ರಾಜ್ಯಗಳ ಪುನರ್ ವಿಂಗಡಣಾ ಆಯೋಗ

ರಾಜ್ಯಗಳ ಪುನರ್ ವಿಂಗಡಣಾ ಕಾಯಿದೆ ೧೯೫೬

೧೯೫೬ರ ರಾಜ್ಯ ಪುನರ್ ವಿಂಗಡಣಾ ಕಾಯಿದೆ ಭಾಷೆಯ ಆಧಾರದ ಮೇಲೆ ಭಾರತದ ರಾಜ್ಯಗಳನ್ನು ಹಾಗೂ ಕೇಂದ್ರಾಡಳಿತ ಪ್ರದೇಶಗಳನ್ನು ನಿರ್ಧರಿಸುವಲ್ಲಿ ಪ್ರಮುಖ ಸುಧಾರಣೆ ಆಗಿದೆ. ಭಾರತದ ರಾಜ್ಯದ ಗಡಿ ಹೆಚ್ಚುವರಿ ಬದಲಾವಣೆಗಳನ್ನು 1956 ರಿಂದ ಮಾಡಲಾಗಿದೆ ಆದಾಗ್ಯೂ, 1956ರ ರಾಜ್ಯ ಪುನಸ್ಸಂಘಟನೆ ಕಾಯಿದೆ 1947 ರಲ್ಲಿ ಭಾರತದ ಸ್ವಾತಂತ್ರ್ಯದ ನಂತರ ಬಂದ ರಾಜ್ಯದ ಏಕೈಕ ಅತ್ಯಂತ ವ್ಯಾಪಕ ಗಡಿ ಬದಲಾವಣೆಗಳನ್ನು ಮಾಡಿದ ಕಾಯಿದೆಯಾಗಿ ಉಳಿದಿದೆ. ಈ ಆಕ್ಟ್ ನಿಂದ ಭಾರತದಲ್ಲಿ ಇರುವ ರಾಜ್ಯಗಳನ್ನು ಸಾಂವಿಧಾನಿಕ ಚೌಕಟ್ಟಿನಲ್ಲಿ ಪುನರ್ರಚಿಸಲಾಯಿತು .ಇದು ಸಂವಿಧಾನದ (ಏಳನೇ ತಿದ್ದುಪಡಿ) ಕಾಯಿದೆಯಡಿ 1956ರಲ್ಲಿ ಜಾರಿಗೆ ಬಂದಿತು.

ಸ್ವಾತಂತ್ರ್ಯ ನಂತರ ರಾಜಕೀಯ ಏಕೀಕರಣ

ಇಂದಿನ ಭಾರತ, ಪಾಕಿಸ್ತಾನ ಮತ್ತು ಬಾಂಗ್ಲಾದೇಶ ಒಳಗೊಂಡ ಬ್ರಿಟಿಷ್ ಇಂಡಿಯಾ ಸಾಮ್ರಾಜ್ಯದ ಪ್ರಾಂತ್ಯಗಳನ್ನು ಎರಡು ರೀತಿಯಲ್ಲಿ ವಿಂಗಡಿಸಲಾಗಿತ್ತು.ಬ್ರಿಟಿಷ್ ಭಾರತದ ಪ್ರಾಂತ್ಯಗಳನ್ನು ನೇರವಾಗಿ ಭಾರತದ ಗವರ್ನರ್ ಜನರಲ್ ಜವಾಬ್ದಾರಿಗೆ ವಹಿಸಲಾಯಿತು.ಬ್ರಿಟಿಷ್ ಸಾರ್ವಭೌಮತ್ವವನ್ನು ಒಪ್ಪಿಕೊಂಡ್ಡಿದ ರಾಜಪ್ರಭುತ್ವದ ರಾಜ್ಯಗಳನ್ನು ಗವರ್ನರ್ ಜನರಲ್ ನೇಮಿಸಿದ ಮುಖ್ಯ ಆಯುಕ್ತರು ನೋಡಿಕೊಳ್ಳುತಿದ್ದರು. 1947 ರ ಆಗಸ್ಟ್ 15 ರಂದು, ಬ್ರಿಟೀಷರು ಭಾರತ ಮತ್ತು ಪಾಕಿಸ್ತಾನಗಳಿಗೆ ಪ್ರತ್ಯೇಕ ಚಕ್ರಾಧಿಪತ್ಯದ ಸ್ವಾತಂತ್ರ್ಯವನ್ನು ನೀಡಿದರು. ಹಾಗೆಯೇ ಬ್ರಿಟಿಷ್ ಭಾರತ ಅಥವಾ ಪಾಕಿಸ್ತಾನಕ್ಕೆ ಸೇರಿಕೊಳ್ಳಲು ಉತ್ತೇಜನ ದೊರಕಿ ಐದು ನೂರು ರಾಜಪ್ರಭುತ್ವದ ರಾಜ್ಯಗಳು ಮತ್ತು ಪಾಕಿಸ್ತಾನ ಕೆಲವು ಭಾಗಗಳು ಭಾರತದ ಭಾಗವಾಗಲು ಸಮ್ಮತಿಸಿದವು. ಭಾರತದ ಸಶಸ್ತ್ರ ಹಸ್ತಕ್ಷೇಪದಿಂದ ಭೂತಾನ್ ಮತ್ತು ಹೈದರಾಬಾದ್, ಸ್ವಾತಂತ್ರ್ಯ ಆರಿಸಿಕೊಂಡವು.

1947 ಮತ್ತು 1950ರ ನಡುವೆ ಅಧೀನ ರಾಜ್ಯಗಳ ಪ್ರದೇಶಗಳು ರಾಜಕೀಯವಾಗಿ ಭಾರತೀಯ ಯೂನಿಯನ್ ನಲ್ಲಿ ಏಕೀಕರಣಗೊಂಡವು ಹಾಗೂ ಹೆಚ್ಚು ಅಸ್ತಿತ್ವದಲ್ಲಿರುವ ಪ್ರಾಂತ್ಯಗಳಲ್ಲಿ ವಿಲೀನಗೊಂಡವು; ಕೆಲವು ರಾಜರುಗಳ ರಾಜ್ಯಗಳು ಪ್ರತ್ಯೇಕ ಪ್ರಾಂತಗಳಾಗಿ ಮಾರ್ಪಟ್ಟವು ಅಂತಹ ಪ್ರಾಂತಗಳೆಂದರೆ ರಾಜಪೂತ, ಹಿಮಾಚಲ ಪ್ರದೇಶ, ಮಧ್ಯ ಭಾರತ,ವಿಂಧ್ಯ ಪ್ರದೇಶ, ಮೈಸೂರು, ಹೈದರಾಬಾದ್, ಭೋಪಾಲ್, ಮತ್ತು ಬಿಲಾಸ್ಪುರ ಸೇರಿದಂತೆ ಕೆಲವು.

ಜನವರಿ 26,1950 ರಂದು ಜಾರಿಗೆ ಬಂದ ಹೊಸ ಭಾರತೀಯ ಸಂವಿಧಾನ ಭಾರತವನ್ನು ಸಾರ್ವಭೌಮ ಪ್ರಜಾಸತ್ತಾತ್ಮಕ ಗಣರಾಜ್ಯವನ್ನಾಗಿ ಮಾಡಿತು. ಗಣರಾಜ್ಯವನ್ನು ಒಂದು "ಸ್ಟೇಟ್ಸ್ ಆಫ್ ಯೂನಿಯನ್" ಎಂದು ಘೋಷಿಸಲಾಯಿತು [1950] ರ ಸಂವಿಧಾನವು ರಾಜ್ಯಗಳನ್ನು ಮೂರು ಪ್ರಮುಖ ವಿಧಗಳಾಗಿ ವಿಂಗಡಿಸಿತು.

→ಬ್ರಿಟಿಷ್ ಭಾರತದ ಮಾಜಿ ಗವರ್ನರ್ ಪ್ರಾಂತಗಳಾಗಿ ಎ ಭಾಗದ ರಾಜ್ಯಗಳನ್ನು ಗುರುತಿಸಲಾಯಿತು, ಇವುಗಳನ್ನು ಚುನಾಯಿತ ಗವರ್ನರ್ ಮತ್ತು ರಾಜ್ಯ ಶಾಸಕಾಂಗವು ಆಳುತ್ತಿದ್ದವು. ಎ ಭಾಗದ ಒಂಬತ್ತು ರಾಜ್ಯಗಳಲ್ಲಿ ಅಸ್ಸಾಂ, ಬಿಹಾರ, ಮುಂಬಯಿ, ಮಧ್ಯಪ್ರದೇಶ (ಹಿಂದೆ ಕೇಂದ್ರೀಯ ಪ್ರಾಂತಗಳು ಮತ್ತು ಬೇರಾರ್), ಮದ್ರಾಸ್, ಒಡಿಶಾ ( 2011 ರಲ್ಲಿ ಒಡಿಶಾ ಎಂದು ಮರುನಾಮಕರಣ) ಪಂಜಾಬ್ (ಹಿಂದೆ ಈಸ್ಟ್ ಪಂಜಾಬ್), ಉತ್ತರ ಪ್ರದೇಶ (ಹಿಂದೆ ಸಂಯುಕ್ತ ಪ್ರಾಂತ್ಯಗಳು), ಮತ್ತು ಪಶ್ಚಿಮ ಬಂಗಾಳ ಇದ್ದವು.

→ಬಿ ಭಾಗದಲ್ಲಿ ಎಂಟು ರಾಜ್ಯಗಳಿದ್ದವು, ಇವು ಸಾಮಾನ್ಯವಾಗಿ ರಾಜಪ್ರಭುತ್ವದ ರಾಜ್ಯಗಳಾಗಿದ್ದವು, ಮಾಜಿ ರಾಜರುಗಳ ರಾಜ್ಯಗಳು ಅಥವಾ ಗುಂಪುಗಳನ್ನು ರಾಜ್ಯದ ಶಾಸಕಾಂಗದಿಂದ ಚುನಾಯಿತನಾದ ಒಬ್ಬ ರಾಜಪ್ರಮುಖ ನೋಡಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಿದ್ದರು.ಈ ರಾಜಪ್ರಮುಖನನ್ನು ಭಾರತದ ರಾಷ್ಟ್ರಪತಿ ನೇಮಿಸುತ್ತಿದ್ದರು. ಭಾಗ ಬಿ ರಾಜ್ಯಗಳಾಗಿ ಹೈದರಾಬಾದ್, ಜಮ್ಮು ಮತ್ತು ಕಾಶ್ಮೀರ, ಮಧ್ಯ ಭಾರತ, ಮೈಸೂರು, ಪಟಿಯಾಲ ಮತ್ತು ಪೂರ್ವ ಪಂಜಾಬ್ ರಾಜ್ಯಗಳ ಒಕ್ಕೂಟದ (ಪಿ ಇ ಪಿ ಎಸ್), ರಾಜಸ್ಥಾನ, ಸೌರಾಷ್ಟ್ರ ಮತ್ತು ತಿರುವಾಂಕೂರು-ಕೊಚ್ಚಿನ್ ಇದ್ದವು.

