ಸದಸ್ಯ:2310150 M.Navaneeth
ವಾಣಿಜ್ಯಕ್ಕಾಗಿ ಇಂಧನ
ಇಂಧನದ ಇತಿಹಾಸವು ಸಾವಿರಾರು ವರ್ಷಗಳವರೆಗೆ ವ್ಯಾಪಿಸಿದೆ ಮತ್ತು ದೈನಂದಿನ ಜೀವನವನ್ನು ಶಕ್ತಿಯುತಗೊಳಿಸಲು ಸಮರ್ಥ ಮತ್ತು ಪ್ರವೇಶಿಸಬಹುದಾದ ಶಕ್ತಿಯ ಮೂಲಗಳಿಗಾಗಿ ಮಾನವೀಯತೆಯ ನಿರಂತರ ಹುಡುಕಾಟವನ್ನು ಪ್ರತಿಬಿಂಬಿಸುತ್ತದೆ. ಜೀವರಾಶಿ ಮತ್ತು ಪ್ರಾಣಿಗಳ ಶ್ರಮದ ಆರಂಭಿಕ ರೂಪಗಳಿಂದ ಇಂದಿನ ಅತ್ಯಾಧುನಿಕ ಪಳೆಯುಳಿಕೆ ಇಂಧನಗಳು ಮತ್ತು ನವೀಕರಿಸಬಹುದಾದ ಶಕ್ತಿಯವರೆಗೆ, ಇಂಧನದ ಅಭಿವೃದ್ಧಿಯು ಸಮಾಜಗಳು, ಆರ್ಥಿಕತೆಗಳು ಮತ್ತು ಪರಿಸರಗಳನ್ನು ರೂಪಿಸಿದೆ. ಜೀವರಾಶಿಯ ಆರಂಭಿಕ ಬಳಕೆ ಮಾನವರು ಬಳಸುವ ಇಂಧನದ ಮೊದಲ ರೂಪವೆಂದರೆ ಜೀವರಾಶಿ, ಪ್ರಾಥಮಿಕವಾಗಿ ಮರ, ಇದು ಇತಿಹಾಸಪೂರ್ವ ಕಾಲದ ಹಿಂದಿನದು. ಮಾನವರು ಸುಮಾರು 1.7 ಮಿಲಿಯನ್ ವರ್ಷಗಳ ಹಿಂದೆ ಬೆಂಕಿಯನ್ನು ಬಳಸಲಾರಂಭಿಸಿದರು ಎಂದು ಪುರಾವೆಗಳು ಸೂಚಿಸುತ್ತವೆ. ಬೆಂಕಿಯು ಆರಂಭಿಕ ಮಾನವರಿಗೆ ಆಹಾರವನ್ನು ಬೇಯಿಸಲು, ಪರಭಕ್ಷಕಗಳನ್ನು ತಡೆಯಲು ಮತ್ತು ಶೀತ ವಾತಾವರಣದಲ್ಲಿ ಬೆಚ್ಚಗಾಗಲು ಅವಕಾಶ ಮಾಡಿಕೊಟ್ಟಿತು. ಸಮಾಜಗಳು ಮುಂದುವರಿದಂತೆ, ಹೆಚ್ಚು ವಿಶ್ವಾಸಾರ್ಹ ಮತ್ತು ಹೇರಳವಾದ ಇಂಧನ ಮೂಲಗಳ ಅಗತ್ಯವು ಹೆಚ್ಚಾಯಿತು. ಕೃಷಿ ಸಮಾಜಗಳಲ್ಲಿ, ಹೊಲಗಳನ್ನು ಉಳುಮೆ ಮಾಡಲು ಮತ್ತು ಸರಕುಗಳನ್ನು ಸಾಗಿಸಲು ಪ್ರಾಣಿಗಳ ಕಾರ್ಮಿಕರನ್ನು ಬಳಸಿಕೊಳ್ಳಲಾಯಿತು, ಇದು ಶಕ್ತಿಯ ಮತ್ತೊಂದು ಅಗತ್ಯ ಮೂಲವಾಗಿದೆ. ಈ ಸಮಾಜಗಳು ಹಾಯಿದೋಣಿಗಳು ಮತ್ತು ಧಾನ್ಯ ಗಿರಣಿಗಳಿಗೆ ಶಕ್ತಿ ನೀಡಲು ಮಾನವ ಶ್ರಮ ಮತ್ತು ಗಾಳಿಯನ್ನು ಅವಲಂಬಿಸಿವೆ. ಪ್ರಾಚೀನ ಕಾಲದಲ್ಲಿ ಗಾಳಿಯ ಶಕ್ತಿಯು ಪ್ರಾಮುಖ್ಯತೆಯನ್ನು ಹೊಂದಿದ್ದರೂ, ಮಧ್ಯಯುಗದವರೆಗೆ ಅದು ಹೆಚ್ಚು ವ್ಯವಸ್ಥಿತವಾಗಿ ಬಳಸಲ್ಪಟ್ಟಿತು, ವಿಶೇಷವಾಗಿ ಯುರೋಪ್ನಲ್ಲಿ ಧಾನ್ಯಗಳನ್ನು ಪುಡಿಮಾಡಲು ಮತ್ತು ನೀರನ್ನು ಪಂಪ್ ಮಾಡಲು ಗಾಳಿಯಂತ್ರಗಳನ್ನು ಬಳಸಲಾಗುತ್ತಿತ್ತು.
ಇಂಧನ ಇತಿಹಾಸದಲ್ಲಿ ಮುಂದಿನ ಪ್ರಮುಖ ವಿಕಸನವು ಪಳೆಯುಳಿಕೆ ಇಂಧನವಾದ ಕಲ್ಲಿದ್ದಲಿನ ಆವಿಷ್ಕಾರ ಮತ್ತು ಬಳಕೆಯಿಂದ ಬಂದಿತು. ಕಲ್ಲಿದ್ದಲು ಕೈಗಾರಿಕಾ ಕ್ರಾಂತಿಯ ಮೂಲಾಧಾರವಾಯಿತು, ಇದು 18 ನೇ ಶತಮಾನದಲ್ಲಿ ಬ್ರಿಟನ್‌ನಲ್ಲಿ ಪ್ರಾರಂಭವಾಯಿತು. ಇದು ಉಗಿ ಯಂತ್ರಗಳನ್ನು ಚಾಲಿತಗೊಳಿಸಿತು, ಇದು ಕಾರ್ಖಾನೆಗಳು, ರೈಲುಗಳು ಮತ್ತು ಹಡಗುಗಳಿಗೆ ಇಂಧನವನ್ನು ನೀಡಿತು. ಮರ ಅಥವಾ ಪ್ರಾಣಿಗಳ ಕಾರ್ಮಿಕರಿಗೆ ಹೋಲಿಸಿದರೆ ಕಲ್ಲಿದ್ದಲಿನ ಬೃಹತ್ ಪ್ರಮಾಣದ ಶಕ್ತಿಯನ್ನು ಉತ್ಪಾದಿಸುವ ಸಾಮರ್ಥ್ಯವು ಉದ್ಯಮ, ಉತ್ಪಾದನೆ ಮತ್ತು ಸಾರಿಗೆಯನ್ನು ಕ್ರಾಂತಿಗೊಳಿಸಿತು, ಇದು ಆಧುನಿಕ ಶಕ್ತಿಯ ಬಳಕೆಯ ಆರಂಭವನ್ನು ಗುರುತಿಸುತ್ತದೆ.
19 ನೇ ಶತಮಾನದ ಮಧ್ಯಭಾಗದಲ್ಲಿ, ತೈಲವು ಇಂಧನದ ಹೊಸ ಮೂಲವಾಗಿ ಹೊರಹೊಮ್ಮಿತು. ಮೊದಲ ವಾಣಿಜ್ಯ ತೈಲ ಬಾವಿಯನ್ನು 1859 ರಲ್ಲಿ ಪೆನ್ಸಿಲ್ವೇನಿಯಾದಲ್ಲಿ ಕೊರೆಯಲಾಯಿತು, ಇದು ಆಧುನಿಕ ಪೆಟ್ರೋಲಿಯಂ ಉದ್ಯಮದ ಜನ್ಮವನ್ನು ಸೂಚಿಸುತ್ತದೆ. ಕಚ್ಚಾ ತೈಲವನ್ನು ದೀಪಕ್ಕಾಗಿ ಸೀಮೆಎಣ್ಣೆಯಾಗಿ ಮತ್ತು ನಂತರ ಆಂತರಿಕ ದಹನಕಾರಿ ಎಂಜಿನ್‌ಗಳಿಗೆ ಗ್ಯಾಸೋಲಿನ್ ಆಗಿ ಸಂಸ್ಕರಿಸಬಹುದು. 20 ನೇ ಶತಮಾನದ ಆರಂಭದ ವೇಳೆಗೆ, ತೈಲವು ಪ್ರಧಾನ ಇಂಧನ ಮೂಲವಾಗಿ ಕಲ್ಲಿದ್ದಲನ್ನು ಹಿಂದಿಕ್ಕಿತು, ವಿಶೇಷವಾಗಿ ಆಟೋಮೊಬೈಲ್ ಉದ್ಯಮದ ಏರಿಕೆಯೊಂದಿಗೆ. ಗ್ಯಾಸೋಲಿನ್-ಚಾಲಿತ ಕಾರುಗಳು ವ್ಯಾಪಕವಾಗಿ ಹರಡಿತು ಮತ್ತು ಸಾರಿಗೆ ಮತ್ತು ಕೈಗಾರಿಕಾ ಬೆಳವಣಿಗೆಗೆ ತೈಲವು ತ್ವರಿತವಾಗಿ ಅಗತ್ಯವಾಯಿತು.
