ಪನ್ಹಾಲಾ ಕೋಟೆ(ಪನ್ಹಲ್ ಗಡ್)

ಪನ್ಹಾಲಾ ಕೋಟೆ

ಪನ್ಹಾಲಾ ಕೋಟೆ(ಪನ್ಹಲ್ ಗಡ್ ಮತ್ತು ಪನ್ಹಲ್ಲಾ ಎಂದೂ ಕರೆಯುತ್ತಾರೆ ( ಅಂದರೆ ಸರ್ಪಗಳ ಮನೆ), ಭಾರತದ ಮಹಾರಾಷ್ಟ್ರದ ಕೊಲ್ಲಾಪುರದಿಂದ ವಾಯುವ್ಯಕ್ಕೆ ೨೦ಕಿಲೋಮೀಟರ್ ದೂರದಲ್ಲಿರುವ ಪನ್ಹಾಲಾದಲ್ಲಿದೆ. ಇದು ಮಹಾರಾಷ್ಟ್ರದ ಒಳಭಾಗದಲ್ಲಿರುವ ಬಿಜಾಪುರದಿಂದ ಕರಾವಳಿ ಪ್ರದೇಶಗಳಿಗೆ ಪ್ರಮುಖ ವ್ಯಾಪಾರ ಮಾರ್ಗವಾಗಿದ್ದ ಸಹ್ಯಾದ್ರಿ ಪರ್ವತ ಶ್ರೇಣಿಯಲ್ಲಿನ ಆಯಕಟ್ಟಿನ ಸ್ಥಳವಾಗಿದೆ. ಈ ಆಯಕಟ್ಟಿನ ಸ್ಥಳದಿಂದಾಗಿ, ಇದು ಡೆಕ್ಕನ್‌ನಲ್ಲಿ ಮರಾಠರು, ಮೊಘಲರು ಮತ್ತು ಬ್ರಿಟಿಷರನ್ನು ಒಳಗೊಂಡ ಹಲವಾರು ಕದನಗಳ ಕೇಂದ್ರವಾಗಿತ್ತು. ಈಸ್ಟ್ ಇಂಡಿಯಾ ಕಂಪನಿ , ಪವನ್ ಖಿಂದ್ ಕದನವು ಅತ್ಯಂತ ಗಮನಾರ್ಹವಾಗಿದೆ . ಇಲ್ಲಿ, ಕೊಲ್ಲಾಪುರದ ರಾಣಿ ರಾಜಪ್ರತಿನಿಧಿ ತಾರಾಬಾಯಿ ತನ್ನ ಜೀವನದ ಅನೇಕ ವರ್ಷಗಳನ್ನು ಕಳೆದಳು. ಕೋಟೆಯ ಹಲವಾರು ಭಾಗಗಳು ಮತ್ತು ಒಳಗಿನ ರಚನೆಗಳು ಇನ್ನೂ ಹಾಗೇ ಇವೆ. ಇದು ಅಂಕುಡೊಂಕಾದ ಆಕಾರವನ್ನು ಹೊಂದಿರುವುದರಿಂದ ಇದನ್ನು ಹಾವುಗಳ ಕೋಟೆ ಎಂದೂ ಕರೆಯುತ್ತಾರೆ.