→ ಸಿ ಭಾಗದ ಹತ್ತು ರಾಜ್ಯಗಳನ್ನು ಭಾರತದ ರಾಷ್ಟ್ರಪತಿಯಿಂದ ನಿಯುಕ್ತರಾದ ಮುಖ್ಯ ಆಯುಕ್ತ ಆಳುತ್ತಿದ್ದರು. ಸಿ ಭಾಗದ ರಾಜ್ಯಗಳೆಂದರೆ ಅಜ್ಮೀರ, ಭೋಪಾಲ್, ಬಿಲಾಸ್ಪುರ, ಕೊಡಗು, ದೆಹಲಿ, ಹಿಮಾಚಲ ಪ್ರದೇಶ, ಕಚ್, ಮಣಿಪುರ, ತ್ರಿಪುರ, ಮತ್ತು ವಿಂಧ್ಯ ಪ್ರದೇಶ ಇದ್ದವು.

→ ಡಿ ಭಾಗದ ರಾಜ್ಯವನ್ನು ಕೇಂದ್ರ ಸರ್ಕಾರ ನೇಮಿಸಿದ ಲೆಫ್ಟಿನೆಂಟ್ ಗವರ್ನರ್ ನೋಡಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಿದ್ದರು ಇದು ಅಂಡಮಾನ್ ಮತ್ತು ನಿಕೋಬಾರ್ ದ್ವೀಪಗಳನ್ನು ಒಳಗೊಂಡಿತ್ತು.

ಭಾಷಾ ರಾಜ್ಯಗಳ ಚಳುವಳಿ

ಭಾಷಾವಾರು ಆಧಾರದ ಮೇಲೆ ರಾಜ್ಯಗಳ ಬೇಡಿಕೆಯು ಭಾರತದ ಸ್ವಾತಂತ್ರ್ಯ ನಂತರ ಮೊದಲು ಪ್ರಾರಂಭವಾಯಿತು. ಮಧುಸೂದನ್ ದಾಸ್ ಪ್ರಯತ್ನದಿಂದ 1936 ರಲ್ಲಿ ಒಡಿಶಾ ರಾಜ್ಯ ಭಾಷಾವಾರು ಆಧಾರದ ಮೇಲೆ ರೂಪುಗೊಂಡ ಭಾರತದ ಮೊದಲ ರಾಜ್ಯ ಮತ್ತು ಪ್ರಾಂತವಾಯಿತು. ಒಡಿಶಾದಲ್ಲಿ ಭಾಷಾ ಚಳುವಳಿ 1895 ರಲ್ಲಿ ಪ್ರಾರಂಭವಾಯಿತು ಮತ್ತು ಬಿಹಾರ,ಒಡಿಶಾ ಪ್ರಾಂತ್ಯದಿಂದ ಪ್ರತ್ಯೇಕಿಸಲ್ಪಟ್ಟಿತು ಪ್ರಾಂತ್ಯದ ಬೇಡಿಕೆ ನಂತರದ ವರ್ಷಗಳಲ್ಲಿ ತೀವ್ರಗೊಂಡಿತು.

ಸ್ವಾತಂತ್ರ್ಯದ ನಂತರ ಮತ್ತೆ ಹೊಸ, ಭಾಷಾ ಆಧಾರಿತ ರಾಜ್ಯಗಳ ರಚನೆಯಲ್ಲಿ ರಾಜಕೀಯ ಚಳುವಳಿಗಳು ಅಭಿವೃದ್ಧಿಗೊಂಡವು.ಸ್ವಾತಂತ್ರ್ಯದ ನಂತರದ ವರ್ಷಗಳಲ್ಲಿ ಮದ್ರಾಸ್ ರಾಜ್ಯದ ಉತ್ತರ ಭಾಗವು ಔಟ್ ತೆಲುಗು ಮಾತನಾಡುವ ರಾಜ್ಯವನ್ನು ರಚಿಸಲು ಚಳುವಳಿಯು ಶಕ್ತಿಯಾಗಿ ಮಾರ್ಪಟ್ಟು 1953 ರಲ್ಲಿ, ಮದ್ರಾಸ್ ರಾಜ್ಯದ 16 ಉತ್ತರ, ತೆಲುಗು ಮಾತನಾಡುವ ಜಿಲ್ಲೆಗಳು ಸೇರಿ ಹೊಸ ಆಂಧ್ರ ರಾಜ್ಯವಾಯಿತು.

ಇತರೆ ಸಣ್ಣ ಬದಲಾವಣೆಗಳನ್ನು 1950-1956 ಅವಧಿಯಲ್ಲಿ ರಾಜ್ಯದ ಗಡಿಯಲ್ಲಿ ಮಾಡಲಾಯಿತು. ಬಿಲಾಸ್ಪುರ ಸಣ್ಣ ರಾಜ್ಯವು 1 ಜುಲೈ 1954 ರಂದು ಹಿಮಾಚಲ ಪ್ರದೇಶದಲ್ಲಿ ವಿಲೀನಗೊಂಡಿತು ಮತ್ತು ಚಂದ್ರನಗರ್, ಫ್ರೆಂಚ್ ಭಾರತದ ಮಾಜಿ ಎನ್ಕ್ಲೇವ್, 1955 ರಲ್ಲಿ ಪಶ್ಚಿಮ ಬಂಗಾಳದಲ್ಲಿ ಸೇರ್ಪಡೆಯಾಯಿತು.

ರಾಜ್ಯಗಳ ಪುನರ್ವಿಂಗಡಣಾ ಆಯೋಗ

1953 ರಲ್ಲಿ ಪ್ರಧಾನಿ ಜವಹರಲಾಲ್ ನೆಹರೂ ಭಾರತೀಯ ರಾಜ್ಯಗಳನ್ನು ಗುರುತಿಸಲು ರಾಜ್ಯಗಳ ಪುನರ್ವಿಂಗಡಣೆ ಆಯೋಗವನ್ನು ನೇಮಿಸಿದರು. ನಿವೃತ್ತ ಮುಖ್ಯ ನ್ಯಾಯಮೂರ್ತಿ ಫಸಲ್ ಅಲಿ ನೇತೃತ್ವದಲ್ಲಿ ಸಮಿತಿಯನ್ನು ರಚಿಸಲಾಯಿತು. ಆಯೋಗಕ್ಕೂ ಕೂಡ ಫಜಲ್ ಅಲಿ ಸಮಿತಿಯೆಂದು ಎಂದು ಕರೆಯಲಾಗುತ್ತಿತ್ತು. ಆಯೋಗದ ಇತರ ಇಬ್ಬರು ಸದಸ್ಯರೆಂದರೆ ಶ್ರೀ ಹೃದಯನಾಥ್ ಮತ್ತು ಶ್ರೀ ಕೆ.ಎಂ.ಪಣಿಕ್ಕರ್. ಈ ಆಯೋಗ ಸಲ್ಲಿಸಿದ ವರದಿಗಳನ್ನು ಡಿಸೆಂಬರ್ 1954 ರಲ್ಲಿ ಗೃಹ ಸಚಿವ ಗೋವಿಂದ ಪಂಥ್ ಮೇಲ್ವಿಚಾರಣೆ ಮಾಡಿದರು. ಆಯೋಗದ ವರದಿಯನ್ನು ಸಂಸತ್ತಿನಲ್ಲಿ ಸೆಪ್ಟೆಂಬರ್ 30, 1955 ರಂದು ಚರ್ಚಿಸಲಾಯಿತು. ಅಂತಿಮವಾಗಿ, ಮಸೂದೆಯು ಸಂವಿಧಾನದಲ್ಲಿ ಬದಲಾವಣೆಗಳನ್ನು ತರಬೇಕೆಂದು ಮತ್ತು ರಾಜ್ಯಗಳನ್ನು ಪುನಸ್ಸಂಘಟಿಸಬೇಕೆಂದು ಅಂಗೀಕರಿಸಿತು ಹಾಗೂ ನವೆಂಬರ್ 1,1956 ರಿಂದ ಮಸೂದೆಯನ್ನು ಅನುಷ್ಠಾನಕ್ಕೆ ತರಲಾಯಿತು.

ಇತರ ಶಾಸನ ಸಂಬಂಧಪಟ್ಟ ಬದಲಾವಣೆಗಳು

ರಾಜ್ಯ ಪುನಸ್ಸಂಘಟನೆ ಕಾಯಿದೆ 31 ಆಗಸ್ಟ್ 1956 ರಂದು ಜಾರಿಗೆ ಬಂದಿತು.ಇದು ಸಂವಿಧಾನದ ಪ್ರಮುಖ ತಿದ್ದುಪಡಿಗಳನ್ನು[೭ನೇ ತಿದ್ದುಪಡಿ] ಜಾರಿಗೊಳಿಸಲು 1 ನವೆಂಬರ್, ಅದೇ ದಿನ ಜಾರಿಗೆ ಬರಲು ಆದೇಶವನ್ನುನೀಡಿತು.

ಏಳನೇ ತಿದ್ದುಪಡಿಯು ಭಾಗ ಎ ನಡುವೆ ಅಸ್ತಿತ್ವದಲ್ಲಿರುವ ವ್ಯತ್ಯಾಸದ ಅಡಿಯಲ್ಲಿ, ಭಾಗ ಬಿ, ಭಾಗ ಸಿ, ಮತ್ತು ಭಾಗ ಡಿ ಸ್ಟೇಟ್ಸ್ ರದ್ದುಪಡಿಸಿತು. ಎ ಮತ್ತು ಭಾಗ ಬಿ ರಾಜ್ಯಗಳ ಮಧ್ಯೆಯಿದ್ದ ವಿಭಿನ್ನತೆಯನ್ನು ತೆಗೆದುಹಾಕಲಾಯಿತು ಹಾಗೂ ಕೇವಲ "ರಾಜ್ಯಗಳು" ಎಂದು ಜನಪ್ರಿಯಗೊಳಿಸಿತು. ಘಟಕದ, ಕೇಂದ್ರಾಡಳಿತ ಪ್ರದೇಶಗಳನ್ನು ಹೊಸ ಪ್ರಕಾರದ ಭಾಗ ಸಿ ಅಥವಾ ಪಾರ್ಟ್ ಡಿ ರಾಜ್ಯವಾಗಿ ವರ್ಗೀಕರಣ ಮಾಡಿತು.

ಮುಂದಿನ ಆಕ್ಟ್ ನವೆಂಬರ್ 1 ರಂದು ಜಾರಿಗೆ ಬಂದಿತು ಇದು ಪಶ್ಚಿಮ ಬಂಗಾಳದಿಂದ ಬಿಹಾರದ ಪ್ರದೇಶಗಳನ್ನು ವರ್ಗಾವಣೆ ಮಾಡಿತು.