ನೈಸರ್ಗಿಕ ಅನಿಲ, ಮತ್ತೊಂದು ಪಳೆಯುಳಿಕೆ ಇಂಧನ, 20 ನೇ ಶತಮಾನದ ಮಧ್ಯಭಾಗದಲ್ಲಿ ಪ್ರಾಮುಖ್ಯತೆಯನ್ನು ಪಡೆಯಲಾರಂಭಿಸಿತು. ಮೊದಲೇ ಕಂಡುಹಿಡಿಯಲಾಗಿದ್ದರೂ, ಪೈಪ್‌ಲೈನ್‌ಗಳು ತಾಪನ ಮತ್ತು ವಿದ್ಯುತ್‌ಗೆ ವ್ಯಾಪಕವಾಗಿ ಪ್ರವೇಶಿಸುವ ಮೊದಲು ಇದನ್ನು ಪ್ರಾಥಮಿಕವಾಗಿ ದೀಪಕ್ಕಾಗಿ ಬಳಸಲಾಗುತ್ತಿತ್ತು. ನೈಸರ್ಗಿಕ ಅನಿಲವು ಕಲ್ಲಿದ್ದಲು ಮತ್ತು ತೈಲಕ್ಕೆ ಶುದ್ಧ ಪರ್ಯಾಯವಾಯಿತು, ವಿಶೇಷವಾಗಿ ವಿದ್ಯುತ್ ಉತ್ಪಾದನೆಗೆ.
20 ನೇ ಶತಮಾನವು ಇಂಧನ ಮೂಲವಾಗಿ ಪರಮಾಣು ಶಕ್ತಿಯ ಅಭಿವೃದ್ಧಿಯನ್ನು ಕಂಡಿತು. 1930 ರ ದಶಕದಲ್ಲಿ ಪರಮಾಣು ವಿದಳನದ ಆವಿಷ್ಕಾರದ ನಂತರ, ಪರಮಾಣು ವಿದ್ಯುತ್ ಸ್ಥಾವರಗಳು 1950 ರ ದಶಕದಲ್ಲಿ ವಿದ್ಯುತ್ ಉತ್ಪಾದಿಸಲು ಪ್ರಾರಂಭಿಸಿದವು. ಪರಮಾಣು ಶಕ್ತಿಯು ಹಸಿರುಮನೆ ಅನಿಲಗಳನ್ನು ಹೊರಸೂಸುವುದಿಲ್ಲವಾದರೂ, ಸುರಕ್ಷತೆ, ತ್ಯಾಜ್ಯ ವಿಲೇವಾರಿ ಮತ್ತು 1986 ರಲ್ಲಿ ಚೆರ್ನೋಬಿಲ್ ದುರಂತದಂತಹ ಅಪಘಾತಗಳ ಬಗ್ಗೆ ಕಾಳಜಿಯು ಅದರ ವ್ಯಾಪಕವಾದ ಅಳವಡಿಕೆಯನ್ನು ಸೀಮಿತಗೊಳಿಸಿದೆ. ನವೀಕರಿಸಬಹುದಾದ ಶಕ್ತಿಗೆ ಪರಿವರ್ತನೆ ಮಾಲಿನ್ಯ, ಹವಾಮಾನ ಬದಲಾವಣೆ ಮತ್ತು ಸಂಪನ್ಮೂಲ ಕೊರತೆಯಂತಹ ಪಳೆಯುಳಿಕೆ ಇಂಧನಗಳಿಗೆ ಸಂಬಂಧಿಸಿದ ಪರಿಸರ ಮತ್ತು ಭೌಗೋಳಿಕ ರಾಜಕೀಯ ಸವಾಲುಗಳು ಶುದ್ಧವಾದ, ನವೀಕರಿಸಬಹುದಾದ ಶಕ್ತಿಯ ಮೂಲಗಳ ಹುಡುಕಾಟಕ್ಕೆ ಚಾಲನೆ ನೀಡಿವೆ. 20 ನೇ ಶತಮಾನದ ಅಂತ್ಯದ ವೇಳೆಗೆ, ಸೌರ, ಗಾಳಿ ಮತ್ತು ಜಲವಿದ್ಯುತ್ ಶಕ್ತಿಯು ಜಾಗತಿಕ ಶಕ್ತಿ ವ್ಯವಸ್ಥೆಗಳಲ್ಲಿ ಹೆಚ್ಚು ಪ್ರಮುಖ ಪಾತ್ರವನ್ನು ವಹಿಸಲು ಪ್ರಾರಂಭಿಸಿತು. ಈ ನವೀಕರಿಸಬಹುದಾದ ಮೂಲಗಳು ಪಳೆಯುಳಿಕೆ ಇಂಧನಗಳಿಗಿಂತ ಭಿನ್ನವಾಗಿ ವಾಸ್ತವಿಕವಾಗಿ ಅಕ್ಷಯವಾಗಿರುವ ನೈಸರ್ಗಿಕ ಪ್ರಕ್ರಿಯೆಗಳನ್ನು ಬಳಸಿಕೊಳ್ಳುತ್ತವೆ. ಸೂರ್ಯನ ಬೆಳಕನ್ನು ವಿದ್ಯುಚ್ಛಕ್ತಿಯಾಗಿ ಪರಿವರ್ತಿಸುವ ಸೌರ ಶಕ್ತಿಯು ತಾಂತ್ರಿಕ ಪ್ರಗತಿಯಿಂದಾಗಿ ಹೆಚ್ಚು ವೆಚ್ಚದಾಯಕವಾಗಿದೆ. ವಿದ್ಯುತ್ ಉತ್ಪಾದಿಸಲು ಟರ್ಬೈನ್‌ಗಳನ್ನು ಬಳಸುವ ಪವನ ಶಕ್ತಿಯು ಗಮನಾರ್ಹ ಬೆಳವಣಿಗೆಯನ್ನು ಕಂಡಿದೆ, ವಿಶೇಷವಾಗಿ ಡೆನ್ಮಾರ್ಕ್, ಜರ್ಮನಿ ಮತ್ತು ಯುನೈಟೆಡ್ ಸ್ಟೇಟ್ಸ್‌ನಂತಹ ದೇಶಗಳಲ್ಲಿ. ಸಾವಯವ ವಸ್ತುಗಳಿಂದ ತಯಾರಿಸಿದ ಜೈವಿಕ ಇಂಧನಗಳು ಸಾಂಪ್ರದಾಯಿಕ ಪಳೆಯುಳಿಕೆ ಇಂಧನಗಳಿಗೆ ಮತ್ತೊಂದು ಪರ್ಯಾಯವನ್ನು ನೀಡುತ್ತವೆ. ಕಾರ್ನ್ ಮತ್ತು ಕಬ್ಬಿನಂತಹ ಬೆಳೆಗಳಿಂದ ಪಡೆದ ಎಥೆನಾಲ್ ಅನ್ನು ಗ್ಯಾಸೋಲಿನ್‌ನೊಂದಿಗೆ ಬೆರೆಸಿ ಕ್ಲೀನರ್-ಬರ್ನಿಂಗ್ ಇಂಧನಗಳನ್ನು ರಚಿಸಲಾಗಿದೆ. ಅದೇ ರೀತಿ, ಸಸ್ಯಜನ್ಯ ಎಣ್ಣೆಗಳು ಅಥವಾ ಪ್ರಾಣಿಗಳ ಕೊಬ್ಬಿನಿಂದ ತಯಾರಿಸಿದ ಜೈವಿಕ ಡೀಸೆಲ್ ಪೆಟ್ರೋಲಿಯಂ ಆಧಾರಿತ ಡೀಸೆಲ್‌ಗೆ ನವೀಕರಿಸಬಹುದಾದ ಪರ್ಯಾಯವಾಗಿ ಹೆಚ್ಚು ಸಾಮಾನ್ಯವಾಗುತ್ತಿದೆ.
1. ಪರಿಚಯ2. ಇತಿಹಾಸಪೂರ್ವ ಮತ್ತು ಆರಂಭಿಕ ನಾಗರಿಕತೆಗಳು (3000 BCE ವರೆಗೆ)• ಬೆಂಕಿ ಮತ್ತು ಜೀವರಾಶಿ• ಕೃಷಿ ಶಕ್ತಿಯ ಬಳಕೆ3. ಪ್ರಾಚೀನ ಭಾರತ (3000 BCE - 1200 CE)• ಪ್ರಾಥಮಿಕ ಇಂಧನವಾಗಿ ಮರ
• ಅನಿಮಲ್ ಲೇಬರ್ ಮತ್ತು ವಿಂಡ್ ಪವರ್• ಆರಂಭಿಕ ಲೋಹಶಾಸ್ತ್ರ ಮತ್ತು ಇದ್ದಿಲು ಬಳಕೆ 4. ಮಧ್ಯಕಾಲೀನ ಭಾರತ (1200 CE - 1700 CE) • ಇಂಧನದ ಮೆಟಲರ್ಜಿಕಲ್ ಬಳಕೆಯ ವಿಸ್ತರಣೆ • ಕೃಷಿ ಶಕ್ತಿಯಲ್ಲಿ ನಾವೀನ್ಯತೆಗಳು 5. ವಸಾಹತುಶಾಹಿ ಯುಗ (1700 CE - 1947 CE).