ಇತಿಹಾಸ

ಪನ್ಹಾಲಾ ಕೋಟೆಯ ಗೇಟ್

ಪನಾಹಲಾ ಕೋಟೆಯನ್ನು ಕ್ರಿಸ್ತ ಶಕ ೧೧೭೮ ಮತ್ತು ೧೨೦೯ ನಡುವೆ ನಿರ್ಮಿಸಲಾಯಿತು. ಶಿಲಾಹಾರ ದೊರೆ ಭೋಜ ೨ ನಿರ್ಮಿಸಿದ ೧೫ ಕೋಟೆಗಳಲ್ಲಿ (ಬಾವ್ಡಾ, ಭೂದರ್‌ಗಡ್ , ಸತಾರಾ ಮತ್ತು ವಿಶಾಲಗಡ್ ಸೇರಿದಂತೆ ಇತರವುಗಳು) ಒಂದಾಗಿದೆ. ಕಹಾನ್ ರಾಜಾ ಭೋಜ್, ಕಹಾನ್ ಗಂಗು ತೇಲಿ ಎಂಬುದು ಈ ಕೋಟೆಗೆ ಸಂಬಂಧಿಸಿದೆ ಎಂದು ಹೇಳಲಾಗುತ್ತದೆ. ಕ್ರಿಸ್ತ ಶಕ ೧೧೯೧-೧೧೯೨ ವರೆಗೆ ಪನ್ಹಾಲಾದಲ್ಲಿ ರಾಜಾ ಭೋಜ ನ್ಯಾಯಾಲಯವನ್ನು ನಡೆಸಿದ್ದನೆಂದು ಸತಾರಾದಲ್ಲಿ ಕಂಡುಬರುವ ತಾಮ್ರದ ಫಲಕವು ತೋರಿಸುತ್ತದೆ. ಸುಮಾರು ೧೨೦೯-೧೦ ರಲ್ಲಿ, ಭೋಜ ರಾಜನು ದೇವಗಿರಿ ಯಾದವರ ಅತ್ಯಂತ ಶಕ್ತಿಶಾಲಿಯಾದ ಸಿಂಘನಾ (೧೨೦೯-೧೨೪೭) ನಿಂದ ಸೋಲಿಸಲ್ಪಟ್ಟನು ಮತ್ತು ಕೋಟೆಯು ತರುವಾಯ ಯಾದವರ ಕೈಗೆ ಹಸ್ತಾಂತರವಾಯಿತು. ಸ್ಪಷ್ಟವಾಗಿ ಅದನ್ನು ಸರಿಯಾಗಿ ನೋಡಿಕೊಳ್ಳಲಿಲ್ಲ ಮತ್ತು ಇದು ಹಲವಾರು ಸ್ಥಳೀಯ ಮುಖ್ಯಸ್ಥರ ಮೂಲಕ ಹಾದುಹೋಯಿತು. ೧೩೭೬ ರಲ್ಲಿ ಶಾಸನಗಳು ಕೋಟೆಯ ಆಗ್ನೇಯಕ್ಕೆ ನಭಾಪುರದ ವಸಾಹತುಗಳನ್ನು ದಾಖಲಿಸುತ್ತವೆ. ಇದು ಬೀದರ್‌ನ ಬಹಮನಿಗಳ ಹೊರಠಾಣೆಯಾಗಿತ್ತು. ಮಹ್ಮದ್ ಗವಾನ್ , ಪ್ರಭಾವಿ ಪ್ರಧಾನ ಮಂತ್ರಿ, ೧೪೬೯ ರ ಮಳೆಗಾಲದಲ್ಲಿ ಇಲ್ಲಿ ಬೀಡುಬಿಟ್ಟರು. ೧೪೮೯ ರಲ್ಲಿ ಬಿಜಾಪುರದ ಆದಿಲ್ ಶಾಹಿ ರಾಜವಂಶದ ಸ್ಥಾಪನೆಯ ನಂತರ, ಪನ್ಹಾಲವು ಬಿಜಾಪುರದ ಅಡಿಯಲ್ಲಿ ಬಂದಿತು ಮತ್ತು ವ್ಯಾಪಕವಾಗಿ ಕೋಟೆಯನ್ನು ಹೊಂದಿತ್ತು. ಅವರು ಕೋಟೆಯ ಬಲವಾದ ಗೋಡೆಗಳು ಮತ್ತು ಗೇಟ್‌ವೇಗಳನ್ನು ನಿರ್ಮಿಸಿದರು, ಸಂಪ್ರದಾಯದ ಪ್ರಕಾರ ಇದನ್ನು ನಿರ್ಮಿಸಲು ನೂರು ವರ್ಷಗಳು ಬೇಕಾಯಿತು. ಕೋಟೆಯಲ್ಲಿರುವ ಹಲವಾರು ಶಾಸನಗಳು ಇಬ್ರಾಹಿಂ ಆದಿಲ್ ಷಾ, ಬಹುಶಃ ಇಬ್ರಾಹಿಂ ೧ (೧೫೩೪-೧೫೫೭) ಆಳ್ವಿಕೆಯನ್ನು ಉಲ್ಲೇಖಿಸುತ್ತವೆ.