ಬದಲಾವಣೆಗಳ ಪರಿಣಾಮಗಳು

1. ಆಂಧ್ರ ಪ್ರದೇಶ: ಆಂಧ್ರ ರಾಜ್ಯ 1956 ರಲ್ಲಿ ಆಂಧ್ರ ಪ್ರದೇಶ ರಚಿಸಿ (ತೆಲಂಗಾಣ ಎಂದು ಕರೆಯಲಾಗುತ್ತದೆ) ಹೈದರಾಬಾದ್ ರಾಜ್ಯದ ತೆಲುಗು ಮಾತನಾಡುವ ಪ್ರದೇಶದಲ್ಲಿ ವಿಲೀನಗೊಳಿಸಲಾಯಿತು.
2. ಅಸ್ಸಾಂ: 1956 ರಲ್ಲಿ ಗಡಿ ಬದಲಾವಣೆ ಇಲ್ಲ.
3. ಬಿಹಾರ: ಪಶ್ಚಿಮ ಬಂಗಾಳ ಸಣ್ಣ ಪ್ರದೇಶಗಳ ವರ್ಗಾವಣೆ ಮೂಲಕ ಸ್ವಲ್ಪ ಬದಲಾವಣೆ.
4. ಮುಂಬಯಿ ರಾಜ್ಯ: ರಾಜ್ಯದ ಸೌರಾಷ್ಟ್ರ ಮತ್ತು ಕಚ್, ಹೈದರಾಬಾದ್ ಮರಾಠವಾಡ ಪ್ರದೇಶದಲ್ಲಿ ಮಾತನಾಡುವ ನಾಗ್ಪುರ ಮಧ್ಯಪ್ರದೇಶ ವಿಭಾಗ ಮತ್ತು ಮರಾಠಿ ಮಾತನಾಡುವ ಜಿಲ್ಲೆಗಳ ಜೊತೆಗೆ ವಿಸ್ತರಿಸಲ್ಪಟ್ಟು. ಮುಂಬಯಿ ರಾಜ್ಯದ ದಕ್ಷಿಣದ ಜಿಲ್ಲೆಗಳಲ್ಲಿ ಮೈಸೂರು ರಾಜ್ಯ ವರ್ಗಾಯಿಸಲಾಯಿತು. (1960 ರಲ್ಲಿ, ಮುಂಬಯಿ ರಾಜ್ಯ ಮಹಾರಾಷ್ಟ್ರ ಮತ್ತು ಗುಜರಾತ್ ವಿಭಜಿಸಲಾಗಿತ್ತು.)
5. ಜಮ್ಮು ಮತ್ತು ಕಾಶ್ಮೀರ: 1956 ರಲ್ಲಿ ಗಡಿ ಬದಲಾವಣೆ ಇಲ್ಲ.
6. ಕೇರಳ: ಮದ್ರಾಸ್ ರಾಜ್ಯದ ಮಲಬಾರ್ ಜಿಲ್ಲೆಯೊಂದಿಗೆ, ದಕ್ಷಿಣ ಕೆನರಾ ಕಾಸರಗೋಡು (ದಕ್ಷಿಣ ಕನ್ನಡ) ಜೊತೆ ತಿರುವಾಂಕೂರು-ಕೊಚ್ಚಿನ್ ರಾಜ್ಯದ ವಿಲೀನವಾಯಿತು. ತಿರುವಾಂಕೂರಿನ-ಕೊಚ್ಚಿನ್ ದಕ್ಷಿಣ ಭಾಗದಲ್ಲಿ, ಕನ್ಯಾಕುಮಾರಿ ಜಿಲ್ಲೆಯನ್ನು ಮದ್ರಾಸ್ ರಾಜ್ಯದಲ್ಲಿ ವರ್ಗಾಯಿಸಲಾಯಿತು.
7. ಮಧ್ಯಪ್ರದೇಶ: ಮಧ್ಯ ಭಾರತ, ವಿಂಧ್ಯ ಪ್ರದೇಶ, ಮತ್ತು ಭೋಪಾಲ್ ರಾಜ್ಯಗಳು ಮಧ್ಯಪ್ರದೇಶದಲ್ಲಿ ವಿಲೀನಗೊಂಡವು; ನಾಗ್ಪುರ ವಿಭಾಗದ ಮರಾಠಿ ಮಾತನಾಡುವ ಜಿಲ್ಲೆಗಳು ಮುಂಬಯಿ ರಾಜ್ಯದೊಂದಿಗೆ ವರ್ಗಾಯಿಸಲಾಯಿತು.
8. ಮದ್ರಾಸ್ ರಾಜ್ಯ: ಮಲಬಾರ್ ಜಿಲ್ಲೆಯನ್ನು ಕೇರಳದ ಹೊಸ ರಾಜ್ಯದಲ್ಲಿ ವರ್ಗಾಯಿಸಲಾಯಿತು ಮತ್ತು ಹೊಸ ಕೇಂದ್ರಾಡಳಿತ ಪ್ರದೇಶ ಲಕ್ಯಾಡಿವ್, ಮಿನಿಕೊಯ್ ಮತ್ತು Amindivi ದ್ವೀಪಗಳನ್ನು ಸ್ಥಾಪಿಸಲಾಯಿತು. ತಿರುವಾಂಕೂರಿನ-ಕೊಚ್ಚಿನ್ (ಕನ್ಯಾಕುಮಾರಿ ಜಿಲ್ಲೆ) ದಕ್ಷಿಣ ಭಾಗದ ರಾಜ್ಯದಲ್ಲಿ ಸೇರಿಸಲಾಯಿತು. (ರಾಜ್ಯಕ್ಕೆ 1968 ರಲ್ಲಿ ತಮಿಳುನಾಡು ಎಂದು ಮರುನಾಮಕರಣ ಮಾಡಲಾಯಿತು.)
9. ಮೈಸೂರು ರಾಜ್ಯ: ಕೊಡಗು ರಾಜ್ಯ ಮತ್ತು ದಕ್ಷಿಣ ಮುಂಬಯಿ ರಾಜ್ಯ, ಪಶ್ಚಿಮ ಹೈದರಾಬಾದ್ ರಾಜ್ಯದ ಕನ್ನಡ ಮಾತನಾಡುವ ಜಿಲ್ಲೆಗಳ ಜೊತೆಗೆ ವಿಸ್ತರಿಸಲಾಯಿತು. (1973 ರಲ್ಲಿ ರಾಜ್ಯಕ್ಕೆ 'ಕರ್ನಾಟಕ' ಎಂದು ಮರುನಾಮಕರಣ ಮಾಡಲಾಯಿತು.)
10. ಒಡಿಶಾ: 1956 ರಲ್ಲಿ ಗಡಿ ಬದಲಾವಣೆ ಇಲ್ಲ.
11. ಪಂಜಾಬ್: ಪಟಿಯಾಲ ಮತ್ತು ಪೂರ್ವ ಪಂಜಾಬ್ ಗಳನ್ನು ಸ್ಟೇಟ್ಸ್ ಯೂನಿಯನ್ ಜೊತೆಗೆ ವಿಸ್ತರಿಸಲಾಯಿತು.
12. ರಾಜಸ್ಥಾನ: ಅಜ್ಮೀರ ರಾಜ್ಯ, ಮುಂಬಯಿಯನ್ನು ಮತ್ತು ಮಧ್ಯ ಭಾರತದ ರಾಜ್ಯಗಳ ಜೊತೆಗೆ ವಿಸ್ತರಿಸಲಾಯಿತು.
13. ಉತ್ತರ ಪ್ರದೇಶ: 1956 ರಲ್ಲಿ ಗಡಿ ಬದಲಾವಣೆ ಇಲ್ಲ.
14. ಪಶ್ಚಿಮ ಬಂಗಾಳ: ಬಿಹಾರದ ಭಾಗವಾಗಿ ವಿಸ್ತರಿಸಲಾಯಿತು.

ಕೇಂದ್ರಾಡಳಿತ ಪ್ರದೇಶಗಳು

1. ಹಿಮಾಚಲ ಪ್ರದೇಶ
2. ಅಂಡಮಾನ್ ಮತ್ತು ನಿಕೋಬಾರ್ ದ್ವೀಪಗಳು
3. ದೆಹಲಿ
4. ಲಕ್ಯಾಡಿವ್, ಮಿನಿಕೊಯ್ ಮತ್ತು Amindivi ದ್ವೀಪಗಳು (ಕೇಂದ್ರಾಡಳಿತ ಪ್ರದೇಶ 1973 ರಲ್ಲಿ ಲಕ್ಷದ್ವೀಪ ಮರುನಾಮಕರಣ ಮಾಡಲಾಯಿತು.)
5. ಮಣಿಪುರ
6. ತ್ರಿಪುರ.

ರಾಜ್ಯಗಳ ಪುನರ್ವಿಂಗಡಣೆ ಆಯೋಗ'

ರಾಜ್ಯಗಳ ಪುನರ್ವಿಂಗಡಣೆ ಆಯೋಗಕ್ಕೆ (ಎಸ್ಆರ್ಸಿ) ರಾಜ್ಯದ ಗಡಿಗಳು ಪುನಸ್ಸಂಘಟನೆ ಶಿಫಾರಸು 1953 ರಲ್ಲಿ ಭಾರತ ಕೇಂದ್ರ ಸರ್ಕಾರದಿಂದ ಸ್ಥಾಪಿತವಾಯಿತು . 1955 ರಲ್ಲಿ,ಅಧ್ಯಯನದ ಸುಮಾರು 2 ವರ್ಷಗಳ ನಂತರ, ಆಯೋಗವು ಭಾರತದ ರಾಜ್ಯಗಳ ಎಲ್ಲೆಗಳನ್ನು 16 ರಾಜ್ಯಗಳು ಮತ್ತು 3 ಕೇಂದ್ರಾಡಳಿತ ಪ್ರದೇಶಗಳಾಗಿ ಮರುಸಂಘಟನೆ ಮಾಡುವಂತೆ ಶಿಫಾರಸು ಮಾಡಿತು.