ಭಾರತದಲ್ಲಿ ಕಲ್ಲಿದ್ದಲಿನ ಪರಿಚಯ • ರೈಸ್ ಆಫ್ ರೈಲ್ವೇಸ್ ಮತ್ತು ಸ್ಟೀಮ್ ಪವರ್ • ಆರಂಭಿಕ ತೈಲ ಪರಿಶೋಧನೆ ಸ್ವಾತಂತ್ರ್ಯೋತ್ತರ (1947 - 1990) • ಭಾರತೀಯ ತೈಲ ಉದ್ಯಮದ ಅಭಿವೃದ್ಧಿ • ಶಕ್ತಿಯ ಸವಾಲುಗಳು ಮತ್ತು ತೈಲ ಆಮದುಗಳು • ಜಲವಿದ್ಯುತ್ ಮತ್ತು ಉಷ್ಣ ಶಕ್ತಿಯ ಪರಿಚಯ 7. ಆಧುನಿಕ ಯುಗ (1990 - ಪ್ರಸ್ತುತ) • ನೈಸರ್ಗಿಕ ಅನಿಲದ ಬೆಳವಣಿಗೆ • ಭಾರತದ ಪರಮಾಣು ಶಕ್ತಿ ಕಾರ್ಯಕ್ರಮ • ನವೀಕರಿಸಬಹುದಾದ ಶಕ್ತಿಯ ಏರಿಕೆ • ಜೈವಿಕ ಇಂಧನಗಳು ಮತ್ತು ಎಥೆನಾಲ್ ಉಪಕ್ರಮಗಳು 8. ಭಾರತದಲ್ಲಿ ಇಂಧನದ ಭವಿಷ್ಯ • ನವೀಕರಿಸಬಹುದಾದ ಇಂಧನ ಪರಿವರ್ತನೆ • ಸರ್ಕಾರದ ನೀತಿಗಳು ಮತ್ತು ಅಂತರರಾಷ್ಟ್ರೀಯ ಸಹಕಾರ • ಸವಾಲುಗಳು ಮತ್ತು ಅವಕಾಶಗಳು 1. ಪರಿಚಯ ಇಂಧನವು ಯಾವಾಗಲೂ ನಾಗರಿಕತೆಯ ನಿರ್ಣಾಯಕ ಅಂಶವಾಗಿದೆ, ದೈನಂದಿನ ದೇಶೀಯ ಜೀವನದಿಂದ ದೊಡ್ಡ ಪ್ರಮಾಣದ ಕೈಗಾರಿಕೀಕರಣದವರೆಗೆ ಎಲ್ಲವನ್ನೂ ಶಕ್ತಿಯುತಗೊಳಿಸುತ್ತದೆ. ಭಾರತೀಯ ಸನ್ನಿವೇಶದಲ್ಲಿ, ಇಂಧನದ ಇತಿಹಾಸವು ದೇಶದ ಶ್ರೀಮಂತ ಸಾಂಸ್ಕೃತಿಕ ಮತ್ತು ತಾಂತ್ರಿಕ ಪರಂಪರೆಯೊಂದಿಗೆ ಆಳವಾಗಿ ಹೆಣೆದುಕೊಂಡಿದೆ. ಭಾರತವು ತನ್ನ ವಿಶಾಲವಾದ ಭೌಗೋಳಿಕತೆ ಮತ್ತು ವೈವಿಧ್ಯಮಯ ಸಂಪನ್ಮೂಲಗಳನ್ನು ಹೊಂದಿದ್ದು, ಇತಿಹಾಸದುದ್ದಕ್ಕೂ ವಿವಿಧ ಇಂಧನ ಮೂಲಗಳನ್ನು ಬಳಸಿಕೊಂಡಿದೆ, ಸರಳ ಜೀವರಾಶಿಯಿಂದ ಇಂದಿನ ಮುಂದುವರಿದ ನವೀಕರಿಸಬಹುದಾದ ಶಕ್ತಿಯವರೆಗೆ. ಈ ವಿಕಾಸವು ಪ್ರಾಚೀನ ಕೃಷಿ ಸಮಾಜದಿಂದ ಜಾಗತಿಕ ಶಕ್ತಿಯ ಬೇಡಿಕೆಗಳೊಂದಿಗೆ ಆಧುನಿಕ, ವೇಗವಾಗಿ ಬೆಳೆಯುತ್ತಿರುವ ಆರ್ಥಿಕತೆಗೆ ಭಾರತದ ಪ್ರಯಾಣವನ್ನು ಪ್ರತಿಬಿಂಬಿಸುತ್ತದೆ.
. ಇತಿಹಾಸಪೂರ್ವ ಮತ್ತು ಆರಂಭಿಕ ನಾಗರಿಕತೆಗಳು (3000 BCE ವರೆಗೆ) ಭಾರತದ ಶಕ್ತಿಯ ಇತಿಹಾಸವು ಇತಿಹಾಸಪೂರ್ವ ಕಾಲದಲ್ಲಿ ಬೆಂಕಿಯ ಬಳಕೆಯಿಂದ ಪ್ರಾರಂಭವಾಗುತ್ತದೆ. ಪುರಾತತ್ತ್ವ ಶಾಸ್ತ್ರದ ಪುರಾವೆಗಳು ಅಡುಗೆ, ಉಷ್ಣತೆ ಮತ್ತು ರಕ್ಷಣೆಗಾಗಿ ಬೆಂಕಿಯ ಬಳಕೆಯು ಭಾರತೀಯ ಉಪಖಂಡದಲ್ಲಿ ಶಿಲಾಯುಗದ ಹಿಂದಿನದು ಎಂದು ತೋರಿಸುತ್ತದೆ. ಆರಂಭಿಕ ಮಾನವರು ಪ್ರಾಥಮಿಕವಾಗಿ ಜೀವರಾಶಿ, ವಿಶೇಷವಾಗಿ ಮರ, ಎಲೆಗಳು ಮತ್ತು ಒಣಗಿದ ಪ್ರಾಣಿಗಳ ಸಗಣಿಗಳನ್ನು ಇಂಧನ ಮೂಲಗಳಾಗಿ ಅವಲಂಬಿಸಿದ್ದರು. ಇಂಧನದ ಈ ಮೂಲಭೂತ ರೂಪಗಳು ಸಾವಿರಾರು ವರ್ಷಗಳ ಕಾಲ ಭಾರತದ ಆರಂಭಿಕ ನಿವಾಸಿಗಳನ್ನು ಉಳಿಸಿಕೊಂಡಿವೆ. ಕ್ರಿ.ಪೂ. 3300 ರ ಸುಮಾರಿಗೆ ಸಿಂಧೂ ಕಣಿವೆಯಲ್ಲಿ ಕೃಷಿಯು ಬೇರೂರಿದಾಗ, ಶಕ್ತಿಯ ಅಗತ್ಯವು ವಿಸ್ತರಿಸಿತು. ಮುಂಚಿನ ಕೃಷಿ ಸಮುದಾಯಗಳು ಕೈಯಿಂದ ದುಡಿಮೆ ಮತ್ತು ಮೂಲ ಸಾಧನಗಳನ್ನು ಬಳಸುತ್ತಿದ್ದವು, ಆದರೆ ಅವರ ಕೃಷಿ ಅಭ್ಯಾಸಗಳು ಮುಂದುವರೆದಂತೆ, ಅವರು ಉಳುಮೆ ಮತ್ತು ಸಾಗಣೆಗೆ ಸಹಾಯ ಮಾಡಲು ಪ್ರಾಣಿಗಳನ್ನು ಸಾಕಲು ಪ್ರಾರಂಭಿಸಿದರು, ಮಾನವ ಶ್ರಮದ ಜೊತೆಗೆ ಪ್ರಾಣಿಗಳ ಶಕ್ತಿಯನ್ನು ಬಳಸಿಕೊಳ್ಳುವ ಕಡೆಗೆ ಮೊದಲ ಮಹತ್ವದ ಬದಲಾವಣೆಯನ್ನು ಗುರುತಿಸಿದರು. 3. ಪ್ರಾಚೀನ ಭಾರತ (3000 BCE - 1200 CE) ಪ್ರಾಥಮಿಕ ಇಂಧನವಾಗಿ ಮರ ಪ್ರಾಚೀನ ಭಾರತದಲ್ಲಿ, ಮರವು ಮನೆಗಳಿಗೆ ಮತ್ತು ಆರಂಭಿಕ ಕೈಗಾರಿಕೆಗಳಿಗೆ ಪ್ರಾಥಮಿಕ ಇಂಧನ ಮೂಲವಾಗಿ ಕಾರ್ಯನಿರ್ವಹಿಸುವುದನ್ನು ಮುಂದುವರೆಸಿತು. ಸಿಂಧೂ ಕಣಿವೆ ನಾಗರೀಕತೆಯಲ್ಲಿ ಹರಪ್ಪಾ ಮತ್ತು ಮೊಹೆಂಜೊ-ದಾರೊದಂತಹ ಪಟ್ಟಣಗಳು ಮತ್ತು ನಗರಗಳು ಅಭಿವೃದ್ಧಿ ಹೊಂದುತ್ತಿದ್ದಂತೆ, ಅಡುಗೆ, ಕುಂಬಾರಿಕೆ, ಇಟ್ಟಿಗೆ ತಯಾರಿಕೆ ಮತ್ತು ಲೋಹದ ಕೆಲಸಗಳ ಆರಂಭಿಕ ರೂಪಗಳಿಗಾಗಿ ಮರವನ್ನು ಸುಡಲಾಯಿತು. ಆದಾಗ್ಯೂ, ಮರವು ಅಂತ್ಯವಿಲ್ಲದ ಸಂಪನ್ಮೂಲವಾಗಿರಲಿಲ್ಲ, ಮತ್ತು ಕಾಲಾನಂತರದಲ್ಲಿ, ಅರಣ್ಯನಾಶವು ನಗರ ಕೇಂದ್ರಗಳ ಸುತ್ತ ಒಂದು ಸಮಸ್ಯೆಯಾಯಿತು. ಪ್ರಾಣಿ ಕಾರ್ಮಿಕ ಮತ್ತು ಗಾಳಿ ಶಕ್ತಿ