ಶಿವಾಜಿ

ಛತ್ರಪತಿ ಶಿವಾಜಿ

ಅವರ ಮರಣದ ನಂತರ, ನಂತರದ ಗೊಂದಲದಲ್ಲಿ ಛತ್ರಪತಿ ಶಿವಾಜಿ ಮಹಾರಾಜರು ಬಿಜಾಪುರದಿಂದ ಪನ್ಹಾಲವನ್ನು ತೆಗೆದುಕೊಂಡರು.ಮೇ ೧೬೬೦ ರಲ್ಲಿ, ಛತ್ರಪತಿ ಶಿವಾಜಿ ಮಹಾರಾಜರಿಂದ ಕೋಟೆಯನ್ನು ಮರಳಿ ಗೆಲ್ಲಲು, ಬಿಜಾಪುರದ ಆದಿಲ್ ಷಾ ೨ (೧೬೫೬-೧೬೭೨) ಪನ್ಹಾಲಾಗೆ ಮುತ್ತಿಗೆ ಹಾಕಲು ಸಿದ್ದಿ ಜೋಹರ್ ನೇತೃತ್ವದಲ್ಲಿ ತನ್ನ ಸೈನ್ಯವನ್ನು ಕಳುಹಿಸಿದನು. ಕೋಟೆಯನ್ನು ತೆಗೆದುಕೊಳ್ಳುವುದಿಲ್ಲ.ಮುತ್ತಿಗೆಯು ೫ ತಿಂಗಳ ಕಾಲ ಮುಂದುವರೆಯಿತು,ಅದರ ಕೊನೆಯಲ್ಲಿ ಕೋಟೆಯಲ್ಲಿನ ಎಲ್ಲಾ ನಿಬಂಧನೆಗಳು ದಣಿದವು ಮತ್ತು ಛತ್ರಪತಿ ಶಿವಾಜಿ ಮಹಾರಾಜರು ಸೆರೆಹಿಡಿಯುವ ಅಂಚಿನಲ್ಲಿದ್ದರು. ಈ ಪರಿಸ್ಥಿತಿಯಲ್ಲಿ,ಛತ್ರಪತಿ ಶಿವಾಜಿ ಮಹಾರಾಜರು ತಪ್ಪಿಸಿಕೊಳ್ಳುವುದು ಒಂದೇ ಆಯ್ಕೆ ಎಂದು ನಿರ್ಧರಿಸಿದರು. ಅವನು ತನ್ನ ನಂಬಿಕಸ್ಥ ಕಮಾಂಡರ್ ಬಾಜಿ ಪ್ರಭು ದೇಶಪಾಂಡೆ ಜೊತೆಗೆ ಸ್ವಲ್ಪ ಸಂಖ್ಯೆಯ ಸೈನಿಕರನ್ನು ಒಟ್ಟುಗೂಡಿಸಿದನು ಮತ್ತು ೧೩ ಜುಲೈ ೧೬೬೦ ರಂದು ಅವರು ವಿಶಾಲಗಡಕ್ಕೆ ಪಲಾಯನ ಮಾಡಲು ರಾತ್ರಿಯ ಸಮಯದಲ್ಲಿ ತಪ್ಪಿಸಿಕೊಂಡರು.ಶಿವಾಜಿ ಮಹಾರಾಜರಂತೆ ಕಾಣುವ ಬಾಜಿ ಪ್ರಭು ಮತ್ತು ಕ್ಷೌರಿಕ ಶಿವ ಕಾಶಿದ್ ಅವರು ಶತ್ರುಗಳನ್ನು ತೊಡಗಿಸಿಕೊಂಡರು,ಶಿವ ಕಾಶಿದ್ ನಿಜವಾಗಿ ಶಿವಾಜಿ ಎಂದು ಅವರಿಗೆ ಅನಿಸಿಕೆ ನೀಡಿದರು.