ರಾಜ್ಯಗಳ ಪುನರ್ವಿಂಗಡಣೆ ಆಯೋಗವು ಫಜಲ್ ಅಲಿ, ಕವಳಮ್ ಮಾಧವ ಪಣಿಕ್ಕರ್ ಮತ್ತು HN Kunzru ಒಳಗೊಂಡಿತ್ತು. ಅದರ ಶಿಫಾರಸ್ಸಿನಂತೆ 1956ರಲ್ಲಿ ರಾಜ್ಯ ಪುನಸ್ಸಂಘಟನೆ ಕಾಯಿದೆ ಜಾರಿಗೆ ಬಂದಿತು.
1947 ರಲ್ಲಿ ಭಾರತಕ್ಕೆ ಬ್ರಿಟೀಷ್ ಸಾಮ್ರಾಜ್ಯದಿಂದ ಸ್ವತಂತ್ರ ದೊರೆಯಿತು ನಂತರ, ಭಾರತದ ಸಾಂವಿಧಾನಿಕ ಘಟಕಗಳನ್ನು ಕೆಳಗಿನ ವಿಶಿಷ್ಟ ವಿಭಾಗಗಳು ಅಡಿಯಲ್ಲಿ ವರ್ಗೀಕರಿಸಲ್ಪಟ್ಟಿತು: 

ಬ್ರಿಟಿಷ್ ಭಾರತ ಪಡೆದ ಈ ರಾಜ್ಯಗಳಲ್ಲಿ ಗಡಿಗಳ ಆಡಳಿತ ಸುಲಭವಾಗಿರಲಿಲ್ಲ. ಬ್ರಿಟಿಷ್ ಭಾರತದ ಆಂತರಿಕ ಪ್ರಾಂತೀಯ ಗಡಿ ಐತಿಹಾಸಿಕ ಘಟನೆಗಳಲ್ಲಿ ರಾಜಕೀಯ ಮಿಲಿಟರಿ ಮತ್ತು ಆಯಕಟ್ಟಿನ ಯೋಜನೆ ಮೇರೆಗೆ ರಾಜ್ಯದ ಗಡಿ ಪುನಸ್ಸಂಘಟನೆ ಅಗತ್ಯ ಎಂದು ಒಪ್ಪಿಕೊಂಡರು,ಆದರೆ ಪುನಸ್ಸಂಘಟನೆ ಆಧಾರದಿಂದ ನಿರ್ಧರಿಸಬಹುದಾಗಿತ್ತು. ಪ್ರಸ್ತಾಪಗಳನ್ನು ಒಂದು ಭಾರತದ ಭಾಷೆಗಳ ಆಧಾರದ ಮೇಲೆ ರಾಜ್ಯದ ಮರುಸಂಘಟಿಸಿಕೊಂಡಿದ್ದರೆ ಈ ಆಡಳಿತ ಸುಲಭ ಸಾಧ್ಯವಾಗುತ್ತಿತ್ತು ಮತ್ತು ಕಡಿಮೆ ವಿವಾದಾತ್ಮಕ ಭಾಷಾ ಸ್ವರೂಪದೊಂದಿಗೆ ಜಾತಿ ಮತ್ತು ಧರ್ಮದ ಆಧಾರಿತ ಗುರುತುಗಳು ಬದಲಾಯಿಸಲು ಸಹಾಯವಾಗುತಿತು.1920 ರಲ್ಲಿ ಭಾರತೀಯ ರಾಜ್ಯಗಳ ಭಾಷಾ ಪುನಸ್ಸಂಘಟನೆ ಭಾರತೀಯ ರಾಷ್ಟ್ರೀಯ ಕಾಂಗ್ರೆಸ್ ಸದಸ್ಯರ ಪಕ್ಷದ ರಾಜಕೀಯ ಗುರಿ ಎಂದು ಒಪ್ಪಿಕೊಂಡಿದ್ದರು. ಪಕ್ಷದ ಪ್ರಾಂತೀಯ ಸಮಿತಿಗಳು 1920 ರಿಂದ ಈ ಆಧಾರದ ಮೇಲೆ ಸ್ಥಾಪಿಸಲಾಯಿತು. 1927 ರಲ್ಲಿ ಕಾಂಗ್ರೆಸ್ "ಒಂದು ಭಾಷಾವಾರು ಆಧಾರದ ಮೇಲೆ ಪ್ರಾಂತ್ಯಗಳನ್ನು ಮರುಹಂಚಿಕೆ"ಮಾಡಲು ಬದ್ಧವಾಗಿದೆ ಎಂದು ಘೋಷಿಸಿತು ಮತ್ತು 1945 ರ ಚುನಾವಣೆಯ ಘೋಷಣೆಯಲ್ಲಿ ಸೇರಿದಂತೆ, ತನ್ನ ನಿಲುವನ್ನು ಹಲವು ಬಾರಿ ಸ್ಪಷ್ಟಪಡಿಸಿತು.

ಆದರೆ ಸ್ವಾತಂತ್ರ್ಯದ ನಂತರ, ಕಾಂಗ್ರೆಸ್ ನೇತೃತ್ವದ ಸರ್ಕಾರ ಕೇವಲ ಒಂದು ಭಾಷಾವಾರು ಆಧಾರದ ಮೇಲೆ ರೂಪುಗೊಂಡ ರಾಜ್ಯಗಳಲ್ಲಿ ಸೂಕ್ತವಾಗಿಲ್ಲ ಎನಿಸಿತು ಮತ್ತು ರಾಷ್ಟ್ರೀಯ ಏಕತೆಯಲ್ಲಿ ಅಪಾಯವನ್ನುಂಟು ಕಳವಳ ಮೂಡಿಸಿತ್ತು.  17 ಜೂನ್ 1948ರಲ್ಲಿ ರಾಜೇಂದ್ರ ಪ್ರಸಾದ್,ಕಾನ್ಸ್ಟಿಟ್ಯುಯೆಂಟ್ ಅಸೆಂಬ್ಲಿಯ ಅಧ್ಯಕ್ಷ , ರಾಜ್ಯಗಳನ್ನು ಭಾಷಾವಾರು ಆಧಾರದ ಮೇಲೆ ಮರುಸಂಘಟನೆ ಮಾಡಲು ಭಾಷಾ ಪ್ರಾಂತಗಳು ಆಯೋಗ (ಅಕಾ ದಾರ್ ಆಯೋಗ)ದ ಶಿಫಾರಸು ಮಾಡಲು ತಿಳಿಸಿದರು.ಈ ಸಮಿತಿಯು ಎಸ್.ಕೆ. ದಾರ್ (ಅಲಹಾಬಾದ್ ಹೈಕೋರ್ಟ್ನ ನಿವೃತ್ತ ನ್ಯಾಯಾಧೀಶ), ಜೆಎನ್ ಲಾಲ್ (ವಕೀಲ) ಮತ್ತು ಪನ್ನಾ ಲಾಲ್ (ನಿವೃತ್ತ ಭಾರತೀಯ ನಾಗರಿಕ ಸೇವೆ ಅಧಿಕಾರಿ) ಒಳಗೊಂಡಿತ್ತು. ಅದರ ಡಿಸೆಂಬರ್ 10 1948 ವರದಿಯಲ್ಲಿ, ಕಮಿಷನ್ "ಪ್ರತ್ಯೇಕವಾಗಿ ಅಥವಾ ಮುಖ್ಯವಾಗಿ ಭಾಷಾ ಪರಿಗಣನೆಯು ಆಧಾರದ ಮೇಲೆ ಪ್ರಾಂತ್ಯಗಳ ರಚನೆ ಮಾಡುವುದು ಸೂಕ್ತವಲ್ಲ ಎಂದು ಸೂಚಿಸಲಾಗುತ್ತದೆ. ಇದು ಪ್ರಾಥಮಿಕವಾಗಿ ಭೌಗೋಳಿಕ contiguity, ಆರ್ಥಿಕ ಸ್ವಾವಲಂಬನೆ ಮತ್ತು ಆಡಳಿತ ತೆಗೆಯುವುದರಲ್ಲಿ ಆಧಾರದ ಮೇಲೆ ಮದ್ರಾಸ್, ಮುಂಬಯಿ ಮತ್ತು ಕೇಂದ್ರೀಯ ಪ್ರಾಂತಗಳು ಮತ್ತು ಬೇರಾರ್ ಪ್ರಾಂತ್ಯಗಳ ಪುನಸ್ಸಂಘಟನೆಗೆ ಶಿಫಾರಸು ಮಾಡಿತು.ಈ ವರದಿ ಪ್ರಕಟಿಸಿದ ಕೂಡಲೇ, ಕಾಂಗ್ರೆಸ್, ತನ್ನ ಜೈಪುರ ಅಧಿವೇಶನದಲ್ಲಿ, ದಾರ್ ಆಯೋಗದ ಶಿಫಾರಸುಗಳನ್ನು ಅಧ್ಯಯನ ಮಾಡಲು"ಜೆವಿಪಿ ಸಮಿತಿ"ಯನ್ನು ಸ್ಥಾಪಿಸಲಾಯಿತು.ಈ ಸಮಿತಿ ಕಾಂಗ್ರೆಸ್ ಅಧ್ಯಕ್ಷೆ ಪಟ್ಟಾಭಿ ಸೀತಾ ರಾಮಯ್ಯ , ಜವಾಹರಲಾಲ್ ನೆಹರೂ ಮತ್ತು ವಲ್ಲಭಭಾಯಿ ಪಟೇಲ್ ಒಳಗೊಂಡಿತ್ತು. ಏಪ್ರಿಲ್ 1, 1949 ರ ತನ್ನ ವರದಿಯಲ್ಲಿ ಸಮಿತಿಯು ಈ ಸಮಯದಲ್ಲಿ ಹೊಸ ಪ್ರಾಂತ್ಯಗಳನ್ನು ರಚನೆ ಮಾಡುವುದು ಸೂಕ್ತವಲ್ಲ ಎಂದು ಹೇಳಿದ್ದರು. 
ಅಂಬೇಡ್ಕರ್ ಭಾಷಾ ಪ್ರಾಂತಗಳ ರಚನೆ ದಾರ್ ಆಯೋಗದ (14 ಅಕ್ಟೋಬರ್ 1948 ರ) ನಿವೇದನ ಪತ್ರವನ್ನು, ಅದರ ರಾಜಧಾನಿ ಮುಂಬಯಿ ಮರಾಠಿ ಬಹುಸಂಖ್ಯಾತ ಮಹಾರಾಷ್ಟ್ರ ರಾಜ್ಯದ ನಿರ್ದಿಷ್ಟವಾಗಿ ರಚನೆಯನ್ನು ಅನುಮೋದಿಸಲು,. ರಾಷ್ಟ್ರೀಯ ಏಕತೆಯ ಕಾಳಜಿ ಪರಿಹರಿಸಲು, ಅವರು ಪ್ರತಿ ಪ್ರಾಂತ್ಯದ ಅಧಿಕೃತ ಭಾಷೆ ಕೇಂದ್ರ ಸರ್ಕಾರದ ಅಧಿಕೃತ ಭಾಷೆ ಅದೇ ಎಂದು ಅಭಿಪ್ರಾಯಪಟ್ಟಿದ್ದರು. ಗುಜರಾತಿ ನಾಯಕ ಕೆ.ಎಂ. ಮುನ್ಷಿ, ಪ್ರಸ್ತಾವಿತ ಮಹಾರಾಷ್ಟ್ರದ ಮುಂಬಯಿ ಏಕೀಕರಣವನ್ನು ವಿರುದ್ಧವಾಗಿ  ಒಂದು ಭಾಷಾ ಸಮುದಾಯದ ರಾಜಕೀಯ ಮಹತ್ವಾಕಾಂಕ್ಷೆ ಮಾತ್ರ ಹೊರಗಿಡುವ ಮತ್ತು ಪ್ರದೇಶದಲ್ಲಿ ಇತರ ಭಾಷಿಕ ಗುಂಪುಗಳನ್ನು ತಾರತಮ್ಯದ ಮೂಲಕ ಮಾತ್ರ ತೃಪ್ತಿ ಸಾಧ್ಯ "ಎಂದು ಹೇಳುವ ಭಾಷಾ ಪುನಸ್ಸಂಘಟನೆ ಪ್ರಸ್ತಾಪವನ್ನು ವಿರೋಧಿಸಿದರು. ಯಾವುದೇ ರಕ್ಷಣೋಪಾಯಗಳ ಮತ್ತು ಯಾವುದೇ ಮೂಲಭೂತ ಹಕ್ಕುಗಳನ್ನು linguism ಸೂಚಿಸುತ್ತದೆ".