ಪಶು ಕಾರ್ಮಿಕರು ಸಾರಿಗೆ ಮತ್ತು ಕೃಷಿ ಎರಡರಲ್ಲೂ ಪ್ರಮುಖ ಪಾತ್ರ ವಹಿಸಿದ್ದಾರೆ. ಎತ್ತುಗಳು, ಕುದುರೆಗಳು ಮತ್ತು ಆನೆಗಳನ್ನು ಸಾಮಾನ್ಯವಾಗಿ ಹೊಲಗಳನ್ನು ಉಳುಮೆ ಮಾಡಲು, ಧಾನ್ಯವನ್ನು ಪುಡಿ ಮಾಡಲು ಮತ್ತು ಪ್ರದೇಶದಾದ್ಯಂತ ಸರಕುಗಳನ್ನು ಸಾಗಿಸಲು ಬಳಸಲಾಗುತ್ತಿತ್ತು. ಪವನ ಶಕ್ತಿಯು ಯುರೋಪಿಯನ್ ಮತ್ತು ಮಧ್ಯಪ್ರಾಚ್ಯ ಸಮಾಜಗಳಿಗಿಂತ ಕಡಿಮೆ ಅಭಿವೃದ್ಧಿ ಹೊಂದಿದ್ದರೂ, ಕರಾವಳಿ ಪ್ರದೇಶಗಳಲ್ಲಿ ನೌಕಾಯಾನ ಮತ್ತು ಧಾನ್ಯವನ್ನು ಮಿಲ್ಲಿಂಗ್‌ನಂತಹ ಮೂಲಭೂತ ಯಾಂತ್ರಿಕ ಕಾರ್ಯಗಳಿಗಾಗಿ ಬಳಸಿಕೊಳ್ಳಬಹುದು. ಆರಂಭಿಕ ಲೋಹಶಾಸ್ತ್ರ ಮತ್ತು ಇದ್ದಿಲು ಬಳಕೆ ಪ್ರಾಚೀನ ಕಾಲದಲ್ಲಿ, ವಿಶೇಷವಾಗಿ ಕಬ್ಬಿಣ ಮತ್ತು ಉಕ್ಕಿನ ಉತ್ಪಾದನೆಯಲ್ಲಿ ಭಾರತವು ಲೋಹಶಾಸ್ತ್ರದ ಪ್ರಗತಿಗೆ ಗಣನೀಯ ಶಕ್ತಿ ಸಂಪನ್ಮೂಲಗಳ ಅಗತ್ಯವಿತ್ತು. ಕಡಿಮೆ-ಆಮ್ಲಜನಕ ಪರಿಸರದಲ್ಲಿ ನಿಧಾನವಾಗಿ ಸುಡುವ ಮರದಿಂದ ಉತ್ಪತ್ತಿಯಾಗುವ ಇದ್ದಿಲು, ಕಮ್ಮಾರರು ಮತ್ತು ಲೋಹದ ಕೆಲಸಗಾರರಿಗೆ ಪ್ರಮುಖ ಇಂಧನವಾಯಿತು. ಭಾರತದ ಆರಂಭಿಕ ಉಕ್ಕಿನ ತಯಾರಿಕೆಯ ತಂತ್ರಗಳು, ವಿಶೇಷವಾಗಿ ಉತ್ತಮ ಗುಣಮಟ್ಟದ ವೂಟ್ಜ್ ಉಕ್ಕಿನ ಉತ್ಪಾದನೆಯು ಪ್ರಾಚೀನ ಪ್ರಪಂಚದಾದ್ಯಂತ ಪ್ರಸಿದ್ಧವಾಗಿದೆ. ಲೋಹಗಳನ್ನು ಕರಗಿಸಲು ಅಗತ್ಯವಾದ ಹೆಚ್ಚಿನ ತಾಪಮಾನವನ್ನು ಉತ್ಪಾದಿಸುವ ಕಾರಣ, ಕಲ್ಲಿದ್ದಲು ಶತಮಾನಗಳವರೆಗೆ ಪ್ರಬಲ ಲೋಹಶಾಸ್ತ್ರದ ಇಂಧನವಾಗಿ ಉಳಿದಿದೆ. 4. ಮಧ್ಯಕಾಲೀನ ಭಾರತ (1200 CE - 1700 CE) ಇಂಧನದ ಮೆಟಲರ್ಜಿಕಲ್ ಬಳಕೆಯ ವಿಸ್ತರಣೆ ಮಧ್ಯಕಾಲೀನ ಅವಧಿಯಲ್ಲಿ, ಭಾರತೀಯ ಸಾಮ್ರಾಜ್ಯಗಳ ವಿಸ್ತರಣೆ ಮತ್ತು ದೆಹಲಿ ಸುಲ್ತಾನೇಟ್ ಮತ್ತು ನಂತರ ಮೊಘಲ್ ಸಾಮ್ರಾಜ್ಯದಂತಹ ಹೊಸ ಆಡಳಿತ ರಾಜವಂಶಗಳ ಆಗಮನವು ಲೋಹಶಾಸ್ತ್ರದ ಉತ್ಪನ್ನಗಳಿಗೆ ವಿಶೇಷವಾಗಿ ಶಸ್ತ್ರಾಸ್ತ್ರಗಳು, ಉಪಕರಣಗಳು ಮತ್ತು ವಾಸ್ತುಶಿಲ್ಪಕ್ಕೆ ಬೇಡಿಕೆಯನ್ನು ಹೆಚ್ಚಿಸಿತು. ಲೋಹಗಳನ್ನು ಕರಗಿಸುವ ಇಂಧನ-ತೀವ್ರ ಪ್ರಕ್ರಿಯೆಯು ಹೆಚ್ಚು ವ್ಯಾಪಕವಾಯಿತು, ವಿಶೇಷವಾಗಿ ನಗರ ಕೇಂದ್ರಗಳ ಬೆಳವಣಿಗೆಯೊಂದಿಗೆ. ಆದಾಗ್ಯೂ, ಈ ಅವಧಿಯಲ್ಲಿ ಭಾರತದಲ್ಲಿ ಕಲ್ಲಿದ್ದಲಿನ ಬಳಕೆಯು ಇನ್ನೂ ಸೀಮಿತವಾಗಿತ್ತು ಮತ್ತು ಲೋಹಶಾಸ್ತ್ರಕ್ಕೆ ಇದ್ದಿಲು ಪ್ರಾಥಮಿಕ ಇಂಧನವಾಗಿ ಉಳಿಯಿತು. ಕೃಷಿ ಶಕ್ತಿಯಲ್ಲಿ ನಾವೀನ್ಯತೆಗಳು ಮಧ್ಯಕಾಲೀನ ಭಾರತವು ಕೃಷಿ ಪದ್ಧತಿಗಳಲ್ಲಿ ಗಮನಾರ್ಹವಾದ ಆವಿಷ್ಕಾರಗಳನ್ನು ಕಂಡಿತು, ಹೆಚ್ಚು ಅತ್ಯಾಧುನಿಕ ನೀರಾವರಿ ವ್ಯವಸ್ಥೆಗಳಾದ ಕ್ವಾನಾಟ್‌ಗಳು ಮತ್ತು ಮೆಟ್ಟಿಲು ಬಾವಿಗಳ ಬಳಕೆಯನ್ನು ಒಳಗೊಂಡಂತೆ, ಇದು ನೀರಿನ ನಿರ್ವಹಣೆಗಾಗಿ ಪ್ರಾಣಿಗಳ ಕಾರ್ಮಿಕರ ಮೇಲೆ ಅವಲಂಬನೆಯನ್ನು ಕಡಿಮೆ ಮಾಡಿತು. ಆದಾಗ್ಯೂ, ಪ್ರಾಣಿಗಳ ಶಕ್ತಿಯು ಕೃಷಿ ಉತ್ಪಾದಕತೆಗೆ ಕೇಂದ್ರವಾಗಿ ಮುಂದುವರೆಯಿತು, ಹೊಲಗಳನ್ನು ಉಳುಮೆ ಮಾಡಲು ಮತ್ತು ಕೃಷಿ ಸರಕುಗಳನ್ನು ಸಾಗಿಸಲು ಹೋರಿಗಳು ಮತ್ತು ಎತ್ತುಗಳನ್ನು ವ್ಯಾಪಕವಾಗಿ ಬಳಸಲಾಗುತ್ತದೆ. 5. ವಸಾಹತುಶಾಹಿ ಯುಗ (1700 CE - 1947 CE) ಭಾರತದಲ್ಲಿ ಕಲ್ಲಿದ್ದಲಿನ ಪರಿಚಯ ವಸಾಹತುಶಾಹಿ ಅವಧಿಯು ಭಾರತದ ಇಂಧನ ಇತಿಹಾಸದಲ್ಲಿ ಮಹತ್ವದ ತಿರುವು ನೀಡಿತು. ಬ್ರಿಟಿಷ್ ಸಾಮ್ರಾಜ್ಯದ ಕೈಗಾರಿಕಾ ವಿಸ್ತರಣೆಗೆ ಅಪಾರ ಪ್ರಮಾಣದ ಶಕ್ತಿಯ ಅಗತ್ಯವಿತ್ತು ಮತ್ತು ಕಲ್ಲಿದ್ದಲು ಪ್ರಬಲ ಇಂಧನವಾಗಿ ಹೊರಹೊಮ್ಮಿತು. ಭಾರತದ ಮೊದಲ ಕಲ್ಲಿದ್ದಲು ಗಣಿ 1774 ರಲ್ಲಿ ಬಂಗಾಳದ ರಾಣಿಗಂಜ್‌ನಲ್ಲಿ ಪ್ರಾರಂಭವಾಯಿತು ಮತ್ತು ಕಲ್ಲಿದ್ದಲು ಉದ್ಯಮವು ಬ್ರಿಟಿಷ್ ಸಾಮ್ರಾಜ್ಯದ ಶಕ್ತಿಯ ಬೇಡಿಕೆಗಳನ್ನು ಪೂರೈಸಲು ವೇಗವಾಗಿ ವಿಸ್ತರಿಸಿತು, ವಿಶೇಷವಾಗಿ ರೈಲ್ವೆ ಸಾರಿಗೆ ಮತ್ತು ಉಗಿ-ಚಾಲಿತ ಕೈಗಾರಿಕೆಗಳಿಗೆ. 19 ನೇ ಶತಮಾನದ ಅಂತ್ಯದ ವೇಳೆಗೆ, ಕಲ್ಲಿದ್ದಲು ಬಿಹಾರ, ಬಂಗಾಳ ಮತ್ತು ಒರಿಸ್ಸಾದಲ್ಲಿ (ಇಂದಿನ ಜಾರ್ಖಂಡ್ ಮತ್ತು ಪಶ್ಚಿಮ ಬಂಗಾಳ) ಪ್ರಮುಖ ಕಲ್ಲಿದ್ದಲು ಕ್ಷೇತ್ರಗಳೊಂದಿಗೆ ಭಾರತದ ಕೈಗಾರಿಕಾ ಕ್ಷೇತ್ರದ ಬೆನ್ನೆಲುಬಾಗಿತ್ತು. ಭಾರತೀಯ ಕಲ್ಲಿದ್ದಲನ್ನು ಪ್ರಾಥಮಿಕವಾಗಿ ರೈಲ್ವೇ ಇಂಜಿನ್‌ಗಳು, ಸ್ಟೀಮ್‌ಶಿಪ್‌ಗಳು ಮತ್ತು ಉತ್ಪಾದನೆಗೆ ಬಳಸಲಾಗುತ್ತಿತ್ತು. ಈ ಬೆಳವಣಿಗೆಯ ಹೊರತಾಗಿಯೂ, ವಸಾಹತುಶಾಹಿ ಆಡಳಿತವು ಇಂಧನ ಸಂಪನ್ಮೂಲಗಳನ್ನು ಬಿಗಿಯಾಗಿ ನಿಯಂತ್ರಿಸಿತು, ಹೆಚ್ಚಿನ ಲಾಭವು ಬ್ರಿಟಿಷ್ ಸಂಸ್ಥೆಗಳಿಗೆ ಹೋಗುತ್ತದೆ.