ನಂತರದ ಯುದ್ಧದಲ್ಲಿ ( ಪವನ್ ಖಿಂದ್ ಕದನವನ್ನು ನೋಡಿ),ಬಾಜಿ ಪ್ರಭು ಅವರನ್ನೂ ಒಳಗೊಂಡಂತೆ ಒಂದು ಸಾವಿರ ಬಲಿಷ್ಠ ಪಡೆಗಳ ಸುಮಾರು ಮುಕ್ಕಾಲು ಭಾಗವು ಸತ್ತಿತು.ಕೋಟೆಯು ಆದಿಲ್ ಶಾಗೆ ಹೋಯಿತು.೧೬೭೩ ರವರೆಗೆ ಶಿವಾಜಿ ಶಾಶ್ವತವಾಗಿ ಆಕ್ರಮಿಸಿಕೊಳ್ಳಲು ಸಾಧ್ಯವಾಗಲಿಲ್ಲ. ಸಂಭಾಜಿ ಮಹಾರಾಜ್,ಶಿವಾಜಿ ಮಹಾರಾಜರ ಮಗ ಮತ್ತು ಸಿಂಹಾಸನದ ಉತ್ತರಾಧಿಕಾರಿ.ಛತ್ರಪತಿ ಶಿವಾಜಿ ಮಹಾರಾಜರು ಔರಂಗಜೇಬನ ಉತ್ತರಾಧಿಕಾರಿಯನ್ನು ಮರಾಠರ ಬಳಿಗೆ ತರಲು ತನ್ನ ತಂದೆಯ ರಾಜಕೀಯ ಕಾರ್ಯಸೂಚಿಯನ್ನು ಕಾರ್ಯಗತಗೊಳಿಸಿದ ನಂತರ ದಿಲೇರ್ ಖಾನ್ ಶಿಬಿರದಿಂದ ತಪ್ಪಿಸಿಕೊಂಡ ನಂತರ ಅವರ ಧೈರ್ಯಶಾಲಿ ಮಗನನ್ನು ಭೇಟಿಯಾದರು.ಅವನು ೧೩ ಡಿಸೆಂಬರ್ ೧೬೭೮ ರಂದು ತನ್ನ ಹೆಂಡತಿಯೊಂದಿಗೆ ಇಲ್ಲಿಂದ ತಪ್ಪಿಸಿಕೊಂಡು ಭೂಪಾಲಗಡದ ಮೇಲೆ ದಾಳಿ ಮಾಡಿದ.ಆದಾಗ್ಯೂ,೪ ಏಪ್ರಿಲ್ ೧೬೮೦ ರಂದು ತನ್ನ ತಂದೆಯ ಮರಣದ ಸ್ವಲ್ಪ ಮೊದಲು ತನ್ನ ತಂದೆಯೊಂದಿಗೆ ರಾಜಿ ಮಾಡಿಕೊಳ್ಳಲು ೪ ಡಿಸೆಂಬರ್ ೧೬೭೯ ರಂದು ಪನ್ಹಾಲಾಗೆ ಹಿಂದಿರುಗಿದನು.೧೬೭೮ ರಲ್ಲಿ ಛತ್ರಪತಿ ಶಿವಾಜಿ ಮಹಾರಾಜರ ಅಧಿಕಾರದ ಉತ್ತುಂಗದಲ್ಲಿ,ಪನ್ಹಾಲಾ ೧೫೦೦೦ ಕುದುರೆಗಳು ಮತ್ತು ೨೦೦೦೦ ಸೈನಿಕರನ್ನು ಹೊಂದಿತ್ತು.ಮುಖ್ಯ ದರ್ವಾಜಾ ಚಾರ್ ದರ್ವಾಜಾ ಆಗಿತ್ತು.