1952ರಲ್ಲಿ ಮದ್ರಾಸ್ ರಾಜ್ಯದ ಭಾಗಗಳಲ್ಲಿ ಒಂದು ತೆಲುಗು ಬಹುತೇಕ ರಾಜ್ಯ ರಚನೆಗೆ ಒತ್ತಾಯವು ಪ್ರಬಲಗೊಂಡಿತು. ಪೊಟ್ಟಿ ಶ್ರೀರಾಮುಲು ಮತ್ತು ಅವರ ಕಾರ್ಯಕರ್ತರು ಒಂದು ತೆಲುಗು ಬಹುತೇಕ ರಾಜ್ಯ ರಚನೆಗೆ ಬೇಡಿಕೆ ಇಟ್ಟರು. ತೀವ್ರತರದ ಚಳುವಳಿಯ ಕಾರಣಾದಿಂದ ಪೊಟ್ಟಿ ಶ್ರೀರಾಮುಲು ಡಿಸೆಂಬರ್16 1952 ರಂದು ನಿಧನರಾದರು. ತರುವಾಯ, ತೆಲುಗು ಬಹುತೇಕ ಆಂಧ್ರ ರಾಜ್ಯ 1953 ರಲ್ಲಿ ರಚಿಸಲಾಯಿತು. ಈ ಪ್ರತ್ಯೇಕ ರಾಜ್ಯಗಳ ಬೇಡಿಕೆ ಭಾಷಾ ಗುಂಪುಗಳಾಗಿ ದೇಶಾದ್ಯಂತ ಚಳವಳಿಯ ಕಿಡಿ ಹರಡಿತು. ರಾಜ್ಯಗಳನ್ನು ಗುರುತಿಸುವ ಸಲುವಾಗಿ ಭಾರತ ಸರ್ಕಾರದ ಫಜಲ್ ಅಲಿ, ಮಾಜಿ ಸುಪ್ರೀಂ ಕೋರ್ಟ್ ನ್ಯಾಯಾಧೀಶರು ನೇತೃತ್ವದ ರಾಜ್ಯ ಪುನರ್ವಿಂಗಡಣೆ ಆಯೋಗ (ಎಸ್ಆರ್ಸಿ) ರಚನೆಯಾಯಿತು. ಆಯೋಗದ ಕೆಳಗಿನ ಶಿಫಾರಸುಗಳನ್ನು, 30 ಸೆಪ್ಟೆಂಬರ್ 1955 ರಂದು ವರದಿಯಲ್ಲಿ ಸಲ್ಲಿಸಿತು: 1 ಮೂರು ಶ್ರೇಣಿ (Part-A/B/C) ರಾಜ್ಯದ ವ್ಯವಸ್ಥೆಯ ರದ್ದು ಮಾಡಬೇಕು. 2 Rajapramukh ಪದ್ಧತಿಯ ಮತ್ತು ಹಿಂದಿನ ಸಾಮಂತ ರಾಜ್ಯಗಳು ವಿಶೇಷ ಒಪ್ಪಂದಕ್ಕೆ ರದ್ದು ಮಾಡಬೇಕು. 3 ಅನುಚ್ಛೇದ 371 ಮೂಲಕ ಭಾರತ ಸರ್ಕಾರದ ವಶದಲ್ಲಿದೆ ಸಾಮಾನ್ಯ ನಿಯಂತ್ರಣ ರದ್ದು ಮಾಡಬೇಕು. 4 ಮಾತ್ರ ಕೆಳಗಿನ 3 ರಾಜ್ಯಗಳ ಒಕ್ಕೂಟ ಪ್ರಾಂತ್ಯಗಳು ಇರಬೇಕು: ಅಂಡಮಾನ್ ಮತ್ತು ನಿಕೋಬಾರ್, ದೆಹಲಿ ಮತ್ತು ಮಣಿಪುರ. ಇತರ ಭಾಗ-ಸಿ / ಡಿ ಪ್ರದೇಶಗಳ ಪಕ್ಕದ ರಾಜ್ಯಗಳ ವಿಲೀನಗೊಂಡಿತು ಮಾಡಬೇಕು. ವರದಿ ಡಿಸೆಂಬರ್ 14 1955 ರಂದು ಲೋಕಸಭೆಯಲ್ಲಿ ಮಂಡಿಸಲಾಯಿತು. ರಾಜ್ಯಗಳ ಪುನರ್ರಚನಾ ಆಯೋಗದ ವರದಿ (ಎಸ್ಆರ್ಸಿ) ಭಾಗ II ರಲ್ಲಿ 1955, ಎಂಬ "ಮರುಸಂಘಟನೆ ಮೇಲೆ ಭಾರ ಅಂಶಗಳು" ಆಯೋಗ ಸ್ಪಷ್ಟವಾಗಿ ಭಾಷೆ ಅಥವಾ ಸಂಸ್ಕೃತಿ ಎರಡೂ ಒಂದೇ ಪರೀಕ್ಷೆ ಆಧಾರದ ಮೇಲೆ ಸ್ಟೇಟ್ಸ್ ಗುರುತಿಸಲು ಸಾಧ್ಯ ಅಥವಾ ಅಪೇಕ್ಷಣೀಯ ಅಲ್ಲ "ಎಂದು ಹೇಳಿದರು ಆದರೆ ಇಡೀ ಸಮಸ್ಯೆಗೆ ಸಮತೋಲಿತ ವಿಧಾನ ನಮ್ಮ ರಾಷ್ಟ್ರೀಯ ಏಕತೆಯ ಆಸಕ್ತಿ ಅಗತ್ಯ ಎಂದು. ಅನುಷ್ಠಾನ ಮಾಡಿತು. 1956 ರಾಜ್ಯ ಪುನಸ್ಸಂಘಟನೆ ಕಾಯಿದೆ ಎಸ್ಆರ್ಸಿ ಶಿಫಾರಸುಗಳನ್ನು ಕೆಲವು ಜಾರಿಗೆ ತಂದಿತು. ಎಸ್ಆರ್ಸಿ ಪ್ರಸ್ತಾಪಿಸಿದ ಮೂರು ಕೇಂದ್ರಾಡಳಿತ ಪ್ರದೇಶಗಳು (ನಾಪತ್ತೆಯಾಗಿರುವ) ಜೊತೆಗೆ, ಇದು ಕೇಂದ್ರಾಡಳಿತ ಎಂದು ಲಕ್ಯಾಡಿವ್, ಮಿನಿಕೊಯ್ & Amindivi ದ್ವೀಪಗಳು, ಹಿಮಾಚಲ ಪ್ರದೇಶ ಮತ್ತು ತ್ರಿಪುರ ಸ್ಥಾಪಿಸಲಾಯಿತು. ಈ ಕೇಂದ್ರಾಡಳಿತ ಜೊತೆಗೆ 14 ರಾಜ್ಯಗಳಲ್ಲಿ ಒಟ್ಟು ಸ್ಥಾಪಿಸಲಾಯಿತು ವಿವಾದಗಳು ಆಯೋಗದ ಶಿಫಾರಸುಗಳನ್ನು ಸಾರ್ವತ್ರಿಕವಾಗಿ ಸ್ವೀಕರಿಸಲ್ಪಡಲಿಲ್ಲ. ವಿದರ್ಭ ಎಸ್ಆರ್ಸಿ ಮಧ್ಯಪ್ರದೇಶ ರಾಜ್ಯದ ಬಹುತೇಕ ಮರಾಠಿ ಮಾತನಾಡುವ ಪ್ರದೇಶಗಳ ಬೇರೆಯಾದ ಪ್ರತ್ಯೇಕ ವಿದರ್ಭ ರಾಜ್ಯ ರಚನೆಗೆ ಶಿಫಾರಸು ಮಾಡಿತು. ಆದರೆ, ಭಾರತೀಯ ಸರ್ಕಾರದ ಶಿಫಾರಸು ಅಂಗೀಕರಿಸಲ್ಪಟ್ಟಿತು ಮತ್ತು ಪ್ರಧಾನವಾಗಿ ಮರಾಠಿ ಮಾತನಾಡುವ ಮುಂಬಯಿ ರಾಜ್ಯದ ಈ ಪ್ರದೇಶಗಳಲ್ಲಿ ವಿಲೀನಗೊಂಡಿತು . ವಿದರ್ಭ ಭಾರತದಲ್ಲಿ ಪ್ರಾಂತೀಯ / ಪ್ರಾದೇಶಿಕ ಭಾಷೆಯ ಜನರಿಗೆ ಎರಡನೇ ಮರಾಠಿ ಬಹುತೇಕ ರಾಜ್ಯ ಎಂದು ಹೇಳಲಾಗುತ್ತದೆ. ಹಾಗೆಯೇ, ತೆಲಂಗಾಣ ರಾಜ್ಯದ ತೆಲುಗು ಎಸ್ಆರ್ಸಿ ಶಿಫಾರಸು ಪ್ರಕಾರ ಆಂಧ್ರ ರಾಜ್ಯದ ಪಕ್ಕದಲ್ಲಿ ಜನರು ಮಾತನಾಡುವ ಎರಡನೇ ರಾಜ್ಯ ಎಂದು ಹೇಳಲಾಗುತ್ತದೆ. ಹೀಗಾಗಿ ಭಾರತೀಯ ಸರ್ಕಾರವು ಒಂದಕ್ಕಿಂತ ಹೆಚ್ಚು ರಾಜ್ಯಗಳನ್ನು ಹೊಂದಿರುವ ಪ್ರಾದೇಶಿಕ ಭಾಷೆ ಜನರ ಅಗತ್ಯವನ್ನು ಸ್ವೀಕರಿಸುವುದಿಲ್ಲ. ಕೇರಳದ ಮದ್ರಾಸ್ ತಿರುವಾಂಕೂರಿನ ತಮಿಳು ನಾಡು ಕಾಂಗ್ರೆಸ್ (TTNC) ಮದ್ರಾಸು ರಾಜ್ಯದಲ್ಲಿ ತೋವಲೈ, Agasteeswaram, ಕಾಕುಳಮ್, ವಿಲಾವಾನ್ಕೋಡ್, Neyyatinkarai, Senkottai, Deviculam ಮತ್ತು Peermade ವಿಲೀನಗೊಳ್ಳಲು ಒತ್ತಾಯಿಸಿತು. ಆದರೆ, ಆಯೋಗವು ಮದ್ರಾಸು ರಾಜ್ಯದಲ್ಲಿ ತೋವಲೈ, Agasteeswaram, ಕಾಕುಳಮ್, Vilvancode ಮತ್ತು Shenkottai ಕೇವಲ ವಿಲೀನಗೊಳ್ಳಲು ಶಿಫಾರಸು ಮಾಡಿತು. ತಿರುವಾಂಕೂರಿನ-ಕೊಚ್ಚಿನ್ ರಾಜ್ಯ ಆರ್ಥಿಕ ನಷ್ಟ ಪರಿಹರಿಸಲು ಆಯೋಗ ಪರಿಗಣಿಸಿ ಗುಡ್ಡಗಾಡು ಜಿಲ್ಲೆಗಳಲ್ಲಿ, ಮದ್ರಾಸು ರಾಜ್ಯದಲ್ಲಿ Deviculam ಮತ್ತು Peermade ವಿಲೀನದ ಒಲವು ತೋರಿತು. Neyyatinkarai ತಾಲೂಕಿನಲ್ಲಿ ಆಯೋಗಕ್ಕೆ ಜನರು 86% ಮಲಯಾಳಂ ಗೊತ್ತಿತ್ತು ಎಂದು ಕಂಡುಬಂದಿಲ್ಲ. ಆದ್ದರಿಂದ ಆಯೋಗ ಮದ್ರಾಸ್ ರಾಜ್ಯ ಈ ತಾಲೂಕಿನ ವಿಲೀನಕ್ಕೆ ಒಲವು ತೋರಲ್ಲಿಲ್ಲ . ಲೋಕಸಭಾ (ಸಂಸತ್ತು) ಮಾತುಕತೆಯಲ್ಲಿ ತಿರುವಾಂಕೂರು-ಕೊಚ್ಚಿನ್ ರಾಜ್ಯ ಪ್ರತಿನಿಧಿಗಳು ಭಾವೋದ್ವೇಗದಿಂದ ಮದ್ರಾಸ್ ರಾಜ್ಯದ ದಕ್ಷಿಣ ತಾಲ್ಲೂಕಿನ ವಿಲೀನಕ್ಕೆ ಆಯೋಗದ ಶಿಫಾರಸುಗಳನ್ನು ವಿರೋಧಿಸಿದರು. Nesamony ತಮಿಳು ಬಹುಸಂಖ್ಯಾತ ಮದ್ರಾಸು ರಾಜ್ಯದಲ್ಲಿ Neyyatinkarai, Deviculam, Peermade ಮತ್ತು ಚಿತ್ತೂರು ವಿಲೀನಗೊಳಿಸಲು ವಾದಿಸಿದರು. ಎಸ್ಆರ್ಸಿ ಇಡೀ Shenkottai ತಾಲ್ಲೂಕಿನ ವಿಲೀನಗೊಳಿಸಲು ಶಿಫಾರಸು ಸಹ ತರುವಾಯ ರೂಪುಗೊಂಡ ಜಂಟಿ ಸಮಿತಿಯು ಮದ್ರಾಸು ರಾಜ್ಯದಲ್ಲಿ ವಿಲೀನಗೊಳಿಸಿ ಎಂದು ಮಾತ್ರ Shenkottai ಪೂರ್ವ ಭಾಗವನ್ನು ಶಿಫಾರಸು ಮಾಡಿತು. ಈ ನಿರ್ಧಾರವನ್ನು ಅಂತಿಮವಾಗಿ 16 ಜನವರಿ 1956 ರಂದು ಅಧಿಕಾರವಾಣಿಯಿಂದ ಪ್ರಕಟಿಸಲಾಯಿತು. ಎಸ್ಆರ್ಸಿ ಶಿಫಾರಸು ಜುಲೈ 1956 ಲೋಕಸಭಾ ಸಭೆಯಲ್ಲಿ, Nesamony Shencottai ಪೂರ್ಣ ವಿಲೀನಕ್ಕೆ ವಾದಿಸಿದರು. ಹೌಸ್ ಎಸ್ಆರ್ಸಿ ಶಿಫಾರಸು ಆಡಳಿತ ಅತಿ ಜಂಟಿ ಸಮಿತಿಯ ನಿರ್ಧಾರ ಮರುಪರಿಶೀಲಿಸುವಂತೆ ನಿರಾಕರಿಸಿದರು ತಮಿಳು , ತಿರುವಾಂಕೂರಿನ - ಕೊಚ್ಚಿನ್ ರಾಜ್ಯ ತಮಿಳುನಾಡು ನಾಲ್ಕು ತಾಲ್ಲೂಕುಗಳನ್ನು ಹೊಂದಿತು ಅವುಗಳೆಂದರೆ , Agasteeswaram , ತೋವಲೈ , ಕಾಕುಳಮ್ ಮತ್ತು ವಿಲಾವಾನ್ಕೋಡ್ ವರ್ಗಾವಣೆ ಶಿಫಾರಸು SRCommission ಮಾತನಾಡುವ ಜನರ ಶೇಕಡಾವಾರು ಆಧಾರದ ಮೇಲೆ . ಅದೇ ಗಜ ಕೋಲು ತಮಿಳುನಾಡು ಗೆ Shenkotta ತಾಲೂಕಿನ ವರ್ಗಾವಣೆಗೆ ಬಳಸಲಾಯಿತು . ದೇವಿಕುಲಂ ಮತ್ತು ಸಾಂಪ್ರದಾಯಿಕ ನೃತ್ಯಗಳು ತಾಲ್ಲೂಕುಗಳಲ್ಲಿ ವ್ಯವಹರಿಸುವಾಗ ಬಹುತೇಕ ಜನರು ಕೂಡ ತಮಿಳು ಮಾತನಾಡುವ ಮತ್ತು ರಾಜ್ಯ ವಿಧಾನಸಭೆಗೆ ಪ್ರತಿನಿಧಿಗಳು ಸೂಚಿಸಿದ ಮೇಲೆ ಐದು ತಾಲ್ಲೂಕುಗಳ ವಿಷಯದಲ್ಲಿ ತಮಿಳರು ಇದ್ದಾಗ, ಆಯೋಗದ ಬೇರೆ ಗಜ ಕೋಲು ಬಳಸಲಾಗುತ್ತದೆ ತಿರುವಾಂಕೂರಿನಲ್ಲಿ ಉಳಿಸಿಕೊಳ್ಳಲು ಶಿಫಾರಸು ಮಾಡಿತು- ಕೊಚ್ಚಿನ್ ರಾಜ್ಯ . ಆಯೋಗದ ಸರ್ದಾರ್ ಕೆ.ಎಂ. ಮೂರು ಸದಸ್ಯರು ಒಂದು ಪಣಿಕ್ಕರ್ ಮಲಯಾಳಿ , ಮತ್ತು ಅವರು ನಿರ್ಧಾರ ಪ್ರಭಾವ ಎಂದು ಆಪಾದಿಸಲಾಗಿತ್ತು . Shenkottaವನ್ನು ಆಯೋಗ ಸಂಪೂರ್ಣವಾಗಿ ವರ್ಗಾಯಿಸಲಾಯಿತು ಸಹ ಜಂಟಿ ಸಮಿತಿಯ ರಾಜ್ಯಗಳ ನಿಖರವಾದ ಗಡಿಗಳನ್ನು ಸರಿಪಡಿಸಲು ನೇಮಕ ಮಾಡಿತು , Shenkotta ತಾಲೂಕಿನ್ನು ವಿಭಾಗಿಸಿತು, ತಿರುವಾಂಕೂರು - ಕೊಚ್ಚಿನ್ ರಾಜ್ಯಗಳನ್ನು ಪ್ರಮುಖ ಭಾಗವನ್ನಾಗಿ ಉಳಿಸಿಕೊಳ್ಳಲು ಅವಕಾಶ ನೀಡಿತು. ಈ ತೀರ್ಪು ವಿವಾದಾತ್ಮಕವಾಗಿಯೇ ಉಳಿದಿವೆ . " ದಕ್ಷಿಣದ ನಾಲ್ಕು ತಾಲ್ಲೂಕುಗಳನ್ನು , Nanjil ನಾಡ್ , 79 ಮೇಲೆ ತಮಿಳು ಮಾತನಾಡುವ ಜನರ ಶೇಕಡಾವಾರು ಎಂದು ಕರೆಯಲ್ಪಡುವ ನೆಲೆಸಿದೆ ಅವುಗಳೆಂದರೆ , Agasteeswaram , ತೋವಲೈ , ಕಾಕುಳಮ್ , ವಿಲಾವಾನ್ಕೋಡ್ , . ನಂತರ ಇಚ್ಛೆಗೆ ಈ ಪ್ರದೇಶದ ಜನರು ಸ್ಪಷ್ಟವಾಗಿ ವ್ಯಕ್ತಪಡಿಸಿದ ಮತ್ತು ಇಲ್ಲ ಮಾಡಲಾಗಿದೆ ಈ ಇಚ್ಛೆಗೆ " ಗೌರವವನ್ನು ಏಕೆ ಯಾವುದೇ ನಿರ್ದಿಷ್ಟ ಕಾರಣವನ್ನು . " ಶೇನ್ಕೋಟ ತಾಲ್ಲೂಕಿನ ಭಾಗಶಃ ತಿರುನಲ್ವೇಲಿ ಮದ್ರಾಸ್ ರಾಜ್ಯದ ಜಿಲ್ಲಾ ಮತ್ತು ಈ ತಾಲೂಕಿನ ತಮಿಳು ಮಾತನಾಡುವ ಜನರ ಸಂಖ್ಯೆ ಒಂದು ಆವೃತ ಪ್ರದೇಶವಾಗಿದೆ ಬಗ್ಗೆ 93 . ದೈಹಿಕವಾಗಿ ಮತ್ತು ಭೌಗೋಳಿಕವಾಗಿ ಇದು ಈಗ ವಿಲೀನಗೊಳ್ಳಲು ಮಾಡಬೇಕು ಇದರಲ್ಲಿ ತಿರುನಲ್ವೇಲಿ ಜಿಲ್ಲೆಗೆ ಸೇರಿದ " . " ದೇವಿಕುಲಂ ಮತ್ತು ಸಾಂಪ್ರದಾಯಿಕ ನೃತ್ಯಗಳು ತಾಲ್ಲೂಕುಗಳಲ್ಲಿ ಸ್ವಲ್ಪ ಭಿನ್ನ ಹೆಜ್ಜೆಯಲ್ಲಿ ನಿಲ್ಲಬೇಕು . ಈ , ವಿವಿಧ ಆರ್ಥಿಕ ಮತ್ತು ಇತರ ಕಾರಣಗಳಿಗಾಗಿ , " ತಿರುವಾಂಕೂರು - ಕೊಚ್ಚಿನ್ ರಾಜ್ಯದ ಪ್ರಾಮುಖ್ಯತೆ ಇವು ಬೆಟ್ಟದ ಪ್ರದೇಶಗಳು. "ನಾವು ವಿಶೇಷವಾಗಿ ಒಂದು ಭಾಷೆ ಗುಂಪು ನೇತೃತ್ವದಲ್ಲಿ ಬಹುತೇಕ ಕನಿಷ್ಠ ಪ್ರದೇಶಗಲ್ಲಿ ಪ್ರಾದೇಶಿಕ ಮರುಹೊಂದಾಣಿಕೆಗಳನ್ನು ಏಕೈಕ ಮಾನದಂಡವಾಗಿ ಭಾಷಾ ತತ್ವ ಪರಿಗಣಿಸಿಲ್ಲ " . "ನಾವು ಈ ದೃಷ್ಟಿಯಿಂದ ಒಪ್ಪಂದದಲ್ಲಿ ಸಾಮಾನ್ಯವಾಗಿ ನಮ್ಮ ಅಭಿಪ್ರಾಯದಲ್ಲಿ ಒಂದು ನಿರ್ದಿಷ್ಟ ಭಾಷೆ ಗುಂಪು ಒಂದು ನಿರ್ದಿಷ್ಟ ಪ್ರದೇಶದಲ್ಲಿ ಒಂದು ಗಣನೀಯ ಬಹುಪಾಲು ಹೊಂದಿದೆ. ಕೇವಲ ವಾಸ್ತವವಾಗಿ ಏಕೈಕ ನಿರ್ಧಾರಕ ಅಂಶವಾಗಿ ಮಾಡಬಾರದು " . ಎಸ್ಆರ್ಸಿ ಅಧ್ಯಕ್ಷ , ಗೌರವ - "ಇದು ಬಿಹಾರ ನನ್ನ ಸುದೀರ್ಘ ಸಂಪರ್ಕ ಕಾರಣದಿಂದ , ನಾನು ಬಿಹಾರ್ ಮತ್ತು ಪಶ್ಚಿಮ ಬಂಗಾಳ , ಮತ್ತು ಬಿಹಾರ ಮತ್ತು ಒಡಿಶಾ ನಡುವೆ ಪ್ರಾದೇಶಿಕ ವಿವಾದಗಳನ್ನು ತನಿಖೆ ಮತ್ತು ನಿರ್ಧರಿಸುವ ಯಾವುದೇ ಭಾಗವಹಿಸಿದ ಹಿಂದುಳಿದರು , ಎಂದು ಉಲ್ಲೇಖಿಸಬಹುದು . ಎಸ್ ಫಜಲ್ ಅಲಿ . " ಜಂಟಿ ಸಮಿತಿ ಭಾರತ ನಕ್ಷೆ ಮರುರಚನೆ ಒಂದು ಉತ್ತಮ ಕೆಲಸ ಮಾಡಿದ್ದೇನೆ , ಆದರೆ ನನ್ನ ದೂರನ್ನು ಅವರು ವಿವಿಧ ರಾಜ್ಯಗಳ ಗಡಿಗಳನ್ನು ಇತ್ಯರ್ಥದಲ್ಲಿ ಅದೇ ತತ್ವಗಳ ದತ್ತು ಮಾಡಿಲ್ಲ ಎಂದು. ವಿಶೇಷವಾಗಿ ನಾನು Shenkottai ತಾಲೂಕಿನ ಬಗ್ಗೆ ಕೆಲವು ಪದಗಳನ್ನು ಹೇಳಲು ಇಷ್ಟ . ಈ ಮದ್ರಾಸ್ಗೆ ತಿರುವಾಂಕೂರು - ಕೊಚ್ಚಿನ್ ವರ್ಗಾಯಿಸಬೇಕು ಪ್ರಸ್ತಾಪ ಇದು ಒಂದು ತಾಲೂಕಿನ ಆಗಿದೆ . ಇದು ತಮ್ಮ ವರದಿ ಪ್ಯಾರಾ 294 ರಲ್ಲಿ .... ಪ್ರದೇಶದಲ್ಲಿ ಯಾವುದೇ ಸದಸ್ಯ Tranvancore - ಕೊಚ್ಚಿನ್ ತಮಿಳು ತಾಲ್ಲೂಕುಗಳು ಭವಿಷ್ಯಕ್ಕಾಗಿ ನೆಲೆಸಿದರು , ಮತ್ತು ಪರಿಣಾಮವಾಗಿ ನಮ್ಮ ಸಂದರ್ಭದಲ್ಲಿ ಮಾಜಿ ಸೈಡ್ ನಿರ್ಧರಿಸಲಾಯಿತು ಜಾಯಿಂಟ್ - ಸಮಿತಿ ಸೇರಿಸಲಾಗಿದೆ ಎಂದು ದುರದೃಷ್ಟಕರ , src ' Shenkottai ತಾಲೂಕಿನ 93 . ದೈಹಿಕವಾಗಿ ಮತ್ತು ಭೌಗೋಳಿಕವಾಗಿ ಇದು ಈಗ ವಿಲೀನಗೊಳ್ಳಲು ಮಾಡಬೇಕು ಇದರಲ್ಲಿ ತಿರುನಲ್ವೇಲಿ ಜಿಲ್ಲೆಯ " ಸೇರಿದ್ದು ಭಾಗಶಃ ಮದ್ರಾಸ್ ರಾಜ್ಯದ ತಿರುನಲ್ವೇಲಿ ಜಿಲ್ಲೆಯ ಪರಾವೃತ ಮತ್ತು ತಾಲೂಕಿನ ಜನರು ತಮಿಳು ಭಾಷಿಕ ಶೇಕಡಾವಾರು ಹೇಳಿರುವುದು . ಆಂಧ್ರ - ತೆಲಂಗಾಣ [ಬದಲಾಯಿಸಿ] ಆಯೋಗದ ವರದಿಯನ್ನು ( ಹೈದರಾಬಾದ್ ರಾಜ್ಯ ) ತೆಲುಗು ಬಹುತೇಕ ತೆಲಂಗಾಣ ಪ್ರದೇಶದ ವಿಲೀನ ಮತ್ತು ( 1953 ರಲ್ಲಿ ರಚಿಸಿದ ) ಆಂಧ್ರ ರಾಜ್ಯ ಮತ್ತು ವಿರುದ್ಧದ ಚರ್ಚೆಗಳು ತೀರ್ಮಾನಿಸಲಾಗುತ್ತದೆ . ಪ್ಯಾರಾ ಎಸ್ಆರ್ಸಿ 389 ಗೆ 369 ಆಂಧ್ರ ಪ್ರದೇಶ ರಾಜ್ಯದ ( ಶಿಫಾರಸುಗಳನ್ನು ಸಂಪೂರ್ಣ ಪಠ್ಯವನ್ನು ವಿಕಿಸೋರ್ಸ್ ಲಭ್ಯವಿದೆ ) ಸ್ಥಾಪಿಸಲು ತೆಲಂಗಾಣ ಮತ್ತು ಆಂಧ್ರ ವಿಲೀನದ ವ್ಯವಹರಿಸುತ್ತದೆ . ಪ್ರಸಕ್ತ ವೇಳೆ ಎಸ್ಆರ್ಸಿ ಪ್ಯಾರಾ 386 ಹೇಳುತ್ತಾರೆ .. " ಪರಿಗಣನೆಗೆ ಎಲ್ಲಾ ಅಂಶಗಳನ್ನು ತೆಗೆದುಕೊಂಡು ನಂತರ ನಾವು ಹಾಗೂ ತೆಲಂಗಾಣ ಆಂಧ್ರ ಹಿತಾಸಕ್ತಿಯನ್ನು ಎಂದು ತೀರ್ಮಾನಗಳನ್ನು ಬಂದಿದ್ದೇನೆ , , ತೆಲಂಗಾಣ ಪ್ರದೇಶದಲ್ಲಿ ಪ್ರತ್ಯೇಕ ರಾಜ್ಯ ಒಳಗೆ ಇದ್ದಾರೆ ಆಗಿದೆ , ವೇಳೆ ರೆಸಿಡೆನ್ಸಿ ಹೈದರಾಬಾದ್ ರಾಜ್ಯ ಶಾಸಕಾಂಗವು " ಅಂತಹ ಏಕೀಕರಣದ ಪರವಾಗಿ ಸ್ವತಃ ವ್ಯಕ್ತಪಡಿಸುತ್ತಾನೆ ಒಂದು ಎರಡು ಬಹುಮತಕ್ಕೆ ಅಥವಾ ಬಗ್ಗೆ 1961 ರಲ್ಲಿ ನಡೆದ ಸಾಧ್ಯತೆಯಿದೆ ಸಾರ್ವತ್ರಿಕ ಚುನಾವಣೆಗಳ ನಂತರ ಆಂಧ್ರ ತನ್ನ ಏಕೀಕರಣ ಅವಕಾಶ ಹೈದರಾಬಾದ್ ರಾಜ್ಯ ಎಂದು ಕರೆಯಲಾಗುತ್ತದೆ ಇದು .