ರೈಸ್ ಆಫ್ ರೈಲ್ವೇಸ್ ಮತ್ತು ಸ್ಟೀಮ್ ಪವರ್ 19 ನೇ ಶತಮಾನದ ಮಧ್ಯಭಾಗದಲ್ಲಿ ಭಾರತದಲ್ಲಿ ರೈಲುಮಾರ್ಗಗಳ ಪರಿಚಯವು ಇಂಧನ ಉದ್ಯಮಕ್ಕೆ ಪರಿವರ್ತನೆಯಾಗಿದೆ. ಉಪಖಂಡದಾದ್ಯಂತ ಸರಕುಗಳನ್ನು ಸಾಗಿಸಲು ಬ್ರಿಟಿಷರು ನಿರ್ಮಿಸಿದ ವಿಶಾಲವಾದ ರೈಲ್ವೆ ಜಾಲವು ಉಗಿ ಇಂಜಿನ್‌ಗಳಿಂದ ಚಾಲಿತವಾಗಿತ್ತು, ಇದಕ್ಕೆ ಹೆಚ್ಚಿನ ಪ್ರಮಾಣದ ಕಲ್ಲಿದ್ದಲು ಅಗತ್ಯವಿತ್ತು. ಈ ಜಾಲದ ಕಾರ್ಯಾಚರಣೆಗೆ ಭಾರತದ ಕಲ್ಲಿದ್ದಲು ಕ್ಷೇತ್ರಗಳು ನಿರ್ಣಾಯಕವಾದವು, ಇದು ಕಲ್ಲಿದ್ದಲು ಗಣಿಗಾರಿಕೆಯ ಅಭಿವೃದ್ಧಿಯನ್ನು ಉತ್ತೇಜಿಸಿತು. ಆರಂಭಿಕ ತೈಲ ಪರಿಶೋಧನೆ ಭಾರತದಲ್ಲಿ ತೈಲ ಪರಿಶೋಧನೆಯು 1889 ರಲ್ಲಿ ಅಸ್ಸಾಂನ ಡಿಗ್ಬೋಯ್‌ನಲ್ಲಿ ಮೊದಲ ತೈಲ ಬಾವಿಯನ್ನು ಕೊರೆದಾಗ 19 ನೇ ಶತಮಾನದ ಕೊನೆಯಲ್ಲಿ ಪ್ರಾರಂಭವಾಯಿತು. ಇದು ಭಾರತದ ತೈಲ ಉದ್ಯಮದ ಆರಂಭವನ್ನು ಗುರುತಿಸಿತು, ಆದಾಗ್ಯೂ ಅದರ ಆರಂಭಿಕ ಅಭಿವೃದ್ಧಿಯು ಕಲ್ಲಿದ್ದಲಿಗೆ ಹೋಲಿಸಿದರೆ ನಿಧಾನವಾಗಿತ್ತು. ತೈಲವನ್ನು ಆರಂಭದಲ್ಲಿ ಬೆಳಕು ಮತ್ತು ನಯಗೊಳಿಸುವಿಕೆಗೆ ಬಳಸಲಾಗುತ್ತಿತ್ತು, ಆದರೆ 20 ನೇ ಶತಮಾನದ ಆರಂಭದಲ್ಲಿ ಇದನ್ನು ಸಾರಿಗೆ ಮತ್ತು ಕೈಗಾರಿಕಾ ಉದ್ದೇಶಗಳಿಗಾಗಿ ಬಳಸಲಾರಂಭಿಸಿತು. 6. ಸ್ವಾತಂತ್ರ್ಯೋತ್ತರ (1947 - 1990) ಭಾರತೀಯ ತೈಲ ಉದ್ಯಮದ ಅಭಿವೃದ್ಧಿ ಭಾರತವು 1947 ರಲ್ಲಿ ಸ್ವಾತಂತ್ರ್ಯವನ್ನು ಗಳಿಸಿದ ನಂತರ, ಕೈಗಾರಿಕಾ ಬೆಳವಣಿಗೆಯನ್ನು ಉತ್ತೇಜಿಸಲು ಮತ್ತು ವಿದೇಶಿ ಆಮದುಗಳ ಮೇಲಿನ ಅವಲಂಬನೆಯನ್ನು ಕಡಿಮೆ ಮಾಡಲು ದೇಶೀಯ ಇಂಧನ ಸಂಪನ್ಮೂಲಗಳನ್ನು ಅಭಿವೃದ್ಧಿಪಡಿಸುವ ಅಗತ್ಯವನ್ನು ದೇಶದ ನಾಯಕರು ಗುರುತಿಸಿದರು. ಸರ್ಕಾರವು ಕಲ್ಲಿದ್ದಲು ಮತ್ತು ತೈಲ ಕೈಗಾರಿಕೆಗಳನ್ನು ರಾಷ್ಟ್ರೀಕರಣಗೊಳಿಸಿತು, ಕೋಲ್ ಇಂಡಿಯಾ ಮತ್ತು ತೈಲ ಮತ್ತು ನೈಸರ್ಗಿಕ ಅನಿಲ ನಿಗಮ (ONGC) ನಂತಹ ಸರ್ಕಾರಿ ಸ್ವಾಮ್ಯದ ಉದ್ಯಮಗಳನ್ನು ರಚಿಸಿತು. ಈ ಘಟಕಗಳು ಶಕ್ತಿ ಸಂಪನ್ಮೂಲಗಳನ್ನು ಅನ್ವೇಷಿಸಲು ಮತ್ತು ಅಭಿವೃದ್ಧಿಪಡಿಸಲು ಕಾರಣವಾಗಿವೆ.