ಕೊಲ್ಲಾಪುರ ರಾಜರ ಅಡಿಯಲ್ಲಿ

ಶಿವಾಜಿ ಮರಣ ಹೊಂದಿದಾಗ,ಸಂಭಾಜಿಯು ತನ್ನ ಮಲತಾಯಿ ರಾಜಾರಾಂನನ್ನು ಪದಚ್ಯುತಗೊಳಿಸಲು ಪನ್ಹಾಲಾದಲ್ಲಿ ಗ್ಯಾರಿಸನ್ ಅನ್ನು ಮನವೊಲಿಸಲು ಸಾಧ್ಯವಾಯಿತು,ಹೀಗಾಗಿ ಮರಾಠಾ ಸಾಮ್ರಾಜ್ಯದ ಛತ್ರಪತಿ(ರಾಜ)ಆದನು. ೧೬೮೯ ರಲ್ಲಿ, ಸಂಭಾಜಿಯನ್ನು ಔರಂಗಜೇಬನ ಸೇನಾಪತಿ ಮುಕ್ಕರಾಬ್ ಖಾನ್ ಸಂಗಮೇಶ್ವರದಲ್ಲಿ ಬಂಧಿಸಿದಾಗ,ಮೊಘಲರು ಕೋಟೆಯನ್ನು ಸ್ವಾಧೀನಪಡಿಸಿಕೊಂಡರು. ಆದಾಗ್ಯೂ, ವಿಶಾಲಗಡದ ಕೋಟೆಯ ಮರಾಠಾ ಗ್ಯಾರಿಸನ್ ಕಮಾಂಡರ್ ಪರಶುರಾಮ್ ಪಂತ್ ಪ್ರತಿನಿಧಿಯ ಮಾರ್ಗದರ್ಶನದಲ್ಲಿ ಕಾಶಿ ರಂಗನಾಥ ಸರ್ಪೋತದಾರ್ ಇದನ್ನು ೧೬೯೨ ರಲ್ಲಿ ಪುನಃ ವಶಪಡಿಸಿಕೊಂಡರು . ೧೭೦೧ ರಲ್ಲಿ ಪನ್ಹಾಲಾ ಅಂತಿಮವಾಗಿ ಔರಂಗಜೇಬ್‌ಗೆ ಶರಣಾದರು, ಅವರು ವೈಯಕ್ತಿಕವಾಗಿ ಬಂದರು.೨೮ ಏಪ್ರಿಲ್ ೧೬೯೨ ರಂದು ಮೊಘಲ್ ಚಕ್ರವರ್ತಿ ಪ್ರಸಿದ್ಧವಾಗಿ ಇಂಗ್ಲಿಷ್ ರಾಯಭಾರಿ ಸರ್ ವಿಲಿಯಂ ನಾರ್ರಿಸ್ ಅವರನ್ನು ಸ್ವೀಕರಿಸಿದರುಪನ್ಹಾಲಾ ಕೋಟೆಯಲ್ಲಿ. ನಾರ್ರಿಸ್ ಔರಂಗಜೇಬ್‌ನೊಂದಿಗೆ ೩೦೦ ಪೌಂಡ್‌ಗಳನ್ನು ಫಲಪ್ರದ ಮಾತುಕತೆಯಲ್ಲಿ ಕಳೆದರು ಆದರೆ ಏನು ಚರ್ಚಿಸಲಾಗಿದೆ ಎಂಬುದರ ವಿವರಗಳನ್ನು ಬಹಿರಂಗಪಡಿಸಲಾಗಿಲ್ಲ.