ಕಾಂಗ್ರೆಸ್ ಅಧ್ಯಕ್ಷ ತನ್ನ ಪತ್ರದಲ್ಲಿ ಹೈದರಾಬಾದ್ ಮುಖ್ಯಮಂತ್ರಿ ಕಮ್ಯುನಿಸ್ಟ್ ಪಕ್ಷಗಳು ತಮ್ಮ ರಾಜಕೀಯ ಲೆಕ್ಕಾಚಾರಕ್ಕೆ ವಿಲೀನ ಬೆಂಬಲ ಹೇಳಿದರು . ಹೈದರಾಬಾದ್ PCC ಮುಖ್ಯ ಕಾಂಗ್ರೆಸ್ ಪಕ್ಷದಿಂದ ಅಗಾಧ ವಿಲೀನ ವಿರೋಧಿಸಿ ಕಮ್ಯುನಿಸ್ಟರು 1951 ರಲ್ಲಿ ವಿಶೇಷ ಸಂದರ್ಭಗಳಲ್ಲಿ ಚುನಾಯಿತ ಮತ್ತು Visalandhra 1951 ರಲ್ಲಿ ರಾಜಕೀಯ ಸಮಸ್ಯೆ ಅಲ್ಲ ಮತ್ತು ಅಸೆಂಬ್ಲಿ ಈ ಬಗ್ಗೆ ಜನರ ವೀಕ್ಷಿಸಿ ಪ್ರತಿಬಿಂಬಿಸದಿದ್ದಾಗ ಹೇಳಿದರು . ಅವರು 1955 ವಿರೋಧಿಸಿದರು ವಿಲೀನ ಆಯ್ಕೆ ಮಾಡಲಾಯಿತು ಕಾಂಗ್ರೆಸ್ ಪ್ರತಿನಿಧಿಗಳ 80% ಹೇಳಿದರು . [10]