ಜಲವಿದ್ಯುತ್ ಮತ್ತು ಉಷ್ಣ ಶಕ್ತಿಯ ಪರಿಚಯ ಸ್ವಾತಂತ್ರ್ಯಾನಂತರದ ಯುಗದಲ್ಲಿ ಭಾರತವೂ ತನ್ನ ವಿದ್ಯುತ್ ಉತ್ಪಾದನಾ ಸಾಮರ್ಥ್ಯವನ್ನು ವಿಸ್ತರಿಸುವತ್ತ ಗಮನಹರಿಸಿತ್ತು. ದೇಶದ ಮೊದಲ ದೊಡ್ಡ ಪ್ರಮಾಣದ ಜಲವಿದ್ಯುತ್ ಯೋಜನೆ, ಭಾಕ್ರಾ-ನಂಗಲ್ ಅಣೆಕಟ್ಟು, 1963 ರಲ್ಲಿ ಪೂರ್ಣಗೊಂಡಿತು ಮತ್ತು ಭಾರತದ ಆಧುನೀಕರಣದ ಪ್ರಯತ್ನಗಳ ಸಂಕೇತವಾಯಿತು. ಜಲವಿದ್ಯುತ್ ಭಾರತದ ವಿದ್ಯುಚ್ಛಕ್ತಿಯ ಗಮನಾರ್ಹ ಭಾಗವನ್ನು ಒದಗಿಸಿತು, ವಿಶೇಷವಾಗಿ ಉತ್ತರ ಮತ್ತು ಈಶಾನ್ಯ ಪ್ರದೇಶಗಳಲ್ಲಿ. ಉಷ್ಣ ವಿದ್ಯುತ್ ಸ್ಥಾವರಗಳು, ಪ್ರಾಥಮಿಕವಾಗಿ ಕಲ್ಲಿದ್ದಲಿನಿಂದ ಇಂಧನವನ್ನು ಹೊಂದಿದ್ದು, ಭಾರತದಲ್ಲಿ ವಿದ್ಯುಚ್ಛಕ್ತಿಯ ಪ್ರಮುಖ ಮೂಲವಾಗಿದೆ. ದೇಶದ ಬೃಹತ್ ಕಲ್ಲಿದ್ದಲು ನಿಕ್ಷೇಪಗಳು ಕಲ್ಲಿದ್ದಲು ಆಧಾರಿತ ವಿದ್ಯುತ್ ಸ್ಥಾವರಗಳನ್ನು ವಿದ್ಯುಚ್ಛಕ್ತಿಯ ಹೆಚ್ಚುತ್ತಿರುವ ಬೇಡಿಕೆಯನ್ನು ಪೂರೈಸಲು ಆಕರ್ಷಕ ಆಯ್ಕೆಯನ್ನಾಗಿ ಮಾಡಿದೆ. 7. ಆಧುನಿಕ ಯುಗ (1990 - ಪ್ರಸ್ತುತ) ನೈಸರ್ಗಿಕ ಅನಿಲದ ಬೆಳವಣಿಗೆ 1990 ರ ದಶಕದಲ್ಲಿ, ನೈಸರ್ಗಿಕ ಅನಿಲವು ಭಾರತದ ಶಕ್ತಿ ಮಿಶ್ರಣದಲ್ಲಿ ದೊಡ್ಡ ಪಾತ್ರವನ್ನು ವಹಿಸಲು ಪ್ರಾರಂಭಿಸಿತು. ವಿಶೇಷವಾಗಿ ಕೃಷ್ಣಾ-ಗೋದಾವರಿ ಜಲಾನಯನ ಪ್ರದೇಶದಲ್ಲಿ ದೊಡ್ಡ ನೈಸರ್ಗಿಕ ಅನಿಲ ಕ್ಷೇತ್ರಗಳ ಆವಿಷ್ಕಾರವು ವಿದ್ಯುತ್ ಉತ್ಪಾದನೆಗೆ ಕಲ್ಲಿದ್ದಲಿಗೆ ಶುದ್ಧ ಪರ್ಯಾಯವನ್ನು ಒದಗಿಸಿತು. ನೈಸರ್ಗಿಕ ಅನಿಲವು ರಸಗೊಬ್ಬರ ಮತ್ತು ಪೆಟ್ರೋಕೆಮಿಕಲ್ ಕೈಗಾರಿಕೆಗಳಿಗೆ ಪ್ರಮುಖ ಇಂಧನವಾಯಿತು. ಭಾರತದ ಪರಮಾಣು ಶಕ್ತಿ ಕಾರ್ಯಕ್ರಮ ಭಾರತದ ಪರಮಾಣು ಶಕ್ತಿ ಕಾರ್ಯಕ್ರಮವು 1950 ರ ದಶಕದಲ್ಲಿ ಡಾ. ಹೋಮಿ ಭಾಭಾ ಅವರ ನೇತೃತ್ವದಲ್ಲಿ ಪ್ರಾರಂಭವಾಯಿತು. ಆದಾಗ್ಯೂ, 21 ನೇ ಶತಮಾನದವರೆಗೆ ಪರಮಾಣು ಶಕ್ತಿಯು ಭಾರತದ ಶಕ್ತಿ ತಂತ್ರದಲ್ಲಿ ಹೆಚ್ಚು ಪ್ರಮುಖ ಪಾತ್ರವನ್ನು ವಹಿಸಲು ಪ್ರಾರಂಭಿಸಿತು. ಇಂದು, ಭಾರತವು ಹಲವಾರು ಪರಮಾಣು ವಿದ್ಯುತ್ ಸ್ಥಾವರಗಳನ್ನು ನಿರ್ವಹಿಸುತ್ತಿದೆ ಮತ್ತು ಪಳೆಯುಳಿಕೆ ಇಂಧನಗಳ ಮೇಲಿನ ಅವಲಂಬನೆಯನ್ನು ಕಡಿಮೆ ಮಾಡುವ ಮತ್ತು ಹಸಿರುಮನೆ ಅನಿಲ ಹೊರಸೂಸುವಿಕೆಯನ್ನು ನಿಗ್ರಹಿಸುವ ಪ್ರಯತ್ನಗಳ ಭಾಗವಾಗಿ ತನ್ನ ಪರಮಾಣು ಸಾಮರ್ಥ್ಯವನ್ನು ವಿಸ್ತರಿಸಲು ಪ್ರಯತ್ನಿಸುತ್ತಿದೆ. ನವೀಕರಿಸಬಹುದಾದ ಶಕ್ತಿಯ ಏರಿಕೆ ಭಾರತದ ನವೀಕರಿಸಬಹುದಾದ ಇಂಧನ ಕ್ಷೇತ್ರವು ಇತ್ತೀಚಿನ ವರ್ಷಗಳಲ್ಲಿ ಗಮನಾರ್ಹ ಬೆಳವಣಿಗೆಯನ್ನು ಕಂಡಿದೆ, ಇದು ಹವಾಮಾನ ಬದಲಾವಣೆ ಮತ್ತು ಇಂಧನ ಸುರಕ್ಷತೆಯ ಬಗ್ಗೆ ಕಳವಳಗಳಿಂದ ಪ್ರೇರೇಪಿಸಲ್ಪಟ್ಟಿದೆ. ಸೌರ ಮತ್ತು ಪವನ ಶಕ್ತಿ ಉತ್ಪಾದನೆಗೆ ಸರ್ಕಾರ ಮಹತ್ವಾಕಾಂಕ್ಷೆಯ ಗುರಿಗಳನ್ನು ಹೊಂದಿದೆ ಮತ್ತು ಭಾರತವು ಈಗ ನವೀಕರಿಸಬಹುದಾದ ಶಕ್ತಿಯ ವಿಶ್ವದ ಅತಿದೊಡ್ಡ ಉತ್ಪಾದಕರಲ್ಲಿ ಒಂದಾಗಿದೆ.
ಕೈಗಾರಿಕೆಗಳು, ಮನೆಗಳು ಮತ್ತು ಸಾರಿಗೆ ವ್ಯವಸ್ಥೆಗಳಿಗೆ ಶಕ್ತಿ ತುಂಬುವಲ್ಲಿ ಇಂಧನವು ಪ್ರಮುಖ ಪಾತ್ರವನ್ನು ವಹಿಸುತ್ತದೆ. ಇದು ಶಕ್ತಿಯನ್ನು ಉತ್ಪಾದಿಸಲು ಸೇವಿಸಬಹುದಾದ ಯಾವುದೇ ವಸ್ತುವಾಗಿದೆ, ಸಾಮಾನ್ಯವಾಗಿ ದಹನದ ಮೂಲಕ. ವಿವಿಧ ರೀತಿಯ ಇಂಧನವನ್ನು ಅವುಗಳ ಲಭ್ಯತೆ, ಶಕ್ತಿಯ ದಕ್ಷತೆ ಮತ್ತು ಪರಿಸರದ ಪ್ರಭಾವವನ್ನು ಅವಲಂಬಿಸಿ ನಿರ್ದಿಷ್ಟ ಅನ್ವಯಗಳಿಗೆ ಬಳಸಲಾಗುತ್ತದೆ. ಇಂಧನದ ಮುಖ್ಯ ವಿಧಗಳು ಮತ್ತು ಅವುಗಳ ಸಾಮಾನ್ಯ ಉಪಯೋಗಗಳ ಅವಲೋಕನ ಇಲ್ಲಿದೆ. 