಂಪನುಲೇಟಾ) ಸೇರಿವೆ. ಈ ಗೂಡು ರಂಧ್ರಗಳನ್ನು ಗೂಡುಗಳಾಗಿಯೂ ಬಳಸಬಹುದು.[೨೭] ಈ ಗೂಡು ರಂಧ್ರಗಳನ್ನು ಗೂಡುಗಳಾಗಿಯೂ ಬಳಸಬಹುದು. ಅವು ಪ್ರತಿ ವರ್ಷ ಒಂದೇ ಗೂಡು ಮರವನ್ನು ಮರುಬಳಕೆ ಮಾಡಬಹುದು[೨೮] ಆದರೆ ಆಗಾಗ್ಗೆ ಹೊಸ ಪ್ರವೇಶ ರಂಧ್ರವನ್ನು ಅಗೆಯುತ್ತವೆ.[೨೯][೩೦]

ಉಲ್ಲೇಖಗಳು[ಬದಲಾಯಿಸಿ]

  1. ↑ BirdLife International (2016). "Psilopogon viridis". IUCN Red List of Threatened Species. 2016: e.T22681603A92913200. doi:10.2305/IUCN.UK.2016-3.RLTS.T22681603A92913200.en. Retrieved 19 November 2021.
  2. ↑ Boddaert, P. (1783). "870. Barbu verd". Table des Planches enluminées d'Histoire Naturelle de M. D'Aubenton : avec les denominations de M.M. de Buffon, Brisson, Edwards, Linnaeus et Latham, precedé d'une notice des principaux ouvrages zoologiques enluminés (in ಫ್ರೆಂಚ್). Utrecht. p. 53.
  3. ↑ Buffon, G.-L. L. (1780). "Le barbu vert". Histoire Naturelle des Oiseaux (in ಫ್ರೆಂಚ್). Vol. 13. Paris: L'Imprimerie Royale. p. 161.
  4. ↑ Buffon, G.-L. L.; Martinet, F.-N.; Daubenton, E.-L.; Daubenton, L.-J.-M. (1765–1783). "Barbu de Mahé". Planches Enluminées D'Histoire Naturelle. Vol. 9. Paris: L'Imprimerie Royale. p. Plate 870.
  5. ↑ Buffon, G.-L. L.; Martinet, F.-N.; Daubenton, E.-L.; Daubenton, L.-J.-M. (1765–1783). "Barbu de Mahé". Planches Enluminées D'Histoire Naturelle. Vol. 9. Paris: L'Imprimerie Royale. p. Plate 870.
  6. ↑ Gray, G. R. (1842). "Appendix to a List of the Genera of Birds". A List of the Genera of Birds (Second ed.). London: R. and J. E. Taylor. p. 12.
  7. ↑ Peters, J. L., ed. (1948). "Genus Megalaima G. R. Gray". Check-list of Birds of the World. Vol. 6. Cambridge, Massachusetts: Harvard University Press. pp. 31–40.
  8. ↑ ೮.೦ ೮.೧ Den Tex, R.-J.; Leonard, J. A. (2013). "A molecular phylogeny of Asian barbets: Speciation and extinction in the tropics". Molecular Phylogenetics and Evolution. 68 (1): 1–13. doi:10.1016/j.ympev.2013.03.004. PMID 23511217.
  9. ↑ ೯.೦ ೯.೧ ೯.೨ ೯.೩ Rasmussen, P.C. & Anderton, J.C. (2005). Birds of South Asia: The Ripley Guide. Smithsonian Institution & Lynx Edicions. p. 277.
  10. ↑ Blanford, W. T. (1895). "Thereiceryx viridis. The Small Green Barbet". The Fauna of British India, Including Ceylon and Burma. Vol. 3, Birds (First ed.). London: Taylor and Francis. pp. 89–90.
  11. ↑ ೧೧.೦ ೧೧.೧ ೧೧.೨ Ali, S. & Ripley, S.D. (1983). Handbook of the Birds of India and Pakistan. Vol. 4 (Second ed.). Oxford University Press. pp. 155–156. ISBN 0-19-562063-1.
  12. ↑ George, J., ed. (1994). Annotated Checklist of the Birds of Bangalore. Bangalore: Birdwatchers' Field Club of Bangalore.
  13. ↑ Neelakantan, K.K. (1964). "The Green Barbet Megalaima viridis". Newsletter for Birdwatchers. 4 (4): 6–7.
  14. ↑ Yahya, H.S.A. (1991). "Drinking and bathing behaviour of the Large Green Megalaima zeylanica (Gmelin) and the Small Green M. viridis (Boddaert) Barbets". Journal of the Bombay Natural History Society. 88 (3): 454–455.
