ಸದಸ್ಯ:Sahanaskashyap/WEP 2018-19 dec
ಗ್ರೀಕ್ ಪುರಾಣ ಹಾಗು ನಾಟಕ
[ಬದಲಾಯಿಸಿ]
ಗ್ರೀಕ್ ಎಂಬ ಹೆಸರನ್ನು ಕೇಳಿದರೆ ನಮ್ಮ ಮನಸ್ಸಿಗೆ ಬರುವ ವಿಚಾರಗಳು ನಾಟಕ ಹಾಗು ಪುರಾಣ. ನಾಟಕೀಯ ನಿರ್ಮಾಣ ಹಾಗು ಟೀಕೆಗಳ ಮೊದಲ ತತ್ವಗಳನ್ನು ನಾವು ಗ್ರೀಕ್ ಪುರಾಣಗಳಿಂದ ಹಾಗು ನಾಟಕಗಳಿಂದ ಆರಿಸಿಕೊಂಡಿದ್ದೆವೆ. ಇವುಗಳ ಮೂಲ ಗ್ರೀಸ್ ನ ಇತಿಹಾಸದಲ್ಲಿ ಚಿಗುರಿವೆ ಎಂದರೆ ಸುಳ್ಳಗುವುದಿಲ್ಲ.
ನಮ್ಮ ಸಾಹಿತ್ಯ ಲೋಕದಲ್ಲಿ ಪ್ರಸಿದ್ದ ತತ್ವಜ್ಞಾನಿ ಅರಿಸ್ಟಾಟಲ್ನನನ್ನು ಗ್ರೀಕ್ ನಾಟಕೀಯ ನಿರ್ಮಾಣದ ಮುಖಪರವಶ ಎಂದು ಕರೆಯುತ್ತಾರೆ. ಈತ ನಾಟಕ ಎಂಬ ಶ್ರೀಮಂತ ಕಲೆಗೆ ಮೂಲ ಅಡಿಪಾಯವನ್ನು ನೀಡಿದ್ದಾನೆ. ಅರಿಸ್ಟಾಟಲ್ ಪೋಯೆಿಕ್ಸ್ ರಲ್ಲಿ ಈತ ನಾಟಕಗಳಲ್ಲಿ ಕಂಡುಬರುವಂತಹ ಅಮೂರ್ಥತೆ ಹಾಗೂ ಕ್ಯಥರ್ಸಿಸ್ ನನ್ನು ಪರಿಚಯಿಸಿದ್ದಾರೆ. ಗ್ರೀಕ್ ಪುರಾಣ ಹಾಗೂ ನಾಟಕವನ್ನು ದುರಂತ ವಿಚಾರಗಳೊಂದಿಗೆ ಜೊತೆಗೂಡಿ ಸುವ ನಾವು, ಸಫೋಕ್ಲಿಸ್ ಹಾಗು ಯುರಿಪೈದಸರ ಕೃತಿಗಳನ್ನು ಮಾದರಿಯಾಗಿ ಕಾಣುತ್ತೇವೆ. ಒಂದು ಆದರ್ಶ ದುರಂತ ಕೃತಿಯ ಗುಣಲಕ್ಷಣಗಳನ್ನು ನೀಡಿರುವ ಅರಿಸ್ಟಾಟಲ್, ಸೌಂದರ್ಯದ ಏಕೈಕ ಆದರ್ಶ, ನಿರ್ಮಾಣದ ಸ್ಪಷ್ಟತೆ ಹಾಗು ಧಾರ್ಮಿಕ ಸ್ಪೂರ್ತಿಯನ್ನು ಗಮನಿಸಿದ್ದಾರೆ.