174 ಶಾಸಕರ ಔಟ್ ಹೈದರಾಬಾದ್ ಅಸೆಂಬ್ಲಿಯಲ್ಲಿ 147 ಶಾಸಕರ ತಮ್ಮ ಅಭಿಪ್ರಾಯವನ್ನು ವ್ಯಕ್ತಪಡಿಸಿದರು. 103 ಶಾಸಕ ನ ( ಮರಾಠಿ ಮತ್ತು ಕನ್ನಡ ಶಾಸಕರ ಸೇರಿದಂತೆ ) ವಿಲೀನದ ಬೆಂಬಲ ಮತ್ತು 5 ವರ್ಷಗಳ ಪ್ರತ್ಯೇಕ ರಾಜ್ಯವಾಗಿ ತೆಲಂಗಾಣ ಇರಿಸಿಕೊಳ್ಳಲು ಫಜಲ್ ಅಲಿ ಆಯೋಗದ ಶಿಫಾರಸಿನ ವಿರುದ್ಧವಾಗಿ ; ಮತ್ತು 29 ವಿಲೀನತೆ ವಿರುದ್ಧವಾಗಿ ಬೆಂಬಲ . ತೆಲಂಗಾಣ ಶಾಸಕರ ಪೈಕಿ 59 ಶಾಸಕರು ತೆಲಂಗಾಣ ವಿಲೀನ ಒಪ್ಪಿಕೊಂಡರು , 25 ತೆಲಂಗಾಣ ಶಾಸಕರ ವಿಲೀನ ವಿರೋಧಿಸಿದರು. ವಿಧಾನಸಭೆಯಲ್ಲಿ 94 ತೆಲಂಗಾಣ ಶಾಸಕರ ಪೈಕಿ 36 ಕಮ್ಯುನಿಸ್ಟರು ( ಪಿಡಿಎಫ್ ) ಎಂದು , 40 ಕಾಂಗ್ರೆಸ್ ಇದ್ದರು , 11 ಸಮಾಜವಾದಿ ಪಕ್ಷ ( ಎಸ್ಪಿ ) ಇದ್ದರು , 9 ಪಕ್ಷೇತರರು ಇದ್ದರು . ಮತದಾನ ತೆಲಂಗಾಣ ಪ್ರತಿಪಾದಕರು ತೀರ್ಮಾನ " ಜನರ ಇಚ್ಛೆಗೆ ಪ್ರತಿ " ನುಡಿಗಟ್ಟನ್ನೊಳಗೊಂಡ ಕೇಳಿದಾಗ ಏಕೆಂದರೆ ರೆಸಲ್ಯೂಶನ್ ನಡೆಯುತ್ತದೆ . [11] [12] ಮಾಡಲಿಲ್ಲ