ಕೆಲವೇ ತಿಂಗಳುಗಳಲ್ಲಿ ರಾಮಚಂದ್ರ ಪಂತ್ ಅಮಾತ್ಯರ ನೇತೃತ್ವದಲ್ಲಿ ಮರಾಠಾ ಪಡೆಗಳು ಕೋಟೆಯನ್ನು ಮರಳಿ ಪಡೆದರು. ೧೬೯೩ ರಲ್ಲಿ, ಔರಂಗಜೇಬ್ ಮತ್ತೆ ದಾಳಿ ಮಾಡಿದ. ಇದು ಮತ್ತೊಂದು ಸುದೀರ್ಘ ಮುತ್ತಿಗೆಗೆ ಕಾರಣವಾಯಿತು, ಇದರಲ್ಲಿ ರಾಜಾರಾಮ್ ಭಿಕ್ಷುಕನ ವೇಷದಲ್ಲಿ ಗಿಂಗಿ ಕೋಟೆಗೆ ತಪ್ಪಿಸಿಕೊಂಡನು , ಪನ್ಹಾಲಾದಲ್ಲಿ ತನ್ನ ೧೪ ವರ್ಷದ ಹೆಂಡತಿ ತಾರಾಬಾಯಿಯನ್ನು ಬಿಟ್ಟುಹೋದನು. ಔರಂಗಜೇಬ್ ರಾಜಾರಾಮ್ ಅವರನ್ನು ಹಿಂಬಾಲಿಸಿದಂತೆ, ತಾರಾಬಾಯಿ ತನ್ನ ಪತಿಯನ್ನು ಮತ್ತೆ ಭೇಟಿಯಾಗುವ ಮೊದಲು ಸುಮಾರು ಐದು ವರ್ಷಗಳ ಕಾಲ ಪನ್ಹಾಲಾದಲ್ಲಿ ಇರುತ್ತಾಳೆ. ತನ್ನ ಜೀವನದ ಈ ರಚನೆಯ ಅವಧಿಯಲ್ಲಿ, ತಾರಾಬಾಯಿ ಕೋಟೆಯ ಆಡಳಿತವನ್ನು ನೋಡಿಕೊಂಡು ವಿವಾದಗಳನ್ನು ಪರಿಹರಿಸಿದರು ಮತ್ತು ಜನರ ಗೌರವವನ್ನು ಗಳಿಸಿದರು. ಅವಳು ಪನ್ಹಾಲಾದಲ್ಲಿ ಕಳೆದ ಸಮಯವು ನ್ಯಾಯಾಲಯದ ವಿಷಯಗಳಲ್ಲಿ ಅನುಭವವನ್ನು ಮತ್ತು ಅವಳ ಅಧಿಕಾರಿಗಳ ಬೆಂಬಲವನ್ನು ಒದಗಿಸಿತು,ಇದು ನಂತರದ ಘಟನೆಗಳ ಮೇಲೆ ಪ್ರಭಾವ ಬೀರಿತು. ರಾಜಾರಾಂ ಅವರು ಗಿಂಗಿಯಿಂದ ಬಲವರ್ಧನೆಗಳನ್ನು ಕಳುಹಿಸಿದರು ಮತ್ತು ಅಕ್ಟೋಬರ್ ೧೬೯೩ ರಲ್ಲಿ ಪನ್ಹಾಲಾ ಮರಾಠರ ಕೈಗೆ ಬಂದರು. ೧೭೦೦ ರಲ್ಲಿ, ರಾಜಾರಾಮ್ ಅವರು ೧೨ ವರ್ಷದ ಮಗನನ್ನು ಬಿಟ್ಟು ನಿಧನರಾದರು - ಶಿವಾಜಿ ೨ - ಅವರ ಪತ್ನಿ ತಾರಾಬಾಯಿ.೧೭೦೫ ರಲ್ಲಿ, ತಾರಾಬಾಯಿ ತನ್ನ ಮಗ ಶಿವಾಜಿ ೨ ರ ಹೆಸರಿನಲ್ಲಿ ಸ್ವತಂತ್ರ ರಾಜವಂಶವನ್ನು ಸ್ಥಾಪಿಸುವ ಮೂಲಕ ತನ್ನ ಸ್ವಾಯತ್ತತೆಯನ್ನು ಪ್ರತಿಪಾದಿಸಿದಳು ಮತ್ತು ಪನ್ಹಾಲವನ್ನು ತನ್ನ ಪ್ರಧಾನ ರಾಜಪ್ರತಿನಿಧಿಯಾಗಿ ಆಳಿದಳು. ೧೭೦೮ ರಲ್ಲಿ ಸತಾರಾದ ಶಾಹುಜಿಯೊಂದಿಗಿನ ತಾರಾಬಾಯಿಯ ಯುದ್ಧದಲ್ಲಿ , ಶಾಹು ಪನ್ಹಾಲವನ್ನು ತೆಗೆದುಕೊಂಡು ತಾರಾಬಾಯಿ ರತ್ನಗಿರಿಯ ಮಾಲ್ವನಕ್ಕೆ ಓಡಿಹೋದಳು. ಸ್ವಲ್ಪ ಸಮಯದ ನಂತರ, ೧೭೦೯ ರಲ್ಲಿ, ತಾರಾಬಾಯಿ ಮತ್ತೆ ಪನ್ಹಾಲವನ್ನು ತೆಗೆದುಕೊಂಡು ಪ್ರತ್ಯೇಕ ರಾಜ್ಯವನ್ನು ಸ್ಥಾಪಿಸಿದರು (ಕೊಲ್ಹಾಪುರ ರಾಜಾರಾಂಅವನ ಎರಡನೇ ಹೆಂಡತಿ ರಾಜಾಸ್ಬಾಯಿ ಸಿಂಹಾಸನಕ್ಕೆ ಉತ್ತರಾಧಿಕಾರಿಯಾದಳು. ಅವರು ೧೭೬೦ ರಲ್ಲಿ ಯಾವುದೇ ಸಮಸ್ಯೆಯಿಲ್ಲದೆ ನಿಧನರಾದರು. ಅವರ ವಿಧವೆ ಜೀಜಾಬಾಯಿ ಕ್ಯಾನ್ವಾಸ್‌ನ ಸಹಜ ಭೋಂಸ್ಲೆಯ ಮಗನನ್ನು ದತ್ತು ಪಡೆದರು. ಹೀಗಾಗಿ, ಜೀಜಾಬಾಯಿ ತನ್ನ ದತ್ತುಪುತ್ರ ಅಪ್ರಾಪ್ತನಾಗಿದ್ದ ಸಮಯದಲ್ಲಿ ರಾಜಪ್ರತಿನಿಧಿಯಾದಳು. ಪನ್ಹಾಳದ ಪತನವನ್ನು ತಡೆಯಲು, ಕೋಟೆಯಲ್ಲಿರುವ ಮಹಾಕಾಳಿ ದೇವಾಲಯಕ್ಕೆ ಕಾಳಿ ದೇವಿಯ ಪ್ರಸನ್ನತೆಗಾಗಿ ಧಾರ್ಮಿಕವಾಗಿ ಮಾನವ ರಕ್ತವನ್ನು ಅರ್ಪಿಸಬೇಕು ಎಂದು ಅವಳು ನಂಬಿದ್ದಳು. ಬಲಿಪಶುಗಳಿಗಾಗಿ ನೆರೆಹೊರೆಯ ಹಳ್ಳಿಗಳನ್ನು ಹುಡುಕಲು ಅವಳು ನಿಯತಕಾಲಿಕವಾಗಿ ರಾತ್ರಿಯಲ್ಲಿ ತನ್ನ ಸೈನಿಕರನ್ನು ಕಳುಹಿಸುತ್ತಿದ್ದಳು. ಈ ಅಭ್ಯಾಸವು ೧೭೭೨ ರಲ್ಲಿ ಆಕೆಯ ಮರಣದವರೆಗೂ ಮುಂದುವರೆಯುತ್ತದೆ. ಈ ಬಲಿಗಳು ಸಂಭವಿಸಿದ ಸಮೀಪವಿರುವ ಗೋಪುರಗಳಲ್ಲಿ ಒಂದನ್ನು ಕಾಳಿ ಗೋಪುರ ಎಂದು