  15. ↑ Shanahan, M.; Samson S.; Compton, S.G. & Corlett, R. (2001). "Fig-eating by vertebrate frugivores: a global review" (PDF). Biological Reviews. 76 (4): 529–572. doi:10.1017/S1464793101005760. PMID 11762492. S2CID 27827864.
  16. ↑ Kumar, T.N.V. & Zacharias, V.J. (1993). "Time budgets in fruit-eating Koel Eudynamys scolopacea and Barbet Megalaima viridis". In Verghese, A.; Sridhar, S. & Chakravarthy, A.K. (eds.). Bird Conservation: Strategies for the Nineties and Beyond. Bangalore: Ornithological Society of India. pp. 161–163.
  17. ↑ Ganesh, T. & Davidar, P. (2001). "Dispersal modes of tree species in the wet forests of southern Western Ghats" (PDF). Current Science. 80 (3): 394–399. JSTOR 24105700. Archived from the original (PDF) on 2019-08-01. Retrieved 2024-06-16.
  18. ↑ Ganesh T. & Davidar, P. (1999). "Fruit biomass and relative abundance of frugivores in a rain forest of southern Western Ghats, India". Journal of Tropical Ecology. 15 (4): 399–413. doi:10.1017/S0266467499000917. S2CID 84587797.
  19. ↑ Ganesh T.; Davidar, P. (1997). "Flowering phenology and flower predation of Cullenia exarillata (Bombacaceae) by arboreal vertebrates in Western Ghats, India". Journal of Tropical Ecology. 13 (3): 459–468. doi:10.1017/S0266467400010622. S2CID 83574443.
  20. ↑ Yahya, H.S.A. (1983). "Observations on the feeding behaviour of barbet (Megalaima sp.) in coffee estates of South India". Journal of Coffee Research. 12 (3): 72–76.
  21. ↑ Chakravarthy A.K. (2004). "Role of vertebrates in inflicting diseases in fruit orchards and their management in fruit and vegetable diseases". In Mukerji, K.G. (ed.). Fruit and Vegetable Diseases. Vol. 1. pp. 95–142. doi:10.1007/0-306-48575-3_4.
  22. ↑ Rajagopalan P.K. (1963). "Haemaphysalis megalaimae sp. n., a new tick from the small green barbet (Megalaima viridis) in India". Journal of Parasitology. 49 (2): 340–345. doi:10.2307/3276011. JSTOR 3276011.
  23. ↑ Jones, Hugh I.; Sehgal, R.N.M.; Smith, T.B. (2005). "Leucocytozoon (Apicomplexa: Leucocytozoidae) from West African birds, with descriptions of two species" (PDF). Journal of Parasitology. 91 (2): 397–401. doi:10.1645/GE-3409. PMID 15986615. S2CID 7661872. Archived from the original (PDF) on 2010-07-14. Retrieved 2024-06-16.
  24. ↑ Boshell M., Jorge (1969). "Kyasanur Forest Disease: ecologic considerations". American Journal of Tropical Medicine and Hygiene. 18 (1): 67–80. doi:10.4269/ajtmh.1969.18.67. PMID 5812658.
  25. ↑ ೨೫.೦ ೨೫.೧ ೨೫.೨ Yahya, H.S.A. (1988). "Breeding biology of Barbets, Megalaima spp. (Capitonidae: Piciformes) at Periyar Tiger Reserve, Kerala". Journal of the Bombay Natural History Society. 85 (3): 493–511.
  26. ↑ Neelakantan, K.K. (1964). "The roosting habits of the barbet". Newsletter for Birdwatchers. 4 (3): 1–2.
  27. ↑ Neelakantan, K.K. (1964). "The roosting habits of the barbet". Newsletter for Birdwatchers. 4 (3): 1–2.
  28. ↑ Neelakantan, K.K. (1964). "The roosting habits of the barbet". Newsletter for Birdwatchers. 4 (3): 1–2.
  29. ↑ Baker, ECS (1927). The Fauna of British India, Including Ceylon and Burma. Birds. Volume (4. Second ed.). Taylor and Francis, London. p. 114.
  30. ↑ Neelakantan, K.K. (1964). "More about the Green Barbet Megalaima viridis". Newsletter for Birdwatchers. 4 (9): 5–7.
"https://kn.wikipedia.org/w/index.php?title=ಬಿಳಿ_ಕೆನ್ನೆಯ_ಬಾರ್ಬೆಟ್&oldid=1230683" ಇಂದ ಪಡೆಯಲ್ಪಟ್ಟಿದೆ