ಪೋಯೆಿಕ್ಸ್ ಮತ್ತು ನಟಕಗಳು
[ಬದಲಾಯಿಸಿ]ನಾಟಕದ ಮೂರು ಯುನಿಟಿಗಳನ್ನು ಅರಿಸ್ಟಾಟಲ್ ನೀಡಿದ್ದಾನೆ. ಇವುಗಳು ಸಮಯದ ಏಕತೆಗಳು, ಕ್ರಿಯೆಯ ಎಕತೆಗಳು ಹಾಗು ಸ್ಥಳೀಯ ಏಕತೆಗಳಾಗಿವೆ. ಈ ಏಕಥೆಗಳನ್ನು ಇಂದಿಗು ನಾಟಕಗರರು ತಮ್ಮ ಬರವಣಿಗೆ ಮತ್ತು ಪ್ರದರ್ಶನಕ್ಕೆ ಮೂಲವಾಗಿ ಬಲಿಸುತ್ತರೆ. ನಾಟಕ ರಂಗಕ್ಕೆ ಮೂಲ ನೆಲೆಯನ್ನು ನೀಡಿರುವ ಗ್ರೀಕ್ ನಾಟಕಗಳ ಉಗಮ ಮಿನ್ಯೋನ್ ನಾಗರೀಕತೆ ಯಲ್ಲಿ ಪತ್ತೆಹಚ್ಚಲಾಗಿದೆ. ಈ ಪೌರಾಣಿಕ ನಾಟಕಗಳು ಹೊರಾಂಗಣ ರಂಗಮಂದಿರದಲ್ಲಿ ನಡೆಯುತ್ತಿದ್ದವು. ಕಲೆಯೊಂದಿಗೆ ರಂಗಮಂದಿರಗಳು ಬೆಳೆದವು. ಇಂದು ರಂಗಸ್ಥಳಗಳ ಸಂಖ್ಯೆ ಅನೇಕವಾಗಿದ್ದು, ಅವುಗಳ ಆಧಾರದ ಮೇಲೆ ನಾಟಕಗಳನ್ನು ವರ್ಗೀಕರಿಸಲಾಗಿದೆ. ಸಮಕಾಲೀನ ನಾಟಕಗಳನ್ನು - ಪ್ರಿಸೀನಿಯಂ, ತೃಷ್ಟ್, ಅರೆನಾ, ಬೀದೀ ನಾಟಕಗಳು ಕುರಿತಂತೆ, ಇನ್ನೂ ಇತರ ರಂಗಸ್ಥಳಗಳ ಅನುಸಾರವಾಗಿ ವರ್ಗೀಕರಿಸಲಾಗಿದೆ. ರಂಗಸ್ಥಳ ಗಳ ಆಧುನಿಕತೆಯ ರೀತಿ, ನಾಟಕಗಳು ಗ್ರೀಕ್ ನ ದುರಂತಗಳಿಗೆ ವಿಷಯಾಂತರ ವನ್ನು ಹೊಂದು ಹಾಸ್, ಪ್ರಣಯ, ರೋಮಾಂಚನ, ಅಸಂದರ್ಭ ಹಾಗು ಇತರ ಹಲವಾರು ಶೈಲಿಗಳಲ್ಲಿ ತೊಡಗಿ ಬೆಳೆಯುತ್ತಾ ಬಂದಿವೆ.
