ಯತಿ

ಐತಿಹಾಸಿಕವಾಗಿ ಜೈನ ಧರ್ಮದಲ್ಲಿ ಸನ್ಯಾಸಿ ಅಥವಾ ಮಠಾಧೀಶರಿಗೆ ಯತಿ ಎನ್ನಲಾಗುತ್ತದೆ.

ಜೈನ ಧರ್ಮ

ಮಧ್ಯಕಾಲೀನ ಅವಧಿಯ ಕೊನೆಯಲ್ಲಿ, ಯತಿಗಳು ಜೈನ ಸನ್ಯಾಸಿಗಳಂತೆ ಅಲೆದಾಡುವ ಬದಲು ಒಂದೇ ಸ್ಥಳದಲ್ಲಿ ವಾಸಿಸುವ ಸ್ಥಾಯಿ ಸನ್ಯಾಸಿಗಳಾದರು.ಈ ಪದವು ಶ್ವೇತಾಂಬರ ಸನ್ಯಾಸಿಗಳಿಗೆ ಹೆಚ್ಚು ಸೂಕ್ತವಾಗಿದೆ, ಆದರೆ ಇದನ್ನು ದಿಗಂಬರರು ಸಹ ಬಳಸಿದರು. ಈ ಪದವು ಸಾಂದರ್ಭಿಕವಾಗಿ ಇತರ ಸಂಪ್ರದಾಯಗಳ ತಪಸ್ವಿಗಳಿಗೆ ಕೂಡ ಬಳಸಲಾಗುತ್ತದೆ.

ಕೆಲವು ವಿದ್ವಾಂಸರು ವಿವಾಹವಾದರು ಮತ್ತು ಅವರು ಸಂಸಾರಿ ಯತಿ ಅಥವಾ ಮಹಾತ್ಮರು ಎಂದು ಕರೆಯಲ್ಪಟ್ಟರು.

ರಾಜಸ್ಥಾನದ ಕೆಲವು ಆಡಳಿತ ರಾಜವಂಶಗಳು ಯತಿಗಳೊಂದಿಗೆ ನಿಕಟ ಸಂಬಂಧವನ್ನು ಹೊಂದಿದ್ದವು. ಅಬುಲ್-ಫಜಲ್ ಇಬ್ನ್ ಮುಬಾರಕ್ ರವರು ಯತಿಗಳನ್ನು ಧರ್ಮಗಳ ಚರ್ಚೆಯಲ್ಲಿ ಭಾಗವಹಿಸಲು ಆಹ್ವಾನಿಸಲಾಗಿತ್ತು ಎಂದು ಹೇಳಿದ್ದಾರೆ.

ಸ್ಥಾಯಿ ಯತಿಗಳು ಸಾಮಾನ್ಯವಾಗಿ ಸಂಸ್ಥೆಗಳನ್ನು ಮತ್ತು ಆಸ್ತಿಗಳನ್ನು ನಿರ್ವಹಿಸುತ್ತಿರುತ್ತಾರೆ. ಅವರ ಕೆಲವು ನಿವಾಸಗಳನ್ನು ಅವರ ನೆನಪಿಗಾಗಿ ಜಾತಿಜಿ ಎಂದು ಕರೆಯಲಾಗುತ್ತದೆ.

೧೯ನೇ ಶತಮಾನದ ಉತ್ತರಾರ್ಧ ಮತ್ತು ೨೦ನೇ ಶತಮಾನದ ಆರಂಭದಿಂದಲೂ ಅಲೆದಾಡುವ (ಸಂವೇಗಿ) ಸನ್ಯಾಸಿಗಳ ಮರು-ಸ್ಥಾಪನೆಯೊಂದಿಗೆ, ಯತಿಗಳ ಸಂಖ್ಯೆ ಗಣನೀಯವಾಗಿ ಇಳಿಮುಖವಾಗಿದೆ.

ಶ್ರೀಪೂಜ್ಯ

ದಿಗಂಬರ ಸಂಸ್ಥೆಗಳ ಮುಖ್ಯಸ್ಥರಾದ ಭಟ್ಟಾರಕರಂತೆಯೇ, ಶ್ವೇತಾಂಬರ ಯತಿಗಳ ಸಂಸ್ಥೆಗಳ ಮುಖ್ಯಸ್ಥರನ್ನು ಸಾಮಾನ್ಯವಾಗಿ ಶ್ರೀಪೂಜ್ಯ ಎಂದು ಕರೆಯಲಾಗುತ್ತಿತ್ತು. ಬ್ರಹ್ಮಚಾರಿ ಯತಿಗಳು ಮಾತ್ರ ಶ್ರೀಪೂಜ್ಯನಾಗಬಲ್ಲ ಅರ್ಹತೆಗಳನ್ನು ಹೊಂದಿರುತ್ತಾರೆ. ಈಗ ಅವರ ಸ್ಥಾನಕ್ಕೆ ಅಲೆದಾಡುತ್ತಿರುವ ಸನ್ಯಾಸಿಗಳ ಮುಖ್ಯಸ್ಥರಾಗಿರುವ ಆಚಾರ್ಯರು ಬಂದಿದ್ದಾರೆ.

ಪ್ರಮುಖ ಜೈನ ಯತಿಗಳು

• ಯತಿವೃಷಭ, ೫೦೦-೫೭೦
• ರಾಜೇಂದ್ರಸೂರಿಯವರು ಯತಿಯಾಗಿ ದೀಕ್ಷೆ ಪಡೆದ ನಂತರ ೧೮೮೦ ರಲ್ಲಿ ಶ್ವೇತಾಂಬರ ಮೂರ್ತಿಪೂಜಕ ಸಂಪ್ರದಾಯವನ್ನು ಪರಿವರ್ತಿಸಲು ಸಹಾಯ ಮಾಡಿದರು.
• ಯತಿ ಲಾವಾಜಿ, ಸುಮಾರು ೧೬೫೩ರಲ್ಲಿ ಸ್ಥಾನಕವಾಸಿ ಪಂಥದ ಸಂಸ್ಥಾಪಕರಾದರು.
• ಯತಿ ಯತನ್ಲಾಲ್, (೧೮೯೪-೧೯೬೭) ಸ್ವಾತಂತ್ರ್ಯ ಹೋರಾಟಗಾರ ಮತ್ತು ಅವರ ಹೆಸರಿನಲ್ಲಿ ಒಂದು ಪ್ರಶಸ್ತಿ ಕೂಡ ಇದೆ.