ಕರೆಯಲಾಗುತ್ತದೆ. ಜೀಜಾಬಾಯಿಯು ಎಣ್ಣೆಗಾರ ಅಥವಾ ತೇಲಿಗೆ ಭೂಮಿಯನ್ನು ದಯಪಾಲಿಸಿದ ವರದಿಗಳಿವೆ. ತನ್ನ ಸೊಸೆಯ ಅನುದಾನಕ್ಕೆ ಪ್ರತಿಯಾಗಿ ಪನ್ಹಾಲಾ ಗೋಪುರಗಳ ಅಡಿಯಲ್ಲಿ ಜೀವಂತ ಸಮಾಧಿ ಮಾಡಲಾಯಿತು. ತೇಲಿಯ ಸೊಸೆಯ (ಗಂಗೂಬಾಯಿ) ಮಂದಿರವನ್ನು ತರುವಾಯ ಸ್ಥಾಪಿಸಲಾಯಿತು ಮತ್ತು ಇದು ಇಂದಿಗೂ ತೇಲಿ ಸಮುದಾಯದ ಜನರಿಗೆ ಯಾತ್ರಾಸ್ಥಳವಾಗಿದೆ. ೧೭೮೨ ರಲ್ಲಿ, ಕೊಲ್ಲಾಪುರ ಸರ್ಕಾರದ ಸ್ಥಾನವನ್ನು ಪನ್ಹಾಲಾದಿಂದ ಕೊಲ್ಲಾಪುರಕ್ಕೆ ಸ್ಥಳಾಂತರಿಸಲಾಯಿತು. ೧೮೨೭ ರಲ್ಲಿ, ಶಹಾಜಿ ೧(೧೮೨೧-೧೮೩೭), ಪನ್ಹಾಲಾ ಮತ್ತು ಅದರ ನೆರೆಯ ಕೋಟೆ ಪಾವಂಗಡ್ ಅನ್ನು ಬ್ರಿಟಿಷ್ ರಾಜ್‌ಗೆ ನೀಡಲಾಯಿತು .೧೮೪೪ ರಲ್ಲಿ, ಶಿವಾಜಿ ೪ ರ ಅಲ್ಪಸಂಖ್ಯಾತರ ಅವಧಿಯಲ್ಲಿ (೧೮೩೭-೧೮೬೦), ಪನ್ಹಾಲಾ ಮತ್ತು ಪಾವಂಗಡನ್ನು ಬಂಡುಕೋರರು ತೆಗೆದುಕೊಂಡರು, ಅವರು ಪ್ರವಾಸದಲ್ಲಿದ್ದಾಗ ಸತಾರಾ ನಿವಾಸಿ ಕರ್ನಲ್ ಓವನ್ಸ್ ಅವರನ್ನು ವಶಪಡಿಸಿಕೊಂಡರು ಮತ್ತು ಅವರನ್ನು ಪನ್ಹಾಲಾದಲ್ಲಿ ಬಂಧಿಸಿದರು. ಜನರಲ್ ಡೆಲಾಮೊಟ್ಟೆ ನೇತೃತ್ವದಲ್ಲಿ ಬ್ರಿಟಿಷ್ ಪಡೆ ಬಂಡುಕೋರರ ವಿರುದ್ಧ ಕಳುಹಿಸಲ್ಪಟ್ಟಿತು ಮತ್ತು ೧ ಡಿಸೆಂಬರ್ ೧೮೪೪ ರಂದು ಕೋಟೆಯ ಗೋಡೆಯನ್ನು ಭೇದಿಸಿ, ಚಂಡಮಾರುತದಿಂದ ಅದನ್ನು ತೆಗೆದುಕೊಂಡು ಕೋಟೆಗಳನ್ನು ಕೆಡವಿತು. ಅದರ ನಂತರ, ಕೋಟೆಯ ಕಾವಲು ಯಾವಾಗಲೂ ಬ್ರಿಟಿಷ್ ಗ್ಯಾರಿಸನ್ ಅನ್ನು ಬಿಡಲಾಯಿತು.