ಒಪ್ಪಂದದ ತೆಲಂಗಾಣದ ಹಿತಾಸಕ್ತಿಗಳನ್ನು ರಕ್ಷಿಸಲು ಭರವಸೆಗಳನ್ನು ತೆಲಂಗಾಣ ಮತ್ತು ಆಂಧ್ರ ವಿಲೀನಗೊಳ್ಳಲು 20 ಫೆಬ್ರವರಿ 1956 ರಂದು ತೆಲಂಗಾಣ ನಾಯಕರು ಮತ್ತು ಆಂಧ್ರ ಮುಖಂಡರ ಬರಲಾಯಿತು . [13] [14] ತೆಲಂಗಾಣ ಗೊಲ್ಕೊಂಡಾ ಪತ್ರಿಕಾ ನಲ್ಲಿ ಜನಪ್ರಿಯ ಪತ್ರಿಕೆ , 8 ಮಾರ್ಚ್ 1956 ರಂದು ತನ್ನ ಸಂಪಾದಕೀಯದಲ್ಲಿ , ತಕ್ಷಣ ಗಣ್ಯರ ಒಪ್ಪಂದವೆಂದು ಸಂಶಯವನ್ನು ವ್ಯಕ್ತಪಡಿಸಿ ವಿಲೀನ ಬಗ್ಗೆ ನೆಹರು ಸಾರ್ವಜನಿಕ ಘೋಷಣೆ , ಆಂಧ್ರ ಅಣ್ಣ ಈಗ ಸಿಹಿ ವಸ್ತುಗಳನ್ನು ಯಾವುದೇ ಸಂಖ್ಯೆಯ ಹೇಳಬಹುದು ಹೇಳಿದರು , ಆದರೆ ಅವರು ತಮ್ಮ ಭರವಸೆಗಳಿಗೆ ಬದ್ಧವಾಗಿದೆ ಮಾಡಬೇಕಾಗುತ್ತದೆ ಮತ್ತು ಅವರು ತೆಲಂಗಾಣ ಭವಿಷ್ಯದಲ್ಲಿ ಕಿರಿಯ ಸಹೋದರ ದುರ್ಬಳಕೆ ಮಾಡಬಾರದು . " [15]

ಔಪಚಾರಿಕ ಒಪ್ಪಂದ ನಂತರ, ಕೇಂದ್ರ ಸರ್ಕಾರ ನವೆಂಬರ್ 1 , 1956 ರಂದು ಏಕೀಕೃತ ಆಂಧ್ರಪ್ರದೇಶ ಸ್ಥಾಪಿಸಲಾಯಿತು . ನಂತರ ತೆಲಂಗಾಣ ಮತ್ತು ಆಂಧ್ರ ವಿಲೀನಗೊಳಿಸಿ 1969 ರಲ್ಲಿ ಸಂಭವಿಸುವ ಪ್ರಮುಖ ಪದಗಳಿಗಿಂತ , 1972 ಮತ್ತು 2000 ಅನೂರ್ಜಿತಗೊಳಿಸುವುದಕ್ಕೆ ಹಲವಾರು ಚಳುವಳಿಗಳು ನಡೆದಿವೆ . ತೆಲಂಗಾಣ ಚಳವಳಿ ಆಂಧ್ರ ಪ್ರದೇಶದ ತೆಲಂಗಾಣ ಪ್ರದೇಶದಿಂದ ಹೊಸ ರಾಜ್ಯದ ರಚಿಸುವ ವ್ಯಾಪಕ ರಾಜಕೀಯ ಬೇಡಿಕೆ ಆಗುತ್ತಿದೆ ದಶಕಗಳಲ್ಲಿ ಗತಿ ಪಡೆದುಕೊಂಡಿತು. [16] ಪಂಜಾಬಿ ಸುಬಾ [ಬದಲಾಯಿಸಿ] ಅಕಾಲಿ ದಳ , ಮುಖ್ಯವಾಗಿ ಪಂಜಾಬ್ ಕ್ರಿಯಾಶೀಲವಾಗಿದ್ದ ಸಿಖ್ ಪ್ರಾಬಲ್ಯದ ರಾಜಕೀಯ ಪಕ್ಷ, ಪಂಜಾಬಿ ಸುಬಾ ( ಪಂಜಾಬಿ ಬಹುಮತದ ) ಪ್ರಾಂತ್ಯದ ರಚಿಸಲು ಪ್ರಯತ್ನಿಸಿದರು . ಈ ಹೊಸ ರಾಜ್ಯದ ಪಂಜಾಬಿ ಹಿಂದೂಗಳು ನಡುವೆ ಕಳವಳ ಉಂಟಾಗುತ್ತದೆ ಸಿಖ್ ಬಹುಸಂಖ್ಯಾತ ರಾಜ್ಯದ , ಎಂದು. ಧಾರ್ಮಿಕ ಆಧಾರದ downplaying ಸಂದರ್ಭದಲ್ಲಿ ಸಿಖ್ ನಾಯಕರು ಇಂತಹ ಫತೇಹ್ ಸಿಂಗ್ ಜಾಣ್ಮೆಯ , ಬೇಡಿಕೆಯ ಭಾಷಾವಾರು ಆಧಾರದ ಒತ್ತು - . ವಿಶಿಷ್ಟ ಸಿಖ್ ಗುರುತನ್ನು ಸಂರಕ್ಷಿಸಲಾಗಿದೆ ಮಾಡಬಹುದು ಅಲ್ಲಿ ರಾಜ್ಯ [17] ಜಲಂಧರ್ ಹಿಂದೂ ಪತ್ರಿಕೆಗಳು, ಹಿಂದಿ ಘೋಷಿಸಲು ಪಂಜಾಬಿ ಹಿಂದೂಗಳು ಪ್ರಚೋದಿಸಿದಳು ತಮ್ಮ "ಮಾತೃ ಭಾಷೆ" , ಪಂಜಾಬಿ ಸುಬಾ ಪ್ರತಿಪಾದಕರು ತಮ್ಮ ಬೇಡಿಕೆ ಕೇವಲ ಭಾಷಾ ಎಂದು ವಾದವನ್ನು ವಂಚಿತ ಪರದೆಯಿಂದ .

ರಾಜ್ಯಗಳ ಪುನರ್ರಚನಾ ಆಯೋಗದ ಇದು ಬಹುತೇಕ ಬೆಂಬಲ ಹೊಂದಿರಲಿಲ್ಲ ಮತ್ತು ಪಂಜಾಬಿ ವ್ಯಾಕರಣ ಹಿಂದಿ ಭಿನ್ನ ಎಂದು ಹೇಳುವ ಒಂದು ಪಂಜಾಬಿ ಬಹುಸಂಖ್ಯಾತ ರಾಜ್ಯದ ಬೇಡಿಕೆ ತಿರಸ್ಕರಿಸಿದರು . ಪಟಿಯಾಲ ಮತ್ತು ಪೂರ್ವ ಪಂಜಾಬ್ ರಾಜ್ಯಗಳ ಒಕ್ಕೂಟದ ( ಪಿ ಇ ಪಿ ಎಸ್ ) ಆದರೂ , ಪಂಜಾಬ್ ವಿಲೀನಗೊಳಿಸಲಾಯಿತು. ಅಕಾಲಿದಳ ನಂತರ ಸಿಖ್ ಬಹುಸಂಖ್ಯಾತ ಪಂಜಾಬ್ ರಾಜ್ಯದ ರಚನೆಗೆ ಕಾರಣವಾದ ಅದರ ಚಲನೆಯನ್ನು , ಮುಂದುವರೆಯಿತು .

ಬೆಳಗಾವಿ ಬೆಳಗಾವಿ ಗಡಿ ವಿವಾದ 1947 ರಲ್ಲಿ ಭಾರತ ಸ್ವತಂತ್ರ ಬಳಿಕ ( ಹಿಂದಿನ ಮುಂಬಯಿ ಪ್ರೆಸಿಡೆನ್ಸಿಯಲ್ಲಿ ಇದು ) ಬೆಳಗಾವಿ ಜಿಲ್ಲೆಯ ಮುಂಬಯಿ ರಾಜ್ಯ ಭಾಗವಾಯಿತು . ಕನ್ನಡ ಬಹುಸಂಖ್ಯಾತ ಮೈಸೂರು ರಾಜ್ಯ ( ನಂತರ ಕರ್ನಾಟಕ ) ಗೆ ಬೆಳಗಾವಿ ಜಿಲ್ಲೆಯ ಪ್ರಶಸ್ತಿ ಪ್ರಸ್ತಾವಿತ ಮರಾಠಿ ಬಹುತೇಕ ಮಹಾರಾಷ್ಟ್ರ ರಾಜ್ಯ ಸೇರಿಸಲಾಗುವುದು ಬಯಸಿದ ಸಂಯುಕ್ತ ಮಹಾರಾಷ್ಟ್ರ ಸಮಿತಿ , ಸ್ಪರ್ಧಿಸುತ್ತವಂತೆ ಮಾಡಲಾಯಿತು .

ನೋಡಿ

• [ಮೈಸೂರು ವಿಶ್ವವಿದ್ಯಾನಿಲಯ ವಿಶ್ವಕೋಶ/ಕರ್ನಾಟಕ ಏಕೀಕರಣ]