1. ಪಳೆಯುಳಿಕೆ ಇಂಧನಗಳು ಕಲ್ಲಿದ್ದಲು, ತೈಲ ಮತ್ತು ನೈಸರ್ಗಿಕ ಅನಿಲದಂತಹ ಪಳೆಯುಳಿಕೆ ಇಂಧನಗಳನ್ನು ಪ್ರಾಚೀನ ಸಸ್ಯಗಳು ಮತ್ತು ಪ್ರಾಣಿಗಳ ಅವಶೇಷಗಳಿಂದ ಪಡೆಯಲಾಗಿದೆ. ಹೆಚ್ಚಿನ ಶಕ್ತಿಯ ಸಾಂದ್ರತೆ ಮತ್ತು ಲಭ್ಯತೆಯಿಂದಾಗಿ ಕೈಗಾರಿಕಾ ಕ್ರಾಂತಿಯ ನಂತರ ಅವು ಶಕ್ತಿಯ ಪ್ರಬಲ ಮೂಲಗಳಾಗಿವೆ. • ಕಲ್ಲಿದ್ದಲು: ಪ್ರಾಥಮಿಕವಾಗಿ ವಿದ್ಯುತ್ ಉತ್ಪಾದನೆಗೆ ಬಳಸಲಾಗುತ್ತದೆ, ಕಲ್ಲಿದ್ದಲು ವಿದ್ಯುತ್ ಸ್ಥಾವರಗಳಿಗೆ ಪ್ರಮುಖ ಇಂಧನ ಮೂಲವಾಗಿ ಉಳಿದಿದೆ. ಇದನ್ನು ಉಕ್ಕಿನ ಉತ್ಪಾದನೆಯಂತಹ ಕೈಗಾರಿಕೆಗಳಲ್ಲಿ ಬಳಸಲಾಗುತ್ತದೆ, ಅಲ್ಲಿ ಇದು ಕರಗಿಸುವ ಪ್ರಕ್ರಿಯೆಯಲ್ಲಿ ಅತ್ಯಗತ್ಯ ಅಂಶವಾಗಿದೆ. ಆದಾಗ್ಯೂ, ಕಲ್ಲಿದ್ದಲು ವಾಯು ಮಾಲಿನ್ಯ ಮತ್ತು ಹಸಿರುಮನೆ ಅನಿಲ ಹೊರಸೂಸುವಿಕೆಗೆ ಗಮನಾರ್ಹ ಕೊಡುಗೆಯಾಗಿದೆ. • ತೈಲ: ಗ್ಯಾಸೋಲಿನ್, ಡೀಸೆಲ್ ಮತ್ತು ಜೆಟ್ ಇಂಧನ ಸೇರಿದಂತೆ ವಿವಿಧ ಪೆಟ್ರೋಲಿಯಂ ಉತ್ಪನ್ನಗಳಾಗಿ ಕಚ್ಚಾ ತೈಲವನ್ನು ಸಂಸ್ಕರಿಸಲಾಗುತ್ತದೆ. ಈ ಇಂಧನಗಳು ಕಾರುಗಳು, ಟ್ರಕ್‌ಗಳು, ವಿಮಾನಗಳು ಮತ್ತು ಹಡಗುಗಳಂತಹ ಸಾರಿಗೆ ವಲಯಗಳಲ್ಲಿ ಹೆಚ್ಚಿನ ವಾಹನಗಳು ಮತ್ತು ಯಂತ್ರೋಪಕರಣಗಳಿಗೆ ಶಕ್ತಿಯನ್ನು ನೀಡುತ್ತವೆ. ಪ್ಲಾಸ್ಟಿಕ್‌ಗಳು, ರಾಸಾಯನಿಕಗಳು ಮತ್ತು ಇತರ ಕೈಗಾರಿಕಾ ವಸ್ತುಗಳ ಉತ್ಪಾದನೆಗೆ ತೈಲವು ಪ್ರಮುಖ ಕಚ್ಚಾ ವಸ್ತುವಾಗಿದೆ. • ನೈಸರ್ಗಿಕ ಅನಿಲ: ತಾಪನ, ವಿದ್ಯುತ್ ಉತ್ಪಾದನೆ ಮತ್ತು ವಾಹನಗಳಿಗೆ ಇಂಧನವಾಗಿ (ಸಂಕುಚಿತ ನೈಸರ್ಗಿಕ ಅನಿಲ ಅಥವಾ ದ್ರವೀಕೃತ ನೈಸರ್ಗಿಕ ಅನಿಲದ ರೂಪದಲ್ಲಿ) ಬಳಸಲಾಗುತ್ತದೆ. ಇದು ಕಲ್ಲಿದ್ದಲು ಮತ್ತು ತೈಲಕ್ಕಿಂತ ಸ್ವಚ್ಛವಾಗಿದೆ, ಸುಟ್ಟಾಗ ಕಡಿಮೆ ಮಾಲಿನ್ಯಕಾರಕಗಳು ಮತ್ತು ಹಸಿರುಮನೆ ಅನಿಲಗಳನ್ನು ಉತ್ಪಾದಿಸುತ್ತದೆ. ನೈಸರ್ಗಿಕ ಅನಿಲವು ರಸಗೊಬ್ಬರಗಳು ಮತ್ತು ಇತರ ರಾಸಾಯನಿಕಗಳ ಉತ್ಪಾದನೆಯಲ್ಲಿ ಪ್ರಮುಖ ಅಂಶವಾಗಿದೆ.
ಜೈವಿಕ ಇಂಧನಗಳು ಜೈವಿಕ ಇಂಧನವನ್ನು ಸಸ್ಯಗಳು ಮತ್ತು ಪ್ರಾಣಿಗಳ ತ್ಯಾಜ್ಯದಂತಹ ಜೈವಿಕ ವಸ್ತುಗಳಿಂದ ಪಡೆಯಲಾಗಿದೆ. ಅವುಗಳನ್ನು ನವೀಕರಿಸಬಹುದಾದವು ಎಂದು ಪರಿಗಣಿಸಲಾಗುತ್ತದೆ ಮತ್ತು ಪಳೆಯುಳಿಕೆ ಇಂಧನಗಳಿಗೆ ಹೋಲಿಸಿದರೆ ಕಡಿಮೆ ಇಂಗಾಲದ ಹೆಜ್ಜೆಗುರುತನ್ನು ಹೊಂದಿದ್ದು, ಅವುಗಳನ್ನು ಹೆಚ್ಚು ಸಮರ್ಥನೀಯ ಶಕ್ತಿಯ ಮೂಲವನ್ನಾಗಿ ಮಾಡುತ್ತದೆ. • ಎಥೆನಾಲ್: ಕಾರ್ನ್ ಮತ್ತು ಕಬ್ಬಿನಂತಹ ಬೆಳೆಗಳಿಂದ ತಯಾರಿಸಿದ ಒಂದು ರೀತಿಯ ಜೈವಿಕ ಇಂಧನ. ಹೊರಸೂಸುವಿಕೆಯನ್ನು ಕಡಿಮೆ ಮಾಡಲು ಮತ್ತು ಇಂಧನ ಸರಬರಾಜನ್ನು ವಿಸ್ತರಿಸಲು ಇದನ್ನು ಹೆಚ್ಚಾಗಿ ಗ್ಯಾಸೋಲಿನ್‌ನೊಂದಿಗೆ ಬೆರೆಸಲಾಗುತ್ತದೆ. ಸಾರಿಗೆ ವಲಯದಲ್ಲಿ ಯುನೈಟೆಡ್ ಸ್ಟೇಟ್ಸ್ ಮತ್ತು ಬ್ರೆಜಿಲ್‌ನಂತಹ ದೇಶಗಳಲ್ಲಿ ಎಥೆನಾಲ್ ಅನ್ನು ವ್ಯಾಪಕವಾಗಿ ಬಳಸಲಾಗುತ್ತದೆ. • ಜೈವಿಕ ಡೀಸೆಲ್: ಸಸ್ಯಜನ್ಯ ಎಣ್ಣೆಗಳು, ಪ್ರಾಣಿಗಳ ಕೊಬ್ಬುಗಳು ಅಥವಾ ಮರುಬಳಕೆಯ ಅಡುಗೆ ಎಣ್ಣೆಗಳಿಂದ ಉತ್ಪಾದಿಸಲಾಗುತ್ತದೆ, ಜೈವಿಕ ಡೀಸೆಲ್ ಸಾಂಪ್ರದಾಯಿಕ ಡೀಸೆಲ್‌ಗೆ ಪರ್ಯಾಯವಾಗಿದೆ. ಇದನ್ನು ಡೀಸೆಲ್ ಎಂಜಿನ್‌ಗಳಲ್ಲಿ ಕಡಿಮೆ ಅಥವಾ ಯಾವುದೇ ಮಾರ್ಪಾಡುಗಳಿಲ್ಲದೆ ಬಳಸಬಹುದು, ಇದು ಸಾರಿಗೆ ಮತ್ತು ಕೃಷಿಯಲ್ಲಿ ಇಂಗಾಲದ ಹೊರಸೂಸುವಿಕೆಯನ್ನು ಕಡಿಮೆ ಮಾಡಲು ಪ್ರಾಯೋಗಿಕ ಆಯ್ಕೆಯಾಗಿದೆ. 