ಪೊಲೆಂಡ್ ನ ಇತಿಹಾಸ (೧೯೪೫–೧೯೮೯)

೧೯೪೫ ರಿಂದ ೧೯೮೯ರ ವರೆಗಿನ ಪೊಲೆಂಡ್ ನ ಇತಿಹಾಸವು, ಸೊವಿಯತ್ ಒಕ್ಕೂಟದ ಪ್ರಾಬಲ್ಯದ ಕಾಲ ಮತ್ತು ಎರಡನೇ ವಿಶ್ವಯುದ್ಧದ ನಂತರ ಹೊಸದಾಗಿ ರಚಿಸಲಾದ ಗಡಿಯೊಳಗೆ ಪುನರ್ಸ್ಥಾಪಿಸಲಾದ ಪೊಲೆಂಡ್ ನ ಮೇಲೆ ಹೇರಲ್ಪಟ್ಟ ಕಮ್ಯೂನಿಸ್ಟ್ ಆಳ್ವಿಕೆಯನ್ನು ಒಳಗೊಂಡಿದೆ. ಈ ವರ್ಷಗಳು, ಸಾಮಾನ್ಯವಾದ ಔದ್ಯೋಗೀಕರಣ, ಮತ್ತು ನಗರೀಕರಣವನ್ನೊಳಗೊಂಡಾಗಿಯೂ ಸಾಮಾಜಿಕ ಅಶಾಂತಿ ಮತ್ತು ತೀವ್ರತರದ ಆರ್ಥಿಕ ಸಂಕಷ್ಟಗಳಿಗೀಡಾಗಿದ್ದವು.

ಎರಡನೆಯ ವಿಶ್ವಯುದ್ಧದ ಅಂತ್ಯದ ವೇಳೆ, ಸೊವಿಯತ್ ಒಕ್ಕೂಟದ ಕೆಂಪು ಸೇನೆಯು, ಆಕ್ರಮಿಸಲ್ಪಟ್ಟ ಪೊಲೆಂಡ್ ನಿಂದ ನಾಝಿ ಜರ್ಮನ್ ಶಕ್ತಿಗಳನ್ನು ಹೊರದಬ್ಬಿತು. ೧೯೪೫ರ ಫೆಬ್ರುವರಿಯಲ್ಲಿ ಯಾಲ್ಟಾ ಅಧಿವೇಶನವು, ಯುದ್ಧಾನಂತರದ ಚುನಾವಣೆ ನಡೆಯುವವರೆಗೂ ರಾಜಿ ಒಪ್ಪಂದದಂತೆ ಹಂಗಾಮಿ ಸರ್ಕಾರ ರಚನೆಗೆ ಅನುಮತಿ ಕರುಣಿಸಿತು. , ಸೊವಿಯತ್ ಒಕ್ಕೂಟದ ನಾಯಕರಾದ Joseph Stalin ಅವರು ಈ ಆಜ್ಞೆಯ ಅನುಷ್ಠಾನದಲ್ಲಿ ತಮ್ಮ ಕೈವಾಡವನ್ನು ತೋರಿದರು. ೧೯೪೦ರಿಂದ, ಲಂಡನ್ ನಲ್ಲಿದ್ದ ಗಡೀಪಾರಿನ ಪೊಲಿಶ್ ಸರ್ಕಾರವನ್ನು ಕಡೆಗಾಣಿಸಿ, ಪ್ರಾಯೋಗಿಕವಾಗಿ ಕಮ್ಯೂನಿಸ್ಟ ನಿಯಂತ್ರಣದ, ರಾಷ್ಟ್ರೀಯ ಏಕತೆಯ ಹಂಗಾಮಿ ಸರ್ಕಾರವು ವಾರ್ರಸಾವ್ ನಲ್ಲಿ ರಚಿಸಲ್ಪಟ್ಟಿತು.

ನಂತರ, ೧೯೪೫ ರ ಜುಲೈ-ಆಗಸ್ಟ್ ನಲ್ಲಿ ನಡೆದ ಪೊಟ್ಸ್ಡಾಮ್ ಅಧಿವೇಶನದಲ್ಲಿ, ಮೂರು ಪ್ರಮುಖ ಆಲೈಡ್ ಶಕ್ತಿಗಳು ಪೊಲೆಂಡ್ ನ ಗಡಿಯ ಬೃಹತ್ ಪ್ರಮಾಣದ ಪಾಶ್ಚಿಮಾತ್ಯ ಸ್ಥಳಾಂತರಿಕೆಯನ್ನು  ಅಂಗೀಕರಿಸಿ, ಓಡೆರ್-ನೈಸ್ ಗೆರೆ ಮತ್ತು ಕರ್ಝನ್ ಗೆರೆಯ ನಡುವಿನ ಹೊಸ ಭೂಪ್ರದೇಶವನ್ನು ಊರ್ಜಿತಗೊಳಿಸಿದವು..ಸಾಮೂಹಿಕ ಹತ್ಯಾಕಾಂಡದಲ್ಲಿ ಸರ್ವನಾಶಗೊಂಡ ಪೊಲಿಶ್-ಯೆಹೂದಿ ಸಮುದಾಯ,ಪಶ್ಚಿಮದಲ್ಲಿನ ಜರ್ಮನ್ ರ ಯುದ್ಧ ಮತ್ತು ಅವರ ಬಹಿಷ್ಕಾರ, ಪೂರ್ವದಲ್ಲಿ ಪುನರ್ವಸತಿಗೊಳಗಾದ ಉಕ್ರೇನಿನ ಜನಾಂಗ ಹಾಗು ಕ್ರೇಸಿಯಂದ ಪ್ರತ್ಯಾವರ್ತನಗೊಂಡ ಧೃವಗಳು, ಇದರ ಪರಿಣಾಮವಾಗಿ, ಇತಿಹಾಸದಲ್ಲಿಯೇ ಮೊದಲ ಬಾರಿಗೆ ಪೊಲೆಂಡ್ ದೇಶವು ಪ್ರಮುಖ ಅಲ್ಪಸಂಖ್ಯಾತರಿಲ್ಲದ, ಏಕರೂಪದ ಜನಾಂಗೀಯ ರಾಷ್ಟ್ರ ರಾಜ್ಯವಾಗಿ ಹೊರಹೊಮ್ಮಿತು.Following the destruction of the Polish-Jewish population in the Holocaust, the flight and expulsion of Germans in the west, resettlement of Ukrainians in the east, and the repatriation of Poles from Kresy, Poland became for the first time in its history an ethnically homogeneous nation-state without prominent minorities. The new government solidified its political power over the next two years, while the communist Polish United Workers' Party (PZPR) under Bolesław Bierut gained firm control over the country, which would become part of the postwar Soviet sphere of influence in Central and Eastern Europe.