ಸಮಕಾಲೀನ ಸಮಯಗಳು
[ಬದಲಾಯಿಸಿ]ದಶಕಗಳ ನಂತರ ಸಂಘಟನೆಗಳು, ಉಲ್ಲೇಖಗಳು ಮತ್ತು ಅಂತರತಾಣಗಳಿಂದ ಗುರುತಿಸಲ್ಪಟ್ಟ ನಾಟಕಗಳ ನಂತರ, ಇತ್ತೀಚಿನ ದಿನಗಳಲ್ಲಿ ನಾವು ತರ್ಕ, ಮಾನಸಿಕ ಪ್ರೇರಣೆ ಮತ್ತು ನೇರ-ಮುಂದೆಯ ನಿರೂಪಣೆಯ ಮೇಲೆ ಕೇಂದ್ರೀಕರಿಸುವ ಒಂದು ರೀತಿಯ ಆಟದ ಪುನರಾಗಮನವನ್ನು ಅನುಭವಿಸುತ್ತೇವೆ. ನನ್ನ ಅಭಿಪ್ರಾಯದಲ್ಲಿ, ಯಾವ ರಂಗಭೂಮಿ ಉದ್ದೇಶವು ಸರಳ ಪ್ರಚೋದನೆ ಅಲ್ಲ. ಅಲ್ಲದೆ, ಅದರ ಸೌಂದರ್ಯವನ್ನು ಎಂದಿಗೂ ನಿಷೇಧಿಸುವ ಮತ್ತು 'ಅಪಾಯ-ತೆಗೆದುಕೊಳ್ಳುವ' ಎಂದು ಕಡಿಮೆ ಮಾಡಬಹುದು. ರಂಗಭೂಮಿ ನಿಜವಾದ ಸಮಸ್ಯೆಗಳೊಂದಿಗೆ ಜನರನ್ನು 'ನೈಜ' ಕಡೆಗೆ ತಿರುಗುತ್ತದೆ. ನಾಟಕಗಳು ಕೇವಲ ತಮ್ಮನ್ನು ಮಾತ್ರವಲ್ಲದೆ, ಪ್ರಕ್ರಿಯೆಯ ಕಥೆಗಳಲ್ಲಿ ಮತ್ತೆ ವೀಕ್ಷಕರ ಮೇಲೆ ಪ್ರಭಾವ ಬೀರುತ್ತವೆ. ಆ ಕಥೆಗಳು ವೀಕ್ಷಕನನ್ನು ದೂರವಿರಲು ಅನುಮತಿಸುವುದಿಲ್ಲ. 'ನಾಟಕೀಯ ನಾಟಕ' ಏಕತೆಯ ಪರಿಕಲ್ಪನೆಯನ್ನು ತಿಳಿಸಲು ಪ್ರಯತ್ನಿಸುತ್ತದೆ. ನಂತರದ ಆಧುನಿಕತಾವಾದದ ಮೊಸಾಯಿಕ್ ರಚನೆಯು ಸಂಸ್ಕೃತಿಯಲ್ಲಿನ ಪ್ರಸ್ತುತ ಬೆಳವಣಿಗೆಯನ್ನು ಪ್ರತಿನಿಧಿಸಲು ಸೂಕ್ತವಲ್ಲ, 'ಹೊಸ' ರಂಗಮಂದಿರವು ಮೈಮೆಸಿಸ್ನಂತಹ 'ಹಳೆಯ' ಸಂಪ್ರದಾಯಗಳಿಗೆ ಮತ್ತು ಕಥೆಗಳನ್ನು ಹೇಳುವ ಮೂಲಭೂತ ಪ್ರಚೋದನೆಗಳ ಕಡೆಗೆ ತಿರುಗಬೇಕಾದ ಅಗತ್ಯವನ್ನು ಭಾವಿಸುತ್ತದೆ. ಹಂತವು ತೆರೆದ (ಆಧುನಿಕೋತ್ತರ) ಹಂತವಲ್ಲ, ಬದಲಿಗೆ ಅದು ವಾಸ್ತವ ಮುಚ್ಚಿದ ಸ್ಥಳವಾಗಿ ಕಾರ್ಯನಿರ್ವಹಿಸುತ್ತದೆ. ಫಿಕ್ಷನ್ ಮತ್ತೆ ರಿಯಾಲಿಟಿ ಬೇರ್ಪಡಿಸಲಾಗಿದೆ.
ಭಾರತ ಮತ್ತು ನಾಟಕ ರಂಗ
[ಬದಲಾಯಿಸಿ]ರಂಗಭೂಮಿ ಭಾರತದಲ್ಲಿ ಪುರಾತನ ಸೌಂದರ್ಯದ ಅಭ್ಯಾಸವಾಗಿದೆ. ನಾಗರಿಕತೆಯ ಉದಯದಿಂದ ಭಾರತೀಯ ಉಪಖಂಡದಲ್ಲಿ ರಂಗಭೂಮಿ ಅಸ್ತಿತ್ವದಲ್ಲಿದೆ ಎಂದು ನಾಟಕ ಗ್ರಂಥಗಳು ಮತ್ತು ಗ್ರಂಥಾಲಯಗಳನ್ನು ಸರ್ವೈವಿಂಗ್ ಮಾಡುತ್ತವೆ. ಪ್ರದರ್ಶನದ ಕಲೆಯ ಮೇಲೆ ಸಮಗ್ರವಾದ ಒಂದು ಗ್ರಂಥವನ್ನು ಭರತನ ನಾಟ್ಯಶಾತ್ರದ ಪ್ರಕಾರ, ನಾಟಕವು ದೇವರುಗಳಿಂದ ಮನುಷ್ಯರಿಗೆ ಉಡುಗೊರೆಯಾಗಿತ್ತು. ಪುರಾತನ ಭಾರತೀಯ ರಂಗಭೂಮಿಯು ಹೇಗೆ ಇರಬೇಕೆಂಬುದನ್ನು ಈ ಗ್ರಂಥವು ವ್ಯಕ್ತಪಡಿಸುತ್ತದೆ. ಭಾರತೀಯ ರಂಗಭೂಮಿಯ ಸುವರ್ಣ ಅವಧಿ 5 ನೇ ಶತಮಾನದವರೆಗೂ ಮುಂದುವರೆದಿದೆ ಎಂದು ಹೇಳಲಾಗುತ್ತದೆ, ಶೀಘ್ರದಲ್ಲೇ ಸಂಸ್ಕೃತ ನಾಟಕದ ಹರಿವು ಕ್ಷೀಣಿಸುತ್ತದೆ. ಆದರೆ ನಾಟಕೀಯ ಸಾಹಿತ್ಯವು ಕಡಿಮೆಯಾದಾಗ, ಭರತನ ಮೂಲಭೂತ ಸೌಂದರ್ಯಶಾಸ್ತ್ರವು ಬದುಕುಳಿದಂತೆಯೇ, ಸಾಂಪ್ರದಾಯಿಕ ಜನಪದ ಮತ್ತು ಶಾಸ್ತ್ರೀಯ ಪ್ರಕಾರಗಳ ಮೂಲಕ ವಿಭಿನ್ನ ರೂಪಾಂತರಗಳಾಗಿ ರೂಪಾಂತರಗೊಳ್ಳುತ್ತಿದ್ದಂತೆಯೇ ನರ್ತಕರು, ಸಂಗೀತಗಾರರು, ಗಾಯಕರು, ಮತ್ತು ಕಥೆಗಾರರ ಮೂಲಕ ಕಾರ್ಯಕ್ಷಮತೆಯ ಸಂಪ್ರದಾಯಗಳು ಪ್ರವರ್ಧಮಾನಕ್ಕೆ ಬಂದವು. ವಾಣಿಜ್ಯ, ನಗರ, ಪಾಶ್ಚಿಮಾತ್ಯ-ಶೈಲಿಯ ರಂಗಭೂಮಿ ಉದ್ಯಮವು ಥಿಯೇಟರ್ ಸಭಾಂಗಣದ ಸೀಮೆಯೊಳಗೆ ಸಿಲುಕಿಕೊಂಡಿದೆ ಮತ್ತು ನಾಟಕಗಳು ಸರಕುಗಳ ಮಾರಾಟವಾಗುತ್ತಿವೆ, ಸೂತ್ರದ ಹಗುರವಾದ ದರಗಳೊಂದಿಗೆ ತಮ್ಮನ್ನು ಪುನರಾವರ್ತಿಸಿ, ಉದ್ಯಮದ ಭವಿಷ್ಯವನ್ನು ಉದ್ಯಮದ ಭವಿಷ್ಯವನ್ನು ನಿರ್ಧರಿಸಲು ಅವಕಾಶ ಮಾಡಿಕೊಟ್ಟವು.