3. ನವೀಕರಿಸಬಹುದಾದ ಇಂಧನಗಳು ನವೀಕರಿಸಬಹುದಾದ ಇಂಧನಗಳು ನೈಸರ್ಗಿಕವಾಗಿ ಮರುಪೂರಣಗೊಳ್ಳುವ ಮೂಲಗಳಿಂದ ಬರುತ್ತವೆ, ಉದಾಹರಣೆಗೆ ಸೂರ್ಯನ ಬೆಳಕು, ಗಾಳಿ ಮತ್ತು ನೀರು. ಈ ಇಂಧನಗಳು ಹೆಚ್ಚು ಸಮರ್ಥನೀಯ ಶಕ್ತಿ ವ್ಯವಸ್ಥೆಗೆ ಪರಿವರ್ತನೆಗೊಳ್ಳಲು ನಿರ್ಣಾಯಕವಾಗಿವೆ. • ಹೈಡ್ರೋಜನ್: ಹೈಡ್ರೋಜನ್ ಇಂಧನವನ್ನು ಇಂಧನ ಕೋಶಗಳಲ್ಲಿ ವಿದ್ಯುತ್ ವಾಹನಗಳಿಗೆ ಶಕ್ತಿ ತುಂಬಲು ಅಥವಾ ವಿದ್ಯುತ್ ಉತ್ಪಾದಿಸಲು ಬಳಸಬಹುದು. ಇದು ಸುಟ್ಟಾಗ ಯಾವುದೇ ಇಂಗಾಲದ ಡೈಆಕ್ಸೈಡ್ ಅನ್ನು ಹೊರಸೂಸುವುದಿಲ್ಲ, ಇದು ಹಸಿರುಮನೆ ಅನಿಲ ಹೊರಸೂಸುವಿಕೆಯನ್ನು ಕಡಿಮೆ ಮಾಡಲು ಆಕರ್ಷಕ ಆಯ್ಕೆಯಾಗಿದೆ. ಹೈಡ್ರೋಜನ್ ಅನ್ನು ಶುದ್ಧೀಕರಣ ಮತ್ತು ಅಮೋನಿಯ ಉತ್ಪಾದನೆಯಂತಹ ಕೈಗಾರಿಕೆಗಳಲ್ಲಿ ಬಳಸಲಾಗುತ್ತದೆ. • ಸೌರ ಮತ್ತು ಪವನ ಶಕ್ತಿ: ಸಾಂಪ್ರದಾಯಿಕ ಇಂಧನಗಳಲ್ಲದಿದ್ದರೂ, ಸೌರ ಮತ್ತು ಗಾಳಿಯನ್ನು ವಿದ್ಯುತ್ ಉತ್ಪಾದಿಸಲು ಹೆಚ್ಚಾಗಿ ಬಳಸಲಾಗುತ್ತಿದೆ. ಅವು ಶಕ್ತಿಯ ಅಕ್ಷಯ ಮೂಲಗಳಾಗಿವೆ ಮತ್ತು ಯಾವುದೇ ನೇರ ಹೊರಸೂಸುವಿಕೆಯನ್ನು ಉತ್ಪಾದಿಸುವುದಿಲ್ಲ, ಅವುಗಳನ್ನು ಶುದ್ಧ ಶಕ್ತಿಯ ಕಡೆಗೆ ಜಾಗತಿಕ ಬದಲಾವಣೆಯ ನಿರ್ಣಾಯಕ ಅಂಶಗಳನ್ನಾಗಿ ಮಾಡುತ್ತದೆ. ಪರಮಾಣು ಇಂಧನ ಪರಮಾಣು ಇಂಧನ, ವಿಶಿಷ್ಟವಾಗಿ ಯುರೇನಿಯಂ ಅಥವಾ ಪ್ಲುಟೋನಿಯಂ, ವಿದ್ಯುತ್ ಉತ್ಪಾದಿಸಲು ಪರಮಾಣು ವಿದ್ಯುತ್ ಸ್ಥಾವರಗಳಲ್ಲಿ ಬಳಸಲಾಗುತ್ತದೆ. ವಿಕಿರಣಶೀಲ ತ್ಯಾಜ್ಯದ ಬಗೆಗಿನ ಕಾಳಜಿಯಿಂದಾಗಿ ವಿವಾದಾತ್ಮಕವಾಗಿದ್ದರೂ, ಪರಮಾಣು ಶಕ್ತಿಯು ವಾಸ್ತವಿಕವಾಗಿ ಯಾವುದೇ ಹಸಿರುಮನೆ ಅನಿಲ ಹೊರಸೂಸುವಿಕೆಯೊಂದಿಗೆ ಹೆಚ್ಚಿನ ಪ್ರಮಾಣದ ಶಕ್ತಿಯನ್ನು ಉತ್ಪಾದಿಸುತ್ತದೆ. ಇದು ಅನೇಕ ದೇಶಗಳಲ್ಲಿ, ವಿಶೇಷವಾಗಿ ಸೀಮಿತ ಪಳೆಯುಳಿಕೆ ಇಂಧನ ಸಂಪನ್ಮೂಲಗಳನ್ನು ಹೊಂದಿರುವ ಪ್ರಮುಖ ವಿದ್ಯುತ್ ಮೂಲವಾಗಿದೆ.
ವಾಣಿಜ್ಯ ಉತ್ಪನ್ನವಾಗಿ ಇಂಧನ ಇಂಧನವು ಆಧುನಿಕ ಜಗತ್ತಿನಲ್ಲಿ ಅತ್ಯಂತ ನಿರ್ಣಾಯಕ ವಾಣಿಜ್ಯ ಉತ್ಪನ್ನಗಳಲ್ಲಿ ಒಂದಾಗಿದೆ, ಕೈಗಾರಿಕೆಗಳು, ಸಾರಿಗೆ, ಮನೆಗಳು ಮತ್ತು ತಾಂತ್ರಿಕ ಪ್ರಗತಿಗಳಿಗೆ ಶಕ್ತಿ ನೀಡುತ್ತದೆ. ಇದು ಜಾಗತಿಕವಾಗಿ ಆರ್ಥಿಕತೆಗಳಿಗೆ ಶಕ್ತಿಯ ಪ್ರಾಥಮಿಕ ಮೂಲವಾಗಿದೆ ಮತ್ತು ಅದರ ಲಭ್ಯತೆ ಮತ್ತು ವೆಚ್ಚವು ಆರ್ಥಿಕ ಬೆಳವಣಿಗೆ, ಕೈಗಾರಿಕೀಕರಣ ಮತ್ತು ಶತಕೋಟಿ ಜನರ ದೈನಂದಿನ ಜೀವನದ ಮೇಲೆ ಗಮನಾರ್ಹವಾಗಿ ಪರಿಣಾಮ ಬೀರುತ್ತದೆ. ಪಳೆಯುಳಿಕೆ ಇಂಧನಗಳಿಂದ ನವೀಕರಿಸಬಹುದಾದ ಇಂಧನ ಮೂಲಗಳವರೆಗೆ, ವಾಣಿಜ್ಯವನ್ನು ಚಾಲನೆ ಮಾಡುವಲ್ಲಿ, ಭೌಗೋಳಿಕ ರಾಜಕೀಯವನ್ನು ರೂಪಿಸುವಲ್ಲಿ ಮತ್ತು ಪರಿಸರ ನೀತಿಗಳ ಮೇಲೆ ಪ್ರಭಾವ ಬೀರುವಲ್ಲಿ ಇಂಧನವು ಮೂಲಭೂತ ಪಾತ್ರವನ್ನು ವಹಿಸುತ್ತದೆ. ಆರ್ಥಿಕತೆಯಲ್ಲಿ ಇಂಧನದ ಪ್ರಾಮುಖ್ಯತೆ ಇಂಧನ, ವಿಶೇಷವಾಗಿ ತೈಲ, ಕಲ್ಲಿದ್ದಲು ಮತ್ತು ನೈಸರ್ಗಿಕ ಅನಿಲದಂತಹ ಪಳೆಯುಳಿಕೆ ಇಂಧನಗಳು ಆಧುನಿಕ ಆರ್ಥಿಕತೆಯ ಜೀವಾಳವಾಗಿದೆ. ಈ ಇಂಧನಗಳಿಂದ ಉತ್ಪತ್ತಿಯಾಗುವ ಶಕ್ತಿಯು ಕೈಗಾರಿಕಾ ಯಂತ್ರೋಪಕರಣಗಳನ್ನು ಚಾಲನೆ ಮಾಡುತ್ತದೆ, ಸಾರಿಗೆ ಜಾಲಗಳಿಗೆ ಶಕ್ತಿ ನೀಡುತ್ತದೆ ಮತ್ತು ಮನೆಗಳನ್ನು ಬಿಸಿಮಾಡುತ್ತದೆ. ತೈಲವು ಪ್ರಪಂಚದಲ್ಲಿ ಹೆಚ್ಚು ವ್ಯಾಪಾರವಾಗುವ ಸರಕು, ಸಾರಿಗೆ ಮತ್ತು ಉತ್ಪಾದನೆಯಲ್ಲಿ ಅದರ ಪ್ರಮುಖ ಪಾತ್ರವನ್ನು ನೀಡಿದರೆ, ಬಹುತೇಕ ಎಲ್ಲಾ ಸರಕುಗಳು ಮತ್ತು ಸೇವೆಗಳ ಬೆಲೆಗಳ ಮೇಲೆ ಪ್ರಭಾವ ಬೀರುತ್ತದೆ. ಇಂಧನದ ಹೊರತೆಗೆಯುವಿಕೆ, ಉತ್ಪಾದನೆ ಮತ್ತು ವಿತರಣೆಯು ಜಾಗತಿಕವಾಗಿ ಲಕ್ಷಾಂತರ ಉದ್ಯೋಗಗಳನ್ನು ಸೃಷ್ಟಿಸುತ್ತದೆ, ತೈಲ ರಿಗ್ ಕೆಲಸಗಾರರು ಮತ್ತು ಗಣಿಗಾರರಿಂದ ಸಂಸ್ಕರಣೆ, ಸಾರಿಗೆ ಮತ್ತು ಶಕ್ತಿ ಉತ್ಪಾದನೆಯಲ್ಲಿ ತೊಡಗಿರುವವರವರೆಗೆ.
ನೇರ ಆರ್ಥಿಕ ಕೊಡುಗೆಗಳ ಹೊರತಾಗಿ, ಇಂಧನವು ಅದರ ಬೆಲೆಯ ಮೂಲಕ ರಾಷ್ಟ್ರೀಯ ಆರ್ಥಿಕತೆಯ ಮೇಲೆ ಪರಿಣಾಮ ಬೀರುತ್ತದೆ. ತೈಲ ಬೆಲೆಗಳಲ್ಲಿನ ಏರಿಳಿತಗಳು ಕೈಗಾರಿಕೆಗಳಾದ್ಯಂತ ಏರಿಳಿತದ ಪರಿಣಾಮಗಳನ್ನು ಉಂಟುಮಾಡಬಹುದು, ಸರಕುಗಳ ಬೆಲೆಯಿಂದ ವಿಮಾನಯಾನ ಮತ್ತು ಲಾಜಿಸ್ಟಿಕ್ಸ್‌ನಂತಹ ಪ್ರಮುಖ ಉದ್ಯಮಗಳ ಲಾಭದಾಯಕತೆಯವರೆಗೆ ಎಲ್ಲದರ ಮೇಲೆ ಪರಿಣಾಮ ಬೀರುತ್ತದೆ.